Psyche
alle pijlers
Na meer dan een jaar autorijden nog steeds veel angst
donderdag 19 december 2019 om 15:22
Ik heb al een aantal posts gezien van mensen met gelijkaardige problemen, rijbewijs behaald en toch niet gerust zijn in het autorijden.
Ik heb mijn rijbewijs meer dan een jaar geleden behaald, eigenlijk op een moment waarbij ik (zeker als ik er nu op terugblik) echt nog niet klaar was om het te behalen. Ik heb toen 3 pogingen moeten doen, waarbij voornamelijk de eerste 2 ik zoveel stress had dat ik fouten maakte bij dingen die ik normaal wel onder de knie had. 3e keer was ik net geslaagd.
Enkele maanden later had ik mijn eerste job en sinds dien heb ik een jaar lang elke dag met de auto gereden, door de week naar m'n werk en in 't weekend naar m'n vriend.
En toch na al die tijd heb ik momenten waarbij ik mij echt slecht voel achter het stuur. Soms gaat het vrij goed, maar soms begin ik over alles te piekeren. Ik heb tegenwoordig vaak momenten waarbij ik gewoon begin te stressen over mijn positie op de weg, of ik niet te ver naar rechts zit en tegen de stoeprand ga rijden, of te ver naar links en mijn spiegel misschien te ver gaat komen. Het is best stom want ik rij met een vrij kleine auto en heb meestal ruimte genoeg.
Toen ik pas met de auto reed heb ik wel enkele situaties meegemaakt waar ik schrik van gekregen heb, onder andere dat ik net op een cm kon stoppen voor een auto die plots uit een zijstraat kwam waar hij normaal moest wachten. Echt veel enge dingen voor iemand die pas alleen rijdt, en steeds ook waar anderen bij in de fout waren. Ik ben altijd voorzichtig en hou me aan de regels.
Ik ben sowieso heel snel nerveus, en niet geweldig met zijwaarts inparkeren, zeker met weinig plek. Vaak zorgen mijn zenuwen er dan ook voor dat dit niet lukt, wanneer ik zo wil parkeren en er zijn auto's achter mij aan het wachten dan weet ik dat het gewoon onmogelijk is omdat er een enorme druk op mij ligt. Dit is erg vervelend wanneer je ergens op een drukke locatie moet zijn en niet veel keuze hebt om ergens te parkeren.
Heb ook nog nooit op de autosnelweg durven gaan.
Ik weet echt niet goed meer wat ik hier aan kan doen, soms voel ik mij wel oké met autorijden en doe ik het nog wel graag, maar op andere momenten voelt het alsof ik gewoon niet op de weg thuishoor en een amateur ben. Ik weet dat ervaring met de jaren komt maar ik had niet verwacht om na meer als een jaar dagelijks rijden nog zoveel problemen te hebben...
Wel gelukkig nog nooit een ongeval gehad of tegen een andere auto gereden
Ik heb mijn rijbewijs meer dan een jaar geleden behaald, eigenlijk op een moment waarbij ik (zeker als ik er nu op terugblik) echt nog niet klaar was om het te behalen. Ik heb toen 3 pogingen moeten doen, waarbij voornamelijk de eerste 2 ik zoveel stress had dat ik fouten maakte bij dingen die ik normaal wel onder de knie had. 3e keer was ik net geslaagd.
Enkele maanden later had ik mijn eerste job en sinds dien heb ik een jaar lang elke dag met de auto gereden, door de week naar m'n werk en in 't weekend naar m'n vriend.
En toch na al die tijd heb ik momenten waarbij ik mij echt slecht voel achter het stuur. Soms gaat het vrij goed, maar soms begin ik over alles te piekeren. Ik heb tegenwoordig vaak momenten waarbij ik gewoon begin te stressen over mijn positie op de weg, of ik niet te ver naar rechts zit en tegen de stoeprand ga rijden, of te ver naar links en mijn spiegel misschien te ver gaat komen. Het is best stom want ik rij met een vrij kleine auto en heb meestal ruimte genoeg.
Toen ik pas met de auto reed heb ik wel enkele situaties meegemaakt waar ik schrik van gekregen heb, onder andere dat ik net op een cm kon stoppen voor een auto die plots uit een zijstraat kwam waar hij normaal moest wachten. Echt veel enge dingen voor iemand die pas alleen rijdt, en steeds ook waar anderen bij in de fout waren. Ik ben altijd voorzichtig en hou me aan de regels.
Ik ben sowieso heel snel nerveus, en niet geweldig met zijwaarts inparkeren, zeker met weinig plek. Vaak zorgen mijn zenuwen er dan ook voor dat dit niet lukt, wanneer ik zo wil parkeren en er zijn auto's achter mij aan het wachten dan weet ik dat het gewoon onmogelijk is omdat er een enorme druk op mij ligt. Dit is erg vervelend wanneer je ergens op een drukke locatie moet zijn en niet veel keuze hebt om ergens te parkeren.
Heb ook nog nooit op de autosnelweg durven gaan.
Ik weet echt niet goed meer wat ik hier aan kan doen, soms voel ik mij wel oké met autorijden en doe ik het nog wel graag, maar op andere momenten voelt het alsof ik gewoon niet op de weg thuishoor en een amateur ben. Ik weet dat ervaring met de jaren komt maar ik had niet verwacht om na meer als een jaar dagelijks rijden nog zoveel problemen te hebben...
Wel gelukkig nog nooit een ongeval gehad of tegen een andere auto gereden
donderdag 19 december 2019 om 15:30
Is het een idee om iemand mee te vragen die bijv. mee kan helpen een ruime parkeerplek te vinden of aanwijzingen te geven op de snelweg?
Zelf heb ik de eerste jaren ook wel wat zenuwachtig achter het stuur gezeten. Maar het ging langzaamaan vanzelf over.
Parkeren vind ik nog steeds soms lastig, bijv. als ik niet weet waar ik ben. Dan kijk ik eerst op streetview waar ik gemakkelijk mijn auto kwijt kan.
Zelf heb ik de eerste jaren ook wel wat zenuwachtig achter het stuur gezeten. Maar het ging langzaamaan vanzelf over.
Parkeren vind ik nog steeds soms lastig, bijv. als ik niet weet waar ik ben. Dan kijk ik eerst op streetview waar ik gemakkelijk mijn auto kwijt kan.
donderdag 19 december 2019 om 15:31
Ga toch nog eens een paar lessen nemen om op de snelweg te rijden en te parkeren. Heeft bij mij geholpen. Zeker omdat ik iemand naast me had due gewoon bleef bevestigen dat ik het prima deed.
Ook had ik toen ik net mijn auto had en lang niet meer had gereden "snelwegbuddys". Ik koos een auto uit die wat voor me reed op een nette manier en volgde die een beetje. En ondertussen lette ik op wat ze allemaal goed deden. Dat haalde iets de focus van mezelf af en hoefde ik iets minder beslissingen te nemen.
Snelwegen vind ik trouwens veel rustiger rijden dan in de stad. Ik woon landelijk en rij niet dagelijks in de stad en vind dat nog steeds wat opletten.
Ook had ik toen ik net mijn auto had en lang niet meer had gereden "snelwegbuddys". Ik koos een auto uit die wat voor me reed op een nette manier en volgde die een beetje. En ondertussen lette ik op wat ze allemaal goed deden. Dat haalde iets de focus van mezelf af en hoefde ik iets minder beslissingen te nemen.
Snelwegen vind ik trouwens veel rustiger rijden dan in de stad. Ik woon landelijk en rij niet dagelijks in de stad en vind dat nog steeds wat opletten.
donderdag 19 december 2019 om 15:35
Ik las net in een ander, totaal ongerelateerd, topic wel een mooie. Je hebt geen problemen met het autorijden (in dit geval, ging daar ergens anders over), je hebt problemen met je gedachten over het autorijden. Dus dat is wat je moet aanpakken.
Dus als je gaat stressen over je positie op de weg: niet stressen maar checken. Daar heb je je spiegels voor. En mocht je nou eens een keer de stoeprand aantikken, dat is even vervelend maar ga je ook niet dood van. Relativeren!
Fileparkeren (neem aan dat je dat bedoelt met zijwaarts inparkeren) doe ik ook liever niet met mensen achter me. Daar word ik ook veel te zenuwachtig van. Dan rijd ik nog wel een rondje, eventueel naar dezelfde plek.
Voordat je zegt dat ik makkelijk praten heb: ik heb ervaring met rij-angst. Heb jaren na mijn rijbewijs gehaald te hebben niet durven rijden. Uiteindelijk met nog een aantal rijlessen en een flinke schop onder de kont uiteindelijk wel geleerd.
Dus als je gaat stressen over je positie op de weg: niet stressen maar checken. Daar heb je je spiegels voor. En mocht je nou eens een keer de stoeprand aantikken, dat is even vervelend maar ga je ook niet dood van. Relativeren!
Fileparkeren (neem aan dat je dat bedoelt met zijwaarts inparkeren) doe ik ook liever niet met mensen achter me. Daar word ik ook veel te zenuwachtig van. Dan rijd ik nog wel een rondje, eventueel naar dezelfde plek.
Voordat je zegt dat ik makkelijk praten heb: ik heb ervaring met rij-angst. Heb jaren na mijn rijbewijs gehaald te hebben niet durven rijden. Uiteindelijk met nog een aantal rijlessen en een flinke schop onder de kont uiteindelijk wel geleerd.
donderdag 19 december 2019 om 15:44
Helaas rijdt er niemand van mijn vriendengroep die ik wel eens meeneem zelf met de auto (nog geen lessen genomen of wonen zelf in stad en minder nood aan). Mijn ouders zouden hier geen probleem mee hebben maar het lastige is dat ze mij altijd zoveel extra stress gegeven hebben tijdens het rijden dat ik hun gewoon liever er niet bij heb. Maar ik kan het wel eens proberen natuurlijk.Lizzy75 schreef: ↑19-12-2019 15:30Is het een idee om iemand mee te vragen die bijv. mee kan helpen een ruime parkeerplek te vinden of aanwijzingen te geven op de snelweg?
Zelf heb ik de eerste jaren ook wel wat zenuwachtig achter het stuur gezeten. Maar het ging langzaamaan vanzelf over.
Parkeren vind ik nog steeds soms lastig, bijv. als ik niet weet waar ik ben. Dan kijk ik eerst op streetview waar ik gemakkelijk mijn auto kwijt kan.
donderdag 19 december 2019 om 15:46
Als je even googlet op rijangst kom je veel rijscholen en dergelijke tegen maar ook de ANWB die hiervoor speciale lesprogramma’s hebben. Je bent dus zeker niet de enige!
Ik denk dat je uit België komt? ( je hebt het over schrik ergens van hebben)
Ook als in intyp “rijangst overwinnen België” kom ik heel veel tegen.
Mijn moeder heeft dit ook lang gehad, pas met 40 jaar oud haar rijbewijs gehaald en ze bleef maar zo bang. Niet zozeer voor hoe ze zelf reed maar ook wegens gedrag van andere automobilisten, wat ik bij jou wel herken. Ook de snelweg was voor haar een groot ding.
Na een les of vijf, zes extra bij een gespecialiseerde instructeur durfde ze weer en nu rijdt ze rustig naar de andere kant van het land of het niets is.
Fileparkeren doet ze alleen nog steeds niet trouwens. Dan loopt ze liever tien minuten verder. Wellicht hadden een paar lessen extra daar nog een verschil in gemaakt.
Succes, je gaat dit zeker overwinnen! Je moet alleen vertrouwen krijgen in jezelf.
Want als je echt slecht had gereden, had je al heel vaak op de stoeprand gereden en had je toen die auto onverwachts ergens uit reed ertegenaan gezeten. Je bent alert en ervaren genoeg, nu zelf dat nog gaan inzien!
Ik denk dat je uit België komt? ( je hebt het over schrik ergens van hebben)
Ook als in intyp “rijangst overwinnen België” kom ik heel veel tegen.
Mijn moeder heeft dit ook lang gehad, pas met 40 jaar oud haar rijbewijs gehaald en ze bleef maar zo bang. Niet zozeer voor hoe ze zelf reed maar ook wegens gedrag van andere automobilisten, wat ik bij jou wel herken. Ook de snelweg was voor haar een groot ding.
Na een les of vijf, zes extra bij een gespecialiseerde instructeur durfde ze weer en nu rijdt ze rustig naar de andere kant van het land of het niets is.
Fileparkeren doet ze alleen nog steeds niet trouwens. Dan loopt ze liever tien minuten verder. Wellicht hadden een paar lessen extra daar nog een verschil in gemaakt.
Succes, je gaat dit zeker overwinnen! Je moet alleen vertrouwen krijgen in jezelf.
Want als je echt slecht had gereden, had je al heel vaak op de stoeprand gereden en had je toen die auto onverwachts ergens uit reed ertegenaan gezeten. Je bent alert en ervaren genoeg, nu zelf dat nog gaan inzien!
donderdag 19 december 2019 om 15:47
Is inderdaad ook zo, ik zeg dat ik er niet volledig klaar voor was toen ik m'n rijbewijs haalde. Hiermee bedoelde ik niet dat ik niet over de nodige kennis beschikte, maar dat het op die moment voor mij nog niet natuurlijk genoeg voelde.borboletas schreef: ↑19-12-2019 15:35Ik las net in een ander, totaal ongerelateerd, topic wel een mooie. Je hebt geen problemen met het autorijden (in dit geval, ging daar ergens anders over), je hebt problemen met je gedachten over het autorijden. Dus dat is wat je moet aanpakken.
Dus als je gaat stressen over je positie op de weg: niet stressen maar checken. Daar heb je je spiegels voor. En mocht je nou eens een keer de stoeprand aantikken, dat is even vervelend maar ga je ook niet dood van. Relativeren!
Fileparkeren (neem aan dat je dat bedoelt met zijwaarts inparkeren) doe ik ook liever niet met mensen achter me. Daar word ik ook veel te zenuwachtig van. Dan rijd ik nog wel een rondje, eventueel naar dezelfde plek.
Voordat je zegt dat ik makkelijk praten heb: ik heb ervaring met rij-angst. Heb jaren na mijn rijbewijs gehaald te hebben niet durven rijden. Uiteindelijk met nog een aantal rijlessen en een flinke schop onder de kont uiteindelijk wel geleerd.
Helaas is het wel zo dat ik gewoon heel snel panikeer (niet alleen bij autorijden), heb echt snel stress voor de stomste dingen.
anoniem_393784 wijzigde dit bericht op 19-12-2019 15:52
0.43% gewijzigd
donderdag 19 december 2019 om 15:47
Voor mij hielp dat met mijn rij-angst helemaal niets, werkte juist averechts. Omdat ik dan, naast het rijden, ook nog eens de hele tijd bezig was met wat zij wel niet allemaal dachten over mijn rij-kunsten. Ik was dan bezig met presteren voor mijn passagier in plaats van bezig met op de weg letten.
donderdag 19 december 2019 om 15:54
Daar kan ik me dan ook weer in vinden, de gedachte van iemand mee te laten rijden maakt mij ook al weer nerveus. Heb dit uitzonderlijk niet bij mijn vriend en enkele vrienden omdat ik hun al vaker mee heb genomen in de auto...borboletas schreef: ↑19-12-2019 15:47Voor mij hielp dat met mijn rij-angst helemaal niets, werkte juist averechts. Omdat ik dan, naast het rijden, ook nog eens de hele tijd bezig was met wat zij wel niet allemaal dachten over mijn rij-kunsten. Ik was dan bezig met presteren voor mijn passagier in plaats van bezig met op de weg letten.
donderdag 19 december 2019 om 15:56
Ik snap je wel hoor, is ook herkenbaar. Ik denk dat autorijden voor bijna niemand natuurlijk voelt als hij zijn rijbewijs haalt. Ben je toevallig (heel) intelligent? Mijn rij-instructeur heeft weleens gezegd dat intelligente mensen meer moeite hebben met leren autorijden omdat zij veel meer behoefte hebben om dingen echt te begrijpen en meer bezig zijn met wat er allemaal kán gebeuren en daarop in te spelen.AerinK schreef: ↑19-12-2019 15:47Is inderdaad ook zo, ik zeg dat ik er niet volledig klaar voor was toen ik m'n rijbewijs haalde. Hiermee bedoelde ik niet over de nodige kennis beschikte, maar dat het op die moment voor mij nog niet natuurlijk genoeg voelde.
Helaas is het wel zo dat ik gewoon heel snel panikeer (niet alleen bij autorijden), heb echt snel stress voor de stomste dingen.
Heb je in andere situaties in je leven technieken om die paniek / stress dan onder controle te krijgen? Zou dat iets zijn wat je bij het autorijden ook zou kunnen inzetten?
donderdag 19 december 2019 om 15:59
Klinkt inderdaad als een goed idee, het is enkel een beetje een rot gevoel om lessen te nemen. Voelt een beetje als zeggen van "ik heb m'n rijbewijs maar ik kan het niet goed genoeg", daarmee trouwens niets slechts over mensen die dit wel doen, liever zo dan problemen op de weg natuurlijk.Sensitivenoodle schreef: ↑19-12-2019 15:31Ga toch nog eens een paar lessen nemen om op de snelweg te rijden en te parkeren. Heeft bij mij geholpen. Zeker omdat ik iemand naast me had due gewoon bleef bevestigen dat ik het prima deed.
Ook had ik toen ik net mijn auto had en lang niet meer had gereden "snelwegbuddys". Ik koos een auto uit die wat voor me reed op een nette manier en volgde die een beetje. En ondertussen lette ik op wat ze allemaal goed deden. Dat haalde iets de focus van mezelf af en hoefde ik iets minder beslissingen te nemen.
Snelwegen vind ik trouwens veel rustiger rijden dan in de stad. Ik woon landelijk en rij niet dagelijks in de stad en vind dat nog steeds wat opletten.
Ik vind het wel een goede tip van die buddy, zo krijg je zelf uiteindelijk ook wel het gevoel te pakken denk ik. Hoor heel vaak dat autosnelweg helemaal niet zo erg is, en dat snap ik ook wel. Denk dat het voornamelijk die extra snelheid is die toch een beetje afschrikt, samen met de angst van bijvoorbeeld ergens niet op tijd meer tussen te geraken.
donderdag 19 december 2019 om 16:02
Zou niet meteen zeggen dat ik intelligent ben, maar al wel regelmatig gehoord dat ik een "andere" manier van denken heb en soms inderdaad te ver nadenk, dus er zit wel logica in denk ik.borboletas schreef: ↑19-12-2019 15:56Ik snap je wel hoor, is ook herkenbaar. Ik denk dat autorijden voor bijna niemand natuurlijk voelt als hij zijn rijbewijs haalt. Ben je toevallig (heel) intelligent? Mijn rij-instructeur heeft weleens gezegd dat intelligente mensen meer moeite hebben met leren autorijden omdat zij veel meer behoefte hebben om dingen echt te begrijpen en meer bezig zijn met wat er allemaal kán gebeuren en daarop in te spelen.
Heb je in andere situaties in je leven technieken om die paniek / stress dan onder controle te krijgen? Zou dat iets zijn wat je bij het autorijden ook zou kunnen inzetten?
Jammer genoeg heb ik tot nu toe nog niet veel gevonden dat helpt tegen het stressen, wel geprobeerd maar het ligt blijkbaar nogal lastig bij mij.
donderdag 19 december 2019 om 16:04
donderdag 19 december 2019 om 16:11
Ik kan wel degelijk met de auto rijden en heb nog nooit tegen iets of iemand aangereden, en ik had toen ik mijn rijbewijs haalde één van de meest strenge examinators. Was de eerste leerling van mijn rijschool die geslaagd was bij deze.
Ik denk veel na en ik pieker onnodig over dingen die kunnen misgaan, dit wilt niet zeggen dat ze ook misgaan. Ik kan meestal ook wel parkeren, zelfs "fileparkeren" als ik mij kalm voel en mijn tijd hier voor kan nemen.
Ik bedoel gewoon dat het echt niet aangenaam is om je zo onrustig te voelen, en meestal ben je niet alleen op de weg en heb je niet alle tijd van de wereld om je ding te doen. Heb zoals ik zei veel negatieve ervaringen gehad met andere weggebruikers die in de fout waren, wat voor mij als (toen) nieuwe bestuurder wel een impact had op mijn gevoel op de weg.
donderdag 19 december 2019 om 16:46
Sorry hoor, maar heb je er ook aan gedacht om dan te stoppen met autorijden? Het verkeer is een serieuze aangelegenheid. Straks veroorzaak je in een paniekaanval/ extreme stress nog (blijvend) letsel aan mede weggebruikers of erger.
Autorijden is niet voor iedereen geschikt en dat is helemaal geen ramp.
Autorijden is niet voor iedereen geschikt en dat is helemaal geen ramp.
donderdag 19 december 2019 om 16:58
donderdag 19 december 2019 om 17:14
Is dat niet een beetje een extreme reactie? Ik voel me heel ongemakkelijk soms en dat is niet aangenaam, maar ik begin er niet per sé onverantwoord door te gaan rijden etc. Er zijn trouwens genoeg mensen die zich iets "te" comfortabel op de weg voelen en een gevaar vormen voor anderen door wild en onvoorzichtig te zijn, is dat dan beter? Zo zijn er volgens mij zelfs meer dan dat er onzekere mensen zijn hoor.Boogschutter10 schreef: ↑19-12-2019 16:46Sorry hoor, maar heb je er ook aan gedacht om dan te stoppen met autorijden? Het verkeer is een serieuze aangelegenheid. Straks veroorzaak je in een paniekaanval/ extreme stress nog (blijvend) letsel aan mede weggebruikers of erger.
Autorijden is niet voor iedereen geschikt en dat is helemaal geen ramp.
donderdag 19 december 2019 om 17:24
Wat wil je hiermee zeggen?AerinK schreef: ↑19-12-2019 17:14Is dat niet een beetje een extreme reactie? Ik voel me heel ongemakkelijk soms en dat is niet aangenaam, maar ik begin er niet per sé onverantwoord door te gaan rijden etc. Er zijn trouwens genoeg mensen die zich iets "te" comfortabel op de weg voelen en een gevaar vormen voor anderen door wild en onvoorzichtig te zijn, is dat dan beter? Zo zijn er volgens mij zelfs meer dan dat er onzekere mensen zijn hoor.
Dat het allemaal aan een ander ligt?
Hoe ben jij er zo zeker van dat de situaties die je overkomen zijn enkel aan de ander te wijten zijn?
Auto rijden heeft maar voor een heel klein deel te maken met volgens de regels: het grootste gedeelte is vooruit kijken, anticiperen en reageren.
Daar lijk jij een groot deel te missen. Ik zou opnieuw gaan lessen en hulp zoeken bij een psycholoog omdat je zelf aangeeft dat je meer last hebt van stress/angst/paniek.
donderdag 19 december 2019 om 17:57
Ik heb meteen mijn rijbewijs gehaald toen het kon, daarna jaaaaaaren niet gereden en toen een baan geaccepteerd waarbij ik dagelijks 40 km enkele reis op een van de drukste wegen op pad kon. De parkeerplaats voor mijn werkplek had zulke kleine vakken dat je er met een gemiddelde stationwagen er eigenlijk al niet meer in kon staan en de uitrit daarvan was onoverzichtelijk
Nou ik was doodsbang. Heb een paar keer met manlief buiten de spits gereden en toen moest ik er wel aan geloven. Ik heb een angsstoornis gehad, en daar geleerd: hoe meer je iets mijdt, hoe groter het word. Ik kon elke dag de meute richting randstad in. En op een gegeven moment ging het beter en vond ik autorijden zelfs relaxed.
Over dat andere bestuurders lompe situaties veroorzaken; iedereen die behoorlijk wat kilometers maakt komt dat wekelijks, al dan niet dagelijks tegen. Drominique heeft daar dan ook gelijk in, verkeer gaat nou eenmaal - helaas - niet altijd volgens de regels.
Ik denk dat er goede tips gegeven zijn om beter met je angst om te gaan: hulp ervoor zoeken.
En probeer eens per week de snelweg op te gaan.
Achteruit fileparkeren ben ik ook dramatisch in, en simpel gezegd; ik zorg dat ik vroeg genoeg aankom en loop desnoods een stukje meer als ik geen fijne parkeerplek vind dichtbij.
Je kan het jezelf makkelijker maken waar het kan, maar probeer je niet door de angst te laten leiden.
Nou ik was doodsbang. Heb een paar keer met manlief buiten de spits gereden en toen moest ik er wel aan geloven. Ik heb een angsstoornis gehad, en daar geleerd: hoe meer je iets mijdt, hoe groter het word. Ik kon elke dag de meute richting randstad in. En op een gegeven moment ging het beter en vond ik autorijden zelfs relaxed.
Over dat andere bestuurders lompe situaties veroorzaken; iedereen die behoorlijk wat kilometers maakt komt dat wekelijks, al dan niet dagelijks tegen. Drominique heeft daar dan ook gelijk in, verkeer gaat nou eenmaal - helaas - niet altijd volgens de regels.
Ik denk dat er goede tips gegeven zijn om beter met je angst om te gaan: hulp ervoor zoeken.
En probeer eens per week de snelweg op te gaan.
Achteruit fileparkeren ben ik ook dramatisch in, en simpel gezegd; ik zorg dat ik vroeg genoeg aankom en loop desnoods een stukje meer als ik geen fijne parkeerplek vind dichtbij.
Je kan het jezelf makkelijker maken waar het kan, maar probeer je niet door de angst te laten leiden.
donderdag 19 december 2019 om 18:37
De situaties die ik meemaakte waren wel degelijk door mensen die regels negeerden. Meerdere keren gewoon een drukke weg op reden waar sowieso al weinig zicht op was terwijl ze horen te wachten. Dat is 100% om problemen vragen. Als bestuurder die dan gewoon de hoofdweg volgt kan je er weinig aan doen behalve remmen als er plots zomaar iemand uit een straatje komt dat je amper kan zien en waar ze horen te wachten.drominique schreef: ↑19-12-2019 17:24Wat wil je hiermee zeggen?
Dat het allemaal aan een ander ligt?
Hoe ben jij er zo zeker van dat de situaties die je overkomen zijn enkel aan de ander te wijten zijn?
Auto rijden heeft maar voor een heel klein deel te maken met volgens de regels: het grootste gedeelte is vooruit kijken, anticiperen en reageren.
Daar lijk jij een groot deel te missen. Ik zou opnieuw gaan lessen en hulp zoeken bij een psycholoog omdat je zelf aangeeft dat je meer last hebt van stress/angst/paniek.
Ik snap niet waar je ineens uit haalt dat ik niet vooruit kan kijken, niet kan anticiperen of reageren. Dit gaat er om dat ik mij vaak ongemakkelijk voel, niet dat ik daarom een gevaar ben? Als het echt zo erg was waren er vast al serieuze problemen geweest, ik blijf alles doen zoals het hoort maar daarom voel ik me niet altijd zelfzeker.
donderdag 19 december 2019 om 18:44
Volledig mee eens, daarom ben ik ook blijven rijden ondanks de akelige situaties die ik meemaakte. Hoe meer je het aan de kant schuift, hoe moeilijker om er weer mee weg te zijn.GreenLadyFern schreef: ↑19-12-2019 17:57Ik heb meteen mijn rijbewijs gehaald toen het kon, daarna jaaaaaaren niet gereden en toen een baan geaccepteerd waarbij ik dagelijks 40 km enkele reis op een van de drukste wegen op pad kon. De parkeerplaats voor mijn werkplek had zulke kleine vakken dat je er met een gemiddelde stationwagen er eigenlijk al niet meer in kon staan en de uitrit daarvan was onoverzichtelijk
Nou ik was doodsbang. Heb een paar keer met manlief buiten de spits gereden en toen moest ik er wel aan geloven. Ik heb een angsstoornis gehad, en daar geleerd: hoe meer je iets mijdt, hoe groter het word. Ik kon elke dag de meute richting randstad in. En op een gegeven moment ging het beter en vond ik autorijden zelfs relaxed.
Over dat andere bestuurders lompe situaties veroorzaken; iedereen die behoorlijk wat kilometers maakt komt dat wekelijks, al dan niet dagelijks tegen. Drominique heeft daar dan ook gelijk in, verkeer gaat nou eenmaal - helaas - niet altijd volgens de regels.
Ik denk dat er goede tips gegeven zijn om beter met je angst om te gaan: hulp ervoor zoeken.
En probeer eens per week de snelweg op te gaan.
Achteruit fileparkeren ben ik ook dramatisch in, en simpel gezegd; ik zorg dat ik vroeg genoeg aankom en loop desnoods een stukje meer als ik geen fijne parkeerplek vind dichtbij.
Je kan het jezelf makkelijker maken waar het kan, maar probeer je niet door de angst te laten leiden.
En ik begrijp prima dat er altijd mensen zijn die de regels niet volgen en gevaarlijk zijn. Maar het is niet dat, zoals Drominique zei, ik niet mag zeggen dat het hun schuld was als het dat duidelijk wel is. Nogmaals, als je gewoon op de hoofdbaan rijdt waar je voorrang hebt op alle straten die daar op uit komen, en er komt iemand gewoon daar opgereden zonder te kijken, dan weet ik nu eenmaal dat dat niet aan mij ligt.
Maar als je dat meemaakt een maand na je rijbewijs te halen en je kan nog net optijd stoppen dan is dat wel schrikken...
donderdag 19 december 2019 om 19:03
Natuurlijk is dat schrikken, en ik duidde op wat ze zei over moeten kunnen anticiperen etc, niet dat jij dat niet zou doen, ik zit immers niet naast je in de auto 
Ik denk wel dat de onvoorspelbaarheid je nog anstiger maakt, en bedoelde meer dat je die onvoorspelbaarheid zal moeten accepteren als iets wat erbij hoort, ipv terug te blijven denken aan die enge momenten. Die zaken normaliseren, dan zorgt het niet meer zo voor angst.
Ik denk wel dat de onvoorspelbaarheid je nog anstiger maakt, en bedoelde meer dat je die onvoorspelbaarheid zal moeten accepteren als iets wat erbij hoort, ipv terug te blijven denken aan die enge momenten. Die zaken normaliseren, dan zorgt het niet meer zo voor angst.
