Negatieve gedachten over mezelf

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Ik ben ook al vaak bij een psycholoog geweest.

Ik heb vaak negatieve gedachten over mezelf, en hoewel ik weet dat ze niet realistisch zijn kan ik er niet echt mee stoppen. Nu zit ik weer in zo'n negatieve spiraal, en het is echt vermoeiend. Bij letterlijk ALLES wat ik doe zijn mijn eigen gedachten echt heel naar.

Een paar jaar geleden liep het op werk niet zo lekker en dacht ik vaak dat ik dom was (zelfs zo erg dat ik me letterlijk afvroeg of er letterlijk iets mis was met me). Mensen zeiden dan vaak dat dat wel meevalt, dat ik een universitaire opleiding heb afgerond, etc. Ik zei dan dat dat gewoon een toevalstreffer was. Nu heb ik werk gevonden dat beter bij mij past, en dan nog denk ik: "Je doet dit werk alleen maar omdat je te dom was voor je vorige baan".

Momenteel twijfel ik veel over relaties. Laatst hadden mijn vriend en ik het over onze eerste keer. Hij is gewoon normaal, hij was 16. Ik was heel erg laat (22). Daar zat ik toen niet heel erg mee, maar toen ik het vertelde wel een beetje. Nu denk ik daar vaak aan, en wat de reden was. Misschien vond iedereen mij toen wel lelijk? Misschien denkt mijn vriend nu wel dat ik abnormaal ben? En ik snap niet waarom ik hier uberhaupt al drie maanden over aan het malen ben, want ik ben ondertussen 10 jaar verder.

Eerlijk gezegd heb ik ook niet veel geluk met relaties. Mijn vorige relaties waren allemaal vrij ongezond, en mijn ex was zelfs gewelddadig. Hij dronk ook veel. Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen was alles heel fijn en respectvol, en eindelijk dacht ik dat ik misschien toch wel "normaal" kon zijn op dit gebied. Maar nu loopt het dus niet zo goed, omdat hij mentale problemen heeft, en hij zich dan heel erg terugtrekt. Ik ben al een behoorlijke tijd best begripvol, maar ik voel eigenlijk dat er iets mist.

En nu heb ik vaak dat ik gewoon echt nare dingen over mezelf denk. Bijvoorbeeld: "Je kunt nooit een normale relatie krijgen, niemand wil je. Als je het nu uitmaakt krijg je nooit meer iemand. Heb je jezelf gezien? Niemand gaat seks met jou willen." Als ik bijvoorbeeld mijn pil ophaal: "Haha, wie hou je voor de gek. Anticonceptie is voor knappe mensen die meer seks hebben dan jij!" Als mijn computer vastloopt: "Haha, zie je wel, zelfs je computer haat je!" Als ik platte schoenen koop omdat ik een blessure heb: "Nu ben je officieel een seksloos oud wijf". Als ik boodschappen moet doen omdat ik niet veel meer in huis heb: "Eigenlijk verdien je geen eten".

Zelfs als ik positief over mezelf probeer te denken, maakt mijn brein er vaak iets negatiefs van. Als ik bijvoorbeeld denk aan reizen die ik heb gemaakt, denk ik erachteraan: "Ja, maar als je een vent zo gek had gekregen kinderen met jou te krijgen, had je dat niet kunnen doen. De enige reden dat je reizen hebt gemaakt is omdat je de tijd hebt omdat niemand je hebben wil".

Ik weet dat al deze gedachten belachelijk zijn als ik er rationeel over nadenk. Maar het gaat de hele dag door en ik kan het niet onderbreken en ik word er echt heel moe van. Zo erg zelfs dat ik me niet op werk kan concentreren. Ik probeer echt wel om het om te buigen naar iets positiefs enzo, maar vaak heb ik niet eens door dat ik negatieve dingen over mezelf denk.

Iemand ervaring? Tips?

perevla schreef: ↑

14-02-2024 18:01

Ach lieve Muggle22 wat is er in het verleden met jou gebeurd dat je zo over jezelf denkt ? Heb je al therapie (gehad)? Zo niet, dan zsm naar de huisarts voor een verwijzing naar een psycholoog!
Dikke knuffel van mij

Oh ik heb best wel wat meegemaakt eigenlijk. Ik ga niet in details treden, maar veel mensen in mijn omgeving drinken te veel, ik ben als tiener een tijd een soort van dakloos geweest, ik heb een aanranding meegemaakt, ik heb een gewelddadige relatie gehad... Al met al zijn er best veel opeenstapelingen geweest van best traumatische dingen...

turquasi schreef: ↑

14-02-2024 19:29

Kun je niet als tegenhanger gaan oefenen in positieve gedachten over jezelf? Begin rustig met morgen drie positieve dingen over jezelf in een notitie zetten. Elke dag noem je er 1 ding extra bij. Voorbeeld: je hebt een hele fijne schrijfstijl en komt aardig en slim over. Maar andere dingen mogen ook. Zoals ik kan goed dingen onthouden of luisteren en ik zie veel positieve dingen aan anderen of in het dagelijks leven. Gewoon oefenen. Gaat het een dag moeilijker dan mag je ook benoemen dat je blijft proberen. Niet alles hoeft super geslaagd te zijn. Heb je een hele moeilijke periode dan kun je teruglezen wat je over jezelf zei in positieve zin.

Een tijdje geleden had ik iets gevonden wat wel werkte, waarbij ik iedere avond drie dingen opschreef die ik die dag goed had gedaan. Hoeven geen grootse dingen te zijn, ofzo. Het kan zoiets simpels zijn als "ik heb een vriendin een luisterend oor geboden", of "ik heb de boel aan kant gemaakt in huis". Maar dat hielp wel, daar moet ik misschien weer mee beginnen.

emanina schreef: ↑

14-02-2024 19:44

Is het een soort dwang dat er iets negatiefs in je op moet komen?

Ja, het heeft iets dwangmatigs. Dat maakt het ook zo eng. Soms zijn die gedachten best gewelddadig zelfs, of best intens, en ik kan er maar heel moeilijk mee stoppen. Niet dat ik dit altijd zo voel, hoor. Vaak ben ik normaal haha. Maar ik heb soms dagen dat ik er niet mee kan stoppen.

Avocadeau schreef: ↑

15-02-2024 00:04

Dit is denk ik een hele goede tip.

Leren begrijpen waar deze gedachten vandaan komen, en leren hoe je ermee om kan gaan.
Want je gaat nu denken dat ze de waarheid zijn, en je daarnaar gedragen.
Terwijl het natuurlijk jouw gedachten zijn, en andere mensen niets bijzonders zien.

(lukt me ook nog niet altijd om dat te blijven onthouden)

Wat mij kan helpen bij angsten/negatieve gedachten is terugkijken naar eerdere ervaringen.
Mijn werkdag vandaag ga ik waarschijnlijk doorkomen, het is gisteren, eergisteren en daarvoor ook goed gegaan.
Niemand gaat wat tegen me zeggen als ik dat ga kopen, want dat hebben ze vorige keren ook niet gedaan.
Tot nu toe is er nog nooit iemand flauwgevallen van die lelijke kop van me, of gillend weggerend, dus dat zal vandaag ook wel niet gebeuren.
Tot nu toe is het altijd.... dus dat zal vandaag ook wel ...

Als het niet lukt om te vertrouwen op je gevoel of gedachten, dan helpt het soms om steun te halen uit situaties in het verleden die wel goed gingen.

Dat klinkt goed, maar moet ik negatieve ervaringen uit het verleden dan vergeten? Mijn ex wilde bijvoorbeeld aanzienlijk minder seks dan ik, en het slot van het liedje was dat hij me niet aantrekkelijk genoeg vond. Ik kreeg uberhaupt ook pas best laat een relatie (ik was al 22!).

Ik bedoel, ik heb niet alleen negatieve ervaringen. Mijn huidige vriend is over het algemeen wel gek op me, en geeft me heel veel complimenten, en ik heb ook heus wel eens sjans gehad. Maar vaak waren dat dan wel rare types, geen normale mannen, zeg maar

Ik ga al naar een psycholoog, maar ik denk niet dat ik echt verteld heb over deze negatieve gedachtes.

Ik heb voor morgen een nieuwe afspraak staan, dus dan ga ik het er wel over hebben. Ik heb die negatieve gedachtes ook niet altijd, het is meer dat ik de laatste tijd weer in zo'n negatieve spiraal zit en het lastig is om daar uit te komen.

Het voelt ook alsof ik mijn familie tekort doe. Ik weet dat ik mijn negativiteit niet helemaal kan verbergen, en dat mensen nu gewoon denken dat ik van nature een stuk chagrijn ben?

Kipjezonderkopje schreef: ↑

14-02-2024 19:22

Therapie weer oppakken! Misschien heb je hier wat aan in de tussentijd
https://www.youtube.com/watch?v=V3vhXQy ... naNutshell


Ze geeft best wel goede tips, waaronder "Leaves on a stream" en daar heeft ze ook een guided meditation voor

https://www.youtube.com/watch?v=vjKltKK ... naNutshell

Maar wel echt om een doorverwijzing aan de huisarts vragen!

Ik wilde nog even zeggen dat ik hier ook wel iets aan had. Ik wist ergens dat me deze technieken ooit eens geleerd zijn, maar dat was ik eigenlijk alweer vergeten. Bedankt iig

Ik had vandaag mijn afspraak met de psycholoog. Ze heeft het met me gehad over min of meer dezelfde technieken als die in de video hierboven ook behandeld worden. En ook over naar mezelf kijken met meer compassie (alsof het een vriendin is die dingen over zichzelf zegt, en me te bedenken wat ik dan zou zeggen). We werken ook wel aan dingen uit mijn verleden.

Het gaat wel wat beter vandaag. Toen ik dit topic opende zat ik er echt diep in