Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤

22-02-2023 11:16 2480 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Afbeelding

OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik gebruik de regenjasmethode ook (ok ik denk altijd, ik trek een condoom om me heen), vrijwel dagelijks.

Niet dat mensen me vaak negatief bejegenen, maar om te voorkomen dat ik emoties van anderen absorbeer en moe of overprikkeld raak. Het werkt echt goed. Ik heb van mezelf die ik-andergrens niet dus dit is een trucje om die alsnog te hebben.

Gevoelige kinderen zouden hier ook zeker baat bij hebben denk ik, naast mindfulness en emotieregulatietechnieken. Dingen die je vaak thuis of op school niet leert, maar die het leven (met jezelf) als sensitief persoon veel leefbaar maken.

Powernaps doen het bij mij ook goed.
Alle reacties Link kopieren Quote
Klinkt allemaal mooi, maar vind weerbaar maken beetje te vaag iets, sorry.

Ik denk dat wij goed met hen praten en hun gevoel mag er gewoon zijn. Ze mogen dingen niet leuk vinden en ze weten heus wel dat ze dat soort beter niet gaan aantrekken, maar zo werkt het gewoon niet, zeker niet als je als kind je al anders voelt en ook nog bekenden zijn, herhaaldelijk. Ook is het zo dat voor een rotopmerking of afwijzing ect, je echt veel positieve ervaringen nodig hebt om dat weer recht te trekken.

Uit eindelijk zullen ze best leren, dat ligt ook aan zoveel factoren en tot die tijd zal ik mensen in mijn omgeving aanspreken en hopelijk helpt dat hen.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan dan weer helemaal niets met mindfulness.

Heb denk ik 10 jaar terug geprobeerd, ik snapte geen reet van die dame allemaal zei en wilde van mij, vond allemaal erg vaag en loze termen.

Heb eens een halve dag bezig geweest met mijn rugzak te visualiseren en daar denkbeeldig wat issues uit pakken. En dat bewust ademen, kijk naar iets alsof je nog nooit gezien hebt. Doe een kopje koffie met aandacht drinken. Wat hoor je allemaal, blijf met volle aandacht in gesprek of activiteit. Hahaha, ja als ik dat kon he? Dan had ik dus geen adhd.

Werkt echt niet voor mij, ik kreeg of de slappe lach of ik werd juist helemaal druk in het hoofd omdat ik geen idee wat ze allemaal aan lullen waren of wat die dame en later heer wilden, dat kan ik dus echt niet:-D

Mijn oudste is ook bij zo'n coach geweest, lang geleden, voor adhd in onze gedachten was. En dus was normale kindercoach en ze wilde dochter aan mediteren te krijgen. Ja kind lukte dat dus niet, nu weet ik waarom. :rofl:
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dansen werkt wel goed bij ons, rare dansjes op dopamine muziek.
En sporten, nu kan ik dat niet meer, maar meisjes wel. Tennis en padel is na vele dingen proberen ( ja net als ik met hobby's) waar ze blij van worden en dat ook al langer volhouden. Ze worden daar echt rustiger in hoofd van en hun energie is dan wat beter die dag erna ook nog.


Of buiten zijn, vooral bos of strand, ook fijn. :heart: :heart:

Zo jammer dat ik niet echt lekker loop en maar kleine stukjes kan fietsen, elektrisch ook nog.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 23-03-2023 16:33
12.21% gewijzigd
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Philo, hoe is het met jou?
Jaja.
Sorry ik ben niet echt bijgelezen..

Ik kom net van de ggz vandaan, heb mijn uitslag van m’n ass onderzoek gehad en het valt blijkbaar niet te missen.. ik ben hartstikke autistisch.

Ik had verwacht dat het als een opluchting zou voelen om het te weten maar m’n brein staat echt even op standje 100 waarbij alles uit mijn leven voorbij komt en hoe dat beïnvloed is door.. (het is van m’n begin twintiger jaren tot nu best wel een grote clusterfuck geweest).
Alle reacties Link kopieren Quote
Ach @Frambloos snap het eigenlijk wel een beetje: tot hiervoor was het je eigen vermoeden en nu weet je het. :hug:
Misschien even met iemand bellen die dichtbij je staat om erover te praten? Even je hart luchten of het iig delen.
Het zal nu wel een rollercoaster in je hoofd zijn en dat is volgens mij hartstikke logisch.
Hopelijk vind je hier veel steun!
Alle reacties Link kopieren Quote
belgali schreef:
23-03-2023 15:44
Mijn dochter kwam thuis met nieuws waar ze trots op was: in het jaarboek stond ze op 1 bij de categorie "heeft het meeste op de wc gezeten" :) Vond ik eigenlijk best sneu, maar ze legde me uit dat dat de enige manier was om sommige lessen uit te houden - meestal ging ze niet echt naar de wc blijkbaar, maar liep ze even een rondje klassen kijken over de gang.
En alle docenten denken nu vast dat ze een blaasprobleem heeft ofzo, maar gelukkig lieten ze haar meestal wel gaan als ze er behoefte aan had.
Ah gosh! Ik ben eigenlijk best voor dit soort onschuldige zelfregulering, het is ook maar een manier. Fijn dat 3r rekening mee gehouden werd uiteindelijk. Soms maar een kleine aanpassing nodig om dingen goed vol te houden!

Bedankt voor jullie reacties. De mentale afstraffing is inderdaad vanuit schaamte, gevoel van falen, de 'zie je wel...' gedachte.
Het is ook een terugkerend thema. Gelukkig even kunnen praten met broer, dat helpt om het rumineren te stoppen.

Veel herkenbare onderwerpen hier.
Ook die van jullie kinderen. Zo nog even verder lezen.
This is not kosher!
Alle reacties Link kopieren Quote
Frambloos schreef:
23-03-2023 17:04
Sorry ik ben niet echt bijgelezen..

Ik kom net van de ggz vandaan, heb mijn uitslag van m’n ass onderzoek gehad en het valt blijkbaar niet te missen.. ik ben hartstikke autistisch.

Ik had verwacht dat het als een opluchting zou voelen om het te weten maar m’n brein staat echt even op standje 100 waarbij alles uit mijn leven voorbij komt en hoe dat beïnvloed is door.. (het is van m’n begin twintiger jaren tot nu best wel een grote clusterfuck geweest).
Ah jeetje, dat is een hoop wat je te verwerken hebt dan. Krijg je vanuit de uitslag nu ook verdere hulp?
This is not kosher!
Alle reacties Link kopieren Quote
belgali schreef:
23-03-2023 15:49
Je kan je kinderen leren visualiseren dat ze een virtuele "regenjas" aantrekken als ze in een onaangename omgeving moeten verkeren. Alles wat dan uit dommigheid wordt gezegd, raakt enkel de regenjas en niet hen zelf. En als ze thuis zijn, trekken ze bij de voordeur de regenjas uit en schudden hem uit.
Je hoeft niet altijd overal onbeschermd in te gaan - als het regent trek je een jas aan. Niet iedereen heeft het recht om zich met je kern te bemoeien.
Oh dit vind ik een mooie. Die ga ik ook voor mijn dochter gebruiken!!
Wellhello schreef:
23-03-2023 20:55
Ah jeetje, dat is een hoop wat je te verwerken hebt dan. Krijg je vanuit de uitslag nu ook verdere hulp?
Ja er is me groepstherapie aangeboden voor mensen met ass. In de zomer start er een nieuwe groep. En tot die tijd heb ik sowieso eens in de twee/drie weken een gesprek met mijn behandelaar. En ik had toevallig volgende week ook al een gesprek staan met de psychiater dus dan gaat er ook gekeken worden naar medicatie.

Ik heb echt jarenlang best wel veel kalmeringsmiddelen gebruikt, en slaapmedicatie. (Ik heb ook de diagnose PTSS) Zit nu wel op mijn laagste dosering sinds jaren, maar ik ben een heel druk persoon in mijn hoofd en het kost me veel moeite. Dus ik ben aan de ene kant wel benieuwd wat doelgerichtere medicatie kan betekenen, maar ik ben door medicatie gebruik ook 60 kg aangekomen. Sinds ik met bepaalde middelen ben gestopt ook weer 40 kg afgevallen dus dat maakt me juist ook weer vrij huiverig er voor. Ben blij dat ik een groot deel van het gewicht weer kwijt ben..
Alle reacties Link kopieren Quote
@Frambloos, fijn dat je hulp krijgt! En hopelijk dat je dan ook goede medicatie gaat krijgen!

@LuciFee, is gewoon kut dat je niet kan bewegen, vooral als dat net niks is.

@welhello, fijn dat je iemand hebt waar je je ei kwijt kan. Hopelijk is het op je werk snel weer rustig. Dat je weer lekker aan de gang kan gaan!
Alle reacties Link kopieren Quote
Waren gisteren bij orthopedagoog van de jongste, ze heeft verwijzing gemaakt voor adhdtest en traject, bij zelfde waar oudste nu op wachtlijst staat.

Ze denkt dat jongste nu vooral de meeste problemen heeft met sensorische informatieverwerking, dat is al vanaf kleins af aan maar word erger/vervelender voor haarzelf hoe ouder ze wordt.

Sensorische integratiestoornis, komt veel voor bij kinderen met add/adhd ( of autisme ect) allemaal te maken met executieve functies die niet zelfde of goed werken bij mensen met adhd.

Ik heb zelf ook last van. :roll: Maar wel minder dan haar.

Dus naast add/adhd richting ivm werkgeheugen en de focus en andere executieve functies gaat ze alvast therapie krijgen voor die sensorische problemen.

En gaat de orthopedagoog, de ergotherapeut samen met mij naar school om binnen het passende onderwijs, gericht oplossingen en afspraken voor mijn dochter te maken. :heart:

Daarna zal er ook nog wat afgesproken moeten worden over zaken als extra pauzes tijdens toetsen en werkjes, visuele hulpjes, dat komt daarna. Als add/adhd is, dat label moet dan via een andere weg.

Maar eerst haar ergste klacht qua overprikkeling aanpakken.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Frambloos schreef:
23-03-2023 17:04
Sorry ik ben niet echt bijgelezen..

Ik kom net van de ggz vandaan, heb mijn uitslag van m’n ass onderzoek gehad en het valt blijkbaar niet te missen.. ik ben hartstikke autistisch.

Ik had verwacht dat het als een opluchting zou voelen om het te weten maar m’n brein staat echt even op standje 100 waarbij alles uit mijn leven voorbij komt en hoe dat beïnvloed is door.. (het is van m’n begin twintiger jaren tot nu best wel een grote clusterfuck geweest).

Dat snap ik, ik was wel erg opgelucht en was ook eigenlijk niet mogelijk dat bij mijn geen adhd zou zijn....maar inderdaad ook dat verdrietige gevoel, wat als iemand dat wel 40-30-20 jaar eerder had gezien.., hoe was mijn leven nu geweest?
Hoeveel minder vechten en overleven had ik dan gehad? Was is dan wel nog aan het werk, welke carriere was er wel mogelijk geweest ect.
En overal kleine lichtjes die maar aangingen over alles in mijn leven.

Het word wel beter, zeker als psycho-educatie is geweest, heb nog soms moeilijke momenten en ook nog aha momenten, maar er komt vaak ook redelijk snel berusting en acceptatie.

Maar de eerste weken, leek wel of mijn brein in de fik stond.

Sterkte! En hopelijk krijg je nu de hulp en begrip die je wel nodig hebt en word allemaal wat beter te doen qua leven. :heart:

Disclaimer: ik wil niet op mezelf betrekken, is adhd ding, is puur om herkenning aan te geven.
Jaja.
Het voelt totaal niet alsof je het op jezelf betrekt Luci, juist heel fijn om te weten dat ik er niet alleen in ben. :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Frambloos schreef:
23-03-2023 21:07
Ja er is me groepstherapie aangeboden voor mensen met ass. In de zomer start er een nieuwe groep. En tot die tijd heb ik sowieso eens in de twee/drie weken een gesprek met mijn behandelaar. En ik had toevallig volgende week ook al een gesprek staan met de psychiater dus dan gaat er ook gekeken worden naar medicatie.

Ik heb echt jarenlang best wel veel kalmeringsmiddelen gebruikt, en slaapmedicatie. (Ik heb ook de diagnose PTSS) Zit nu wel op mijn laagste dosering sinds jaren, maar ik ben een heel druk persoon in mijn hoofd en het kost me veel moeite. Dus ik ben aan de ene kant wel benieuwd wat doelgerichtere medicatie kan betekenen, maar ik ben door medicatie gebruik ook 60 kg aangekomen. Sinds ik met bepaalde middelen ben gestopt ook weer 40 kg afgevallen dus dat maakt me juist ook weer vrij huiverig er voor. Ben blij dat ik een groot deel van het gewicht weer kwijt ben..
Lijkt me heel heftig om ineens die diagnose te krijgen.
En dan ook nog meteen over medicatie moeten gaan nadenken.

Hoe gaat het nu, wil het een beetje landen allemaal?

Ik hoop dat je behandeling straks vruchten gaat afwerpen. En daar gaat het uiteindelijk natuurlijk om (denk ik?), dat je je als mens steeds beter leert te verhouden tot de wereld waarin je leeft en steeds beter kan omgaan met de uitdagingen van het leven. Gaan ze dan ook met het traumagedeelte aan de slag?
Voor trauma ben ik nu 2 jaar geleden aangemeld bij deze instelling, maar ik sta nog steeds op de wachtlijst en het is nog niet echt duidelijk wanneer ik aan de beurt ben. Dat is eigenlijk ook een van mijn grootste vraagtekens op dit moment, want twee vormen van therapie combineren lijkt me wel erg heftig.. en ik acht de kans vrij groot dat ik straks eindelijk eens aan de beurt ben als de nieuwe groep voor ass start.

Vannochtend moest ik werken dus dat was aan de ene kant wel fijne afleiding. Maar ik kon aan mijn hoofd wel merken dat het veel was. Dat ik op m’n werk kom en me realiseer dat ik totaal vergeten ben om deodorant op te toen en m’n parfum na t douchen. Daar kan ik me dan ook echt de rest van de ochtend aan storen. En dat een collega tegen me zit te praten maar dat mijn hoofd niet echt meer verwerkt dat er gezegd word. Gelukkig is het weekend nu.

We zeggen echt al 20 jaar over mijn vader dat als hij getest zou worden, dat hij 100% een autist is. En hoe ouder ik word hoe meer ik me sowieso al wel was gaan beseffen dat ik op hem lijk.. en ik heb me als kind al altijd anders gevoeld. Maar hoe leg je dat uit als kind zeg maar.. Dus het voelt nog steeds als heel veel gedachtes om te verwerken..
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat kost ook gewoon tijd denk ik, dingen laten inzinken.

Wat zijn de kenmerken die je hebt waardoor je deze diagnose hebt gekregen? Als je het wil vertellen hoor.
Vage schreef:
24-03-2023 15:20
Dat kost ook gewoon tijd denk ik, dingen laten inzinken.

Wat zijn de kenmerken die je hebt waardoor je deze diagnose hebt gekregen? Als je het wil vertellen hoor.
Ik heb de briefing van het diagnostisch onderzoek mee naar huis gekregen. Eigenlijk scoorde ik overal op het niveau van een gemiddeld iemand met ASS of nog hoger op.

Waar ik het meeste moeite mee heb is sociaal contact. Dat kost me heel veel moeite. Het komt gewoon niet vanzelf zeg maar, wat de meeste mensen als normaal zien, dat moet ik mezelf echt aanleren/kopiëren van anderen. Als ik mensen beter leer kennen dan gaat 1 op 1 contact nog wel, maar nieuwe mensen en groepen vind ik consequent lastig.

Daarnaast overanalyseer ik echt extreem veel en ben ik altijd opzoek naar patronen. Ik ben tegenwoordig veel gefilterder in wat ik uit tegen mensen, maar vroeger als ik dan de logica niet kon vinden dan kon ik volgens andere echt “lastig” zijn. Maar dat analystische schijnt ook weer versterkt te worden door de PTSS. Ik scoorde daar echt extreem hoog op. Het is dan ook nooit rustig in mijn hoofd. Doordat ik altijd zo in mijn hoofd zit kan ik heel chaotisch zijn. Het heeft me jaren gekost om mijn huishouden een beetje op orde te krijgen bijvoorbeeld. En ik kan extreem opgaan in bepaalde hobbies. Waardoor ik mijn tijdsbesef weer kwijt raak en vergeet om te eten of naar de wc te gaan. Met eten ben ik ook heel erg een gewoonte dier, en de dingen die ik niet graag eet komt eigenlijk altijd door het mond gevoel en bijna nooit door hoe het daadwerkelijk proeft.

Ik zou nog wel even door kunnen gaan of meer uit kunnen leggen maar dan word het een gigantisch lange post en ik heb hem ondertussen al 3x verwijderd en herschreven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik klikte jullie topic per ongeluk open, en las een stukje mee.
Misschien hebben jullie hier onderling allang over gesproken, maar zo niet geef ik het toch even mee;
Betreft traumabehandeling zijn er veel nieuwe inzichten mbt trauma en het lichaam. Zonder geheel de diepte in te gaan, het komt erop neer dat lichaamsgerichte therapieën goed effect kunnen hebben.
Vaak wordt dat door de reguliere ggz nog niet erg in het behandelaanbod opgenomen, en is het dus even zoeken. Maar wachtlijsten zijn daardoor vaak wel veel korter.
Alle reacties Link kopieren Quote
Frambloos schreef:
23-03-2023 17:04
Ik had verwacht dat het als een opluchting zou voelen om het te weten maar....
Dit is heel erg herkenbaar, dit had ik inderdaad ook na m'n diagnose. En nadat therapie en alles afgesloten werd kwam dit eigenlijk weer een soort terug omdat ik het alleen moest gaan doen.
Maar het komt goed, lief zijn voor jezelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi!
Hoop dat het goed gaat met iedereen.
Afgelopen vrijdag heb ik met m’n zoon een gesprek gehad over dat ik me wil laten testen. Hij zei, hoezo, je weet het antwoord toch al?
En toen moest ik even nadenken, hij is geen prater maar als hij iets zegt dan is het gelijk raak :)
Dus ik zei, en jij dan? Hij zei dat hij allang doorhad dat hij “dingen anders doet en voelt”. Hij zei, ik zie hoe mijn vrienden zijn en doen. Ik doe anders en weet welk gedrag ik moet kopiëren om mee te gaan als gemiddeld.
We hadden het over wat zaken (zoals ik hier ook herkenning bij jullie vond) en stonden overal hetzelfde in of hadden hetzelfde gedrag.
Het was een grappig, maar ook heel fijn moment.
As donderdag heb ik een afsluitend gesprek met m’n psychologe, ik krijg een nieuwe (ik heb ook meer dan 2 jaar op de wachtlijst voor angst&stemming gestaan @frambloos) en wil het bij haar ook nog even aanstippen. Ik heb de afgelopen twee jaar toch veel gesproken met haar alleen niet over dit. Maar goed dit gevoel is ook nog maar sinds begin dit jaar.
Bij de nieuwe psycholoog zal ik het ook gelijk aangeven en dan hoop ik dat ze dit ook meteen kunnen oppakken.
Tja wat wil ik met m’n verhaaltje? Delen denk ik :D

@frambloos hoe gaat het nu met je na de diagnose? Land het al een beetje of is het nog heftig?

@frizz welke therapieën zou je aanraden? Ik ben heel erg geïnteresseerd.
airmaxlover wijzigde dit bericht op 27-03-2023 14:52
0.18% gewijzigd
Als ik over de diagnose nadenk voelt het op het moment een beetje alsof ik een brainfreeze krijg op het moment.

Ik vroeg me af of dit herkenbaar is voor iemand.. en dan bedoel ik vooral mijn emotionele reactie erop. Ik heb een kat die last heeft van allergische reacties. Ik ben de afgelopen maanden bezig geweest met allergieën proberen uit te sluiten, maar ik krijg het niet opgelost. En iedere keer als de allergische plekken ergen worden, krijg ik last van gigantische onrust en paniek. Ik heb een heel laag inkomen, dus de kosten van de dierenarts bezoeken lukken net. En ik was eigenlijk aan het sparen voor een tandsteen behandeling die hij nog nodig heeft. Maar doordat ik de allergie niet onder controle krijg, blijf ik daar kosten voor maken, en kan ik minder sparen voor zijn tandarts behandeling die waarschijnlijk 600 euro gaat kosten. Mijn omgeving zegt consequent dat ik me niet zo druk moet maken, dat ik alles doe voor mijn kat wat ik kan doen. Maar het niet druk maken voor mijn kat lukt me absoluut niet. Als het weer erger word en net als vandaag dan moet hij weer naar de dierenarts dan voel ik me daar zo slecht door dat ik helemaal op slot sla. Het vraagt emotioneel zoveel van me dat ik, en ik voel me hier heel schuldig om, het liefst een baasje voor hem zou vinden dat het allemaal beter aan kan. Want het is echt de liefste kat die je maar kan bedenken, en ik vind dat hij beter verdient dan iemand die er continue van in paniek raakt en de centen bij elkaar moet schrapen. Maar wie wil er een kat met allergieën die ook nog een dure tandarts behandeling nodig heeft. En zo raak ik in een cirkeltje vast zeg maar..
Alle reacties Link kopieren Quote
😕😕
Ach frambloos, wat moeilijk!
Ik wou dat ik woorden wist om je te helpen.
Voor nu dan een :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Aah gossie, super vervelend allemaal.

Een zieke poes krijg ik permanente stress van, financiële zorgen ook, dit gecombineerd zou bij mij ook een recept zijn voor een stevige interne error.

Het beste is denk ik om hier iemand bij te betrekken met wie je hierover kan praten en die je eventueel kan helpen met praktische oplossingen. Heb je zo iemand in je omgeving?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven