Psyche
alle pijlers
Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤
woensdag 22 februari 2023 om 11:16
OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
zondag 1 september 2024 om 18:34
Ik kan ook heel moeilijk afspreken, zeker lang van tevoren. Het is geen kwestie van geen tijd hebben en zeker niet van onwil, maar niet weten of ik in de juiste mindset ben om een avond uit te gaan of dat ik dat weekend bijvoorbeeld heel hard alleen moet zijn. Ik heb het altijd leuk als ik afspreek en doe echt mijn best om initiatief te nemen, maar ik kan zelf dus heel nerveus worden van vastliggende afspraken, ook met mijn dierbaren.auroraatje schreef: ↑01-09-2024 08:22Nu nam ze vorige week toevallig contact op om af te spreken, maar vervolgens komt er geen concrete datum. Dat geeft ok weer onrust. Heel irritant.
Ik heb liever vriendinnen met wie ik gelijk na een afspraak alweer een nieuwe afspraak inplan, dat is lekker duidelijk.
Als jij het wel fijn vindt, gewoon aangeven? Als één van mijn vriendinnen vraagt om meteen een datum te prikken i.v.m. vollopende agenda's doe ik dat dus wel altijd.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
zondag 1 september 2024 om 18:46
Ik heb toen ik begeleiding zocht specifiek gekeken naar een praktijk die zich richt op ADHD. Heb het geluk gehad iemand te treffen waar ik me heel prettig bij voelde en waar ik veel aan gehad heb. Ik denk dat er daar wel meer van zijn?Lucifee2024 schreef: ↑23-08-2024 13:30Persoonlijk vond ik het vervelend dat ik iemand had die op papier wel wat wist van ADHD en Autisme maar in de praktijk met onzinnige adviezen kwam. En probeer dan maar van die bemoeials af te komen.
Hier dus ook drie neuro-diversen in huis. Mijn kinderen willen geen psycho-educatie op dit moment. Mijn zoon heeft het vroeger gehad, samen met een training met leeftijdsgenoten. Nu hij volwassen is, is hij van mening dat zijn ADD geen rol zou moeten spelen. Is wel blij met de diagnose en de medicatie, maar het is wel een haat-liefde-verhouding. Mijn dochter heeft de diagnose nog niet zo lang en weet nog niet goed wat ze wil. Ik heb mezelf na mijn diagnose ook heel veel ingelezen en dus een praktijk bezocht die me hielp bij dingen waar ik tegenaan liep, met name in combinatie met mijn werk, maar ook met de thuissituatie.
Voor mij was de diagnose in combinatie met de bijbehorende kennis wel belangrijk. Het maakte het begrip voor mezelf groter. Dat gevoel van 'gewoon wat meer je best doen zodat je niet weer faalt op een bepaald gebied' is zoveel minder geworden. Meer zelfacceptatie denk ik. Voor anderen maakte het ook wel wat duidelijk, maar lang niet iedereen neemt het serieus en mensen die het niet hebben, kunnen het ook eigenlijk niet echt snappen voor mijn gevoel.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
maandag 2 september 2024 om 09:51
Mijn jongste is op school, eindelijk. 
Groep 8, kleinere klas en nieuwe leerkracht. En wat een fijne vent.
Omdat steeds misliep op school, zeker elke keer als er andere leerkracht kwam en ik vorige jaar aan de bel heb getrokken/vuist op tafel heb gemept hebben wij die nieuwe meester al ontmoet voor de vakantie en al wat afspraken met hem besproken, ook waarom. Dat leek voor het eerst ook goed aan te komen bij iemand daar.
En ze zat op haar oude/afgesproken plek, geen kinderen direct achter haar..
Zij zit vlak bij de deur, kan ze zonder halve klas door te moeten er even uitstappen als nodig is..
En naast een muur, naast haar 1 kind. Zoveel minder prikkels op die manier.
Sowieso heeft hij 2tallen gemaakt ipv groepjes. het kan want maar 16 kinderen in deze klas nu.
Ze heeft een studdybuddy gehad vorig jaar eindelijk, ik heb 3 soorten oordopjes meegeven. Ze heeft een tekenblokje mee.
En hij kwam meteen naar ons toe gelopen en geeft haar een eigen timer en een doorzichtig bakje voor haar spulletjes (ze vergeet dat ze oordopjes heeft bijvoorbeeld en een oude ipod met zweefmuziek) als ze in haar la liggen.
Als ze het wel ziet, gaat ze het eerder gebruiken.
Object permanence-shit..
Had hij onthouden, ook had heeft hij alarm gezet, zodat ze minimaal 1x per dag even apart gaat zitten, met boek, muziek of tekenen, of ze wil of niet, ze moet dan even. Dan wordt voor de klas ook iets normaals en zal minder over gezeurd worden.
Ook gaat ze daardoor pas als eigenlijk al te laat is.
Ben heel blij. Scheelt echt een heleboel voor haar. En wat stress voor mij.
Groep 8, kleinere klas en nieuwe leerkracht. En wat een fijne vent.
Omdat steeds misliep op school, zeker elke keer als er andere leerkracht kwam en ik vorige jaar aan de bel heb getrokken/vuist op tafel heb gemept hebben wij die nieuwe meester al ontmoet voor de vakantie en al wat afspraken met hem besproken, ook waarom. Dat leek voor het eerst ook goed aan te komen bij iemand daar.
En ze zat op haar oude/afgesproken plek, geen kinderen direct achter haar..
Zij zit vlak bij de deur, kan ze zonder halve klas door te moeten er even uitstappen als nodig is..
En naast een muur, naast haar 1 kind. Zoveel minder prikkels op die manier.
Sowieso heeft hij 2tallen gemaakt ipv groepjes. het kan want maar 16 kinderen in deze klas nu.
Ze heeft een studdybuddy gehad vorig jaar eindelijk, ik heb 3 soorten oordopjes meegeven. Ze heeft een tekenblokje mee.
En hij kwam meteen naar ons toe gelopen en geeft haar een eigen timer en een doorzichtig bakje voor haar spulletjes (ze vergeet dat ze oordopjes heeft bijvoorbeeld en een oude ipod met zweefmuziek) als ze in haar la liggen.
Als ze het wel ziet, gaat ze het eerder gebruiken.
Object permanence-shit..
Had hij onthouden, ook had heeft hij alarm gezet, zodat ze minimaal 1x per dag even apart gaat zitten, met boek, muziek of tekenen, of ze wil of niet, ze moet dan even. Dan wordt voor de klas ook iets normaals en zal minder over gezeurd worden.
Ook gaat ze daardoor pas als eigenlijk al te laat is.
Ben heel blij. Scheelt echt een heleboel voor haar. En wat stress voor mij.
maandag 2 september 2024 om 09:51
Oudste is nog niet naar school, die gaat pas woensdag. Ik kijk daar erg naar uit. 
Het is niet alleen de ADHD hoor maar ook mijn ander gezondheidsproblemen waardoor ik echt aantal keer per week wat uren alleen moet hebben om te ontprikkelen.
Merk dat ik door allerlei stress en steeds 1/2/3 mensen thuis te hebben en dat al voor bijna 9 weken (mbo is eerder vrij altijd) ik echt een (ADHD) burn-out heb.
Gaat niet zo lekker op moment, slaap ook heel slecht. Nachten wakker, ADHD wakker, dus van alles willen en moeten en lezen en hoofd blijft door racen.
Denk dat ik tegen de herfstvakantie wel ben bijgetrokken.
Het is niet alleen de ADHD hoor maar ook mijn ander gezondheidsproblemen waardoor ik echt aantal keer per week wat uren alleen moet hebben om te ontprikkelen.
Merk dat ik door allerlei stress en steeds 1/2/3 mensen thuis te hebben en dat al voor bijna 9 weken (mbo is eerder vrij altijd) ik echt een (ADHD) burn-out heb.
Gaat niet zo lekker op moment, slaap ook heel slecht. Nachten wakker, ADHD wakker, dus van alles willen en moeten en lezen en hoofd blijft door racen.
Denk dat ik tegen de herfstvakantie wel ben bijgetrokken.
maandag 2 september 2024 om 09:57
Precies. Ik ben echt voor altijd wel gaan testen als je het vermoed, zeker als je kinderen hebt die al een diagnose hebben of daarmee bezig bent en je herkent dingen. Kan echt nooit kwaad. Kennis is macht, ook bij dit soort dingen.Pauwenveer schreef: ↑01-09-2024 18:46Ik heb toen ik begeleiding zocht specifiek gekeken naar een praktijk die zich richt op ADHD. Heb het geluk gehad iemand te treffen waar ik me heel prettig bij voelde en waar ik veel aan gehad heb. Ik denk dat er daar wel meer van zijn?
Hier dus ook drie neuro-diversen in huis. Mijn kinderen willen geen psycho-educatie op dit moment. Mijn zoon heeft het vroeger gehad, samen met een training met leeftijdsgenoten. Nu hij volwassen is, is hij van mening dat zijn ADD geen rol zou moeten spelen. Is wel blij met de diagnose en de medicatie, maar het is wel een haat-liefde-verhouding. Mijn dochter heeft de diagnose nog niet zo lang en weet nog niet goed wat ze wil. Ik heb mezelf na mijn diagnose ook heel veel ingelezen en dus een praktijk bezocht die me hielp bij dingen waar ik tegenaan liep, met name in combinatie met mijn werk, maar ook met de thuissituatie.
Voor mij was de diagnose in combinatie met de bijbehorende kennis wel belangrijk. Het maakte het begrip voor mezelf groter. Dat gevoel van 'gewoon wat meer je best doen zodat je niet weer faalt op een bepaald gebied' is zoveel minder geworden. Meer zelfacceptatie denk ik. Voor anderen maakte het ook wel wat duidelijk, maar lang niet iedereen neemt het serieus en mensen die het niet hebben, kunnen het ook eigenlijk niet echt snappen voor mijn gevoel.
Je neurodivergentie kan niet worden genezen maar je moet kennis en de juiste tools, juiste benadering, juiste mindset hebben om het leven wat makkelijker te maken. Of dat van je kinderen.
maandag 2 september 2024 om 11:07
Heftig PBJ 
Ik moet zeggen... ik kan ook slecht tegen zo'n rondreis. Dat zou ook echt niets voor mij zijn. Wij gaan meestal naar 1 plek en gaan vanuit daar gaan we dan dingen ondernemen Afgelopen jaar zijn we voor het eerst op stedentrip geweest. En ergens ging dat supergoed maar ik merkte dat vooral de jongste en ikzelf eigenlijk ook downtime nodig had. Dus niet elke dag van 10-20 volplempen met wel speeltuintjes enzo tussendoor maar dat was niet genoeg.
Voor volgend jaar wil ik kijken of we een halve camping lummelvakantie kunnen doen. Dus in een huisje/glamping ding (we hebben geen eigen tent) aan een veldje met heel veel leuke speeldingen zonder dat het hysterisch wordt. Dat we weer ons dreumes/peuterritme aan kunnen nemen van 1 activiteit buitenshuis en dan de rest van de dag lummelen bij de accommodatie. Al doende leert men denk ik
Fijn Lucifee dat je dochter zo goed gestart is Hopelijk de oudste nog en dan jij weer meer rust!
Ik moet zeggen... ik kan ook slecht tegen zo'n rondreis. Dat zou ook echt niets voor mij zijn. Wij gaan meestal naar 1 plek en gaan vanuit daar gaan we dan dingen ondernemen
Afgelopen jaar zijn we voor het eerst op stedentrip geweest. En ergens ging dat supergoed maar ik merkte dat vooral de jongste en ikzelf eigenlijk ook downtime nodig had. Dus niet elke dag van 10-20 volplempen met wel speeltuintjes enzo tussendoor maar dat was niet genoeg. Voor volgend jaar wil ik kijken of we een halve camping lummelvakantie kunnen doen. Dus in een huisje/glamping ding (we hebben geen eigen tent) aan een veldje met heel veel leuke speeldingen zonder dat het hysterisch wordt. Dat we weer ons dreumes/peuterritme aan kunnen nemen van 1 activiteit buitenshuis en dan de rest van de dag lummelen bij de accommodatie. Al doende leert men denk ik
Fijn Lucifee dat je dochter zo goed gestart is
Hopelijk de oudste nog en dan jij weer meer rust!
dinsdag 3 september 2024 om 16:19
Zojuist gebeld over mijn afwijzing. In mijn doorverwijzing staat; kenmerken adhd en autisme.
De praktijk heeft weinig kennis ontrent autisme. Dus mijn test zou niet volledig zijn.
Ze raden mij nu een GGZ instelling aan (noem deze even 'A') waar ik 5 jaar geleden al ben getest op adhd/autisme en ik geen diagnose heb gekregen. Omdat ik als kind niet echt vastliep was de conclusie.
Lang verhaal. Ik had me aangemeld bij een ES kliniek. Daar afgewezen. Want mijn ES was een symptoom. Ik moest mijn hechting en lage zelfbeeld etc aanpakken. Naar 'A' doorverwezen. Zij wilden me uiteindelijk, na een heel diagnostisch traject, niet behandelen want zij vonden dat ik een ES behandeling moest ondergaan. Ik was notabene door een kliniek afgewezen. Ok? Zelfs tweede gesprek hielp niet. Dus ik moest naar een andere GGZ instelling met zo'n afdeling. Naar 'B' gestuurd. Alleen ze bleven naar elkaar wijzen. Duurde maanden. Uiteindelijk ook op de ES afdeling van 'B' afgewezen. Bij 'A' was ik niet meer welkom. Na vele omwegen weer bij 'B' terechtgekomen en kon ik uiteindelijk starten met schema- en systeemtherapie. Nu word ik vanuit 'B' doorverwezen en inmiddels, zoals genoemd, 2 afwijzingen gehad. Maar 'A' wordt nu weer genoemd. Ik heb een dubbel gevoel. Om hoe ik ben behandeld. En omdat er uit de testen geen diagnose is gekomen.
Zal ik me er nu wel weer laten testen? Heb weinig keus..
Hier zijn vast wel meer die testen hebben gedaan waar niks is uitgekomen?
De praktijk heeft weinig kennis ontrent autisme. Dus mijn test zou niet volledig zijn.
Ze raden mij nu een GGZ instelling aan (noem deze even 'A') waar ik 5 jaar geleden al ben getest op adhd/autisme en ik geen diagnose heb gekregen. Omdat ik als kind niet echt vastliep was de conclusie.
Lang verhaal. Ik had me aangemeld bij een ES kliniek. Daar afgewezen. Want mijn ES was een symptoom. Ik moest mijn hechting en lage zelfbeeld etc aanpakken. Naar 'A' doorverwezen. Zij wilden me uiteindelijk, na een heel diagnostisch traject, niet behandelen want zij vonden dat ik een ES behandeling moest ondergaan. Ik was notabene door een kliniek afgewezen. Ok? Zelfs tweede gesprek hielp niet. Dus ik moest naar een andere GGZ instelling met zo'n afdeling. Naar 'B' gestuurd. Alleen ze bleven naar elkaar wijzen. Duurde maanden. Uiteindelijk ook op de ES afdeling van 'B' afgewezen. Bij 'A' was ik niet meer welkom. Na vele omwegen weer bij 'B' terechtgekomen en kon ik uiteindelijk starten met schema- en systeemtherapie. Nu word ik vanuit 'B' doorverwezen en inmiddels, zoals genoemd, 2 afwijzingen gehad. Maar 'A' wordt nu weer genoemd. Ik heb een dubbel gevoel. Om hoe ik ben behandeld. En omdat er uit de testen geen diagnose is gekomen.
Zal ik me er nu wel weer laten testen? Heb weinig keus..
Hier zijn vast wel meer die testen hebben gedaan waar niks is uitgekomen?
peanutbutterjelly wijzigde dit bericht op 03-09-2024 16:23
Reden: Spelfoutjes
Reden: Spelfoutjes
1.68% gewijzigd
dinsdag 3 september 2024 om 16:40
PeanutButterJelly, wat een lang traject is het al voor je zo. Ik zou niet weten wat een handige volgende stap is....
Fijn Lucifee, goed begin van het schooljaar!
Hier is het schooljaar ook goed begonnen, kind zit lekker in z'n vel, staat goed 'aan' in de klas huppelt naar binnen en komt fluitend naar buiten. Zo fijn.
Zelf heb ik even de pest in.
Ben nu op een week na een heel jaar al uitgevallen op het werk. Reintegratie wel al goed op weg en ik zou vanaf deze week naar mn volledige uren gaan (32) vanaf 28.
Maar mn stress is veels te hoog, mn leven past niet in mn week. ik heb 3 uur vrij per week dan moet ik naar de tandarts, de psycholoog, de garage en alles. De rest van de week is of werk of kind. Dan komt er ook nog een onderzoek en operatie voor kind aan, oh ja en even een nieuwe id-kaart afspraak, en en en en ER IS ALTIJD IETS TE REGELEN.
Kind is geweldig natuurlijk, maar het beklemd. Kind gaat al 3 dagen naar de BSO, meer is voor hem niet goed. En dan heb ik het nog niet eens over de vakanties.... ik heb 5 weken, hij 13. Komt wel goed met BSO en zomerkamp, maar zomaar ergens een dagje vrij voor mezelf gaat niet, alles staat al voor het komende jaar vast en verdeeld in de agenda.
met 2 uur savonds voor mezelf en 3 uur op vrijdagochtend red ik het niet...
Fijn wel dat werk zo meedenkt, leidinggevende zijn idee om niet op 28 uur te blijven (zoals ik voorstelde) maar om naar 24 te gaan nog even.
Maar wat ik me nou afvraag, hoe voel je nou aan of je nog ruimte hebt om te herstellen in je belastbaarheid of wanneer je bent uitgegroeid en moet accepteren dat terug naar eerst niet meer gaat.
Fijn Lucifee, goed begin van het schooljaar!
Hier is het schooljaar ook goed begonnen, kind zit lekker in z'n vel, staat goed 'aan' in de klas huppelt naar binnen en komt fluitend naar buiten. Zo fijn.
Zelf heb ik even de pest in.
Ben nu op een week na een heel jaar al uitgevallen op het werk. Reintegratie wel al goed op weg en ik zou vanaf deze week naar mn volledige uren gaan (32) vanaf 28.
Maar mn stress is veels te hoog, mn leven past niet in mn week. ik heb 3 uur vrij per week dan moet ik naar de tandarts, de psycholoog, de garage en alles. De rest van de week is of werk of kind. Dan komt er ook nog een onderzoek en operatie voor kind aan, oh ja en even een nieuwe id-kaart afspraak, en en en en ER IS ALTIJD IETS TE REGELEN.
Kind is geweldig natuurlijk, maar het beklemd. Kind gaat al 3 dagen naar de BSO, meer is voor hem niet goed. En dan heb ik het nog niet eens over de vakanties.... ik heb 5 weken, hij 13. Komt wel goed met BSO en zomerkamp, maar zomaar ergens een dagje vrij voor mezelf gaat niet, alles staat al voor het komende jaar vast en verdeeld in de agenda.
met 2 uur savonds voor mezelf en 3 uur op vrijdagochtend red ik het niet...
Fijn wel dat werk zo meedenkt, leidinggevende zijn idee om niet op 28 uur te blijven (zoals ik voorstelde) maar om naar 24 te gaan nog even.
Maar wat ik me nou afvraag, hoe voel je nou aan of je nog ruimte hebt om te herstellen in je belastbaarheid of wanneer je bent uitgegroeid en moet accepteren dat terug naar eerst niet meer gaat.
dinsdag 3 september 2024 om 20:17
Haal deze twee er even uit. Bij de testen van mijn dochter waren de resultaten niet zo overduidelijk als bij mij en zoon. Ze kreeg wel een diagnose. Het lastige is: de kenmerken waarop de diagnose gebaseerd wordt, komen niet alleen voor bij neurodiversen. Ook mensen zonder diagnose hebben ze. Dat is ook waarom deze mensen snel zeggen: ‘ja, maar dat heb ik ook!’ De diagnose krijg je bij bepaalde combinaties, bij de hoeveelheid kenmerken en de gevolgen hiervan voor jou, voor je leven?PeanutbutterJelly schreef: ↑03-09-2024 16:19Zojuist gebeld over mijn afwijzing. In mijn doorverwijzing staat; kenmerken adhd en autisme.
…
Hier zijn vast wel meer die testen hebben gedaan waar niks is uitgekomen?
Ik las jou even terug, en je hebt inderdaad veel herkenbaars geschreven. Ik las ook dat je moeder waarschijnlijk autisme heeft? Ook daar hebben veel mensen veel kenmerken van zonder dat ze de diagnose krijgen. (Ikzelf heb ook echt auti-trekjes, maar ben geen autist.)
Of je het er nog een keer op wil wagen om te testen is aan jou. Na 5 jaar zijn er wel vaak andere hulpverleners en je kan je twijfel en zorg in het eerste gesprek aangeven.
De diagnose alleen gaat geen wonderen opleveren hè? Het is geen excuus voor wat je niet kan of moeilijk vindt. Ik heb het etiketje, maar heb met dezelfde dingen moeite als ervoor. Mijn advies zou dan ook zijn: lees de boeken, de tips en probeer uit wat voor jou werkt. Of je nu adhd hebt of niet, je zal zelf moeten blijven werken aan oplossingen. Mijn werk (ook onderwijs) zegt echt niet: oh, Pauw heeft adhd, die mag te laat komen of afspraken vergeten. Dus ook als jij de puf niet meer hebt voor verder onderzoek of er komt opnieuw geen diagnose uit, doe dan toch je voordeel met tips om de gevolgen van je symptomen te bestrijden. Succes!
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
dinsdag 3 september 2024 om 20:28
Lastig! Ik vond de combinatie werken met jongere kinderen heel zwaar als alleenstaande ouder. Inderdaad, er is altijd iets!-Rosings- schreef: ↑03-09-2024 16:40
Zelf heb ik even de pest in.
Ben nu op een week na een heel jaar al uitgevallen op het werk. Reintegratie wel al goed op weg en ik zou vanaf deze week naar mn volledige uren gaan (32) vanaf 28.
Maar mn stress is veels te hoog, mn leven past niet in mn week. ik heb 3 uur vrij per week dan moet ik naar de tandarts, de psycholoog, de garage en alles. De rest van de week is of werk of kind. Dan komt er ook nog een onderzoek en operatie voor kind aan, oh ja en even een nieuwe id-kaart afspraak, en en en en ER IS ALTIJD IETS TE REGELEN.
met 2 uur savonds voor mezelf en 3 uur op vrijdagochtend red ik het niet...
Fijn wel dat werk zo meedenkt, leidinggevende zijn idee om niet op 28 uur te blijven (zoals ik voorstelde) maar om naar 24 te gaan nog even.
Maar wat ik me nou afvraag, hoe voel je nou aan of je nog ruimte hebt om te herstellen in je belastbaarheid of wanneer je bent uitgegroeid en moet accepteren dat terug naar eerst niet meer gaat.
Begrijp ik goed dat jouw 32 uur verspreid is over 5 dagen? Dat je maar 1 ochtend vrij bent? Ik werk er ook 32 en heb een weekdag en het weekend vrij. Op werkdagen is er weinig puf en ruimte voor andere dingen dan werk en koken, maar met drie dagen thuis is het te doen.
Toen de kinderen jonger waren werkte ik ook 24 uur trouwens, was al een puzzel soms.
Of je nog kan groeien naar je oude belastbaarheid? Voor nu klinkt het alsof het te veel gevraagd is. Ik zou dus voor mijn welzijn gaan en eerst proberen de reintegratie te verlengen. Lukt dat niet, dan uren inleveren (mits je je dat financieel kan veroorloven natuurlijk.) Miet dat meteen naar 24 of kan het ook de 28 die je nu werkt?
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
dinsdag 3 september 2024 om 21:54
Ik ben op vrijdag vrij, maar dan is het een korte schooldag, dus dat zijn 4 uurtjes. En dan de middag, maar met kind dus wel fijn, maar niet voor mezelf.
Komende tijd terug naar 24 ipv de 28 van nu en de 32 die ik officeel heb.
Ik zou best officieel naar 24 willen, maar ik werk gedetacheerd en klanten zoeken eigenlijk altijd 32+ (of nou ja, dat is natuurlijk ook wat ze krijgen aangeboden, minder dan 32 is niet vanzelfsprekend)
Komende tijd terug naar 24 ipv de 28 van nu en de 32 die ik officeel heb.
Ik zou best officieel naar 24 willen, maar ik werk gedetacheerd en klanten zoeken eigenlijk altijd 32+ (of nou ja, dat is natuurlijk ook wat ze krijgen aangeboden, minder dan 32 is niet vanzelfsprekend)
woensdag 4 september 2024 om 08:53
PeanutbutterJelly schreef: ↑03-09-2024 16:19Zojuist gebeld over mijn afwijzing. In mijn doorverwijzing staat; kenmerken adhd en autisme.
De praktijk heeft weinig kennis ontrent autisme. Dus mijn test zou niet volledig zijn.
.....
Zal ik me er nu wel weer laten testen? Heb weinig keus..
Hier zijn vast wel meer die testen hebben gedaan waar niks is uitgekomen?
Mijn partner, die heeft ook kenmerken/traits maar niet genoeg vinkjes voor een diagnose.
Maar hij is wel in therapie nu bij iemand die neurodivergente mensen helpt met reguleren.
Want dat is eigenlijk wat beste helpt, hoe herken ik dat ik overprikkeld wordt en vooral hoe zorg ik dat ik niet een burnout krijg, of depressief
of boos, zoals hij ineens werd over niets.
Hij heeft nooit iets geleerd over emoties, laat staan ze reguleren en overprikkeld zijn vroeger, stel je niet aan. Gewoon doorgaan.
Medicatie wil hij niet (denk dat voor hem wel goed zou zijn, maar ja) dus voor hem is nu verder testen elders geen prio.
Maar als je wel bijvoorbeeld ADHD meds wil proberen om te kijken of deel van je klachten beter te handelen zijn en je wel wat focus kan hebben, dan is testen wel handig..
Zeker als er ook autisme traits te zien zijn, eigenlijk zou een zorgaanbieder die AUDHDzorg bied het beste zijn, zou daar naar zoeken.
Of een geheel andere zorgaanbieder/GGZ, misschien wat verder weg?
Als je kan reizen zou ik dat ook nog kijken.
Is dat niet mogelijk, dan laten verwijzen naar wat zij aangeven, het verloop van mensen is zo hoog dat je kans hebt dat de meeste al vertrokken zijn en je nieuwe zorgmedewerkers krijgt.
woensdag 4 september 2024 om 08:58
-Rosings- schreef: ↑03-09-2024 21:54Ik ben op vrijdag vrij, maar dan is het een korte schooldag, dus dat zijn 4 uurtjes. En dan de middag, maar met kind dus wel fijn, maar niet voor mezelf.
Komende tijd terug naar 24 ipv de 28 van nu en de 32 die ik officeel heb.
Ik zou best officieel naar 24 willen, maar ik werk gedetacheerd en klanten zoeken eigenlijk altijd 32+ (of nou ja, dat is natuurlijk ook wat ze krijgen aangeboden, minder dan 32 is niet vanzelfsprekend)
Is het een idee om dan een andere dag vrij te nemen? Of een dagdeel KVD erbij te nemen.
Of de andere ouder kan schuiven met uren/dagen, mocht die er zijn.
Soms is wat handig is voor gezin, handig voor partner niet per se wat goed is voor jou en je gezondheid.
Persoonlijk zou ik nog geen uren gaan inleveren als er eerst nog andere opties zijn die geprobeerd kunnen worden.
En dat kan ook zijn dat iets wat meer kost of dat partner minder gaat werken of andere dag ect.
Zodat je echt een hele dag voor jezelf hebt? Of nog een halve dag als je een zorgafspraak hebt.
Ik heb dat ook een tijdje gedaan, werkte 32 uur, maandag of woensdag vrij.
Maar we hadden gewoon kvd op die dag en partner haalde dan kind op om 18.15.
Had ik echt een hele dag voor mij. Deed ook geen huishouden, op koken na.
Echt om bij te trekken of naar therapie te gaan en dan echt ontprikkelen alleen thuis.
Of kijken of 3x9 en dan 1 dag 5 uur haalbaar is?
anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 04-09-2024 09:13
15.04% gewijzigd
woensdag 4 september 2024 om 09:04
Ik heb eindelijk na 9 weken wat uren alleen. 
Was gisteren zo moe en beroerd van weer dat ik na het eten maken op de grond heb gelegen voor de wapper. Vandaag voel ik me wel wat beter.
Weer is ook zo'n ding, zonlicht is al meer prikkels, maar warmte is gewoon te veel prikkels, helemaal op gewoon door alleen het weer. Nog niet eens de dagelijkse dingen die al veel energie kosten normaal, bij koeler weer.
Heb jongste weggebracht, die was helemaal op. Ik hoop zo dat ze niet ontregelt raakt op school vandaag.
Heb wel een kleine knoop in mijn maag erover, maar ik kan haar niet weer 1/2 dagen thuis houden, nu al.
Vrees dat tennis er aan moet geloven vanmiddag.
Was gisteren zo moe en beroerd van weer dat ik na het eten maken op de grond heb gelegen voor de wapper. Vandaag voel ik me wel wat beter.
Weer is ook zo'n ding, zonlicht is al meer prikkels, maar warmte is gewoon te veel prikkels, helemaal op gewoon door alleen het weer. Nog niet eens de dagelijkse dingen die al veel energie kosten normaal, bij koeler weer.
Heb jongste weggebracht, die was helemaal op. Ik hoop zo dat ze niet ontregelt raakt op school vandaag.
Heb wel een kleine knoop in mijn maag erover, maar ik kan haar niet weer 1/2 dagen thuis houden, nu al.
Vrees dat tennis er aan moet geloven vanmiddag.
woensdag 4 september 2024 om 10:51
Er is geen partner (donor vader) en het netwerk is heel klein. (Was groter maar overleden/verhuisd/ver weg etc).Lucifee2024 schreef: ↑04-09-2024 08:58Is het een idee om dan een andere dag vrij te nemen? Of een dagdeel KVD erbij te nemen.
Of de andere ouder kan schuiven met uren/dagen, mocht die er zijn.
Soms is wat handig is voor gezin, handig voor partner niet per se wat goed is voor jou en je gezondheid.
Persoonlijk zou ik nog geen uren gaan inleveren als er eerst nog andere opties zijn die geprobeerd kunnen worden.
En dat kan ook zijn dat iets wat meer kost of dat partner minder gaat werken of andere dag ect.
Zodat je echt een hele dag voor jezelf hebt? Of nog een halve dag als je een zorgafspraak hebt.
Ik heb dat ook een tijdje gedaan, werkte 32 uur, maandag of woensdag vrij.
Maar we hadden gewoon kvd op die dag en partner haalde dan kind op om 18.15.
Had ik echt een hele dag voor mij. Deed ook geen huishouden, op koken na.
Echt om bij te trekken of naar therapie te gaan en dan echt ontprikkelen alleen thuis.
Of kijken of 3x9 en dan 1 dag 5 uur haalbaar is?
Ik wil nu 4x 6 gaan doen en dan vrijdag vrij en wel 3 dagen van 15 tot 17.30 vrij.
Ma/wo/do zijn bso dagen, dinsdag om 15 uur ophalen, vrijdag om 12.30. 4 dagen bso gaat voor kind te veel zijn.
8 uur op een dag red ik niet met energie/concentratie, hoop dat dat wel weer komt. Maar is dat nog herstel dat komt of niet dat vind ik lastig inschatten.
woensdag 4 september 2024 om 10:54
Ik ben net klaar met 12 weken emotie-regulatie-therapie in een groepstherapie setting. En dat is echt geweldig geweest. Geen quick fix, nog steeds alert op zijn maar de theorie van de therapeuten, de ervaringen en het delen met de groepsgenoten heeft echt goed gedaanLucifee2024 schreef: ↑04-09-2024 08:53Mijn partner, die heeft ook kenmerken/traits maar niet genoeg vinkjes voor een diagnose.
Maar hij is wel in therapie nu bij iemand die neurodivergente mensen helpt met reguleren.
Want dat is eigenlijk wat beste helpt, hoe herken ik dat ik overprikkeld wordt en vooral hoe zorg ik dat ik niet een burnout krijg, of depressief
of boos, zoals hij ineens werd over niets.
Hij heeft nooit iets geleerd over emoties, laat staan ze reguleren en overprikkeld zijn vroeger, stel je niet aan. Gewoon doorgaan.
hopelijk brengt het je man ook veel.
woensdag 4 september 2024 om 11:04
-Rosings- schreef: ↑04-09-2024 10:51Er is geen partner (donor vader) en het netwerk is heel klein. (Was groter maar overleden/verhuisd/ver weg etc).
Ik wil nu 4x 6 gaan doen en dan vrijdag vrij en wel 3 dagen van 15 tot 17.30 vrij.
Ma/wo/do zijn bso dagen, dinsdag om 15 uur ophalen, vrijdag om 12.30. 4 dagen bso gaat voor kind te veel zijn.
8 uur op een dag red ik niet met energie/concentratie, hoop dat dat wel weer komt. Maar is dat nog herstel dat komt of niet dat vind ik lastig inschatten.
Dat is dan echt zwaar! IEn nog meer kvd zal dan ook gewoon te duur zijn gok ik zo.
Dan dat proberen en dan kijken of je dat trekt qua belasting.
Ik ben uitgevallen door meerdere burnouts, toen wist ik nog niet waardoor. Dus dan kan je niet goed aanpakken.
Ben je wel eens bij een ergotherapeut geweest? Als je er een kan vinden die ook goed weet hoe ADHD 'werkt' dan kunnen ze meedenken
qua belasting. Op alle vlakken meedenken om dingen zo gemakkelijk mogelijk maken voor jou.
woensdag 4 september 2024 om 11:34
Ik heb 1 duidelijk probleem trouwens, wat naar ik denk adhd gerelateerd is, ik vind het moeilijk om 'klusjes' te doen als kind er is. Daar schiet ik van in wachtstand en daar moet ik wel echt van af.
Zolder opruimen kan hij best bij helpen of in zijn kamer spelen of buiten bv.
Zo ook voor de tuin, of mee naar de garage etc.
Het is echt een verzameling van 'niet helpende gedachtes' die leidend zijn geworden in mijn hoofd die heel veel praktische dingen stop zet.
Die verlamming zuigt enorm.
Zolder opruimen kan hij best bij helpen of in zijn kamer spelen of buiten bv.
Zo ook voor de tuin, of mee naar de garage etc.
Het is echt een verzameling van 'niet helpende gedachtes' die leidend zijn geworden in mijn hoofd die heel veel praktische dingen stop zet.
Die verlamming zuigt enorm.
woensdag 4 september 2024 om 13:23
Pauwenveer schreef: ↑03-09-2024 20:17Haal deze twee er even uit. Bij de testen van mijn dochter waren de resultaten niet zo overduidelijk als bij mij en zoon. Ze kreeg wel een diagnose. Het lastige is: de kenmerken waarop de diagnose gebaseerd wordt, komen niet alleen voor bij neurodiversen. Ook mensen zonder diagnose hebben ze. Dat is ook waarom deze mensen snel zeggen: ‘ja, maar dat heb ik ook!’ De diagnose krijg je bij bepaalde combinaties, bij de hoeveelheid kenmerken en de gevolgen hiervan voor jou, voor je leven?
Ik las jou even terug, en je hebt inderdaad veel herkenbaars geschreven. Ik las ook dat je moeder waarschijnlijk autisme heeft? Ook daar hebben veel mensen veel kenmerken van zonder dat ze de diagnose krijgen. (Ikzelf heb ook echt auti-trekjes, maar ben geen autist.)
Of je het er nog een keer op wil wagen om te testen is aan jou. Na 5 jaar zijn er wel vaak andere hulpverleners en je kan je twijfel en zorg in het eerste gesprek aangeven.
De diagnose alleen gaat geen wonderen opleveren hè? Het is geen excuus voor wat je niet kan of moeilijk vindt. Ik heb het etiketje, maar heb met dezelfde dingen moeite als ervoor. Mijn advies zou dan ook zijn: lees de boeken, de tips en probeer uit wat voor jou werkt. Of je nu adhd hebt of niet, je zal zelf moeten blijven werken aan oplossingen. Mijn werk (ook onderwijs) zegt echt niet: oh, Pauw heeft adhd, die mag te laat komen of afspraken vergeten. Dus ook als jij de puf niet meer hebt voor verder onderzoek of er komt opnieuw geen diagnose uit, doe dan toch je voordeel met tips om de gevolgen van je symptomen te bestrijden. Succes!
woensdag 4 september 2024 om 13:41
Had een heel verhaal getypt. Verstuur ik hem. Kan ik alleen het gedeelte zien wat gequote is?Pauwenveer schreef: ↑03-09-2024 20:17
...Dus ook als jij de puf niet meer hebt voor verder onderzoek of er komt opnieuw geen diagnose uit, doe dan toch je voordeel met tips om de gevolgen van je symptomen te bestrijden. Succes!
Ik kan even niet meer met het forum overweg deze dagen.
Opnieuw.
Bedankt voor je reactie.
Na 35 jaar ben ik er wel achter dat ik echt neurodivers ben. Oud collega (specialist gedrag) en psychiater beamen dit.
Heb al een rits van behandelingen gehad. (ES, cognitief, schema, systeem en nog meer) Heb al 3x antidepressiva geslikt om bepaalde klachten.
Ben mijn oude werk wat dat betreft dankbaar dat ik het nu in deze hoek zoek.. Die kids waren een spiegel. 5 jaar geleden dacht ik er zelf niet aan. Ik kon gewoon niet tegen stress. Ik was niet goed gehecht etc.
Mijn moeder heeft nooit een test gedaan. Geen behoefte aan, ze heeft er geen last van. Ze werkt niet. Vroeger was dit niet bekend.
Pas bij mijn test van 5 jaar geleden ging voor haar het lampje branden.
Mijn broer is ook nooit getest. Als kind heeft hij wel therapie gehad, maar dat bleef maar bij 1 keer. Achteraf gezien had ze dit wel moeten doen. Maar 30 jaar geleden deed je dit niet zo snel?
Het scheelt dat mijn broer nu, na 3 opleidingen, echt werk heeft gevonden wat bij hem past.
Ik pas zelf al dingen toe zoals jij benoemd. Heb best een strak ritme. Veel me-time. Beweeg veel. Op werk hield ik altijd pauze in mijn eentje. Als de kids vrij waren ging ik wandelen, om daarna weer verder te gaan. Alleen ik was al zo overprikkeld dat het wandelen me niet hielp zakken.
Ik ben het zat. Ik kan geen baan volhouden. En in het onderwijs lukt het me helemaal niet. Terwijl ik het zo zo leuk vind.
Ik heb naar mijn inziens medicatie nodig om op zulke dagen om te kunnen functioneren. Dat kan niet zonder diagnose.
woensdag 4 september 2024 om 14:11
Dat is zo herkenbaar -Rosings-.
Die verlamming en cirkelredeneringen.
Omdat ik geen kind heb en mijn leven één lege zee van zich alsmaar uitstrekkende tijd is, maakt het voor mij dan weer verlammend.
Dan nog die constante existentiële crisis en zelftwijfel.
Voordeel is dat ik er tegenwoordig om kan lachen, dus altijd een bron van vermaak bij de hand.
Die verlamming en cirkelredeneringen.
Omdat ik geen kind heb en mijn leven één lege zee van zich alsmaar uitstrekkende tijd is, maakt het voor mij dan weer verlammend.
Dan nog die constante existentiële crisis en zelftwijfel.
Voordeel is dat ik er tegenwoordig om kan lachen, dus altijd een bron van vermaak bij de hand.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
