Psyche
alle pijlers
Niet de favoriet
donderdag 20 februari 2020 om 16:46
Mijn ouders hebben 2 dochters. één is duidelijk favoriet, en ik ben dat niet. Dit komt elke keer weer naar voren, in heel veel dingen die ze doen en laten. Het blijft toch elke keer weer pijn doen.Soms heb ik periodes dat ik het beter kan hebben en soms knalt het opeens weer heel hard naar binnen, zoals vandaag.
Zijn er meer mensen hier waarbij de ouders duidelijk een lievelingetje hebben?
Zijn er meer mensen hier waarbij de ouders duidelijk een lievelingetje hebben?
donderdag 20 februari 2020 om 17:15
Nee hoor, durfde ze echt niet.mindervanmij schreef: ↑20-02-2020 17:11gelukkig maar. Nee, dat had dan waarschijnlijk averecht gewerkt, maar het kan zijn dat jouw moeder dat toch wel liet doorschemeren
Zus was ook altijd enthousiast over het bezoek.
Het is trouwens nooit echt goed gekomen tussen mijn moeder en zus, teveel oud zeer uit de vroege jeugd.
Zus weet tot op de dag van vandaag niet van mijn bemoeienissen.
Dan word ik vergeleken met een zus van mijn vader en krijg een hele bak stront over me heen.
donderdag 20 februari 2020 om 17:20
Jazeker wel. Hier ook. Mijn sibling is ook meer favoriet bij onze ouders dan ikzelf. En dat word nu min of meer doorgetrokken naar de kleinkinderen. Zowel sibling als ikzelf hebben inmiddels een gezin met kinderen, en ook daar zijn duidelijk verschillen merkbaar.
Het is heel frustrerend. Uitspreken heeft geen zin, want alles word ontkent, terwijl wijzelf, en mensen om ons heen, met name vanaf buiten de familie, echt wel een duidelijk verschil zien.
Het is heel frustrerend. Uitspreken heeft geen zin, want alles word ontkent, terwijl wijzelf, en mensen om ons heen, met name vanaf buiten de familie, echt wel een duidelijk verschil zien.
donderdag 20 februari 2020 om 17:23
Hier is er ook verschil bij manlief thuis. Zus wordt altijd voorgetrokken en Kan niets fout doen. Krijgt meer in materiële zin en meer aandacht. Etc...
We nemen meer en meer afstand en dan is er commentaar....
Doei, de mazzel! we geven niet meer toe en hun missen alles wat er hier gebeurd met ons en de kleinkinderen. Hun probleem, niet het onze ..
Sterkte allemaal, het is soms zo verdrietig.
We nemen meer en meer afstand en dan is er commentaar....
Doei, de mazzel! we geven niet meer toe en hun missen alles wat er hier gebeurd met ons en de kleinkinderen. Hun probleem, niet het onze ..
Sterkte allemaal, het is soms zo verdrietig.
donderdag 20 februari 2020 om 17:24
Misschien wilden ze dat je leuker, spontaner en gezelliger zou "doen" alsof het een soort knop is die je aan en uit kan draaien hetzij voor jou, hetzij voor zichzelf.mindervanmij schreef: ↑20-02-2020 17:10@retrostar: ik denk dat daar zeker een kern van waarheid in zit, vooral op het gebied van pronken. Al vanaf jongs af aan hoorde ik dat mijn zus leuker, spontaner, gezelliger etc. was, in elk geval.
Materieel ben ik absoluut nooit iets tekort gekomen, dat zeker niet, we krijgen altijd hetzelfde, of met dezelfde waarde. Maar ik merk het gewoon aan die subtiele dingen.... Wie als eerste gebeld word bij belangrijke zaken. Voor wie er graag en minder graag cadeaus worden gekocht (want ja, een sieraad is leuker om te geven dan een boek, dat is toch logisch dat ze daar dan enthousiaster van word?), oud&nieuw wordt daar gevierd en als dat niet kan blijven ze thuis, want bij ons zou het niet gezellig genoeg zijn. Zulke dingen
Het is wel akelig dat ze je uitnodiging om oud en nieuw bij jou te vieren afwijzen. Heb je weleens gevraagd waarom ze het niet gezellig genoeg bij je vinden? Voor je eigen gemoedsrust moet je zoiets tot op de bodem uitzoeken.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 20 februari 2020 om 17:31
retrostar schreef: ↑20-02-2020 17:24Misschien wilden ze dat je leuker, spontaner en gezelliger zou "doen" alsof het een soort knop is die je aan en uit kan draaien hetzij voor jou, hetzij voor zichzelf.
Het is wel akelig dat ze je uitnodiging om oud en nieuw bij jou te vieren afwijzen. Heb je weleens gevraagd waarom ze het niet gezellig genoeg bij je vinden? Voor je eigen gemoedsrust moet je zoiets tot op de bodem uitzoeken.
Ja, misschien wilden ze dat inderdaad.
Ik weet wel waarom ze het niet gezellig genoeg vinden hoor, omdat we te verschillend zijn.
donderdag 20 februari 2020 om 17:31
Hoe merk je dat je niet voor ze bestaat?
donderdag 20 februari 2020 om 17:34
Geen liefde krijgen, nooit geknuffeld, geen compliment geven, niet trots zijn. Compleet genegeerd worden. Over het hoofd worden gezien enz. Roep het maar, en ik heb het niet gehad.
Dit gebeurd nog steeds.
donderdag 20 februari 2020 om 17:36
Je voelt je daarbij dus ook niet gehoord.
Ik heb 2 oudere broers waarvan in mijn ogen de oudste weinig goed kon doen en de jongste broer juist wel. Als mijn moeder praat over de bevalling van hem glimmen haar ogen en is ze vol trots, maar bij de oudste noemen ze gekscherend op dat hij te laat was en paars ter wereld. Jongste broer is grappig, spontaan, sportief, ambitieus en noem maar op. In hun ogen doet hij weinig verkeerd.
Ik voel me tussen mijn broers in staan. Beetje een zorgenkindje vanwege mijn aandoening en onzekerheid. Niet met trots in beeld, maar ook niet genegeerd zeg maar. Al zie ik de laatste tijd wel in hoe onze rollen zijn en hoe dat ons heeft gevormd. Zo heb ik wel snel het gevoel niet goed genoeg te zijn, misschien wel deels omdat mijn broer toch altijd beter was. Ik kan goed tegen mijn verlies gezien ik vroeger toch de competitie niet aankon (sportieve uitjes) en het wel leuk wilde houden.
Mijn vriend ziet ook steeds meer in hoe de rollen zijn met zijn vader en broertjes. Hij moest zich groot houden want de oudste de middelste week van alles af en kreeg altijd commentaar en was nooit goed genoeg en de jongste kreeg alles voor elkaar, het lievelingetje en die rollen zijn niks veranderd..... De jongste weer niet beter waarschijnlijk, maar voor de andere 2 pijnlijk. Stempel op hun verdere leven als het ware.
Ik heb 2 oudere broers waarvan in mijn ogen de oudste weinig goed kon doen en de jongste broer juist wel. Als mijn moeder praat over de bevalling van hem glimmen haar ogen en is ze vol trots, maar bij de oudste noemen ze gekscherend op dat hij te laat was en paars ter wereld. Jongste broer is grappig, spontaan, sportief, ambitieus en noem maar op. In hun ogen doet hij weinig verkeerd.
Ik voel me tussen mijn broers in staan. Beetje een zorgenkindje vanwege mijn aandoening en onzekerheid. Niet met trots in beeld, maar ook niet genegeerd zeg maar. Al zie ik de laatste tijd wel in hoe onze rollen zijn en hoe dat ons heeft gevormd. Zo heb ik wel snel het gevoel niet goed genoeg te zijn, misschien wel deels omdat mijn broer toch altijd beter was. Ik kan goed tegen mijn verlies gezien ik vroeger toch de competitie niet aankon (sportieve uitjes) en het wel leuk wilde houden.
Mijn vriend ziet ook steeds meer in hoe de rollen zijn met zijn vader en broertjes. Hij moest zich groot houden want de oudste de middelste week van alles af en kreeg altijd commentaar en was nooit goed genoeg en de jongste kreeg alles voor elkaar, het lievelingetje en die rollen zijn niks veranderd..... De jongste weer niet beter waarschijnlijk, maar voor de andere 2 pijnlijk. Stempel op hun verdere leven als het ware.
donderdag 20 februari 2020 om 17:40
Het is mij ook een raadsel.
donderdag 20 februari 2020 om 17:40
Hier werd het ook doorgetrokken naar de kleinkinderen.Moonchild82 schreef: ↑20-02-2020 17:20Jazeker wel. Hier ook. Mijn sibling is ook meer favoriet bij onze ouders dan ikzelf. En dat word nu min of meer doorgetrokken naar de kleinkinderen. Zowel sibling als ikzelf hebben inmiddels een gezin met kinderen, en ook daar zijn duidelijk verschillen merkbaar.
Het is heel frustrerend. Uitspreken heeft geen zin, want alles word ontkent, terwijl wijzelf, en mensen om ons heen, met name vanaf buiten de familie, echt wel een duidelijk verschil zien.
Zelfs bij de uitvaart van mijn moeder nog.
donderdag 20 februari 2020 om 17:41
Het komt heel veel voor. Je ziet het ook in de film Matilda, van Roald Dahl. Ze vonden hun dochter maar een rare snuiter. Maar dat vond het kind ook van haar ouders; ze was erg kritisch over hun opvoeding, en dat voelden ze. Op het laatst zei die moeder het ook duidelijk: ik heb nooit iets van jou begrepen Matilda, niet het geringste beetje.mindervanmij schreef: ↑20-02-2020 17:31Ja, misschien wilden ze dat inderdaad.
Ik weet wel waarom ze het niet gezellig genoeg vinden hoor, omdat we te verschillend zijn.
Misschien speelde er in jouw thuissituatie ook zoiets; een soort onbehagen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 20 februari 2020 om 17:45
retrostar schreef: ↑20-02-2020 17:41Het komt heel veel voor. Je ziet het ook in de film Matilda, van Roald Dahl. Ze vonden hun dochter maar een rare snuiter. Maar dat vond het kind ook van haar ouders; ze was erg kritisch over hun opvoeding, en dat voelden ze. Op het laatst zei die moeder het ook duidelijk: ik heb nooit iets van jou begrepen Matilda, niet het geringste beetje.
Misschien speelde er in jouw thuissituatie ook zoiets; een soort onbehagen.
Ja, dat boek vond ik enigszins herkenbaar (vroeger hoopte ik ook bijzondere gaves te krijgen
)Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat ik geen gemakkelijk kind was, geen kind om mee te pronken. Ik wist me niet zo goed een houding te geven in groepen, ik huilde meer dan ik lachte etc. Maargoed, dan alsnog geeft dat ze niet het recht om me daar 20 jaar later nog op af te rekenen lijkt me
donderdag 20 februari 2020 om 18:03
Och, dat is ook niet altijd de reden. Ik was de slimste en de knapste. En "vroeger was je altijd heel lief" - vooral dat vroegermindervanmij schreef: ↑20-02-2020 17:45Ja, dat boek vond ik enigszins herkenbaar (vroeger hoopte ik ook bijzondere gaves te krijgen
Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat ik geen gemakkelijk kind was, geen kind om mee te pronken. Ik wist me niet zo goed een houding te geven in groepen, ik huilde meer dan ik lachte etc. Maargoed, dan alsnog geeft dat ze niet het recht om me daar 20 jaar later nog op af te rekenen lijkt me
toen ik dingen begon te zeggen over de ongelijke behandeling was ik niet lief meer.
donderdag 20 februari 2020 om 18:13
Doe eens een voorbeeld. Ik ben mbt karakter wel makkelijker dan mijn zusje maar mijn ouders helpen haar meer en dat vind ik niet erg. Ik zou het wel erg vinden wanneer zij zich achtergesteld voelt zoals jij. Wat vindt je zus ervan?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 20 februari 2020 om 18:23
Die vindt het ook onzin.
Voorbeelden heb ik al een beetje genoemd. Heel regelmatig vakanties doen met zijn vieren. Toen ik opvang nodig had was het allemaal maar lastig, toen mijn zus opvang nodig had werd de baan afgezegd zodat ze oppas-oma kon zijn. Als wij een keer vroegen voor 's avonds oppassen moesten we hem daar brengen en ś avonds uit bed halen en mee terugnemen.Bij mijn zus gaan ze in haar huis oppassen.
Toen we schoenen gingen kopen voor mijn trouwerij zei ze: over een paar jaar kom ik terug met mijn andere dochter, die is tenminste niet zo moeilijk. (Is ze juist wél, alleen zij probeert het niet mijn moeder naar de zin te maken)
Voorbeelden heb ik al een beetje genoemd. Heel regelmatig vakanties doen met zijn vieren. Toen ik opvang nodig had was het allemaal maar lastig, toen mijn zus opvang nodig had werd de baan afgezegd zodat ze oppas-oma kon zijn. Als wij een keer vroegen voor 's avonds oppassen moesten we hem daar brengen en ś avonds uit bed halen en mee terugnemen.Bij mijn zus gaan ze in haar huis oppassen.
Toen we schoenen gingen kopen voor mijn trouwerij zei ze: over een paar jaar kom ik terug met mijn andere dochter, die is tenminste niet zo moeilijk. (Is ze juist wél, alleen zij probeert het niet mijn moeder naar de zin te maken)
donderdag 20 februari 2020 om 18:25
mijn broer is altijd de lieveling van mijn ouders geweest. hem is altijd de hand boven het hoofd gehouden, zijn dure hobby en dure smaak kleding werd altijd bekostigd terwijl ik al heel snel alles zelf moest betalen van mijn bijbaantje. hij werd altijd naar school gebracht en later naar werk, ik moest altijd fietsen of met de trein. hij kreeg zelfs toen hij volwassen was geld toegestopt als zijn salaris (van zijn echte baan geen bijbaan) op was door eigen toedoen nota bene. zijn huiswerk werd gemaakt, etc. ik moest de helft van mijn salaris en stufi betalen aan kostgeld, hij woonde tot zijn 30ste gratis thuis. hij deed niet eens boodschappen en verdient al jaren meer dan modaal. maarja, daardoor ben ik ook hoe ik ben en dat is qua karakter sowieso anders dan mijn ouders. toen ik klein was dacht ik dat ik geadopteerd was. zijn leven is altijd problematisch gebleven zelfs nu nog, hij heeft nooit geleerd om volwassen te zijn.
Don't cry, buy a bag and move on.
donderdag 20 februari 2020 om 18:27
Mijn ex keek niet om naar onze middelste zoon, alleen naar de oudste en jongste, vanaf de geboorte was het al zo. Hartverscheurend voor mij, en na alles geprobeerd te hebben kon ik er niet meer tegen en ben ik van hem gescheiden en met de kinderen vertrokken. Middelste zoon (destijds 4 jaar) is sindsdien enorm opgebloeid en van een schuchter kind in een vrolijk mannetje veranderd. Dus nooit spijt gehad van die scheiding.
