Psyche
alle pijlers
Niet de favoriet
donderdag 20 februari 2020 om 16:46
Mijn ouders hebben 2 dochters. één is duidelijk favoriet, en ik ben dat niet. Dit komt elke keer weer naar voren, in heel veel dingen die ze doen en laten. Het blijft toch elke keer weer pijn doen.Soms heb ik periodes dat ik het beter kan hebben en soms knalt het opeens weer heel hard naar binnen, zoals vandaag.
Zijn er meer mensen hier waarbij de ouders duidelijk een lievelingetje hebben?
Zijn er meer mensen hier waarbij de ouders duidelijk een lievelingetje hebben?
donderdag 20 februari 2020 om 18:29
wiessje schreef: ↑20-02-2020 18:27Mijn ex keek niet om naar onze middelste zoon, alleen naar de oudste en jongste, vanaf de geboorte was het al zo. Hartverscheurend voor mij, en na alles geprobeerd te hebben kon ik er niet meer tegen en ben ik van hem gescheiden en met de kinderen vertrokken. Middelste zoon (destijds 4 jaar) is sindsdien enorm opgebloeid en van een schuchter kind in een vrolijk mannetje veranderd. Dus nooit spijt gehad van die scheiding.
Wat goed
donderdag 20 februari 2020 om 18:31
Mijn man is duidelijk minder belangrijker voor zijn moeder dan zijn zus. Toen wij vertelde dat we gingen trouwen zei ze direct: oooh daar is naam zus ook getrouwd. Ze zag er met haar bruiloft zo mooi uit enz enz.
En dat steeds weer, zowel in emotionele zin als praktisch. Bij mijn man probeert ze een gratis dweil te krijgen en in zelfde gesprek een heel verhaal dat ze de vrouw van zijn zus een grote tv cadeau had gedaan.
En ja dat is verdrietig, er is ook jarenlang geen contact geweest. Nu gaan we eens in de 6 weken naar haar toe en doorstaan dat dapper om met een zucht te verlichten dat het er weer op zit.
Ik denk dat je het of moet accepteren of contact verminderen of afkappen maar iig niet de hoop hebben dat dit gaat veranderen hoe verdrietig ook.
En dat steeds weer, zowel in emotionele zin als praktisch. Bij mijn man probeert ze een gratis dweil te krijgen en in zelfde gesprek een heel verhaal dat ze de vrouw van zijn zus een grote tv cadeau had gedaan.
En ja dat is verdrietig, er is ook jarenlang geen contact geweest. Nu gaan we eens in de 6 weken naar haar toe en doorstaan dat dapper om met een zucht te verlichten dat het er weer op zit.
Ik denk dat je het of moet accepteren of contact verminderen of afkappen maar iig niet de hoop hebben dat dit gaat veranderen hoe verdrietig ook.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 20 februari 2020 om 18:33
Dit topic doet me denken aan de discussie die hier laatst ontstond in een topic van een moeder van twee die zei dat haar dochter haar beste vriendin was. Weet niet meer wat de titel was.
Mijn jongste zusje is er helemaal niet blij mee dat ze de favoriet van onze moeder is. We hebben als kinderen gelukkig onderling een heel goed contact en we hebben een vader die ons allemaal even liefheeft.
Mijn jongste zusje is er helemaal niet blij mee dat ze de favoriet van onze moeder is. We hebben als kinderen gelukkig onderling een heel goed contact en we hebben een vader die ons allemaal even liefheeft.
donderdag 20 februari 2020 om 18:41
Mijn zus heeft het ook niet altijd makkelijk gehad met het feit dat zij de favoriet was. Ze stond op een voetstuk. Als kind blonk ze dan ook werkelijk altijd uit. Haalde ik achten op het atheneum, zij haalde tienen op het gym. Muzikaal talent. Elke sport die ze probeerde: “goh, ze heeft aanleg.” Als jong-volwassene merkte dat ze extreem hoge eisen aan zichzelf stelde en dat alles groots en meeslepend moest zijn. Dat houdt natuurlijk geen mens vol. Bovendien vond zij het heel pijnlijk om te zien hoe mijn ouders zo duidelijk een voorkeur voor haar hadden.
Die voorkeur werd ook gewoon uitgesproken. “Was je maar meer als je zus.” Regelmatig verzuchtte mijn moeder dat het met mij nooit iets zou worden. Ze voorspelde dat er later niemand van mij zou houden. Jaren heb ik dat ook geloofd. Terugkijkend was ik helemaal geen lastig kind. Maar zo heb ik mezelf wel jaren gevoeld: “ik ben gewoon een moeilijk mens, geen liefde waard.”
Gelukkig heb ik er als volwassene wel over kunnen praten, met mijn vader vooral, en veranderde onze relatie wat.
Die voorkeur werd ook gewoon uitgesproken. “Was je maar meer als je zus.” Regelmatig verzuchtte mijn moeder dat het met mij nooit iets zou worden. Ze voorspelde dat er later niemand van mij zou houden. Jaren heb ik dat ook geloofd. Terugkijkend was ik helemaal geen lastig kind. Maar zo heb ik mezelf wel jaren gevoeld: “ik ben gewoon een moeilijk mens, geen liefde waard.”
Gelukkig heb ik er als volwassene wel over kunnen praten, met mijn vader vooral, en veranderde onze relatie wat.
dingadong wijzigde dit bericht op 31-05-2020 17:30
0.14% gewijzigd
donderdag 20 februari 2020 om 18:42
Hier ging dat ook zo met gesprekken. Toen ik op kamers zat belde ik in het begin nog wel eens naar huis. Na 1 zin van mij nam ze het over met "weet je dat je zus...." Iedere keer. Uiteindelijk belde ik dus niet meer en toen begreep ze niet waarom.IBIopviva schreef: ↑20-02-2020 18:31Mijn man is duidelijk minder belangrijker voor zijn moeder dan zijn zus. Toen wij vertelde dat we gingen trouwen zei ze direct: oooh daar is naam zus ook getrouwd. Ze zag er met haar bruiloft zo mooi uit enz enz.
En dat steeds weer, zowel in emotionele zin als praktisch.
Overigens begon dit weer helemaal overnieuw toen die zus een kind kreeg. Als ik eens iets over mijn kinderen wilde vertellen ging het na 1 zin over "weet je dat je nichtje..."
In praktisch opzicht werd er toen ook verschil gemaakt, maar dat interesseerde me dan weer niet zoveel: ik was toen al op een punt dat het me niet meer verbaasde.
donderdag 20 februari 2020 om 18:51
Herkenbaar Quincy. Hier is het ook constant nichtje voor, nichtje na. Natuurlijk is een babytje schattiger en doet veel leuke dingen.... Ze zeggen ook: straks als er weer een nieuwe baby is, dan krijgt díe alle aandacht. Ja, dat kan best zo zijn, maar voor een kind is dat lastig te begrijpen en ik vind ook niet dat het de taak van een kind is om daar begrip voor te hebben, die verdient ook gewoon aandacht.
@Dingadong: ja, dat "was je maar meer als je zus" dat herken ik. Ik heb heel lang gedacht dat er iets mis met mij was, dat ik niet sociaal was, niet leuk genoeg was en niet interessant. Eigenlijk pas in therapie kwam ik erachter dat ik helemaal niet zo anders dan anderen was. Alleen anders dan de andere leden van mijn gezin.
@Dingadong: ja, dat "was je maar meer als je zus" dat herken ik. Ik heb heel lang gedacht dat er iets mis met mij was, dat ik niet sociaal was, niet leuk genoeg was en niet interessant. Eigenlijk pas in therapie kwam ik erachter dat ik helemaal niet zo anders dan anderen was. Alleen anders dan de andere leden van mijn gezin.
donderdag 20 februari 2020 om 18:59
Ze doen het niet bewust. Als je hen ermee confronteert is het niet waar. Waarmee ik niet wil zeggen dat het dan minder pijn doet.
Helaas ook ervaring mee. Ik heb het losgelaten, echt, kom nog gewoon bij mijn ouders en doe wat ik vind dat ik moet doen. Het is zoals het is.
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik schrijf, niet voor wat u leest.
donderdag 20 februari 2020 om 19:14
Hier was dat niet zo. Nichtje was het tweede kleinkind en er zijn er nog een paar na gekomen (geen siblings van haarzelf overigens) en het bleef Nichtje voor en Nichtje na.mindervanmij schreef: ↑20-02-2020 18:51Herkenbaar Quincy. Hier is het ook constant nichtje voor, nichtje na. Natuurlijk is een babytje schattiger en doet veel leuke dingen.... Ze zeggen ook: straks als er weer een nieuwe baby is, dan krijgt díe alle aandacht.
donderdag 20 februari 2020 om 19:20
Mijn schoonouders trekken hun kinderen met kinderen voor. Moeten ze doen, als ze iets nodig hebben mogen ze fijn die kinderen aankijken.
Ik weiger nog langer spullen uit te lenen (komen vies terug als we mazzel hebben, als we pech hebben komt het stuk terug of hebben ze het weggegeven. En dan kunnen wij op eigen kosten een nieuwe aanschaffen.). En ik vertik het ook om boodschappen op te halen tot ze de vorige hebben betaald, elke keer dat het tikkie verloopt stuur ik een nieuwe (gaat om 170 euro).
Ritjes naar waar dan ook, schoonmaken, koken doe ik ook niet meer sinds ze niks van zich hebben laten boeren toen ik twee miskramen in een jaar had.
Geld lenen doen we ook niet meer.
Mijn man is het ook beu. Ze hebben zich al dik 5 jaar niet laten zien bij ons thuis, er kan nog geen kop koffie en een algemeen kletspraatje vanaf tegenover ons, bij de rest zitten ze om de week en maar samen uitstapjes maken en samen eten.
Mijn zwager en schoonzus (met kinderen) zitten op de wip, die vinden het gedrag van mijn schoonouders zo hypocriet dat ze twijfelen om het contact af te houden.
Mijn man is er verdrietig van en voelt zich echt minderwaardig. Ik ben vooral pissig dat ze zo met hem omgaan. Straks als ze echt zorg nodig hebben vangen ze hier bot.
Mijn ouders hebben ook een favoriet kind, daar gaan ze vaker koffiedrinken en eten en mee wandelen enzo. Wat ik prima vind. Ik zie sommige mensen ook vaker dan anderen. Mijn ouders doen elk weekend iets met een kind. Eerst met zusje, dan met broer, dan met zusje en dan met mij. De ene zien ze om de week en de andere twee om de vier weken.
Ik weiger nog langer spullen uit te lenen (komen vies terug als we mazzel hebben, als we pech hebben komt het stuk terug of hebben ze het weggegeven. En dan kunnen wij op eigen kosten een nieuwe aanschaffen.). En ik vertik het ook om boodschappen op te halen tot ze de vorige hebben betaald, elke keer dat het tikkie verloopt stuur ik een nieuwe (gaat om 170 euro).
Ritjes naar waar dan ook, schoonmaken, koken doe ik ook niet meer sinds ze niks van zich hebben laten boeren toen ik twee miskramen in een jaar had.
Geld lenen doen we ook niet meer.
Mijn man is het ook beu. Ze hebben zich al dik 5 jaar niet laten zien bij ons thuis, er kan nog geen kop koffie en een algemeen kletspraatje vanaf tegenover ons, bij de rest zitten ze om de week en maar samen uitstapjes maken en samen eten.
Mijn zwager en schoonzus (met kinderen) zitten op de wip, die vinden het gedrag van mijn schoonouders zo hypocriet dat ze twijfelen om het contact af te houden.
Mijn man is er verdrietig van en voelt zich echt minderwaardig. Ik ben vooral pissig dat ze zo met hem omgaan. Straks als ze echt zorg nodig hebben vangen ze hier bot.
Mijn ouders hebben ook een favoriet kind, daar gaan ze vaker koffiedrinken en eten en mee wandelen enzo. Wat ik prima vind. Ik zie sommige mensen ook vaker dan anderen. Mijn ouders doen elk weekend iets met een kind. Eerst met zusje, dan met broer, dan met zusje en dan met mij. De ene zien ze om de week en de andere twee om de vier weken.
donderdag 20 februari 2020 om 19:36
Mijn schoonmoeder heeft een lievelingetje haar jongste dochter . Man en oudere zus trekken daardoor meer naar elkaar toe.
Ook bij de kleinkinderen heeft ze favorieten , mijn oudste bv .daar hebben we wel een keer ruzie over gehad . Oudste kreeg stiekem geld toegestopt daar heb ik een stokje voor gestoken . Of allebei of geen van beiden .
Ook bij de kleinkinderen heeft ze favorieten , mijn oudste bv .daar hebben we wel een keer ruzie over gehad . Oudste kreeg stiekem geld toegestopt daar heb ik een stokje voor gestoken . Of allebei of geen van beiden .
donderdag 20 februari 2020 om 19:41
Hier zeggen dat ze dat het zo gaat zijn, dat ze baby's gewoon dusdanig leuk vinden dat die altijd meer aandacht zullen krijgen dan de grotere kinderen. Maar ik betwijfel het eerlijk gezegd.Maargoed, dat zien we dan wel als het zo ver is.
O ja,nog een voorbeeld: we maken wel af en toe dag-uitstapjes met zijn allen. Toen mijn zoon klein was en een fles moest, gingen mijn ouders dan ondertussen even met mijn zus bij de dieren kijken. Nu blijven ze bij mijn zus zitten terwijl nichtje de fles krijgt...
donderdag 20 februari 2020 om 19:43
@Petra123456, dat lijkt me enorm pijnlijk als je alleen gewaardeerd wordt om het feit of je wel of geen nageslacht voorbrengt. Terwijl jullie juist die aandacht zo nodig hadden in zo'n moeilijke tijd 
Overigens kan ik niet zeggen dat mijn ouders niet lief of zelfs gemeen zijn voor mijn zoon of mij, het is alleen altijd als er gekozen moet worden, dan is het mijn zus.
Overigens kan ik niet zeggen dat mijn ouders niet lief of zelfs gemeen zijn voor mijn zoon of mij, het is alleen altijd als er gekozen moet worden, dan is het mijn zus.
donderdag 20 februari 2020 om 19:55
Ik weet niet of mij dat zou opvallen... Wat doe jij nu in de tussentijd? Lijkt me erg saai, iedereen naar een flesje kijken.mindervanmij schreef: ↑20-02-2020 19:41
O ja,nog een voorbeeld: we maken wel af en toe dag-uitstapjes met zijn allen. Toen mijn zoon klein was en een fles moest, gingen mijn ouders dan ondertussen even met mijn zus bij de dieren kijken. Nu blijven ze bij mijn zus zitten terwijl nichtje de fles krijgt...
donderdag 20 februari 2020 om 20:00
Ik vond het bepaald niet fijn de favo van mijn moeder te zijn. Oudste zus was dan zg het lievelingetje van mijn vader, maar dat laatste hield niks in.
Het ging best ver. Als ik bij hen voor de deur stond en mijn moeder lag op bed dan was het: je moeder slaapt en dan ging de deur weer dicht.
Dacht ik weleens, dat is nou mijn vader!
Het ging best ver. Als ik bij hen voor de deur stond en mijn moeder lag op bed dan was het: je moeder slaapt en dan ging de deur weer dicht.
Dacht ik weleens, dat is nou mijn vader!
donderdag 20 februari 2020 om 20:01
De eerste keer dat het gebeurde ook maar wachten, de tweede keer dacht ik: zoek het uit, ik ga wel even met mijn zoon naar het speeltuintje.
Het viel mij wel heel erg op, omdat het elke keer zo'n contrast was met de keren dat we weggingen toen mijn zoon klein was.
donderdag 20 februari 2020 om 20:48
Ik ben altijd de favoriet geweest van mijn vader. Heeft helemaal niet met mijn karakter te maken. Ik kan best een koele kikker zijn, ook naar mijn vader, maar bij elk lief dingetje wat ik wel doe stijgt hij zo de zevende hemel in. Mijn broertje moet 100 X meer zijn best doen voor hetzelfde effect. Het ligt dus nog aan mij, nog aan broertje, nog aan pa. Want echt, mijn vader doet het niet express. Er zit geen narigheid in zijn karakter. Je kan niet altijd kiezen wie je gelukkig(er) maakt. Het favo kind is zeker niet altijd het liefste kind.
donderdag 20 februari 2020 om 22:29
Jep. Sibling is wel leuk en lief en aardig. (Hun woorden).
Naar de buitenwereld overigens alles extreem eerlijk gelijk trekken. Tot op de cent hetzelfde aan een verjaardagscadeau.
Tsja, het is zo.
Vroeger wel eens jaloers en boos geweest op sibling erom, maar die kon er ook niets aan doen. Bovendien was ik eigenlijk ook blij voor haar dat zij wel voldeed.
Naar de buitenwereld overigens alles extreem eerlijk gelijk trekken. Tot op de cent hetzelfde aan een verjaardagscadeau.
Tsja, het is zo.
Vroeger wel eens jaloers en boos geweest op sibling erom, maar die kon er ook niets aan doen. Bovendien was ik eigenlijk ook blij voor haar dat zij wel voldeed.
donderdag 20 februari 2020 om 23:31
blueberry schreef: ↑20-02-2020 20:48Ik ben altijd de favoriet geweest van mijn vader. Heeft helemaal niet met mijn karakter te maken. Ik kan best een koele kikker zijn, ook naar mijn vader, maar bij elk lief dingetje wat ik wel doe stijgt hij zo de zevende hemel in. Mijn broertje moet 100 X meer zijn best doen voor hetzelfde effect. Het ligt dus nog aan mij, nog aan broertje, nog aan pa. Want echt, mijn vader doet het niet express. Er zit geen narigheid in zijn karakter. Je kan niet altijd kiezen wie je gelukkig(er) maakt. Het favo kind is zeker niet altijd het liefste kind.
Wat een bijzondere constatering dat het niet aan je vader ligt. Ik vraag me af of je broertje er ook zo over denkt.
vrijdag 21 februari 2020 om 07:26
Oei. Je bent wel op zijn minst medeplichtig, als je je ervan bewust bent. Heb je je vader hier wel eens op aangesproken?blueberry schreef: ↑20-02-2020 20:48Ik ben altijd de favoriet geweest van mijn vader. Heeft helemaal niet met mijn karakter te maken. Ik kan best een koele kikker zijn, ook naar mijn vader, maar bij elk lief dingetje wat ik wel doe stijgt hij zo de zevende hemel in. Mijn broertje moet 100 X meer zijn best doen voor hetzelfde effect. Het ligt dus nog aan mij, nog aan broertje, nog aan pa. Want echt, mijn vader doet het niet express.
En als je broertje hierom ooit het contact op een laag pitje zet, dan snappen jullie het niet en het ligt niet aan jullie?
vrijdag 21 februari 2020 om 14:25
Tsja, je kan je ouders uiteindelijk niet veranderen. Dat het schrijnt, en je regelmatig met je neus op de feiten gedrukt wordt is echt naar en verdrietig.
Maar uiteindelijk scheelt het voor jezelf zoveel als je het kan accepteren op een manier die bij jou past.
Voor sommigen is dat met weinig contact, anderen kunnen voor zichzelf relativeren, weer anderen maken er ruzie over.
Wat werkt voor jou?
Hoe wil jij ermee omgaan?
Focussen op wat je wel hebt kan een manier voor je zijn.
Betekent overigens niet dat het nooit meer pijn mag doen.
Maar uiteindelijk scheelt het voor jezelf zoveel als je het kan accepteren op een manier die bij jou past.
Voor sommigen is dat met weinig contact, anderen kunnen voor zichzelf relativeren, weer anderen maken er ruzie over.
Wat werkt voor jou?
Hoe wil jij ermee omgaan?
Focussen op wat je wel hebt kan een manier voor je zijn.
Betekent overigens niet dat het nooit meer pijn mag doen.
vrijdag 21 februari 2020 om 14:58
Goh...medeplichtig nog wel
Ik weet dat dit de psyche pijler is, maar niet elke voorkeur van een ouder hoeft tot familiedrama te leiden.
Mijn broertje is geen type die steeds erkenning zoekt of vergelijkingen trekt. Hij vond het als kind wel eens vervelend, maar als volwassene heeft hij gewoon geaccepteerd dat hij niet het oogappeltje is. Wat ook heel erg meespeelt denk ik, is dat hij in ieder geval wel altijd mijn oogappeltje geweest is. Hij heeft te veel zussenliefde gekregen, om mij iets kwalijk te kunnen nemen. Dus vandaag de dag hebben wij ondanks de voorkeur van paps toch een zeer hechte band
Zijn band met onze vader is prima. Zoals ik al zei, mijn vader is een lief mens en zijn voorkeur heeft zich nooit op een kwaadaardige manier geopenbaard. Het is niet zo dat hij altijd mijn kant koos of dat ik meer mocht. Het is alleen zo dat ik hem gelukkiger maak, gewoon zomaar omdat ik het ben. De keerzijde is overigens dat ik ook veel groter verdriet bij hem kan veroorzaken als ik niet oppas.
vrijdag 21 februari 2020 om 15:02
Dat heeft mijn broertje gedaan. Toen hij het favo kind plekje niet kreeg, heeft hij maar het favo-broer plekje omarmd.mindervanmij schreef: ↑21-02-2020 13:56Misschien maak ik er ook wel een te groot ding van en moet ik me meer focussen op wat ik zelf heb ipv op hoe mijn ouders met mijn zus zijn.
