Psyche
alle pijlers
Niet kunnen huilen / moeilijk bij gevoel kunnen komen
vrijdag 11 januari 2019 om 12:14
Hi Allemaal,
Dit klinkt misschien een beetje raar en eigenlijk niet als een probleem, maar sinds een jaar of 2 lijkt het wel alsof ik amper nog gevoel heb. Vroeger huilde ik echt best veel en vaak en had ik naar mijn idee ook meer emoties. Nou moet ik zeggen dat ik wel al 17 jaar een eetstoornis heb en sinds 2 jaar een erge terugval heb. Dus ik weet dat het 'verdoofde' gevoel kan komen doordat ik m'n emoties onderdruk met m'n eetstoornis en door het ondergewicht. Daarnaast slik ik ook anti depressiva, dus dat helpt ook niet mee.
Maar ik vind het toch raar en niet normaal. Niet dat ik continue zou willen huilen of verdrietig zou willen zijn, maar dit afgevlakte gevoel is naar mijn idee ook niet echt ideaal. Ik heb het idee dat ik niet echt 'leef' ofzo. Ik zou wel eens een potje keihard willen janken! Soms weet ik het op te roepen door muziek te luisteren die werd gedraaid op de crematie van m'n nichtje, dan komen er een paar tranen, maar dat is ook zo weer weg.
Is er iemand die dit herkent of tips heeft waardoor ik weer wat bij m'n gevoel en emoties kan komen? Ja, stoppen met antidepressiva, maar zijn er ook andere manieren?
Alvast bedankt!
Dit klinkt misschien een beetje raar en eigenlijk niet als een probleem, maar sinds een jaar of 2 lijkt het wel alsof ik amper nog gevoel heb. Vroeger huilde ik echt best veel en vaak en had ik naar mijn idee ook meer emoties. Nou moet ik zeggen dat ik wel al 17 jaar een eetstoornis heb en sinds 2 jaar een erge terugval heb. Dus ik weet dat het 'verdoofde' gevoel kan komen doordat ik m'n emoties onderdruk met m'n eetstoornis en door het ondergewicht. Daarnaast slik ik ook anti depressiva, dus dat helpt ook niet mee.
Maar ik vind het toch raar en niet normaal. Niet dat ik continue zou willen huilen of verdrietig zou willen zijn, maar dit afgevlakte gevoel is naar mijn idee ook niet echt ideaal. Ik heb het idee dat ik niet echt 'leef' ofzo. Ik zou wel eens een potje keihard willen janken! Soms weet ik het op te roepen door muziek te luisteren die werd gedraaid op de crematie van m'n nichtje, dan komen er een paar tranen, maar dat is ook zo weer weg.
Is er iemand die dit herkent of tips heeft waardoor ik weer wat bij m'n gevoel en emoties kan komen? Ja, stoppen met antidepressiva, maar zijn er ook andere manieren?
Alvast bedankt!
vrijdag 11 januari 2019 om 12:26
Tja, to heeft blijkbaar wel iets om over te (willen) huilen.
Krijg je een behandeling voor je es?
Kun je met iemand praten over dit alles?
Wat ik nog weleens doe is douchen, en dan muziek aan, dan kan ik het loslaten.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
vrijdag 11 januari 2019 om 12:30
Vrij weinig eigenlijk, het wordt niet echt als een probleem gezien, wat ik ook wel snap, omdat er natuurlijk ergere dingen zijn
Ze zegt ook dat het vanzelf wel weer terugkomt als m'n eetstoornis wat meer onder controle is.Misschien moet ik het gewoon maar accepteren…
vrijdag 11 januari 2019 om 12:32
Ik ben idd al een hele tijd in behandeling voor m'n es, zij zeggen dat dit ook vaker voorkomt bij mensen met een es. Dus ja, misschien is het even niet anders. Gelukkig kan ik met m'n moeder er ook over praten!
En ja, muziek kan veel doen!
Thanks!
vrijdag 11 januari 2019 om 12:40
ben wel benieuwd naar antwoord op de vraag van Roos:
waarom wil je huilen dan??
Is er iets waar je heel verdrietig om bent? maar de tranen komen niet?
Of ben je gewoon verbaasd dat je nu minder huilt??
Het is een wat 'raar' gegeven, alsof je een probleem zoekt, wat er niet is.
Heb je wellicht gewoon geen verdriet?
Daarbij, is huilen ook iets wat afneemt met de jaren, je bent ook gewoon volwassen aan het worden.
waarom wil je huilen dan??
Is er iets waar je heel verdrietig om bent? maar de tranen komen niet?
Of ben je gewoon verbaasd dat je nu minder huilt??
Het is een wat 'raar' gegeven, alsof je een probleem zoekt, wat er niet is.
Heb je wellicht gewoon geen verdriet?
Daarbij, is huilen ook iets wat afneemt met de jaren, je bent ook gewoon volwassen aan het worden.
vrijdag 11 januari 2019 om 12:45
lilalinda schreef: ↑11-01-2019 12:40ben wel benieuwd naar antwoord op de vraag van Roos:
waarom wil je huilen dan??
Is er iets waar je heel verdrietig om bent? maar de tranen komen niet?
Of ben je gewoon verbaasd dat je nu minder huilt??
Het is een wat 'raar' gegeven, alsof je een probleem zoekt, wat er niet is.
Heb je wellicht gewoon geen verdriet?
Daarbij, is huilen ook iets wat afneemt met de jaren, je bent ook gewoon volwassen aan het worden.
Het gaat me ook niet echt om het huilen zelf, het gaat me om het emotioneel worden. Dat is toch iets wat iedereen heeft, of je nou volwassen bent of kind. Bij mij is er gewoon totaal geen gevoel, niks. Maar goed, ik begrijp ook wel dat mensen het raar vinden
Het is ook een raar iets, en zoals ik al zei: een echt probleem is het niet, het houdt me alleen bezig.
vrijdag 11 januari 2019 om 12:49
vrijdag 11 januari 2019 om 12:56
Zou het een soort zelfbescherming kunnen zijn?
Je lichaam heeft het moeilijk door de eetstoornis en heeft maar 1 prioriteit. Als er dan ook nog energie verloren gaat door het moeten dealen met emoties en gevoelens, wordt dat nog lastiger. Geen idee of dit zo werkt, maar ik kan me voorstellen dat een lichaam dan op stand ratio overgaat.
Je lichaam heeft het moeilijk door de eetstoornis en heeft maar 1 prioriteit. Als er dan ook nog energie verloren gaat door het moeten dealen met emoties en gevoelens, wordt dat nog lastiger. Geen idee of dit zo werkt, maar ik kan me voorstellen dat een lichaam dan op stand ratio overgaat.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
vrijdag 11 januari 2019 om 13:07
Ik heb deze info meegekregen en ben er mee bezig. Het helpt wel maar ik vind het moeilijk.Luiza2018 schreef: ↑11-01-2019 12:45Het gaat me ook niet echt om het huilen zelf, het gaat me om het emotioneel worden. Dat is toch iets wat iedereen heeft, of je nou volwassen bent of kind. Bij mij is er gewoon totaal geen gevoel, niks. Maar goed, ik begrijp ook wel dat mensen het raar vinden
Ik zet het niet willen voelen om in innerlijke (vooral) boosheid. Dat is natuurlijk ook een emotie maar niet erg constructief en heel vermoeiend.
Misschien is het ook iets voor jou.
https://www.innerdoorway.nl/blog/gevoel ... nerdoorway
“Don’t look back – you’re not going that way.”
vrijdag 11 januari 2019 om 13:19
Ik denk dat je onderschat wat de eetstoornis met je emoties kan doen. Als je gewicht gezonder wordt, zul je ook meer gaan voelen.
En nee, dat is niet altijd fijn. Maar je zult wel meer dat gevoel krijgen dat je weer leeft. Ik vind het wel heel gezond eigenlijk dat je merkt dat je afgevlakt bent.
Dat kan een goede inspiratie zijn om weer te werken aan een gezond gewicht en gezonde gedachten over jezelf en je lijf.
En nee, dat is niet altijd fijn. Maar je zult wel meer dat gevoel krijgen dat je weer leeft. Ik vind het wel heel gezond eigenlijk dat je merkt dat je afgevlakt bent.
Dat kan een goede inspiratie zijn om weer te werken aan een gezond gewicht en gezonde gedachten over jezelf en je lijf.
vrijdag 11 januari 2019 om 14:19
stop eens met de AD, je onderdrukt nu al je emoties (van AD word je op elk gebied 'vlak), wat jij nu voelt, zijn geen natuurlijke emotiesLuiza2018 schreef: ↑11-01-2019 12:45Het gaat me ook niet echt om het huilen zelf, het gaat me om het emotioneel worden. Dat is toch iets wat iedereen heeft, of je nou volwassen bent of kind. Bij mij is er gewoon totaal geen gevoel, niks. Maar goed, ik begrijp ook wel dat mensen het raar vinden
vrijdag 11 januari 2019 om 14:57
Ik snap dat het nu heel moeilijk voor je is maar probeer erop te vertrouwen dat de behandelaren het aan het juiste eind hebben en het vaker voor komt. Als jouw gewicht stijgt en je meer brandstof in je hersenen krijgt je gevoel ook meer terug komt. Je es onderdrukt natuurlijk veel op dit moment.
Maar bespreek het vooral met je behandelaar. Dan kunnen jullie samen kijken wat je zou kunnen doen.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
vrijdag 11 januari 2019 om 18:22
dinsdag 22 januari 2019 om 08:54
Ik denk dat er een verschil zit in het wel hebben van emoties, maar ze niet ervaren (er niet mee omgaan) tegenover geen emoties hebben.
In het eerste geval raak je op onbewust niveau geemotioneerd, maar verwerk je de ervaring niet omdat je je daar niet van bewust bent. In het tweede geval registreert ook je onderbewustzijn de emoties niet en dan valt er verder niet veel mee te doen. Lijkt mij ook niet goed voor je emotionele ontwikkeling, maar ik denk niet dat je daar veel mee kunt totdat je stopt met medicatie en je gezondheid verbetert.
Mijn nichtje heeft over verdriet / huilen weleens gezegd: "Als het niet regent, gaat alles dood." Niet dramatisch bedoeld. Ik vind het tot op de dag vandaag gewoon een mooie, duidelijk omschrijving en ik denk dat het in zijn algemeenheid voor mensen ook geldt.
In het eerste geval raak je op onbewust niveau geemotioneerd, maar verwerk je de ervaring niet omdat je je daar niet van bewust bent. In het tweede geval registreert ook je onderbewustzijn de emoties niet en dan valt er verder niet veel mee te doen. Lijkt mij ook niet goed voor je emotionele ontwikkeling, maar ik denk niet dat je daar veel mee kunt totdat je stopt met medicatie en je gezondheid verbetert.
Mijn nichtje heeft over verdriet / huilen weleens gezegd: "Als het niet regent, gaat alles dood." Niet dramatisch bedoeld. Ik vind het tot op de dag vandaag gewoon een mooie, duidelijk omschrijving en ik denk dat het in zijn algemeenheid voor mensen ook geldt.
Whoever said "Out of sight, out of mind" never had a spider disappear in their bedroom.
dinsdag 22 januari 2019 om 12:29
Wat een eigenaardig advies. TO zal die AD niet voor niets slikken.
TO, ik herken het wel, het emotieloze. Komt bij mij door de medicatie. Het heeft voor- en nadelen.
dinsdag 22 januari 2019 om 12:32
Dit.Ms_Jingles schreef: ↑11-01-2019 12:35Uit ervaring: gezond eten en op een gezond gewicht komen. Er is niets aan te doen als je het je lichaam zo zwaar maakt. Je lijf heeft helaas andere prioriteiten nu dan emoties.
zaterdag 26 januari 2019 om 09:21
Ik ook, en ik kan echt wel huilen hoor, ik doe het alleen niet. Ik heb niks te huilen.
