Psyche
alle pijlers
Niet kunnen loslaten
zondag 30 juni 2019 om 21:38
Hallo,
Jaren geleden heeft mijn vader mijn moeder in een van zijn vele dronken buien geslagen. Er is nooit meer echt over gepraat. Dat is ook erg lastig met mijn ouders. Ik zit er nog wel mee, ook al ben ik volwassen. Mijn moeder is gewoon verder gegaan en lijkt er niet meer mee te zitten en leven gewoon hun leven.
Hoe kan kan ik hier mee omgaan? Over het drankgebruik van mijn vader vroeger, kan ik niet met ze praten. Wel geprobeert maar helaas. Meestal resulteerde dit in teleurstelling.
Kan je verder gaan met je ouders zonder dat het goed is uitgepraat? Voel vaak nog steeds boosheid omdat mijn vader een oorzaak is van mn psychische problemen.
Heeft iemand tips of ervaringen?
Jaren geleden heeft mijn vader mijn moeder in een van zijn vele dronken buien geslagen. Er is nooit meer echt over gepraat. Dat is ook erg lastig met mijn ouders. Ik zit er nog wel mee, ook al ben ik volwassen. Mijn moeder is gewoon verder gegaan en lijkt er niet meer mee te zitten en leven gewoon hun leven.
Hoe kan kan ik hier mee omgaan? Over het drankgebruik van mijn vader vroeger, kan ik niet met ze praten. Wel geprobeert maar helaas. Meestal resulteerde dit in teleurstelling.
Kan je verder gaan met je ouders zonder dat het goed is uitgepraat? Voel vaak nog steeds boosheid omdat mijn vader een oorzaak is van mn psychische problemen.
Heeft iemand tips of ervaringen?
zondag 30 juni 2019 om 21:52
“ Onderzoek toont aan dat volwassen kinderen van alcoholisten, of eigenlijk kinderen die opgegroeid zijn in een alcoholistische thuissituatie, vergelijkbare persoonlijke eigenschappen vertonen wanneer zij volwassen zijn. Wanneer ze op de juiste manier gebruikt worden kunnen deze eigenschappen zeer positief zijn “
https://www.thecabinnetherlands.nl/pers ... oholisten/
https://www.thecabinnetherlands.nl/pers ... oholisten/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 30 juni 2019 om 22:09
hij heeft haar een keer geslagen. hij is niet perfect en je moeder zit er niet meetwijfelaar1984 schreef: ↑30-06-2019 22:06En dat hij haar een keer geslagen heeft...Hoe zouden jullie daarmee omgaan?
Enerzijds denk ik, ' als mn moeder er niet meer mee zit, waarom ik dan wel?'
Andere kant: ' dat is toch niet normaal en voor mij was t zo heftig en dat is gewoon mijn vader'
get over it
zondag 30 juni 2019 om 22:19
het is jaren geleden. nare dingen gebeuren maar gaat ook weer over.twijfelaar1984 schreef: ↑30-06-2019 22:12Op dat moment zelf zat ze er wel mee en was ze erg overstuur.
zondag 30 juni 2019 om 22:29
Ja, logisch.twijfelaar1984 schreef: ↑30-06-2019 22:12Op dat moment zelf zat ze er wel mee en was ze erg overstuur.
Maar waarschijnlijk heeft ze hem vergeven. Kun jij dat niet ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 1 juli 2019 om 08:21
dinsdag 2 juli 2019 om 20:27
Ik heb geen leuke jeugd gehad. Kan daar ook niet over praten met mijn ouders. Maar heb dat ondertussen wel los gelaten. Het gaat niet gebeuren.twijfelaar1984 schreef: ↑01-07-2019 07:51Zijn er hier mensen die geen leuke jeugd hebben gehad met hun vader, daar niet over kunnen praten, maar nu wel een goede band hebben?
Ik heb ook geen goede band met ze. Dat is nog een continu rouwproces. Soms heel pijnlijk, soms wat minder.
woensdag 3 juli 2019 om 00:51
Je kunt tegen je ouders zeggen dat je dat destijds heel naar vond. Meer niet.twijfelaar1984 schreef: ↑30-06-2019 22:12Op dat moment zelf zat ze er wel mee en was ze erg overstuur.
woensdag 3 juli 2019 om 04:35
Ik denk dat je weinig naar je vader toe kan doen maar ik denk dat als jij meer aan jezelf kunt werken en meer in balans kunt komen met jezelf dat je anders gaat kijken maar de situatie van je ouders en je vaders gedrag.
Dat het je minder hard raakt.
Misschien helpt het om te gaan praten met een psycholoog of psychotherapeut.
Dat het je minder hard raakt.
Misschien helpt het om te gaan praten met een psycholoog of psychotherapeut.
woensdag 3 juli 2019 om 07:39
Laat het los. Het is niet per se nodig om een goede band te hebben met je ouders.
De meeste mensen maken wel traumatische dingen mee in hun jeugd maar die hebben niet allemaal psychische problemen later. Dat heeft vaak een lichamelijke oorzaak en/of ligt aan hoe je er mee omgaat. Jouw huidige problemen aan je vader wijten is kort door de bocht.
De meeste mensen maken wel traumatische dingen mee in hun jeugd maar die hebben niet allemaal psychische problemen later. Dat heeft vaak een lichamelijke oorzaak en/of ligt aan hoe je er mee omgaat. Jouw huidige problemen aan je vader wijten is kort door de bocht.
woensdag 3 juli 2019 om 08:02
Ik kan me voorstellen dat je toen erg geschrokken bent, je onveilig hebt gevoeld en nu misschien wel hoopt op een sorry die alles rechtzet. Maar helaas, het leven is geen Disney film, waarin mensen een keer een goed gesprek hebben en elkaar dan huilend in de armen vallen, er een muziekje klinkt waarna alles goed is.
En zoals attraverso zegt, het is naar dat je psychische problemen hebt, maar om die allemaal op te hangen aan vroeger helpt je niet. Wat wel helpt is op zoek gaan naar iemand die je ondersteunt in het hier en nu. Hoe kun je nu je leven, gedachtes en overtuigingen zo inrichten dat je minder last hebt van jouw herinneringen aan vroeger. Zodat je mogelijk in kunt zien dat je ouders misschien hele andere herinneringen hebben aan toen, en hun eigen redenen hebben om er nu zo mee om te gaan. Zonder dat dat iets over jou zegt.
Met als uiteindelijke doel van die ondersteuning dat je er zelf aan bijdraagt je beter te gaan voelen.
En zoals attraverso zegt, het is naar dat je psychische problemen hebt, maar om die allemaal op te hangen aan vroeger helpt je niet. Wat wel helpt is op zoek gaan naar iemand die je ondersteunt in het hier en nu. Hoe kun je nu je leven, gedachtes en overtuigingen zo inrichten dat je minder last hebt van jouw herinneringen aan vroeger. Zodat je mogelijk in kunt zien dat je ouders misschien hele andere herinneringen hebben aan toen, en hun eigen redenen hebben om er nu zo mee om te gaan. Zonder dat dat iets over jou zegt.
Met als uiteindelijke doel van die ondersteuning dat je er zelf aan bijdraagt je beter te gaan voelen.
woensdag 3 juli 2019 om 10:19
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb wel hulp gehad. De een zei dat ik moest breken met nr vader...Maar dat voelde toen echt niet goed. De ander wil graag in gesprek maar als ik zelf al lastig met mn mijn ouders kan praten. Ik word er al misselijk van als ik ze mee zou moeten nemen naar therapie. Maar als dat de enige manier is om er mee om te gaan.
Soms gaat het beter maar als in slechte periodes word ik weer zo boos en angstig en dat wijt ik dat wel een deel aan vroeger. En vind het lastig dat ze dan vragen hoe het gaat en ik zeg ' niet zo Goed'
Dan denk ik 'hallo dat komt ook door jullie!!'
Maar het loslaten en gewoon doorgaan met je ouders kan dus wel? Dat is niet hypocriet of nep?
Soms gaat het beter maar als in slechte periodes word ik weer zo boos en angstig en dat wijt ik dat wel een deel aan vroeger. En vind het lastig dat ze dan vragen hoe het gaat en ik zeg ' niet zo Goed'
Dan denk ik 'hallo dat komt ook door jullie!!'
Maar het loslaten en gewoon doorgaan met je ouders kan dus wel? Dat is niet hypocriet of nep?
woensdag 3 juli 2019 om 10:42
Goed dat je hulp hebt, ik hoop voor je dat die nog even doorgaat en je echt leert om in het nu om te gaan met je herinneringen. Want graven in het verleden klinkt leuk, maar kan je vaak niet echt verder helpen.
En je ouders bezoeken is niet zo zeer hypocriet of nep, denk ik. Als je ze niet wil zien, omdat het te confronterend is, ga je niet. Dat is als volwassen mens voor jezelf zorgen.
Als je wel gaat, probeer dan eens geen verwachtingen te hebben. Vragen ze hoe het gaat, mag je best melden dat het niet zo goed gaat. Maar probeer het dan eens te houden bij melden hoe je je nú voelt, en niet stil te staan bij hoe jij denkt dat het gekomen is.
Over dat tweede kun je nl een discussie krijgen of van mening verschillen. Het eerste, hoe jij je nu voelt, niet. En misschien levert het geen warme reactie op - dat is dan hun gemis. Je bent dan in elk geval wel eerlijk over je eigen situatie en bezig met het vormen van je leven nu ondanks alles wat er vroeger gebeurd is.
En je ouders bezoeken is niet zo zeer hypocriet of nep, denk ik. Als je ze niet wil zien, omdat het te confronterend is, ga je niet. Dat is als volwassen mens voor jezelf zorgen.
Als je wel gaat, probeer dan eens geen verwachtingen te hebben. Vragen ze hoe het gaat, mag je best melden dat het niet zo goed gaat. Maar probeer het dan eens te houden bij melden hoe je je nú voelt, en niet stil te staan bij hoe jij denkt dat het gekomen is.
Over dat tweede kun je nl een discussie krijgen of van mening verschillen. Het eerste, hoe jij je nu voelt, niet. En misschien levert het geen warme reactie op - dat is dan hun gemis. Je bent dan in elk geval wel eerlijk over je eigen situatie en bezig met het vormen van je leven nu ondanks alles wat er vroeger gebeurd is.
woensdag 3 juli 2019 om 11:13
