Psyche
alle pijlers
niet van je ouders houden
zaterdag 27 augustus 2022 om 19:33
Ik heb een rotjeugd gehad. Wat er allemaal gebeurd is, en waar het mij allemaal aan ontbroken heeft, is de trigger geweest waardoor mijn bipolaire stoornis zich openbaarde. Ik ben bijna altijd depressief en meestal ernstig. Kort samengevat was er in mijn jeugd sprake van emotionele verwaarlozing, psychologische mishandeling door mijn broer en ouders en lichamelijke mishandeling door mijn broer.
Ik heb mijn hele leven gedacht en gevoeld dat ik niet van mijn ouders houd en hen niet zou missen na hun dood. Maar men zegt dat zelfs de meest mishandelde kinderen op de een of andere manier toch van hun ouders houden. Ik wist dat ik pas zeker kon weten dat ik echt niet van hen hield na hun dood.
En nu is het dus zover. Een paar maanden geleden is mijn moeder na een ziekbed van een paar weken overleden. En haar dood doet mij inderdaad vrijwel niets en ik mis haar niet, integendeel. Het voelt vrij dat er vast een ouder weg is. Ik heb wel ontzettend veel verdriet om de moeder en vader die ik niet gehad heb en zo graag had willen hebben, maar dat heb ik mijn hele volwassen leven al, dat is niks nieuws.
Ik heb haar die laatste weken regelmatig opgezocht, maar alleen uit plichtsgevoel. Ik ben niet naar de uitvaart geweest, met als smoes tegenover de familie mijn bipolaire stoornis. Ik heb vorige week op verzoek van mijn vader haar as in de urn gedaan en voelde daar niks bij.
Mijn vader zie ik sinds mijn moeders dood op zijn verzoek heel vaak, ook alleen maar uit plichtsgevoel en medelijden. Het valt me zwaar om zoveel contact te moeten hebben met iemand die ik het liefst nooit meer zou zien, die mij zo ongelooflijk veel pijn bezorgd heeft en dat op geen enkele manier wil erkennen en er geen verantwoordelijkheid voor neemt, laat staan excuus voor aanbiedt.
Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn met soortgelijke ervaringen? Maar het is al een opluchting dat ik hier mijn verhaal kwijt kan.
Ik heb mijn hele leven gedacht en gevoeld dat ik niet van mijn ouders houd en hen niet zou missen na hun dood. Maar men zegt dat zelfs de meest mishandelde kinderen op de een of andere manier toch van hun ouders houden. Ik wist dat ik pas zeker kon weten dat ik echt niet van hen hield na hun dood.
En nu is het dus zover. Een paar maanden geleden is mijn moeder na een ziekbed van een paar weken overleden. En haar dood doet mij inderdaad vrijwel niets en ik mis haar niet, integendeel. Het voelt vrij dat er vast een ouder weg is. Ik heb wel ontzettend veel verdriet om de moeder en vader die ik niet gehad heb en zo graag had willen hebben, maar dat heb ik mijn hele volwassen leven al, dat is niks nieuws.
Ik heb haar die laatste weken regelmatig opgezocht, maar alleen uit plichtsgevoel. Ik ben niet naar de uitvaart geweest, met als smoes tegenover de familie mijn bipolaire stoornis. Ik heb vorige week op verzoek van mijn vader haar as in de urn gedaan en voelde daar niks bij.
Mijn vader zie ik sinds mijn moeders dood op zijn verzoek heel vaak, ook alleen maar uit plichtsgevoel en medelijden. Het valt me zwaar om zoveel contact te moeten hebben met iemand die ik het liefst nooit meer zou zien, die mij zo ongelooflijk veel pijn bezorgd heeft en dat op geen enkele manier wil erkennen en er geen verantwoordelijkheid voor neemt, laat staan excuus voor aanbiedt.
Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn met soortgelijke ervaringen? Maar het is al een opluchting dat ik hier mijn verhaal kwijt kan.
It is no measure of health to be well adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:02
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:09
Je houdt niet van je ouders, ze hebben je emotioneel verwaarloost en psychologisch mishandeld. En toch voel jij je verplicht om (vaak) eerst bij je moeder tijdens haar ziekte en nu bij je vader langs te gaan. Waarom?
Breken met je vader/familie is ook een optie hè?
Sterkte.
Breken met je vader/familie is ook een optie hè?
Sterkte.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:12
Dank voor de knuffel. Ik heb het contact al verminderd van 2 telefoontjes per dag en 1 bezoek per week (ik woon 5 kwartier rijden bij hem vandaan) al verminderd naar 1 telefoontje per dag en 1 bezoek per 2 weken en daar was hij helemaal niet blij mee. . Mijn vader had -en heeft nog steeds- zo hartverscheurend veel verdriet van mijn moeders dood dat ik het, ondanks het gebrek aan liefde, niet over mijn hart kan verkrijgen om nog minder vaak te bellen en te gaan. Toen mijn moeder nog leefde belden we max 1 x per maand en ging ik er eens in de 2 maanden heen. Maar hier kan ik voorlopig wel mee leven, al is het moeilijk. Mijn vader (volgende maand 89) gaat ook in snel tempo achteruit, zowel geestelijk als lichamelijk, en ik maak me veel zorgen over hoe hij zich redt. Het stelt mij enigszins gerust dat er sinds een paar weken elke ochtend thuishulp komt.
En ik weet heel goed dat het niet mijn schuld is.
It is no measure of health to be well adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:13
Dank je. Ik heb het contact al wat verminderd en over een paar maanden ben ik van plan het nog wat te verminderen.tinydancer schreef: ↑27-08-2022 21:03Ik wil je sterkte wensen, en zeggen dat je je vader helemaal niet zo vaak hoeft te zien.
It is no measure of health to be well adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:15
Ik voel mer verplicht omdat ik weet dat zij/mijn vader het heel erg graag willen. Ik heb jaren geleden inderdaad met mijn ouders gebroken. Ik wist dat ze het vreselijk vonden en voelde me daar enorm schuldig over. Om van dat schuldgevoel af te komen heb ik na een paar jaar het contact weer hersteld, maar wel meer op mijn voorwaarden dan daarvoor.himalaya schreef: ↑27-08-2022 21:09Je houdt niet van je ouders, ze hebben je emotioneel verwaarloost en psychologisch mishandeld. En toch voel jij je verplicht om (vaak) eerst bij je moeder tijdens haar ziekte en nu bij je vader langs te gaan. Waarom?
Breken met je vader/familie is ook een optie hè?
Sterkte.
It is no measure of health to be well adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:17
Nee, helaas niet. Ik weet inmiddels uit ervaring hoe vreselijk schuldig ik me daarover voel, en dat is nog erger dan zoveel contact hebben.
It is no measure of health to be well adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:19
Ik snap je wel hoor. 1 ouder van mij is overleden, ik verbaas me zelf er nog steeds over dat ik na al die jaren nog steeds niet veel verdriet heb. Ergens had ik dat ook wel verwacht, maar het blijft toch gek. Vooral omdat 'men' toch altijd zegt 'het blijft toch je vader/moeder'.
Tja.
Blijkbaar kun je het als ouder zo verprutsen dat zelfs je kind niet meer van je houdt. Terwijl kinderen al superloyaal zijn aan hun ouders.
Ik denk dat jij bij leven misschien al afscheid hebt genomen van je ouders?
Overigens heb ik bij lange na niet zo'n problematische opvoeding als jij gehad. En zelfs ik kan me het voorstellen dat je niet van je ouders houdt.
Verder heb ik wel een goede band met de andere ouder, dat maakt ook verschil denk ik.
Veel sterkte met alles, en een hele dikke knuffel.
Tja.
Blijkbaar kun je het als ouder zo verprutsen dat zelfs je kind niet meer van je houdt. Terwijl kinderen al superloyaal zijn aan hun ouders.
Ik denk dat jij bij leven misschien al afscheid hebt genomen van je ouders?
Overigens heb ik bij lange na niet zo'n problematische opvoeding als jij gehad. En zelfs ik kan me het voorstellen dat je niet van je ouders houdt.
Verder heb ik wel een goede band met de andere ouder, dat maakt ook verschil denk ik.
Veel sterkte met alles, en een hele dikke knuffel.
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:19
Ik begrijp oprecht niet waarom je niet voor jezelf kiest. Je doet jezelf tekort door niet naar je eigen behoeftes te luisteren. Kap met die telefoontjes en bezoekjes als je dat echt niet wil.tourmalijn schreef: ↑27-08-2022 21:12Dank voor de knuffel. Ik heb het contact al verminderd van 2 telefoontjes per dag en 1 bezoek per week (ik woon 5 kwartier rijden bij hem vandaan) al verminderd naar 1 telefoontje per dag en 1 bezoek per 2 weken en daar was hij helemaal niet blij mee. . Mijn vader had -en heeft nog steeds- zo hartverscheurend veel verdriet van mijn moeders dood dat ik het, ondanks het gebrek aan liefde, niet over mijn hart kan verkrijgen om nog minder vaak te bellen en te gaan. Toen mijn moeder nog leefde belden we max 1 x per maand en ging ik er eens in de 2 maanden heen. Maar hier kan ik voorlopig wel mee leven, al is het moeilijk. Mijn vader (volgende maand 89) gaat ook in snel tempo achteruit, zowel geestelijk als lichamelijk, en ik maak me veel zorgen over hoe hij zich redt. Het stelt mij enigszins gerust dat er sinds een paar weken elke ochtend thuishulp komt.
En ik weet heel goed dat het niet mijn schuld is.
Wat ik deed in jouw situatie? Ik verbrak het contact met mijn ouders.
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:25
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:26
Nee, ze zeggen dat kinderen loyaal aan hun ouders blijven. En dat klopt voor jou dus ook.tourmalijn schreef: ↑27-08-2022 19:33. Maar men zegt dat zelfs de meest mishandelde kinderen op de een of andere manier toch van hun ouders houden.
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:29
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:31
Tja, contact vergreken is dus geen optie. Het schuldgevoel dat ik daarover had is nog erger dan de bezoekjes en de telefoontjes.
It is no measure of health to be well adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:36
Dat is loyaliteit.tourmalijn schreef: ↑27-08-2022 21:17Nee, helaas niet. Ik weet inmiddels uit ervaring hoe vreselijk schuldig ik me daarover voel, en dat is nog erger dan zoveel contact hebben.
Ik zou hulp zoeken voor jezelf, om alles wat er is gebeurd een plekje te geven, zodat je in het hier en nu goed kunt functioneren. Uit schuldgevoel contact onderhouden is niet goed voor je. Ja, dat kan wel, maar dan moeten er wel andere dingen al gezegd of gedaan zijn. Denk daarbij aan dat je het los kunt laten wat er vroeger is gebeurd. Of bespreken met je vader hoe jij je jeugd hebt ervaren en hoe je vader daar op terugkijken. Misschien kunnen er dingen uitgesproken worden. Misschien ook wel niet.
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:36
En veel minder frequent contact, is dat een optie?tourmalijn schreef: ↑27-08-2022 21:31Tja, contact vergreken is dus geen optie. Het schuldgevoel dat ik daarover had is nog erger dan de bezoekjes en de telefoontjes.
Dat je toch voor een deel je vaders ontevredenheid over jullie contact van je schouders laat glijden?
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:41
Denk dat die reactie/vraag eerder getikt is dan de reacties waar je naar refereert?tourmalijn schreef: ↑27-08-2022 21:29Tja, als je de rest van het topic gelezen hebt, weet je waarom dat geen optie is.
Het is wel een optie, maar je wil zelf niet. Uit onnodig schuldgevoel.
Ik zou hier hulp voor gaan zoeken.
anoniem_63a4aa770857d wijzigde dit bericht op 27-08-2022 21:45
14.70% gewijzigd
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:43
Is het dikgedrukte niet eigenlijk een vorm van houden van?tourmalijn schreef: ↑27-08-2022 21:12Dank voor de knuffel. Ik heb het contact al verminderd van 2 telefoontjes per dag en 1 bezoek per week (ik woon 5 kwartier rijden bij hem vandaan) al verminderd naar 1 telefoontje per dag en 1 bezoek per 2 weken en daar was hij helemaal niet blij mee. . Mijn vader had -en heeft nog steeds- zo hartverscheurend veel verdriet van mijn moeders dood dat ik het, ondanks het gebrek aan liefde, niet over mijn hart kan verkrijgen om nog minder vaak te bellen en te gaan. Toen mijn moeder nog leefde belden we max 1 x per maand en ging ik er eens in de 2 maanden heen. Maar hier kan ik voorlopig wel mee leven, al is het moeilijk. Mijn vader (volgende maand 89) gaat ook in snel tempo achteruit, zowel geestelijk als lichamelijk, en ik maak me veel zorgen over hoe hij zich redt. Het stelt mij enigszins gerust dat er sinds een paar weken elke ochtend thuishulp komt.
En ik weet heel goed dat het niet mijn schuld is.
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:49
Maar… als je je ouders (vader nu) zoveel moet zien omdat je er ontzettend schuldig over voelt als je dat niet doet; dan is dat misschien geen “houden van” in de bekende zin van het woord, maar misschien wél wat ze bedoelen met “op de een of andere manier blijven mensen van hun ouders houden”. Je voelt een zeer sterke verplichting/neiging om hen tevreden te houden, ook al hebben ze je behandeld als ze gedaan hebben.
Als een oom of tante je zo had behandeld, dan had je waarschijnlijk dat gevoel niet gehad.
Ik zou hier, zoals velen al gezegd hebben, echt (weer) hulp bij zoeken.
Als een oom of tante je zo had behandeld, dan had je waarschijnlijk dat gevoel niet gehad.
Ik zou hier, zoals velen al gezegd hebben, echt (weer) hulp bij zoeken.
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:51
Ik ben de afgelopen 22 jaar bij 6 of 7 therapeuten onder behandleing geweest. Ik ben daar alleen maar slechter van geworden, dus dat ga ik niet nog een keer doen. EN in al die therapie is alles rond mijn ouders uiteraard uitgebreid aan de orde geweest. Ben ik ook niks mee opgeschoten. Loslaten kan ik het niet. De effecten van alles wat gebeurd is heb ik voor een deel zelf kunnen oplossen. Meer zit er niet in ben ik bang. IK heb meerdere malen met allebei mijn ouders gesproken over hoe ik mijn jeugd ervaren heb, Zij snappen en geloven er niks van, er is volgens hun niks raars gebeurd. Dus dan ben je uitgepraat.Lois schreef: ↑27-08-2022 21:36Dat is loyaliteit.
Ik zou hulp zoeken voor jezelf, om alles wat er is gebeurd een plekje te geven, zodat je in het hier en nu goed kunt functioneren. Uit schuldgevoel contact onderhouden is niet goed voor je. Ja, dat kan wel, maar dan moeten er wel andere dingen al gezegd of gedaan zijn. Denk daarbij aan dat je het los kunt laten wat er vroeger is gebeurd. Of bespreken met je vader hoe jij je jeugd hebt ervaren en hoe je vader daar op terugkijken. Misschien kunnen er dingen uitgesproken worden. Misschien ook wel niet.
It is no measure of health to be well adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 27 augustus 2022 om 21:52
Als je even aar de tijden kijkt kan je verzinnen dat het een crosspost was.tourmalijn schreef: ↑27-08-2022 21:29Tja, als je de rest van het topic gelezen hebt, weet je waarom dat geen optie is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
