Psyche
alle pijlers
Niet van verandering houden.
maandag 9 oktober 2017 om 22:46
Ben nu eind twintig en merk dat ik dit de laatste jaren steeds erger krijg.
Van de meest onbenullige dingen, tot sommige grotere dingen : Ik heb een enorm sterke drang om alles hetzelfde te willen houden, of in ieder geval om geen definitieve veranderingen door te maken. Als dit dan toch gebeurt of dreigt te gebeuren, baal ik daar ontzettend van of heb ik daar aanzienlijk meer moeite mee dan mijn medemensen. Ik vraag me af waar dit door komt.
Vorige week gingen we bijvoorbeeld een oude bank van mijn ouders, die al jaren stof stond te happen op zolder, naar de vuilstort brengen. Mijn broertje en vader en moeder zagen de bank gewoon als een ''oud ding dat in de weg stond''. Terwijl ik serieus een beetje een knoop in mijn maag had toen we naar de vuilstort reden : Het was dié bank waarop ik zat toen ik 10 jaar terug mijn telefoontje kreeg dat ik geslaagd was, of waar ik als 14 jarige voor het eerst een filmpje keek met een jongen. Sowieso had die bank 15 jaar ofzo bij ons in de woonkamer gestaan. Als dat ding ogen had gehad, had 'ie zo veel van ons mee gemaakt. Als ik het voor het zeggen had, hadden we 'm nog jaren lekker bij ons op zolder laten staan.
Terwijl: Het gaat om een bank! Waar slaat dit op?!
Maar ik heb dit met veel meer dingen. Met grotere dingen zoals een relatie die eigenlijk niet goed is, maar waarbij ik toch aan de persoon ben gehecht. En er dus maar voor kies om in een middelmatige relatie te blijven zitten, omdat ik er simpelweg niet aan moet denken om een persoon waar ik aan ben gehecht uit mijn leven te laten wandelen. Tot kleinere dingen zoals de supermarkt die wordt verbouwd en dat ik dat nog maanden lang zonde blijf vinden omdat de oude supermarkt veel ''gezelliger'' was in mijn ogen, terwijl als ik het objectief bekijk, de nieuwe eigenlijk toch wel een stuk mooier is. Maar in die oude liggen mijn herinneringen, ik heb er zelfs nog gewerkt toen ik tiener was. Nu heb ik er niets meer mee, van mij had het bij het oude moeten blijven.
Het heeft bij mij allemaal te maken met onzekerheid en het feit dat ik gewoon veel te gevoelig ben. Daarnaast heb ik een mooi leven gehad tot nu toe, en soms ben ik wel eens bang dat de toekomst alleen maar minder kan worden. En alles wat dan definitief 'verandert' zie ik als een (poging tot) verandering van mijn huidige leven die niet gewenst is.
Herkennen jullie dit?
Soms zou ik graag gewoon wat meer in het nu leven. Als ik veel leeftijdsgenoten bezig zie : die zijn zo streberig, alleen maar bezig in het nu en in de toekomst. Vergeleken met hen voel ik me soms echt zo suf, maar het verleden voelt voor mij echt aan als een warm bad, terwijl ik het idee heb dat veel leeftijdsgenoten van mij nauwelijks tot nooit achterom kijken.
Van de meest onbenullige dingen, tot sommige grotere dingen : Ik heb een enorm sterke drang om alles hetzelfde te willen houden, of in ieder geval om geen definitieve veranderingen door te maken. Als dit dan toch gebeurt of dreigt te gebeuren, baal ik daar ontzettend van of heb ik daar aanzienlijk meer moeite mee dan mijn medemensen. Ik vraag me af waar dit door komt.
Vorige week gingen we bijvoorbeeld een oude bank van mijn ouders, die al jaren stof stond te happen op zolder, naar de vuilstort brengen. Mijn broertje en vader en moeder zagen de bank gewoon als een ''oud ding dat in de weg stond''. Terwijl ik serieus een beetje een knoop in mijn maag had toen we naar de vuilstort reden : Het was dié bank waarop ik zat toen ik 10 jaar terug mijn telefoontje kreeg dat ik geslaagd was, of waar ik als 14 jarige voor het eerst een filmpje keek met een jongen. Sowieso had die bank 15 jaar ofzo bij ons in de woonkamer gestaan. Als dat ding ogen had gehad, had 'ie zo veel van ons mee gemaakt. Als ik het voor het zeggen had, hadden we 'm nog jaren lekker bij ons op zolder laten staan.
Terwijl: Het gaat om een bank! Waar slaat dit op?!
Maar ik heb dit met veel meer dingen. Met grotere dingen zoals een relatie die eigenlijk niet goed is, maar waarbij ik toch aan de persoon ben gehecht. En er dus maar voor kies om in een middelmatige relatie te blijven zitten, omdat ik er simpelweg niet aan moet denken om een persoon waar ik aan ben gehecht uit mijn leven te laten wandelen. Tot kleinere dingen zoals de supermarkt die wordt verbouwd en dat ik dat nog maanden lang zonde blijf vinden omdat de oude supermarkt veel ''gezelliger'' was in mijn ogen, terwijl als ik het objectief bekijk, de nieuwe eigenlijk toch wel een stuk mooier is. Maar in die oude liggen mijn herinneringen, ik heb er zelfs nog gewerkt toen ik tiener was. Nu heb ik er niets meer mee, van mij had het bij het oude moeten blijven.
Het heeft bij mij allemaal te maken met onzekerheid en het feit dat ik gewoon veel te gevoelig ben. Daarnaast heb ik een mooi leven gehad tot nu toe, en soms ben ik wel eens bang dat de toekomst alleen maar minder kan worden. En alles wat dan definitief 'verandert' zie ik als een (poging tot) verandering van mijn huidige leven die niet gewenst is.
Herkennen jullie dit?
Soms zou ik graag gewoon wat meer in het nu leven. Als ik veel leeftijdsgenoten bezig zie : die zijn zo streberig, alleen maar bezig in het nu en in de toekomst. Vergeleken met hen voel ik me soms echt zo suf, maar het verleden voelt voor mij echt aan als een warm bad, terwijl ik het idee heb dat veel leeftijdsgenoten van mij nauwelijks tot nooit achterom kijken.
zaterdag 14 oktober 2017 om 10:59
@ikhebeenvraag: Dat van dat bos herken ik ook wel. Kijken hoe een bepaalde boom is veranderd of hetzelfde gebleven is. De bomen aan de overkant van de straat van mijn ouderlijk huis zien er nog bijna hetzelfde uit. De middelste is nog steeds de hoogste. Het bos waar ik als kind paaseieren ging zoeken idem dito. Het erg smalle paadje met bocht naar links. Net na de bocht staat vaak een plas water omdat daar een kuiltje is. Het ruikt er nog steeds wat poeperig. Wat verder in het bos ligt een grotere kuil waar brandjes zijn gesticht en aan 1 boom zijn pallets gespijkerd. Ik vraag me af of dat nog de restanten zijn van de hut die hangjongeren 16 jaar geleden gemaakt hebben. Blijft dat zo lang goed in weer en wind?
Ik kijk ook naar de Sinterklaas intocht. En het speelboek van Intertoys. Vergelijken met mijn jeugd. Sommige dingen lijken erg op wat ik had, maar zijn in een nieuw jasje gestoken.
Ik kijk ook naar de Sinterklaas intocht. En het speelboek van Intertoys. Vergelijken met mijn jeugd. Sommige dingen lijken erg op wat ik had, maar zijn in een nieuw jasje gestoken.
zaterdag 14 oktober 2017 om 11:20
Ja ik herken dit heel erg. Als kind zijnde had ik het al...
Elke kleine verandering werd ik humeurig van. Maar ik moet wel zeggen dat ik het nu veel minder heb. Dankzij mijn werk voor het uitzendbureau heb ik geleerd om mezelf sneller aan te passen en ik kan echt veel soepeler met veranderingen omgaan. Vroeger werd ik al pissig als mijn moeder een nieuwe plant had gekocht en de meubels verplaatste maar nu doet het me veel minder.
Ik hoop dat je het ooit wat makkelijker onder controle kan krijgen. Succes ermee, het is het moeilijk.
Elke kleine verandering werd ik humeurig van. Maar ik moet wel zeggen dat ik het nu veel minder heb. Dankzij mijn werk voor het uitzendbureau heb ik geleerd om mezelf sneller aan te passen en ik kan echt veel soepeler met veranderingen omgaan. Vroeger werd ik al pissig als mijn moeder een nieuwe plant had gekocht en de meubels verplaatste maar nu doet het me veel minder.
Ik hoop dat je het ooit wat makkelijker onder controle kan krijgen. Succes ermee, het is het moeilijk.
zaterdag 14 oktober 2017 om 11:21
lemoos2 schreef: ↑09-10-2017 23:22Ja hoor, ik herken het wel. Heb ooit een Opel Kadett echt he-le-maal op gereden, totdat zelfs de monteurs van de meest shady garage weigerden de verrotte kokerbalken nogmaals te repareren. Janken toen 'ie naar het stort ging.
Heb ik ook met andere zaken. Zo gebruik ik het keukengerei en bestek van mijn oma zaliger, het is niet meer 'mooi' of hip. Maar wel functioneel. En ik zie mijn omaatje nog voor mij met die soeplepel, uren roeren in 'haar' soep.
Dit. Elke keer weer janken bij het wegbrengen van een auto
zaterdag 14 oktober 2017 om 13:36
Dit soort dingen inderdaad!hondenmens schreef: ↑14-10-2017 10:59@ikhebeenvraag: Dat van dat bos herken ik ook wel. Kijken hoe een bepaalde boom is veranderd of hetzelfde gebleven is. De bomen aan de overkant van de straat van mijn ouderlijk huis zien er nog bijna hetzelfde uit. De middelste is nog steeds de hoogste. Het bos waar ik als kind paaseieren ging zoeken idem dito. Het erg smalle paadje met bocht naar links. Net na de bocht staat vaak een plas water omdat daar een kuiltje is. Het ruikt er nog steeds wat poeperig. Wat verder in het bos ligt een grotere kuil waar brandjes zijn gesticht en aan 1 boom zijn pallets gespijkerd. Ik vraag me af of dat nog de restanten zijn van de hut die hangjongeren 16 jaar geleden gemaakt hebben. Blijft dat zo lang goed in weer en wind?
Ik kijk ook naar de Sinterklaas intocht. En het speelboek van Intertoys. Vergelijken met mijn jeugd. Sommige dingen lijken erg op wat ik had, maar zijn in een nieuw jasje gestoken.
Het is echt niet zo dat ik hier dag en nacht mee bezig ben, maar ik heb wel af en toe van dat soort momenten : Dat je in aanraking komt met iets (kan iets heel onbenulligs zijn) uit het verleden, waardoor iets dat eigenlijk al zo ver weg / lang geleden is opeens weer heel tastbaar lijkt.
Zelf kom ik bijvoorbeeld uit een dorp, en rond mijn 14e-18e hadden jongens van rond mijn leeftijd een soort ''club'' met een afkorting. Die gingen vaak 's avonds buiten hangen, hadden scooters. Ze deden geen vlieg kwaad, maar hun club had wel een bepaalde naam en afkorting. Dat is inmiddels alweer ruim een jaar of 12 geleden.
Onlangs reed ik op een vrijdagavond het dorp weer eens binnen na werk omdat ik bij mijn ouders ging eten, en toen zag ik op de achterkant van een (enigszins groen uitgeslagen) oud verkeersbord dat specifieke logo / die afkorting van hun ''gang'' staan. Ik weet nog wel dat ze dat destijds wel eens met een graffiti spuitbusje hier en daar op gingen spuiten. Er was een tijd dat het op bijna elke straathoek wel stond.
Maar dit specifieke logo had de test der tijd doorstaan en stond nog altijd fier te pronken bij de entree van dit dorp.
En ik had helemaal niets met hun ''gang''. Destijds maakten we het als meiden zijnde wel eens een beetje belachelijk, maar toch, op dat soort momenten dat je dat dan ineens na jaren weer ziet, trekt dat mij wel weer heel erg mee in mijn gedachtegang : Wow, zo veel veranderd in die tijd. Zo'n graffiti dingetje is dan opeens weer iets tastbaars van iets dat al lang geleden plaats heeft gevonden. Al die ''stoere'' jongens van toen zijn nu brave huisvaders en hebben een vaste baan, zijn getrouwd en hebben een paar kinderen. Er zijn er zelfs twee overleden door een ongeluk met een vrachtwagen destijds.... Dat soort dingen raken mij altijd heel erg, op een bepaalde manier ben ik wel gefascineerd door het verleden en hoe mensen/levens in de loop der jaren veranderen.
