Psyche
alle pijlers
Nieuw jaar, nieuw topic. Op naar 2019!
donderdag 4 januari 2018 om 16:44
Bijna precies een jaar geleden opende ik hier mijn eerste topic.
In augustus 2016 ging ik naar de huisarts ivm een rare harde plek net onder mijn ribben. Nog geen 5 uur later kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide kanker had en ben ik de medische molen ingegaan. Binnen een week was duidelijk dat ik darmkanker had, met een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en dat, als ik direct aan de chemo had, ik een kans had van minder dan 10% dat het nog te behandelen was en ik dit zou overleven. Op de dag van die uitslag brak ik en opende ik hier een topic. Met een best bizarre titel voor iemand die in het echte leven niets van knuffels (en vooral niet van vreemden) moet hebben
Voor iedereen die dat niet gelezen heeft: nee, het wonder heeft niet plaatsgevonden. Wel een kleiner wonder: ik ben er nog steeds en naar omstandigheden in redelijke goede gezondheid.
Het afgelopen jaar heb ik hier uitgehuild, gekankerd op de situatie en na elke nieuwe scan opgelucht verteld hoe ontzettend goed ik blijk te zijn in kanker hebben. En jullie als uitlaadklep gebruikt voor de frustraties die het oplevert als je de ene dag nog een gewone vrouw van 35 bent, moeder van 2 kinderen, een leuke baan met de ambitie nog flink hoger te komen, net een huis gekocht (de oplevering had nog niet eens plaatsgevonden) en de volgende dag een patient bent met een levensverwachting van 'misschien 2 jaar'. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik hier ook niet doen.
Anyway, ik ben zo goed in kanker hebben dat het vorige topic volgeschreven is! Hier zal ik dus vrolijk en soms minder vrolijk, verder gaan. Doel is om ook 2019 te halen!
In augustus 2016 ging ik naar de huisarts ivm een rare harde plek net onder mijn ribben. Nog geen 5 uur later kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide kanker had en ben ik de medische molen ingegaan. Binnen een week was duidelijk dat ik darmkanker had, met een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en dat, als ik direct aan de chemo had, ik een kans had van minder dan 10% dat het nog te behandelen was en ik dit zou overleven. Op de dag van die uitslag brak ik en opende ik hier een topic. Met een best bizarre titel voor iemand die in het echte leven niets van knuffels (en vooral niet van vreemden) moet hebben
Voor iedereen die dat niet gelezen heeft: nee, het wonder heeft niet plaatsgevonden. Wel een kleiner wonder: ik ben er nog steeds en naar omstandigheden in redelijke goede gezondheid.
Het afgelopen jaar heb ik hier uitgehuild, gekankerd op de situatie en na elke nieuwe scan opgelucht verteld hoe ontzettend goed ik blijk te zijn in kanker hebben. En jullie als uitlaadklep gebruikt voor de frustraties die het oplevert als je de ene dag nog een gewone vrouw van 35 bent, moeder van 2 kinderen, een leuke baan met de ambitie nog flink hoger te komen, net een huis gekocht (de oplevering had nog niet eens plaatsgevonden) en de volgende dag een patient bent met een levensverwachting van 'misschien 2 jaar'. Wat er dan door je heen gaat is eigenlijk niet te beschrijven, dus dat ga ik hier ook niet doen.
Anyway, ik ben zo goed in kanker hebben dat het vorige topic volgeschreven is! Hier zal ik dus vrolijk en soms minder vrolijk, verder gaan. Doel is om ook 2019 te halen!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 30 januari 2019 om 21:28
Lief van je vriend!
Ik heb het zelf gedaan vanochtend. Maar ik was er toe in staat en hij moest 2 inmiddels kokhalzende tandenpoetsende kinderen naar school brengen. Ik heb me dus voor ieders bestwil opgesloten in de wc tot iedereen weg was.
Ik heb het zelf gedaan vanochtend. Maar ik was er toe in staat en hij moest 2 inmiddels kokhalzende tandenpoetsende kinderen naar school brengen. Ik heb me dus voor ieders bestwil opgesloten in de wc tot iedereen weg was.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 30 januari 2019 om 21:48
Ik volg je vanaf jouw eerste topic en ik lees al 2 jaar mee. vind het enorm knap dat jij nu al 2 jaar schrijft over hoe je je voelt, wat je denkt, wat je meemaakt, de onderzoeken, jouw gezin, jouw familie , de vakanties, de schoonmaakster, details zoals kotsen, bloeden enz. Als je een boek gaat schrijven, zal ik ademloos het boek in 1 keer lezen. Jouw topic is mijn favoriete topic
vrijdag 1 februari 2019 om 19:04
Anna, na een weekje niet meegelezen te hebben schrik ik wel. Tis gewoonweg shit allemaal. Letterlijk zelfs, zoals je dat zelf zo beeldend beschrijft.
Jouw kracht en humor maakt dat ik mezelf gewoon schaam. Dat ik zo kan zeuren en somberen over in feite kleine dingen.
Je hebt er niets aan, maar vind jou echt een geweldig mens!
Jouw kracht en humor maakt dat ik mezelf gewoon schaam. Dat ik zo kan zeuren en somberen over in feite kleine dingen.
Je hebt er niets aan, maar vind jou echt een geweldig mens!
zaterdag 2 februari 2019 om 10:41
Tja, hoe gaat het?
Mijn standaard antwoord is natuurlijk "goed!", maar eerlijk....
Ik lig al dagen op bed en op de bank. Als ik langer dan een uur rechtop zit ben ik zo misselijk dat het uitkotsen van al mijn organen me het allerheerlijkste lijkt wat me kan overkomen. Als ik niet aan het slapen ben ben ik aan het huilen. Tussendoor heb ik zweetaanvallen, maar geen koorts. Mijn hele lijf doet pijn vsn het vele liggen. Ondertussen ben ik boos op de hele wereld, waaronder man en ziekenhuis omdat zij verwachten dat ik in staat ben om zelf mijn medicatie bij te houden en herhaal recepten aan te vragen, waardoor ik dit weekend zonder morfine kom te zitten. Ik probeer al een half uur het telefonisch spreekuur te bellen, maar ik krijg steeds het antwoordapparaat.
Ik ga nu maar verplicht afbouwen denk ik....
Mijn standaard antwoord is natuurlijk "goed!", maar eerlijk....
Ik lig al dagen op bed en op de bank. Als ik langer dan een uur rechtop zit ben ik zo misselijk dat het uitkotsen van al mijn organen me het allerheerlijkste lijkt wat me kan overkomen. Als ik niet aan het slapen ben ben ik aan het huilen. Tussendoor heb ik zweetaanvallen, maar geen koorts. Mijn hele lijf doet pijn vsn het vele liggen. Ondertussen ben ik boos op de hele wereld, waaronder man en ziekenhuis omdat zij verwachten dat ik in staat ben om zelf mijn medicatie bij te houden en herhaal recepten aan te vragen, waardoor ik dit weekend zonder morfine kom te zitten. Ik probeer al een half uur het telefonisch spreekuur te bellen, maar ik krijg steeds het antwoordapparaat.
Ik ga nu maar verplicht afbouwen denk ik....
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zaterdag 2 februari 2019 om 11:05
Ik heb man net geappt dat ik het opgeef en me ga concentreren op stoppen met huilen en dat hij het vanmiddag als hij thuis is mag regelen.
Ik wil vanmiddag gewoon naar de verjaardag van m'n neefje gaan, kutzooi.
Ik heb wel een goed matras, dus ik moet eigenlijk vaker echt op bed gaan liggen ipv op de bank.
Ik wil vanmiddag gewoon naar de verjaardag van m'n neefje gaan, kutzooi.
Ik heb wel een goed matras, dus ik moet eigenlijk vaker echt op bed gaan liggen ipv op de bank.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zaterdag 2 februari 2019 om 11:12
zaterdag 2 februari 2019 om 11:32
Geldt dat bij elke apotheek? Ik zou eerst even opbellen.Doro75 schreef: ↑02-02-2019 11:12De apotheek mag een noodverstrekking doen zonder recept om je het weekend door te helpen. Je man kan het beste naar de dienstapotheek gaan en het uitleggen. Kost wel wat (meestal zo’n 20 euro). Niet zomaar gaan afbouwen hoor! Je voelt je al ellendig genoeg.
En verder: sterkte!
zaterdag 2 februari 2019 om 11:36
zaterdag 2 februari 2019 om 12:35
Anna.... je bent vorige week op je rug bestraald toch? Heeft er iemand in het UMC je verteld dat één van de ( late) bijwerkingen kan zijn dat je last kunt krijgen van je darmen en/of maag? Geen idee welke wervel(s) er zijn bestraald hoor maar qua termijn na de bestraling lijkt dit heel plausibel.
zaterdag 2 februari 2019 om 12:39
zaterdag 2 februari 2019 om 15:37
