Psyche
alle pijlers
Nog nooit van iemand gehouden
donderdag 7 januari 2010 om 16:06
Lieve Forummers,
Ik ben een vrouw van bijna 32 jaar. Ik heb een lieve partner, fantastische kinderen, een leuke baan, goed sociaal leven, kortom niets mis mee alleen... Ik heb nog nooit van iemand gehouden. Niet van mijn kinderen, partner, mijn moeder, vrienden etc. Anders gevoelens, zoals angst, blijheid, verdriet etc, heb ik wel.
Is er iemand dit herkent? Of iemand die mij kan helpen? Ik zou zo graag een keer van iemand willen houden.
Ik ben een vrouw van bijna 32 jaar. Ik heb een lieve partner, fantastische kinderen, een leuke baan, goed sociaal leven, kortom niets mis mee alleen... Ik heb nog nooit van iemand gehouden. Niet van mijn kinderen, partner, mijn moeder, vrienden etc. Anders gevoelens, zoals angst, blijheid, verdriet etc, heb ik wel.
Is er iemand dit herkent? Of iemand die mij kan helpen? Ik zou zo graag een keer van iemand willen houden.
donderdag 7 januari 2010 om 16:55
donderdag 7 januari 2010 om 17:01
donderdag 7 januari 2010 om 17:02
Kijk..
Ik heb mezelf ( weet ik nu na heel veen onderzoeken ) Op een jonge leeftijd afgesloten voor liefde. Dat wil zeggen.. ik kon geen liefde ontvangen. En me daardoor ook niet hechten aan mensen.
Maar ik gaf wel gewoon knuffels aan familie en ook aan vrienden. Ik zei wel ik hou van je.. tegen bijvoorbeeld een vriendin.. Ik dacht toen dat alles gewoon goed zat.
Maar hoe ouder ik werd des te meer ik me heel erg leeg begon te voelen van binnen. Terwijl ik vrienden had een leuk sociaal leven etc etc..Pas afgelopen jaar ben ik er achtergekomen dat ik me voor alles en iedereen had afgesloten. Alleen was mijn gedrag daar niet naar. Dus herkende ik het ook niet bij mezelf.
Als kind kan je je onbewust afsluiten. ontwikkel je beschermings mechanisme. Wat meestal later op latere leeftijd tot uiting komt.
Nu ben ik weer aan het leren om van mensen te houden. En ook om te kunnen ontvangen. Hoe eng ik dat ook vind.
Het zou heel goed kunnen zijn dat je je ooit eens afgesloten hebt en dat dit heel onbewust is gegaan en dat het nu merkbaar wordt..
Ik heb mezelf ( weet ik nu na heel veen onderzoeken ) Op een jonge leeftijd afgesloten voor liefde. Dat wil zeggen.. ik kon geen liefde ontvangen. En me daardoor ook niet hechten aan mensen.
Maar ik gaf wel gewoon knuffels aan familie en ook aan vrienden. Ik zei wel ik hou van je.. tegen bijvoorbeeld een vriendin.. Ik dacht toen dat alles gewoon goed zat.
Maar hoe ouder ik werd des te meer ik me heel erg leeg begon te voelen van binnen. Terwijl ik vrienden had een leuk sociaal leven etc etc..Pas afgelopen jaar ben ik er achtergekomen dat ik me voor alles en iedereen had afgesloten. Alleen was mijn gedrag daar niet naar. Dus herkende ik het ook niet bij mezelf.
Als kind kan je je onbewust afsluiten. ontwikkel je beschermings mechanisme. Wat meestal later op latere leeftijd tot uiting komt.
Nu ben ik weer aan het leren om van mensen te houden. En ook om te kunnen ontvangen. Hoe eng ik dat ook vind.
Het zou heel goed kunnen zijn dat je je ooit eens afgesloten hebt en dat dit heel onbewust is gegaan en dat het nu merkbaar wordt..
donderdag 7 januari 2010 om 17:05
Nu moet ik ook zeggen dat mijn jeugd niet echt rooskleurig was.
Ook een heel moeizaam contact met mijn beide ouders waarin ik al klein kind al heel veel ben teleurgesteld.
Alleen als kind besefte ik dit nog niet als de manier waarop ik het nu besefte.. Voor mij was het doodnormaal dat mijn ouders zo met mij omgingen...
Totdat ik ouder werd en steeds meer begon te beseffen dat het ook anders kan...
Ook een heel moeizaam contact met mijn beide ouders waarin ik al klein kind al heel veel ben teleurgesteld.
Alleen als kind besefte ik dit nog niet als de manier waarop ik het nu besefte.. Voor mij was het doodnormaal dat mijn ouders zo met mij omgingen...
Totdat ik ouder werd en steeds meer begon te beseffen dat het ook anders kan...
donderdag 7 januari 2010 om 17:05
donderdag 7 januari 2010 om 17:07
donderdag 7 januari 2010 om 17:07
quote:gewoontjes schreef op 07 januari 2010 @ 17:06:
Ik zeg sorry omdat ik me ervoor schaam dat ik geen warm gevoel krijg bij het zien van mijn moeder, kinderen, partner etc.Niks om je voor te schamen. Schamen moet je doen als je expres onaardige dingen doet. Schamen hoef je niet te doen voor wie je bent of wat je voelt.
Ik zeg sorry omdat ik me ervoor schaam dat ik geen warm gevoel krijg bij het zien van mijn moeder, kinderen, partner etc.Niks om je voor te schamen. Schamen moet je doen als je expres onaardige dingen doet. Schamen hoef je niet te doen voor wie je bent of wat je voelt.
donderdag 7 januari 2010 om 17:09
quote:gewoontjes schreef op 07 januari 2010 @ 17:07:
Ik heb geen andere keus dan mezelf te accepteren dan ik ben. Het lijkt me een heel fijn gevoel om van iemand te houden
Dat klopt ook, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je schaamt je, en dat betekent dat je het niet accepteert.
Het contact met je vader is uitgepraat zei je; wat hebben jullie precies uitgepraat? waar ging dat over? kun je hem vergeven dat het contact zo moeilijk was?
Ik heb geen andere keus dan mezelf te accepteren dan ik ben. Het lijkt me een heel fijn gevoel om van iemand te houden
Dat klopt ook, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je schaamt je, en dat betekent dat je het niet accepteert.
Het contact met je vader is uitgepraat zei je; wat hebben jullie precies uitgepraat? waar ging dat over? kun je hem vergeven dat het contact zo moeilijk was?
donderdag 7 januari 2010 om 17:11
ehm... Ja hoe ik dat doe??
Daar is een heeeeel lang verhaal aan vooraf gegaan.
Ik ben uit mezelf op hele jonge leeftijd uit huis gegaan.
Vanaf toen ook heel veel alleen gedaan.. alles eigenlijk zon beetje..
In elke relatie die ik aanging stelde ik mezelf onbewust op als de 'verantwoordelijke' .. Ook in vriendschappen etc etc..
Uiteindelijk heb ik door veel verschillende factoren een burnout gekregen. In een mate waar je absoluut niet voor wil juichen.
Ik was zo moe dat ik niet eens meer naar de supermarkt kon lopen. Ik vergat alles .. als iemand mij belde smiddags kon ik dat savonds niet meer herinneren. Ik kon alleen nog maar huilen. Was over emotioneel.. uiteindelijk naar de huisarts gegaan die mij vertelde dat al mijn reserves in mijn lichaam op waren en die heeft mij doorverwezen naar GGZ..
Kon ik maar moeilijk accepteren op het begin..
Ik was namelijk altijd die zelfstandige vrouw die nergens last van had..
Door de burnout kon ik ook niet meer werken terwijl ik net een nieuwe functie had. Ik ben toen in therapie gegaan.
Ik kreeg een voorstel: Of 1 uur in de week cognitieve gedragstherapie of deeltijd therapie. Wat wilde zeggen : drie dagen in de week van smorgens 9 tot smiddags half drie..
Ik heb besloten voor deeltijd therapie..
Werken kon ik niet..Dus besloot ik om nu maar eens echt aan mezelf te gaan werken en bewust voor mezelf te kiezen..
In therapie ben ik achter heel veel dingen gekomen. Veel geleerd, veel inzichten gekregen etc etc...
Daar is een heeeeel lang verhaal aan vooraf gegaan.
Ik ben uit mezelf op hele jonge leeftijd uit huis gegaan.
Vanaf toen ook heel veel alleen gedaan.. alles eigenlijk zon beetje..
In elke relatie die ik aanging stelde ik mezelf onbewust op als de 'verantwoordelijke' .. Ook in vriendschappen etc etc..
Uiteindelijk heb ik door veel verschillende factoren een burnout gekregen. In een mate waar je absoluut niet voor wil juichen.
Ik was zo moe dat ik niet eens meer naar de supermarkt kon lopen. Ik vergat alles .. als iemand mij belde smiddags kon ik dat savonds niet meer herinneren. Ik kon alleen nog maar huilen. Was over emotioneel.. uiteindelijk naar de huisarts gegaan die mij vertelde dat al mijn reserves in mijn lichaam op waren en die heeft mij doorverwezen naar GGZ..
Kon ik maar moeilijk accepteren op het begin..
Ik was namelijk altijd die zelfstandige vrouw die nergens last van had..
Door de burnout kon ik ook niet meer werken terwijl ik net een nieuwe functie had. Ik ben toen in therapie gegaan.
Ik kreeg een voorstel: Of 1 uur in de week cognitieve gedragstherapie of deeltijd therapie. Wat wilde zeggen : drie dagen in de week van smorgens 9 tot smiddags half drie..
Ik heb besloten voor deeltijd therapie..
Werken kon ik niet..Dus besloot ik om nu maar eens echt aan mezelf te gaan werken en bewust voor mezelf te kiezen..
In therapie ben ik achter heel veel dingen gekomen. Veel geleerd, veel inzichten gekregen etc etc...
