Psyche
alle pijlers
Nog nooit van iemand gehouden
donderdag 7 januari 2010 om 16:06
Lieve Forummers,
Ik ben een vrouw van bijna 32 jaar. Ik heb een lieve partner, fantastische kinderen, een leuke baan, goed sociaal leven, kortom niets mis mee alleen... Ik heb nog nooit van iemand gehouden. Niet van mijn kinderen, partner, mijn moeder, vrienden etc. Anders gevoelens, zoals angst, blijheid, verdriet etc, heb ik wel.
Is er iemand dit herkent? Of iemand die mij kan helpen? Ik zou zo graag een keer van iemand willen houden.
Ik ben een vrouw van bijna 32 jaar. Ik heb een lieve partner, fantastische kinderen, een leuke baan, goed sociaal leven, kortom niets mis mee alleen... Ik heb nog nooit van iemand gehouden. Niet van mijn kinderen, partner, mijn moeder, vrienden etc. Anders gevoelens, zoals angst, blijheid, verdriet etc, heb ik wel.
Is er iemand dit herkent? Of iemand die mij kan helpen? Ik zou zo graag een keer van iemand willen houden.
donderdag 7 januari 2010 om 17:17
quote:gewoontjes schreef op 07 januari 2010 @ 17:12:
Alles wat er tussen mij en mijn vader is gebeurd is uitgepraat.
Ok, prima. Maar wat is er dan gebeurd, wat voor soort dingen? Zijn dit dingen waardoor je erg in hem teleurgesteld was? Het gevoel had dat hij je in de steek liet?
Want ook al snap je dat misschien nu en hebben jullie het uitgepraat, dat wil niet zeggen dat het niets gedaan heeft met jouw gevoel van basisvertrouwen in de wereld, in mensen. Zou dat kunnen?
Alles wat er tussen mij en mijn vader is gebeurd is uitgepraat.
Ok, prima. Maar wat is er dan gebeurd, wat voor soort dingen? Zijn dit dingen waardoor je erg in hem teleurgesteld was? Het gevoel had dat hij je in de steek liet?
Want ook al snap je dat misschien nu en hebben jullie het uitgepraat, dat wil niet zeggen dat het niets gedaan heeft met jouw gevoel van basisvertrouwen in de wereld, in mensen. Zou dat kunnen?
donderdag 7 januari 2010 om 17:17
donderdag 7 januari 2010 om 17:19
quote:neele schreef op 07 januari 2010 @ 17:15:
[...]
Wat denk je zelf?
Het geen gevoelens voelen houdt toch niet in dat je ook niet na kan denken?
Ik denk niet dat Gewoontjes hier iets mee opschiet. Voor haar is het de realiteit. Zeggen dat het eng is heeft ze niks aan, ze vindt het zelf vervelend genoeg. Het zal eerder averechts werken.
Het kan hooguit duidelijk maken dat het inderdaad niet 'normaal' is (los van de discussie wat normaal dan wel is) en dat ze er beter iets aan kan doen. En die eerste stap heeft ze gezet, wat erg knap is.
[...]
Wat denk je zelf?
Het geen gevoelens voelen houdt toch niet in dat je ook niet na kan denken?
Ik denk niet dat Gewoontjes hier iets mee opschiet. Voor haar is het de realiteit. Zeggen dat het eng is heeft ze niks aan, ze vindt het zelf vervelend genoeg. Het zal eerder averechts werken.
Het kan hooguit duidelijk maken dat het inderdaad niet 'normaal' is (los van de discussie wat normaal dan wel is) en dat ze er beter iets aan kan doen. En die eerste stap heeft ze gezet, wat erg knap is.
donderdag 7 januari 2010 om 17:23
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 07 januari 2010 @ 17:01:
[...]
Maar je hebt geen warm gevoel als je haar ziet? Wat voel je lichamelijk, in je buik, in je nek, in je borst, rond je hart? Niet de hele tijd, maar af en toe iets?
Naar aanleiding hiervan vroeg ik me af:
Is het noodzakelijk dat je zo'n gevoel moet voelen voordat het betekend dat je van iemand houd?
Nee toch?
[...]
Maar je hebt geen warm gevoel als je haar ziet? Wat voel je lichamelijk, in je buik, in je nek, in je borst, rond je hart? Niet de hele tijd, maar af en toe iets?
Naar aanleiding hiervan vroeg ik me af:
Is het noodzakelijk dat je zo'n gevoel moet voelen voordat het betekend dat je van iemand houd?
Nee toch?
donderdag 7 januari 2010 om 17:25
donderdag 7 januari 2010 om 17:27
quote:neele schreef op 07 januari 2010 @ 17:15:
[...]
Wat denk je zelf?
Het geen gevoelens voelen houdt toch niet in dat je ook niet na kan denken?
Ze zegt niet dat ze niks voelt, alleen dat het gevoel "houden van" ontbreekt.
Gewoontjes, ik wil je veel succes en sterkte wensen voor de weg die je bent ingeslagen. Ik denk dat het een zoektocht en een openbaring kan gaan worden. Helaas geen tips of herkenning.
[...]
Wat denk je zelf?
Het geen gevoelens voelen houdt toch niet in dat je ook niet na kan denken?
Ze zegt niet dat ze niks voelt, alleen dat het gevoel "houden van" ontbreekt.
Gewoontjes, ik wil je veel succes en sterkte wensen voor de weg die je bent ingeslagen. Ik denk dat het een zoektocht en een openbaring kan gaan worden. Helaas geen tips of herkenning.
donderdag 7 januari 2010 om 17:28
quote:delphicat schreef op 07 januari 2010 @ 17:17:
[...]
Ik vind deze reactie een beetje hard. TO probeert voor zichzelf alles op een rijtje te zetten en dat is al eng genoeg.
Reactie is ook veel te hard.
Sorry!
Ik ga hier ook weer weg.
Ik heb er moeite mee dat iemand die zo'n groot probleem heeft speciaal lid wordt van dit forum om dat te bespreken.
Ik kan me dat niet voorstellen.
Ik denk dat als iemand niet van haar kinderen houdt meteen naar een psych zou rennen en niet op een anoniem forum zou gaan vragen hoe anderen dat beleven.
Vind ik heel vreemd...
Maar nogmaals excuus voor mijn botte reactie. Ik ben weg.
[...]
Ik vind deze reactie een beetje hard. TO probeert voor zichzelf alles op een rijtje te zetten en dat is al eng genoeg.
Reactie is ook veel te hard.
Sorry!
Ik ga hier ook weer weg.
Ik heb er moeite mee dat iemand die zo'n groot probleem heeft speciaal lid wordt van dit forum om dat te bespreken.
Ik kan me dat niet voorstellen.
Ik denk dat als iemand niet van haar kinderen houdt meteen naar een psych zou rennen en niet op een anoniem forum zou gaan vragen hoe anderen dat beleven.
Vind ik heel vreemd...
Maar nogmaals excuus voor mijn botte reactie. Ik ben weg.
donderdag 7 januari 2010 om 17:31
quote:JustMe32 schreef op 07 januari 2010 @ 17:23:
[...]
Naar aanleiding hiervan vroeg ik me af:
Is het noodzakelijk dat je zo'n gevoel moet voelen voordat het betekend dat je van iemand houd?
Nee toch?
Dat weet niemand denk ik.
Ik gebruik het als 'indicator'/ 'criterium' omdat Gewoontjes zelf dit beeld heeft van 'houden van'.
Ik begrijp je vraag wel, herken het zelfs wel. Op dit moment weet ik dat ik van iemand houd, maar voel dat lichamelijk nog niet (weer). Terwijl ik weet dat dat wel zo is geweest en ik heb groot vertrouwen dat dat ook terug komt. Maar het heeft tijd nodig.
Soms kan het lichamelijk iets wel of niet voelen wel een teken zijn dat je sociaal-emotioneel gezien e.e.a. te verstouwen hebt.... Wie zal t zeggen..?
[...]
Naar aanleiding hiervan vroeg ik me af:
Is het noodzakelijk dat je zo'n gevoel moet voelen voordat het betekend dat je van iemand houd?
Nee toch?
Dat weet niemand denk ik.
Ik gebruik het als 'indicator'/ 'criterium' omdat Gewoontjes zelf dit beeld heeft van 'houden van'.
Ik begrijp je vraag wel, herken het zelfs wel. Op dit moment weet ik dat ik van iemand houd, maar voel dat lichamelijk nog niet (weer). Terwijl ik weet dat dat wel zo is geweest en ik heb groot vertrouwen dat dat ook terug komt. Maar het heeft tijd nodig.
Soms kan het lichamelijk iets wel of niet voelen wel een teken zijn dat je sociaal-emotioneel gezien e.e.a. te verstouwen hebt.... Wie zal t zeggen..?
donderdag 7 januari 2010 om 17:33
quote:JustMe32 schreef op 07 januari 2010 @ 17:23:
[...]
Naar aanleiding hiervan vroeg ik me af:
Is het noodzakelijk dat je zo'n gevoel moet voelen voordat het betekend dat je van iemand houd?
Nee toch?Ja precies, ik wordt ook niet warm van binnen als ik naar mijn man kijk hoor. Maar ik vind het vreselijk om te zien als hij erg ongelukkig is of pijn heeft. TO heb jij dat dan niet? Dat als je kind of man ziet lijden dat je met ze meevoelt?
[...]
Naar aanleiding hiervan vroeg ik me af:
Is het noodzakelijk dat je zo'n gevoel moet voelen voordat het betekend dat je van iemand houd?
Nee toch?Ja precies, ik wordt ook niet warm van binnen als ik naar mijn man kijk hoor. Maar ik vind het vreselijk om te zien als hij erg ongelukkig is of pijn heeft. TO heb jij dat dan niet? Dat als je kind of man ziet lijden dat je met ze meevoelt?
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 7 januari 2010 om 17:43
quote:neele schreef op 07 januari 2010 @ 17:28:
[...]
Ik denk dat als iemand niet van haar kinderen houdt meteen naar een psych zou rennen en niet op een anoniem forum zou gaan vragen hoe anderen dat beleven.
Vind ik heel vreemd...
Je bent weg nu, maar even reageren:
Naar een psych gaan is heel eng. Anoniem het probleem op een forum bespreken lijkt me juist een erg goede stap, mits iemand niet direct compleet wordt afgefakkeld, wat een averechtse werking zal hebben.
[...]
Ik denk dat als iemand niet van haar kinderen houdt meteen naar een psych zou rennen en niet op een anoniem forum zou gaan vragen hoe anderen dat beleven.
Vind ik heel vreemd...
Je bent weg nu, maar even reageren:
Naar een psych gaan is heel eng. Anoniem het probleem op een forum bespreken lijkt me juist een erg goede stap, mits iemand niet direct compleet wordt afgefakkeld, wat een averechtse werking zal hebben.
donderdag 7 januari 2010 om 17:53
Dat je hier nooit iemand over gesproken hebt is wel logisch, het is een taboe om niet van je kinderen te houden. Oneerlijk, want dat kun je nu eenmaal niet forceren, bij de meeste mensen gebeurt het vanzelf.
Ik ken iemand die weinig 'diepe emoties' kan voelen. Hij heeft de gevoelens wel, maar kan er niet echt van bewust worden. Zo heeft hij niet een gevoel van 'houden van', maar kan hij aan de reacties (meer algemene emoties) die hij heeft wel zien dat iemand blijkbaar heel belangrijk voor hem is. Hij heeft zichzelf dus echt leren 'lezen'. Hij heeft zeker wel gevoelens, maar die vertalen zich niet altijd naar een duidelijk lichamelijk gevoel. Die moet hij dus heel bewust verstandelijk gaan invullen. In extremere situaties, of als er een hele tijd gevoelens zijn opgestapeld, kan het opeens wel aan de oppervlakte komen.
Kortom: dat je gevoelens niet voelt betekent niet dat ze er niet zijn.
Zou je dit willen veranderen, of meer inzicht in jezelf willen krijgen, dan is een psycholoog niet zo'n slecht idee.
Ik ken iemand die weinig 'diepe emoties' kan voelen. Hij heeft de gevoelens wel, maar kan er niet echt van bewust worden. Zo heeft hij niet een gevoel van 'houden van', maar kan hij aan de reacties (meer algemene emoties) die hij heeft wel zien dat iemand blijkbaar heel belangrijk voor hem is. Hij heeft zichzelf dus echt leren 'lezen'. Hij heeft zeker wel gevoelens, maar die vertalen zich niet altijd naar een duidelijk lichamelijk gevoel. Die moet hij dus heel bewust verstandelijk gaan invullen. In extremere situaties, of als er een hele tijd gevoelens zijn opgestapeld, kan het opeens wel aan de oppervlakte komen.
Kortom: dat je gevoelens niet voelt betekent niet dat ze er niet zijn.
Zou je dit willen veranderen, of meer inzicht in jezelf willen krijgen, dan is een psycholoog niet zo'n slecht idee.
What a nuanced anxiety
donderdag 7 januari 2010 om 17:57
Als een van je kindjes valt, schrik je dan niet?
Denk je nooit na over foute vriendjes en drugs en al die enge dingen in het leven van je kinderen?
Als je man je een lekekre zoen geeft, word je dan niet warm van binnen?
Kijk je nooit naar een foto van vroeger en verschijnt er dan geen glimlach op je gezicht?
Wat gebeurt er met je als je je man of kinderen knuffelt? Dit behoort een stofje los te maken in je hersenen/lichaam. Google hier eens op, misschien mis je dat stofje wel en herken je iets.
Ik gooi maar wat op hoor, maar waarom loop je hier al zo lang mee? Zoek een oplossing!
Denk je nooit na over foute vriendjes en drugs en al die enge dingen in het leven van je kinderen?
Als je man je een lekekre zoen geeft, word je dan niet warm van binnen?
Kijk je nooit naar een foto van vroeger en verschijnt er dan geen glimlach op je gezicht?
Wat gebeurt er met je als je je man of kinderen knuffelt? Dit behoort een stofje los te maken in je hersenen/lichaam. Google hier eens op, misschien mis je dat stofje wel en herken je iets.
Ik gooi maar wat op hoor, maar waarom loop je hier al zo lang mee? Zoek een oplossing!
donderdag 7 januari 2010 om 18:04
quote:tyche schreef op 07 januari 2010 @ 17:53:
Zou je dit willen veranderen, of meer inzicht in jezelf willen krijgen, dan is een psycholoog niet zo'n slecht idee.Haptonomen kunnen je ook meer in contact brengen met je eigen gevoelens. Is misschien ook een optie, als de psycholoog een te grote stap is.
Zou je dit willen veranderen, of meer inzicht in jezelf willen krijgen, dan is een psycholoog niet zo'n slecht idee.Haptonomen kunnen je ook meer in contact brengen met je eigen gevoelens. Is misschien ook een optie, als de psycholoog een te grote stap is.
donderdag 7 januari 2010 om 18:05
[quote]nieuwsgierigmeisje schreef op 07 januari 2010 @ 17:17:
[...]
Ok, prima. Maar wat is er dan gebeurd, wat voor soort dingen? Zijn dit dingen waardoor je erg in hem teleurgesteld was? Het gevoel had dat hij je in de steek liet?
Want ook al snap je dat misschien nu en hebben jullie het uitgepraat, dat wil niet zeggen dat het niets gedaan heeft met jouw gevoel van basisvertrouwen in de wereld, in mensen. Zou dat kunnen?[quote]
Hier ben ik het mee eens.
Rationeel gezien heb je het uitgesproken met je vader.
Maar in je jeugd heb je bepaalde boodschappen over jezelf, de wereld en andere mensen meegekregen. Deze boodschappen worden overtuigingen van hoe jij ervaart hoe jij, de wereld en andere mensen in elkaar zitten.
Omdat deze overtuigingen in de (vroege) jeugd ontstaan, zitten ze heel diep in jezelf verankerd. Ze zijn als het ware een blauwdruk geworden van waaruit je leeft.
Je problemen met "houden van" zouden hier best uit kunnen voortkomen.
Dat je het uitgesproken hebt met je vader, heeft natuurlijk wel het één en ander veranderd. Maar die hele diepe overtuigingen zitten waarschijnlijk nog steeds in je.
Je van deze overtuigingen bewust worden en hiermee aan de slag gaan, kan denk ik heel verhelderend zijn. Vaak is therapie dan toch de weg hiervoor.
[...]
Ok, prima. Maar wat is er dan gebeurd, wat voor soort dingen? Zijn dit dingen waardoor je erg in hem teleurgesteld was? Het gevoel had dat hij je in de steek liet?
Want ook al snap je dat misschien nu en hebben jullie het uitgepraat, dat wil niet zeggen dat het niets gedaan heeft met jouw gevoel van basisvertrouwen in de wereld, in mensen. Zou dat kunnen?[quote]
Hier ben ik het mee eens.
Rationeel gezien heb je het uitgesproken met je vader.
Maar in je jeugd heb je bepaalde boodschappen over jezelf, de wereld en andere mensen meegekregen. Deze boodschappen worden overtuigingen van hoe jij ervaart hoe jij, de wereld en andere mensen in elkaar zitten.
Omdat deze overtuigingen in de (vroege) jeugd ontstaan, zitten ze heel diep in jezelf verankerd. Ze zijn als het ware een blauwdruk geworden van waaruit je leeft.
Je problemen met "houden van" zouden hier best uit kunnen voortkomen.
Dat je het uitgesproken hebt met je vader, heeft natuurlijk wel het één en ander veranderd. Maar die hele diepe overtuigingen zitten waarschijnlijk nog steeds in je.
Je van deze overtuigingen bewust worden en hiermee aan de slag gaan, kan denk ik heel verhelderend zijn. Vaak is therapie dan toch de weg hiervoor.
donderdag 7 januari 2010 om 18:33
Nee hoor gewoontjes, het is niet eng of heel erg...maar ik kan me best voorstellen dat je ermee zit. Dat je denkt dat het niet normaal is en dat je het wel graag zou voelen.
Misschien heb je ooit in je leven het houden-van gevoel geblokkeerd. Om welke reden dan ook: veiligheid, overleving...
In elk geval is die deur al heel lang gesloten, ook al functioneer je voor de rest prima.
Als je iets aan zou willen doen, zou ik een geschikte therapeut gaan zoeken. Want dat je denkt dat het niet kunt, wil nog niet zeggen dat je het niet kan.
Misschien heb je ooit in je leven het houden-van gevoel geblokkeerd. Om welke reden dan ook: veiligheid, overleving...
In elk geval is die deur al heel lang gesloten, ook al functioneer je voor de rest prima.
Als je iets aan zou willen doen, zou ik een geschikte therapeut gaan zoeken. Want dat je denkt dat het niet kunt, wil nog niet zeggen dat je het niet kan.
donderdag 7 januari 2010 om 18:42
hmmm, is dit echt ECHT?????dan is het ook vrij triest en sneu voor je, maar positief is dat je het je wel bewust bent.
Wat ik wel heel erg vindt is dat je kinderen dit ook voelen en meekrijgen voor de rest van hun leven. Opgroeien met een moeder die niet van je kon houden....reden genoeg om echt hulp te zoeken....hard? nee je vraagt immers om advies.
Je man heeft een keuze gemaakt, je kinderen niet, dus doe je het niet voor jezelf dan doe je het voor hun, das liefde en houden van.
doet me een beetje denken aan Asperger/autisme, ik zeg niet dat je dat hebt, maar dan zou ik zeker ook hulp vragen want dan kan je dingen leren die je zelf niet voelt of gaat voelen, maar die voor je omgeving goed zijn, dus uiteindelijk ook voor jezelf.
succes
Wat ik wel heel erg vindt is dat je kinderen dit ook voelen en meekrijgen voor de rest van hun leven. Opgroeien met een moeder die niet van je kon houden....reden genoeg om echt hulp te zoeken....hard? nee je vraagt immers om advies.
Je man heeft een keuze gemaakt, je kinderen niet, dus doe je het niet voor jezelf dan doe je het voor hun, das liefde en houden van.
doet me een beetje denken aan Asperger/autisme, ik zeg niet dat je dat hebt, maar dan zou ik zeker ook hulp vragen want dan kan je dingen leren die je zelf niet voelt of gaat voelen, maar die voor je omgeving goed zijn, dus uiteindelijk ook voor jezelf.
succes
donderdag 7 januari 2010 om 18:51
quote:yasuko schreef op 07 januari 2010 @ 18:41:
Hoi,
Ik zou je ook wat willen vragen.
Als je naar een zg tearjerker kijkt moet je dan ook wel eens huilen?
Ik vraag dit omdat dat wat zegt over je vermogen gevoelens te laten stromen.Hm, daar ben ik het niet mee eens. Ik huil bij praktisch elke film maar met echte emoties in het echte leven kan ik toch behoorlijk worstelen.
Hoi,
Ik zou je ook wat willen vragen.
Als je naar een zg tearjerker kijkt moet je dan ook wel eens huilen?
Ik vraag dit omdat dat wat zegt over je vermogen gevoelens te laten stromen.Hm, daar ben ik het niet mee eens. Ik huil bij praktisch elke film maar met echte emoties in het echte leven kan ik toch behoorlijk worstelen.
What a nuanced anxiety
