Psyche
alle pijlers
Obsessief compulsieve persoonlijkheisstoornis & militair!
woensdag 2 juli 2008 om 11:08
Hallo,
Mijn vriend heeft in januari een psychose gehad, en is daarna in behandeling gegaan bij een psychiater. Nu heeft deze de diagnose "obsessieve-complusieve persoonlijkheidsstoornis" gesteld.
Ik heb al even wat gegoogeld over wat het precies inhoudt, zie deze link: http://www.e-psychiater.n...sief-compulsieve-ps.html. En dat slaat precies op mijn vriend, in alle opzichten.
Maar verder vind ik weinig over behandelmethoden, en hoe hij en ik er mee kunnen leven. En of het zo is, dat de situatie kan verbeteren ten opzichte van deze stoornis. Nu is de situatie thuis erg moeilijk voor mij, en zeker voor hem.
Ook is hij militair, en hij geeft zijn werk min of meer de schuld van alles. Dat is volgens mij niet geheel terecht. Op internet lees ik voornamelijk dat het uit de jeugd voortkomt, risicofactoren die op iedere site worden genoemd:
---
emotioneel kille, negatief kritische en/of strenge houding van de opvoeder(s)
---
omgeving waarin sterk de nadruk ligt op erantwoordelijkheidsgevoel en schuld, met weinig ruimte voor verzet, spel en gevoel.
---
sterke nadruk op onafhankelijkheid, hard werken, alsmaar doorgaan, presteren, perfectie, niet zeuren
---
Klopt naar mijn idee alledrie voor mijn vriend.
Maar om een lang verhaal niet ál te lang te maken: wie heeft hier ervaring mee, en gaat de persoonlijkheidsstoornis (een beetje) over, en valt er mee te leven?
We willen ook graag kinderen, is dit verstandig, met een vader met zo'n stoornis?
Groetjes Tya
Mijn vriend heeft in januari een psychose gehad, en is daarna in behandeling gegaan bij een psychiater. Nu heeft deze de diagnose "obsessieve-complusieve persoonlijkheidsstoornis" gesteld.
Ik heb al even wat gegoogeld over wat het precies inhoudt, zie deze link: http://www.e-psychiater.n...sief-compulsieve-ps.html. En dat slaat precies op mijn vriend, in alle opzichten.
Maar verder vind ik weinig over behandelmethoden, en hoe hij en ik er mee kunnen leven. En of het zo is, dat de situatie kan verbeteren ten opzichte van deze stoornis. Nu is de situatie thuis erg moeilijk voor mij, en zeker voor hem.
Ook is hij militair, en hij geeft zijn werk min of meer de schuld van alles. Dat is volgens mij niet geheel terecht. Op internet lees ik voornamelijk dat het uit de jeugd voortkomt, risicofactoren die op iedere site worden genoemd:
---
emotioneel kille, negatief kritische en/of strenge houding van de opvoeder(s)
---
omgeving waarin sterk de nadruk ligt op erantwoordelijkheidsgevoel en schuld, met weinig ruimte voor verzet, spel en gevoel.
---
sterke nadruk op onafhankelijkheid, hard werken, alsmaar doorgaan, presteren, perfectie, niet zeuren
---
Klopt naar mijn idee alledrie voor mijn vriend.
Maar om een lang verhaal niet ál te lang te maken: wie heeft hier ervaring mee, en gaat de persoonlijkheidsstoornis (een beetje) over, en valt er mee te leven?
We willen ook graag kinderen, is dit verstandig, met een vader met zo'n stoornis?
Groetjes Tya
woensdag 2 juli 2008 om 11:22
Hoi Tya,
Ik kan het linkje niet openen dus het niet checken maar gaat het om een obsessieve compulsieve dwangneurose?? En waar uit zich dit in in het geval van je vriend?? En was het schrikken voor jou deze diagnose, of een opluchting??
Mijn vriend heeft een obsessieve compulsieve dwangneurose en dit uit zich in dwanghandelingen maar ook in een faalangst, perfectionisme tot in het belachelijke.
Ben ook zwanger op het moment, de aanleg schijnt erfelijk te kunnen zijn maar de "trigger" kan in de jeugd liggen idd.
Ik kan het linkje niet openen dus het niet checken maar gaat het om een obsessieve compulsieve dwangneurose?? En waar uit zich dit in in het geval van je vriend?? En was het schrikken voor jou deze diagnose, of een opluchting??
Mijn vriend heeft een obsessieve compulsieve dwangneurose en dit uit zich in dwanghandelingen maar ook in een faalangst, perfectionisme tot in het belachelijke.
Ben ook zwanger op het moment, de aanleg schijnt erfelijk te kunnen zijn maar de "trigger" kan in de jeugd liggen idd.
woensdag 2 juli 2008 om 12:14
woensdag 2 juli 2008 om 13:00
Ik ben naast wat andere dingen gediagnosticeerd met dezelfde stoornis als je vriend. Ik kan ook de link niet openen, dus niet lezen wat er staat. Maar als je specifieke vragen hebt hoe dat bij mij uitpakt, probeer ik daar wel antwoord op te geven. Hoewel ik denk dat het bij mij mild aanwezig is.
groetjes Intiem
groetjes Intiem
woensdag 2 juli 2008 om 15:26
http://www.hulpgids.nl/ziektebeelden/dwangmatig.htm
Dit is een betere link met een wat korter verhaal.
Eve76 ik herken inderdaad het verhaal van jou, het is dwangmatig ja.
Gaat het goed nu, tijdens de zwangerschap?
En hoe gaat dat verder in het dagelijks leven?
Dit is een betere link met een wat korter verhaal.
Eve76 ik herken inderdaad het verhaal van jou, het is dwangmatig ja.
Gaat het goed nu, tijdens de zwangerschap?
En hoe gaat dat verder in het dagelijks leven?
woensdag 2 juli 2008 om 16:13
Nou in het dagelijks leven merk ik er gelukkig niet zo veel (meer) van. Dit komt door cognitieve gedragstherapie en medicijnen. Deze moet hij gewoon zijn hele leven blijven slikken en dit vond hij heel erg moeilijk om te accepteren maar gelukkig is hem dat uiteindelijk toch gelukt. Ik vond het heel moeilijk om niet mee te gaan in zijn dwangmatigheden alleen maar om de "lieve vrede" te bewaren. Bovendien heeft het ook heel lang geduurd voor ik zijn ziekte echt los kon zien van zijn gedrag naar mij toe.
Door een controledwang van zijn kant heb ik me een tijdje aangepast aan zijn angsten en heb heel hard moeten werken om mijn eigen ik en mijn eigen persoonlijkheid niet te verliezen.
Nu (met medicijnen) is het rustig, ook de zwangerschap verloopt goed, hij is iet wat overbezorgd maar ach als dat alles is.
Uit hij zich ook naar jou toe? Of is het gericht op andere zaken?
Mijn vriend telde alles bijvoorbeeld, alles moest een bepaald aantal keer op een bepaalde manier
Door een controledwang van zijn kant heb ik me een tijdje aangepast aan zijn angsten en heb heel hard moeten werken om mijn eigen ik en mijn eigen persoonlijkheid niet te verliezen.
Nu (met medicijnen) is het rustig, ook de zwangerschap verloopt goed, hij is iet wat overbezorgd maar ach als dat alles is.
Uit hij zich ook naar jou toe? Of is het gericht op andere zaken?
Mijn vriend telde alles bijvoorbeeld, alles moest een bepaald aantal keer op een bepaalde manier
woensdag 2 juli 2008 om 17:28
Ik heb niet deze persoonlijkheidsstoornis maar een andere. Je gaat leren leven met de persoonlijkheidsstoornis. Over gaat ie nooit is mij door mijn therapeut verteld. Maar er is heel goed mee te leven als je eenmaal de dingen hebt verwerkt en het een plek hebt gegeven.
Helaas komt dit inderdaad niet alleen door zijn werk. Ook ik werk bij de overheid en het zit hem toch ook vooral in de opvoeding. Nu werkt het bij jou vriend volgens mij wel mee dat hij militair is. Maar de oorzaak zit dieper denk ik.
Sterkte ermee!
Helaas komt dit inderdaad niet alleen door zijn werk. Ook ik werk bij de overheid en het zit hem toch ook vooral in de opvoeding. Nu werkt het bij jou vriend volgens mij wel mee dat hij militair is. Maar de oorzaak zit dieper denk ik.
Sterkte ermee!
