Psyche
alle pijlers
(obsessief) met iets bezig te zijn /niet kunnen doseren
zondag 5 november 2017 om 18:47
hoi
ik heb even een ander account aangemaakt... ik moet dit gewoon even kwijt en misschien herkent iemand zich erin, ik verwacht van jullie geen oplossingen hoor.
Ik heb het de laatste tijd weer moeilijk met mezelf. Deels denk ik dat dit komt door de situatie thuis: ik heb twee kinderen met een (complexe ) ontwikkelingsstoornis (oa ass-adhd) en de laatste tijd hebben we heel wat te verwerken gekregen.Ik heb ook zelf geen echt gemakkelijke jeugd gehad .
Nu heb ik al lang "last" van een soort obsessies, ik weet niet of ik het zo moet noemen maar ik moet me altijd ergens in kunnen vastbijten en kan vaak niet goed doseren.
momenteel is dat (helaas) weer shoppen. Ik kan uren doorbrengen of fora, tweedehandssites en intussen zit ik me schuldig te voelen omdat ik er zo in kan opgaan (gelukkig nog niet te veel uitgaven). Na een tijd zal dat weer overgaan in iets anders. een tijd geleden was ik heel erg bezig met het huishouden en jutte ik me enorm op in alles hier (het ergst is dan nog dat ik zelf de grootste chaoot ben en geen orde kan houden). Ik was de hele tijd aan het kijken op pagina's van die opruimcoaches ed. Doodop werd ik van mezelf. Daarvoor ben ik een hele tijd heel gepassioneerd bezig geweest met een creatieve hobby maar ik kende daarin ook geen maat: ik wilde de perfectie bereiken, bekendheid krijgen, aan beurzen meedoen ... eind vorig jaar had ik mezelf zo'n hoge eisen opgelegd dat het ineens "op" was en ik alles heb afgeblazen.
Nu kan ik me er niet meer toe aanzetten om nog iets te maken eb dus vul ik mijn leegte maar weer op met op 2de hands te kijken.
Ik heb ook erg veel last van een wisselend energie niveau waardoor ik na mijn werk nog weinig dingen aankan (behalve tv hangen). de ene dag gaat het super en de andere dag kan ik wel wenen zo moe / somber ben ik. Ik kan compleet niet op mezelf vertrouwen (ook fysiek niet). Ik ben me ook constant ontzettend veel zorgen aan het maken in mijn kinderen en dan vooral mijn zoon. Ik kan het moeilijk uit mij hoofd zetten en ben steeds aan de toekomst aan het denken ... en ik vrees dat ik dat op mijn kinderen overbreng.
soms vraag ik me wel eens af of er met mij ook iets aan de hand is.
Ik ben altijd wel wat anders geweest. Heb al op jonge leeftijd anorexia gehad, ben altijd buiten gesloten op school, had weinig vrienden. Nu gaat het op dat vlak na meer dan 20 jaar wel beter maar die innerlijke onrust en dat bijna obsessieve dat blijft.
Ik word zo moe van mezelf ...
mijn hoofd staat geen paar seconden stil.
daarnaast ook nog eens extreme last van PMS waardoor ik maandelijks een aantal dagen in een emotioneel monster verander (en een heel onvoorspelbare mama, wat met mijn kinderen eigenlijk "not done" is). Wanneer ik terug kijk naar vroeger op school heb ik wel altijd vrij goed kunnen leren. Maar ik kan zeer moeilijk orde houden in huis, spring van de hak op de tak en kan ook verbaal heel druk zijn en soms ratelen (ben me hier intussen wel bewust van en probeer er alert voor te zijn).
ik heb al eens aan add gedacht maar doordat ik weinig problemen had met studeren vermoed ik dat dit het niet kan zijn (?) .
Ik weet momenteel ff niet goed hoe ik verder moet. Ik krijg mezelf er niet toe aangezet om iets "nuttigs" te doen en zit maar te scrollen op allerlei modepagina's. en vraag me af wat het nut van alles is (nog zoiets van mij ... ik kan nooit ergens moeite voor doen als het niet "nuttig" is, als ik er niets mee kan bereiken. En dus teken en knutsel ik niet meer, maak ik niets meer ... ) .
Ik weet niet of iemand zich hierin herkent .
ik heb even een ander account aangemaakt... ik moet dit gewoon even kwijt en misschien herkent iemand zich erin, ik verwacht van jullie geen oplossingen hoor.
Ik heb het de laatste tijd weer moeilijk met mezelf. Deels denk ik dat dit komt door de situatie thuis: ik heb twee kinderen met een (complexe ) ontwikkelingsstoornis (oa ass-adhd) en de laatste tijd hebben we heel wat te verwerken gekregen.Ik heb ook zelf geen echt gemakkelijke jeugd gehad .
Nu heb ik al lang "last" van een soort obsessies, ik weet niet of ik het zo moet noemen maar ik moet me altijd ergens in kunnen vastbijten en kan vaak niet goed doseren.
momenteel is dat (helaas) weer shoppen. Ik kan uren doorbrengen of fora, tweedehandssites en intussen zit ik me schuldig te voelen omdat ik er zo in kan opgaan (gelukkig nog niet te veel uitgaven). Na een tijd zal dat weer overgaan in iets anders. een tijd geleden was ik heel erg bezig met het huishouden en jutte ik me enorm op in alles hier (het ergst is dan nog dat ik zelf de grootste chaoot ben en geen orde kan houden). Ik was de hele tijd aan het kijken op pagina's van die opruimcoaches ed. Doodop werd ik van mezelf. Daarvoor ben ik een hele tijd heel gepassioneerd bezig geweest met een creatieve hobby maar ik kende daarin ook geen maat: ik wilde de perfectie bereiken, bekendheid krijgen, aan beurzen meedoen ... eind vorig jaar had ik mezelf zo'n hoge eisen opgelegd dat het ineens "op" was en ik alles heb afgeblazen.
Nu kan ik me er niet meer toe aanzetten om nog iets te maken eb dus vul ik mijn leegte maar weer op met op 2de hands te kijken.
Ik heb ook erg veel last van een wisselend energie niveau waardoor ik na mijn werk nog weinig dingen aankan (behalve tv hangen). de ene dag gaat het super en de andere dag kan ik wel wenen zo moe / somber ben ik. Ik kan compleet niet op mezelf vertrouwen (ook fysiek niet). Ik ben me ook constant ontzettend veel zorgen aan het maken in mijn kinderen en dan vooral mijn zoon. Ik kan het moeilijk uit mij hoofd zetten en ben steeds aan de toekomst aan het denken ... en ik vrees dat ik dat op mijn kinderen overbreng.
soms vraag ik me wel eens af of er met mij ook iets aan de hand is.
Ik ben altijd wel wat anders geweest. Heb al op jonge leeftijd anorexia gehad, ben altijd buiten gesloten op school, had weinig vrienden. Nu gaat het op dat vlak na meer dan 20 jaar wel beter maar die innerlijke onrust en dat bijna obsessieve dat blijft.
Ik word zo moe van mezelf ...
mijn hoofd staat geen paar seconden stil.
daarnaast ook nog eens extreme last van PMS waardoor ik maandelijks een aantal dagen in een emotioneel monster verander (en een heel onvoorspelbare mama, wat met mijn kinderen eigenlijk "not done" is). Wanneer ik terug kijk naar vroeger op school heb ik wel altijd vrij goed kunnen leren. Maar ik kan zeer moeilijk orde houden in huis, spring van de hak op de tak en kan ook verbaal heel druk zijn en soms ratelen (ben me hier intussen wel bewust van en probeer er alert voor te zijn).
ik heb al eens aan add gedacht maar doordat ik weinig problemen had met studeren vermoed ik dat dit het niet kan zijn (?) .
Ik weet momenteel ff niet goed hoe ik verder moet. Ik krijg mezelf er niet toe aangezet om iets "nuttigs" te doen en zit maar te scrollen op allerlei modepagina's. en vraag me af wat het nut van alles is (nog zoiets van mij ... ik kan nooit ergens moeite voor doen als het niet "nuttig" is, als ik er niets mee kan bereiken. En dus teken en knutsel ik niet meer, maak ik niets meer ... ) .
Ik weet niet of iemand zich hierin herkent .
zondag 5 november 2017 om 18:56
zondag 5 november 2017 om 18:57
Er is een topic voor mensen met autisme. Misschien herken je daar wel iets in wat iedereen schrijft?
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#26041881
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#26041881
zondag 5 november 2017 om 19:08
zondag 5 november 2017 om 19:14
ik heb er al eens aan gedacht maar ik heb ook zoveel dingen die niet in die richting wijzen. Hoe kan je dat nu van jezelf weten? Ik denk niet dat ik "anders" denk en redeneer dan het merendeel van de mensen, ben alleen wat drukker en heb het soms moeilijk om mensen niet te onderbreken (erg hé).
Mijn ouders vinden dat er niets "mis "is met mij en hebben nooit in die richting gedacht. Maar dat is intussen ook al zo lang geleden, ben nu einde dertig. Mijn zus ook niet (ADD daar herkennen we ons beiden wel in maar dus niet in de concentratieproblemen op schools vlak, hebben beiden een hoger diploma).
Ik weet het dus niet. Ik weet ook niet of ik er beter van zou worden moest ik een diagnose krijgen, ben bang dat ik dan erg onzeker zou worden en tegen niemand meer zou durven praten (en ik ben n.b. hulpverlener en doe ook personeelsadministratie). Op mijn werk maak ik wel geregeld echt domme fouten, door gebrek aan nauwkeurigheid - ik kan zo mijn best doen en toch sluipen er soms fouten in de administratie en daar kan ik mezelf zo voor haten he.
Ik ben ook zo enorm bang voor de toekomst van mijn kinderen. ook daar ben ik volgens mijn man teveel mee bezig, hij laat het meer op zich afkomen maar ik heb al allerlei ramp scenario's bedacht . door de complexiteit van de stoornis van mijn zoon heb ik heel lang getwijfeld aan het autisme, mijn buikgevoel wilde niet mee (nu soms nog niet) en daardoor ben ik me daar in beginnen vast bijten omdat ik per sé moest en wilde weten wat er met hem aan de hand was.
Mijn ouders vinden dat er niets "mis "is met mij en hebben nooit in die richting gedacht. Maar dat is intussen ook al zo lang geleden, ben nu einde dertig. Mijn zus ook niet (ADD daar herkennen we ons beiden wel in maar dus niet in de concentratieproblemen op schools vlak, hebben beiden een hoger diploma).
Ik weet het dus niet. Ik weet ook niet of ik er beter van zou worden moest ik een diagnose krijgen, ben bang dat ik dan erg onzeker zou worden en tegen niemand meer zou durven praten (en ik ben n.b. hulpverlener en doe ook personeelsadministratie). Op mijn werk maak ik wel geregeld echt domme fouten, door gebrek aan nauwkeurigheid - ik kan zo mijn best doen en toch sluipen er soms fouten in de administratie en daar kan ik mezelf zo voor haten he.
Ik ben ook zo enorm bang voor de toekomst van mijn kinderen. ook daar ben ik volgens mijn man teveel mee bezig, hij laat het meer op zich afkomen maar ik heb al allerlei ramp scenario's bedacht . door de complexiteit van de stoornis van mijn zoon heb ik heel lang getwijfeld aan het autisme, mijn buikgevoel wilde niet mee (nu soms nog niet) en daardoor ben ik me daar in beginnen vast bijten omdat ik per sé moest en wilde weten wat er met hem aan de hand was.
zondag 5 november 2017 om 19:31
Gezien het je belemmert in het dagelijks leven en op werk zou ik hiermee toch eens naar de huisarts. En dan via de huisarts eens langs een psychiater. Mocht er wel een specifiek iets aan de hand zijn, kun je daar mogelijk in begeleid worden. Het kan juist ook rust en een stukje acceptatie van jezelf geven.
Succes!
Succes!
zondag 5 november 2017 om 19:38
Mensen met ADD kunnen zich vaak bijzonder goed hyperfocussen wanneer ze iets interessant vinden. Als je een studie interessant vindt kun je wellicht juist heel goed presteren. Een nadeel bij ADD is wel dat er vaak onzekerheid en faalangst ontstaat. Ik herken veel in je verhaal, maar een groot verschil is dat ik altijd een hekel aan studeren heb gehad. Ik was ervan overtuigd dat ik heel dom en onhandig was en de angst niet te slagen verlamde me volkomen.
Het zou kunnen dat ik ADD heb (mijn eerste diagnose), maar er wordt ook verondersteld dat ik chronische/complexe PTSS heb. ASS wordt door verschillende psychs weer hevig ontkend.
Het jezelf enorm haten wanneer je fouten maakt herken ik ook heel erg.
Ik vind dit rot en moeilijk voor je! Hiermee leven is niet eenvoudig, zeker wanneer je je ook zorgen om je kinderen maakt.
Het zou kunnen dat ik ADD heb (mijn eerste diagnose), maar er wordt ook verondersteld dat ik chronische/complexe PTSS heb. ASS wordt door verschillende psychs weer hevig ontkend.
Het jezelf enorm haten wanneer je fouten maakt herken ik ook heel erg.
Ik vind dit rot en moeilijk voor je! Hiermee leven is niet eenvoudig, zeker wanneer je je ook zorgen om je kinderen maakt.
zondag 5 november 2017 om 19:46
Eensch. Laat je door de ha doorsturen naar de psychiater. Dat kan je helpen. Het is de moeite waard om even uit te zoeken waar dit door veroorzaakt wordt.Enora schreef: ↑05-11-2017 19:31Gezien het je belemmert in het dagelijks leven en op werk zou ik hiermee toch eens naar de huisarts. En dan via de huisarts eens langs een psychiater. Mocht er wel een specifiek iets aan de hand zijn, kun je daar mogelijk in begeleid worden. Het kan juist ook rust en een stukje acceptatie van jezelf geven.
Succes!
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
zondag 5 november 2017 om 20:25
Ik herken mijzelf hier heel erg in. Heb begin dit jaar iets naars meegemaakt, maar wilde mij al laten testen op ADD voor deze nare gebeurtenis.
Op school had ik ook nooit moeite met meekomen/leren, want kon/kan makkelijk leren. Ben altijd chaotisch geweest, druk in het hoofd. Heb me na de gebeurtenis laten testen op ADD, maar door te weinig kenmerken kindertijd (op school had ik dus geen problemen) zeiden ze dat ik alleen de kenmerken ervan had, maar niet de diagnose. Nu gooide ze het er ook op dat de nare gebeurtenis begin dit jaar er ook bij kan mee spelen dat mijn klachten er zijn/erger zijn. Ben wel gediagnosticeerd met PTSS. Echter, speelde dit ADD verhaal al voor het hele gebeuren dus word ik nu eerst geholpen met mijn herbeleving en wordt er daarna gekeken welke klachten nog overblijven.
PMS klachten en het maken van kleine, domme foutjes op werk herken ik ook. Of dingen te snel eruit flappen zonder eerst na te denken over wat de ander nu precies vraagt/zegt. Ik word ook bestempeld als iemand die chaotisch is, wispelturig is en van de hak op de tak. En bovendien heb ik hele grote moeite met het uitvoeren van een dezelfde herhalingstaak een aantal uren achter elkaar waarbij wel goed nagedacht moet worden. Ik kan me niet zo lang concentreren en concentreren is soms ook echt een groot probleem bij mij. (Loop daar ook tegen aan met auto rijles bijvoorbeeld.)
Tot slot heeft mijn vader kenmerken van autisme, net als mijn zusje (niet gediagnosticeerd). Mijn zusje lijkt heel erg op mij qua chaotisch en spanningsboog. Beide zijn we binnenvetters. Echter, kan zij heel obsessief zijn (gamen). Moeite met huishouden etc hebben wij ook allebei.
Mijn moeder heeft een emotieregulatiestoornis (gediagnosticeerd) en ze wilde haar ook laten testen op ADD vanwege de aanhoudende concentratieproblemen (ze zeggen dat bepaalde klachten na een bepaalde leeftijd minder worden, echter blijft zij o.a. extreem last houden van concentratieproblemen). Dit wilde zij niet. Ze is klaar met de tientallen onderzoeken die ze heeft gehad, ze wil gewoon van haar problemen af.
Als je op zoek bent naar bepaalde handvaten om om te gaan met de klachten/problemen waar je nu tegen aan loopt, dan zou ik als ik jou was hulp zoeken, al dan niet in de ggz. Ik denk niet dat je per se op zoek moet naar een label (heb ik wel gedaan door me te laten testen - hier sta ik nu anders tegenover:), maar vooral hulp bij de klachten c.q. dagelijkse problemen waar je tegen aan loopt.
Op school had ik ook nooit moeite met meekomen/leren, want kon/kan makkelijk leren. Ben altijd chaotisch geweest, druk in het hoofd. Heb me na de gebeurtenis laten testen op ADD, maar door te weinig kenmerken kindertijd (op school had ik dus geen problemen) zeiden ze dat ik alleen de kenmerken ervan had, maar niet de diagnose. Nu gooide ze het er ook op dat de nare gebeurtenis begin dit jaar er ook bij kan mee spelen dat mijn klachten er zijn/erger zijn. Ben wel gediagnosticeerd met PTSS. Echter, speelde dit ADD verhaal al voor het hele gebeuren dus word ik nu eerst geholpen met mijn herbeleving en wordt er daarna gekeken welke klachten nog overblijven.
PMS klachten en het maken van kleine, domme foutjes op werk herken ik ook. Of dingen te snel eruit flappen zonder eerst na te denken over wat de ander nu precies vraagt/zegt. Ik word ook bestempeld als iemand die chaotisch is, wispelturig is en van de hak op de tak. En bovendien heb ik hele grote moeite met het uitvoeren van een dezelfde herhalingstaak een aantal uren achter elkaar waarbij wel goed nagedacht moet worden. Ik kan me niet zo lang concentreren en concentreren is soms ook echt een groot probleem bij mij. (Loop daar ook tegen aan met auto rijles bijvoorbeeld.)
Tot slot heeft mijn vader kenmerken van autisme, net als mijn zusje (niet gediagnosticeerd). Mijn zusje lijkt heel erg op mij qua chaotisch en spanningsboog. Beide zijn we binnenvetters. Echter, kan zij heel obsessief zijn (gamen). Moeite met huishouden etc hebben wij ook allebei.
Mijn moeder heeft een emotieregulatiestoornis (gediagnosticeerd) en ze wilde haar ook laten testen op ADD vanwege de aanhoudende concentratieproblemen (ze zeggen dat bepaalde klachten na een bepaalde leeftijd minder worden, echter blijft zij o.a. extreem last houden van concentratieproblemen). Dit wilde zij niet. Ze is klaar met de tientallen onderzoeken die ze heeft gehad, ze wil gewoon van haar problemen af.
Als je op zoek bent naar bepaalde handvaten om om te gaan met de klachten/problemen waar je nu tegen aan loopt, dan zou ik als ik jou was hulp zoeken, al dan niet in de ggz. Ik denk niet dat je per se op zoek moet naar een label (heb ik wel gedaan door me te laten testen - hier sta ik nu anders tegenover:), maar vooral hulp bij de klachten c.q. dagelijkse problemen waar je tegen aan loopt.
