Psyche
alle pijlers
Ochtend depressie.
dinsdag 11 mei 2010 om 08:39
Oke, dat klinkt stom, want niemand vind het leuk om op te staan.
Maar zo lang als ik mij al kan herinneren heb ik wel moeite met opstaan. En wat mij de laatste 2, 3 jaren (wat ik nog kan herinneren) opvalt is dat het niet alleen maar vermoeidheid is s'ochtends (wat overigens nog wel meevalt als ik eenmaal eruit ben en wat koffie op heb) maar ook een vreselijk naar gevoel, psychisch dus.
Alles in mijn leven waar ik mij normaal wel eens druk om maak, voel ik s' ochtends heel sterk! Ik twijfel aan van alles, ben angstig voor dingen die zouden kunnen gebeuren. Heb dan erg de neiging om mijzelf terug te trekken. Ik heb hier het meeste last van als ik moet werken dus vrij vroeg op moet.. 7 uur meestal. Ik sta al ruim van te voren op zodat ik niet hoef te haasten.
Zoals nu voel ik mij vrij rustig. (ben vrij vandaag)
Als ik eenmaal op het werk zit, stroomt alles langzaam weer weg, dan ben ik lekker bezig, en praat met collega's. Maar toch is dit heel vervelend want het lijkt mij niet echt normaal als je s'ochtends in de bus wel in janken kan uitbarsten, wat ik natuurlijk nooit zou doen maar die gevoelens krijg ik wel. Paniek lijkt het wel.
Ik ben benieuwd wat mensen hier over te zeggen hebben en of iemand het herkent, heb er eigenlijk nooit met iemand over gesproken omdat het in de loop van de dag wel steeds minder wordt die gevoelens.
Maar zo lang als ik mij al kan herinneren heb ik wel moeite met opstaan. En wat mij de laatste 2, 3 jaren (wat ik nog kan herinneren) opvalt is dat het niet alleen maar vermoeidheid is s'ochtends (wat overigens nog wel meevalt als ik eenmaal eruit ben en wat koffie op heb) maar ook een vreselijk naar gevoel, psychisch dus.
Alles in mijn leven waar ik mij normaal wel eens druk om maak, voel ik s' ochtends heel sterk! Ik twijfel aan van alles, ben angstig voor dingen die zouden kunnen gebeuren. Heb dan erg de neiging om mijzelf terug te trekken. Ik heb hier het meeste last van als ik moet werken dus vrij vroeg op moet.. 7 uur meestal. Ik sta al ruim van te voren op zodat ik niet hoef te haasten.
Zoals nu voel ik mij vrij rustig. (ben vrij vandaag)
Als ik eenmaal op het werk zit, stroomt alles langzaam weer weg, dan ben ik lekker bezig, en praat met collega's. Maar toch is dit heel vervelend want het lijkt mij niet echt normaal als je s'ochtends in de bus wel in janken kan uitbarsten, wat ik natuurlijk nooit zou doen maar die gevoelens krijg ik wel. Paniek lijkt het wel.
Ik ben benieuwd wat mensen hier over te zeggen hebben en of iemand het herkent, heb er eigenlijk nooit met iemand over gesproken omdat het in de loop van de dag wel steeds minder wordt die gevoelens.
dinsdag 11 mei 2010 om 08:58
Zeker nooit een depressie gehad, Paque?
Wat niet verlet dat het enige wat je kunt doen, 23, is er toch op een zo gunstige manier doorheen komen. Heb je al een lichtwekker? Sta je ruim voldoende op tijd op om te wennen aan de dag? Lukt het je nog zelfstandig om RET toe te passen op irreele gedachten en angsten? Lukt het je zelfstandig om je vast te houden aan de wetenschap dat het echt weer voorbij is als je eenmaal op gang bent?
Zo niet, gesprekje huisarts. Maar antidepressiva zijn echt ingrijpende middelen, en een last resort, zeg maar. Imho. Maar ik kan makkelijk praten, want ik start thuis op.
Wat niet verlet dat het enige wat je kunt doen, 23, is er toch op een zo gunstige manier doorheen komen. Heb je al een lichtwekker? Sta je ruim voldoende op tijd op om te wennen aan de dag? Lukt het je nog zelfstandig om RET toe te passen op irreele gedachten en angsten? Lukt het je zelfstandig om je vast te houden aan de wetenschap dat het echt weer voorbij is als je eenmaal op gang bent?
Zo niet, gesprekje huisarts. Maar antidepressiva zijn echt ingrijpende middelen, en een last resort, zeg maar. Imho. Maar ik kan makkelijk praten, want ik start thuis op.
dinsdag 11 mei 2010 om 09:00
quote:mamzelle schreef op 11 mei 2010 @ 08:58:
Zeker nooit een depressie gehad, Paque?
Wat niet verlet dat het enige wat je kunt doen, 23, is er toch op een zo gunstige manier doorheen komen. Heb je al een lichtwekker? Sta je ruim voldoende op tijd op om te wennen aan de dag? Lukt het je nog zelfstandig om RET toe te passen op irreele gedachten en angsten? Lukt het je zelfstandig om je vast te houden aan de wetenschap dat het echt weer voorbij is als je eenmaal op gang bent?
Zo niet, gesprekje huisarts. Maar antidepressiva zijn echt ingrijpende middelen, en een last resort, zeg maar. Imho. Maar ik kan makkelijk praten, want ik start thuis op.En dat baseer jij op???!!
Zeker nooit een depressie gehad, Paque?
Wat niet verlet dat het enige wat je kunt doen, 23, is er toch op een zo gunstige manier doorheen komen. Heb je al een lichtwekker? Sta je ruim voldoende op tijd op om te wennen aan de dag? Lukt het je nog zelfstandig om RET toe te passen op irreele gedachten en angsten? Lukt het je zelfstandig om je vast te houden aan de wetenschap dat het echt weer voorbij is als je eenmaal op gang bent?
Zo niet, gesprekje huisarts. Maar antidepressiva zijn echt ingrijpende middelen, en een last resort, zeg maar. Imho. Maar ik kan makkelijk praten, want ik start thuis op.En dat baseer jij op???!!
Sloerie en Huppelkut, aangenaam!
dinsdag 11 mei 2010 om 09:48
dinsdag 11 mei 2010 om 09:51
Ik heb inderdaad als ik nog in bed lig al het gevoel van; was deze dag maar weer om, en hoe kom ik de dag toch weer door..
Ik moet zeggen dat ik de laatste jaren wel veel van baan ben veranderd en misschien nog geen vertrouwd gevoel bij mn "werk" heb opgebouwd. Mn huisje is toch mijn veilige plek zeg maar. En die moet ik verlaten op dat moment.
Ik moet zeggen dat ik de laatste jaren wel veel van baan ben veranderd en misschien nog geen vertrouwd gevoel bij mn "werk" heb opgebouwd. Mn huisje is toch mijn veilige plek zeg maar. En die moet ik verlaten op dat moment.
dinsdag 11 mei 2010 om 09:53
Ik herken dit gevoel ook heel sterk. Niet zozeer van nu, maar wel van de periode dat ik overspannen was, met een depressie er bij. Ik voelde me vooral 's ochtends zo slecht! Angstig, piekerig etc etc. Na de middag trok dit weer weg en 's avonds kon ik me dan niet voorstellen dat ik me 's ochtends weer zo rot zou voelen.
Nu is het zo goed als over, mede doordat ik beter in mijn vel zit. Ik heb geen AD gebruikt, want na 1 pil van die rommel ben ik 24 uur zo ontzettend ziek geweest, dat ik het niet meer durfde. Wel heb ik therapie gehad, waar ik veel aan heb gehad.
Nog is het zo, dat wanneer ik me eventjes niet zo goed voel, ik dit het meeste in de ochtend voel. Erg vervelend, maar door te leren relativeren, kan ik er beter mee overweg en zit het me niet meer zo dwars. Ik accepteer dan dat ik me zo voel.
Nu is het zo goed als over, mede doordat ik beter in mijn vel zit. Ik heb geen AD gebruikt, want na 1 pil van die rommel ben ik 24 uur zo ontzettend ziek geweest, dat ik het niet meer durfde. Wel heb ik therapie gehad, waar ik veel aan heb gehad.
Nog is het zo, dat wanneer ik me eventjes niet zo goed voel, ik dit het meeste in de ochtend voel. Erg vervelend, maar door te leren relativeren, kan ik er beter mee overweg en zit het me niet meer zo dwars. Ik accepteer dan dat ik me zo voel.
dinsdag 11 mei 2010 om 09:58
[quote]Josje75 schreef op 11 mei 2010 @ 09:53:
Ik herken dit gevoel ook heel sterk. Niet zozeer van nu, maar wel van de periode dat ik overspannen was, met een depressie er bij. Ik voelde me vooral 's ochtends zo slecht! Angstig, piekerig etc etc. Na de middag trok dit weer weg en 's avonds kon ik me dan niet voorstellen dat ik me 's ochtends weer zo rot zou voelen.
[quote]
Dat heb ik dus precies ook zo, s' ochtends in de bus bedenk ik mezelf dat ik echt naar mn huisarts moet en s' middags naar huis is er niks aan de hand en ben ik het alweer vergeten.
Ik herken dit gevoel ook heel sterk. Niet zozeer van nu, maar wel van de periode dat ik overspannen was, met een depressie er bij. Ik voelde me vooral 's ochtends zo slecht! Angstig, piekerig etc etc. Na de middag trok dit weer weg en 's avonds kon ik me dan niet voorstellen dat ik me 's ochtends weer zo rot zou voelen.
[quote]
Dat heb ik dus precies ook zo, s' ochtends in de bus bedenk ik mezelf dat ik echt naar mn huisarts moet en s' middags naar huis is er niks aan de hand en ben ik het alweer vergeten.
woensdag 12 mei 2010 om 23:22
quote:Paque_in_Pink schreef op 11 mei 2010 @ 09:00:
[...]
En dat baseer jij op???!!
Ik vind 14.01 van Groll in dat topic nu niet een bepaald empathische opmerking als iemand met een probleem komt waar ze graag een oplossing voor zou zien. Als het allemaal zo simpel zou zijn zou 23 het topic niet openen, toch?
Overigens eens met andere posters dat ik ook het gevoel heb dat opstartproblemen en depressieve klachten bij elkaar horen.
[...]
En dat baseer jij op???!!
Ik vind 14.01 van Groll in dat topic nu niet een bepaald empathische opmerking als iemand met een probleem komt waar ze graag een oplossing voor zou zien. Als het allemaal zo simpel zou zijn zou 23 het topic niet openen, toch?
Overigens eens met andere posters dat ik ook het gevoel heb dat opstartproblemen en depressieve klachten bij elkaar horen.
woensdag 12 mei 2010 om 23:38
Ben je niet gewoon een avondmens of een nachtuil? Dat je bioritme op een soort dieptepunt zit 's ochtends? Ik vraag me dit af omdat het nare gevoel in de loop van de dag wel bijtrekt, bij een echte depressie is dat dus niet zo. Zelf ben ik ook een echt avondmens, maar door maatschappelijke druk (werk, kind naar school) moet ik elke ochtend om 6 u. opstaan, behalve zondag. Da's klote, want ik ben het eerste uur zeker wazig, ongeconcentreerd en vaak chagrijnig...maar ik weet zeker dat het aan mijn bioritme ligt, 's avonds ben ik oh zo energiek en vrolijk. Wil dan m'n bed niet in en 's ochtend er niet uit! Hoop caffeine en suiker nodig om de dag te beginnen! Proberen op tijd naar bed te gaan en ook op tijd weer op te staan, da's het enige wat mij helpt, ouderwetse discipline dus....
donderdag 13 mei 2010 om 10:11
Toch kan het wel degelijk te maken hebben met een depressie. Deze was bij mij ook vastgesteld, wel een matige depressie, en geen hele zware depressie. En na de middag knapte ik dan weer wat op. En 's avonds voelde ik me weer redelijk prettig.
Ik ben van nature ook een avondmens, maar nu ik me beter voel, heb ik echt niet meer dat zware gevoel in de ochtend. Een enkele keer dat ik me dan niet zo goed voel, maar de gevoelens die ik dan ervaar, staan in geen verhouding tot die in de periode van de daadwerkelijke depressie.
Ik ben van nature ook een avondmens, maar nu ik me beter voel, heb ik echt niet meer dat zware gevoel in de ochtend. Een enkele keer dat ik me dan niet zo goed voel, maar de gevoelens die ik dan ervaar, staan in geen verhouding tot die in de periode van de daadwerkelijke depressie.
donderdag 13 mei 2010 om 10:14
Afgezien van chagerijnig zijn, wazig zijn en ongeconcentreerd in het eerste uur van opstaan, speelde er dan nog veel meer(bij mij althans). Oeverloos piekeren, continu nerveus zijn, jezelf angstig voelen, geen eetlust, je niks waard voelen etc.
Nu voel ik me ook wazig als ik op sta en moet ik echt op gang komen, maar bovenstaande gevoelens komen in dat rijtje dan niet meer voor.
Nu voel ik me ook wazig als ik op sta en moet ik echt op gang komen, maar bovenstaande gevoelens komen in dat rijtje dan niet meer voor.
donderdag 13 mei 2010 om 10:16
quote:mamzelle schreef op 12 mei 2010 @ 23:22:
[...]
Ik vind 14.01 van Groll in dat topic nu niet een bepaald empathische opmerking als iemand met een probleem komt waar ze graag een oplossing voor zou zien. Als het allemaal zo simpel zou zijn zou 23 het topic niet openen, toch?
Ik denk dat het linkje niet zo bedoeld was. Zie nu dat er in de link naar die posting verwezen wordt, maar denk dat het de bedoeling is geweest een link naar het hele topic te geven
[...]
Ik vind 14.01 van Groll in dat topic nu niet een bepaald empathische opmerking als iemand met een probleem komt waar ze graag een oplossing voor zou zien. Als het allemaal zo simpel zou zijn zou 23 het topic niet openen, toch?
Ik denk dat het linkje niet zo bedoeld was. Zie nu dat er in de link naar die posting verwezen wordt, maar denk dat het de bedoeling is geweest een link naar het hele topic te geven
Peas on earth!
donderdag 13 mei 2010 om 10:19
quote:mamzelle schreef op 12 mei 2010 @ 23:22:
[...]
Ik vind 14.01 van Groll in dat topic nu niet een bepaald empathische opmerking als iemand met een probleem komt waar ze graag een oplossing voor zou zien. Als het allemaal zo simpel zou zijn zou 23 het topic niet openen, toch?
Overigens eens met andere posters dat ik ook het gevoel heb dat opstartproblemen en depressieve klachten bij elkaar horen.
Och jee zeg, het was mijn bedoeling het gehele topic te linken.
Jammer dat jij daar allerlei conclusies aan denkt te kunnen verbinden Mamzelle.
[...]
Ik vind 14.01 van Groll in dat topic nu niet een bepaald empathische opmerking als iemand met een probleem komt waar ze graag een oplossing voor zou zien. Als het allemaal zo simpel zou zijn zou 23 het topic niet openen, toch?
Overigens eens met andere posters dat ik ook het gevoel heb dat opstartproblemen en depressieve klachten bij elkaar horen.
Och jee zeg, het was mijn bedoeling het gehele topic te linken.
Jammer dat jij daar allerlei conclusies aan denkt te kunnen verbinden Mamzelle.
Sloerie en Huppelkut, aangenaam!
