Psyche
alle pijlers
Omgang met depressief familielid(Geen OP)
dinsdag 4 februari 2020 om 00:07
Als familielid kun je je zus vooral helpen door naar haar te luisteren en de depressie serieus te nemen.
Als ik depressief ben, zit ik niet te wachten op uitjes, hoe goed bedoeld ook. Zeker niet naar plaatsen waar veel mensen samen zijn. Wat ik wel fijn vind, is thuis een kop thee drinken of een stuk wandelen met een vriendin.
Uit de depressie komen moet ze zelf doen, door hulp te zoeken en door te zetten met een behandeling. Behandelingen hebben tijd nodig om aan te slaan.
Een kadootje is lief, maar zal niet helpen voor haar herstel.
Als ik depressief ben, zit ik niet te wachten op uitjes, hoe goed bedoeld ook. Zeker niet naar plaatsen waar veel mensen samen zijn. Wat ik wel fijn vind, is thuis een kop thee drinken of een stuk wandelen met een vriendin.
Uit de depressie komen moet ze zelf doen, door hulp te zoeken en door te zetten met een behandeling. Behandelingen hebben tijd nodig om aan te slaan.
Een kadootje is lief, maar zal niet helpen voor haar herstel.
dinsdag 4 februari 2020 om 00:11
Een opname bij depressie is niet meer gebruikelijk, zeker geen vrijwillige opname. Dat zegt mij dat je zus heel, heel, heel erg ziek is.
En als je zo ziek bent, dan kun je vaak idd niet lezen. Je kunt grote activiteiten (zoals winkelen) niet overzien, en dus zeg je nee.
Denk dus kleiner. Ga met haar wandelen. Kook voor haar of maak samen een gezonde maaltijd. Installeer allebei hetzelfde spelletje op de telefoon en speel samen (met/tegen elkaar). Koop geen (duur) boek, maar een mooi notitieboekje en een pen, zodat ze van zich af kan schrijven. Lak elkaars nagels, kijk samen een serie of ga samen iets creatiefs doen.
En wat jezelf betreft: laat het idee los dat jij verantwoordelijk bent voor haar welzijn. Vragen hoe je haar blij kan maken is vragen hoe jij de pijn weg kan nemen van een ernstig zieke. Kun je niet, zul je nooit kunnen. Besef dat. Anders ga je er zelf aan onderdoor.
En als je zo ziek bent, dan kun je vaak idd niet lezen. Je kunt grote activiteiten (zoals winkelen) niet overzien, en dus zeg je nee.
Denk dus kleiner. Ga met haar wandelen. Kook voor haar of maak samen een gezonde maaltijd. Installeer allebei hetzelfde spelletje op de telefoon en speel samen (met/tegen elkaar). Koop geen (duur) boek, maar een mooi notitieboekje en een pen, zodat ze van zich af kan schrijven. Lak elkaars nagels, kijk samen een serie of ga samen iets creatiefs doen.
En wat jezelf betreft: laat het idee los dat jij verantwoordelijk bent voor haar welzijn. Vragen hoe je haar blij kan maken is vragen hoe jij de pijn weg kan nemen van een ernstig zieke. Kun je niet, zul je nooit kunnen. Besef dat. Anders ga je er zelf aan onderdoor.
dinsdag 4 februari 2020 om 00:21
Dankjewel zie al hele goede tips voorbij komen. Wij dachten meer aan andere zaken wat maar niet werkte. Dus aankopen, uitjes of vakanties boeken, maar uiteindelijk ook niet veel zin gehad.
Denk dat ik klein ga beginnen zoals aandacht en tijd geven en samen lekker thee drinken en tv kijken en vooral luisteren. Dat heeft meer zin en effect, dat notitie boekje is ook wel een goede.
Opname is dooddat het dus afgelopem tijd ineens weer verslechterd is.
Vorig jaar ging het ook nier goed en hadden ze dat ook al geadviseerd maar doordat we dat nogal schrikbarend vonden hadden we haar niet echt geadviseerd er aan deel te nemen en uiteindelijk leidde ze aan psychose. Dat was zo eng om mee te maken en begrijp pas een jaar later wat t inhoud. Terwijl ik haar toen vooral niet begreep en haatte om wat ze had gedaan.
Ik weer dat t op korte termijn geen wonderen zullen worden verricht. Maar hoop iig wel dat ik het haar gemakkelijker kan maken. En die schuldgevoelens of overdraagbare negatieve gedachtens niet in mij laat komen.
Denk dat ik klein ga beginnen zoals aandacht en tijd geven en samen lekker thee drinken en tv kijken en vooral luisteren. Dat heeft meer zin en effect, dat notitie boekje is ook wel een goede.
Opname is dooddat het dus afgelopem tijd ineens weer verslechterd is.
Vorig jaar ging het ook nier goed en hadden ze dat ook al geadviseerd maar doordat we dat nogal schrikbarend vonden hadden we haar niet echt geadviseerd er aan deel te nemen en uiteindelijk leidde ze aan psychose. Dat was zo eng om mee te maken en begrijp pas een jaar later wat t inhoud. Terwijl ik haar toen vooral niet begreep en haatte om wat ze had gedaan.
Ik weer dat t op korte termijn geen wonderen zullen worden verricht. Maar hoop iig wel dat ik het haar gemakkelijker kan maken. En die schuldgevoelens of overdraagbare negatieve gedachtens niet in mij laat komen.
dinsdag 4 februari 2020 om 08:37
dinsdag 4 februari 2020 om 12:10
MeisjeVanDeBuurt schreef: ↑04-02-2020 00:21Dankjewel zie al hele goede tips voorbij komen. Wij dachten meer aan andere zaken wat maar niet werkte. Dus aankopen, uitjes of vakanties boeken, maar uiteindelijk ook niet veel zin gehad.
Denk dat ik klein ga beginnen zoals aandacht en tijd geven en samen lekker thee drinken en tv kijken en vooral luisteren. Dat heeft meer zin en effect, dat notitie boekje is ook wel een goede.
Opname is dooddat het dus afgelopem tijd ineens weer verslechterd is.
Vorig jaar ging het ook nier goed en hadden ze dat ook al geadviseerd maar doordat we dat nogal schrikbarend vonden hadden we haar niet echt geadviseerd er aan deel te nemen en uiteindelijk leidde ze aan psychose. Dat was zo eng om mee te maken en begrijp pas een jaar later wat t inhoud. Terwijl ik haar toen vooral niet begreep en haatte om wat ze had gedaan.
Ik weer dat t op korte termijn geen wonderen zullen worden verricht. Maar hoop iig wel dat ik het haar gemakkelijker kan maken. En die schuldgevoelens of overdraagbare negatieve gedachtens niet in mij laat komen.
Wat bedoel je?
dinsdag 4 februari 2020 om 12:43
Zoals al gezegt is: denk klein. Hier helaas ook een depressie gehad en op het hoogste punt had ik dezelfde vermoeidheid als bij een zware griep. Alles deed pijn en ik was niet vooruit te branden. Natuurlijk is dit voor iedereen anders in een depressie, maar deze uitleg hielp mijn naasten wel. Met een flinke griep wil je ook niet naar de stad, maar simpel een disneyfilm kijken op de bank kan wel, al is ook daarna je energie op. Vraag aan haar wat ze fijn vind, een prakkie om op te warmen, samen op de bank liggen, begeleiding om te wandelen.
Maar vergeet ook jezelf niet, een naaste met een depressie is zwaar. Blijf binnen je eigen grenzen en voel je niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Sterkte!
Maar vergeet ook jezelf niet, een naaste met een depressie is zwaar. Blijf binnen je eigen grenzen en voel je niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Sterkte!
dinsdag 4 februari 2020 om 13:10
Het is in ieder geval heel erg zwaar en wij lijden door haar verdriet er ook allemaal door. Mijn moeder kan het niet meer aanzien. Ik lig er door ook wakker van en ik wil niet constant me zorgen hoeven te maken en er zelf ook zodanig emotioneel betrokken bij raken.
Ik bied wel een luisterend oor maar wel in bepaalde mate en weet niet zo goed of ik haar daarmee niet te kort schiet. Ik geef haar niet de ruimte meer om bijv constant door te hameren over negatieve gezeik enzo doordat ze te veel piekert over allerlei dingen en dat dan ook blijft herhalen.
Ik geef er we een reactie op, kort maar krachtig en ga niet er verder op in. Doordat ik zelf ook denk dat je negatieve onzin niet al te veel aandacht moet geven. Als ik dat ook zou doen, zou mijn energie helemaal opgebrand zijn.
Ik bied wel een luisterend oor maar wel in bepaalde mate en weet niet zo goed of ik haar daarmee niet te kort schiet. Ik geef haar niet de ruimte meer om bijv constant door te hameren over negatieve gezeik enzo doordat ze te veel piekert over allerlei dingen en dat dan ook blijft herhalen.
Ik geef er we een reactie op, kort maar krachtig en ga niet er verder op in. Doordat ik zelf ook denk dat je negatieve onzin niet al te veel aandacht moet geven. Als ik dat ook zou doen, zou mijn energie helemaal opgebrand zijn.
