Psyche
alle pijlers
Omgang op de werkvloer
dinsdag 16 juni 2020 om 13:19
Ik heb een chronische depressie, ASS (PDD-NOS) en ('vermoeden van' maar dat heb ik niet verder laten onderzoeken) ADD. Heerlijke combi die ervoor zorgt dat ik nogal eens niet lekker in mijn vel zit. De vorm varieert, op de werkvloer te zien als:
- niet bereikbaar zijn / een leeg hoofd / niks kunnen doen
- ongedurig en ratelend / warrig / druk
- paniekerig / verwilderd / kortaf / chagrijnig / negatief
- leeg / nergens zin in / nergens toe kunnen zetten / niet op gang komen
Gelukkig gaat het soms ook wél goed
In ieder geval, er is geen pijl op te trekken, kan een paar dagen duren, paar weken, maanden, steeds dezelfde bui, andere buien etc. Ik word dan ook behoorlijk moe van mezelf, maar dat terzijde.
Nu heb ik een leidinggevende functie en pas ik ervoor om om de haverklap bij mijn medewerkers aan te geven dat ik 'even niet lekker in mijn vel zit' (ik blijf aan de gang). Laat staan al de nuances. Als het heel erg is, dan geef ik het wel kort aan of ik neem vrij of zo, maar meestal trek ik me terug in mijn kamer en doe mijn ding (of niet), niemand die het ziet, en da's verder ook niet vreemd of zo.
Naast mijn vier medewerkers en nog een bergje andere collega's (stuk of 10-15) heb ik twee naaste collega's, een medeleidinggevende en onze directeur. Met beiden moet ik 'alles' kunnen delen. En ook bij hen heb ik moeite om in sommige periodes dag in dag uit te zeggen 'gaat ff niet lekker'. Maar ja, als ik het níet zeg, dan wil ik nog weleens minder handig uit de hoek komen.
Bijvoorbeeld mijn naaste collega's afvallen in bijzijn van andere medewerkers, wat gewoon niet kan, want wij treden als managementteam als één team naar buiten, bovendien heb ik op zo'n moment zelden gelijk.
Ander voorbeeld: ik ben blij dat de naaste collega's hun plannen met mij bespreken, maar komt dat op het 'verkeerde' moment, dan kan ik alleen maar de negatieve kanten benoemen en duw ik hun enthousiasme onterecht weg.
Ik ben op zoek naar tips hoe ik met mijn twee naaste collega's om kan gaan. Hoe kan ik simpel aangeven hoe de vlag erbij staat en wat ze van mij kunnen verwachten zonder continue met een zeikverhaal te komen (zo voelt dat voor mij als ik aan wil geven dat het niet loopt). En zonder daar een dramatische nadruk op te leggen (jongens, goedemorgen, vandaag is de kleur...)
Het liefst zeg ik helemaal niks. Maar ik weet dat je aan de buitenkant niets kunt zien en dat je dan uit mijn gedrag indirect af moet leiden wat er aan de hand is (gewoon chagrijnig, als elk normaal mens? Terecht boos op een leveranciers? Of 'niet lekker in m'n vel' met één van bovenstaande mogelijkheden?). En dat laten raden door de naaste collega's lijkt me niet erg bevorderlijk. Maar ja, hoe dán?
- niet bereikbaar zijn / een leeg hoofd / niks kunnen doen
- ongedurig en ratelend / warrig / druk
- paniekerig / verwilderd / kortaf / chagrijnig / negatief
- leeg / nergens zin in / nergens toe kunnen zetten / niet op gang komen
Gelukkig gaat het soms ook wél goed
In ieder geval, er is geen pijl op te trekken, kan een paar dagen duren, paar weken, maanden, steeds dezelfde bui, andere buien etc. Ik word dan ook behoorlijk moe van mezelf, maar dat terzijde.
Nu heb ik een leidinggevende functie en pas ik ervoor om om de haverklap bij mijn medewerkers aan te geven dat ik 'even niet lekker in mijn vel zit' (ik blijf aan de gang). Laat staan al de nuances. Als het heel erg is, dan geef ik het wel kort aan of ik neem vrij of zo, maar meestal trek ik me terug in mijn kamer en doe mijn ding (of niet), niemand die het ziet, en da's verder ook niet vreemd of zo.
Naast mijn vier medewerkers en nog een bergje andere collega's (stuk of 10-15) heb ik twee naaste collega's, een medeleidinggevende en onze directeur. Met beiden moet ik 'alles' kunnen delen. En ook bij hen heb ik moeite om in sommige periodes dag in dag uit te zeggen 'gaat ff niet lekker'. Maar ja, als ik het níet zeg, dan wil ik nog weleens minder handig uit de hoek komen.
Bijvoorbeeld mijn naaste collega's afvallen in bijzijn van andere medewerkers, wat gewoon niet kan, want wij treden als managementteam als één team naar buiten, bovendien heb ik op zo'n moment zelden gelijk.
Ander voorbeeld: ik ben blij dat de naaste collega's hun plannen met mij bespreken, maar komt dat op het 'verkeerde' moment, dan kan ik alleen maar de negatieve kanten benoemen en duw ik hun enthousiasme onterecht weg.
Ik ben op zoek naar tips hoe ik met mijn twee naaste collega's om kan gaan. Hoe kan ik simpel aangeven hoe de vlag erbij staat en wat ze van mij kunnen verwachten zonder continue met een zeikverhaal te komen (zo voelt dat voor mij als ik aan wil geven dat het niet loopt). En zonder daar een dramatische nadruk op te leggen (jongens, goedemorgen, vandaag is de kleur...)
Het liefst zeg ik helemaal niks. Maar ik weet dat je aan de buitenkant niets kunt zien en dat je dan uit mijn gedrag indirect af moet leiden wat er aan de hand is (gewoon chagrijnig, als elk normaal mens? Terecht boos op een leveranciers? Of 'niet lekker in m'n vel' met één van bovenstaande mogelijkheden?). En dat laten raden door de naaste collega's lijkt me niet erg bevorderlijk. Maar ja, hoe dán?
dinsdag 16 juni 2020 om 14:57
Die op hun tenen moeten lopen omdat jij weer eens een van je buien hebt? Of valt dat mee?
dinsdag 16 juni 2020 om 15:01
Is het een idee om eens met je twee naaste collega's om de tafel te gaan zitten en volledig open kaart te spelen? Volgens mij gaat het tussen jullie drieën best goed en kunnen zij redelijk met jouw buien omgaan.
En wie weet is er dan heel veel mogelijk in de zin van dat jij in verhouding wat meer uitvoerend werk gaat doen en zij wat meer communicatie naar buiten doen?
Ik ken super veel slimme mensen die heel erg goed zijn in wat ze doen maar communicatief niet heel sterk zijn (om wat voor reden dan ook). En dat werkt dan vaak toch het beste als zij gewoon hun werk doen en de communicatie via een paar collega's gaat die hen goed kennen en niet gelijk op de kast zitten als diegene bijzonder reageert.
En voor de rest, aan jezelf werken, maar dat doe je al (dat is al meer dan vele anderen doen)
En wie weet is er dan heel veel mogelijk in de zin van dat jij in verhouding wat meer uitvoerend werk gaat doen en zij wat meer communicatie naar buiten doen?
Ik ken super veel slimme mensen die heel erg goed zijn in wat ze doen maar communicatief niet heel sterk zijn (om wat voor reden dan ook). En dat werkt dan vaak toch het beste als zij gewoon hun werk doen en de communicatie via een paar collega's gaat die hen goed kennen en niet gelijk op de kast zitten als diegene bijzonder reageert.
En voor de rest, aan jezelf werken, maar dat doe je al (dat is al meer dan vele anderen doen)
dinsdag 16 juni 2020 om 16:43
Je trapt degenen op de tenen die je het meest 'liefhebt', ofwel, meestal is mijn vader de sjaak (maar dat begrijpt hij wel), en in een uiterst geval één van beide naaste collega's. Daar voel je je vertrouwt bij en daar kun je 'het maken' zonder dat er echt grote ongelukken gebeuren.
Blijft wel: privé en zakelijk. Dat moet niet volledig door elkaar gaan lopen, en mijn issues zijn niet die van het bedrijf.
dinsdag 16 juni 2020 om 20:16
Het lijkt me heel vervelend om niet op je eigen gevoel en intuïtie te kunnen vertrouwen. Ikzelf vaar daar blind op.
Voel iets niet goed dan is daar altijd een goed te beredeneren reden voor, waar ik dan even over moet nadenken.
Ik snap niet hoe jij functioneert, maar je functioneert zo te horen prima maar voldoet niet aan je eigen eisen.
Ik zou het in de trant zoeken van 'fake it till you make it', dus op je werk de rol van professionele leidinggevende aannemen, desnoods tegen hoe je je voelt op een dag in.
Kijke.hoe anderen dat doen en dat imiteren.
Iemand komt met een idee, dan bedenk jij je hoe collega x of docent y zou hebben gereageerd.
Ik kan naast eraan werken niks anders bedenken. Het bij je collega's neerleggen zou ik never nooit doen.
Voel iets niet goed dan is daar altijd een goed te beredeneren reden voor, waar ik dan even over moet nadenken.
Ik snap niet hoe jij functioneert, maar je functioneert zo te horen prima maar voldoet niet aan je eigen eisen.
Ik zou het in de trant zoeken van 'fake it till you make it', dus op je werk de rol van professionele leidinggevende aannemen, desnoods tegen hoe je je voelt op een dag in.
Kijke.hoe anderen dat doen en dat imiteren.
Iemand komt met een idee, dan bedenk jij je hoe collega x of docent y zou hebben gereageerd.
Ik kan naast eraan werken niks anders bedenken. Het bij je collega's neerleggen zou ik never nooit doen.
dinsdag 16 juni 2020 om 20:19
Welkom in mijn hoofd. Het is daar veel te vol, wat ik ook probeer. En de analyses krijg ik er gratis bij. Gek genoeg is dat niet het ergste, dat herkauwen helpt ook om alles in het juiste perspectief te zetten, daar heb ik tijd voor nodig namelijk, die dingen gaan bij mij niet spontaan.
dinsdag 16 juni 2020 om 23:05
Heel logisch. Klinken ook echt als super leuke facetten van je werk.
Wat ik me afvraag: Hoe zie je rol als leidinggevende op dit moment? Wat is volgens jou een goede leidinggevende? Wanneer zien anderen jou als goede leidinggevende, denk je? Wanneer vind je zelf dat je je werk als leidinggevende goed doet?
woensdag 17 juni 2020 om 09:18
Jij zit in het team van mijn vader. Goede tips. Nadeel is dat juist het functioneren 'as if normal' me ongelooflijk moe maakt, wat op de lange termijn meer kapot heeft gemaakt dan nodig was.Het-groepje schreef: ↑16-06-2020 20:16Het lijkt me heel vervelend om niet op je eigen gevoel en intuïtie te kunnen vertrouwen. Ikzelf vaar daar blind op.
Voel iets niet goed dan is daar altijd een goed te beredeneren reden voor, waar ik dan even over moet nadenken.
Ik snap niet hoe jij functioneert, maar je functioneert zo te horen prima maar voldoet niet aan je eigen eisen.
Ik zou het in de trant zoeken van 'fake it till you make it', dus op je werk de rol van professionele leidinggevende aannemen, desnoods tegen hoe je je voelt op een dag in.
Kijke.hoe anderen dat doen en dat imiteren.
Iemand komt met een idee, dan bedenk jij je hoe collega x of docent y zou hebben gereageerd.
Ik kan naast eraan werken niks anders bedenken. Het bij je collega's neerleggen zou ik never nooit doen.
Niettemin is dit de strategie die ik tegenover alle medewerkers gebruik, alleen richting de twee naaste collega's vind ik dat lastig. Kleine dingen die wel helpen: triggers uit de weg gaan, dus niet twee vergaderingen op één dag plannen, simpel maar effectief.
woensdag 17 juni 2020 om 09:24
Mijn rol is het ondersteunen van mijn medewerkers in hun werk. Kunnen ze zelf een knoop niet doorhakken dan doe ik dat, of liever, ik laat het hun doen onder mijn begeleiding. Ik kijk of ze goed in hun vel zitten en heb het erover als ze dat nodig hebben. Ik zorg ervoor dat als er extra taken zijn, dat ze die onderling goed verdelen. Mijn meiden hebben veel vrijheid, ik sta ze aan de zijlijn aan te moedigen om hun eigen beslissingen te nemen.Lachattenoir schreef: ↑16-06-2020 23:05Heel logisch. Klinken ook echt als super leuke facetten van je werk.
Wat ik me afvraag: Hoe zie je rol als leidinggevende op dit moment? Wat is volgens jou een goede leidinggevende? Wanneer zien anderen jou als goede leidinggevende, denk je? Wanneer vind je zelf dat je je werk als leidinggevende goed doet?
Gelukkig is dat ook wat ik terug krijg, ze vinden me een prettige leidinggevende. Ik heb de sfeer sterk verbeterd t.o.v. mijn voorganger zeggen ze, en mijn meest recente aanwinst (nu een jaar in dienst) geeft aan zich erg op haar gemak te voelen. En verder voeren de meiden hun taken goed uit.
woensdag 17 juni 2020 om 09:26
De openingspost lezende: een paniekaanval komt tegenwoordig niet veel meer voor, daar heb ik al mee leren omgaan. Ik voel ze nu ook aankomen en dan trek ik me terug. Alleen de naaste collega's weten hier van en één van hen heeft ze weleens meegemaakt. Die weet ook hoe hij me eruit moet trekken, maar dat is tegenwoordig niet meer nodig, die techniek heb ik onder de knie.
woensdag 17 juni 2020 om 09:59
Ik heb zonet nog een zeer complimenteus gesprek gehad met mijn directeur en gisteren nog een goed gesprek met de andere collega leidinggevende. En mijn medewerkers zijn als gezegd ook blij met me.
Het is meer, soms vlieg ik tegen de muren op. Ik ben het niet eens met mezelf, ik stel mezelf teleur. En hoe harder ik mijn best doe, hoe vermoeider ik word. Het lukt nauwelijks mijn leven anders in te richten. Huishouden? Een ramp. Mijn kinderen reageerden blij verrast toen ze voor het eerst sinds maanden weer een stukje van de vloer in de gangkast konden zien, dat dan even los van de troep die daardoor náást de kast groeide.
Ik heb op sommige momenten veel rust nodig, maar als ik dat aangeef vind ik mezelf een zeur, een aansteller, dus dat doe ik dan misschien één keer, op het moment dat ik al over mijn grens heen ben, maar de volgende dag ga ik dat niet herhalen, want ik hou niet van aandacht en ik vind het gezeur.
Maar het ís dus geen gezeur want al dat gedoe in mijn hoofd werkt je fysiek tegen, ik heb daar echt last van.
Hulpverleners helpen niet, ik moet het toch zelf doen. Dat weet ik, en dat gaat ook steeds beter, maar ik ben hier al veertig jaar mee bezig, wanneer houdt dat eens op?! Wanneer kan ik mezelf accepteren. En, wie ben ik?
femke09 wijzigde dit bericht op 17-06-2020 10:01
Reden: Typo
Reden: Typo
0.03% gewijzigd
woensdag 17 juni 2020 om 10:02
femke09 schreef: ↑17-06-2020 09:24Mijn rol is het ondersteunen van mijn medewerkers in hun werk. Kunnen ze zelf een knoop niet doorhakken dan doe ik dat, of liever, ik laat het hun doen onder mijn begeleiding. Ik kijk of ze goed in hun vel zitten en heb het erover als ze dat nodig hebben. Ik zorg ervoor dat als er extra taken zijn, dat ze die onderling goed verdelen. Mijn meiden hebben veel vrijheid, ik sta ze aan de zijlijn aan te moedigen om hun eigen beslissingen te nemen.
Gelukkig is dat ook wat ik terug krijg, ze vinden me een prettige leidinggevende. Ik heb de sfeer sterk verbeterd t.o.v. mijn voorganger zeggen ze, en mijn meest recente aanwinst (nu een jaar in dienst) geeft aan zich erg op haar gemak te voelen. En verder voeren de meiden hun taken goed uit.
Dit klinkt hartstikke fijn, maar ik vind deze post niet te rijmen met wat je in je OP schrijft. Het lijken wel twee compleet verschillende Femkes en het kan niet tegelijk allebei waar zijn. Wat is nou de werkelijkheid?
Deze...
''op de werkvloer te zien als:
- niet bereikbaar zijn / een leeg hoofd / niks kunnen doen
- ongedurig en ratelend / warrig / druk
- paniekerig / verwilderd / kortaf / chagrijnig / negatief
- leeg / nergens zin in / nergens toe kunnen zetten / niet op gang komen
kan een paar dagen duren, paar weken, maanden, steeds dezelfde bui, andere buien etc.
om de haverklap''
...die ook nog collega's afvalt in het bijzijn van andere collega's en vaak alleen maar negatief is, m.a.w. heel onvoorspelbaar en onveilig, of de Femke uit bovenstaand bericht die een geweldige leidinggevende is en een prettige, veilige sfeer weet te creëren?
woensdag 17 juni 2020 om 10:09
Kwestie van een masker opzetten, en jezelf verstoppen als dat niet lukt.S-Groot schreef: ↑17-06-2020 10:02Dit klinkt hartstikke fijn, maar ik vind deze post niet te rijmen met wat je in je OP schrijft. Het lijken wel twee compleet verschillende Femkes en het kan niet tegelijk allebei waar zijn. Wat is nou de werkelijkheid?
Deze...
''op de werkvloer te zien als:
- niet bereikbaar zijn / een leeg hoofd / niks kunnen doen
- ongedurig en ratelend / warrig / druk
- paniekerig / verwilderd / kortaf / chagrijnig / negatief
- leeg / nergens zin in / nergens toe kunnen zetten / niet op gang komen
kan een paar dagen duren, paar weken, maanden, steeds dezelfde bui, andere buien etc.
om de haverklap''
...die ook nog collega's afvalt in het bijzijn van andere collega's en vaak alleen maar negatief is, m.a.w. heel onvoorspelbaar en onveilig, of de Femke uit bovenstaand bericht die een geweldige leidinggevende is en een prettige, veilige sfeer weet te creëren?
De collega die ik heb afgevallen in het bijzijn van anderen, dat was niet bij mijn afdeling maar bij andere werknemers, het gebeurde afgelopen vrijdag en werd, zoals collega dat verwoordde, een haantjesgevecht wat nergens op sloeg. Dat heeft nogal indruk op me gemaakt, vandaar dat die als voorbeeld direct boven kwam drijven, ik ben daar erg van geschrokken.
Ik heb mijn eigen werkkamer, niemand die het ziet als ik dagen niks uitvoer. Er is ook geen zichtbare productie, dus dat valt niemand op. En een vrolijk gezicht helpt, wanneer je tevoorschijn komt. Ik heb vaak ook extra leuke kleding aan op mindere dagen, in de hoop mezelf op te beuren. Maar als gezegd, een masker dat goed werkt.
woensdag 17 juni 2020 om 10:12
Hm, misschien dat ik met 'werkvloer' verwarring schep. Dit is hoe ik me voel en tegenover de twee naaste collega's kan gedragen. Tegenover de collega's met name dan afwezig zijn of negatief reageren zonder noodzaak.
In het bijzijn van anderen speel ik mijn rol. En als dat niet gaat, je kunt ook een pauze overslaan of buiten even een rondje gaan lopen. En ik heb mijn eigen werkkamer, mijn eigen medewerkers zien me alleen langslopen 'in goede doen'.
In het bijzijn van anderen speel ik mijn rol. En als dat niet gaat, je kunt ook een pauze overslaan of buiten even een rondje gaan lopen. En ik heb mijn eigen werkkamer, mijn eigen medewerkers zien me alleen langslopen 'in goede doen'.
woensdag 17 juni 2020 om 10:46
Dat dikgedrukte is het belangrijkste denk ik. Jij bent wie je bent met alle talenten en alle wat minder ontwikkelde vaardigheden. En, "het is okay to not feel okay". Gaat het een dag niet dan kun je dat maar beter zo vroeg mogelijk accepteren en je er aan over geven en wat "simpele klusjes" gaan doen. Iedereen maakt fouten op de werkvloer, een onhandige email of opmerking (of je collega afvallen), maar we zijn allemaal veel meer dan dat en het gaat er om hoe we het oplossen. Het feit dat je met het incident zit zegt al heel veel en zorgt er waarschijnlijk voor dat je dit niet nog een keer doet.femke09 schreef: ↑17-06-2020 09:59Ik heb zonet nog een zeer complimenteus gesprek gehad met mijn directeur en gisteren nog een goed gesprek met de andere collega leidinggevende. En mijn medewerkers zijn als gezegd ook blij met me.
Het is meer, soms vlieg ik tegen de muren op. Ik ben het niet eens met mezelf, ik stel mezelf teleur. En hoe harder ik mijn best doe, hoe vermoeider ik word. Het lukt nauwelijks mijn leven anders in te richten. Huishouden? Een ramp. Mijn kinderen reageerden blij verrast toen ze voor het eerst sinds maanden weer een stukje van de vloer in de gangkast konden zien, dat dan even los van de troep die daardoor náást de kast groeide.
Ik heb op sommige momenten veel rust nodig, maar als ik dat aangeef vind ik mezelf een zeur, een aansteller, dus dat doe ik dan misschien één keer, op het moment dat ik al over mijn grens heen ben, maar de volgende dag ga ik dat niet herhalen, want ik hou niet van aandacht en ik vind het gezeur.
Maar het ís dus geen gezeur want al dat gedoe in mijn hoofd werkt je fysiek tegen, ik heb daar echt last van.
Hulpverleners helpen niet, ik moet het toch zelf doen. Dat weet ik, en dat gaat ook steeds beter, maar ik ben hier al veertig jaar mee bezig, wanneer houdt dat eens op?! Wanneer kan ik mezelf accepteren. En, wie ben ik?
Blijkbaar vindt jouw leidinggevende je goed genoeg voor jouw baan. Dus dan is het goed, ook als er blijkbaar wekenlang weinig uit je handen komt. Dus als hij/zij het accepteert dan is het toch prima. En gaat het een dag niet dan mag dat blijkbaar, top dat je zo goed werk aflevert dat je dat voor elkaar hebt weten te boxen!
Even de aanname dat jouw kinderen ook nog een andere ouder hebben, die kan toch ook een deel opvangen, zodat jij af en toe (of wat vaker) je rust kunt pakken en niet over je grenzen gaat. En wat betreft de rommel, zorgen dat het gedaan wordt betekend niet dat jij het per se moet doen. Een schoonmaker inhuren is ook verantwoordelijkheid nemen.
woensdag 17 juni 2020 om 11:33
femke09 schreef: ↑17-06-2020 10:12Hm, misschien dat ik met 'werkvloer' verwarring schep. Dit is hoe ik me voel en tegenover de twee naaste collega's kan gedragen. Tegenover de collega's met name dan afwezig zijn of negatief reageren zonder noodzaak.
In het bijzijn van anderen speel ik mijn rol. En als dat niet gaat, je kunt ook een pauze overslaan of buiten even een rondje gaan lopen.En ik heb mijn eigen werkkamer, mijn eigen medewerkers zien me alleen langslopen 'in goede doen'.
Dit lijkt mij eerlijk gezegd dodelijk vermoeiend!
Weet je wel zeker dat je een leidinggevende positie ambieert? Volgens mij ben je heel slim en gedreven, maar dat kun je ook inzetten buiten leidinggevende posities. Zelf wil ik absoluut geen leiding geven, omdat ik heb gemerkt dat ik daar doodmoe van word, maar ik wil wel inhoudelijk werk doen op hoog niveau met liefst een goed salaris. Daarom ben ik in een groot bedrijf gaan werken op een afdeling met allemaal vakidioten die zelfstandig hun gang gaan maar met wie ik ook kan sparren. Best of both worlds voor mij.
woensdag 17 juni 2020 om 12:24
Knap hoe je het allemaal runt in je eentje. Kids, werk, huishouden, tuin, admi, etc etc etc.
Geen wonder dat je je dan weleens leeg voelt.
woensdag 17 juni 2020 om 12:31
Ja, is ook heel vermoeiend.Poppy_del_Rio schreef: ↑17-06-2020 11:33Dit lijkt mij eerlijk gezegd dodelijk vermoeiend!
Weet je wel zeker dat je een leidinggevende positie ambieert?
Functie is part of the job. Mijn medewerkers hebben hun eigen werk en hebben weinig aansturing nodig, ze hoeven ook niet periodiek verantwoording af te leggen, zolang hun werk gedaan wordt is het prima.
Juist die loneley positie spreekt me aan. Ik loop hier al acht jaar met plezier rond.
woensdag 17 juni 2020 om 12:32
Da's het voordeel als je niet beter weet en bent opgevoed met 'schouders eronder', je gaat gewoon door. Het leven gaat uiteindelijk óók gewoon door.
woensdag 17 juni 2020 om 12:45
femke09 schreef: ↑17-06-2020 12:31Ja, is ook heel vermoeiend.
Functie is part of the job. Mijn medewerkers hebben hun eigen werk en hebben weinig aansturing nodig, ze hoeven ook niet periodiek verantwoording af te leggen, zolang hun werk gedaan wordt is het prima.
Juist die loneley positie spreekt me aan. Ik loop hier al acht jaar met plezier rond.
In dat geval zou ik, als ik jou was, mijn “gebruiksaanwijzing” toch nog eens doorspreken met de twee directe collega’s. En misschien zijn er toch taken die jou bovengemiddeld veel energie kosten, die je kunt uitruilen met een van hen. Ik ben zelf groot voorstander van een takenpakket creëren dat zo veel mogelijk aansluit bij je talenten en persoonlijkheid. Het klinkt alsof je al een eind op weg bent daarnaartoe, maar misschien kan er nog wat gefinetuned worden.
woensdag 17 juni 2020 om 13:14
Eens met bovenstaande. En volgens mij gaat het ondanks alles wat je beschrijft waar je last van hebt heel erg goed. Jij hebt het naar je zin op je werk, ze zijn tevreden met je, alleen is het soms wat veel.Poppy_del_Rio schreef: ↑17-06-2020 12:45In dat geval zou ik, als ik jou was, mijn “gebruiksaanwijzing” toch nog eens doorspreken met de twee directe collega’s. En misschien zijn er toch taken die jou bovengemiddeld veel energie kosten, die je kunt uitruilen met een van hen. Ik ben zelf groot voorstander van een takenpakket creëren dat zo veel mogelijk aansluit bij je talenten en persoonlijkheid. Het klinkt alsof je al een eind op weg bent daarnaartoe, maar misschien kan er nog wat gefinetuned worden.
Ik vind het soms al veel om met 2 volwassenen 1 kind op te voeden, te werken en al het andere, laat staan in je eentje 2 kinderen opvoeden en alles daarbij alleen moeten doen. Volgens mij heb jij gewoon af en toe een dikke knuffel nodig
woensdag 17 juni 2020 om 16:32
Wat heerlijk.femke09 schreef: ↑17-06-2020 09:24Mijn rol is het ondersteunen van mijn medewerkers in hun werk. Kunnen ze zelf een knoop niet doorhakken dan doe ik dat, of liever, ik laat het hun doen onder mijn begeleiding. Ik kijk of ze goed in hun vel zitten en heb het erover als ze dat nodig hebben. Ik zorg ervoor dat als er extra taken zijn, dat ze die onderling goed verdelen. Mijn meiden hebben veel vrijheid, ik sta ze aan de zijlijn aan te moedigen om hun eigen beslissingen te nemen.
Gelukkig is dat ook wat ik terug krijg, ze vinden me een prettige leidinggevende. Ik heb de sfeer sterk verbeterd t.o.v. mijn voorganger zeggen ze, en mijn meest recente aanwinst (nu een jaar in dienst) geeft aan zich erg op haar gemak te voelen. En verder voeren de meiden hun taken goed uit.
Kan mening leidinggevende nog wat van leren. De meesten tonen al niet de reflectie die jij nu doet. Echte goede, mens- en procesgerichte leidinggevenden zijn heel schaars.
