Psyche
alle pijlers
Omgang op de werkvloer
dinsdag 16 juni 2020 om 13:19
Ik heb een chronische depressie, ASS (PDD-NOS) en ('vermoeden van' maar dat heb ik niet verder laten onderzoeken) ADD. Heerlijke combi die ervoor zorgt dat ik nogal eens niet lekker in mijn vel zit. De vorm varieert, op de werkvloer te zien als:
- niet bereikbaar zijn / een leeg hoofd / niks kunnen doen
- ongedurig en ratelend / warrig / druk
- paniekerig / verwilderd / kortaf / chagrijnig / negatief
- leeg / nergens zin in / nergens toe kunnen zetten / niet op gang komen
Gelukkig gaat het soms ook wél goed
In ieder geval, er is geen pijl op te trekken, kan een paar dagen duren, paar weken, maanden, steeds dezelfde bui, andere buien etc. Ik word dan ook behoorlijk moe van mezelf, maar dat terzijde.
Nu heb ik een leidinggevende functie en pas ik ervoor om om de haverklap bij mijn medewerkers aan te geven dat ik 'even niet lekker in mijn vel zit' (ik blijf aan de gang). Laat staan al de nuances. Als het heel erg is, dan geef ik het wel kort aan of ik neem vrij of zo, maar meestal trek ik me terug in mijn kamer en doe mijn ding (of niet), niemand die het ziet, en da's verder ook niet vreemd of zo.
Naast mijn vier medewerkers en nog een bergje andere collega's (stuk of 10-15) heb ik twee naaste collega's, een medeleidinggevende en onze directeur. Met beiden moet ik 'alles' kunnen delen. En ook bij hen heb ik moeite om in sommige periodes dag in dag uit te zeggen 'gaat ff niet lekker'. Maar ja, als ik het níet zeg, dan wil ik nog weleens minder handig uit de hoek komen.
Bijvoorbeeld mijn naaste collega's afvallen in bijzijn van andere medewerkers, wat gewoon niet kan, want wij treden als managementteam als één team naar buiten, bovendien heb ik op zo'n moment zelden gelijk.
Ander voorbeeld: ik ben blij dat de naaste collega's hun plannen met mij bespreken, maar komt dat op het 'verkeerde' moment, dan kan ik alleen maar de negatieve kanten benoemen en duw ik hun enthousiasme onterecht weg.
Ik ben op zoek naar tips hoe ik met mijn twee naaste collega's om kan gaan. Hoe kan ik simpel aangeven hoe de vlag erbij staat en wat ze van mij kunnen verwachten zonder continue met een zeikverhaal te komen (zo voelt dat voor mij als ik aan wil geven dat het niet loopt). En zonder daar een dramatische nadruk op te leggen (jongens, goedemorgen, vandaag is de kleur...)
Het liefst zeg ik helemaal niks. Maar ik weet dat je aan de buitenkant niets kunt zien en dat je dan uit mijn gedrag indirect af moet leiden wat er aan de hand is (gewoon chagrijnig, als elk normaal mens? Terecht boos op een leveranciers? Of 'niet lekker in m'n vel' met één van bovenstaande mogelijkheden?). En dat laten raden door de naaste collega's lijkt me niet erg bevorderlijk. Maar ja, hoe dán?
- niet bereikbaar zijn / een leeg hoofd / niks kunnen doen
- ongedurig en ratelend / warrig / druk
- paniekerig / verwilderd / kortaf / chagrijnig / negatief
- leeg / nergens zin in / nergens toe kunnen zetten / niet op gang komen
Gelukkig gaat het soms ook wél goed
In ieder geval, er is geen pijl op te trekken, kan een paar dagen duren, paar weken, maanden, steeds dezelfde bui, andere buien etc. Ik word dan ook behoorlijk moe van mezelf, maar dat terzijde.
Nu heb ik een leidinggevende functie en pas ik ervoor om om de haverklap bij mijn medewerkers aan te geven dat ik 'even niet lekker in mijn vel zit' (ik blijf aan de gang). Laat staan al de nuances. Als het heel erg is, dan geef ik het wel kort aan of ik neem vrij of zo, maar meestal trek ik me terug in mijn kamer en doe mijn ding (of niet), niemand die het ziet, en da's verder ook niet vreemd of zo.
Naast mijn vier medewerkers en nog een bergje andere collega's (stuk of 10-15) heb ik twee naaste collega's, een medeleidinggevende en onze directeur. Met beiden moet ik 'alles' kunnen delen. En ook bij hen heb ik moeite om in sommige periodes dag in dag uit te zeggen 'gaat ff niet lekker'. Maar ja, als ik het níet zeg, dan wil ik nog weleens minder handig uit de hoek komen.
Bijvoorbeeld mijn naaste collega's afvallen in bijzijn van andere medewerkers, wat gewoon niet kan, want wij treden als managementteam als één team naar buiten, bovendien heb ik op zo'n moment zelden gelijk.
Ander voorbeeld: ik ben blij dat de naaste collega's hun plannen met mij bespreken, maar komt dat op het 'verkeerde' moment, dan kan ik alleen maar de negatieve kanten benoemen en duw ik hun enthousiasme onterecht weg.
Ik ben op zoek naar tips hoe ik met mijn twee naaste collega's om kan gaan. Hoe kan ik simpel aangeven hoe de vlag erbij staat en wat ze van mij kunnen verwachten zonder continue met een zeikverhaal te komen (zo voelt dat voor mij als ik aan wil geven dat het niet loopt). En zonder daar een dramatische nadruk op te leggen (jongens, goedemorgen, vandaag is de kleur...)
Het liefst zeg ik helemaal niks. Maar ik weet dat je aan de buitenkant niets kunt zien en dat je dan uit mijn gedrag indirect af moet leiden wat er aan de hand is (gewoon chagrijnig, als elk normaal mens? Terecht boos op een leveranciers? Of 'niet lekker in m'n vel' met één van bovenstaande mogelijkheden?). En dat laten raden door de naaste collega's lijkt me niet erg bevorderlijk. Maar ja, hoe dán?
dinsdag 16 juni 2020 om 13:35
Bijvoorbeeld mijn naaste collega's afvallen in bijzijn van andere medewerkers, wat gewoon niet kan, want wij treden als managementteam als één team naar buiten, bovendien heb ik op zo'n moment zelden gelijk.
Als je dit soort acties maakt omdat je niet lekker in je vel zit dan neem je volgens mij gewoon veel te veel hooi op je vork (qua uren en/of mate van belasting) en zou ik mijn pijlen daarop richten.
Ander voorbeeld: ik ben blij dat de naaste collega's hun plannen met mij bespreken, maar komt dat op het 'verkeerde' moment, dan kan ik alleen maar de negatieve kanten benoemen en duw ik hun enthousiasme onterecht weg.
Als dat in periodes dagelijks (en hele dagen) is dan betwijfel ik of je wel op je plek zit. Je kunt denken aan het opspelden van een button als teken dat je die dag niet aanspreekbaar bent, maar dat is in jouw functie als LG toch niet werkbaar?
dinsdag 16 juni 2020 om 13:36
dinsdag 16 juni 2020 om 13:38
Lastig dat je hier tegenaan loopt in je werk! Het zal voor jezelf ook niet makkelijk zijn om met je eigen onvoorspelbaarheid om te gaan, erg vermoeiend. Kan me voorstellen dat dit je in een verantwoordelijke functie als de jouwe inderdaad in de weg zit.
Ik denk alleen dat het een stuk constructiever zou zijn als je gaat werken aan jezélf; leren omgaan met die buien en emoties en reguleren van je eigen gedrag, ipv het bij anderen neer te leggen en te verwachten dat iedereen altijd maar rekening houdt met hoe jouw pet staat.
Dat is hoe ik het zie, althans.
Verder rijst bij mij de vraag of je misschien niet teveel druk ervaart in je functie? Edit: zie dat dit al vaker gezegd wordt, had tijdens het typen wat reacties gemist.
Ik denk alleen dat het een stuk constructiever zou zijn als je gaat werken aan jezélf; leren omgaan met die buien en emoties en reguleren van je eigen gedrag, ipv het bij anderen neer te leggen en te verwachten dat iedereen altijd maar rekening houdt met hoe jouw pet staat.
Dat is hoe ik het zie, althans.
Verder rijst bij mij de vraag of je misschien niet teveel druk ervaart in je functie? Edit: zie dat dit al vaker gezegd wordt, had tijdens het typen wat reacties gemist.
maillootje wijzigde dit bericht op 16-06-2020 13:41
17.25% gewijzigd
dinsdag 16 juni 2020 om 13:39
+1Luci_Morgenster schreef: ↑16-06-2020 13:36Het klikt alsof je functie te hoog gegrepen is met de problematiek die je hebt.
Je kan kijken of je daar gerichte hulp bij kan vragen, je bent vast niet de enige die dat aan een behandelaar vraagt.
Maar als dat niet voldoende is hoop ik dat je hele geduldige collega's en werkgever hebt.
dinsdag 16 juni 2020 om 13:39
Ik denk dat je deze leidinggevende functie helemaal niet zou moeten hebben met jouw problematiek. Dat gaat toch niet? Niet in de eerste plaats met je naaste collega’s, maar je kunt geen mensen aansturen op die manier.
Ik heb ook eens een manager gehad waarbij je nooit wist hoe de vlag erbij hing. Op zijn zachtst gezegd kwam dat de sfeer op de afdeling niet ten goede.
Ik heb ook eens een manager gehad waarbij je nooit wist hoe de vlag erbij hing. Op zijn zachtst gezegd kwam dat de sfeer op de afdeling niet ten goede.
dinsdag 16 juni 2020 om 13:40
Jeetje wat een hoop negativiteit in alleen je post al.
vervelend dat je niet goed in je vel zit, maar dat is niet het probleem van je werk en je collegas. Professioneel zijn houdt ook in dat je je persoonlijke problemen niet je werk laat beinvloeden, of in elk geval zo min mogelijk.
Je kan van je collegas en personeel niet verwachten dat ze rekening houden met jouw persoonlijke gevoel. Sorry, maar dat is jouw probleem, niet dat van hun en het op hun afreageren is niet okee.
Ik moet er niet aan denken te moeten werken onder een leidinggevende die zich zo opstelt als jij schetst in je post.
Probeer te werken aan jezelf en aan je gevoel zou ik zeggen, maar hou het bij jezelf.
vervelend dat je niet goed in je vel zit, maar dat is niet het probleem van je werk en je collegas. Professioneel zijn houdt ook in dat je je persoonlijke problemen niet je werk laat beinvloeden, of in elk geval zo min mogelijk.
Je kan van je collegas en personeel niet verwachten dat ze rekening houden met jouw persoonlijke gevoel. Sorry, maar dat is jouw probleem, niet dat van hun en het op hun afreageren is niet okee.
Ik moet er niet aan denken te moeten werken onder een leidinggevende die zich zo opstelt als jij schetst in je post.
Probeer te werken aan jezelf en aan je gevoel zou ik zeggen, maar hou het bij jezelf.
dinsdag 16 juni 2020 om 13:41
Ik denk dat het vooral jouw probleem is en je daar een oplossing voor moet zoeken met therapie en/of medicatie. Je kunt niet verwachten dat de hele wereld op de tenen loopt om jouw "humeur of onkunde".
Je zult ondanks je label gewoon aan je functie moeten voldoen, of een functie zoeken waar je je kunt afzonderen.
Je zult ondanks je label gewoon aan je functie moeten voldoen, of een functie zoeken waar je je kunt afzonderen.
dinsdag 16 juni 2020 om 13:44
Natuurlijk proberen te werken aan jezelf, dat ben ik met de anderen eens. Maar je zal vast wel andere capaciteiten hebben waardoor je deze baan hebt gekregen.
In de praktijk zou ik gewoon onder het mom van "efficiency" en "timemanagement" gaan werken met open deur/dichte deur. Open deur = iedereen kan op elk moment aanwaaien met om het even wat (je goede dagen). Dichte deur = alleen bij bloed of spoed ben ik beschikbaar. Dat is dan omdat je met "een groot project" bezig bent, m.a.w. als je niet zo lekker in je vel zit.
In de praktijk zou ik gewoon onder het mom van "efficiency" en "timemanagement" gaan werken met open deur/dichte deur. Open deur = iedereen kan op elk moment aanwaaien met om het even wat (je goede dagen). Dichte deur = alleen bij bloed of spoed ben ik beschikbaar. Dat is dan omdat je met "een groot project" bezig bent, m.a.w. als je niet zo lekker in je vel zit.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 16 juni 2020 om 13:51
Je hebt niet voor niets een leidinggevende functie gekregen, dus ze vinden dat jij daar de capaciteiten voor hebt.
Waarom ga je niet met die 2 collega's om de tafel zitten, leg uit wat je hier geschreven hebt. En zoek gezamenlijk naar een goede oplossing. Deur dicht, is niet binnenkomen. Niet onverwachts aanspreken, stuur vooraf even een mailtje met uitleg waarom, alleen aanspreken wanneer ik de kleur groen aan heb of koffie drink.
Zoals je al schreef, mensen kunnen aan de buitenkant niet zien hoe de vlag hangt. Je zal daar zelf meer open in moeten zijn en een manier moeten vinden om aan te geven wanneer ze je echt niet moeten storen, wanneer met alleen iets dringends tot gezellig dat je langs komt.
Het gaat niet alleen om het functioneren van jezelf maar van de hele afdeling.
Waarom ga je niet met die 2 collega's om de tafel zitten, leg uit wat je hier geschreven hebt. En zoek gezamenlijk naar een goede oplossing. Deur dicht, is niet binnenkomen. Niet onverwachts aanspreken, stuur vooraf even een mailtje met uitleg waarom, alleen aanspreken wanneer ik de kleur groen aan heb of koffie drink.
Zoals je al schreef, mensen kunnen aan de buitenkant niet zien hoe de vlag hangt. Je zal daar zelf meer open in moeten zijn en een manier moeten vinden om aan te geven wanneer ze je echt niet moeten storen, wanneer met alleen iets dringends tot gezellig dat je langs komt.
Het gaat niet alleen om het functioneren van jezelf maar van de hele afdeling.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 16 juni 2020 om 14:00
Dank voor jullie reacties.
Dichte deur / open deur: goede tip, die gebruik ik heel soms, omdat ik toch graag bereikbaar ben.
Voordeel voor mijn medewerkers: als ze bij mij komen dan concentreer ik me op hún vraag/probleem, dat gaat vanzelf en levert daarmee zelden problemen op. Die keer dat het níet past vraag ik of ze op een later moment terug komen, want het komt éven niet uit.
Daarnaast hebben zij hun eigen werk en weinig aansturing nodig.
In mijn werk ben ik goed, de basistaken gaan prima, daar heb ik meer dan genoeg tijd voor. De tijd die over is steek ik in het ontwerpen van nieuwe tools en daar worden mijn collega's ook blij van.
Ik heb periodes dat ik dus niet goed vooruit kom, in andere periodes werk ik dubbel zo hard als een willekeurige ander, per saldo lever ik zeker (zo niet veel meer) waar voor het geld.
Aan mezelf werken: ja, constant project.belgali schreef: ↑16-06-2020 13:44Natuurlijk proberen te werken aan jezelf, dat ben ik met de anderen eens. Maar je zal vast wel andere capaciteiten hebben waardoor je deze baan hebt gekregen.
In de praktijk zou ik gewoon onder het mom van "efficiency" en "timemanagement" gaan werken met open deur/dichte deur. Open deur = iedereen kan op elk moment aanwaaien met om het even wat (je goede dagen). Dichte deur = alleen bij bloed of spoed ben ik beschikbaar. Dat is dan omdat je met "een groot project" bezig bent, m.a.w. als je niet zo lekker in je vel zit.
Dichte deur / open deur: goede tip, die gebruik ik heel soms, omdat ik toch graag bereikbaar ben.
Voordeel voor mijn medewerkers: als ze bij mij komen dan concentreer ik me op hún vraag/probleem, dat gaat vanzelf en levert daarmee zelden problemen op. Die keer dat het níet past vraag ik of ze op een later moment terug komen, want het komt éven niet uit.
Daarnaast hebben zij hun eigen werk en weinig aansturing nodig.
In mijn werk ben ik goed, de basistaken gaan prima, daar heb ik meer dan genoeg tijd voor. De tijd die over is steek ik in het ontwerpen van nieuwe tools en daar worden mijn collega's ook blij van.
Ik heb periodes dat ik dus niet goed vooruit kom, in andere periodes werk ik dubbel zo hard als een willekeurige ander, per saldo lever ik zeker (zo niet veel meer) waar voor het geld.
femke09 wijzigde dit bericht op 16-06-2020 14:08
0.03% gewijzigd
dinsdag 16 juni 2020 om 14:04
dinsdag 16 juni 2020 om 14:06
Ja hoor, en ze moeten ook eerst een speciaal dansje doen voor ze haar mogen aanspreken anders reageert ze misschien wel boos of chagerijnig.
Kom op zeg, het is haar probleem, je mag niet verlangen van anderen dat ze zich in bochten gaan wringen om in de hoop haar niet van streek te maken.
Als ze haar baan niet aankan is dat haar probleem, niet dat van de hele afdeling.
Erover spreken lijkt me goed, als mensen weten dat je niet goed in je vel zit kunnen ze er rekening mee proberen te houden.
Maar het van ze eisen of verwachten lijkt me niet gepast in een professionele setting als deze.
dinsdag 16 juni 2020 om 14:08
OMG, is het een kleuterkl;as?mooiedromen schreef: ↑16-06-2020 14:04Werken jullie met dagstarts? Bij sommige dagstarts worden smilies gebruikt om aan te geven hoe je je die dag voelt. Als je collega's weten wat er speelt dan hebben ze misschien aan zo'n smilie genoeg om te weten hoe het zit en wat ze kunnen verwachten.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
dinsdag 16 juni 2020 om 14:11
Nee, zeker niet 'eisen', meer dat ik nu niks aangeef, dus dan wordt het een raadseltje. Het tegenovergesteld is continu uitdragen dat het weer eens even niet gaat. Ik zoek een logische, niet zo zware tussenweg.DontYouHatePants schreef: ↑16-06-2020 14:06Ja hoor, en ze moeten ook eerst een speciaal dansje doen voor ze haar mogen aanspreken anders reageert ze misschien wel boos of chagerijnig.
Kom op zeg, het is haar probleem, je mag niet verlangen van anderen dat ze zich in bochten gaan wringen om in de hoop haar niet van streek te maken.
Als ze haar baan niet aankan is dat haar probleem, niet dat van de hele afdeling.
Erover spreken lijkt me goed, als mensen weten dat je niet goed in je vel zit kunnen ze er rekening mee proberen te houden.
Maar het van ze eisen of verwachten lijkt me niet gepast in een professionele setting als deze.
Men hoeft geen rekening met mij te houden, ik hou al niet eens rekening met mezelf. Ik ben er voor mijn werk en voor mijn collega's. En ik hou al helemaal niet van aandacht.
Maar, een dansje zou wél gezellig zijn
femke09 wijzigde dit bericht op 16-06-2020 14:20
2.48% gewijzigd
dinsdag 16 juni 2020 om 14:13
Je zou het soms denken, maar dat ligt dan meer aan de gedragingen van onze medewerkers (is dat niet overal zo?
)Een dagstart hebben we niet, alles vliegt in en uit en ik ben sowieso altijd later omdat ik eerst mijn kinderen naar school breng. En bij een theoretische dagstart zou ik alleen mijn medewerkers zien, het gaat juist om de twee naaste collega's.
femke09 wijzigde dit bericht op 16-06-2020 14:17
1.49% gewijzigd
dinsdag 16 juni 2020 om 14:17
Dat denk ik ook, daarom wil ik er duidelijke handen en voeten aan geven. Maar mijn meiden hebben meestal aan een klein woord genoeg en weten dat ze vrijwel altijd gewoon bij me terecht kunnen (en dat dit voor hen ook zinvol is). Ik heb ze eenmalig een beetje achtergrond meegegeven, dat moet voldoende zijn.
Mijn naaste collega's hebben er ook een neus voor, de ene vraagt er weleens naar maar krijgt van mij dan een nietszeggend antwoord en laat het dan zitten, de ander (mijn directeur) loopt op zulke momenten met een grote boog om me heen en durft niks meer te vragen (waar je nog weleens een 'wil jij dit voor me uitzoeken' krijgt, krijg ik op zo'n moment helemaal geen verzoeken / is er geen contact meer).
dinsdag 16 juni 2020 om 14:20
femke09 schreef: ↑16-06-2020 14:11Nee, zeker niet 'eisen', meer dat ik nu niks aangeef, dus dan wordt het een raadseltje. Het tegenovergesteld is continu uitdragen dat het weer eens even niet gaat. Ik zoek een logische, niet zo zware tussenweg.
Men hoeft geen rekening met mij te houden, ik hou al niet eens rekening met mezelf. Ik ben er voor mijn werk en voor mijn collega's. En ik hou al helemaal niet van aandacht.
En dat lijkt me nou precies het probleem. Daardoor kun je je (op momenten/hele periodes) niet beheersen en professioneel gedragen.
dinsdag 16 juni 2020 om 14:23
Ze hebben het dus geaccepteerd en dit is de manier waarop ze ermee omgaan.femke09 schreef: ↑16-06-2020 14:17Dat denk ik ook, daarom wil ik er duidelijke handen en voeten aan geven. Maar mijn meiden hebben meestal aan een klein woord genoeg en weten dat ze vrijwel altijd gewoon bij me terecht kunnen (en dat dit voor hen ook zinvol is). Ik heb ze eenmalig een beetje achtergrond meegegeven, dat moet voldoende zijn.
Mijn naaste collega's hebben er ook een neus voor, de ene vraagt er weleens naar maar krijgt van mij dan een nietszeggend antwoord en laat het dan zitten, de ander (mijn directeur) loopt op zulke momenten met een grote boog om me heen en durft niks meer te vragen (waar je nog weleens een 'wil jij dit voor me uitzoeken' krijgt, krijg ik op zo'n moment helemaal geen verzoeken / is er geen contact meer).
Prima toch. Mijn directe collega heeft ook weleens haar dag niet. En ik ook niet. Verstandig dat ze me dan niet op de nek zitten.
dinsdag 16 juni 2020 om 14:25
Daar wordt heel hard en heel langzaam aan gewerkt. Superingewikkeld dit, en hier past ook geen standaardbaan bij. Juist door de vrijheid die ik hier heb, functioneer ik over het algemeen en doe ik waar ik voor betaald word (en meer). Met een statischer baan (minder druk / stress, meer duidelijkheid in taken) zou het alleen maar meer opvallen dat het niet altijd gaat. En zodat er ook daadwerkelijk gaten vallen. In mijn huidige werk is de ruimte om gaten te laten vallen en ze later weer opvullen, en dat mag ook.
Ik kan niet bij mezelf weg lopen. Dat maakt het ingewikkeld.
En misschien kan ik vandaag ook beter niet reageren hier, ben in een aardig productieve bui (ik handel veel dingen af en er komen slimme ideeën uit) maar tevens nogal negatief, ik merk dat ik op een 'ja maar' manier op jullie ga reageren en dat ik mezelf alleen maar waardelozer ga vinden, niet zo constructief dit. Ik kom later nog in de lucht. Wel bedankt voor jullie input, daar kan ik zeker wat mee.
dinsdag 16 juni 2020 om 14:27
De intellectuele uitdaging, de sparrings momenten met mijn collega's, de mogelijkheid om zelf je werk te verzinnen en het uit te voeren wat, wanneer en hoe je maar wilt. Bouwen aan een toekomst. Lekker bezig zijn en collega's hebben, mensen waar je bij hoort.
dinsdag 16 juni 2020 om 14:28
Waarom zou je jezelf zo analyseren. Je kunt beter wat leuke dingen doen dan je gedrag de hele tijd reflecteren.femke09 schreef: ↑16-06-2020 14:25Daar wordt heel hard en heel langzaam aan gewerkt. Superingewikkeld dit, en hier past ook geen standaardbaan bij. Juist door de vrijheid die ik hier heb, functioneer ik over het algemeen en doe ik waar ik voor betaald word (en meer). Met een statischer baan (minder druk / stress, meer duidelijkheid in taken) zou het alleen maar meer opvallen dat het niet altijd gaat. En zodat er ook daadwerkelijk gaten vallen. In mijn huidige werk is de ruimte om gaten te laten vallen en ze later weer opvullen, en dat mag ook.
Ik kan niet bij mezelf weg lopen. Dat maakt het ingewikkeld.
En misschien kan ik vandaag ook beter niet reageren hier, ben in een aardig productieve bui (ik handel veel dingen af en er komen slimme ideeën uit) maar tevens nogal negatief, ik merk dat ik op een 'ja maar' manier op jullie ga reageren en dat ik mezelf alleen maar waardelozer ga vinden, niet zo constructief dit. Ik kom later nog in de lucht. Wel bedankt voor jullie input, daar kan ik zeker wat mee.
