Psyche
alle pijlers
Ontzettend onzeker door pesten om figuur
vrijdag 20 januari 2017 om 17:49
Op de lagere school en de middelbare school ben ik veel gepest omdat ik altijd stevig ben geweest. Ik vond mezelf toen niet dik. Ik woog wel 85 kilo maar was toen ik 12 was ook al 1.73. Maar ik ben vooral veel gepest omdat ik nooit in de verdediging ging. Ik was een dankbaar slachtoffer zeg maar.
Gelukkig heb ik wel altijd vrienden gehad.
Maar steeds dat gescheld en opgewacht worden op school hakt er echt in. Vooral ook omdat het door zoveel verschillende mensen gebeurde en op verschillende scholen. Dan ga je er op een gegeven moment vanuit dat je waardeloos bent. Terwijl ik mezelf nooit lelijk vond. Ik was stevig maar het zat goed verdeeld. En ik vind dat ik een mooi gezicht heb. Maar wanneer je wat zwaarder bent zien jongeren vaak alleen dat nog.
Rond mijn zestiende leerde ik mijn vriend kennen en in die tijd ben ik 35 kilo aangekomen. Vrienden van hem zeiden al toen hij mij leerde kennen dat ze mij net een vent vonden (ik ben breed gebouwd) en van zijn familie kreeg ik ook vaak valse opmerkingen.
Met het stappen ging altijd alle aandacht naar mijn vriendinnen en zelden naar mij. Niet dat ik op zoek was maar aandacht is altijd vleiend natuurlijk.
Toen ik ging studeren stopte het pesten en ook op de werkvloer ben ik nooit gepest. Ik was juist altijd heel geliefd. Een hele rare gewaarwording!
Maar doordat het pesten jaren heeft geduurd had ik inmiddels een flinke muur om mij heen gebouwd. Ik durfde nooit goed om mij heen te kijken omdat er vaak tegen mij werd geroepen dat ik een dikke kop had. Of zoals een keer op een festival dat ik een jongen achter de bar naar mij zag kijken en zag toen dat hij naar zijn collega gebaarde dat ik een dikke kop had. Zijn collega keek naar mij en lachte heel hard. Nou, dan is mijn hele festivalweekend verpest. Of dat ik in het buitenland met mijn huidige vriend liep en er een groep jongens vanuit de auto dingen naar mij gooiden, of dat er iemand langsloopt en varkensgeluiden maakt. Of dat er op de snelweg een groep jongens steeds naast je blijft rijden en je keihard uitlacht. Nou, dan kun je in therapie gaan wat je wil tot EMDR aan toe maar dat haalt niet alle pijn weg.
En eigenlijk wilde ik dit topic kort houden maar nu ik toch alles kwijt wil dan doe ik het ook maar goed .
Maar het probleem is dat ik al 20 jaar het gevoel heb dat ik in een soort roes leef. Ik durf nergens goed om mij heen te kijken omdat ik bang ben dat iemand mij ziet en mij uitscheldt.
En dat is verrekes lastig in het dagelijks leven. Zo heb ik mijn rijbewijs maar durf niet te rijden omdat ik altijd bang ben dat anderen mij zien. Ik sluit mij dan volledig af en voel mij dan alsof ik er niet echt ben. Omdat ik drie jonge kinderen heb is het toch wel handig wanneer ik kan autorijden. Nu volg ik een cursus speciaal voor angstige rijders. Ik rij super maar dat komt omdat ik weet dat er iemand naast mij zit die kan ingrijpen. Ik heb het ook in grote lijnen geprobeerd uit te leggen aan de instructeur. Hij vroeg of ik misschien ADD heb. Een psycholoog heeft dat ook al weleens tegen mij gezegd. Maar ik weet niet of ik dat wil laten testen. Ik dacht ook aan dissociatie maar volgens de psycholoog heb ik dat niet.
Ik weet inmiddels niet wat ik er aan kan doen.
Ik ben verder wel heel gelukkig met mijn prachtige gezin en omdat ik pas mijn laatste kindje heb gekregen ben ik nu (hopelijk) definitief aan het afvallen. En ik vind mezelf nog steeds mooi, dat kan niemand gelukkig veranderen
.
Ook word ik bijna nooit meer uitgescholden, behalve die keer dat ik zonder kinderen een wandeling ging maken en besloot mijn haren een keer vast te doen (durf ik nooit in het openbaar door mijn verleden dus dat was een hele stap). Ik was de deur nog niet uit en een groepje op de fiets riep dat ik een dikke vette kop had. Heel stom maar sindsdien draag ik mijn haar weer altijd los.
Mijn zelfvertrouwen is gelukkig stukken beter dan 20 jaar geleden maar dat mag ook wel wanneer je 36 bent. Ik denk niet meer dat niemand mij mag omdat ik stevig ben. Maar voel mij nog te vaak onzeker en wil niet meer dat gevoel hebben dat ik in een roes leef.
Wie heeft er tips, ervaring o.i.d.?! Bedankt voor het lezen.
Gelukkig heb ik wel altijd vrienden gehad.
Maar steeds dat gescheld en opgewacht worden op school hakt er echt in. Vooral ook omdat het door zoveel verschillende mensen gebeurde en op verschillende scholen. Dan ga je er op een gegeven moment vanuit dat je waardeloos bent. Terwijl ik mezelf nooit lelijk vond. Ik was stevig maar het zat goed verdeeld. En ik vind dat ik een mooi gezicht heb. Maar wanneer je wat zwaarder bent zien jongeren vaak alleen dat nog.
Rond mijn zestiende leerde ik mijn vriend kennen en in die tijd ben ik 35 kilo aangekomen. Vrienden van hem zeiden al toen hij mij leerde kennen dat ze mij net een vent vonden (ik ben breed gebouwd) en van zijn familie kreeg ik ook vaak valse opmerkingen.
Met het stappen ging altijd alle aandacht naar mijn vriendinnen en zelden naar mij. Niet dat ik op zoek was maar aandacht is altijd vleiend natuurlijk.
Toen ik ging studeren stopte het pesten en ook op de werkvloer ben ik nooit gepest. Ik was juist altijd heel geliefd. Een hele rare gewaarwording!
Maar doordat het pesten jaren heeft geduurd had ik inmiddels een flinke muur om mij heen gebouwd. Ik durfde nooit goed om mij heen te kijken omdat er vaak tegen mij werd geroepen dat ik een dikke kop had. Of zoals een keer op een festival dat ik een jongen achter de bar naar mij zag kijken en zag toen dat hij naar zijn collega gebaarde dat ik een dikke kop had. Zijn collega keek naar mij en lachte heel hard. Nou, dan is mijn hele festivalweekend verpest. Of dat ik in het buitenland met mijn huidige vriend liep en er een groep jongens vanuit de auto dingen naar mij gooiden, of dat er iemand langsloopt en varkensgeluiden maakt. Of dat er op de snelweg een groep jongens steeds naast je blijft rijden en je keihard uitlacht. Nou, dan kun je in therapie gaan wat je wil tot EMDR aan toe maar dat haalt niet alle pijn weg.
En eigenlijk wilde ik dit topic kort houden maar nu ik toch alles kwijt wil dan doe ik het ook maar goed .
Maar het probleem is dat ik al 20 jaar het gevoel heb dat ik in een soort roes leef. Ik durf nergens goed om mij heen te kijken omdat ik bang ben dat iemand mij ziet en mij uitscheldt.
En dat is verrekes lastig in het dagelijks leven. Zo heb ik mijn rijbewijs maar durf niet te rijden omdat ik altijd bang ben dat anderen mij zien. Ik sluit mij dan volledig af en voel mij dan alsof ik er niet echt ben. Omdat ik drie jonge kinderen heb is het toch wel handig wanneer ik kan autorijden. Nu volg ik een cursus speciaal voor angstige rijders. Ik rij super maar dat komt omdat ik weet dat er iemand naast mij zit die kan ingrijpen. Ik heb het ook in grote lijnen geprobeerd uit te leggen aan de instructeur. Hij vroeg of ik misschien ADD heb. Een psycholoog heeft dat ook al weleens tegen mij gezegd. Maar ik weet niet of ik dat wil laten testen. Ik dacht ook aan dissociatie maar volgens de psycholoog heb ik dat niet.
Ik weet inmiddels niet wat ik er aan kan doen.
Ik ben verder wel heel gelukkig met mijn prachtige gezin en omdat ik pas mijn laatste kindje heb gekregen ben ik nu (hopelijk) definitief aan het afvallen. En ik vind mezelf nog steeds mooi, dat kan niemand gelukkig veranderen
.Ook word ik bijna nooit meer uitgescholden, behalve die keer dat ik zonder kinderen een wandeling ging maken en besloot mijn haren een keer vast te doen (durf ik nooit in het openbaar door mijn verleden dus dat was een hele stap). Ik was de deur nog niet uit en een groepje op de fiets riep dat ik een dikke vette kop had. Heel stom maar sindsdien draag ik mijn haar weer altijd los.
Mijn zelfvertrouwen is gelukkig stukken beter dan 20 jaar geleden maar dat mag ook wel wanneer je 36 bent
. Ik denk niet meer dat niemand mij mag omdat ik stevig ben. Maar voel mij nog te vaak onzeker en wil niet meer dat gevoel hebben dat ik in een roes leef.Wie heeft er tips, ervaring o.i.d.?! Bedankt voor het lezen.
vrijdag 20 januari 2017 om 18:17
Ik kan me je reactie voorstellen, door een beetje uit te checken komt het veel minder binnen. Misschien zou een weerbaarheidstraining oid kunnen helpen. Als je je eenmaal weerbaar voelt, heb je dat roesje niet meer nodig om emotioneel te overleven. Maar het is zeker niet raar of zo, en goed van je dat je jezelf ok vindt . Het is jammer dat mensen soms zo meedogenloos kunnen zijn.
vrijdag 20 januari 2017 om 18:30
vrijdag 20 januari 2017 om 18:36
vrijdag 20 januari 2017 om 18:48
quote:TicTacTo schreef op 20 januari 2017 @ 17:54:
Mensen hebben altijd een mening. Wat je ook bent. Misschien leren het je minder aan te trekken? Laat ze maar. Blijf bij jezelf.
Leer van zelfcompassie en van jezelf te houden. Trits te zijnIk denk dat dit nu net het probleem is. Je kunt dit nog wel 1000 keer je kop inprenten, zolang het er gevoelsmatig niet in gaat zal het niet werken. En laat dit nu net het moeilijkste zijn.
Mensen hebben altijd een mening. Wat je ook bent. Misschien leren het je minder aan te trekken? Laat ze maar. Blijf bij jezelf.
Leer van zelfcompassie en van jezelf te houden. Trits te zijnIk denk dat dit nu net het probleem is. Je kunt dit nog wel 1000 keer je kop inprenten, zolang het er gevoelsmatig niet in gaat zal het niet werken. En laat dit nu net het moeilijkste zijn.
vrijdag 20 januari 2017 om 19:04
Eerst een
Wat ik zo opvallend aan je verhaal vind is dat je dus een succesvolle moeder, werknemer en partner bent.
Dus je bent geliefd.
Het gekke met een bepaalde categorie mensen is dat ze een zesde zintuig hebben voor wie er ruimte geeft voor asociaal gedrag.
En die ruimte nemen ze bij jou.
Tegen een ander met een objectief veel opvallender uiterlijk durven ze hun mond niet open te trekken omdat die zich er toch niks van aantrekt en/of assertiever reageert.
Daarnaast zijn het nooit de meest geslaagde types die het nodig vinden zich zo asociaal te gedragen.
Ikzelf ben zo kinderachtig om, in het enkele geval ik zoiets meemaak, eens even kritisch naar degene die zoiets uitkraamt te kijken.
Er is bijv een medemoeder die een opmerking moest maken over mijn kleding.
Ipv naar binnen te keren in een 'why me' , ben ik zo vervelend om zo iemand zelf even de maat te nemen.
Niet dat ik er perse iets mee doe, maar het gesprek gaat een stuk gelijkwaardiger als ik me eventjes op het slappe haar en de slome schoenen van zo iemand focus.
Wat ik zo opvallend aan je verhaal vind is dat je dus een succesvolle moeder, werknemer en partner bent.
Dus je bent geliefd.
Het gekke met een bepaalde categorie mensen is dat ze een zesde zintuig hebben voor wie er ruimte geeft voor asociaal gedrag.
En die ruimte nemen ze bij jou.
Tegen een ander met een objectief veel opvallender uiterlijk durven ze hun mond niet open te trekken omdat die zich er toch niks van aantrekt en/of assertiever reageert.
Daarnaast zijn het nooit de meest geslaagde types die het nodig vinden zich zo asociaal te gedragen.
Ikzelf ben zo kinderachtig om, in het enkele geval ik zoiets meemaak, eens even kritisch naar degene die zoiets uitkraamt te kijken.
Er is bijv een medemoeder die een opmerking moest maken over mijn kleding.
Ipv naar binnen te keren in een 'why me' , ben ik zo vervelend om zo iemand zelf even de maat te nemen.
Niet dat ik er perse iets mee doe, maar het gesprek gaat een stuk gelijkwaardiger als ik me eventjes op het slappe haar en de slome schoenen van zo iemand focus.
vrijdag 20 januari 2017 om 19:48
Wat een bizarre reacties en wat een zielige mensen joh! Ongelooflijk dat dit echt gebeurt en zo vaak.
Super dat je jezelf wèl mooi vindt. Makkelijk gezegd, maar ik hoop dat je toch weer gaat autorijden. Zo zonde en beperkend, zeker als je drie kindjes hebt.
Een knuffel voor jou, ik schaam me gewoon voor mijn medemens. Wat een horken.
Super dat je jezelf wèl mooi vindt. Makkelijk gezegd, maar ik hoop dat je toch weer gaat autorijden. Zo zonde en beperkend, zeker als je drie kindjes hebt.
Een knuffel voor jou, ik schaam me gewoon voor mijn medemens. Wat een horken.
vrijdag 20 januari 2017 om 19:59
Jeetje wat rot voor je
Ik denk dat je het beste proffesionele hulp kan gaan zoeken zodat je het een plekje kan geven.
Wat ik trouwens erg goed vind is dat je ondanks al die stomme opmerkingen jezelf nog steeds knap vindt (en terecht, iedereen is namelijk op zijn/haar eigen manier mooi), daaruit blijkt al dat je een hele sterke persoonlijkheid hebt.
Ik denk dat je het beste proffesionele hulp kan gaan zoeken zodat je het een plekje kan geven.
Wat ik trouwens erg goed vind is dat je ondanks al die stomme opmerkingen jezelf nog steeds knap vindt (en terecht, iedereen is namelijk op zijn/haar eigen manier mooi), daaruit blijkt al dat je een hele sterke persoonlijkheid hebt.
vrijdag 20 januari 2017 om 20:05
Bedankt voor alle reacties tot nu toe! Ik heb al veel hulp gehad. EMDR heeft best aardig geholpen. Ik voel niet meer de pijn die ik toen voelde wanneer ik werd gepest.
En ik moet zeggen dat ik een stuk zelfverzekerder ben geworden en mijn mond durf open te doen. Dit mede door de therapie maar ook door levenservaring.
@Tulisa: Hahaha, ik zou na zo'n verhaal ook nieuwsgierig zijn. Qua figuur had ik (ben aan het afvallen) het figuur van Esmee van Kampen. Verder krijg ik van vrouwen vaak te horen dat ze mij mooi vinden. Ik ben daar ook niet zo onzeker over. Ik ben één keer best veel afgevallen en toen kreeg ik opeens veel mannelijke aandacht. Dus waarschijnlijk is het puur mijn overgewicht waarop ik word beoordeeld. Ben ook nooit uitgescholden voor lelijkerd of iets in die richting. Maar dat is ook met Esmee van Kampen. Mooie vrouw maar er zullen genoeg mensen haar als lelijk bestempelen door haar overgewicht.
En ik moet zeggen dat ik een stuk zelfverzekerder ben geworden en mijn mond durf open te doen. Dit mede door de therapie maar ook door levenservaring.
@Tulisa: Hahaha, ik zou na zo'n verhaal ook nieuwsgierig zijn. Qua figuur had ik (ben aan het afvallen) het figuur van Esmee van Kampen. Verder krijg ik van vrouwen vaak te horen dat ze mij mooi vinden. Ik ben daar ook niet zo onzeker over. Ik ben één keer best veel afgevallen en toen kreeg ik opeens veel mannelijke aandacht. Dus waarschijnlijk is het puur mijn overgewicht waarop ik word beoordeeld. Ben ook nooit uitgescholden voor lelijkerd of iets in die richting. Maar dat is ook met Esmee van Kampen. Mooie vrouw maar er zullen genoeg mensen haar als lelijk bestempelen door haar overgewicht.
vrijdag 20 januari 2017 om 21:30
Maar 'mooi', 'lelijk', puur op uiterlijk... wat zegt het uberhaupt over iemand als mens? Die mensen zijn eigenlijk super lelijk. Door hun domme gedrag.
Dan kun je zelf een fotomodel zijn qua looks, maar het maakt je wel een heel lelijk mens.
Maar het is makkelijk gezegd hoor; het is super kwetsend en moeilijk. Ik zou me rot schrikken en ook helemaal in mijn schuld kruipen en ongelukkig worden als dit me steeds zou gebeuren. Bah.
Dan kun je zelf een fotomodel zijn qua looks, maar het maakt je wel een heel lelijk mens.
Maar het is makkelijk gezegd hoor; het is super kwetsend en moeilijk. Ik zou me rot schrikken en ook helemaal in mijn schuld kruipen en ongelukkig worden als dit me steeds zou gebeuren. Bah.
zaterdag 21 januari 2017 om 08:37
Mensen die zulke dingen zeggen maken me echt kwaad. Weet je, je bent nooit goed genoeg voor iedereen op aarde en daarnaar streven heeft sowieso geen zin. Ik ben een beetje het type dat bekijks trekt door opvallende kleding en makeup. Vrouwen van mannen die kijken verspreiden dan soms dat ik een hoer of slet ben en als je zoiets te horen krijgt, krijg je inderdaad de neiging je terug te trekken. Liever niet in een wereld waarin je bekritiseerd wordt om alles, het is makkelijker om je dan maar af te sluiten.
Maar NEE! Dacht het niet. Jij bent een geweldige vrouw: een goede moeder en vriendin, geliefd op studie en werk. Deze rotmensen zijn het niet waard om je terug te trekken uit je prachtige leven waarin je zoveel mooie dingen kan doen. Het is misschien kinderachtig, maar ik richt me altijd op de negatieve dingen van degene die zo naar tegen/over mij doet. Iemand anders in dit topic noemde dat ook al. Jongetje dat bier staat te tappen op een festival? Zal wel niet zo blij zijn met z'n leven op dat moment. Hartstikke warm, druk gedoe, nauwelijks geld verdienen en dan is het wel even 'makkelijk' om een klant uit te lachen. Hij vergeet het vast direct weer en gaat door met z'n miserabele leventje en bij jou blijft het hangen terwijl jij een leuk leven hebt opgebouwd. Dit zou niet zo moeten zijn, ik gun het die rat niet dat hij jouw weekend verpest.
Mijn moeder heeft me altijd verteld dat mensen die pesten niet blij zijn met zichzelf, anders hadden ze het niet nodig gehad om een ander met hen mee te slepen in een rotgevoel. In de loop der jaren heb ik dat echt vaak gemerkt, het is waar. Daar probeer ik me dus ook altijd op te focussen als het gebeurt. Of iemand heeft het in zijn ellende 'nodig' om even kut te doen tegen een willekeurig slachtoffer, of iemand heeft in zekere zin een soort afgunst omdat jij wel gelukkig bent met een leuk gezin en werk en omdat jij jezelf wel mooi vindt. Als je dat in je hoofd hebt als je weer uitgescholden wordt merk je echt dat je een beetje sterker bent. Zelf ben ik op een punt gekomen dat ik soms zoiets durf terug te zeggen en dat kan ook wel lekker voelen als je zo ver bent. Niet terugschelden natuurlijk, maar iets in de trant van "goh, wat vervelend dat je zo ongelukkig bent met jezelf" en dan met een glimlach je festival/wandeling/rondje door de stad voortzetten.
Nou, einde van mijn monoloog. Dit soort dingen raken me gewoon echt en ik blijf er altijd op hameren hoe belangrijk het is dat je je eigen leven niet laat verpesten door zulke mensen, want ze zijn het niet waard.
Maar NEE! Dacht het niet. Jij bent een geweldige vrouw: een goede moeder en vriendin, geliefd op studie en werk. Deze rotmensen zijn het niet waard om je terug te trekken uit je prachtige leven waarin je zoveel mooie dingen kan doen. Het is misschien kinderachtig, maar ik richt me altijd op de negatieve dingen van degene die zo naar tegen/over mij doet. Iemand anders in dit topic noemde dat ook al. Jongetje dat bier staat te tappen op een festival? Zal wel niet zo blij zijn met z'n leven op dat moment. Hartstikke warm, druk gedoe, nauwelijks geld verdienen en dan is het wel even 'makkelijk' om een klant uit te lachen. Hij vergeet het vast direct weer en gaat door met z'n miserabele leventje en bij jou blijft het hangen terwijl jij een leuk leven hebt opgebouwd. Dit zou niet zo moeten zijn, ik gun het die rat niet dat hij jouw weekend verpest.
Mijn moeder heeft me altijd verteld dat mensen die pesten niet blij zijn met zichzelf, anders hadden ze het niet nodig gehad om een ander met hen mee te slepen in een rotgevoel. In de loop der jaren heb ik dat echt vaak gemerkt, het is waar. Daar probeer ik me dus ook altijd op te focussen als het gebeurt. Of iemand heeft het in zijn ellende 'nodig' om even kut te doen tegen een willekeurig slachtoffer, of iemand heeft in zekere zin een soort afgunst omdat jij wel gelukkig bent met een leuk gezin en werk en omdat jij jezelf wel mooi vindt. Als je dat in je hoofd hebt als je weer uitgescholden wordt merk je echt dat je een beetje sterker bent. Zelf ben ik op een punt gekomen dat ik soms zoiets durf terug te zeggen en dat kan ook wel lekker voelen als je zo ver bent. Niet terugschelden natuurlijk, maar iets in de trant van "goh, wat vervelend dat je zo ongelukkig bent met jezelf" en dan met een glimlach je festival/wandeling/rondje door de stad voortzetten.
Nou, einde van mijn monoloog. Dit soort dingen raken me gewoon echt en ik blijf er altijd op hameren hoe belangrijk het is dat je je eigen leven niet laat verpesten door zulke mensen, want ze zijn het niet waard.
zaterdag 21 januari 2017 om 10:52
Mooie woorden!
Het is een proces om de mening van een ander je niet te laten raken. Gebeurt dat wel dan zegt dat iets over jou (eugen ervaring). Want in mijn geval hield ik niet van mijzelf.
Nu luister ik meer naar mijzelf. Wil ik dat wel? Heb ik er zin in? Vind ik dat gedrag wel juist? En als iets negatief is of het raakt mij dan doe ik er iets asn. Niemand mag mij meer pijn doen!!!
Tegenwoordig ben ik lief voor mijzelf. Ken mijn grenzen beter. Relax meer en geniet meer. Ik hou van mijzelf.
En als er nu mensen gemeen dien dan interesseert het mij maar weinig. Zij zijn oppervlakkig en triest. Zien maar een klein deel vsn wat er dan speelt. Boeiend!!!! Laat ze maar. Tjakka. Ik ben ik en jij bent jij. Dan niet toch? Ik ken mensen die wel leuk zijn en dat zijn niet die rot mensen.
Wees trots en blij met wie je bent dus
Kwam uit mijn tenen maar hopelijk werken deze woorden van een ervarings deskundige ????
Het is een proces om de mening van een ander je niet te laten raken. Gebeurt dat wel dan zegt dat iets over jou (eugen ervaring). Want in mijn geval hield ik niet van mijzelf.
Nu luister ik meer naar mijzelf. Wil ik dat wel? Heb ik er zin in? Vind ik dat gedrag wel juist? En als iets negatief is of het raakt mij dan doe ik er iets asn. Niemand mag mij meer pijn doen!!!
Tegenwoordig ben ik lief voor mijzelf. Ken mijn grenzen beter. Relax meer en geniet meer. Ik hou van mijzelf.
En als er nu mensen gemeen dien dan interesseert het mij maar weinig. Zij zijn oppervlakkig en triest. Zien maar een klein deel vsn wat er dan speelt. Boeiend!!!! Laat ze maar. Tjakka. Ik ben ik en jij bent jij. Dan niet toch? Ik ken mensen die wel leuk zijn en dat zijn niet die rot mensen.
Wees trots en blij met wie je bent dus
Kwam uit mijn tenen maar hopelijk werken deze woorden van een ervarings deskundige ????
zaterdag 21 januari 2017 om 21:15
Teneerste ben ik blij dat jij jezelf altijd mooi hebt gevonden, dat vind ik krachtig dat jij je niet laat leiden door andere. Ik zou het zo zien: als mensen je lelijk vinden, betekend dat niet dat je dat ook bent. Sommige mensen zijn vrij zwart-wit, als je niet slank bent dan ben je niet mooi en als zij dat ook nog toelichten dan vind ik het ook nog eens bekrompen, want dan hebben ze blijkbaar nooit gehoord van meerdere smaken en perspectieven. Ik zou beginnen te accepteren dat sommige mensen zo zijn en dat je ook altijd dat soort mensen zal tegenkomen. Hou je hoofd omhoog en denk: het ligt niet aan mij en denk daarnaast niet: het ligt aan hen, door je te vergelijken schiet je niets op, dan ben je er alsnog mee bezig. Vergeet gewoon dat die mensen bestaan.
zaterdag 21 januari 2017 om 23:14
Het klopt absoluut wat jullie zeggen. De mensen die mij op de middelbare school hebben gepest waren achteraf gezien kinderen die het thuis moeilijk hadden. Één van de grootste pestkoppen stond een paar jaar later in de krant. Ze had zelfmoord gepleegd en er was een artikel aan haar gewijd. Ze bleek hartstikke ongelukkig te zijn. Nu is dat geen excuus maar pesters zitten inderdaad zelf vaak niet lekker in hun vel. Zelfde met die mensen die alles en iedereen op internet afkraken. Zijn meestal óf jaloers óf ongelukkig.
Wanneer iemand nu iets tegen mij zegt dan durf ik steeds vaker iets terug te zeggen. Zo zei mijn schoonmoeder laatst dat ik op oude foto's echt een dik hoofd had. Normaal zou ik bij zo'n opmerking meteen een steen in mijn maag krijgen en dichtklappen maar nu zei ik dat zij ook veel is veranderd de laatste tien jaar. Mag ze zelf bepalen hoe ze het opvat haha
!
Wanneer iemand nu iets tegen mij zegt dan durf ik steeds vaker iets terug te zeggen. Zo zei mijn schoonmoeder laatst dat ik op oude foto's echt een dik hoofd had. Normaal zou ik bij zo'n opmerking meteen een steen in mijn maag krijgen en dichtklappen maar nu zei ik dat zij ook veel is veranderd de laatste tien jaar. Mag ze zelf bepalen hoe ze het opvat haha
!
zaterdag 28 januari 2017 om 20:14
quote:Noneedforaname schreef op 21 januari 2017 @ 23:14:
Het klopt absoluut wat jullie zeggen. De mensen die mij op de middelbare school hebben gepest waren achteraf gezien kinderen die het thuis moeilijk hadden. Één van de grootste pestkoppen stond een paar jaar later in de krant. Ze had zelfmoord gepleegd en er was een artikel aan haar gewijd. Ze bleek hartstikke ongelukkig te zijn. Nu is dat geen excuus maar pesters zitten inderdaad zelf vaak niet lekker in hun vel. Zelfde met die mensen die alles en iedereen op internet afkraken. Zijn meestal óf jaloers óf ongelukkig.
Wanneer iemand nu iets tegen mij zegt dan durf ik steeds vaker iets terug te zeggen. Zo zei mijn schoonmoeder laatst dat ik op oude foto's echt een dik hoofd had. Normaal zou ik bij zo'n opmerking meteen een steen in mijn maag krijgen en dichtklappen maar nu zei ik dat zij ook veel is veranderd de laatste tien jaar. Mag ze zelf bepalen hoe ze het opvat haha!Haha.
Ik vind je een mooi en lief mens.
Het klopt absoluut wat jullie zeggen. De mensen die mij op de middelbare school hebben gepest waren achteraf gezien kinderen die het thuis moeilijk hadden. Één van de grootste pestkoppen stond een paar jaar later in de krant. Ze had zelfmoord gepleegd en er was een artikel aan haar gewijd. Ze bleek hartstikke ongelukkig te zijn. Nu is dat geen excuus maar pesters zitten inderdaad zelf vaak niet lekker in hun vel. Zelfde met die mensen die alles en iedereen op internet afkraken. Zijn meestal óf jaloers óf ongelukkig.
Wanneer iemand nu iets tegen mij zegt dan durf ik steeds vaker iets terug te zeggen. Zo zei mijn schoonmoeder laatst dat ik op oude foto's echt een dik hoofd had. Normaal zou ik bij zo'n opmerking meteen een steen in mijn maag krijgen en dichtklappen maar nu zei ik dat zij ook veel is veranderd de laatste tien jaar. Mag ze zelf bepalen hoe ze het opvat haha
!Haha. Ik vind je een mooi en lief mens.
zaterdag 28 januari 2017 om 22:22
Oh mijn God, wat zijn mensen toch gemeen. Echt, ongelofelijk...
Lieve TO, natuurlijk ben je geliefd! En weet je, neem het niet persoonlijk. Dat soort mensen kijkt naar een ander, puur om iets naars over ze te zeggen. Het gaat niet om het benoemen van iets dat hen opvalt, het gaat om stoer doen tegenover elkaar, of gewoon iedereen met een minachtende blik bekijken. Dus misschien hoor jij dat je een 'dik hoofd' hebt, en wordt de volgende om rood haar belachelijk gemaakt en weer een volgende om een lui oog, een hazenlip, een bril of om een kledingkeuze. Ik noem maar iets... dat is echt hun probleem en niet het jouwe. Dieptriest. Wat erg, wat erg, ik kan me gewoon niet indenken dat je ZO gemeen bent. Bah.
Ik heb een (hartstikke mooi) vriendinnetje en zij is ook wat steviger, maar probeert af te vallen en dus loopt ze hard. Ze gaf aan dat iedereen naar haar kijkt. Haar conclusie: ze maken haar belachelijk, omdat ze 'met haar gewicht' (haar woorden) aan het hardlopen is. Ik vertelde toen dat ik ook word aangekeken als ik aan het hardlopen ben. Misschien kijken mensen wel naar iedereen die langsloopt. Het is dan misschien maar net hoe je het ontvangt.
Trek het je niet aan, hoor!
Lieve TO, natuurlijk ben je geliefd! En weet je, neem het niet persoonlijk. Dat soort mensen kijkt naar een ander, puur om iets naars over ze te zeggen. Het gaat niet om het benoemen van iets dat hen opvalt, het gaat om stoer doen tegenover elkaar, of gewoon iedereen met een minachtende blik bekijken. Dus misschien hoor jij dat je een 'dik hoofd' hebt, en wordt de volgende om rood haar belachelijk gemaakt en weer een volgende om een lui oog, een hazenlip, een bril of om een kledingkeuze. Ik noem maar iets... dat is echt hun probleem en niet het jouwe. Dieptriest. Wat erg, wat erg, ik kan me gewoon niet indenken dat je ZO gemeen bent. Bah.
Ik heb een (hartstikke mooi) vriendinnetje en zij is ook wat steviger, maar probeert af te vallen en dus loopt ze hard. Ze gaf aan dat iedereen naar haar kijkt. Haar conclusie: ze maken haar belachelijk, omdat ze 'met haar gewicht' (haar woorden) aan het hardlopen is. Ik vertelde toen dat ik ook word aangekeken als ik aan het hardlopen ben. Misschien kijken mensen wel naar iedereen die langsloopt. Het is dan misschien maar net hoe je het ontvangt.
Trek het je niet aan, hoor!
