Psyche
alle pijlers
Onverwachts in een isolement
vrijdag 30 april 2010 om 12:51
Hallo mensen,
Ik ben een dertiger en beschouw mijzelf als sociaal, stabiel en helemaal van deze wereld. Enkele jaren geleden heb ik een lange relatie uitgemaakt, een moeilijke beslissing waar ik nu nog 100% achter sta. Sindsdien probeer ik mijn draai te vinden.
Ondertussen heb ik een heerlijke vriendin, waarvan ik zeker weet dat zij het helemaal is. Met haar wil ik oud worden. Door omstandigheden is zij aan de andere kant van de wereld en zullen we elkaar pas over vijf of zes maanden in de armen kunnen sluiten. Een feit waar we ons allebei in hebben moeten berusten, hoe moeilijk dat ook is. Daar gaat mijn posting niet over.
Waar het wel over gaat is vriendschap. De vrienden die ik heb staan dichtbij me, maar wonen allemaal ver weg. Goede, maar verre vrienden. Nu het even wat minder gaat met mijn werk, merk ik dat ik vrienden mis, waar je even langs kan gaan. Dus gewoon op de fiets stappen en koffie drinken, kletsen of naar de bios gaan. Dus even geen telefoon, chat, Skype of wat dan ook, maar face-to-face.
Eigenlijk voelt het alsof ik in een isolement ben terechtgekomen, terwijl ik vrienden genoeg heb. Klinkt raar, ik weet het, maar zo voelt het nou eenmaal. Het heeft er vast ook mee te maken dat mijn vrienden allemaal kinderen hebben. Kinderen waar ik overigens erg blij mee ben!
Ik neem het mezelf ook een beetje kwalijk dat ik dit niet heb zien aankomen. Ik sta immers midden in het leven en ben af en toe kritisch genoeg op mezelf. Maar goed, dat heeft verder geen zin.
Nu ben ik de laatste tijd wat aan het rondneuzen op het Internet naar manieren om mensen te leren kennen in en om Rotterdam. Helaas zijn de meeste websites gericht op dating en dat wil ik niet. Ik houd van mijn vriendin en heb absoluut geen behoefte aan ingewikkelde dingen.
Behalve dat alles op dating is gericht, heeft de commercie blijkbaar de "single" ontdekt, want de rest is allemaal commercieel. Het enige wat ik gevonden heb, is een site om een eetclubje te beginnen, maar daar heb ik voorlopig nog geen reactie op gehad. Het zou leuk zijn om bijvoorbeeld een strandwandeling te maken, naar een concert te gaan of zelfs een keer een weekend naar een stad. Ik blijf gewoon zoeken, maar kan wel wat tips gebruiken.
Maar laat ik even to-the-point komen: wanneer ik me voor een site aanmeld, om zo mensen te ontmoeten, dan schieten de tranen letterlijk in mijn ogen. Ik kan het niet helemaal thuisbrengen, maar de situatie brengt me duidelijk van slag. Het maakt me ongelukkig te weten dat ik in een isolement ben terechtgekomen, maar dat ik mezelf niet als eenzaam beschouw. Dat klinkt tegenstrijdig. Soms heb ik er met vrienden en familie over, maar die vinden het moeilijk te begrijpen.
Zijn er mensen die zich hierin herkennen? Ik zou er wel eens met lotgenoten over willen praten. Dus mensen die meer dagelijkse aanspraak willen hebben, zonder dat ze zichzelf als eenzaam bestempelen. Of mensen die vrienden willen ontmoeten, maar dan echt voor de vriendschap en niet voor de liefde.
Ik ben benieuwd naar de reacties
Groeten,
Rotterdammertje
Ik ben een dertiger en beschouw mijzelf als sociaal, stabiel en helemaal van deze wereld. Enkele jaren geleden heb ik een lange relatie uitgemaakt, een moeilijke beslissing waar ik nu nog 100% achter sta. Sindsdien probeer ik mijn draai te vinden.
Ondertussen heb ik een heerlijke vriendin, waarvan ik zeker weet dat zij het helemaal is. Met haar wil ik oud worden. Door omstandigheden is zij aan de andere kant van de wereld en zullen we elkaar pas over vijf of zes maanden in de armen kunnen sluiten. Een feit waar we ons allebei in hebben moeten berusten, hoe moeilijk dat ook is. Daar gaat mijn posting niet over.
Waar het wel over gaat is vriendschap. De vrienden die ik heb staan dichtbij me, maar wonen allemaal ver weg. Goede, maar verre vrienden. Nu het even wat minder gaat met mijn werk, merk ik dat ik vrienden mis, waar je even langs kan gaan. Dus gewoon op de fiets stappen en koffie drinken, kletsen of naar de bios gaan. Dus even geen telefoon, chat, Skype of wat dan ook, maar face-to-face.
Eigenlijk voelt het alsof ik in een isolement ben terechtgekomen, terwijl ik vrienden genoeg heb. Klinkt raar, ik weet het, maar zo voelt het nou eenmaal. Het heeft er vast ook mee te maken dat mijn vrienden allemaal kinderen hebben. Kinderen waar ik overigens erg blij mee ben!
Ik neem het mezelf ook een beetje kwalijk dat ik dit niet heb zien aankomen. Ik sta immers midden in het leven en ben af en toe kritisch genoeg op mezelf. Maar goed, dat heeft verder geen zin.
Nu ben ik de laatste tijd wat aan het rondneuzen op het Internet naar manieren om mensen te leren kennen in en om Rotterdam. Helaas zijn de meeste websites gericht op dating en dat wil ik niet. Ik houd van mijn vriendin en heb absoluut geen behoefte aan ingewikkelde dingen.
Behalve dat alles op dating is gericht, heeft de commercie blijkbaar de "single" ontdekt, want de rest is allemaal commercieel. Het enige wat ik gevonden heb, is een site om een eetclubje te beginnen, maar daar heb ik voorlopig nog geen reactie op gehad. Het zou leuk zijn om bijvoorbeeld een strandwandeling te maken, naar een concert te gaan of zelfs een keer een weekend naar een stad. Ik blijf gewoon zoeken, maar kan wel wat tips gebruiken.
Maar laat ik even to-the-point komen: wanneer ik me voor een site aanmeld, om zo mensen te ontmoeten, dan schieten de tranen letterlijk in mijn ogen. Ik kan het niet helemaal thuisbrengen, maar de situatie brengt me duidelijk van slag. Het maakt me ongelukkig te weten dat ik in een isolement ben terechtgekomen, maar dat ik mezelf niet als eenzaam beschouw. Dat klinkt tegenstrijdig. Soms heb ik er met vrienden en familie over, maar die vinden het moeilijk te begrijpen.
Zijn er mensen die zich hierin herkennen? Ik zou er wel eens met lotgenoten over willen praten. Dus mensen die meer dagelijkse aanspraak willen hebben, zonder dat ze zichzelf als eenzaam bestempelen. Of mensen die vrienden willen ontmoeten, maar dan echt voor de vriendschap en niet voor de liefde.
Ik ben benieuwd naar de reacties
Groeten,
Rotterdammertje
vrijdag 30 april 2010 om 16:29
Ook herkenbaar vwb 'het aanbieden', maar aan de andere kant vind ik wel dat je als single jezelf wat vaker moet aanbieden, dan wanneer je gevraagd wordt. Simpelweg, omdat de vrienden die niet single zijn er niet automatisch aan denken dat sommige dagen niet leuk zijn om alleen te zijn, zoals vandaag, Koninginnedag. zoiets zet je niet op een weegschaal, maar voor mij moet het wel voelen dat het in balans is, dat het niet alleen maar van één kant komt.
Het alleen zijn op zich vind ik net zo vaak heerlijk als jammerlijk: je kunt doen en laten wat je wilt en wanneer je dat wilt, het heeft ook gewoon voordelen. Je krijgt tijd genoeg voor jezelf.
Kan iemand mij vertellen of het mogelijk is om een één-op-één berichtje naar iemand te sturen? Ik begrijp nog niet alles op Viva.nl. Ik heb al mensen toegevoegd aan mijn contacten/vrienden, maar wat ik dan verder kan??
Het alleen zijn op zich vind ik net zo vaak heerlijk als jammerlijk: je kunt doen en laten wat je wilt en wanneer je dat wilt, het heeft ook gewoon voordelen. Je krijgt tijd genoeg voor jezelf.
Kan iemand mij vertellen of het mogelijk is om een één-op-één berichtje naar iemand te sturen? Ik begrijp nog niet alles op Viva.nl. Ik heb al mensen toegevoegd aan mijn contacten/vrienden, maar wat ik dan verder kan??
vrijdag 30 april 2010 om 18:06
quote:GoodBoy schreef op 30 april 2010 @ 16:29:
Kan iemand mij vertellen of het mogelijk is om een één-op-één berichtje naar iemand te sturen? Ik begrijp nog niet alles op Viva.nl. Ik heb al mensen toegevoegd aan mijn contacten/vrienden, maar wat ik dan verder kan??
Als je naar je profiel gaat, zie je links verschillende keuzes, klik op vrienden en klik dan op het profiel van de vriend die je hebt en een berichtje wilt sturen. Daaronder zie je verschillende mogelijkheden (waaronder stuur een e-mail *dit gaat via Viva, je kan niet iemands e-mailadres zien* of plaats bericht *dit gaat via je profiel op het forum*. Het werkt niet altijd, anders kun je de moderator van dit deel mailen om in contact met iemand te komen
vivaangelzes@googlemail.com
Een tip - hengelen (sjansen) is op dit forum niet toegestaan (niet dat je dit doet, maar ik zeg het maar even).
Kan iemand mij vertellen of het mogelijk is om een één-op-één berichtje naar iemand te sturen? Ik begrijp nog niet alles op Viva.nl. Ik heb al mensen toegevoegd aan mijn contacten/vrienden, maar wat ik dan verder kan??
Als je naar je profiel gaat, zie je links verschillende keuzes, klik op vrienden en klik dan op het profiel van de vriend die je hebt en een berichtje wilt sturen. Daaronder zie je verschillende mogelijkheden (waaronder stuur een e-mail *dit gaat via Viva, je kan niet iemands e-mailadres zien* of plaats bericht *dit gaat via je profiel op het forum*. Het werkt niet altijd, anders kun je de moderator van dit deel mailen om in contact met iemand te komen
vivaangelzes@googlemail.com
Een tip - hengelen (sjansen) is op dit forum niet toegestaan (niet dat je dit doet, maar ik zeg het maar even).
vrijdag 30 april 2010 om 23:09
Lieve mensen,
Vlak na het wakker worden zat ik met mijn kiezen op elkaar en tranen in mijn ogen naar het beeldscherm te kijken, niet wetend wat te doen. Door jullie reacties ben ik er toch allemaal wat luchtiger tegenaan gaan kijken:
- ik heb me aangemeld voor een kook club
- ik ga binnenkort wandelen met een groep hondeliefhebbers (ik heb zelf een superlieve Labrador)
- ik denk erover om een teamsport te gaan doen
- een beetje eenzaam is "part of life"
- als het tussen je eigen oren zit, kan het er ook weer uit
Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken!!
Doei
Vlak na het wakker worden zat ik met mijn kiezen op elkaar en tranen in mijn ogen naar het beeldscherm te kijken, niet wetend wat te doen. Door jullie reacties ben ik er toch allemaal wat luchtiger tegenaan gaan kijken:
- ik heb me aangemeld voor een kook club
- ik ga binnenkort wandelen met een groep hondeliefhebbers (ik heb zelf een superlieve Labrador)
- ik denk erover om een teamsport te gaan doen
- een beetje eenzaam is "part of life"
- als het tussen je eigen oren zit, kan het er ook weer uit
Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken!!
Doei
zaterdag 1 mei 2010 om 08:18
quote:GoodBoy schreef op 30 april 2010 @ 23:09:
Lieve mensen,
Vlak na het wakker worden zat ik met mijn kiezen op elkaar en tranen in mijn ogen naar het beeldscherm te kijken, niet wetend wat te doen. Door jullie reacties ben ik er toch allemaal wat luchtiger tegenaan gaan kijken:
- ik heb me aangemeld voor een kook club
- ik ga binnenkort wandelen met een groep hondeliefhebbers (ik heb zelf een superlieve Labrador)
- ik denk erover om een teamsport te gaan doen
- een beetje eenzaam is "part of life"
- als het tussen je eigen oren zit, kan het er ook weer uit
Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken!!
DoeiWat goed zeg Goodboy. Soms helpt het al om je hart te luchten, krijg je weer even adem en kom je er achter wat je wel hebt. De dingen die je noemt lijken me goeie initiatieven om nieuwe contacten op te doen. En als het met iemand die je ontmoet dan klikt, kan het zo maar een goede vriendschap worden. Veel plezier.
Lieve mensen,
Vlak na het wakker worden zat ik met mijn kiezen op elkaar en tranen in mijn ogen naar het beeldscherm te kijken, niet wetend wat te doen. Door jullie reacties ben ik er toch allemaal wat luchtiger tegenaan gaan kijken:
- ik heb me aangemeld voor een kook club
- ik ga binnenkort wandelen met een groep hondeliefhebbers (ik heb zelf een superlieve Labrador)
- ik denk erover om een teamsport te gaan doen
- een beetje eenzaam is "part of life"
- als het tussen je eigen oren zit, kan het er ook weer uit
Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken!!
DoeiWat goed zeg Goodboy. Soms helpt het al om je hart te luchten, krijg je weer even adem en kom je er achter wat je wel hebt. De dingen die je noemt lijken me goeie initiatieven om nieuwe contacten op te doen. En als het met iemand die je ontmoet dan klikt, kan het zo maar een goede vriendschap worden. Veel plezier.
zondag 2 mei 2010 om 13:20
Beste Goodboy,
Ik herken veel in je openingspost.
Ik begrijp denk ik wat je bedoelt met in een isolement te leven en je toch niet eenzaam te voelen.
Mijn ervaring is dat het met overige levensgebieden samenhangt. Heb je de laatste tijd veel ingrijpende beslissingen moeten nemen (die geven soms zo'n existentieel eenzaam gevoel van isolement, omdat niemand daarin echt kan delen), of heb je andere veranderingen in je leven meegemaakt, die je door je afstand naar je idee niet genoeg met die verre, maar goede vrienden hebt gedeeld? Dus alsof ze nog niet de Vernieuwde Goodboy hebben leren kennen, die met nieuwe inzichten of opvattingen? Dat kan mij wel eens een eenzaam gevoel geven, maar dit is mijn persoonlijke ervaring.
Verder, zoals hier vaker al gezegd: de sleutel uit het isolement zit aan de binnenkant. Jij kunt m omdraaien. Zo heb ik het vaak tegen mezelf gezegd, en dat hielp.
Er zijn veel mensen die met je in contact zouden willen komen. Ik woon bijvoorbeeld ook in Rotterdam, en als ik afgaand op je mail contact zou kunnen maken met zo'n welbespraakte, gevoelige vent als uit je mails spreekt, zou ik graag aan je tafeltje aanschuiven.
Groet
Misia
Ik herken veel in je openingspost.
Ik begrijp denk ik wat je bedoelt met in een isolement te leven en je toch niet eenzaam te voelen.
Mijn ervaring is dat het met overige levensgebieden samenhangt. Heb je de laatste tijd veel ingrijpende beslissingen moeten nemen (die geven soms zo'n existentieel eenzaam gevoel van isolement, omdat niemand daarin echt kan delen), of heb je andere veranderingen in je leven meegemaakt, die je door je afstand naar je idee niet genoeg met die verre, maar goede vrienden hebt gedeeld? Dus alsof ze nog niet de Vernieuwde Goodboy hebben leren kennen, die met nieuwe inzichten of opvattingen? Dat kan mij wel eens een eenzaam gevoel geven, maar dit is mijn persoonlijke ervaring.
Verder, zoals hier vaker al gezegd: de sleutel uit het isolement zit aan de binnenkant. Jij kunt m omdraaien. Zo heb ik het vaak tegen mezelf gezegd, en dat hielp.
Er zijn veel mensen die met je in contact zouden willen komen. Ik woon bijvoorbeeld ook in Rotterdam, en als ik afgaand op je mail contact zou kunnen maken met zo'n welbespraakte, gevoelige vent als uit je mails spreekt, zou ik graag aan je tafeltje aanschuiven.
Groet
Misia
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zondag 2 mei 2010 om 16:28
Ik denk dat de reactie van Primabella: 'Ik snap niet echt waarom je over je probleem zou willen praten met lotgenoten, terwijl je het ook kan oplossen.' (die ze later overigens weghaalt) goed weergeeft wat er misgaat in dit topic. Er worden zelfs websites genoemd waar TO contacten zou kunnen maken en forummers bieden zelf aan contact te onderhouden met TO (en er wordt hem tussen neus en lippen door verteld dat hij niet mag hengelen, terwijl hij zelfs in de OP nadrukkelijk zegt dat veel websites helaas gericht zijn op daten en hij dat niet wil!) terwijl dit dus totaal de bedoeling niet is van het hele topic. TO vraagt helemaal niet waar hij contacten op zou kunnen doen, maar wil praten over zij gevoel bij dit alles.
Uit TO zijn reactie valt op te maken dat hij wel blij was met de reacties. Ik denk dat hij zich vooral beter voelt omdat het sowieso makkelijker is om e.e.a. te relativeren in de loop van de dag dan 's nachts of net na het wakker worden...
Uit TO zijn reactie valt op te maken dat hij wel blij was met de reacties. Ik denk dat hij zich vooral beter voelt omdat het sowieso makkelijker is om e.e.a. te relativeren in de loop van de dag dan 's nachts of net na het wakker worden...
zondag 2 mei 2010 om 16:39
Je hebt mooie oplossingen gevonden. Vooral een teamsport doen is een goeie! Ben je toevallig 'fan' van een band? Op de websites daarvan (of op andere 'party' websites) doen mensen vaak oproepjes om mee te gaan naar concerten e.d., terwijl hun vrienden daar niet van houden. Op die manier ben ik ook naar Lowlands gegaan: ik had een kaartje, maar niemand wilde mee. Oproepje op prikbord geplaatst en een leuk weekend gehad met een meisje dat ik niet kende.
