Psyche
alle pijlers
Onze lieve poes moeten laten inslapen
zondag 1 april 2018 om 00:17
Ik weet niet of ik gek ben, maar ik word gek van verdriet. Vrijdag heb ik mijn liefste poes laten inslapen. Ze was zo mager en zwak geworden en vorige week bleek dat ze allemaal gekke dingen had gegeten. De dierenarts heeft haar geopereerd. Vijf uur later kon ik haar komen ophalen en al dezelfde avond was ze weer zoals ze weken niet geweest was. Ze at weer, knorde weer, ging op haar ruggetje liggen om geaaid te worden. Ik heb haar drie keer per dag medicijnen gegeven en had zo veel hoop dat ze het zou redden. Ze was nog maar 1,5 jaar oud en zo’n vechtersbaasje. Helaas ging het drie dagen later berg afwaarts en toen ik de dierenarts belde dat ik me zorgen maakte mocht ik langs komen. Het bleek dat ze waarschijnlijk al heel lang slechte nieren had en dat de waarde zo slecht waren dat de prognose zeer slecht was. Ik had haar nog kunnen laten opnemen, aan het infuus kunnen laten leggen, maar ze zou hoogst waarschijnlijk niet meer zelfstandig kunnen opkrabbelen, of iig nooit meer voor lang. Ik heb er toen voor gekozen haar te laten inslapen, maar nu maakt die gedachte me gek. Ergens ver weg denk ik nog steeds dat het het beste was omdat ze zon slecht vooruitzicht had maar nu kan ik alleen maar denken, wat als... ik wist niet dat het zo veel pijn deed. Mijn eerste eigen kat (ik ben 24), ze was er altijd als ik thuis kwam, ze lag altijd op schoot of naast me of op mijn computer als ik daar bezig was. Eigenlijk volgde ze me overal.. ik mis haar zo ontzettend, het doet zo veel pijn.... kom ik hier overheen? En ja ik ben echt heel nuchter van mezelf, maar het voelt alsof mijn hart gebroken is en ik kan alleen maar huilen..
anoniem_367247 wijzigde dit bericht op 01-04-2018 00:23
5.52% gewijzigd
zondag 1 april 2018 om 00:26
zondag 1 april 2018 om 00:33
Om te beginnen, heel veel sterkte!!! Het is een groot verlies en wat het ook nog zo moeilijk maakt is dat jij de beslissing moet nemen. En ondanks dat de dierenarts nooit zomaar een dier laat inslapen was het zo verschrikkelijk moeilijk...
Ik heb zelf vorig jaar (en 2 jaar daarvoor ook een poes met nierfalen) mijn poes met longkanker moeten laten inslapen, het verhaal heb ik hier ook gedeeld, misschien helpt het een klein beetje het te lezen..
Je komt er wel overheen, ik heb nog steeds momenten dat ik het er moeilijk mee heb, maar de ergste scherpe pijn verdween toen ik een nieuwe poes uit het asiel had geadopteerd...in beide gevallen ongeveer 3 weken erna...ik kon de stilte in huis niet verdragen, ik had eigenlijk langer willen wachten want het voelde als verraad. (wat natuurlijk helemaal niet zo is).
Ik voelde me vreselijk schuldig maar het zorgen voor een poes die nieuw en nog bang was leidde me af van het verdriet en zij gaf me weer zoveel liefde.
Ik zal ze nooit vergeten en ik denk soms nog...wat als ik nog dit of dat had gedaan...maar de dierenarts zou er niet akkoord mee zijn gegaan als je nog iets had kunnen doen om het leven voor een half jaar (bv) had kunnen verlengen...het moet altijd dierwaardig blijven, die gedachte troostte mij ook, een kat heeft geen levensverwachting, leeft van dag tot dag
Liefs,
Nina
(ben nog hele nacht online wanneer je wilt praten)
Ik heb zelf vorig jaar (en 2 jaar daarvoor ook een poes met nierfalen) mijn poes met longkanker moeten laten inslapen, het verhaal heb ik hier ook gedeeld, misschien helpt het een klein beetje het te lezen..
Je komt er wel overheen, ik heb nog steeds momenten dat ik het er moeilijk mee heb, maar de ergste scherpe pijn verdween toen ik een nieuwe poes uit het asiel had geadopteerd...in beide gevallen ongeveer 3 weken erna...ik kon de stilte in huis niet verdragen, ik had eigenlijk langer willen wachten want het voelde als verraad. (wat natuurlijk helemaal niet zo is).
Ik voelde me vreselijk schuldig maar het zorgen voor een poes die nieuw en nog bang was leidde me af van het verdriet en zij gaf me weer zoveel liefde.
Ik zal ze nooit vergeten en ik denk soms nog...wat als ik nog dit of dat had gedaan...maar de dierenarts zou er niet akkoord mee zijn gegaan als je nog iets had kunnen doen om het leven voor een half jaar (bv) had kunnen verlengen...het moet altijd dierwaardig blijven, die gedachte troostte mij ook, een kat heeft geen levensverwachting, leeft van dag tot dag
Liefs,
Nina
(ben nog hele nacht online wanneer je wilt praten)
zondag 1 april 2018 om 01:13
mijn poes is laatst na 17 jaar in laten slapen.. het is niet gek! Het is gewoon (bijna) een familielid, gezelschap en comfort ook. Het is gewoon een rouwproces net zoals je dat bij mensen hebt.. Word vaak niet door de maatschappij als zodoende bestempeld helaas. Maar het is echt heel normaal om je zo te voelen en heel veel sterkte toegewenst. 
zondag 1 april 2018 om 07:22
Ahhhh ik weet nog dat onze eerste kat werd ingeslapen. Dat zal je altijd bij blijven, zo’n speciaal beestje was dat. Ook heel verdrietig van geweest. Ook het laten inslapen is een hele emotionele gebeurtenis, afscheid nemen, het beestje wat in je armen inslaapt. Als je thuis bent zo’n leeg huis.
Wat ik nu ga zeggen bedoel ik niet hard of lullig, maar is echt wat ik heb ervaren. Als een van mijn katten dood is kom ik er overheen door een nieuwe poes te nemen... binnen twee weken was hier weer een nieuwe kat.
Wat ik nu ga zeggen bedoel ik niet hard of lullig, maar is echt wat ik heb ervaren. Als een van mijn katten dood is kom ik er overheen door een nieuwe poes te nemen... binnen twee weken was hier weer een nieuwe kat.
zondag 1 april 2018 om 07:25
Lieve TO,
ach wat ontzettend verdrietig!
Ik heb mn hele leven al katten en ik weet helaas maar al te goed hoe je je voelt.
Voor jouw kat heb je echt het beste gedaan.
Misschien was de kat de behandelen, maar dat is zo ontzettend stressvol voor de kat.
Dat is i.m.o het belangrijkste, dat de kat nog een volwaardig leven heeft.
Maar als het diertje veel pijn moet lijden dan is dit echt het beste... (en nierproblemen zijn pittig...)
Heel veel sterkte
ach wat ontzettend verdrietig!Ik heb mn hele leven al katten en ik weet helaas maar al te goed hoe je je voelt.
Voor jouw kat heb je echt het beste gedaan.
Misschien was de kat de behandelen, maar dat is zo ontzettend stressvol voor de kat.
Dat is i.m.o het belangrijkste, dat de kat nog een volwaardig leven heeft.
Maar als het diertje veel pijn moet lijden dan is dit echt het beste... (en nierproblemen zijn pittig...)
Heel veel sterkte
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 01-04-2018 09:48
12.74% gewijzigd
zondag 1 april 2018 om 07:42
Mooi gezegd Perkele. Ik kan me er alleen bij aansluiten.Perkele schreef: ↑01-04-2018 01:13mijn poes is laatst na 17 jaar in laten slapen.. het is niet gek! Het is gewoon (bijna) een familielid, gezelschap en comfort ook. Het is gewoon een rouwproces net zoals je dat bij mensen hebt.. Word vaak niet door de maatschappij als zodoende bestempeld helaas. Maar het is echt heel normaal om je zo te voelen en heel veel sterkte toegewenst.
Heel veel sterkte TO.
zondag 1 april 2018 om 09:09
Mijn hele volwassen leven katten tot nu toe. 4 in laten slapen 1 ging zelf heen (de dierenarts zou die middag komen om hem te laten inslapen).
Regelmatig denk ik nog aan ze. Soms komt het verdriet boven soms de leuke herinneringen.
Soms ook de twijfel was ik te vroeg met inslapen, had ik nog iets kunnen doen, was ik te laat met inslapen. Het verdriet slijt maar kost tijd.
Heel veel sterkte met je verlies
Regelmatig denk ik nog aan ze. Soms komt het verdriet boven soms de leuke herinneringen.
Soms ook de twijfel was ik te vroeg met inslapen, had ik nog iets kunnen doen, was ik te laat met inslapen. Het verdriet slijt maar kost tijd.
Heel veel sterkte met je verlies
zondag 1 april 2018 om 09:13
zondag 1 april 2018 om 09:27
zondag 1 april 2018 om 10:39
Ah veel sterkte meid! Kan me heel goed voorstellen dat het enorm veel pijn doet. Hier ook een kat die ik nog geen jaar heb maar zou echt gek worden van verdriet als hij zou overlijden.
Ik vind het ook dapper van je, dat je haar uit haar lijden verlost hebt. Dat je twijfelt snap ik, dat zou ik ook hebben. Maar ze heeft rust nu, echt. Het is goed geweest voor haar. Sterkte ermee.
Ik vind het ook dapper van je, dat je haar uit haar lijden verlost hebt. Dat je twijfelt snap ik, dat zou ik ook hebben. Maar ze heeft rust nu, echt. Het is goed geweest voor haar. Sterkte ermee.
zondag 1 april 2018 om 11:42
ontzettend bedankt voor jullie berichtjes, lieve woorden en virtuele knuffel. Het doet me goed te lezen dat de keuze, hoe moeilijk ook, waarschijnlijk de beste was en dat het normaal is dat ik haar zo mis en verdriet heb.. ik merk dat de buitenwereld (maar ook vrienden) het niet zo goed begrijpen, maar het doet echt zeer.. dankjulliewel
