Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 4 februari 2009 om 16:35
woensdag 4 februari 2009 om 16:52
Hey Sterretje,
Jij bent echt een schat, weet je dat? Zo belangstellend, zulke lieve woorden
Mijn dag was niet geweldig. Vanochtend voelde ik me echt zwaar shit. Moe en kon me totaal niet concentreren op m'n werk. Ik maakte het ook veel te groot in m'n hoofd. Gelukkig zag ik het na een tijdje beter in perspectief en dacht ik 'tis maar werk, laat los en wees een beetje lief voor jezelf!'. Dat werkte gelukkig. Het is belangrijk om jezelf genoeg aandacht en rust te geven.
Ik ben naar een haptonoom gegaan omdat ik het effect bij het zoontje van m'n broer heb gezien. Ik heb me er toen wat verder in verdiept en omdat ik zo'n denker ben, het moeilijk vind om mijn gevoel duidelijk te krijgen en behoorlijk moeite heb met aanrakingen (bijvoorbeeld als een collega m'n arm aanraakt, schrik ik me rot :s), leek het me wel wat om uit te proberen. Ik heb nu 2 sessies gehad en tijdens beide sessies hebben we een half uur gepraat en een half uur heeft ze me aangeraakt. Nou, wat er dan allemaal loskomt...! Ik moest wel even over een drempel stappen om me uit te kleden en in m'n ondergoed op de behandeltafel te gaan liggen. Maarrrr, het effect was er wel. Ze stelde me gerust en door het aanraken van m'n rug en m'n benen (soms flink duwen, trekken, knijpen haha) voelde zij waar de spanning zat en liet ze mij ontspannen. Wanneer het pijn deed, kwam dat doordat ik niet kon loslaten... Klinkt vast heel vaag, maar het was zo prettig! Ook de erkenning dat er spanning in m'n lijf zit was al erg fijn.
Als je er meer over wilt weten, vraag maar raak.
Hoe gaat het met jou, Sterretjee?
Jij bent echt een schat, weet je dat? Zo belangstellend, zulke lieve woorden
Mijn dag was niet geweldig. Vanochtend voelde ik me echt zwaar shit. Moe en kon me totaal niet concentreren op m'n werk. Ik maakte het ook veel te groot in m'n hoofd. Gelukkig zag ik het na een tijdje beter in perspectief en dacht ik 'tis maar werk, laat los en wees een beetje lief voor jezelf!'. Dat werkte gelukkig. Het is belangrijk om jezelf genoeg aandacht en rust te geven.
Ik ben naar een haptonoom gegaan omdat ik het effect bij het zoontje van m'n broer heb gezien. Ik heb me er toen wat verder in verdiept en omdat ik zo'n denker ben, het moeilijk vind om mijn gevoel duidelijk te krijgen en behoorlijk moeite heb met aanrakingen (bijvoorbeeld als een collega m'n arm aanraakt, schrik ik me rot :s), leek het me wel wat om uit te proberen. Ik heb nu 2 sessies gehad en tijdens beide sessies hebben we een half uur gepraat en een half uur heeft ze me aangeraakt. Nou, wat er dan allemaal loskomt...! Ik moest wel even over een drempel stappen om me uit te kleden en in m'n ondergoed op de behandeltafel te gaan liggen. Maarrrr, het effect was er wel. Ze stelde me gerust en door het aanraken van m'n rug en m'n benen (soms flink duwen, trekken, knijpen haha) voelde zij waar de spanning zat en liet ze mij ontspannen. Wanneer het pijn deed, kwam dat doordat ik niet kon loslaten... Klinkt vast heel vaag, maar het was zo prettig! Ook de erkenning dat er spanning in m'n lijf zit was al erg fijn.
Als je er meer over wilt weten, vraag maar raak.
Hoe gaat het met jou, Sterretjee?
woensdag 4 februari 2009 om 17:52
quote:Elmervrouw schreef op 04 februari 2009 @ 17:29:
[...]
Lichamelijke klachten heb ik al heel lang trouwens, ik weet ook wanneer dat begonnen is, en het is altijd in meerdere of mindere mate aanwezig geweest. Altijd zoveel moeten onderdrukken en 'geheim houden' dat het heel mijn lijf onder spanning heeft gezet, en nu beetje bij beetje de druk van de ketel gaat door meer openheid naar buiten toe de laatste tijd, krijg ik geloof ik iets meer zicht op het hoe en wat van al die klachtjes.
Dan is haptotherapie misschien ook wat voor jou? Maar het kan zijn dat dat misschien op dit moment iets te veel van het goede is... Bij mij is mijn (loopbaan)coachingtraject nu zo'n beetje afgelopen en is haptotherapie het perfecte vervolg.
[...]
Lichamelijke klachten heb ik al heel lang trouwens, ik weet ook wanneer dat begonnen is, en het is altijd in meerdere of mindere mate aanwezig geweest. Altijd zoveel moeten onderdrukken en 'geheim houden' dat het heel mijn lijf onder spanning heeft gezet, en nu beetje bij beetje de druk van de ketel gaat door meer openheid naar buiten toe de laatste tijd, krijg ik geloof ik iets meer zicht op het hoe en wat van al die klachtjes.
Dan is haptotherapie misschien ook wat voor jou? Maar het kan zijn dat dat misschien op dit moment iets te veel van het goede is... Bij mij is mijn (loopbaan)coachingtraject nu zo'n beetje afgelopen en is haptotherapie het perfecte vervolg.
woensdag 4 februari 2009 om 17:59
Ja op een gegeven moment krijg je een beetje een overload he? Ik wil nu eigenlijk ook alle boeken lezen die me aangeraden worden, alle mogelijke therapietjes uitproberen en dan met als doel een beetje tot rust komen... Ik heb dus nu bewust alle psychologische boeken etc aan de kant gegooid en hou het bij haptotherapie. Wat trouwens wel vergoed wordt door m'n verzekering (fjoewwww).
Liefs!
Liefs!
woensdag 4 februari 2009 om 19:32
Meiden, wat een verhalen en wat knap dat jullie het hier neerzetten! Hoop dat jullie snel alleen maar zonnestralen mogen aanschouwen!
Iemand (sorry dat ik even vergeten ben wie) vroeg wat er aan mijn gezondheid mankeerde.
2 jaar geleden kon ik van de een op de andere dag geen hap meer door mn keel krijgen, alles kwam terug. Het heeft enkele maanden geduurd voor het weer ging en men had nog geen idee. Diverse onderzoeken gehad maar niets kwam er uit. Heel streng dieet heb ik moeten volgen om de maag tot rust te brengen. In 6 weken tijd was ik 12 kilo kwijt, nu was mijn BMI iets te hoog (26,7) maar dit was ook niet de bedoeling. Nog steeds niet ben ik aan dit figuur gewend, ben 20 kilo afgevallen (en gelukkig weer iets erbij uiteindelijk). Omdat ik er niet ziek uitzag, geloofde men mij niet en werd ik niet serieus genomen met mijn klachten op het werk. Huisje gekochht met heeeeeel veeeeel stress omtrent de hypotheek en zeer bemoeierige ouders. Ik wilde ze niet in huis om te klussen, dat is mij niet in dank afgenomen. Ik wilde het op mijn manier en niet op die van mn vader. Tot op heden verwijten ze me dat (anderhalf jaar later). In het ziekenhuis beland later dat jaar en daar op randje leven/dood gelegen. Wederom kwam pas later uit wat het was (oorzaak was een ontstoken speekselklier), relatie ging uit, veel stress op het werk (onzekerheid over werktijdsfactor.
Gebit is kapot gegaan door ziekenhuis en 3 maanden antibiotica in 6 maanden tijd
Al met al is maart 2008 eindelijk vast gesteld dat ik gezegend ben met een maagklep die niet sluit en met iedere ontsteking van de slokdarm wordt de lijst met verboden producten langer (dat heb ik amper in de hand, de ontsteking). Gebit werd slechts voor een klein gedeelte vergoed (bye bye paar duizend euro), kaken zijn nog altijd ontwricht waar een rot operatie de oplossing voor is. Kortom een lang verhaal kort...
Gezondheid is op weg om te verbeteren, maar we zijn er nog niet. De energie is tot het nulpunt gekelderd, sporten probeer ik, ben uitgeput na een dag werken, huisje is nu bijna klaar en er worden steeds meer dingen uit mijn jeugd duidelijk. * Edit.... ik kan niet alles meer wat ik 2,5 jaar geleden wel kon en dat is moeilijk, ga nog steeds over mn grenzen heen. Lastig om dat een plek te geven en mensen willen het vaak niet geloven, waardoor je gepushed wordt door en verder te gaan want je bent nog jong*
Ik heb altijd het gevoel gehad minder te zijn dan mijn broer. Want mijn broer heeft vwo gedaan zonder te doubleren, ik heb gedoubleerd en havo uiteindelijk afgemaakt (heb wel de capaciteiten maar niet de drijfveer). Ik vroeg iets als ik het niet wist, mijn broer had het opgezocht in het woordenboek/encyclopedie. Mijn broer laat wel mn ouders klussen, broer lijkt de ideale zoon om wat kleine voorbeeldjes te noemen.
Volgens broer waar ik wel een goede band mee heb, moet ik de cyclus van neerwaartse spiraal eerder herkennen en doorbreken want hij herkent patronen. Ik voel me echter gewoon beter zonder dat bemoeierige van mn ouders en broer (al gaat dat weer beter omdat hij zn lesje geleerd heeft door een uitbarsting van mijn kant). Hij wil dat ik perse in therapie ga hiervoor, zie het zelf niet zitten.
Begin eindelijk weer een beetje beter te voelen, er boven op te kruipen. Mijn werk heb ik het wel naar mn zin, alleen ben ik vroeg met mn dertigersdilemma: is dit wel wat ik wil?
Antwoord: Nee... maar wat dan wel?
Okee... sorry dat het gezondheidsverhaal wat uitgebreider werd. Ik zag dit topic staan en voelde me aangetrokken tot de titel, want dat is toch waar iedereen mee bezig is. Wat iedereen hoopt te bereiken en weinig mensen durven te erkennen dat ze het nog niet voor elkaar hebben. Daarom mijn bewondering voor jullie openheid alhier!
Ik zal de komende tijd voornamelijk wat lezen en hier en daar reageren... het is nog nieuw, even wennen
Iemand (sorry dat ik even vergeten ben wie) vroeg wat er aan mijn gezondheid mankeerde.
2 jaar geleden kon ik van de een op de andere dag geen hap meer door mn keel krijgen, alles kwam terug. Het heeft enkele maanden geduurd voor het weer ging en men had nog geen idee. Diverse onderzoeken gehad maar niets kwam er uit. Heel streng dieet heb ik moeten volgen om de maag tot rust te brengen. In 6 weken tijd was ik 12 kilo kwijt, nu was mijn BMI iets te hoog (26,7) maar dit was ook niet de bedoeling. Nog steeds niet ben ik aan dit figuur gewend, ben 20 kilo afgevallen (en gelukkig weer iets erbij uiteindelijk). Omdat ik er niet ziek uitzag, geloofde men mij niet en werd ik niet serieus genomen met mijn klachten op het werk. Huisje gekochht met heeeeeel veeeeel stress omtrent de hypotheek en zeer bemoeierige ouders. Ik wilde ze niet in huis om te klussen, dat is mij niet in dank afgenomen. Ik wilde het op mijn manier en niet op die van mn vader. Tot op heden verwijten ze me dat (anderhalf jaar later). In het ziekenhuis beland later dat jaar en daar op randje leven/dood gelegen. Wederom kwam pas later uit wat het was (oorzaak was een ontstoken speekselklier), relatie ging uit, veel stress op het werk (onzekerheid over werktijdsfactor.
Gebit is kapot gegaan door ziekenhuis en 3 maanden antibiotica in 6 maanden tijd
Al met al is maart 2008 eindelijk vast gesteld dat ik gezegend ben met een maagklep die niet sluit en met iedere ontsteking van de slokdarm wordt de lijst met verboden producten langer (dat heb ik amper in de hand, de ontsteking). Gebit werd slechts voor een klein gedeelte vergoed (bye bye paar duizend euro), kaken zijn nog altijd ontwricht waar een rot operatie de oplossing voor is. Kortom een lang verhaal kort...
Gezondheid is op weg om te verbeteren, maar we zijn er nog niet. De energie is tot het nulpunt gekelderd, sporten probeer ik, ben uitgeput na een dag werken, huisje is nu bijna klaar en er worden steeds meer dingen uit mijn jeugd duidelijk. * Edit.... ik kan niet alles meer wat ik 2,5 jaar geleden wel kon en dat is moeilijk, ga nog steeds over mn grenzen heen. Lastig om dat een plek te geven en mensen willen het vaak niet geloven, waardoor je gepushed wordt door en verder te gaan want je bent nog jong*
Ik heb altijd het gevoel gehad minder te zijn dan mijn broer. Want mijn broer heeft vwo gedaan zonder te doubleren, ik heb gedoubleerd en havo uiteindelijk afgemaakt (heb wel de capaciteiten maar niet de drijfveer). Ik vroeg iets als ik het niet wist, mijn broer had het opgezocht in het woordenboek/encyclopedie. Mijn broer laat wel mn ouders klussen, broer lijkt de ideale zoon om wat kleine voorbeeldjes te noemen.
Volgens broer waar ik wel een goede band mee heb, moet ik de cyclus van neerwaartse spiraal eerder herkennen en doorbreken want hij herkent patronen. Ik voel me echter gewoon beter zonder dat bemoeierige van mn ouders en broer (al gaat dat weer beter omdat hij zn lesje geleerd heeft door een uitbarsting van mijn kant). Hij wil dat ik perse in therapie ga hiervoor, zie het zelf niet zitten.
Begin eindelijk weer een beetje beter te voelen, er boven op te kruipen. Mijn werk heb ik het wel naar mn zin, alleen ben ik vroeg met mn dertigersdilemma: is dit wel wat ik wil?
Antwoord: Nee... maar wat dan wel?
Okee... sorry dat het gezondheidsverhaal wat uitgebreider werd. Ik zag dit topic staan en voelde me aangetrokken tot de titel, want dat is toch waar iedereen mee bezig is. Wat iedereen hoopt te bereiken en weinig mensen durven te erkennen dat ze het nog niet voor elkaar hebben. Daarom mijn bewondering voor jullie openheid alhier!
Ik zal de komende tijd voornamelijk wat lezen en hier en daar reageren... het is nog nieuw, even wennen
woensdag 4 februari 2009 om 20:01
quote:anoukske schreef op 04 februari 2009 @ 16:52:
Hey Sterretje,
Jij bent echt een schat, weet je dat? Zo belangstellend, zulke lieve woorden
Mijn dag was niet geweldig. Vanochtend voelde ik me echt zwaar shit. Moe en kon me totaal niet concentreren op m'n werk. Ik maakte het ook veel te groot in m'n hoofd. Gelukkig zag ik het na een tijdje beter in perspectief en dacht ik 'tis maar werk, laat los en wees een beetje lief voor jezelf!'. Dat werkte gelukkig. Het is belangrijk om jezelf genoeg aandacht en rust te geven.
Ik ben naar een haptonoom gegaan omdat ik het effect bij het zoontje van m'n broer heb gezien. Ik heb me er toen wat verder in verdiept en omdat ik zo'n denker ben, het moeilijk vind om mijn gevoel duidelijk te krijgen en behoorlijk moeite heb met aanrakingen (bijvoorbeeld als een collega m'n arm aanraakt, schrik ik me rot :s), leek het me wel wat om uit te proberen. Ik heb nu 2 sessies gehad en tijdens beide sessies hebben we een half uur gepraat en een half uur heeft ze me aangeraakt. Nou, wat er dan allemaal loskomt...! Ik moest wel even over een drempel stappen om me uit te kleden en in m'n ondergoed op de behandeltafel te gaan liggen. Maarrrr, het effect was er wel. Ze stelde me gerust en door het aanraken van m'n rug en m'n benen (soms flink duwen, trekken, knijpen haha) voelde zij waar de spanning zat en liet ze mij ontspannen. Wanneer het pijn deed, kwam dat doordat ik niet kon loslaten... Klinkt vast heel vaag, maar het was zo prettig! Ook de erkenning dat er spanning in m'n lijf zit was al erg fijn.
Als je er meer over wilt weten, vraag maar raak.
Hoe gaat het met jou, Sterretjee?
Goed van je, dat je dit zo kon omzetten! En zo is het ook gewoon! Werk je fulltime?
Klinkt goed, wat het nu al bij je losmaakt! Betaal je dit zelf, of zit het bij je verzekering in?
Ik hoor er namelijk zoveel goede verhalen over. En ik grijp momenteel elke kans aan om me weer wat beter te voelen. Het liefst zo snel mogelijk.
Is een haptonoom ook een soort van psych? Of richt het zich echt alleen maar op spanningen in je lichaam?
Lief dat je naar me vraagt. Ik ben momenteel vooral bezig met het dealen van mijn zwaar depressieve stemmingen, te genieten van kleine dingen, goed voor mezelf zorgen, veel beweging en dat soort dingen. Klinkt raar, maar t kost vreeslijk veel energie. Ook probeer ik het ''gewoon maar'' over me heen te laten komen, hier heb ik nog wat moeite mee..
EV, vanavond Sara Kroos!! Leuk!! Geniet ervan en kom even vertellen hoe het was als je tijd/zin hebt!!
Pink, kom later nog ff op je posting terug. Help me herinneren.
Ster
Hey Sterretje,
Jij bent echt een schat, weet je dat? Zo belangstellend, zulke lieve woorden
Mijn dag was niet geweldig. Vanochtend voelde ik me echt zwaar shit. Moe en kon me totaal niet concentreren op m'n werk. Ik maakte het ook veel te groot in m'n hoofd. Gelukkig zag ik het na een tijdje beter in perspectief en dacht ik 'tis maar werk, laat los en wees een beetje lief voor jezelf!'. Dat werkte gelukkig. Het is belangrijk om jezelf genoeg aandacht en rust te geven.
Ik ben naar een haptonoom gegaan omdat ik het effect bij het zoontje van m'n broer heb gezien. Ik heb me er toen wat verder in verdiept en omdat ik zo'n denker ben, het moeilijk vind om mijn gevoel duidelijk te krijgen en behoorlijk moeite heb met aanrakingen (bijvoorbeeld als een collega m'n arm aanraakt, schrik ik me rot :s), leek het me wel wat om uit te proberen. Ik heb nu 2 sessies gehad en tijdens beide sessies hebben we een half uur gepraat en een half uur heeft ze me aangeraakt. Nou, wat er dan allemaal loskomt...! Ik moest wel even over een drempel stappen om me uit te kleden en in m'n ondergoed op de behandeltafel te gaan liggen. Maarrrr, het effect was er wel. Ze stelde me gerust en door het aanraken van m'n rug en m'n benen (soms flink duwen, trekken, knijpen haha) voelde zij waar de spanning zat en liet ze mij ontspannen. Wanneer het pijn deed, kwam dat doordat ik niet kon loslaten... Klinkt vast heel vaag, maar het was zo prettig! Ook de erkenning dat er spanning in m'n lijf zit was al erg fijn.
Als je er meer over wilt weten, vraag maar raak.
Hoe gaat het met jou, Sterretjee?
Goed van je, dat je dit zo kon omzetten! En zo is het ook gewoon! Werk je fulltime?
Klinkt goed, wat het nu al bij je losmaakt! Betaal je dit zelf, of zit het bij je verzekering in?
Ik hoor er namelijk zoveel goede verhalen over. En ik grijp momenteel elke kans aan om me weer wat beter te voelen. Het liefst zo snel mogelijk.
Is een haptonoom ook een soort van psych? Of richt het zich echt alleen maar op spanningen in je lichaam?
Lief dat je naar me vraagt. Ik ben momenteel vooral bezig met het dealen van mijn zwaar depressieve stemmingen, te genieten van kleine dingen, goed voor mezelf zorgen, veel beweging en dat soort dingen. Klinkt raar, maar t kost vreeslijk veel energie. Ook probeer ik het ''gewoon maar'' over me heen te laten komen, hier heb ik nog wat moeite mee..
EV, vanavond Sara Kroos!! Leuk!! Geniet ervan en kom even vertellen hoe het was als je tijd/zin hebt!!
Pink, kom later nog ff op je posting terug. Help me herinneren.
Ster
woensdag 4 februari 2009 om 23:38
vrijdag 6 februari 2009 om 09:53
Even een korte reactie sterretjee,quote:Sterretjee schreef op 04 februari 2009 @ 20:01:
[...]
Goed van je, dat je dit zo kon omzetten! En zo is het ook gewoon! Werk je fulltime? Bijna fulltime: 36 uur. Toch breekt het me wel een beetje op. Veel reistijd (2,5 uur per dag)
Klinkt goed, wat het nu al bij je losmaakt! Betaal je dit zelf, of zit het bij je verzekering in? Gelukkig zit't bij m'n verzekering in!
Ik hoor er namelijk zoveel goede verhalen over. En ik grijp momenteel elke kans aan om me weer wat beter te voelen. Het liefst zo snel mogelijk.
Ja, ik vind het echt supergoed, maar je moet er wel voor openstaan en het moet klikken, je moet je letterlijk en figuurlijk bloot durven te geven aan die persoon. Aan de ene kant vond ik het erg eng om daar zo in m'n ondergoed te gaan liggen. Aan de andere kant was het zo enorm rustgevend...
Is een haptonoom ook een soort van psych? Of richt het zich echt alleen maar op spanningen in je lichaam?
Ja, is ook een soort van psych. Bij mij was het de laatste keer een half uur praten en een half uur op de behandeltafel. Die combinatie doet echt wonderen, voor mij iig... Je lichaam is hoe dan ook eerlijk. Ik ben goed in 'mooi weer spelen', een psycholoog of coach kan daar nog wel eens intrappen. Een haptonoom als het goed is niet
Lief dat je naar me vraagt. Ik ben momenteel vooral bezig met het dealen van mijn zwaar depressieve stemmingen, te genieten van kleine dingen, goed voor mezelf zorgen, veel beweging en dat soort dingen. Klinkt raar, maar t kost vreeslijk veel energie. Ook probeer ik het ''gewoon maar'' over me heen te laten komen, hier heb ik nog wat moeite mee..
Jeetje joh. Uit je posts straal zoveel positiviteit en rust... Goed dat je die dingen doet (proberen te genieten van kleine dingen, goed voor jezelf zorgen en te bewegen). Ga je nu al naar een psycholoog of zo of ben je je nog aan het oriënteren? (sorry, als je het al een keer verteld hebt... ik heb niet alles gelezen). Veel sterkte iig liefs anouk
[...]
Goed van je, dat je dit zo kon omzetten! En zo is het ook gewoon! Werk je fulltime? Bijna fulltime: 36 uur. Toch breekt het me wel een beetje op. Veel reistijd (2,5 uur per dag)
Klinkt goed, wat het nu al bij je losmaakt! Betaal je dit zelf, of zit het bij je verzekering in? Gelukkig zit't bij m'n verzekering in!
Ik hoor er namelijk zoveel goede verhalen over. En ik grijp momenteel elke kans aan om me weer wat beter te voelen. Het liefst zo snel mogelijk.
Ja, ik vind het echt supergoed, maar je moet er wel voor openstaan en het moet klikken, je moet je letterlijk en figuurlijk bloot durven te geven aan die persoon. Aan de ene kant vond ik het erg eng om daar zo in m'n ondergoed te gaan liggen. Aan de andere kant was het zo enorm rustgevend...
Is een haptonoom ook een soort van psych? Of richt het zich echt alleen maar op spanningen in je lichaam?
Ja, is ook een soort van psych. Bij mij was het de laatste keer een half uur praten en een half uur op de behandeltafel. Die combinatie doet echt wonderen, voor mij iig... Je lichaam is hoe dan ook eerlijk. Ik ben goed in 'mooi weer spelen', een psycholoog of coach kan daar nog wel eens intrappen. Een haptonoom als het goed is niet
Lief dat je naar me vraagt. Ik ben momenteel vooral bezig met het dealen van mijn zwaar depressieve stemmingen, te genieten van kleine dingen, goed voor mezelf zorgen, veel beweging en dat soort dingen. Klinkt raar, maar t kost vreeslijk veel energie. Ook probeer ik het ''gewoon maar'' over me heen te laten komen, hier heb ik nog wat moeite mee..
Jeetje joh. Uit je posts straal zoveel positiviteit en rust... Goed dat je die dingen doet (proberen te genieten van kleine dingen, goed voor jezelf zorgen en te bewegen). Ga je nu al naar een psycholoog of zo of ben je je nog aan het oriënteren? (sorry, als je het al een keer verteld hebt... ik heb niet alles gelezen). Veel sterkte iig liefs anouk
vrijdag 6 februari 2009 om 14:09
Hey Loving Life, Mooie naam trouwens!
Dankjewel voor je reactie. Fijn om te lezen dat haptotherapie voor jou ook werkte! Ik was eerst vrij sceptisch, maar nu vind ik het wel heel bijzonder wat die therapie allemaal losmaakt. Soms is het zo moeilijk om echt te voelen wat je voelt of eigenlijk: om te weten wat je voelt. Haar (haptotherapeut) eerste vraag toen ik lag was:
hoe voel je je? Gespannen.
Waar voel je dat? Nergens.
Hoe weet je dan dat je gespannen bent? ...
Ja, dan word je je ineens heel bewust van je lichaam en wat je waar voelt en hoe iets voelt.
LL, kun jij de haptotherapie goed toepassen? Ik heb natuurlijk nog maar 2 sessies gehad, maar daar was ik volledig ontspannen (toen ik na afloop de deur uitstape voelde ik me echt een dweil ). Maar nu, buiten de behandelkamer, vind ik het zo moeilijk om te ontspannen. Beetje meer geduld nodig waarschijnlijk
Dat boek heb ik natuurlijk gelijk opgezocht op bol, maar toch nog maar even niet besteld... Misschien binnenkort wel. M'n hoofd zit nu iets te vol.
Wat ik bedoelde met grotere orde is 'een traumatisch verleden'. Daar hoef ik gelukkig niet mee te dealen. Althans niet echt. Mijn moeder probeerde vroeger (nog steeds trouwens) wel op mijn schuldgevoel in te spelen en vergeleek me vaak met de dochter van haar zus (mijn nichtje dus). "Waarom lijk je niet wat meer op haar (spontaner, goed van zich afbijten etc)?" Dus dat heeft ook wel enkele deukjes met zich meegebracht, maar geen trauma of onveilige jeugd.
Hoe gaat het jou LL? Je klinkt (schrijft) positief! Ik hoop dat je wat lekkerder in je vel zit dan een paar dagen terug...
En een vraagje aan iedereen: heb je het gevoel dat je dichterbij je 'doel' komt? En weet je wat je doel is? Of eigenlijk: heb je een doel? De 'ontembare vrouw' in jezelf vinden?
Bij mij is het "me niet meer zo laten beïnvloeden door anderen en vanuit m'n pure zelf LEVEN". Ook gewoon het leven echt leven en niet geleefd worden door alles en iedereen.
Lukt nog niet zo goed, trouwens. Maarrr, me ervan bewust zijn is al een hele stap al zeg ik het zelf.
Dankjewel voor je reactie. Fijn om te lezen dat haptotherapie voor jou ook werkte! Ik was eerst vrij sceptisch, maar nu vind ik het wel heel bijzonder wat die therapie allemaal losmaakt. Soms is het zo moeilijk om echt te voelen wat je voelt of eigenlijk: om te weten wat je voelt. Haar (haptotherapeut) eerste vraag toen ik lag was:
hoe voel je je? Gespannen.
Waar voel je dat? Nergens.
Hoe weet je dan dat je gespannen bent? ...
Ja, dan word je je ineens heel bewust van je lichaam en wat je waar voelt en hoe iets voelt.
LL, kun jij de haptotherapie goed toepassen? Ik heb natuurlijk nog maar 2 sessies gehad, maar daar was ik volledig ontspannen (toen ik na afloop de deur uitstape voelde ik me echt een dweil ). Maar nu, buiten de behandelkamer, vind ik het zo moeilijk om te ontspannen. Beetje meer geduld nodig waarschijnlijk
Dat boek heb ik natuurlijk gelijk opgezocht op bol, maar toch nog maar even niet besteld... Misschien binnenkort wel. M'n hoofd zit nu iets te vol.
Wat ik bedoelde met grotere orde is 'een traumatisch verleden'. Daar hoef ik gelukkig niet mee te dealen. Althans niet echt. Mijn moeder probeerde vroeger (nog steeds trouwens) wel op mijn schuldgevoel in te spelen en vergeleek me vaak met de dochter van haar zus (mijn nichtje dus). "Waarom lijk je niet wat meer op haar (spontaner, goed van zich afbijten etc)?" Dus dat heeft ook wel enkele deukjes met zich meegebracht, maar geen trauma of onveilige jeugd.
Hoe gaat het jou LL? Je klinkt (schrijft) positief! Ik hoop dat je wat lekkerder in je vel zit dan een paar dagen terug...
En een vraagje aan iedereen: heb je het gevoel dat je dichterbij je 'doel' komt? En weet je wat je doel is? Of eigenlijk: heb je een doel? De 'ontembare vrouw' in jezelf vinden?
Bij mij is het "me niet meer zo laten beïnvloeden door anderen en vanuit m'n pure zelf LEVEN". Ook gewoon het leven echt leven en niet geleefd worden door alles en iedereen.
Lukt nog niet zo goed, trouwens. Maarrr, me ervan bewust zijn is al een hele stap al zeg ik het zelf.
