Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 3 februari 2009 om 08:50
[quote]pink11 schreef op 02 februari 2009 @ 22:04:
Het lijkt me lastig als je, zoals jij schrijft, je zo rot voelt en niet weet wat de oorzaak is. Het kan zijn dat ik het heb gelezen maar weer ben vergeten, maar ben je op dit moment in therapie?
Nee ben op het moment niet in therapie. Sta wel op een wachtlijst. Ik verwacht dat ik daar in maart terecht kan. Duurt nog zo lang.. Ik voel me een stukje minder dan iedereen, altijd een stukje minder belangrijk. Klein. Alleen. Alsof er iets gruwelijk mis is met mij. Gevoelig. Kwetsbaar. Tja.. alles waar iedereen nu een beetje mee worsteld..
Het lijkt me lastig als je, zoals jij schrijft, je zo rot voelt en niet weet wat de oorzaak is. Het kan zijn dat ik het heb gelezen maar weer ben vergeten, maar ben je op dit moment in therapie?
Nee ben op het moment niet in therapie. Sta wel op een wachtlijst. Ik verwacht dat ik daar in maart terecht kan. Duurt nog zo lang.. Ik voel me een stukje minder dan iedereen, altijd een stukje minder belangrijk. Klein. Alleen. Alsof er iets gruwelijk mis is met mij. Gevoelig. Kwetsbaar. Tja.. alles waar iedereen nu een beetje mee worsteld..
dinsdag 3 februari 2009 om 08:58
quote:Loving_Life schreef op 02 februari 2009 @ 21:32:
Hallo, even een berichtje van mij, al heb ik niet zoveel te melden.
Het gaat niet zo goed met me, ik ben erg eenzaam en voel me somber. Weet niet meer hoe ik het allemaal moet doen.
Ik heb behoefte aan contact, maar is niemand,
Ik moet wat beslissingen nemen, maar ik kom er zelf niet helemaal uit.
Mijn leven is een puinhoop en ik weet niet meer hoe ik het op moet ruimen.
Ik voel momenteel alleen maar verdriet, eenzaamheid en het voelt allemaal uitzichtloos.
Alles doet pijn.
Ik laat gauw weer van me horen.
Wat stom en egoistisch eigenlijk dat ik dacht dat het aan mij lag dat je niet op me reageerde. Waarom zou je ook op positieve stukjes reageren, het telt toch niet voor jou. En wat weet ik er ook van. Jij voelt je toch niks waard. Je sluit je af en alleen het negatieve kan doordringen nu. Je wilt het doorbreken maar weet niet hoe.
Lieve lieve schat, denk aan jezelf! Zuig alles in je op, juist het positieve. Echt hoe ongelofelijk wijs, volwassen, lief, sterk en mooi jij elke keer weer op me over komt. Soms ben ik er stil van.. Wil ik je helpen, knuffelen of wat dan ook. Ik voel dat je pijn zo diep gaat. En ergens kan ik het een beetje voelen. Je bent het zo waard loving life. Je bent een kanjer!
En dit bovenstuk is niet lullig bedoeld he!! Ik bekeek het even van jouw kant, van hoe je dingen (en ik ook hoor, ik ook!) nu soms ziet. Geloof in jezelf, je mag er zijn!
Ik zie aan de tijdstippen dat je niet echt geslapen hebt.. Kon je niet slapen of wilde je niet? Fijn dat je jezelf lekker hebt verwend met leuke dvd-tjes. Veel plezier met ''24'', die serie is echt goehoed!!!
Probeer echt zoveel mogelijk afleiding te zoeken, maar niet over je grens gaan hoor! Maar het is belangrijk, anders WORD jij straks dat gevoel en dat is niet de bedoeling! Je BENT het namelijk niet, je VOELT het op dit moment zo. Verwen jezelf lekker, kom hier schrijven, je mag je rot voelen. Laat het toe, huil, spreek desnoods een tijd met jezelf af tot hoe laat je mag huilen. Klinkt heel gek maar dan blijf je er niet in hangen.
Lieverd ik denk aan je. En dat is echt!
Kan ik iets voor je doen?
Hoop dat het gaat vandaag....
Dikke knuffel
Hallo, even een berichtje van mij, al heb ik niet zoveel te melden.
Het gaat niet zo goed met me, ik ben erg eenzaam en voel me somber. Weet niet meer hoe ik het allemaal moet doen.
Ik heb behoefte aan contact, maar is niemand,
Ik moet wat beslissingen nemen, maar ik kom er zelf niet helemaal uit.
Mijn leven is een puinhoop en ik weet niet meer hoe ik het op moet ruimen.
Ik voel momenteel alleen maar verdriet, eenzaamheid en het voelt allemaal uitzichtloos.
Alles doet pijn.
Ik laat gauw weer van me horen.
Wat stom en egoistisch eigenlijk dat ik dacht dat het aan mij lag dat je niet op me reageerde. Waarom zou je ook op positieve stukjes reageren, het telt toch niet voor jou. En wat weet ik er ook van. Jij voelt je toch niks waard. Je sluit je af en alleen het negatieve kan doordringen nu. Je wilt het doorbreken maar weet niet hoe.
Lieve lieve schat, denk aan jezelf! Zuig alles in je op, juist het positieve. Echt hoe ongelofelijk wijs, volwassen, lief, sterk en mooi jij elke keer weer op me over komt. Soms ben ik er stil van.. Wil ik je helpen, knuffelen of wat dan ook. Ik voel dat je pijn zo diep gaat. En ergens kan ik het een beetje voelen. Je bent het zo waard loving life. Je bent een kanjer!
En dit bovenstuk is niet lullig bedoeld he!! Ik bekeek het even van jouw kant, van hoe je dingen (en ik ook hoor, ik ook!) nu soms ziet. Geloof in jezelf, je mag er zijn!
Ik zie aan de tijdstippen dat je niet echt geslapen hebt.. Kon je niet slapen of wilde je niet? Fijn dat je jezelf lekker hebt verwend met leuke dvd-tjes. Veel plezier met ''24'', die serie is echt goehoed!!!
Probeer echt zoveel mogelijk afleiding te zoeken, maar niet over je grens gaan hoor! Maar het is belangrijk, anders WORD jij straks dat gevoel en dat is niet de bedoeling! Je BENT het namelijk niet, je VOELT het op dit moment zo. Verwen jezelf lekker, kom hier schrijven, je mag je rot voelen. Laat het toe, huil, spreek desnoods een tijd met jezelf af tot hoe laat je mag huilen. Klinkt heel gek maar dan blijf je er niet in hangen.
Lieverd ik denk aan je. En dat is echt!
Kan ik iets voor je doen?
Hoop dat het gaat vandaag....
Dikke knuffel
dinsdag 3 februari 2009 om 11:36
dinsdag 3 februari 2009 om 11:42
Ik zou zo graag iets voor je doen...
Huil maar lieve Loving Life. Huil maar meisje, geeft niks. Daarna ga je lekker douchen, lekker warmte om je lijf. Lekkere doucheproducten, bodylotion. Dan ga je iemand bellen. En onder je dekentje een leuke film kijken. En dan kom je weer even schrijven. Pas alsjeblieft goed op jezelf, maak me zorgen om je..
Laat je straks weer even wat horen?
Ben ik er straks ook weer.
Voor jou: (f)
Huil maar lieve Loving Life. Huil maar meisje, geeft niks. Daarna ga je lekker douchen, lekker warmte om je lijf. Lekkere doucheproducten, bodylotion. Dan ga je iemand bellen. En onder je dekentje een leuke film kijken. En dan kom je weer even schrijven. Pas alsjeblieft goed op jezelf, maak me zorgen om je..
Laat je straks weer even wat horen?
Ben ik er straks ook weer.
Voor jou: (f)
dinsdag 3 februari 2009 om 16:51
quote:pink11 schreef op 03 februari 2009 @ 14:48:
Hoi (f)
Ik weet niet zo goed hoe ik het moet verwoorden, maar op de een of andere manier voelt het voor mij ongepast om nu over het proces te typen waarmee ik bezig ben.
Omdat ik - voor mijn gevoel - op zo'n ander spoor zit dan wat er nu op het topic overheerst. Omdat ik vrij oppervlakkig/technisch bezig ben met mijn NLP, en mijn benadering van "hoe om te gaan met herinneringen en gedachten die bepaalde stofjes aanmaken". En vooral; wat kan ik nu het beste denken en voelen om nú goed te functioneren.
Dit is voor mij de juiste weg. Maar het voelt niet gepast erover te typen op een topic waar verdriet nu zo overheerst.
Verdriet, angst en eenzaamheid zijn mij niet vreemd, maar toch voelt het alsof ik door mijn NLP in een heel andere benaderingsmodus zit, ofzoiets.
(ik weet niet goed hoe het te verwoorden, daarom heb ik gewoon drie keer hetzelfde getypt, in de hoop dat ik het zo goed uitleg. )
Ik blijf wel meelezen en meeleven, en ook meereageren.
Liefs en sterkte van mij (f)
Pink!!! Schrijf alsjeblieft wat je wilde schrijven! Verdriet overheerst nu bij LL maar dat wil niet zeggen dat jij daardoor jouw persoonlijke ervaringen en groei niet kwijt kunt!
Vind je stukjes altijd goed verwoord en interessant om te lezen. Weet niet zo goed wat NLP is, maar wil er graag meer over horen.
Op het moment schommel ik nogal omdat mijn AD nog niet goed aan slaat. De slechte dagen overheersen nog, maar er zitten er warempel ook al een paar goeie tussen. Dus die koester ik. (f)
Hoi (f)
Ik weet niet zo goed hoe ik het moet verwoorden, maar op de een of andere manier voelt het voor mij ongepast om nu over het proces te typen waarmee ik bezig ben.
Omdat ik - voor mijn gevoel - op zo'n ander spoor zit dan wat er nu op het topic overheerst. Omdat ik vrij oppervlakkig/technisch bezig ben met mijn NLP, en mijn benadering van "hoe om te gaan met herinneringen en gedachten die bepaalde stofjes aanmaken". En vooral; wat kan ik nu het beste denken en voelen om nú goed te functioneren.
Dit is voor mij de juiste weg. Maar het voelt niet gepast erover te typen op een topic waar verdriet nu zo overheerst.
Verdriet, angst en eenzaamheid zijn mij niet vreemd, maar toch voelt het alsof ik door mijn NLP in een heel andere benaderingsmodus zit, ofzoiets.
(ik weet niet goed hoe het te verwoorden, daarom heb ik gewoon drie keer hetzelfde getypt, in de hoop dat ik het zo goed uitleg. )
Ik blijf wel meelezen en meeleven, en ook meereageren.
Liefs en sterkte van mij (f)
Pink!!! Schrijf alsjeblieft wat je wilde schrijven! Verdriet overheerst nu bij LL maar dat wil niet zeggen dat jij daardoor jouw persoonlijke ervaringen en groei niet kwijt kunt!
Vind je stukjes altijd goed verwoord en interessant om te lezen. Weet niet zo goed wat NLP is, maar wil er graag meer over horen.
Op het moment schommel ik nogal omdat mijn AD nog niet goed aan slaat. De slechte dagen overheersen nog, maar er zitten er warempel ook al een paar goeie tussen. Dus die koester ik. (f)
dinsdag 3 februari 2009 om 16:52
dinsdag 3 februari 2009 om 21:27
Wat is er inderdaad veel geschreven!
Loving_Life dank je wel voor het reageren op mijn stukje over 'niet weten wat ik hier eigenlijk op aarde doe'. Terwijl je zelf door zo'n moeilijke tijd gaat, neem je de moeite om te reageren op mij. Het is inderdaad een tussengebied waarin ik zit en dat is eigenlijk al heel lang zo. Met af en toe een dipje verder naar beneden of een upje verder naar boven. Heel vreemd.
Hoe voel je je vandaag? Het is niet niks waar je doorheen gaat. Nu komt ineens van alles op je af. Wou dat ik wat voor je kan doen. Mijn aanbod geldt overigens nog steeds.Knuffel van mij voor jou.
Pink, het maakt echt niet uit waar je staat en hoe je aan jezelf werkt. Welke inzichten je gehad hebt etc. Blijf lekker schrijven. Ik merk bij mezelf dat ik ook minder schrijf de laatste tijd. Voel me leeg. Ben blij dat er nieuwe mensen aangeschoven zijn en over hun processen willen schrijven. Of het nu over NLP (Neuro Linguistisch Programmeren voor Sterretje) gaat of over zielenwerk, doesn't matter. Iedere vrouw bewandelt haar eigen weg met haar eigen middelen. Juist leuk om van elkaar te lezen hoe we de stappen doorlopen.
EV! Je bent weer aan 't werk. Kan me zo goed voorstellen dat zo'n eerste dag even een schok is. Ook heel goed van je dat je je grenzen in de gaten houdt. Ook al bedoelt een ander het goed (niet isoleren) dan nog ben jij de enige die weet wat je voelt en tot waar je kunt. Goed van je! Geniet lekker van je prinsessenbed samen met EM
Lieverds tot snel weer en ik hoop binnenkort wat meer te melden te hebben. Ben echt een soort van leeg.
(f)
Loving_Life dank je wel voor het reageren op mijn stukje over 'niet weten wat ik hier eigenlijk op aarde doe'. Terwijl je zelf door zo'n moeilijke tijd gaat, neem je de moeite om te reageren op mij. Het is inderdaad een tussengebied waarin ik zit en dat is eigenlijk al heel lang zo. Met af en toe een dipje verder naar beneden of een upje verder naar boven. Heel vreemd.
Hoe voel je je vandaag? Het is niet niks waar je doorheen gaat. Nu komt ineens van alles op je af. Wou dat ik wat voor je kan doen. Mijn aanbod geldt overigens nog steeds.Knuffel van mij voor jou.
Pink, het maakt echt niet uit waar je staat en hoe je aan jezelf werkt. Welke inzichten je gehad hebt etc. Blijf lekker schrijven. Ik merk bij mezelf dat ik ook minder schrijf de laatste tijd. Voel me leeg. Ben blij dat er nieuwe mensen aangeschoven zijn en over hun processen willen schrijven. Of het nu over NLP (Neuro Linguistisch Programmeren voor Sterretje) gaat of over zielenwerk, doesn't matter. Iedere vrouw bewandelt haar eigen weg met haar eigen middelen. Juist leuk om van elkaar te lezen hoe we de stappen doorlopen.
EV! Je bent weer aan 't werk. Kan me zo goed voorstellen dat zo'n eerste dag even een schok is. Ook heel goed van je dat je je grenzen in de gaten houdt. Ook al bedoelt een ander het goed (niet isoleren) dan nog ben jij de enige die weet wat je voelt en tot waar je kunt. Goed van je! Geniet lekker van je prinsessenbed samen met EM
Lieverds tot snel weer en ik hoop binnenkort wat meer te melden te hebben. Ben echt een soort van leeg.
(f)
woensdag 4 februari 2009 om 09:41
Heey allemaal,
Even een klaagberichtje van mij. Terwijl er in feite niks aan de hand is... Er zijn geen grote problemen of zo. Daarom voelt het ook zo klagerig. Wil het graag ergens kwijt, maar om er een nieuw topic over te openen, mwah. Daarom 'gebruik' ik dit topic maar...
Op dit moment voel ik me zo ellendig, zo moe en vooral zo alleen. Dat laatste is een beetje tegenstrijdig met mijn grote behoefte aan alleen zijn. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn, maar tegelijkertijd voel ik me dus eenzaam in mijn gevoel. Kan bij niemand écht terecht op dit moment met mijn gevoel. Alleen hier gelukkig. Ik moet nu eigenlijk heel hard aan het werk, maar ik kan me er steeds niet toe zetten. Ik twijfel over mijn relatie, m'n baan is onzeker, m'n hobby paardrijden gaat niet geweldig, het weer is shit. Kortom, zie even geen lichtpuntje. Sorry dat ik jullie hier mee lastig val. Ik kan ook niet echt meeschrijven, omdat hetgeen waar 'jullie' over schrijven van een heel andere, voor mijn gevoel grotere orde is.
Wat misschien nog wel leuk is om te melden: afgelopen maandag ben ik voor de tweede keer bij een haptonoom geweest (daar heb ik voor gekozen omdat mijn coachingtraject afloopt en vooral op loopbaan gericht was, en ik nu ook erg worstel met privédingen en omdat ik heel erg 'in mijn hoofd blijf zitten'). Zo, dat was confronterend zeg. Ik schrok er vooral van dat zij zo schrok van de spanning in mijn lijf... Voor mijn gevoel was ik vrij ontspannen, maar nee dus. Ze zei een paar keer "wat ben je toch hard aan het werk, dat hoeft helemaal niet". Terwijl ik daar gewoon alleen maar lag te liggen voelde ze mijn spanning.
Na afloop voelde ik me heerlijk, ontzettend licht in mijn hoofd. Ze zei tegen me: "je mag best wat meer ruimte innemen". Die zin blijft als een soort mantra in m'n hoofd zitten en daar haal ik kracht uit. Ik denk dat haptotherapie me een stap vooruit gaat helpen.
Dankjewel voor het lezen. Sorry dat ik niet persoonlijker in ga op jullie verhalen...
Even een klaagberichtje van mij. Terwijl er in feite niks aan de hand is... Er zijn geen grote problemen of zo. Daarom voelt het ook zo klagerig. Wil het graag ergens kwijt, maar om er een nieuw topic over te openen, mwah. Daarom 'gebruik' ik dit topic maar...
Op dit moment voel ik me zo ellendig, zo moe en vooral zo alleen. Dat laatste is een beetje tegenstrijdig met mijn grote behoefte aan alleen zijn. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn, maar tegelijkertijd voel ik me dus eenzaam in mijn gevoel. Kan bij niemand écht terecht op dit moment met mijn gevoel. Alleen hier gelukkig. Ik moet nu eigenlijk heel hard aan het werk, maar ik kan me er steeds niet toe zetten. Ik twijfel over mijn relatie, m'n baan is onzeker, m'n hobby paardrijden gaat niet geweldig, het weer is shit. Kortom, zie even geen lichtpuntje. Sorry dat ik jullie hier mee lastig val. Ik kan ook niet echt meeschrijven, omdat hetgeen waar 'jullie' over schrijven van een heel andere, voor mijn gevoel grotere orde is.
Wat misschien nog wel leuk is om te melden: afgelopen maandag ben ik voor de tweede keer bij een haptonoom geweest (daar heb ik voor gekozen omdat mijn coachingtraject afloopt en vooral op loopbaan gericht was, en ik nu ook erg worstel met privédingen en omdat ik heel erg 'in mijn hoofd blijf zitten'). Zo, dat was confronterend zeg. Ik schrok er vooral van dat zij zo schrok van de spanning in mijn lijf... Voor mijn gevoel was ik vrij ontspannen, maar nee dus. Ze zei een paar keer "wat ben je toch hard aan het werk, dat hoeft helemaal niet". Terwijl ik daar gewoon alleen maar lag te liggen voelde ze mijn spanning.
Na afloop voelde ik me heerlijk, ontzettend licht in mijn hoofd. Ze zei tegen me: "je mag best wat meer ruimte innemen". Die zin blijft als een soort mantra in m'n hoofd zitten en daar haal ik kracht uit. Ik denk dat haptotherapie me een stap vooruit gaat helpen.
Dankjewel voor het lezen. Sorry dat ik niet persoonlijker in ga op jullie verhalen...
woensdag 4 februari 2009 om 16:16
woensdag 4 februari 2009 om 16:17
[quote]Elmervrouw schreef op 04 februari 2009 @ 09:49:
Hoi allemaal.. dat persoonlijk ingaan op alle berichten, dat lukt mij ook niet, hoewel ik alles lees en dan eigenlijk meteen iets wil zeggen, maar dan, verder lezend, wordt het ineens weer veel en onoverzichtelijk en wordt het warrig in mijn hoofd. Dus ik hoop maar dat jullie me dat niet kwalijk nemen.
Het is niet anders.
Geeft niks, snap dat heel goed.
Hoe is het met je?
Hoi allemaal.. dat persoonlijk ingaan op alle berichten, dat lukt mij ook niet, hoewel ik alles lees en dan eigenlijk meteen iets wil zeggen, maar dan, verder lezend, wordt het ineens weer veel en onoverzichtelijk en wordt het warrig in mijn hoofd. Dus ik hoop maar dat jullie me dat niet kwalijk nemen.
Het is niet anders.
Geeft niks, snap dat heel goed.
Hoe is het met je?
woensdag 4 februari 2009 om 16:20
Naar, zo'n droom Pink.. Is dat vervelende gevoel uit je droom wel een beetje weg gegaan overdag?
Nog gelukt met je schilderij?
Beetje leeg vandaag, dus weinig tekst hihi.
Sensy, fijn om wat van je te horen. Als je er weer behoefte aan hebt, lezen we je hier wel weer! Ben benieuwd hoe het met je gaat en vind je postings altijd fijn om te lezen.
Liefs
Nog gelukt met je schilderij?
Beetje leeg vandaag, dus weinig tekst hihi.
Sensy, fijn om wat van je te horen. Als je er weer behoefte aan hebt, lezen we je hier wel weer! Ben benieuwd hoe het met je gaat en vind je postings altijd fijn om te lezen.
Liefs
woensdag 4 februari 2009 om 16:22
quote:anoukske schreef op 04 februari 2009 @ 09:41:
Heey allemaal,
Even een klaagberichtje van mij. Terwijl er in feite niks aan de hand is... Er zijn geen grote problemen of zo. Daarom voelt het ook zo klagerig. Wil het graag ergens kwijt, maar om er een nieuw topic over te openen, mwah. Daarom 'gebruik' ik dit topic maar...
Op dit moment voel ik me zo ellendig, zo moe en vooral zo alleen. Dat laatste is een beetje tegenstrijdig met mijn grote behoefte aan alleen zijn. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn, maar tegelijkertijd voel ik me dus eenzaam in mijn gevoel. Kan bij niemand écht terecht op dit moment met mijn gevoel. Alleen hier gelukkig. Ik moet nu eigenlijk heel hard aan het werk, maar ik kan me er steeds niet toe zetten. Ik twijfel over mijn relatie, m'n baan is onzeker, m'n hobby paardrijden gaat niet geweldig, het weer is shit. Kortom, zie even geen lichtpuntje. Sorry dat ik jullie hier mee lastig val. Ik kan ook niet echt meeschrijven, omdat hetgeen waar 'jullie' over schrijven van een heel andere, voor mijn gevoel grotere orde is.
Wat misschien nog wel leuk is om te melden: afgelopen maandag ben ik voor de tweede keer bij een haptonoom geweest (daar heb ik voor gekozen omdat mijn coachingtraject afloopt en vooral op loopbaan gericht was, en ik nu ook erg worstel met privédingen en omdat ik heel erg 'in mijn hoofd blijf zitten'). Zo, dat was confronterend zeg. Ik schrok er vooral van dat zij zo schrok van de spanning in mijn lijf... Voor mijn gevoel was ik vrij ontspannen, maar nee dus. Ze zei een paar keer "wat ben je toch hard aan het werk, dat hoeft helemaal niet". Terwijl ik daar gewoon alleen maar lag te liggen voelde ze mijn spanning.
Na afloop voelde ik me heerlijk, ontzettend licht in mijn hoofd. Ze zei tegen me: "je mag best wat meer ruimte innemen". Die zin blijft als een soort mantra in m'n hoofd zitten en daar haal ik kracht uit. Ik denk dat haptotherapie me een stap vooruit gaat helpen.
Dankjewel voor het lezen. Sorry dat ik niet persoonlijker in ga op jullie verhalen...
Het gaat ook niet altijd over grote problemen of wat dan ook. Je voelt zoals je je voelt, dus kom je daar alsjeblieft niet voor verontschuldigen! Wat mij betreft ben je hartstikke welkom hier om van je af te schrijven! Kan soms heel fijn zijn.
Neem je ruimte!
Heey allemaal,
Even een klaagberichtje van mij. Terwijl er in feite niks aan de hand is... Er zijn geen grote problemen of zo. Daarom voelt het ook zo klagerig. Wil het graag ergens kwijt, maar om er een nieuw topic over te openen, mwah. Daarom 'gebruik' ik dit topic maar...
Op dit moment voel ik me zo ellendig, zo moe en vooral zo alleen. Dat laatste is een beetje tegenstrijdig met mijn grote behoefte aan alleen zijn. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn, maar tegelijkertijd voel ik me dus eenzaam in mijn gevoel. Kan bij niemand écht terecht op dit moment met mijn gevoel. Alleen hier gelukkig. Ik moet nu eigenlijk heel hard aan het werk, maar ik kan me er steeds niet toe zetten. Ik twijfel over mijn relatie, m'n baan is onzeker, m'n hobby paardrijden gaat niet geweldig, het weer is shit. Kortom, zie even geen lichtpuntje. Sorry dat ik jullie hier mee lastig val. Ik kan ook niet echt meeschrijven, omdat hetgeen waar 'jullie' over schrijven van een heel andere, voor mijn gevoel grotere orde is.
Wat misschien nog wel leuk is om te melden: afgelopen maandag ben ik voor de tweede keer bij een haptonoom geweest (daar heb ik voor gekozen omdat mijn coachingtraject afloopt en vooral op loopbaan gericht was, en ik nu ook erg worstel met privédingen en omdat ik heel erg 'in mijn hoofd blijf zitten'). Zo, dat was confronterend zeg. Ik schrok er vooral van dat zij zo schrok van de spanning in mijn lijf... Voor mijn gevoel was ik vrij ontspannen, maar nee dus. Ze zei een paar keer "wat ben je toch hard aan het werk, dat hoeft helemaal niet". Terwijl ik daar gewoon alleen maar lag te liggen voelde ze mijn spanning.
Na afloop voelde ik me heerlijk, ontzettend licht in mijn hoofd. Ze zei tegen me: "je mag best wat meer ruimte innemen". Die zin blijft als een soort mantra in m'n hoofd zitten en daar haal ik kracht uit. Ik denk dat haptotherapie me een stap vooruit gaat helpen.
Dankjewel voor het lezen. Sorry dat ik niet persoonlijker in ga op jullie verhalen...
Het gaat ook niet altijd over grote problemen of wat dan ook. Je voelt zoals je je voelt, dus kom je daar alsjeblieft niet voor verontschuldigen! Wat mij betreft ben je hartstikke welkom hier om van je af te schrijven! Kan soms heel fijn zijn.
Neem je ruimte!
