Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 6 februari 2009 om 17:23
quote:anoukske schreef op 06 februari 2009 @ 14:09:
Bij mij is het "me niet meer zo laten beïnvloeden door anderen en vanuit m'n pure zelf LEVEN". Ook gewoon het leven echt leven en niet geleefd worden door alles en iedereen.
Lukt nog niet zo goed, trouwens. Maarrr, me ervan bewust zijn is al een hele stap al zeg ik het zelf.Hier kan ik me helemaal bij aansluiten. Het er van bewust zijn maakt dat ik me sterker voel. En dat is voor mij een belangrijke stap.
Bij mij is het "me niet meer zo laten beïnvloeden door anderen en vanuit m'n pure zelf LEVEN". Ook gewoon het leven echt leven en niet geleefd worden door alles en iedereen.
Lukt nog niet zo goed, trouwens. Maarrr, me ervan bewust zijn is al een hele stap al zeg ik het zelf.Hier kan ik me helemaal bij aansluiten. Het er van bewust zijn maakt dat ik me sterker voel. En dat is voor mij een belangrijke stap.
vrijdag 6 februari 2009 om 21:55
Thanks.
Heo vond ik het boek?
Eigenlijk moet ik het nog een keer lezen. Ik had een stresshelm op, en daarvan ga ik koker-kijken. Maar ik vond het zeer vermakelijk (heb gelachen), en vond er ook wijsheden in terug die ik voor dat moment kon gebruiken. Voor de rest is het wel een fijn positief vrouwenverhaal.
Heo vond ik het boek?
Eigenlijk moet ik het nog een keer lezen. Ik had een stresshelm op, en daarvan ga ik koker-kijken. Maar ik vond het zeer vermakelijk (heb gelachen), en vond er ook wijsheden in terug die ik voor dat moment kon gebruiken. Voor de rest is het wel een fijn positief vrouwenverhaal.
zaterdag 7 februari 2009 om 07:39
Oef Pink, als ik het stukje over jouw zus lees, dan herken ik mezelf daar helaas in - althans, hoe ik m'n leven tot nu toe heb geleefd. Altijd aan die verwachtingen van m'n ouders proberen te voldoen. Best pijnlijk om dat zo te lezen en te herkennen. Ik vind het ook superknap dat jij dat anders doet (al was/is het voor jou misschien vanzelfsprekender?) en ik snap ook dat zij jouw levensstijl benijdde.
Gelukkig besef ik nu dat ik van die levensstijl niet gelukkig ga worden.
Mooi dat motto!
Nu snel weg. Heb afgesproken om lekker vroeg te gaan paardrijden. JIEHAAA!
Gelukkig besef ik nu dat ik van die levensstijl niet gelukkig ga worden.
Mooi dat motto!
Nu snel weg. Heb afgesproken om lekker vroeg te gaan paardrijden. JIEHAAA!
zaterdag 7 februari 2009 om 10:12
Wat hebben jullie weer veel geschreven! Ben er erg blij mee. Eyeopeners hier en daar.
Kjong, welkom! Het boek Eten, bidden en beminnen is inderdaad een erg vermakelijk boek. Ik heb 'm twee keer gelezen. You love it or you hate it. Herkende veel van mezelf in die zoekende vrouw. Wat ik ook zo leuk vind aan haar is dat ze zoveel gevoel voor humor heeft. Iets wat ik zelf erg belangrijk vind in het leven: durf te lachen om jezelf en af en toe alle ernst van je af te gooien.
Loving_Life welcome back dear. Goed dat je je lekker rustig voelt Ik wil je trouwens een compliment geven voor het blijven posten ongeacht hoe je je voelt.
Geldt ook voor jou EV. Leuk dat je je genoten hebt van Sara Kroos. Volgens mij put je veel kracht en inspiratie uit die vrouw Knuffel voor jou!
Pink11, jij bent ook bezig met bergen te verzetten, wees blij dat je jouw ongetemde vrouw kent en de ruimte vrijmaakt om haar ruimbaan te geven. Ik herken wat je schrijft over je zus, ik heb meerdere mensen gekend die zo leven. Ik dacht toen onterecht dat er iets mis was met mij omdat ik niet in de grote massa pastte. Het begint me nu pas te dagen dat ik altijd mijn eigen weg heb gevolgd.
Anoukske, ben het met LL eens: onze verhalen zijn niet van een 'grotere orde'. Wij worstelen allemaal met hezelfde: wie ben ik? Wat wil ik en hoe ga ik dat bereiken? Jouw postings werken ook voor mij verhelderend. Het mooie van dit topic is dat het voor iedereen is die naar die ontembare vrouw op zoek is. Maakt niet wat je levensverhaal is en hoeveel deukjes je hebt opgelopen.
Nou, ik heb gisteren eindelijk mijn intake voor het coachen gehad. Wat een mooie, verhelderende en prachtige anderhalf uur was dat. De coach is een jonge vrouw en ik had eerst mijn twijfels of ik haar wel alles durfde toe te vertrouwen. Ging ze net zo diep als ik? Zou ze me begrijpen? Had ze wel genoeg levenservaring? Ik had haar voordat we de afspraak hadden mijn twijfels verteld. En ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Eerlijkheid.
Ik begon te vertellen over waar ik stond in het leven (werkgerelateerd) en hoe ik daar kwam. Er kwamen zoveel emoties los. Ik heb wel vier zakdoekjes volgehuild
Ze begreep me, snapte mijn verwarring en mijn angst dat ze me niet zou begrijpen bleek ongegrond. Ze begreep het beter dan ik We spraken over de ziel, over geaard zijn, over werk, over passen in deze wereld, over voelen wat er toe doet en hoe dat te bereiken. Ze werkt met haar intuitie en ik ben zo blij dat ik haar heb getroffen. Ze kan inderdaad meegaan in de diepte en breedte en dat is voor mij een grote geruststelling. Mijn angst was dat ik een coach zou treffen die alles op een nuchtere, zakelijk manier zou bekijken en dan zou ik me niet 100 procent kunnen geven in het coachen. Ik zou me inhouden, bepaalde dingen verzwijgen om niet voor gek verklaard te worden.
Nu begrijp ik ook beter waar mijn 'rust' en 'leegte' vandaan komen. Ik ben leeg omdat ik zo extern gericht ben, zo aan het afkijken hoe anderen leven, dat ik niet meer weet wie ik ben. Ze verwoordde het zo: er is niemand thuis. Jij moet weer thuiskomen.
En dat thuiskomen vind ik eng. Ik ben leeg omdat een deel van mij mij wil beschermen. Het staat me niet toe naar binnen te kijken naar wat ik echt wil en voel. Om te beschermen tegen teleurstellingen. Klinkt misschien niet helemaal duidelijk maar toen ze het zo uitlegde voelde ik een klik van binnen.
Na het gesprek voelde ik me levend. Ik ben begrepen.Ik ben gehoord. Ik ben in mijn waarde gelaten. Ik word geholpen.
Een vriendin met wie ik later ben gaan borrelen zei:"Sensy, voor de dingen die jij in je leven hebt gedaan en waar je voor staat daar heb je ontzettend veel kracht voor nodig."
Ik vroeg heel verbaasd:"Is dat zo?"
"Ja! Natuurlijk, weten wat je wilt en daar voor staan, zelfs als kind! Daar is karakter en kracht voor nodig!"
En ik antwoordde:"Raar he? Dat ik nog steeds moet horen van anderen dat daar kracht voor nodig is"
En dat is best pijnlijk als ik het zo opschrijf. Want zij is niet de enige die me dat verteld. Ik hoor het vaker. Ik geloof niet meer zo in mijn eigen kracht. En dat geloof, dat wil ik weer terug. En daar ga ik aan werken. Weer geloven in wie ik ben.
Ik wens jullie stuk voor stuk hetzelfde geloof toe. Dat we allemaal weer het licht kunnen laten schijnen op alle mooie en krachtige delen in onszelf. Want het licht schijnen op alles wat moeilijk is en lastig is, dat doen we al veel te lang. Tijd voor de andere kant van de medaille: de ontembare vrouw!
(f)
Kjong, welkom! Het boek Eten, bidden en beminnen is inderdaad een erg vermakelijk boek. Ik heb 'm twee keer gelezen. You love it or you hate it. Herkende veel van mezelf in die zoekende vrouw. Wat ik ook zo leuk vind aan haar is dat ze zoveel gevoel voor humor heeft. Iets wat ik zelf erg belangrijk vind in het leven: durf te lachen om jezelf en af en toe alle ernst van je af te gooien.
Loving_Life welcome back dear. Goed dat je je lekker rustig voelt Ik wil je trouwens een compliment geven voor het blijven posten ongeacht hoe je je voelt.
Geldt ook voor jou EV. Leuk dat je je genoten hebt van Sara Kroos. Volgens mij put je veel kracht en inspiratie uit die vrouw Knuffel voor jou!
Pink11, jij bent ook bezig met bergen te verzetten, wees blij dat je jouw ongetemde vrouw kent en de ruimte vrijmaakt om haar ruimbaan te geven. Ik herken wat je schrijft over je zus, ik heb meerdere mensen gekend die zo leven. Ik dacht toen onterecht dat er iets mis was met mij omdat ik niet in de grote massa pastte. Het begint me nu pas te dagen dat ik altijd mijn eigen weg heb gevolgd.
Anoukske, ben het met LL eens: onze verhalen zijn niet van een 'grotere orde'. Wij worstelen allemaal met hezelfde: wie ben ik? Wat wil ik en hoe ga ik dat bereiken? Jouw postings werken ook voor mij verhelderend. Het mooie van dit topic is dat het voor iedereen is die naar die ontembare vrouw op zoek is. Maakt niet wat je levensverhaal is en hoeveel deukjes je hebt opgelopen.
Nou, ik heb gisteren eindelijk mijn intake voor het coachen gehad. Wat een mooie, verhelderende en prachtige anderhalf uur was dat. De coach is een jonge vrouw en ik had eerst mijn twijfels of ik haar wel alles durfde toe te vertrouwen. Ging ze net zo diep als ik? Zou ze me begrijpen? Had ze wel genoeg levenservaring? Ik had haar voordat we de afspraak hadden mijn twijfels verteld. En ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Eerlijkheid.
Ik begon te vertellen over waar ik stond in het leven (werkgerelateerd) en hoe ik daar kwam. Er kwamen zoveel emoties los. Ik heb wel vier zakdoekjes volgehuild
Ze begreep me, snapte mijn verwarring en mijn angst dat ze me niet zou begrijpen bleek ongegrond. Ze begreep het beter dan ik We spraken over de ziel, over geaard zijn, over werk, over passen in deze wereld, over voelen wat er toe doet en hoe dat te bereiken. Ze werkt met haar intuitie en ik ben zo blij dat ik haar heb getroffen. Ze kan inderdaad meegaan in de diepte en breedte en dat is voor mij een grote geruststelling. Mijn angst was dat ik een coach zou treffen die alles op een nuchtere, zakelijk manier zou bekijken en dan zou ik me niet 100 procent kunnen geven in het coachen. Ik zou me inhouden, bepaalde dingen verzwijgen om niet voor gek verklaard te worden.
Nu begrijp ik ook beter waar mijn 'rust' en 'leegte' vandaan komen. Ik ben leeg omdat ik zo extern gericht ben, zo aan het afkijken hoe anderen leven, dat ik niet meer weet wie ik ben. Ze verwoordde het zo: er is niemand thuis. Jij moet weer thuiskomen.
En dat thuiskomen vind ik eng. Ik ben leeg omdat een deel van mij mij wil beschermen. Het staat me niet toe naar binnen te kijken naar wat ik echt wil en voel. Om te beschermen tegen teleurstellingen. Klinkt misschien niet helemaal duidelijk maar toen ze het zo uitlegde voelde ik een klik van binnen.
Na het gesprek voelde ik me levend. Ik ben begrepen.Ik ben gehoord. Ik ben in mijn waarde gelaten. Ik word geholpen.
Een vriendin met wie ik later ben gaan borrelen zei:"Sensy, voor de dingen die jij in je leven hebt gedaan en waar je voor staat daar heb je ontzettend veel kracht voor nodig."
Ik vroeg heel verbaasd:"Is dat zo?"
"Ja! Natuurlijk, weten wat je wilt en daar voor staan, zelfs als kind! Daar is karakter en kracht voor nodig!"
En ik antwoordde:"Raar he? Dat ik nog steeds moet horen van anderen dat daar kracht voor nodig is"
En dat is best pijnlijk als ik het zo opschrijf. Want zij is niet de enige die me dat verteld. Ik hoor het vaker. Ik geloof niet meer zo in mijn eigen kracht. En dat geloof, dat wil ik weer terug. En daar ga ik aan werken. Weer geloven in wie ik ben.
Ik wens jullie stuk voor stuk hetzelfde geloof toe. Dat we allemaal weer het licht kunnen laten schijnen op alle mooie en krachtige delen in onszelf. Want het licht schijnen op alles wat moeilijk is en lastig is, dat doen we al veel te lang. Tijd voor de andere kant van de medaille: de ontembare vrouw!
(f)
zaterdag 7 februari 2009 om 15:02
Ik heb precies hetzelfde Pink. Als kind wist ik gevoelsmatig precies wat ik wilde en leefde daar naar....tot ongenoegen van een heeeeeeeeeeeeeeeleboel mensen. Heb me gaandeweg aangepast om nog enigzins ergens bij te horen en ik realiseer me nu dat ik inderdaad dezelfde weg terug moet naar dat meisje dat het allemaal heel goed wist. Hoe jong en onervaren ze toen ook was. Ben wel dankbaar voor alle ervaringen die heb ik mogen meemaken en nog ga meemaken, je bent er toch een rijker mens door op een of andere manier.
Life can be very funny....
Life can be very funny....
