Psyche
alle pijlers
Opa overleden, en wat nu?...
maandag 21 september 2009 om 10:54
Hallo allemaal!
Ik heb weer eens een digitale schouder nodig om op uit te huilen. Na een hele hectische tijd is vanmorgen vroeg mijn opa overleden. Hij was al jaren ziek, hoor, maar toch komt het dan ineens onverwacht.
Maar zoals altijd, kan het bij Dian weer eens niet zo eenvoudig zijn... Ik heb mijn opa en oma al 2 jaar niet gezien/gesproken. Waarom niet is een lang ingewikkeld verhaal, waarbij voor mij de druppel was dat ze mijn vriend niet wilden accepteren en zelfs bij onze bruiloft weigerden om op te dagen... Toen heb ik de deur dichtgedaan.
Maar ja, nu is hij overleden en ik wil toch op 1 of andere manier iets doen. Ik ga een kaart sturen aan mijn oma, maar ik weet niet hoe ze hierop zal reageren.
Mijn vraag aan jullie is eigenlijk; moet ik naar de begrafenis? Aan de ene kant voel ik me verplicht, het was toch mijn opa. Maar aan de andere kant voelt het ook weer hypocriet. Ik heb ze 2 jaar niet gezien en dan ineens op komen dagen bij zoiets... Lieve Viva-forummers, kunnen jullie me vertellen wat jullie zouden doen???
Ik heb weer eens een digitale schouder nodig om op uit te huilen. Na een hele hectische tijd is vanmorgen vroeg mijn opa overleden. Hij was al jaren ziek, hoor, maar toch komt het dan ineens onverwacht.
Maar zoals altijd, kan het bij Dian weer eens niet zo eenvoudig zijn... Ik heb mijn opa en oma al 2 jaar niet gezien/gesproken. Waarom niet is een lang ingewikkeld verhaal, waarbij voor mij de druppel was dat ze mijn vriend niet wilden accepteren en zelfs bij onze bruiloft weigerden om op te dagen... Toen heb ik de deur dichtgedaan.
Maar ja, nu is hij overleden en ik wil toch op 1 of andere manier iets doen. Ik ga een kaart sturen aan mijn oma, maar ik weet niet hoe ze hierop zal reageren.
Mijn vraag aan jullie is eigenlijk; moet ik naar de begrafenis? Aan de ene kant voel ik me verplicht, het was toch mijn opa. Maar aan de andere kant voelt het ook weer hypocriet. Ik heb ze 2 jaar niet gezien en dan ineens op komen dagen bij zoiets... Lieve Viva-forummers, kunnen jullie me vertellen wat jullie zouden doen???
maandag 21 september 2009 om 10:59
Zij wilden jou niet zien op je bruiloft. Jij bent ze niks verplicht.
Dat zou ik dus op het eerste gezicht zeggen.
Natuurlijk zijn de zaken altijd veel ingewikkelder dan dit. Ik zou gaan. Ik zou me van mijn beste kant laten zien. Wat er ook gebeurd is in het verleden, je oma is toch ook maar een mens van vlees en bloed? Je hebt toch ook goede herinneringen aan je opa? Laat dat de leidraad zijn en wie weet...
Dat zou ik dus op het eerste gezicht zeggen.
Natuurlijk zijn de zaken altijd veel ingewikkelder dan dit. Ik zou gaan. Ik zou me van mijn beste kant laten zien. Wat er ook gebeurd is in het verleden, je oma is toch ook maar een mens van vlees en bloed? Je hebt toch ook goede herinneringen aan je opa? Laat dat de leidraad zijn en wie weet...
maandag 21 september 2009 om 11:02
Dian, wat zegt jouw gevoel?
Ik zou alleen naar de begrafenis gaan als je zeker weet dat dit wordt gewaardeerd door jouw oma en de overige familie. Het laatste waar je bij een begrafenis op zit te wachten is ruzie en verwijtende blikken.
Wellicht kun je via jouw ouders of andere familieleden polsen of het gewaardeerd zou worden dat je komt? Of je kunt het in de kaart aan jouw oma vragen?
En natuurlijk nog gecondoleerd!
Ik zou alleen naar de begrafenis gaan als je zeker weet dat dit wordt gewaardeerd door jouw oma en de overige familie. Het laatste waar je bij een begrafenis op zit te wachten is ruzie en verwijtende blikken.
Wellicht kun je via jouw ouders of andere familieleden polsen of het gewaardeerd zou worden dat je komt? Of je kunt het in de kaart aan jouw oma vragen?
En natuurlijk nog gecondoleerd!
Bij vlagen ben ik geniaal! Helaas is het vandaag windstil.
maandag 21 september 2009 om 11:03
maandag 21 september 2009 om 11:07
maandag 21 september 2009 om 11:12
Gesprek vind ik onder de omstandigheden een beetje vergezocht. Ik zou zeker niet praten over waarom je hen 2 jaar niet hebt gezien. Misschien kan je vragen of je welkom bent op de begrafenis, maar dat kan ook via je ouders. Het gesprek zou ik dan later doen. Maar voor je opa is het natuurlijk te laat
maandag 21 september 2009 om 11:12
quote:visvijver schreef op 21 september 2009 @ 11:07:
ik heb een hekel aan deze mensen die willen tonen dat ze van iemand houden wanneer deze doodziek zijn of zoals hier dood zijn.
Hmmm, hier voel ik me dus niet door aangesproken.. Opa was al 8 jaar doodziek en de eerste 6 jaar heb ik altijd voor hem klaargestaan. En zoals je in het starttopic kunt lezen, hebben zij nou ook niet echt bepaald hun best gedaan om hun liefde aan mij te tonen.
Ik wil ook niet de vermoorde onschuld uithangen, waar 2 vechten hebben 2 schuld! Maar voor mijn vader en zijn broers, voor mijn eigen broer e.d. zou ik het netjes vinden om mijn medeleven te betuigen.
ik heb een hekel aan deze mensen die willen tonen dat ze van iemand houden wanneer deze doodziek zijn of zoals hier dood zijn.
Hmmm, hier voel ik me dus niet door aangesproken.. Opa was al 8 jaar doodziek en de eerste 6 jaar heb ik altijd voor hem klaargestaan. En zoals je in het starttopic kunt lezen, hebben zij nou ook niet echt bepaald hun best gedaan om hun liefde aan mij te tonen.
Ik wil ook niet de vermoorde onschuld uithangen, waar 2 vechten hebben 2 schuld! Maar voor mijn vader en zijn broers, voor mijn eigen broer e.d. zou ik het netjes vinden om mijn medeleven te betuigen.
maandag 21 september 2009 om 11:24
Eeh
Ben ik de enige die denkt: waarom trekt ze nou juist DIT moment naar zichzelf?
Opa is dood, het gaat nou niet om haar maar om oma! Vind je dus erg egocentrisch overkomen: 'Mijn opa is dood en wat moet IK er nou mee'. Who cares: het gaat nu om de mensen die wèl van je opa hielden: je oma. Laat haar beslissen; Vraag het netjes en pas je aan.
Ben ik de enige die denkt: waarom trekt ze nou juist DIT moment naar zichzelf?
Opa is dood, het gaat nou niet om haar maar om oma! Vind je dus erg egocentrisch overkomen: 'Mijn opa is dood en wat moet IK er nou mee'. Who cares: het gaat nu om de mensen die wèl van je opa hielden: je oma. Laat haar beslissen; Vraag het netjes en pas je aan.
maandag 21 september 2009 om 11:38
Gecondoleerd met het overlijden van je opa.
Ik zou mn oma bellen en vragen of ik langs zou mogen komen (vóór de begrafenis dus). Dan heb je elkaar voor die tijd even gezien en gesproken, en voorkom je waarschijnlijk een hoop extra spanning/stress op de begrafenis. En je hoort meteen of je welkom bent op de begrafenis...
Sterkte!
Ik zou mn oma bellen en vragen of ik langs zou mogen komen (vóór de begrafenis dus). Dan heb je elkaar voor die tijd even gezien en gesproken, en voorkom je waarschijnlijk een hoop extra spanning/stress op de begrafenis. En je hoort meteen of je welkom bent op de begrafenis...
Sterkte!
maandag 21 september 2009 om 11:41
DianV,
allereerst gecondoleerd.
Ik heb vorig jaar in een soortgelijke situatie gezeten; mijn nichtje was overleden en had haar ook al heel lang niet gezien, (niet door onenigheid maar 'te grote' familie, zag haar gewoon niet meer). Toen zij is overleden heb ik ook mijn oom en tante eerst een kaart gestuurd en via mijn moeder gevraagd of ik welkom was op de uitvaart. Dat was ik. Het was erg fijn om toch afscheid van haar te kunnen nemen. Kan misschien ook wel zonder de uitvaart bij te wonen maar wat je zelf ook aangaf, het is fijn als je er bent, ook voor de nabestaanden, in jouw geval je vader en zijn broers.
Ik zu dus als ik jou was via mn vader vragen of ik welkom zou zijn.
Heel veel sterkte ermee, ook al had je de laatste 2 jaar geen contact het was toch je opa..
Hoe is je vriend hieonder eigenlijk?
allereerst gecondoleerd.
Ik heb vorig jaar in een soortgelijke situatie gezeten; mijn nichtje was overleden en had haar ook al heel lang niet gezien, (niet door onenigheid maar 'te grote' familie, zag haar gewoon niet meer). Toen zij is overleden heb ik ook mijn oom en tante eerst een kaart gestuurd en via mijn moeder gevraagd of ik welkom was op de uitvaart. Dat was ik. Het was erg fijn om toch afscheid van haar te kunnen nemen. Kan misschien ook wel zonder de uitvaart bij te wonen maar wat je zelf ook aangaf, het is fijn als je er bent, ook voor de nabestaanden, in jouw geval je vader en zijn broers.
Ik zu dus als ik jou was via mn vader vragen of ik welkom zou zijn.
Heel veel sterkte ermee, ook al had je de laatste 2 jaar geen contact het was toch je opa..
Hoe is je vriend hieonder eigenlijk?
maandag 21 september 2009 om 11:45
Overtrekken we het niet een beetje met dat 'oma bellen'? Ok, oma en opa zijn niet op de bruiloft geweest omdat ze iets tegen de relatie hadden met haar man. Betekent toch niet dat DianV persona non grata is? Alsof oma ineens gaat grienen en schreeuwen omdat kleindochter aanwezig is...
Als ik DianV's man was dan zou ik wel thuisblijven.
Als ik DianV's man was dan zou ik wel thuisblijven.
maandag 21 september 2009 om 11:51
Allereerst gecondoleerd.
Je moet doen waar je je zelf goed bij voelt en wat goed voor jou is. Afscheid nemen van een overledene kun je maar één keer. Soms wil je dat tijdens een ceremonie, soms kan dat ook gewoon in je hoofd, door herinneringen en een kaarsje bijvoorbeeld. Daar heeft niemand verder iets mee van doen.
Kortom Dian; blijf dicht bij jezelf en kies voor wat op dat moment goed voelt. Hoe anderen daar ook naar kijken. Er zijn maar twee emoties, liefde en angst. Je moet voor jezelf uitvinden waarvoor jij wilt kiezen en of je de angsten van je oma volgt of de liefde uit jezelf -die naar aanleiding van je openingspost wel blijkt- Succes!
Je moet doen waar je je zelf goed bij voelt en wat goed voor jou is. Afscheid nemen van een overledene kun je maar één keer. Soms wil je dat tijdens een ceremonie, soms kan dat ook gewoon in je hoofd, door herinneringen en een kaarsje bijvoorbeeld. Daar heeft niemand verder iets mee van doen.
Kortom Dian; blijf dicht bij jezelf en kies voor wat op dat moment goed voelt. Hoe anderen daar ook naar kijken. Er zijn maar twee emoties, liefde en angst. Je moet voor jezelf uitvinden waarvoor jij wilt kiezen en of je de angsten van je oma volgt of de liefde uit jezelf -die naar aanleiding van je openingspost wel blijkt- Succes!
anoniem_85801 wijzigde dit bericht op 21-09-2009 12:35
Reden: herkenbaarheid
Reden: herkenbaarheid
% gewijzigd
maandag 21 september 2009 om 12:00
maandag 21 september 2009 om 12:05
Allereerst sterkte!
Ik zit in een soortgelijke situatie. Mijn oma is momenteel zo ernstig ziek dat de verwachting is dat ze binnen enkele dagen zal sterven. En ook ik heb lange tijd nauwelijks contact met mijn oma gehad. Ik heb haar ongeveer 3 jaar niet gezien en in die periode haar een paar keer gesproken.
En nu gaat ze dus dood.
Ik ga wel naar de begrafenis. Met name om mijn moeder te ondersteunen. Mijn zusje is net bevallen en zie ik - hoe graag ze ook wil - nog niet zo snel deze kant opkomen (woont erg ver weg). Daarvoor is ze gewoon nog niet genoeg hersteld.
Het motto van IvyRosa is momenteel wel op mij van toepassing.
Ik zit in een soortgelijke situatie. Mijn oma is momenteel zo ernstig ziek dat de verwachting is dat ze binnen enkele dagen zal sterven. En ook ik heb lange tijd nauwelijks contact met mijn oma gehad. Ik heb haar ongeveer 3 jaar niet gezien en in die periode haar een paar keer gesproken.
En nu gaat ze dus dood.
Ik ga wel naar de begrafenis. Met name om mijn moeder te ondersteunen. Mijn zusje is net bevallen en zie ik - hoe graag ze ook wil - nog niet zo snel deze kant opkomen (woont erg ver weg). Daarvoor is ze gewoon nog niet genoeg hersteld.
Het motto van IvyRosa is momenteel wel op mij van toepassing.
maandag 21 september 2009 om 12:11
quote:Xaloy schreef op 21 september 2009 @ 11:24:
Eeh
Ben ik de enige die denkt: waarom trekt ze nou juist DIT moment naar zichzelf?
Opa is dood, het gaat nou niet om haar maar om oma! Vind je dus erg egocentrisch overkomen: 'Mijn opa is dood en wat moet IK er nou mee'. Who cares: het gaat nu om de mensen die wèl van je opa hielden: je oma. Laat haar beslissen; Vraag het netjes en pas je aan.
Of je de enige bent weet ik niet, ik vind je reactie wel erg raar en bot. Naar mijn idee trekt ze juist helemaal niets naar zich toe, maar probeert ze te zoeken naar een oplossing die het meest gepast is.
Altijd dat gehakketak omdat er het woordje 'ik' instaat.
Eeh
Ben ik de enige die denkt: waarom trekt ze nou juist DIT moment naar zichzelf?
Opa is dood, het gaat nou niet om haar maar om oma! Vind je dus erg egocentrisch overkomen: 'Mijn opa is dood en wat moet IK er nou mee'. Who cares: het gaat nu om de mensen die wèl van je opa hielden: je oma. Laat haar beslissen; Vraag het netjes en pas je aan.
Of je de enige bent weet ik niet, ik vind je reactie wel erg raar en bot. Naar mijn idee trekt ze juist helemaal niets naar zich toe, maar probeert ze te zoeken naar een oplossing die het meest gepast is.
Altijd dat gehakketak omdat er het woordje 'ik' instaat.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 21 september 2009 om 12:48
quote:Xaloy schreef op 21 september 2009 @ 11:24:
Eeh
Ben ik de enige die denkt: waarom trekt ze nou juist DIT moment naar zichzelf?
Opa is dood, het gaat nou niet om haar maar om oma! Vind je dus erg egocentrisch overkomen: 'Mijn opa is dood en wat moet IK er nou mee'. Who cares: het gaat nu om de mensen die wèl van je opa hielden: je oma. Laat haar beslissen; Vraag het netjes en pas je aan.
Ik begrijp je reactie volkomen. Serieus, voor buitenstaanders is het denk ik ook vreemd. Eerst al je opa en oma niet meer opzoeken en dan ook nog eens zielig komen doen op een forum... Maar van mij uit, twijfel ik hierover omdat ik juist níet egocentrisch wil zijn! Ik wil voor mijn vader en de rest van de familie juist tonen dat ik nu niet egoistisch lekker thuis blijf zitten, zo van: opgeruimd staat netjes!
Mijn man gaat absoluut niet mee, met geen 10 paarden. Maar dat ligt aan de situatie en ik heb daar verder vrede mee, maar hij staat er verder vanaf natuurlijk.
Eeh
Ben ik de enige die denkt: waarom trekt ze nou juist DIT moment naar zichzelf?
Opa is dood, het gaat nou niet om haar maar om oma! Vind je dus erg egocentrisch overkomen: 'Mijn opa is dood en wat moet IK er nou mee'. Who cares: het gaat nu om de mensen die wèl van je opa hielden: je oma. Laat haar beslissen; Vraag het netjes en pas je aan.
Ik begrijp je reactie volkomen. Serieus, voor buitenstaanders is het denk ik ook vreemd. Eerst al je opa en oma niet meer opzoeken en dan ook nog eens zielig komen doen op een forum... Maar van mij uit, twijfel ik hierover omdat ik juist níet egocentrisch wil zijn! Ik wil voor mijn vader en de rest van de familie juist tonen dat ik nu niet egoistisch lekker thuis blijf zitten, zo van: opgeruimd staat netjes!
Mijn man gaat absoluut niet mee, met geen 10 paarden. Maar dat ligt aan de situatie en ik heb daar verder vrede mee, maar hij staat er verder vanaf natuurlijk.
maandag 21 september 2009 om 12:56
Doe je het voor je vader en de rest van de familie zodat ze niet met een vingertje naar je kunnen wijzen, of doe je het uit respect voor je vader en de rest van de familie?
Want met je bovenstaande berichtje komt niet naar voren of je er nou zelf echt achter staat, meer dat je het wil doen omdat je bang bent voor de reacties.
Want met je bovenstaande berichtje komt niet naar voren of je er nou zelf echt achter staat, meer dat je het wil doen omdat je bang bent voor de reacties.
