Psyche
alle pijlers
Ouderlijk huis verkocht
maandag 17 december 2018 om 23:19
Mijn vader is een paar maanden geleden verhuist en mijn moeder leeft al een paar jaar niet meer. En nu is dus mijn ouderlijk huis verkocht. ik heb het er moeilijk mee. ik heb er gewoond vanaf mijn 6de. ben nu eind 30. ik ben er opgegroeid. alles heb ik gedaan in dat huis. Spelen, leren, vrolijk zijn, verdrietig zijn, verjaardagen, feestjes, mijn broertje is er geboren, inpakken voor vakanties en er weer thuiskomen, sinterklaas, kerst, examens, mijn moeder was lang ziek en werd er verpleegd, etc etc.
Ik heb het er toch wel moeilijk mee. dat ik er nu nooit meer kan komen als een soort sprong in de tijd. de plek waar nooit iets veranderde. veilige haven. ik hecht nooit zo aan dingen maar nu ben ik er ineens verdrietig om.
Ik moest het gewoon even van mij af schrijven...
Ik heb het er toch wel moeilijk mee. dat ik er nu nooit meer kan komen als een soort sprong in de tijd. de plek waar nooit iets veranderde. veilige haven. ik hecht nooit zo aan dingen maar nu ben ik er ineens verdrietig om.
Ik moest het gewoon even van mij af schrijven...
Don't cry, buy a bag and move on.
maandag 17 december 2018 om 23:27
Heel herkenbaar. Mijn vader is een paar jaar na mijn moeder vrij onverwacht overleden en toen moesten wij ineens dat hele huis leeg gaan halen en verkopen. Met dat leeghalen krijg je een berg herinneringen over je heen! Was erg moeilijk. Mijn man heeft uiteindelijk de verkoop verder geregeld, de contacten met de makelaar gehad en de sleuteloverdracht gedaan, want dat konden wij niet aan. Je sluit echt een hoofdstuk uit je leven af. Dat komt nooit meer terug.
Ik woonde niet in de buurt van mijn ouderlijk huis en ben er dus ook jaren niet meer geweest. Toevallig een paar weken geleden voor het eerst weer eens door de straat gereden, echt even langs het huis gaan en kijken. De emotie is nu wel af maar het blijft nog steeds gek.
Het zal moeten slijten en het zal een plekje moeten krijgen.
Dit doet gewoon pijn en daar mag jij je verdrietig over voelen.
Ik woonde niet in de buurt van mijn ouderlijk huis en ben er dus ook jaren niet meer geweest. Toevallig een paar weken geleden voor het eerst weer eens door de straat gereden, echt even langs het huis gaan en kijken. De emotie is nu wel af maar het blijft nog steeds gek.
Het zal moeten slijten en het zal een plekje moeten krijgen.
Dit doet gewoon pijn en daar mag jij je verdrietig over voelen.
dinsdag 18 december 2018 om 00:24
Toen mijn oma uit haar huis moest en het verkocht werd door haar verhuurder heb ik ook enorm moeten slikken, daar heb ik jaren aan vakanties doorgebracht. De woning is nog regelmatig (ongeveer eens per 3-4 jaar) weer op de markt en kom ik m dus tegen op Funda. Zo raar, het slijt hoor, maar het is een deel van je jeugd die op de markt komt of zo.
Gek genoeg heb ik dat helemaal niet met het (laatste) huis van mijn ouders, wel het buurtje, maar het huis zelf niet. Raar hoe dat zo werkt....
Gek genoeg heb ik dat helemaal niet met het (laatste) huis van mijn ouders, wel het buurtje, maar het huis zelf niet. Raar hoe dat zo werkt....
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
dinsdag 18 december 2018 om 00:29
Dat is wel het voordeel van meerdere keren verhuist zijn, heb je niet 1 plek die je als veilige thuishaven ziet.
Vervelend voor je TO, maar gelukkig heb je al die herinneringen nog. Die gaan niet weg. En je hebt er zo te horen ook hele mooie dingen beleefd, dus heb je mooi iets om aan terug te denken.
Vervelend voor je TO, maar gelukkig heb je al die herinneringen nog. Die gaan niet weg. En je hebt er zo te horen ook hele mooie dingen beleefd, dus heb je mooi iets om aan terug te denken.
dinsdag 18 december 2018 om 00:40
Heel herkenbaar!
Mijn ouderlijk huis is dik een jaar geleden verkocht, nadat het een half jaar leeg en te koop heeft gestaan.
Ik vond eigenlijk de tijd dat het te koop stond vreemder/rotter dan nu het verkocht is.
Ik woon in dezelfde woonplaats, dus kom er nog regelmatig langs, maar nu er echt andere mensen wonen, met andere spullen en andere auto's voor de deur, voelt het niet eigen meer en heb ik er eigenlijk helemaal niet meer moeilijk mee.
Mijn ouderlijk huis is dik een jaar geleden verkocht, nadat het een half jaar leeg en te koop heeft gestaan.
Ik vond eigenlijk de tijd dat het te koop stond vreemder/rotter dan nu het verkocht is.
Ik woon in dezelfde woonplaats, dus kom er nog regelmatig langs, maar nu er echt andere mensen wonen, met andere spullen en andere auto's voor de deur, voelt het niet eigen meer en heb ik er eigenlijk helemaal niet meer moeilijk mee.
The time is now
dinsdag 18 december 2018 om 07:45
Het is natuurlijk niet alleen een hoop stenen die verkocht zijn, maar ook echt een afsluiting van een deel van je leven. Je laat letterlijk je jeugd achter en kunt er niet meer naar terug.
Ik heb het met het huis van mijn opa. Nog altijd als ik in de buurt ben, moet ik er even langs rijden. Het huis staat er nog, maar het gevoel van toen is er niet meer doordat alles veranderd is. En toch... moet ik er even langs als ik in de buurt ben.
Ik heb het met het huis van mijn opa. Nog altijd als ik in de buurt ben, moet ik er even langs rijden. Het huis staat er nog, maar het gevoel van toen is er niet meer doordat alles veranderd is. En toch... moet ik er even langs als ik in de buurt ben.
dinsdag 18 december 2018 om 09:12
bedankt voor alle reacties! ik vond het een vreemde emotie, juist omdat het niet zo goed bij mij past. maar ik snap het nu wat beter. het gaat er ook om dat dat de laatste plek was waar mijn moeder heeft gewoond/heeft geleefd. ik kon daar altijd heen, en dan was ze er weer een beetje. ik denk dat het ook deze periode is, ze is tussen kerst een oud en nieuw overleden. ik sluit nu dus echt een hoofdstuk, zeg maar gerust een boek.
Don't cry, buy a bag and move on.
dinsdag 18 december 2018 om 16:25
Ja, dat heb ik eigenlijk heel toevallig wel gedaan. Ik weet niet eens meer waarom precies. Spontaan in een opwelling. Mijn vader is heel onverwacht in het ziekenhuis opgenomen toen wij op vakantie waren. Dus wij zijn halsoverkop terug naar Nederland gekomen. Toen hij overleden was, heb ik direct van alle kamers in huis foto's gemaakt hoe hij het had achtergelaten, met letterlijk al zijn dagelijkse spulletjes. Ik heb heel lang niet naar die foto's kunnen kijken, maar nu is het echt een herinnering aan mijn ouderlijk huis.
dinsdag 18 december 2018 om 20:09
Mijn ouderlijk huis is 12 jaar geleden verkocht en ik mis het soms nog. Heb er van mijn 2e tot 21e gewoond. Toen gingen mijn ouders scheiden. Ze konden het huis beiden niet alleen betalen. En ik al helemaal niet. Is ook veel te groot voor mij alleen. We vonden alle 3 dat dorp ook geen goede plek meer. Verwaterde contacten, verdwenen voorzieningen. Mijn huidige dorp voelde meteen goed en nog. Maar vind het erg jammer dat ik nooit meer in dat ouderlijk huis kan zijn. Al was het maar voor een bakkie thee. De sfeer van toen voelen. Verjaardagen en feestdagen daar vieren. Bij de vijvers zitten. Onze mooie gloednieuwe badkamer die we maar 9 maanden gebruikt hebben. Mijn ouders hebben dat gevoel totaal niet. Ik moet er gewoon af en toe even langs rijden. Dat combineer ik met een wandeling of zwemmen in de zomer.
dinsdag 18 december 2018 om 20:18
Ik zit binnenkort in hetzelfde schuitje. M'n moeder is een paar maanden geleden overleden en mijn vader al enkele jaren. Het staat nu nog te koop, dus het is nog niet officieel, maar ik denk ook dat ik het er moeilijk mee ga hebben.
Dat van die foto's is misschien wel een goed idee voor later inderdaad.
Stiekem hoop ik nog steeds dat ik de staatsloterij win ofzo en het dan kan kopen, maar ja, dat gaat natuurlijk nooit gebeuren.
Dat van die foto's is misschien wel een goed idee voor later inderdaad.
Stiekem hoop ik nog steeds dat ik de staatsloterij win ofzo en het dan kan kopen, maar ja, dat gaat natuurlijk nooit gebeuren.
dinsdag 18 december 2018 om 20:22
Ik heb destijds gefilmd waar ik woonde, ook de buurt, school. Als soort afsluiting.
Stom genoeg nooit meer teruggekeken want was nog op zo’n mini video-tapeje. Moet ze nog ergens hebben maar heb eigenlijk niet eens de behoefte om ze te bekijken (en ik zou niet weten waarmee ook), het wende sneller dan verwacht.
Stom genoeg nooit meer teruggekeken want was nog op zo’n mini video-tapeje. Moet ze nog ergens hebben maar heb eigenlijk niet eens de behoefte om ze te bekijken (en ik zou niet weten waarmee ook), het wende sneller dan verwacht.
.
