Psyche
alle pijlers
ouders gaan scheiden
maandag 28 juni 2010 om 13:03
Mijn vader heeft wel een advocaat ja, die mails krijg ik ook allemaal te lezen.
Het komt namelijk, papa denkt dat mama een beslissing maakt waar ze spijt van gaat krijgen.
Hij denk dat ze psychische problemen heeft, waardoor ze nu deze beslissing maakt. Mijn moeder is in de overgang, binnen een jaar zijn mijn zusje en ik uit het huis gegaan en mijn moeder slikt anti depressiva en gebruik hier nog alcohol naast ook.
En mijn vader heeft dus wel een advocaat, maar eigenlijk wilt hij helemaal niet scheiden, hij wil doordringen bij mijn moeder dat het niet over is tussen hun.
En ik denk dat hij stiekem hoopt dat ik wel bij haar door kan dringen, wat overigens niet zo is. Mijn moeder is op dit moment alleen maar bezig met leuke dingen doen, want het gaat goed in haar leven (zegt ze zelf!)
Het komt namelijk, papa denkt dat mama een beslissing maakt waar ze spijt van gaat krijgen.
Hij denk dat ze psychische problemen heeft, waardoor ze nu deze beslissing maakt. Mijn moeder is in de overgang, binnen een jaar zijn mijn zusje en ik uit het huis gegaan en mijn moeder slikt anti depressiva en gebruik hier nog alcohol naast ook.
En mijn vader heeft dus wel een advocaat, maar eigenlijk wilt hij helemaal niet scheiden, hij wil doordringen bij mijn moeder dat het niet over is tussen hun.
En ik denk dat hij stiekem hoopt dat ik wel bij haar door kan dringen, wat overigens niet zo is. Mijn moeder is op dit moment alleen maar bezig met leuke dingen doen, want het gaat goed in haar leven (zegt ze zelf!)
maandag 28 juni 2010 om 13:14
quote:Bambi18 schreef op 28 juni 2010 @ 13:03:
Mijn vader heeft wel een advocaat ja, die mails krijg ik ook allemaal te lezen. Niet meer lezen en zeggen dat hij het zelf maar uitzoekt met vrienden ofzo niet meer met zijn kind.
Het komt namelijk, papa denkt dat mama een beslissing maakt waar ze spijt van gaat krijgen.
Dat is aan je vader om te vinden en niet aan hem om dat met jou te delen, jij krijgt daar hoop door en wil wellicht er samen met hem voor zorgen dat ze dit gaat begrijpen , hoe begrijpelijk ook doe het niet. Het is zijn relatie niet de jouwe.
Hij denk dat ze psychische problemen heeft, waardoor ze nu deze beslissing maakt. Mijn moeder is in de overgang, binnen een jaar zijn mijn zusje en ik uit het huis gegaan en mijn moeder slikt anti depressiva en gebruik hier nog alcohol naast ook.
Domme keuzes van je moeder echter zij ze de fles aan haar mond daar kan jij niets aan veranderen . Ik begrijp heel goed dat je je zorgen maakt alleen dit kan alleen je moeder veranderen jij gaat haar dit niet doen besefffen. Dat jouw vader je hierin om hulp vraagt is te gek vooor woorden. Zeg hem dat hij een therapeut gaat opzoeken en jou met rust laat.
En mijn vader heeft dus wel een advocaat, maar eigenlijk wilt hij helemaal niet scheiden, hij wil doordringen bij mijn moeder dat het niet over is tussen hun. Daar mag hij jou niet bij inzetten en dat doet hij wel. Hij is geen leuke vader voor jou en hij maakt gebruik van jou. Dat mogen vaders niet doen.
En ik denk dat hij stiekem hoopt dat ik wel bij haar door kan dringen, wat overigens niet zo is.
En dat is wat je vader elke keer opnieuw bij jou doet opvlammen de hoop die je hebt als kind. Dit maakt dat jij het heel moeilijk vind en dit MAG hij niet doen. Zorg dat je niet meer allleen bij hem bent, hij doet je zeer zonder dat je het je beseft
Mijn moeder is op dit moment alleen maar bezig met leuke dingen doen, want het gaat goed in haar leven (zegt ze zelf!)
Als je moeder zit zegt dan is dit zo... laat haar het is haar leven
Mijn vader heeft wel een advocaat ja, die mails krijg ik ook allemaal te lezen. Niet meer lezen en zeggen dat hij het zelf maar uitzoekt met vrienden ofzo niet meer met zijn kind.
Het komt namelijk, papa denkt dat mama een beslissing maakt waar ze spijt van gaat krijgen.
Dat is aan je vader om te vinden en niet aan hem om dat met jou te delen, jij krijgt daar hoop door en wil wellicht er samen met hem voor zorgen dat ze dit gaat begrijpen , hoe begrijpelijk ook doe het niet. Het is zijn relatie niet de jouwe.
Hij denk dat ze psychische problemen heeft, waardoor ze nu deze beslissing maakt. Mijn moeder is in de overgang, binnen een jaar zijn mijn zusje en ik uit het huis gegaan en mijn moeder slikt anti depressiva en gebruik hier nog alcohol naast ook.
Domme keuzes van je moeder echter zij ze de fles aan haar mond daar kan jij niets aan veranderen . Ik begrijp heel goed dat je je zorgen maakt alleen dit kan alleen je moeder veranderen jij gaat haar dit niet doen besefffen. Dat jouw vader je hierin om hulp vraagt is te gek vooor woorden. Zeg hem dat hij een therapeut gaat opzoeken en jou met rust laat.
En mijn vader heeft dus wel een advocaat, maar eigenlijk wilt hij helemaal niet scheiden, hij wil doordringen bij mijn moeder dat het niet over is tussen hun. Daar mag hij jou niet bij inzetten en dat doet hij wel. Hij is geen leuke vader voor jou en hij maakt gebruik van jou. Dat mogen vaders niet doen.
En ik denk dat hij stiekem hoopt dat ik wel bij haar door kan dringen, wat overigens niet zo is.
En dat is wat je vader elke keer opnieuw bij jou doet opvlammen de hoop die je hebt als kind. Dit maakt dat jij het heel moeilijk vind en dit MAG hij niet doen. Zorg dat je niet meer allleen bij hem bent, hij doet je zeer zonder dat je het je beseft
Mijn moeder is op dit moment alleen maar bezig met leuke dingen doen, want het gaat goed in haar leven (zegt ze zelf!)
Als je moeder zit zegt dan is dit zo... laat haar het is haar leven
maandag 28 juni 2010 om 13:24
En lieve Bambi ik wil jou een dikke geven wat ben jij een slimme meid om hier te komen vragen wat je kan doen. Zo lees je in ieder geval ook wat je ook kan en vooral MAG kiezen.
Namelijk voor rust voor jezelf. Ik denk dat je in mijn posts al een beetje voelde dat ik me echt zorgen maak om jou. Het gedrag van jouw vader en moeder naar jou toe maakt mij namelijk echt boos.
Zij mogen die niet doen alleen zoals ik je lees gaan ze niet vanuit zichzelf hiermee stoppen. Jij houdt van hen allebei en hebt geen enkele schuld aan hun gezeik. Geen enkele schuld dus als je schuldgevoel voelt door wat zij zeggen bedenk dat dit komt door jouw ouders die jou daarvoor gebruiken.
Wat ik bedoel te zeggen als je schuldgevoel voelt waardoor je misschien tot nu toe wel juist wat ging zeggen of doen, zou ik je nu aanraden je schuldgevoel als signaal te zien. Het signaal om juist helemaal niets te doen. Dat klinkt tegenstrijdig of niet?
Je hebt schuldgevoel maar ik geef je het advies er niets mee te doen en dat terwijl je zo graag helpt.
Ik denk namelijk dit:
Zij gebruiken jouw schuldgevoel om hun relatie uit te vechten en dat mogen ze niet. Laat jouw schuldgevoel je alarmbel zijn om juist weg te gaan uit die situatie.Jouw schuldgevoel is denk ik ,inzake jouw ouders , juist het alarm dat zij jou gebruiken. Als je dan dus niets ermee doet zorg je voor jezelf.
Namelijk voor rust voor jezelf. Ik denk dat je in mijn posts al een beetje voelde dat ik me echt zorgen maak om jou. Het gedrag van jouw vader en moeder naar jou toe maakt mij namelijk echt boos.
Zij mogen die niet doen alleen zoals ik je lees gaan ze niet vanuit zichzelf hiermee stoppen. Jij houdt van hen allebei en hebt geen enkele schuld aan hun gezeik. Geen enkele schuld dus als je schuldgevoel voelt door wat zij zeggen bedenk dat dit komt door jouw ouders die jou daarvoor gebruiken.
Wat ik bedoel te zeggen als je schuldgevoel voelt waardoor je misschien tot nu toe wel juist wat ging zeggen of doen, zou ik je nu aanraden je schuldgevoel als signaal te zien. Het signaal om juist helemaal niets te doen. Dat klinkt tegenstrijdig of niet?
Je hebt schuldgevoel maar ik geef je het advies er niets mee te doen en dat terwijl je zo graag helpt.
Ik denk namelijk dit:
Zij gebruiken jouw schuldgevoel om hun relatie uit te vechten en dat mogen ze niet. Laat jouw schuldgevoel je alarmbel zijn om juist weg te gaan uit die situatie.Jouw schuldgevoel is denk ik ,inzake jouw ouders , juist het alarm dat zij jou gebruiken. Als je dan dus niets ermee doet zorg je voor jezelf.
maandag 28 juni 2010 om 13:46
Natuurlijk is het heel sneu voor je vader (voor je moeder trouwens ook, al gaat zij er op een andere manier mee om, soms is doen alsof het goed gaat en je alles onder controle hebt namelijk ook een manier om te overleven). Ik hoop ook dat hij veel vrienden heeft waar hij op terug kan vallen, of broers en zussen, of zijn eigen ouders, of een collega waar hij zijn verhaal bij kwijt kant. Zeg maar zo ongeveer iedereen behalve zijn eigen kinderen.
Je kent niet heel het verhaal, je kent bovendien ook niet beide kanten van het verhaal. En al zou je die kennen, soms zijn twee oprechte waarheden nou eenmaal niet verenigbaar. Stel, jij kijkt in de spiegel en je zegt: ik zie Bambi18, dan heb je gelijk en is dat de waarheid. Dan geef je die spiegel aan mij, en ik zeg: ik zie Twink. Dan is dat de waarheid en heb ik gelijk. Toch hebben we dan alletwee iets anders gezien.
Het is heel begrijpelijk dat je vader graag zijn waarheid wil laten zien, en ook nog hoopt dat jij die waarheid onderschrijft. Voor hem is er ook maar één waarheid te zien, want hij is 100% hij, en mag dus volledig voor zijn eigen zaak gaan. Jij daarentegen, bent net zozeer verbonden aan hem als aan je moeder. Automatisch dringen zich dan twee waarheden op die onverenigbaar (kunnen) zijn. Nu, in het moment en op de korte termijn lijkt het wellicht soms alsof het wijs is om er in mee te gaan. Omdat iemand alleen is, of zielig, of zulke goede bedoelingen heeft. Maar vroeg of laat kom je in de knel met je loyaliteit en zit je zèlf met de gebakken peren voor de lange(re) termijn.
Bovendien verstopt je vader argumenten in zijn verhaal die niet valide zijn, maar wel als een soort bermbommen werken. Een kind heeft recht op een goede band met zijn/haar vader en moeder. Maar die vader/moeder heeft ook recht op een eigen leven. Zo ontstaan er dingen in het leven van ouders waar kinderen helemaal niets mee te maken hebben. Zoals altijd met stip op nummer één het intieme leven. Door jou deze informatie (die geen kind ooit ongevraagd hoort te krijgen) op te dringen hoopt hij dat jouw normenkader je loyaliteit jegens je moeder zal laten afnemen.
Hoe sympathiek is dat eigenlijk, als een vader bereid is om de band die zijn kind heeft met haar moeder stuk te maken om er zelf beter van te worden?
De spanningen lopen hoog op, en in een fase van paniek doe je dingen die je in kalme toestand nooit zou doen. Dus ik zou het hem voorlopig ook niet al te zeer kwalijk nemen. Maar zorg wel dat je dit soort dingen helder krijgt/houdt voor jezelf zodat je je er niet door mee laat voeren.
Je kent niet heel het verhaal, je kent bovendien ook niet beide kanten van het verhaal. En al zou je die kennen, soms zijn twee oprechte waarheden nou eenmaal niet verenigbaar. Stel, jij kijkt in de spiegel en je zegt: ik zie Bambi18, dan heb je gelijk en is dat de waarheid. Dan geef je die spiegel aan mij, en ik zeg: ik zie Twink. Dan is dat de waarheid en heb ik gelijk. Toch hebben we dan alletwee iets anders gezien.
Het is heel begrijpelijk dat je vader graag zijn waarheid wil laten zien, en ook nog hoopt dat jij die waarheid onderschrijft. Voor hem is er ook maar één waarheid te zien, want hij is 100% hij, en mag dus volledig voor zijn eigen zaak gaan. Jij daarentegen, bent net zozeer verbonden aan hem als aan je moeder. Automatisch dringen zich dan twee waarheden op die onverenigbaar (kunnen) zijn. Nu, in het moment en op de korte termijn lijkt het wellicht soms alsof het wijs is om er in mee te gaan. Omdat iemand alleen is, of zielig, of zulke goede bedoelingen heeft. Maar vroeg of laat kom je in de knel met je loyaliteit en zit je zèlf met de gebakken peren voor de lange(re) termijn.
Bovendien verstopt je vader argumenten in zijn verhaal die niet valide zijn, maar wel als een soort bermbommen werken. Een kind heeft recht op een goede band met zijn/haar vader en moeder. Maar die vader/moeder heeft ook recht op een eigen leven. Zo ontstaan er dingen in het leven van ouders waar kinderen helemaal niets mee te maken hebben. Zoals altijd met stip op nummer één het intieme leven. Door jou deze informatie (die geen kind ooit ongevraagd hoort te krijgen) op te dringen hoopt hij dat jouw normenkader je loyaliteit jegens je moeder zal laten afnemen.
Hoe sympathiek is dat eigenlijk, als een vader bereid is om de band die zijn kind heeft met haar moeder stuk te maken om er zelf beter van te worden?
De spanningen lopen hoog op, en in een fase van paniek doe je dingen die je in kalme toestand nooit zou doen. Dus ik zou het hem voorlopig ook niet al te zeer kwalijk nemen. Maar zorg wel dat je dit soort dingen helder krijgt/houdt voor jezelf zodat je je er niet door mee laat voeren.
woensdag 30 juni 2010 om 13:59
