Over alles moeten nadenken bij deze jongen

Hoi herinneren jullie mijn topic van lila899? Over de fixatie die ik heb op die jongen. Ik kan niet in dat account, daarom even op mn andere. Het wordt zooo erg. Bij alles wat ik doe en zeg bij en tegen hem, denk ik dat ik gemeen ben en het verkeerd doe. Net kreeg ik een hyperventilatieaanval en een gevoel alsof heel mn hersenen door elkaar gingen, helemaal in de war, door deze situatie: Hij maakte een grapje over dat ik solo moet zingen. En ik was zovan aa nee nooit. Ik had toen al een vermoeden door dat grapje dat ie me heeft horen zingen gisteravond waardoor ik zo reageerde ofzo.. wist niet wat ik zeggen moest. Toen zei ie: je hebt gisteravond al lopen oefenen hoorde ik. Is natuurlijk heel leuk hoe die dit zegt en dan heb ik van die stomme reacties. Ik sloeg gelijk mn handen voor mn gezicht, omdat ik niet wist hoe ik reageren moest en beetje bang wat ie van t gezang vond. Echt erg schamen deed ik niet. Maar ik zei wel van aaa awkward. Noo was dat te horen. Toen zei hij: het was niet slecht en ik vind het niet erg. Ik vond het grappig. Ook gewoon aardig. En ik dan zo stom reageren. Op een gegeven moment zei hij: ik sta niet met mijn oor tegen de muur te luisteren ofzo. Ik weet niet waarom hij dat zei en t leek toen random maar ik ging me er schuldig ofzo door voelen want waarschijnlijk komt dat door mijn stomme opmerkingen en ben ik bang dat ik daar hem een vervelend gevoel door gegeven heb dat hij t gevoel heeft dat ie zich moet verdedigen naar mij (ben daar bang voor). Ik reageerde oo die opmerking met oor tegen muur:” jaa dat snap ik! Maar dat zei ik ook niet.” Maar nu denk ik dus echt van oke ik zei dat dan wel niet, maar misschien lokte ik dat wel uit. Ik vertelde dat ik zo reageerde met awkward omdat ik vroeger niet in gezelschap durfde te zingen en dat nu wel doe en dat hier op mn kamer zo zingen echt een grote stap voor me is. Toen antwoordde hij met: oke, ik zal het volgende keer nier meer zeggen.
(Dus erover beginnen dat ik zong). En dat vond ik jammer want ik vind die aandacht dus ergens ook fijn die hij geeft. Ik was gelijk bang dat ie dalijk nooit meer iets tegen me zou komen zeggen. Dus ik reageerde met: “neee, dat zei ik toch helemaal niet”. Hij gaf geen reactie en stond er zeker en relaxt bij. Maar ik ben dus ook hier bang dat ik dat idd uitgelokt heb met mn reactie. En de “dat zei ik helemaal niet reactie” hartstikke onterecht is. Ik zat zo mee met piekergedachtes en angsten over of ik t helemaal verkeerd gedaan heb dat ik nog iets tegen hem wilde gaan zeggen 3 minuten later om het goed te maken ofzo terwijl t t alleen maar erger maakt (zoals t altijd gaat ugh): “weetje ik ga er (met zingen) gewoon mee door als je het dan niet erg vindt”. Hij keek een beetje met een blik van apart en een lach…. En toen zei ik snel… ja ik weet dat je gezegd hebt dat je het niet erg vindt!! Ooooh hij denkt nu ook wat een vreemde… net vond ze het nog awkward en nu opeens gaat ze het doen. Wispelturig type ofzo of die is echt heel vreemd en niet goed of die weet ook niet wat die wil of van die krijg je gemengde singalen. Nu ben ik dus opeens degene die gemengde signalen geeft ofzo. Nu ben ik degene die t gek doet. Nu komt t terug bij mij. Terwijl ik eerst dacht dat hij t was. Ik raak in de war.

En soms doen deze onderstaande opmerkingen van hem ook iets vreemds en onzekers bij mij, ik kan niet omschrijven waarom en ben bang dat dat helemaal bij mij ligt, dat ik t bij andere personen niet zal hebben als ze zo’n opmerking maken (daarnaast moet ik zeggen dat ik ook vreemde dingen zeg zoals bijv van die vloek op die mok en ben bang dat ik ook vreemde dingen zeg om zijn aandacht te krijgen die ik normaal nooit zou zeggen.) Voorbeeld van zijn opmerkingen waar ik onzeker van raak:

- we hadden elkaar een week niet gezien en ik zag zijn bekende mok staan die hij die ochtend nog niet gebruikt had en normaal altijd en ik zei enthousiast heey je mok!! Hij zei toen. Ja… wat is daarmee… ik voelde me wat awkward want ik had dus wat sufs gezegd (ik hoopte dat hij ook enthousiast zou reageren denk ik). Ik wist niet wat te zeggen toen en zei klein beetje stotterend en op blije toon dat het lang geleden is. En toen zei hij:” voor jou lang geleden” Ik wist weer niet hoe te reageren en zei toen maar van ooo jij was hier vorige week gewoon? (Terwijl ik dat gewoon wist).

Bij mij was voor de derde keer dezelfde mok gebroken. Ik zei er heerst een vloek op deze mok. Toen zei hij: Er heerst een vloek op jou. Ik: nee want het is alleen toevallig bij deze mok dus op deze mok. Hij: of op jou.

- Hij zat op de trap, misschien helemaal niet sip? dat weet ik niet meer, en ik voelde me schuldig als ik er langs zou lopen. Want ik heb t idee dat ik dat de laatste tijd al vaker verkeerd gedaan heb, dus ik vroeg gaat het? Hij keek geïrriteerd en zei geïrriteerd: “nee” en liep weg. Die zag ik even niet aankomen. Andere mensen reageren meestal niet zo.
Ik begon na te denken en piekeren waarom hij zo reageerde. Ik hoopte dat t bij hem zou liggen, maar was bang dat t mijn schuld was en ik vervelend ben en alles

- Op de gang vroeg hij of we konden gaan en ik zei ja! Alleen er stond nog niemand. Dus ik zei van o de rest is er nog niet, maar ik had wel gezegd dat ze moesten komen. Met een beetje mysterieuze of uitlokkende stem zei hij als grapje denk ik: “Ze luisteren niet naar je”. Ik wist weer niet hoe ik moest reageren en zei toen iets van dat ik t wel duidelijk gezegd had en dat dat hun probleem is en niet de mijne. Nou echt niks voor mij zo’n reactie. Terwijl zijn opmerkingen van niks luisteren waarschijnlijk niks voorstelde had ik de dag erna een gevoel dat ik moest bewijzen dat ik wel sterk ben ofzo en mensen dus wel naar me luisteren dus zei ik tegen de groep: even luisteren nu als grapje nadat ik had gezegd of we even stil zouden zijn (dat moet altijd een moment op de dag bij ons stil zijn en dat kondigt een iemand dan aan, nu ik). Ook niks voor mij zo’n opmerking met beetje brutaal randje. En dan ga ik daar ook weer over piekeren van oh nee wat zou hij nu wel denken … misschien wat gemeen of dat is een opmerkingen die helemaal niet bij haar past (hij heeft wel eens gezegd dat woorden als “ je weet”, kaulo enzo die ik gebruik niet bij mij passen omdat ik geen persoon van de streets ben zeg maar, maar hij lacht wel om me als ik dat zeg dus vindt t waarschijnlijk wel grappig maar dat maakt me dus al onzeker ofzo … maar vandaar dat ik er aan moest denken bij die opmerkingen die ik maakte van luisteren.

Wacht mijn titel klopt niet helemaal. Want moeten… dat moet niet van hem natuurlijk… ik doe dat zelf

himalaya schreef: ↑

30-12-2021 10:21

Ik denk dat je lap tekst samengevat kan worden in ‘drama om niks’.

Oke, maar het feit dat ik hier zoveel last van heb, is een probleem. En ik waardeer t toch als mensen t zouden willen lezen en proberen te begrijpen.

Gizmoreturns schreef: ↑

30-12-2021 10:26

Het verhaal is te lang

Bespreek het in je therapiesessie

Of mensen misschien wel de eerste alinea kunnen lezen anders

Nu komt weer de overtuiging ik ben stom… want anders had ik wel leuke reacties terug op hem. Hij zal ook wel denken wat een minderwaardig type. Veel minder leuk dan iedereen.

En hij zei ook tegen mij: je hoeft niet alle detailles van te vertellen aan mij. Toen ik in gesprek was met hem. Dat maakte me ook weer onzeker: van o help kan je hier uit opmaken dat ik hem leuk vind. Zouden andere mensen aan tafel dat gedacht hebben. Want heb ik meer gezegd tegen hem dan ik tegen een ander zou zeggen.

PlayingTheAngel schreef: ↑

30-12-2021 10:37

Hoe oud ben je?

Ik zou beginnen met accepteren dat je onhandig kunt zijn/reageren en dat dat ok is. De mensen om je heen lijken het meestal allemaal op de rit te hebben, maar zijn ook onzeker en onhandig. Echt. Je gevoelens mogen er zijn, als je dat meer kun accepteren dan gaan ze je ook minder beheersen.

Oh, en je denkt al snel dat andere mensen veel met jou bezig zijn en vanalles van je vinden. Feit is, mensen zijn altijd het meest met zichzelf bezig.

Dank voor je reactie. Fijn om te horen alleen maak je op uit mijn reacties en opmerkingen dat ik onhandig reageer? Dus dat zijn opmerkingen volkomen terecht zijn en goed zijn en t helemaal ligt aan mij en mn onhandigheid. Of dat niet perse?