Psyche
alle pijlers
Overledene zien?
maandag 12 maart 2018 om 15:03
In mijn nabije kring is iemand overleden.
En het is volgens mij wel een soort gebruikelijk dat je de overledene dan nog ziet. Maar ik durf niet. Ik vind het echt waanzinnig eng. Ik wil eigenlijk zelfs niet dat mijn kind mee gaat want stel nou dat die wel wil kijken en ik durf niet?
Ik heb 1x eerder iemand dood gezien en dat was zonder dat ik dat zelf wilde. Lang verhaal maar daar heb ik denk ik wel een soort trauma aan over gehouden. Sowieso is dood in mijn leven altijd al een issue geweest met veel huilen, dromen en angsten.
Maar zo nu en dan komt het dus weer voor dat ik weer een keuze heb. Ik vind het echt heel eng om te kijken maar eigenlijk vind ik dat ik mijn angst moet overwinnen en een grote meid moet zijn.
Hebben jullie tips? Of is dit echt voer voor psychologen?
En het is volgens mij wel een soort gebruikelijk dat je de overledene dan nog ziet. Maar ik durf niet. Ik vind het echt waanzinnig eng. Ik wil eigenlijk zelfs niet dat mijn kind mee gaat want stel nou dat die wel wil kijken en ik durf niet?
Ik heb 1x eerder iemand dood gezien en dat was zonder dat ik dat zelf wilde. Lang verhaal maar daar heb ik denk ik wel een soort trauma aan over gehouden. Sowieso is dood in mijn leven altijd al een issue geweest met veel huilen, dromen en angsten.
Maar zo nu en dan komt het dus weer voor dat ik weer een keuze heb. Ik vind het echt heel eng om te kijken maar eigenlijk vind ik dat ik mijn angst moet overwinnen en een grote meid moet zijn.
Hebben jullie tips? Of is dit echt voer voor psychologen?
maandag 12 maart 2018 om 15:29
Oh, ja dat is een ander verhaal..bartjes schreef: ↑12-03-2018 15:26Ana_Isabel 2, de familie stond naast het bed.
Een oom van mijn man lag in een uitvaartcentrum in een nis.
Ik dacht ook dat ik dan niet hoefde te kijken, toen stonden de kinderen in de nis om de kist.
Ik ontkwam er niet aan.
Mijn ouders stonden in een aparte kamer met een dichte kist.
Je hoefde met condoleren ook niet die kamer in.
Moeilijk, als het je onbedoeld, toch opgedrongen wordt.
maandag 12 maart 2018 om 15:29
Ben je bang dat je spijt krijgt dat je niet hebt gekeken?
En weet niet hoe oud je kinderen zijn maar kunnen ze die keuze al zelf maken en eventueel met een familie lid gaan kijken mochten ze dit willen.
Ik denk dat ik alleen hele naaste familie zou willen zien als ze zijn overleden.
Gelukkig heb ik zelf geen nare ervaringen. Maar ik zou als het je zo tegen staat niet doen als ik jou was.
Sterkte met het verlies!
En weet niet hoe oud je kinderen zijn maar kunnen ze die keuze al zelf maken en eventueel met een familie lid gaan kijken mochten ze dit willen.
Ik denk dat ik alleen hele naaste familie zou willen zien als ze zijn overleden.
Gelukkig heb ik zelf geen nare ervaringen. Maar ik zou als het je zo tegen staat niet doen als ik jou was.
Sterkte met het verlies!
maandag 12 maart 2018 om 15:32
Hoe oud is jouw kind?sinaasappelpap schreef: ↑12-03-2018 15:28Maar stel nou dat mijn kind de overledene wel wil zien, dan moet ik toch wel? Ik bedoel, kan ze moeilijk alleen sturen...
Iemand anders kan ook met hem of haar meelopen. Ik ga altijd voor eerlijk; " ik vind het niet zo prettig om nu te gaan kijken, maar als jij dat wilt, mag dat."
Als het kind nog klein is zou ik termen als " eng" vervangen door " spannend".
maandag 12 maart 2018 om 15:33
Dat vind ik wel een beetje bot tov het gevoel van kind.Madeliefjees schreef: ↑12-03-2018 15:30Gewoon zeggen: we gaan niet kijken, we herinneren hem/haar zoals ze was.
maandag 12 maart 2018 om 15:34
Ik laat mijn kinderen zelf kiezen of ze willen kijken of niet.sinaasappelpap schreef: ↑12-03-2018 15:19
Hoe doen de mensen met kinderen dit soort dingen? Ik vind het wel lastig. Want ik wil de kinderen daar wel in kunnen begeleiden. Maar hoe kan dat ooit als je zelf niet durft.
Toen ik klein was ging mijn moeder nooit mee naar begrafenissen of begraafplaatsen.
IK heb daar niets aan overgehouden. Ik vond het alleen heel naar dat ze er zo'n last van had.
Ik ga bijna altijd wel kijken, ligt er ook aan wie het is.
Wel heb ik mijn vader dood gevonden en dat hoop ik niet meer mee te maken.
Daar heb ik nog steeds een naar gevoel bij.
Blijf dicht bij je eigen gevoel en doe niets waar jij je niet prettig bij voelt.
maandag 12 maart 2018 om 15:37
Ik heb mijn oma gezien toen ze overleden was, ik was toen zelf 19 jaar en toen mijn andere oma en opa overleden waren was ik nog jonger en durfde ik sowieso niet. Nu wilde ik eigenlijk ook niet maar ik kreeg heel sterk het gevoel dat zij het zelf wel belangrijk vond en daarom ben ik toch gegaan.
Toen ze aan het sterven was zag ze er helemaal niet meer uit zoals ik haar kende, dat was heel naar en akelig om te zien. Toen ze overleden was zag ze er ook anders uit maar leek toch wel weer wat meer op "vroeger". En ze zag er vredig uit, het haalde dat nare beeld uit het ziekenhuis een beetje weg.
Het was dus lang niet zo eng als ik had verwacht, wel was ik samen met mijn ouders dus ik stond er niet alleen. En het was mijn eigen oma, als het om iemand gaat die wat verder van me afstaat dan doe ik het sowieso niet . Ik vind het ook niet iets dat "erbij hoort", dat doe je omdat je dat zelf een meerwaarde vind hebben en anders niet.
Toen ze aan het sterven was zag ze er helemaal niet meer uit zoals ik haar kende, dat was heel naar en akelig om te zien. Toen ze overleden was zag ze er ook anders uit maar leek toch wel weer wat meer op "vroeger". En ze zag er vredig uit, het haalde dat nare beeld uit het ziekenhuis een beetje weg.
Het was dus lang niet zo eng als ik had verwacht, wel was ik samen met mijn ouders dus ik stond er niet alleen. En het was mijn eigen oma, als het om iemand gaat die wat verder van me afstaat dan doe ik het sowieso niet . Ik vind het ook niet iets dat "erbij hoort", dat doe je omdat je dat zelf een meerwaarde vind hebben en anders niet.
maandag 12 maart 2018 om 15:41
Gecondoleerd met je verlies.
Ikzelf vind het wel fijn om de overledene nog even te zien, gewoon om het leven af te sluiten. Uiteraard kan dat alleen als ik directe nabestaanden ben of als er een open kist is.
Mijn man had leukemie en was geler dan knalgeel vlak voor zijn overlijden. Ik zag hem 5 minuten na zijn overlijden en hij zag er al zoveel gezonder uit niet normaal. De dagen erna steeds als ik hem zag zag hij er beter en meer als zichzelf uit, heel bijzonder.
Voor mij was het juist wel fijn. Ik heb zelf ook de laatste verzorging gedaan bij hem, het laatste wat ik kon doen voor hem.
Toen mijn moeder overleed toen ik 19 was konden we haar slechts 1 dag voor de begrafenis zien door omstandigheden. Pas toen ik haar zelf gezien heb werd het werkelijk, tot die tijd kon ik het gewoon niet geloven.
Maar het is ieders eigen keuze of ze de overledene wel willen zien. Vaak staat de kist niet op een plek waar je standaard langs loopt je moet echt bewust erheen gaan.
Je bent niemand iets verplicht en als kinderen wel willen kijken dan is er vast wel iemand die ze hierin wil begeleiden.
Mijn neefje was 8 toen mijn man overleed en die waren helemaal weg van elkaar. Mijn neefje bleef slapen in de nacht dat mijn man overleed dus hij zag hem ook een paar minuten na zijn overlijden.
En toen we allemaal naar het crematorium gingen ging ik eerst even alleen naar mijn man toe. Toen stond mijn neefje letterlijk te stampen dat hij niet bij zijn oom Patrick mocht zijn en ik wel.
Hij heeft ook gesproken op zijn begrafenis en pas later begrepen we dat mijn nichtje van 4 ook wat had willen zeggen als ze geweten had dat dit mocht.
Al met al het is heel persoonlijk, luister naar jezelf.
Ikzelf vind het wel fijn om de overledene nog even te zien, gewoon om het leven af te sluiten. Uiteraard kan dat alleen als ik directe nabestaanden ben of als er een open kist is.
Mijn man had leukemie en was geler dan knalgeel vlak voor zijn overlijden. Ik zag hem 5 minuten na zijn overlijden en hij zag er al zoveel gezonder uit niet normaal. De dagen erna steeds als ik hem zag zag hij er beter en meer als zichzelf uit, heel bijzonder.
Voor mij was het juist wel fijn. Ik heb zelf ook de laatste verzorging gedaan bij hem, het laatste wat ik kon doen voor hem.
Toen mijn moeder overleed toen ik 19 was konden we haar slechts 1 dag voor de begrafenis zien door omstandigheden. Pas toen ik haar zelf gezien heb werd het werkelijk, tot die tijd kon ik het gewoon niet geloven.
Maar het is ieders eigen keuze of ze de overledene wel willen zien. Vaak staat de kist niet op een plek waar je standaard langs loopt je moet echt bewust erheen gaan.
Je bent niemand iets verplicht en als kinderen wel willen kijken dan is er vast wel iemand die ze hierin wil begeleiden.
Mijn neefje was 8 toen mijn man overleed en die waren helemaal weg van elkaar. Mijn neefje bleef slapen in de nacht dat mijn man overleed dus hij zag hem ook een paar minuten na zijn overlijden.
En toen we allemaal naar het crematorium gingen ging ik eerst even alleen naar mijn man toe. Toen stond mijn neefje letterlijk te stampen dat hij niet bij zijn oom Patrick mocht zijn en ik wel.
Hij heeft ook gesproken op zijn begrafenis en pas later begrepen we dat mijn nichtje van 4 ook wat had willen zeggen als ze geweten had dat dit mocht.
Al met al het is heel persoonlijk, luister naar jezelf.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 12 maart 2018 om 15:44
Ik heb mijn opa wel gezien en mijn oma niet. Bij opa was ik 13, bij mijn oma in de 20.
Bij mijn opa had ik geen keuze, het werd voor mij gekozen dat ik ging kijken. Bij mijn oma mocht ik kiezen, en heb ik ervoor gekozen om niet te gaan kijken. Ik wilde me mijn oma herinneren zoals ze was.
Wat ik in jouw geval zou doen is vragen of een van de familieleden met kind mee de ruimte met de kist in kan gaan. Mits kind de overledene ook wil zien. Jij wacht dan buiten die ruimte en bent er om kind op te vangen. Leg kind uit welke keuze jij maakt (fraai de reden een beetje op, 'herinneren zoals persoon was' oid) en dat kind vrij is om zelf te kiezen.
Bij mijn opa had ik geen keuze, het werd voor mij gekozen dat ik ging kijken. Bij mijn oma mocht ik kiezen, en heb ik ervoor gekozen om niet te gaan kijken. Ik wilde me mijn oma herinneren zoals ze was.
Wat ik in jouw geval zou doen is vragen of een van de familieleden met kind mee de ruimte met de kist in kan gaan. Mits kind de overledene ook wil zien. Jij wacht dan buiten die ruimte en bent er om kind op te vangen. Leg kind uit welke keuze jij maakt (fraai de reden een beetje op, 'herinneren zoals persoon was' oid) en dat kind vrij is om zelf te kiezen.
maandag 12 maart 2018 om 15:45
Niets moet in dit soort situaties.
Hoe oud is je kind en heeft het een band met de overledene? Dat zou voor mij belangrijk zijn.
Maar dan nog hoef jij niet mee. Je kunt gewoon zeggen dat jij je diegene liever herinnert zoals hij/zij was. Maar dat je kind best mag gaan kijken. Vraag iemand anders om mee te gaan. Niets mis mee.
Mijn vader ging/gaat ook nooit kijken. Dat was zijn keuze, prima. Heb ik niets aan over gehouden...
Sterkte!
Hoe oud is je kind en heeft het een band met de overledene? Dat zou voor mij belangrijk zijn.
Maar dan nog hoef jij niet mee. Je kunt gewoon zeggen dat jij je diegene liever herinnert zoals hij/zij was. Maar dat je kind best mag gaan kijken. Vraag iemand anders om mee te gaan. Niets mis mee.
Mijn vader ging/gaat ook nooit kijken. Dat was zijn keuze, prima. Heb ik niets aan over gehouden...
Sterkte!
maandag 12 maart 2018 om 15:47
Kijken hoeft echt niet. Ik heb het ook vrijwel nooit gedaan, zelfs bij mijn eigen opa's en oma's niet. Ik vond het net als jij heel eng. Pas toen mijn vader overleed, kreeg ik opeens de behoefte om hem te zien. Ik heb dat toen ook gedaan en hem zelfs aangeraakt. En ik vond het bij hem totaal niet eng. Maak je dus niet druk over het overlijden van je ouders. Wie weet heb je hetzelfde als ik. Of niet. Zelfs bij je eigen ouders is het geen verplichting. Bij dit soort dingen moet je altijd je gevoel volgen. Bij jouw kinderen ligt het er echt aan hoe oud ze zijn. Als ze oud genoeg zijn en graag willen, prima. Maar dan kan er vast wel iemand anders even mee. Ik zou trouwens niet tegen je kinderen zeggen dat je bang bent, maar gewoon dat het voor jou niet prettig voelt.
maandag 12 maart 2018 om 15:49
Mooie oplossing. Degene die is overleden zou toch ook niet willen dat jij er nachtmerries van krijgt.Ana_Isabel2 schreef: ↑12-03-2018 15:32Hoe oud is jouw kind?
Iemand anders kan ook met hem of haar meelopen. Ik ga altijd voor eerlijk; " ik vind het niet zo prettig om nu te gaan kijken, maar als jij dat wilt, mag dat."
Als het kind nog klein is zou ik termen als " eng" vervangen door " spannend".
TO, mocht je zelf bang zijn later spijt te krijgen dat je niet bent gaan kijken, dan kun je ook iemand vragen een foto te maken voor je.
maandag 12 maart 2018 om 15:53
Ik lees hier veel de opmerking dat men de overledene wil herinneren zoals deze was en daarom dus niet wil kijken. Bij mijn opa, oma en vader heb ik wel gekeken. Ik vond het ook niet eng of zo. Ik vond wel dat ze er allemaal net wat anders uitzagen dan toen ze nog leefden.
Echter, ik kan mijn oma en opa niet eens meer herinneren hoe ze er uit zagen in de kist. Mijn vader nog wel, maar dat is nog maar heel kort geleden en dan moet ik echt even nadenken hoe hij er bij lag.
Het fijne is dat als ik aan mijn opa en oma denk nu, dan zie ik ze zoals ze waren voordat ze ziek werden.
Maar als je niet wilt kijken, dat hoeft ook helemaal niet.
Echter, ik kan mijn oma en opa niet eens meer herinneren hoe ze er uit zagen in de kist. Mijn vader nog wel, maar dat is nog maar heel kort geleden en dan moet ik echt even nadenken hoe hij er bij lag.
Het fijne is dat als ik aan mijn opa en oma denk nu, dan zie ik ze zoals ze waren voordat ze ziek werden.
Maar als je niet wilt kijken, dat hoeft ook helemaal niet.
maandag 12 maart 2018 om 15:53
Als je gaat kijken neem er de tijd voor, en ga niet aan het voeteneind staan. Van die kant ziet de overledene er altijd anders uit. Dus ga naast haar /zijn hoofd staan.
Wat kinderen betreft, mijn nichtje van ongeveer 4 jaar vond opa net Sneeuwwitje,(rozen in de kist en pas naar de Efteling geweest) Mijn zwager was thuis opgebaard, en daar liep je binnen of niet.
Kennissen van me vonden het eng dat ik een nacht bij mijn zus geslapen heb terwijl mijn zwager daar opgebaard lag. Heb gezegd dat ik zo lang ik mijn zwager kende nooit bang voor hem ben geweest, en na zijn dood niet van plan was dat te worden.
Wat kinderen betreft, mijn nichtje van ongeveer 4 jaar vond opa net Sneeuwwitje,(rozen in de kist en pas naar de Efteling geweest) Mijn zwager was thuis opgebaard, en daar liep je binnen of niet.
Kennissen van me vonden het eng dat ik een nacht bij mijn zus geslapen heb terwijl mijn zwager daar opgebaard lag. Heb gezegd dat ik zo lang ik mijn zwager kende nooit bang voor hem ben geweest, en na zijn dood niet van plan was dat te worden.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 12 maart 2018 om 15:54
Ik heb als kind een trauma opgelopen rondom de dood. Mijn oudere broer overleed en mijn moeder verplichtte me te kijken want ze vond dat dat goed voor me was. Ik durfde niet en ben gevlucht. Ik heb me verstopt. Mijn tante heeft ingegrepen, door haar hoefde ik niet te kijken want zij zag hoe bang ik was. Maar die hele week dat mijn broer opgebaard heeft gelegen in de tuinkamer heb ik gebibberd van angst.
Dat kwam later keihard terug: ik werd verpleegkundige en daar kwam mijn rotervaring met de dood keihard terug toen er mensen overleden tijdens mijn diensten. Ik ben uitgeschakeld geweest en wist dat ik rondom dit thema hulp moest zoeken. Bij mij kwam ook de vraag boven: stel dat mijn eigen ouders overlijden, dan kan ik er niet zijn, dan raak ik weer overmand door paniek/angstgevoelens. Ik vind dat dan ook helemaal geen gekke vraag.
Ik heb hulp gezocht, en dat is het beste dat ik voor mezelf heb kunnen doen.
Dat kwam later keihard terug: ik werd verpleegkundige en daar kwam mijn rotervaring met de dood keihard terug toen er mensen overleden tijdens mijn diensten. Ik ben uitgeschakeld geweest en wist dat ik rondom dit thema hulp moest zoeken. Bij mij kwam ook de vraag boven: stel dat mijn eigen ouders overlijden, dan kan ik er niet zijn, dan raak ik weer overmand door paniek/angstgevoelens. Ik vind dat dan ook helemaal geen gekke vraag.
Ik heb hulp gezocht, en dat is het beste dat ik voor mezelf heb kunnen doen.
maandag 12 maart 2018 om 15:57
Of je wil gaan kijken of niet is helemaal aan jezelf. Als je dit niet wil, vooral ook niet doen dan. Misschien kun je van te voren met je kind bespreken wat je kind wil en uitleggen dat jij de behoefte om te kijken niet hebt. Hoe oud is je kind? Ik zou ook vragen of er iemand anders is waar hij/zij evt mee wil gaan kijken en daarna aan die persoon vragen of degene dat ook wil.
maandag 12 maart 2018 om 15:57
Je komt, vooral door deze post wel wat tobberig over. Ben je iemand die zich veel zorgen maakt over de toekomst? Dan is dát misschien een aandachtspunt.sinaasappelpap schreef: ↑12-03-2018 15:05Maar zou ik het niet moeten ‘leren’? Straks sterft mijn eigen moeder en durf ik niet. Vreselijk lijkt me dat.
Je bent nooit verplicht om naar een opgebaarde overledene te kijken. Mensen vinden het niet raar als je dat niet doet. Maar het kan geen kwaad om eens kritisch te kijken naar jouw ideeën over de dood. Waarom ben je er mee bezig? Ben je er (meer dan een ander) bang voor? Probeer eens te onderzoeken of daar iets zit. Misschien valt er wel aan je angst te werken. Maar als het alléén gaat om niet kijken bij opbaringen, dat lijkt me geen probleem.
maandag 12 maart 2018 om 16:02
Gecondoleerd.
Je hoeft niet naar de overledene te kijken als je dat niet wilt.
Als je kinderen hebt en zij willen wel kijken, dan mag dat gewoon. Het is ieders eigen keuze, hoe jong je ook bent. Als je er op die manier mee omgaat, belast je je kinderen niet met je angst, maar laat je ze vrij om hun eigen keuze te maken.
Je hoeft niet naar de overledene te kijken als je dat niet wilt.
Als je kinderen hebt en zij willen wel kijken, dan mag dat gewoon. Het is ieders eigen keuze, hoe jong je ook bent. Als je er op die manier mee omgaat, belast je je kinderen niet met je angst, maar laat je ze vrij om hun eigen keuze te maken.
maandag 12 maart 2018 om 16:03
Wat sterk.Perzina schreef: ↑12-03-2018 15:54Ik heb als kind een trauma opgelopen rondom de dood. Mijn oudere broer overleed en mijn moeder verplichtte me te kijken want ze vond dat dat goed voor me was. Ik durfde niet en ben gevlucht. Ik heb me verstopt. Mijn tante heeft ingegrepen, door haar hoefde ik niet te kijken want zij zag hoe bang ik was. Maar die hele week dat mijn broer opgebaard heeft gelegen in de tuinkamer heb ik gebibberd van angst.
Dat kwam later keihard terug: ik werd verpleegkundige en daar kwam mijn rotervaring met de dood keihard terug toen er mensen overleden tijdens mijn diensten. Ik ben uitgeschakeld geweest en wist dat ik rondom dit thema hulp moest zoeken. Bij mij kwam ook de vraag boven: stel dat mijn eigen ouders overlijden, dan kan ik er niet zijn, dan raak ik weer overmand door paniek/angstgevoelens. Ik vind dat dan ook helemaal geen gekke vraag.
Ik heb hulp gezocht, en dat is het beste dat ik voor mezelf heb kunnen doen.
maandag 12 maart 2018 om 16:03
Ik vind niet dat iemand je kan verplichten om te kijken. Al ligt de overledene er nog zo mooi bij, het is altijd anders dan toen wanneer degene nog leefde. Al is het alleen maar de kleur.
Ik heb 3 mensen gezien die overleden waren. De 1e lag erbij alsof hij lag te slapen (was uit het leven weggerukt) en was niet eng. Ik werd door een zekere nieuwsgierigheid getrokken en eigenlijk is dat nog een soort van fijne herinnering. De 2e was mijn man zijn oma. Hoe mooi zo ook was, ze was niet meer 'oma'. De 3e was een geforceerde, want zoals iemand hier boven schreef, werd de kist omringt door zijn vrouw en kinderen. Deze persoon was niet onder fijne omstandigheden overleden, waardoor ik een opbaring uberhaupt niet begreep. Eenmaal buiten na de condoleance heb ik van angst en schrik overgegeven en ik heb nachten slecht geslapen.
Mijn eigen opa en oma's heb ik niet meer gezien na hun overlijden.
1 oma was ernstig ziek en toen was ik hoogzwanger, de andere oma werd na een paar dagen gevonden en zij was in te slechte toestand om nog gezien te mogen worden.
Niemand die het me ooit kwalijk genomen heeft dat ik mijn opa en oma niet meer wilde zien.
Ik heb 3 mensen gezien die overleden waren. De 1e lag erbij alsof hij lag te slapen (was uit het leven weggerukt) en was niet eng. Ik werd door een zekere nieuwsgierigheid getrokken en eigenlijk is dat nog een soort van fijne herinnering. De 2e was mijn man zijn oma. Hoe mooi zo ook was, ze was niet meer 'oma'. De 3e was een geforceerde, want zoals iemand hier boven schreef, werd de kist omringt door zijn vrouw en kinderen. Deze persoon was niet onder fijne omstandigheden overleden, waardoor ik een opbaring uberhaupt niet begreep. Eenmaal buiten na de condoleance heb ik van angst en schrik overgegeven en ik heb nachten slecht geslapen.
Mijn eigen opa en oma's heb ik niet meer gezien na hun overlijden.
1 oma was ernstig ziek en toen was ik hoogzwanger, de andere oma werd na een paar dagen gevonden en zij was in te slechte toestand om nog gezien te mogen worden.
Niemand die het me ooit kwalijk genomen heeft dat ik mijn opa en oma niet meer wilde zien.
maandag 12 maart 2018 om 16:05
Niets moet hoor, is helemaal niet raar dat je niet wil kijken. Ik doe dat zelf ook niet, het blijft een dood mens, hoe dichtbij ze ook gestaan hebben.
Ik heb mijn oma gevonden, het heeft me maanden gekost om bij de gedachte aan oma niet alleen maar dat dode lichaam te zien, terwijl ik een hele goede band met haar had.
Als jouw kind toch wel graag wil kijken, zou ik zorgen dat het met iemand anders mee kan lopen.
Ik heb mijn oma gevonden, het heeft me maanden gekost om bij de gedachte aan oma niet alleen maar dat dode lichaam te zien, terwijl ik een hele goede band met haar had.
Als jouw kind toch wel graag wil kijken, zou ik zorgen dat het met iemand anders mee kan lopen.
We're a close family, always within punching distance
maandag 12 maart 2018 om 16:06
maandag 12 maart 2018 om 16:11
TO probeer het los te laten. Probeer niet te veel te denken of te plannen wat je wel of niet gaat doen.
Is er iemand die je vertrouwd, waar je tegen kan zeggen, ik weet dat ze er mooi bij ligt, maar ik wil haar niet zien. En dat die persoon er voor kan zorgen dat je niet per ongeluk bij de open kist komt.
En kijk hoe het gaat bij het condoleren. Misschien voelt het goed om afscheid te nemen bij de kist, misschien ook totaal niet. Je hoeft dit niet nu te beslissen.
Het enige wat je nu moet beslissen is dat jij gaat doen wat voor jou goed voelt op dat moment.
En je kinderen kunnen ook met iemand anders afscheid gaan nemen. Kinderen kijken vaak heel anders aan tegen een overleden iemand. Wat is zij koud, wit, hard, net een pop, etc. Minder emotioneel beladen.
Is er iemand die je vertrouwd, waar je tegen kan zeggen, ik weet dat ze er mooi bij ligt, maar ik wil haar niet zien. En dat die persoon er voor kan zorgen dat je niet per ongeluk bij de open kist komt.
En kijk hoe het gaat bij het condoleren. Misschien voelt het goed om afscheid te nemen bij de kist, misschien ook totaal niet. Je hoeft dit niet nu te beslissen.
Het enige wat je nu moet beslissen is dat jij gaat doen wat voor jou goed voelt op dat moment.
En je kinderen kunnen ook met iemand anders afscheid gaan nemen. Kinderen kijken vaak heel anders aan tegen een overleden iemand. Wat is zij koud, wit, hard, net een pop, etc. Minder emotioneel beladen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
