Psyche
alle pijlers
overlijden partner
zondag 19 juli 2015 om 14:55
Hoi Fontein, klopt, op de slechtere dagen is het goed eraan te denken dat er ook betere en zelfs goede dagen zijn. En ook al weten we dat er een dag komt dat het echt weer goed gaat, er zal altijd een pijnplekje blijven dat onverwacht op kan spelen. Een geur, een herinnering, alles kan de trigger zijn. Gaat het nu weer wat beter met je? Ik heb echt goede dagen gehad, maar vandaag in de trein vanuit Utrecht (het traject dat mijn lief altijd aflegde op weg naar mij) overviel het me weer. Proberen niet te huilen in de trein, niet op de fiets naar huis en thuis even lekker uithuilen. Ik beleef weer de dag van 3 maanden geleden toen er nog niets aan de hand was. Vanavond eet ik iets uit de vriezer dat mijn lief 3 maanden geleden gekookt heeft. Ik heb toch geen goede dag en dat kan er dan wel bij. Ik krijg het niet over mijn hart weg te gooien wat hij met liefde gekookt heeft. Zijn specialiteit, het gerecht uit zijn jeugd.
Ik hoop dat je toch nog een aardig weekend hebt gehad Fontein.
Groetjes, Fieneke
Ik hoop dat je toch nog een aardig weekend hebt gehad Fontein.
Groetjes, Fieneke
zondag 19 juli 2015 om 19:18
Dat zelfde had ik met een doosje slakken waar mijnpartner vlak voor Kerst mee aankwam. Heeft maanden in de vriezer gelegen. eindelijk samen met een vriendin geconsumeerd.
Ik hoop dat je toch van die maaltijd genoten hebt. Herinneringen kunnen ook blij maken.
Weekend is verder erg mee gevallen. Vanmiddag lekker in de bolle wind gelopen.
Gaat het werken nu een beetje beter?
Groeten , Fontein.
Ik hoop dat je toch van die maaltijd genoten hebt. Herinneringen kunnen ook blij maken.
Weekend is verder erg mee gevallen. Vanmiddag lekker in de bolle wind gelopen.
Gaat het werken nu een beetje beter?
Groeten , Fontein.
maandag 20 juli 2015 om 13:46
Eigenlijk was het niet meer zo lekker, wat te lang bewaard. Ik ben helaas nog niet zo ver dat herinneringen me blij maken, eerder verdrietig dat het niet meer is. Maar dat komt nog wel. Fijn dat het weekend meeviel. Hoe gaat het vandaag met je? Ik ben de dag van 3 maanden geleden aan het herbeleven. Gelukkig komen er vanavond 4 lieve mensen bij me eten. Sterkte vandaag Fontein.
Groetjes, Fieneke
Groetjes, Fieneke
maandag 20 juli 2015 om 17:08
Vandaag ging het goed. Eerst naar de fysio, daarna boodschappen en toen nog een monteur van de cv. Thermostaat deed gek, knipperde. "Kwam door de lege batterijen," zei de monteur, "lossen bewoners zelf op." Ik heb hem verteld dat ik volslagen onwetend was omtrent de aanwezigheid van batterijen in een thermostaat. Hij keek me medelijdend aan en heeft nieuwe geplaatst. Een gewone dag.
Morgen ga ik met een vriendin naar Den Haag. Eerst naar de beelden op het Voorhout, daarna naar Beelden aan Zee op Scheveningen. Tussendoor veel koffie drinken en lekker eten.
Prettige avond.
Groeten Fontein
Morgen ga ik met een vriendin naar Den Haag. Eerst naar de beelden op het Voorhout, daarna naar Beelden aan Zee op Scheveningen. Tussendoor veel koffie drinken en lekker eten.
Prettige avond.
Groeten Fontein
maandag 20 juli 2015 om 21:36
Fijn dat het een gewone dag was Fontein. En leuk je plannen met je vriendin. Daar knapt een mens van op. Stom he dat je tegen dit soort dingen oploopt als batterijen in een thermostaat. Ik heb nu ook door dat mijn partner veel meer aan kleine technische dingen deed dan ik wist en loop daar dan ook onmiddellijk tegenaan. Mijn dag ging beter dan verwacht. Een aantal uren met een onrustig gevoel rondgelopen, je kent het wel zo'n baksteen in je maag. Vanavond een huilbui rond het tijdstip dat het is gebeurd, maar verder ging het wel aardig goed.
Jij ook een fijne avond en veel plezier morgen Fontein, groetjes, Fieneke
Jij ook een fijne avond en veel plezier morgen Fontein, groetjes, Fieneke
dinsdag 21 juli 2015 om 22:04
Oh wat was het fijn om te lezen dat ik niet alleen sta in dit ellendige proces. Alleen al door het lezen van jullie verhalen Fontein en Fieneke voel ik me gesteund en durf ik heeeeeeeeel voorzichtig te geloven dat er echt een keer een lichtpuntje zal verschijnen in deze zo donkere periode. Ik hoop dat ik mijn verhaal met jullie mag delen ook al is alles nog warrig en vliegen mijn gedachten van links naar rechts...
De beschrijving over de storm op zee is zo treffend voor wat ik mee maak en jullie beschrijvingen van de "fysieke" uitdagingen door het rouwen zijn zo herkenbaar. Ik realiseer me rationeel dat ik nog volledig aan het begin sta en ik durf niet eens te denken aan hoe ik me echt voel...
Morgen is het twee maanden geleden dat ik mijn grote liefde moest laten gaan. En het verdriet is nog zo volledig allesoverheersend!
Soms midden in een zin stort ik volledig in... Het liefste lig ik de hele dag in bed maar dat gaat natuurlijk niet.
Het voelt zo onwerkelijk ,zo oneerlijk, veel te jong, we stonden nog aan het begin van ons leven!!
Ik ben echt elke dag nog aan het overleven en hoop elke morgen dat ik ben ontwaakt uit de grootste nachtmerrie van mijn leven. Hoewel ik veel lieve vrienden om me heen heb kan ik mijn emotie toch niet ECHT met hen delen... Want hoe beschrijf je het rauwe, beklemmende, intense, allesoverheersende gevoel dat meer dan de helft van jou er in ene niet meer is en dat je echt totaal geen idee hebt van hoe je nu verder moet..
Ik hoop dat ik af en toe mijn verhaal met jullie mag delen en de kunst een beetje van jullie mag afkijken??
De beschrijving over de storm op zee is zo treffend voor wat ik mee maak en jullie beschrijvingen van de "fysieke" uitdagingen door het rouwen zijn zo herkenbaar. Ik realiseer me rationeel dat ik nog volledig aan het begin sta en ik durf niet eens te denken aan hoe ik me echt voel...
Morgen is het twee maanden geleden dat ik mijn grote liefde moest laten gaan. En het verdriet is nog zo volledig allesoverheersend!
Soms midden in een zin stort ik volledig in... Het liefste lig ik de hele dag in bed maar dat gaat natuurlijk niet.
Het voelt zo onwerkelijk ,zo oneerlijk, veel te jong, we stonden nog aan het begin van ons leven!!
Ik ben echt elke dag nog aan het overleven en hoop elke morgen dat ik ben ontwaakt uit de grootste nachtmerrie van mijn leven. Hoewel ik veel lieve vrienden om me heen heb kan ik mijn emotie toch niet ECHT met hen delen... Want hoe beschrijf je het rauwe, beklemmende, intense, allesoverheersende gevoel dat meer dan de helft van jou er in ene niet meer is en dat je echt totaal geen idee hebt van hoe je nu verder moet..
Ik hoop dat ik af en toe mijn verhaal met jullie mag delen en de kunst een beetje van jullie mag afkijken??
dinsdag 21 juli 2015 om 22:47
Hallo Stadsvatje,
gecondoleerd met je verlies.
Je schrijft dat jouw partner veel te jong is overleden. Hoe oud was hij/zij?
Over het rouwproces wordt veel te weinig gesproken in Nederland. Wie het niet zelf heeft meegemaakt heeft geen flauw idee. Verdriet, denken de mensen, een groot verdriet, maar dat rouw zo veel meer, zo anders is...Dat het zo'n impact heeft op je lichaam is onbekend bij de meesten. Het is ook bijna niet te beschrijven en iedere rouw is weer anders, zoals ook ieder mens anders is.
Tegen de lichamelijke ellende valt niet te vechten. Die moet je over je heen laten komen. Het is niet anders. Maar zoals je heb kunnen lezen: het wordt minder, het gaat over. Geloof mij maar. Dat je de moed had hier te gaan schrijven, bewijst dat je er eens doorkomt. Gehavend, met littekens, zonder je geliefde, maar wel weer met een leven.
Rouwen is hard werken. Schrijf gerust zoveel je wilt. Wij proberen elkaar te helpen.
Groeten Fontein
gecondoleerd met je verlies.
Je schrijft dat jouw partner veel te jong is overleden. Hoe oud was hij/zij?
Over het rouwproces wordt veel te weinig gesproken in Nederland. Wie het niet zelf heeft meegemaakt heeft geen flauw idee. Verdriet, denken de mensen, een groot verdriet, maar dat rouw zo veel meer, zo anders is...Dat het zo'n impact heeft op je lichaam is onbekend bij de meesten. Het is ook bijna niet te beschrijven en iedere rouw is weer anders, zoals ook ieder mens anders is.
Tegen de lichamelijke ellende valt niet te vechten. Die moet je over je heen laten komen. Het is niet anders. Maar zoals je heb kunnen lezen: het wordt minder, het gaat over. Geloof mij maar. Dat je de moed had hier te gaan schrijven, bewijst dat je er eens doorkomt. Gehavend, met littekens, zonder je geliefde, maar wel weer met een leven.
Rouwen is hard werken. Schrijf gerust zoveel je wilt. Wij proberen elkaar te helpen.
Groeten Fontein
dinsdag 21 juli 2015 om 22:54
Ja Fieneke, een fijne dag. Mooie dingen gezien en veel op terrasjes gehangen. Lekker zitten praten over koetjes en kalfjes. Heerlijk weer.Een maand gelden kon ik dat nog niet.
Ik vind het fijn voor jou dat je voldoening vind bij het medium, maar vergeet niet dat rouwen ook loslaten betekent. Geef het medium niet een te grote rol in jouw leven.
Groeten Fontein
Ik vind het fijn voor jou dat je voldoening vind bij het medium, maar vergeet niet dat rouwen ook loslaten betekent. Geef het medium niet een te grote rol in jouw leven.
Groeten Fontein
dinsdag 21 juli 2015 om 22:55
Hallo Stadsvatje, voel je welkom hier. Het klopt dat hoe lief het ook bedoeld is van je omgeving, ze toch niet echt snappen hoe het voelt (en dat is maar goed ook). Jouw wereld staat stil en zij gaan allemaal weer naar hun eigen leven dat gewoon door draait. Het verlies van je partner is zo ingrijpend, verandert je leven volledig, je blijft achter met de vraag: wat nu? Het voelt ook allemaal heel oneerlijk. Na een lang huwelijk en een paar jaar alleen te zijn geweest kwam ik mijn partner tegen en het was zo goed samen. We zouden rond deze periode gaan samenwonen. Met hem durfde ik het weer aan. Zoveel liefde en zo'n enorm gat nu. Maar je kunt nergens klagen he. Ik moet je wel eerlijk zeggen en dat kon ik echt niet toen ik hier begon te schrijven dat er nu ook dagen of dagdelen zijn dat ik me best goed voel. Ik las dat toen ook van Fontein en kon me daar niets bij voorstellen. Maar het gebeurt. Op de slechte dagen weet je dan dat er ook weer betere dagen komen. Bij mij was het gisteren 3 maanden geleden. Heel veel sterkte meid, speciaal op de moeilijke dag van morgen en schrijf gerust van je af. Ik ben hier vrijwel dagelijks behalve als ik weer uit logeren ga (ik weet het, het is een vlucht, maar dat moet dan maar even).
Groetjes, Fieneke
Groetjes, Fieneke
dinsdag 21 juli 2015 om 23:02
Fijn dat je een mooie dag hebt gehad Fontein. Het was ook heerlijk weer. Ik weet dat jij niets hebt met een medium Fontein, maar het helpt mij. Ik weet dat ik hem moet loslaten, maar ik heb echt het gevoel gekregen dat we elkaar terug gaan zien en dat voelt fijn. Intussen probeer ik mijn leven weer zo goed mogelijk op te pakken en het gegeven dat er ook best goede dagen tussen zitten bewijst voor mij dat ik hem langzaam aan een beetje aan het loslaten ben. Dat lukt natuurlijk niet altijd, maar toch. Het voelt ook al heel lang geleden dat hij hier rond liep en dat is volgens mij ook de tijd die afstand creeert. Het gaat ons lukken om van overleven weer leven te maken.
Groetjes, Fieneke
Groetjes, Fieneke
woensdag 22 juli 2015 om 01:43
Bedankt beide voor de lieve woorden,
Mijn geliefde was pas 37....nog in de bloei van ons leven...grootse plannen voor ons samen
Hij was voor mij niet alleen mijn geliefde, maar ook mijn soulmate, mijn beste vriend, mijn klankbord, mijn steun en toeverlaat, mijn tegengas, mijn knuffelbeer, mijn geweten, mijn duiveltje, mijn engel, en met recht mijn betere helft....
Ik heb in mijn 40 jarige leven al best wat dierbaren verloren...ik ben zo gezegend geweest al mijn opa's en oma's bewust gekend te hebben maar heb dus ook bewust afscheid van hen moeten nemen...van mijn allerliefste omaatje pas afelopen november, tijdens mijn studietijd zijn mijn beide ouders kort na elkaar overleden, een goede vriend, mijn schoonvader, jeugdvrienden...
Ik durf dus best te stellen dat ik weet wat verdriet is en hoe het is om afscheid van mensen te moeten nemen....maar dit is zooo anders zoveel intenser.....
En dan naast dat verdriet al die ellendige dingen die je moet regelen.....daar moet je dan echt voor gaan zitten en over nadenken...en dat kan ik nu helemaal niet...want als ok ergens over nadenk komt dat beklemmende benauwende adenbenemende gevoel opzetten wat onvermijdelijk gevolgd wordt door een fikse huilbui....
Acda en de munnink hebben een liedje gecoverd van de counting crows over door moeten gaan na een verlies...het heet slaap zacht elisabeth....daarin hebben ze het over dat het de truc is om te dansen op de gulden middenweg....en dat probeer ik elke dag als ik naar mijn werk ga....maar er hoeft maar DAT te gebeuren of die middenweg ligt in ene een meter of 3 naar links of rechts en dan val ik heel hard en stort ik weer helemaal in....
Nu maar proberen wat te slapen....morgen weer werken.....
Hoe is het nu met jullie?
Liefs Stadsvatje
Mijn geliefde was pas 37....nog in de bloei van ons leven...grootse plannen voor ons samen
Hij was voor mij niet alleen mijn geliefde, maar ook mijn soulmate, mijn beste vriend, mijn klankbord, mijn steun en toeverlaat, mijn tegengas, mijn knuffelbeer, mijn geweten, mijn duiveltje, mijn engel, en met recht mijn betere helft....
Ik heb in mijn 40 jarige leven al best wat dierbaren verloren...ik ben zo gezegend geweest al mijn opa's en oma's bewust gekend te hebben maar heb dus ook bewust afscheid van hen moeten nemen...van mijn allerliefste omaatje pas afelopen november, tijdens mijn studietijd zijn mijn beide ouders kort na elkaar overleden, een goede vriend, mijn schoonvader, jeugdvrienden...
Ik durf dus best te stellen dat ik weet wat verdriet is en hoe het is om afscheid van mensen te moeten nemen....maar dit is zooo anders zoveel intenser.....
En dan naast dat verdriet al die ellendige dingen die je moet regelen.....daar moet je dan echt voor gaan zitten en over nadenken...en dat kan ik nu helemaal niet...want als ok ergens over nadenk komt dat beklemmende benauwende adenbenemende gevoel opzetten wat onvermijdelijk gevolgd wordt door een fikse huilbui....
Acda en de munnink hebben een liedje gecoverd van de counting crows over door moeten gaan na een verlies...het heet slaap zacht elisabeth....daarin hebben ze het over dat het de truc is om te dansen op de gulden middenweg....en dat probeer ik elke dag als ik naar mijn werk ga....maar er hoeft maar DAT te gebeuren of die middenweg ligt in ene een meter of 3 naar links of rechts en dan val ik heel hard en stort ik weer helemaal in....
Nu maar proberen wat te slapen....morgen weer werken.....
Hoe is het nu met jullie?
Liefs Stadsvatje
woensdag 22 juli 2015 om 09:09
Dag Stadsvatje, gecondoleerd met je verlies
@Fontein: heel herkenbaar, kleine dingen zoals die thermostaat. Ik ben zo een paar weken geleden beginnen janken omdat ik niet op mijn eentje een lamp opgehangen kreeg. Soms zit het in een klein hoekje.
Maandag was eigenlijk wel een goede dag. Niet te zwaar. Met een twintigtal (schoonfamilie en vrienden van mij en mijn vrouw) gaan wandelen in de Ardennen, maar het was niet triest ofzo. Iedereen wist waarom we daar waren en dat was voldoende. Zo is de dag redelijk vlot en snel gepasseerd. Ik had mijn zware dagen vorige week al gehad denk ik, dus de verjaardag van mijn zoontje was echt fijn en maandag ook redelijk licht. En zo zijn we weer een jaar verder.
@Fieneke: het leek mij in het begin ook onmogelijk, maar uiteindelijk komt er een moment dat er meer goede dan slechte dagen zijn. Ik kan op dit moment zeggen dat dat zo is. Natuurlijk overvalt het me nog vaak en kan ik soms helemaal van slag zijn door iets kleins. Het zou maar vreemd zijn moest dat niet het geval zijn. Maar ik kan ook terug intens van iets genieten en gelukkig zijn en over haar praten en aan haar denken zonder een trieste ondertoon. Ieder op zijn of haar tempo natuurlijk, maar het komt echt terug.
@Fontein: heel herkenbaar, kleine dingen zoals die thermostaat. Ik ben zo een paar weken geleden beginnen janken omdat ik niet op mijn eentje een lamp opgehangen kreeg. Soms zit het in een klein hoekje.
Maandag was eigenlijk wel een goede dag. Niet te zwaar. Met een twintigtal (schoonfamilie en vrienden van mij en mijn vrouw) gaan wandelen in de Ardennen, maar het was niet triest ofzo. Iedereen wist waarom we daar waren en dat was voldoende. Zo is de dag redelijk vlot en snel gepasseerd. Ik had mijn zware dagen vorige week al gehad denk ik, dus de verjaardag van mijn zoontje was echt fijn en maandag ook redelijk licht. En zo zijn we weer een jaar verder.
@Fieneke: het leek mij in het begin ook onmogelijk, maar uiteindelijk komt er een moment dat er meer goede dan slechte dagen zijn. Ik kan op dit moment zeggen dat dat zo is. Natuurlijk overvalt het me nog vaak en kan ik soms helemaal van slag zijn door iets kleins. Het zou maar vreemd zijn moest dat niet het geval zijn. Maar ik kan ook terug intens van iets genieten en gelukkig zijn en over haar praten en aan haar denken zonder een trieste ondertoon. Ieder op zijn of haar tempo natuurlijk, maar het komt echt terug.
woensdag 22 juli 2015 om 13:40
Fijn om zo met elkaar te schrijven.
Stadsvatje: ik vind het echt heel erg voor je. Het is echter wel mooi om te lezen dat ik een klein stapje verder ben dan jij, Fontein weer een stapje verder en Aspirientje nog een stapje verder. Dat geeft hoop, vind je niet? Je geliefde verliezen is inderdaad heel iets anders dan het verliezen van andere mensen om je heen. Het heeft grote invloed op je dagelijks leven en dat is een groot verschil. Verdriet, gemis, een gevoel van eenzaamheid ondanks alle lieve mensen om je heen en een toekomstperspectief dat ineens weg is en zie dat maar weer terug te vinden. Ik heb ook het nodige verlies geleden: mijn broertje op 9-jarige leeftijd, mijn vader te jong overleden, mijn zwager plotseling overleden en mijn zoon is zo ernstig ziek geweest dat hij het maar tenauwernood gehaald heeft (maar hij is er gelukkig nog en het gaat goed met hem). Ik neem een voorbeeld aan mijn moeder die er ondanks al haar ellende ook nog steeds staat en het goed doet, zelfs wel levensgeluk heeft terug gevonden.
Probeer alle hulp die je kunt krijgen te pakken, dus ook voor de regeldingen. Sommige mensen vinden het fijn om praktisch iets te kunnen doen. En tja, die middenweg, we proberen het en de ene keer lukt het wel en de andere keer gaat het niet goed. Een hele kleine aanleiding kan dan al genoeg zijn. Een herinnering die door je heenschiet. Elke overleefde dag is er een Stadsvatje en elke dag is er een op weg naar herstel, waarvan we zo graag zouden weten hoe lang dat gaat duren. Sterkte Stadsvatje en blijf lekker schrijven.
Ik heb vandaag een van de mindere dagen. Veel onrust in mijn lijf en tranen die hoog zitten. Ben ook maar even op mijn werk geweest. Maar gisteren ging best goed en daar trek ik me aan op.
Aspirientje: Wat fijn dat jullie samen een goede dag hebben gehad en dat zelfs de verjaardag van je zoontje fijn was. Vaak zijn de dagen in aanloop naar een speciale dag moeilijker dan de dag zelf. Wat mooi om te lezen dat je over je vrouw kunt praten zonder dat je daar gelijk verdrietig van wordt en dat je je ook gelukkig kunt voelen. Daaraan kun je zien dat jij al een stapje verder bent en dat geeft hoop.
Fontein: hoe is het jou?
Groetjes, Fieneke
Stadsvatje: ik vind het echt heel erg voor je. Het is echter wel mooi om te lezen dat ik een klein stapje verder ben dan jij, Fontein weer een stapje verder en Aspirientje nog een stapje verder. Dat geeft hoop, vind je niet? Je geliefde verliezen is inderdaad heel iets anders dan het verliezen van andere mensen om je heen. Het heeft grote invloed op je dagelijks leven en dat is een groot verschil. Verdriet, gemis, een gevoel van eenzaamheid ondanks alle lieve mensen om je heen en een toekomstperspectief dat ineens weg is en zie dat maar weer terug te vinden. Ik heb ook het nodige verlies geleden: mijn broertje op 9-jarige leeftijd, mijn vader te jong overleden, mijn zwager plotseling overleden en mijn zoon is zo ernstig ziek geweest dat hij het maar tenauwernood gehaald heeft (maar hij is er gelukkig nog en het gaat goed met hem). Ik neem een voorbeeld aan mijn moeder die er ondanks al haar ellende ook nog steeds staat en het goed doet, zelfs wel levensgeluk heeft terug gevonden.
Probeer alle hulp die je kunt krijgen te pakken, dus ook voor de regeldingen. Sommige mensen vinden het fijn om praktisch iets te kunnen doen. En tja, die middenweg, we proberen het en de ene keer lukt het wel en de andere keer gaat het niet goed. Een hele kleine aanleiding kan dan al genoeg zijn. Een herinnering die door je heenschiet. Elke overleefde dag is er een Stadsvatje en elke dag is er een op weg naar herstel, waarvan we zo graag zouden weten hoe lang dat gaat duren. Sterkte Stadsvatje en blijf lekker schrijven.
Ik heb vandaag een van de mindere dagen. Veel onrust in mijn lijf en tranen die hoog zitten. Ben ook maar even op mijn werk geweest. Maar gisteren ging best goed en daar trek ik me aan op.
Aspirientje: Wat fijn dat jullie samen een goede dag hebben gehad en dat zelfs de verjaardag van je zoontje fijn was. Vaak zijn de dagen in aanloop naar een speciale dag moeilijker dan de dag zelf. Wat mooi om te lezen dat je over je vrouw kunt praten zonder dat je daar gelijk verdrietig van wordt en dat je je ook gelukkig kunt voelen. Daaraan kun je zien dat jij al een stapje verder bent en dat geeft hoop.
Fontein: hoe is het jou?
Groetjes, Fieneke
woensdag 22 juli 2015 om 17:17
Hebben we zomaar ineens spontaan een lotgenotengroepje gevormd. en juist heel goed dat ieder van ons in een andere fase zit. Zo kunnen weelkaar helpen.
Stadsvatje: 37 is nog veel te jong, zoveel tijd die jullie nog samen hadden kunnen doorbrengen, zo veel leven gemist. Zo veel leven nog voor jou om te leven. Nu lijkt jou dat nog bijna onmogelijk, maar op een keer wordt overleven leven, zoals Fieneke schreef. Je partner verliezen komt inderdaad keihard aan, harder dan welk eerder verlies ook. Maar juist aan je partner heb je veel mooie herinneringen, meer dan aan wie ook. Die herinneringen gaan je een glimlach ontlokken, later...
Maak je gulden middenweg maar wat breder, zigzaggend kom je ook vooruit, in jouw tempo.
Mijn buurman hangt gelukkig mijn lampen op. Verder werk ik veel met dubbelzijdig plakband. Goed dat mijn partner dat niet meer meemaakt. Dat was zo'n klusser. Fijn dat jouw dag is meegevallen, Aspirientje. weer een hobbel genomen.
Fieneke: Drie maanden was voor mij ook een keerpunt, het ogenblik dat ik me voor het eerst weer eens een beetje prettig voelde. Dat gevoel komt steeds vaker terug en daardoor is het gemis beter te dragen.
Stadsvatje: 37 is nog veel te jong, zoveel tijd die jullie nog samen hadden kunnen doorbrengen, zo veel leven gemist. Zo veel leven nog voor jou om te leven. Nu lijkt jou dat nog bijna onmogelijk, maar op een keer wordt overleven leven, zoals Fieneke schreef. Je partner verliezen komt inderdaad keihard aan, harder dan welk eerder verlies ook. Maar juist aan je partner heb je veel mooie herinneringen, meer dan aan wie ook. Die herinneringen gaan je een glimlach ontlokken, later...
Maak je gulden middenweg maar wat breder, zigzaggend kom je ook vooruit, in jouw tempo.
Mijn buurman hangt gelukkig mijn lampen op. Verder werk ik veel met dubbelzijdig plakband. Goed dat mijn partner dat niet meer meemaakt. Dat was zo'n klusser. Fijn dat jouw dag is meegevallen, Aspirientje. weer een hobbel genomen.
Fieneke: Drie maanden was voor mij ook een keerpunt, het ogenblik dat ik me voor het eerst weer eens een beetje prettig voelde. Dat gevoel komt steeds vaker terug en daardoor is het gemis beter te dragen.
donderdag 23 juli 2015 om 19:58
Nou gisteren heb ik weer overleefd.....pffff
Vandaag ( ik weet het hij is nog niet om dus het kan zo nog veranderen) voor het eerst een dag waarvan ik denk.......het ging wel een beetje. Ik had zelf zin om voor mezelf te koken in plaats van ff snel iets inelkaar flansen.....
Fontein: ik ben ervan overtuigd dat je partner heel hard zou kunnen lachen om je creatieve oplossing om dubbelzijdig plakband te gebruiken.
Ik vind alleen al de wetenschap dat jullie er zijn en snappen wat ik vertel en voel al een hele opluchting en steunt me ook enorm! Verder merk ik dar ik erg in delen van songtrksten denk om mijn gevoel uit te drukken...ach ja als het werkt werkt het toch?
Vandaag ( ik weet het hij is nog niet om dus het kan zo nog veranderen) voor het eerst een dag waarvan ik denk.......het ging wel een beetje. Ik had zelf zin om voor mezelf te koken in plaats van ff snel iets inelkaar flansen.....
Fontein: ik ben ervan overtuigd dat je partner heel hard zou kunnen lachen om je creatieve oplossing om dubbelzijdig plakband te gebruiken.
Ik vind alleen al de wetenschap dat jullie er zijn en snappen wat ik vertel en voel al een hele opluchting en steunt me ook enorm! Verder merk ik dar ik erg in delen van songtrksten denk om mijn gevoel uit te drukken...ach ja als het werkt werkt het toch?
donderdag 23 juli 2015 om 20:56
Zoals iemand op mijn facebook heeft gezet:
When you are happy you enjoy the music, when you are sad you understand the lyrics.
Zo waar.
Wat fijn dat het vandaag een beetje ging Stadsvatje. En ja, het kan zo omslaan. Ik had een fijne middag, maar vanavond toch weer een paar huilbuien. Het is niet anders. Kwestie van ondergaan en weten dat er weer betere dagen komen.
Ook goed dat je voor jezelf gekookt hebt. Mijn (eenvoudige) potje staat nu te pruttelen. Meestal kook ik veel als iemand komt eten en eet ik uit de vriezer als ik alleen eet (wat best wel vaak is).
Verwen jezelf maar een beetje en wat voor jou werkt is altijd goed.
Fontein, hoe was jouw dag?
Mag ik jullie iets vragen wat eigenlijk heel erg privé is? We zijn hier toch anoniem. Het verlies van je partner betekent ook dat er geen intimiteit en seks meer is. Ik merk dat mijn libido ongeveer -20 is. Seks met iemand anders moet ik echt niet aan denken, maar ook de andere mogelijkheden om het maar even omfloerst te zeggen, staan me tegen. Het zou voor mij zelfs aanvoelen als een soort ontrouw terwijl het dat natuurlijk helemaal niet is. Ik ben benieuwd of dat voor jullie ook zo werkt, maar je hoeft natuurlijk niet te antwoorden, dat zou ik ook snappen.
Groetjes, Fieneke
When you are happy you enjoy the music, when you are sad you understand the lyrics.
Zo waar.
Wat fijn dat het vandaag een beetje ging Stadsvatje. En ja, het kan zo omslaan. Ik had een fijne middag, maar vanavond toch weer een paar huilbuien. Het is niet anders. Kwestie van ondergaan en weten dat er weer betere dagen komen.
Ook goed dat je voor jezelf gekookt hebt. Mijn (eenvoudige) potje staat nu te pruttelen. Meestal kook ik veel als iemand komt eten en eet ik uit de vriezer als ik alleen eet (wat best wel vaak is).
Verwen jezelf maar een beetje en wat voor jou werkt is altijd goed.
Fontein, hoe was jouw dag?
Mag ik jullie iets vragen wat eigenlijk heel erg privé is? We zijn hier toch anoniem. Het verlies van je partner betekent ook dat er geen intimiteit en seks meer is. Ik merk dat mijn libido ongeveer -20 is. Seks met iemand anders moet ik echt niet aan denken, maar ook de andere mogelijkheden om het maar even omfloerst te zeggen, staan me tegen. Het zou voor mij zelfs aanvoelen als een soort ontrouw terwijl het dat natuurlijk helemaal niet is. Ik ben benieuwd of dat voor jullie ook zo werkt, maar je hoeft natuurlijk niet te antwoorden, dat zou ik ook snappen.
Groetjes, Fieneke
donderdag 23 juli 2015 om 21:39
Hey Fieneke, dat is misschien een taboe maar het komt er wel bij natuurlijk.
De eerste maanden was dat bij mij ook rond het vriespunt, nadien sloeg het wat de andere kant op. Maar dat was volgens mij voor een stuk ook uit escapisme.
Ik ben bi, dus bij mij ligt het wat anders. Kan ik mij seks met een andere vrouw voorstellen? Nee, absoluut niet. Dàn zou ik het gevoel hebben dat ik mij vrouw bedrieg. En ik kan mij ook niet voorstellen dat ik daar van zou kunnen genieten. Het was niet allemaal rozengeur en maneschijn in mijn huwelijk, maar het is fysiek onmogelijk om iemand te vinden die mij liever ziet dan zij mij zag. Dat kàn niet. Op dat vlak kan ik alleen maar achteruit gaan, daar ben ik van overtuigd.
Met mannen kan ik het ondertussen wel. Soms uit escapisme. Soms omdat ik gewoon na een rotdag gewoon nood heb om niet in een lege zetel terecht te komen en soms gewoon omdat ik daar zin in heb en mijn lichaam nu eenmaal niet volledig is stilgevallen. Voel ik me daar schuldig over? Niet meer. Ik ben nu op het punt dat ik voor mezelf heb uitgemaakt dat ik wel degene ben die verder moet met haar leven. Dan kan ik mij slecht zitten voelen, maar wie help ik daar mee? Wie heeft daar baat bij? Daar pest ik alleen mezelf mee. Natuurlijk hop ik niet van het ene bed naar het andere, maar ik kan er wel al plaats voor maken. Grote kanttekening: wel in het kader van een friend with benefits. Absoluut niet iets waar relatiemateriaal in zit. Daar dénk ik zelfs nog niet over. Maar een mens heeft soms affectie nodig om zich goed te voelen of op te kikkeren na een rotdag. Ik toch.
De eerste maanden was dat bij mij ook rond het vriespunt, nadien sloeg het wat de andere kant op. Maar dat was volgens mij voor een stuk ook uit escapisme.
Ik ben bi, dus bij mij ligt het wat anders. Kan ik mij seks met een andere vrouw voorstellen? Nee, absoluut niet. Dàn zou ik het gevoel hebben dat ik mij vrouw bedrieg. En ik kan mij ook niet voorstellen dat ik daar van zou kunnen genieten. Het was niet allemaal rozengeur en maneschijn in mijn huwelijk, maar het is fysiek onmogelijk om iemand te vinden die mij liever ziet dan zij mij zag. Dat kàn niet. Op dat vlak kan ik alleen maar achteruit gaan, daar ben ik van overtuigd.
Met mannen kan ik het ondertussen wel. Soms uit escapisme. Soms omdat ik gewoon na een rotdag gewoon nood heb om niet in een lege zetel terecht te komen en soms gewoon omdat ik daar zin in heb en mijn lichaam nu eenmaal niet volledig is stilgevallen. Voel ik me daar schuldig over? Niet meer. Ik ben nu op het punt dat ik voor mezelf heb uitgemaakt dat ik wel degene ben die verder moet met haar leven. Dan kan ik mij slecht zitten voelen, maar wie help ik daar mee? Wie heeft daar baat bij? Daar pest ik alleen mezelf mee. Natuurlijk hop ik niet van het ene bed naar het andere, maar ik kan er wel al plaats voor maken. Grote kanttekening: wel in het kader van een friend with benefits. Absoluut niet iets waar relatiemateriaal in zit. Daar dénk ik zelfs nog niet over. Maar een mens heeft soms affectie nodig om zich goed te voelen of op te kikkeren na een rotdag. Ik toch.
donderdag 23 juli 2015 om 23:21
hoi Aspirientje,
Bedankt voor je openhartigheid. En mooi dat je voor jezelf een modus hebt gevonden waarop je hier een weg in kunt vinden. Ik kan me goed voorstellen dat het hierbij helpt dat je bi bent. Met een vrouw zou het dan toch anders zijn, te dicht bij komen waarschijnlijk. Killing memories, vergelijken waarbij die vrouw altijd in het nadeel uit zou vallen. En friend with benefits is ook veel beter dan een one night stand wat toch wat kil is. Een goede tussenoplossing tot je misschien ooit wel weer aan een nieuwe relatie toe bent. Ik vind het fijn voor je en ik snap je ook, je bent toch al 9 maanden verder in je verwerking en ik kan me verstandelijk gezien voorstellen dat er een moment komt dat je echt die armen om je heen moet hebben.
Ik mis die armen om me heen ook zo erg. Maar ik moet absoluut nog niet denken aan andermans armen om me heen. Moest je de eerste keer niet enorm huilen? Ook al was het een man?
Herinneringen nekken me vanavond, ze bestoken me en ik ben zo verdrietig.
Slaap lekker, groetjes, Fieneke
Bedankt voor je openhartigheid. En mooi dat je voor jezelf een modus hebt gevonden waarop je hier een weg in kunt vinden. Ik kan me goed voorstellen dat het hierbij helpt dat je bi bent. Met een vrouw zou het dan toch anders zijn, te dicht bij komen waarschijnlijk. Killing memories, vergelijken waarbij die vrouw altijd in het nadeel uit zou vallen. En friend with benefits is ook veel beter dan een one night stand wat toch wat kil is. Een goede tussenoplossing tot je misschien ooit wel weer aan een nieuwe relatie toe bent. Ik vind het fijn voor je en ik snap je ook, je bent toch al 9 maanden verder in je verwerking en ik kan me verstandelijk gezien voorstellen dat er een moment komt dat je echt die armen om je heen moet hebben.
Ik mis die armen om me heen ook zo erg. Maar ik moet absoluut nog niet denken aan andermans armen om me heen. Moest je de eerste keer niet enorm huilen? Ook al was het een man?
Herinneringen nekken me vanavond, ze bestoken me en ik ben zo verdrietig.
Slaap lekker, groetjes, Fieneke
donderdag 23 juli 2015 om 23:42
Goed dat je voor je zelf kookt, Stadsvatje, niet alleen een bezigheid, niet alleen gezond, maar ook structuur in je dag. Goed voor je zelf zorgen en op alle punten die je kan verzinnen lief zijn voor je zelf. Verwennen mag, moet.Mijn partner had me die rol plakband uit min handen getrokken en gezegd dat het toch niets werd, dat ik beter weg kon gaan en dan zou hij het wel in orde maken.
En ja, daar praat niemand over, Fieneke, maar dat komt er ook bij. Heel langzaam begint bij mij de boel te ontdooien. Er zit niets anders op dan je zelf te helpen. Iemand anders. Nee, echt niet.
Dag ging wel. Ochtend aardig, middag goed pet, avond zitten bridgen met vrienden, gemiddelde neutraal. Morgen nog doorkomen, zaterdag zou zijn verjaardag geweest zijn. Ik hoop op een beetje weer die dag, maar er wordt veel regen voorspeld.
Een goede nacht, allemaal. Fontein
En ja, daar praat niemand over, Fieneke, maar dat komt er ook bij. Heel langzaam begint bij mij de boel te ontdooien. Er zit niets anders op dan je zelf te helpen. Iemand anders. Nee, echt niet.
Dag ging wel. Ochtend aardig, middag goed pet, avond zitten bridgen met vrienden, gemiddelde neutraal. Morgen nog doorkomen, zaterdag zou zijn verjaardag geweest zijn. Ik hoop op een beetje weer die dag, maar er wordt veel regen voorspeld.
Een goede nacht, allemaal. Fontein
donderdag 23 juli 2015 om 23:44
Nou bij mij is het zo mogelijk nog kouder dan -20..... Waar ik "vroeger" best naar een ander kon kijken en denken zoooo die mag er zijn ( en dan natuurlijk thuis gaan eten zeg maar) vergelijk ik iedere man die ik zie met mijn geliefde en vallen ze ( hoe knap ze ook mogen zijn..) allemaal in het niet...
Ik moet er totaal niet aan denken dat er ooit een ander zal zijn waar ii zo intiem mee zal zijn. En het is nou niet ook echt niet dat mijn geliefde mijn eerste bedpartner was.
Ik moet er totaal niet aan denken dat er ooit een ander zal zijn waar ii zo intiem mee zal zijn. En het is nou niet ook echt niet dat mijn geliefde mijn eerste bedpartner was.
vrijdag 24 juli 2015 om 08:52
@Stadsvatje: dat geloof ik best. Ik zeg het: het maakt bij mij een groot verschil dat ik bi ben denk ik. Ik heb het afgelopen jaar ook geen enkele vrouw tegengekomen waarvan ik dacht: die is mooi. Ik let er inderdaad zelfs niet meer op. Ik kan me niet voorstellen dat er ooit een andere vrouw in mijn zetel zit, laat staan in mijn bed ligt.
@Fieneke: hoe gaat het met je vandaag? Lukt het een beetje?
@Fontein: ja het gaat inderdaad meer om affectie dan om puur seks zeg maar. Die fwb was er vorige week bijvoorbeeld ook, gewoon, met de boodschap: nu kom jij hier in de zetel liggen en huil je er even alles uit. Natuurlijk is dat niet hetzelfde als met haar vroeger. Verre van, dat zou maar gek zijn. Maar soms heb je toch even een schouder nodig, zoals toen ik het zo moeilijk had de afgelopen weken en je eigenlijk alleen maar in een hoekje wilt huilen. Dan is het fijn dat je dat niet in je eentje hebt moeten doen.
@Fieneke: hoe gaat het met je vandaag? Lukt het een beetje?
@Fontein: ja het gaat inderdaad meer om affectie dan om puur seks zeg maar. Die fwb was er vorige week bijvoorbeeld ook, gewoon, met de boodschap: nu kom jij hier in de zetel liggen en huil je er even alles uit. Natuurlijk is dat niet hetzelfde als met haar vroeger. Verre van, dat zou maar gek zijn. Maar soms heb je toch even een schouder nodig, zoals toen ik het zo moeilijk had de afgelopen weken en je eigenlijk alleen maar in een hoekje wilt huilen. Dan is het fijn dat je dat niet in je eentje hebt moeten doen.
vrijdag 24 juli 2015 om 10:31
Wat fijn dat jullie allemaal zo open zijn. De stadia zijn verschillend maar we hebben allen dat onvervangbare gevoel.
Goed van je Fontein dat je kunt zeggen dat je dag gemiddeld was, ook al had je een rotmiddag. Hoe is het nu met je? Morgen doemt zeker als een berg op? Ik wens je heel veel sterkte. Hopelijk heb je lieve mensen om je heen. We hebben de kist van mijn lief op zijn verjaardag dicht gedaan, dus gelukkig duurt het nog een hele poos voor hij weer jarig zou zijn. Van 23/12 t/m 6/1 ga ik met mijn moeder naar de zon. Weg wezen op die zogenaamd gezellige dagen.
Ik kwam er gisteravond niet uit. Mijn dochter is om 12 uur 's nachts nog langsgekomen. Even lekker uitgehuild bij haar en toen ging het wel weer. Ik ga straks bij haar lunchen, vanmiddag naar de psycholoog die mij gaat helpen met mijn rouwverwerking en daarna het hele weekend naar broer en schoonzus van mijn lief. Het weekend is dus weer mooi vol.
Dit is mijn laatste bericht tot zondagavond. Sterkte allemaal!!!
Groetjes, Fieneke
Goed van je Fontein dat je kunt zeggen dat je dag gemiddeld was, ook al had je een rotmiddag. Hoe is het nu met je? Morgen doemt zeker als een berg op? Ik wens je heel veel sterkte. Hopelijk heb je lieve mensen om je heen. We hebben de kist van mijn lief op zijn verjaardag dicht gedaan, dus gelukkig duurt het nog een hele poos voor hij weer jarig zou zijn. Van 23/12 t/m 6/1 ga ik met mijn moeder naar de zon. Weg wezen op die zogenaamd gezellige dagen.
Ik kwam er gisteravond niet uit. Mijn dochter is om 12 uur 's nachts nog langsgekomen. Even lekker uitgehuild bij haar en toen ging het wel weer. Ik ga straks bij haar lunchen, vanmiddag naar de psycholoog die mij gaat helpen met mijn rouwverwerking en daarna het hele weekend naar broer en schoonzus van mijn lief. Het weekend is dus weer mooi vol.
Dit is mijn laatste bericht tot zondagavond. Sterkte allemaal!!!
Groetjes, Fieneke
