Psyche
alle pijlers
Overspannen door privé-omstandigheden
zaterdag 13 februari 2010 om 15:12
Ongeveer 1,5 week geleden ben ik 's ochtends met hartkloppingen wakker geworden, nadat ik al een week heel slecht had geslapen. Al maanden heeft mijn lichaam diverse klachten/mankementen en ik krijg het maar niet weg.
Nu heeft de huisarts mij een doorverwijzing gegeven voor de psycholoog en ben ik diezelfde dag nog op het werk gaan praten met mijn leidinggevende. Die was heel begripvol.
Echter, een dag later moest ik naar de arbo-arts en dat vond ik echt een verschrikkelijke tang. Met vragen als: hoe kun je nu zo jong zijn en het al zover laten komen? Denk je echt dat je overspannen bent?
Ik dacht dat ik gek werd. Het vreet zoveel energie.
Nu heeft zij (arbo-arts) mij doorverwezen naar een psycholoog (want die van de huisarts kan ik pas over ruim een maand terecht, dat vond ik te lang). Die psycholoog heeft met mij een afspraak gemaakt, maar zijn werkt vanuit mijn werk. Ze wilde aan de telefoon niks loslaten over het verschil tussen haar en een gewone psycholoog, dus ik zit me nu al zorgen te maken.
Ik hoop echt dat ze ziet dat ik totalloss ben. Ik hoop ook echt dat ik niet meteen weer aan het werk moet, want ik ben doodop. Mijn lijf doet overal pijn, heb continu hoofdpijn door de spanning in mijn lijf, spieren. Ik slaap slecht, soms lig ik pas om 5.30 te slapen omdat ik lig te piekeren. Maar ik ben niet overspannen door werk, maar door privé.
Iemand van jullie al eens zoiets meegemaakt? Of weten jullie het verschil tussen deze psychologen?
groetjes,
Dotje
Nu heeft de huisarts mij een doorverwijzing gegeven voor de psycholoog en ben ik diezelfde dag nog op het werk gaan praten met mijn leidinggevende. Die was heel begripvol.
Echter, een dag later moest ik naar de arbo-arts en dat vond ik echt een verschrikkelijke tang. Met vragen als: hoe kun je nu zo jong zijn en het al zover laten komen? Denk je echt dat je overspannen bent?
Ik dacht dat ik gek werd. Het vreet zoveel energie.
Nu heeft zij (arbo-arts) mij doorverwezen naar een psycholoog (want die van de huisarts kan ik pas over ruim een maand terecht, dat vond ik te lang). Die psycholoog heeft met mij een afspraak gemaakt, maar zijn werkt vanuit mijn werk. Ze wilde aan de telefoon niks loslaten over het verschil tussen haar en een gewone psycholoog, dus ik zit me nu al zorgen te maken.
Ik hoop echt dat ze ziet dat ik totalloss ben. Ik hoop ook echt dat ik niet meteen weer aan het werk moet, want ik ben doodop. Mijn lijf doet overal pijn, heb continu hoofdpijn door de spanning in mijn lijf, spieren. Ik slaap slecht, soms lig ik pas om 5.30 te slapen omdat ik lig te piekeren. Maar ik ben niet overspannen door werk, maar door privé.
Iemand van jullie al eens zoiets meegemaakt? Of weten jullie het verschil tussen deze psychologen?
groetjes,
Dotje
zaterdag 13 februari 2010 om 19:08
Ik wil gewoon vlug beter worden en ik heb niet het gevoel dat deze psycholoog mij daarbij kan helpen. Op de manier waarop ze aan de telefoon reageerde en haar intonatie vond ik heel vervelend.
De psycholoog waar ik eerst naartoe kon gaan, die kan pas over 5 weken en dan wil ik voor mijn gevoel alweer deels aan het werk zijn. Dus omdta ik dat aangafa aan de arbo-arts, heeft zij dus op mijn vraag de bedrijfspsycholoog ingeschakeld.
Als ik bij een gewone psycholoog geen vertrouwen had gevoeld en zo iemand aan de lijn had gekregen, had ik al lang de afspraka geannuleerd en een andere gebeld. Maar nu zit dat dus anders.
Ik heb geen energie om een hele avond daarheen te gaan en helemaal leeggezogen te worden terwijl ik haar niet vertrouw.
Er zal veel moeten gebeuren wil ze mij kunnen overtuigen van haar wil om aan mijn kant te staan en mij te kunnen helpen.
Verdorie, het was míjn vraag om met een psych te gaan praten en nu voel ik me gewoon klote omdat ik alleen met iemand wil praten die ik vertrouw en dat heb ik niet bij haar. Ik heb dus nu het gevoel nog niet geholpen te zijn hiermee.
Dotje
De psycholoog waar ik eerst naartoe kon gaan, die kan pas over 5 weken en dan wil ik voor mijn gevoel alweer deels aan het werk zijn. Dus omdta ik dat aangafa aan de arbo-arts, heeft zij dus op mijn vraag de bedrijfspsycholoog ingeschakeld.
Als ik bij een gewone psycholoog geen vertrouwen had gevoeld en zo iemand aan de lijn had gekregen, had ik al lang de afspraka geannuleerd en een andere gebeld. Maar nu zit dat dus anders.
Ik heb geen energie om een hele avond daarheen te gaan en helemaal leeggezogen te worden terwijl ik haar niet vertrouw.
Er zal veel moeten gebeuren wil ze mij kunnen overtuigen van haar wil om aan mijn kant te staan en mij te kunnen helpen.
Verdorie, het was míjn vraag om met een psych te gaan praten en nu voel ik me gewoon klote omdat ik alleen met iemand wil praten die ik vertrouw en dat heb ik niet bij haar. Ik heb dus nu het gevoel nog niet geholpen te zijn hiermee.
Dotje
zaterdag 13 februari 2010 om 19:11
Moonlight, fijn om jouw ervaring te lezen.
Prikkels is misschien wel het goede woord. Ik krijg heel, heel veel prikkels binnen tijdens mijn werk. Lawaai, vragen door het lawaai heen, rennende, vliegende, springende kinderen... en een slechte geluidswerende werkruimte waardoor het lawaai alleen maar erger wordt. Na 8 uur zijn mijn oren helemala geirriteerd en moet je me niks vragen, want dan kriebelen mijn oren aan alle kanten. Ga ook vooral niet naast mijn oren zitten te smekken met eten, want dan draaien mijn hersenen helemaal door, zo gevoelig zijn mijn oren.
Prikkels is misschien wel het goede woord. Ik krijg heel, heel veel prikkels binnen tijdens mijn werk. Lawaai, vragen door het lawaai heen, rennende, vliegende, springende kinderen... en een slechte geluidswerende werkruimte waardoor het lawaai alleen maar erger wordt. Na 8 uur zijn mijn oren helemala geirriteerd en moet je me niks vragen, want dan kriebelen mijn oren aan alle kanten. Ga ook vooral niet naast mijn oren zitten te smekken met eten, want dan draaien mijn hersenen helemaal door, zo gevoelig zijn mijn oren.
zaterdag 13 februari 2010 om 19:15
Ik heb later pas geleerd om alles als prikkels te zien.
Boek lezen geeft prikkels, muziek luisteren ook, een vriendin bellen ook, winkelen ook... allemaal dingen waarvan ik vroeger dacht dat ze puur ontspanning waren. Werk of studeren geeft natuurlijk wel meer prikkels dan thuis zitten met een muziekje.
Winkelen op zaterdag daarentegen.... (druk!!)
Vroeger kon ik wel wat meer hebben en me er beter voor afsluiten. Als ik nu erg moe ben kan ik ook geen gesmak hebben, bijvoorbeeld.
Ik ben ook opgenomen geweest (lang verhaal) en toen zeiden ze op een gegeven moment: Ga nu maar even naar je kamer en even niks doen.
Zei ik: ow, okee dan ga ik wel lezen.
Zij: Nee, ook niet lezen, even niks.
Ik: Okee dan ga ik wel muziek luisteren
Zij: Nee, doe nou eens even NIKS.
(Ik wist eigenlijk niet hoe dat moest... niks doen)
Om even aan te geven hoe je je grenzen kwijt kunt raken, en inzicht in je eigen leven en activiteiten.
Je kunt het dus wel leren.
Boek lezen geeft prikkels, muziek luisteren ook, een vriendin bellen ook, winkelen ook... allemaal dingen waarvan ik vroeger dacht dat ze puur ontspanning waren. Werk of studeren geeft natuurlijk wel meer prikkels dan thuis zitten met een muziekje.
Winkelen op zaterdag daarentegen.... (druk!!)
Vroeger kon ik wel wat meer hebben en me er beter voor afsluiten. Als ik nu erg moe ben kan ik ook geen gesmak hebben, bijvoorbeeld.
Ik ben ook opgenomen geweest (lang verhaal) en toen zeiden ze op een gegeven moment: Ga nu maar even naar je kamer en even niks doen.
Zei ik: ow, okee dan ga ik wel lezen.
Zij: Nee, ook niet lezen, even niks.
Ik: Okee dan ga ik wel muziek luisteren
Zij: Nee, doe nou eens even NIKS.
(Ik wist eigenlijk niet hoe dat moest... niks doen)
Om even aan te geven hoe je je grenzen kwijt kunt raken, en inzicht in je eigen leven en activiteiten.
Je kunt het dus wel leren.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 13 februari 2010 om 19:21
Hmz, leerzaam, Moonlight. Ik herken dat wel. Ik kom al zeker twee jaar niet meer op zaterdag in een supermarkt en ook niet naar de stad om te winkelen. Ik heb een hekel aan drukte.
Ook op vakantie. Zet mij alsjeblieft niet in een rsort met nog 50 andere hollanders... ik ga liever naar een hutje op de hei, waar niemand me lastig valt.
Voor mij is een boek lezen heel erg ontspannend, maar misschien klopt het wel dat jij zegt dat je gewoon even niks moet doen, dus ook niet lezen. Maar dan ga ik dus nadenken...
En wandelen dan? Dat is dan ook niet Niks doen.
Wel eigenlijk raar, want ik denk heel vaak: 'had ik maar eens even niks', maar eigenlijk zoek je dus altijd wel wat om te doen, al is het iets dat jij als ontspanning ziet.
Ook op vakantie. Zet mij alsjeblieft niet in een rsort met nog 50 andere hollanders... ik ga liever naar een hutje op de hei, waar niemand me lastig valt.
Voor mij is een boek lezen heel erg ontspannend, maar misschien klopt het wel dat jij zegt dat je gewoon even niks moet doen, dus ook niet lezen. Maar dan ga ik dus nadenken...
En wandelen dan? Dat is dan ook niet Niks doen.
Wel eigenlijk raar, want ik denk heel vaak: 'had ik maar eens even niks', maar eigenlijk zoek je dus altijd wel wat om te doen, al is het iets dat jij als ontspanning ziet.
zaterdag 13 februari 2010 om 19:41
Wandelen is meestal wel goed.
Op het moment dat ik per se niks moest doen, gaf ook echt alles mij prikkels. Tijdens het wandelen zou ik waarschijnlijk erg bezig geweest zijn met mensen die ik tegen kwam, bijvoorbeeld.
Waarom vind je nadenken zo erg? Komt het bij jou altijd neer op piekeren? Overheersen de negatieve gedachten?
Op het moment dat ik per se niks moest doen, gaf ook echt alles mij prikkels. Tijdens het wandelen zou ik waarschijnlijk erg bezig geweest zijn met mensen die ik tegen kwam, bijvoorbeeld.
Waarom vind je nadenken zo erg? Komt het bij jou altijd neer op piekeren? Overheersen de negatieve gedachten?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 13 februari 2010 om 19:54
Waarom vind ik nadenken zo erg?
Ik denk altijd na. Op dit moment overheersen vooral de negatieve gedachten, maar dat is zeker weleens anders geweest. Soms zit ik gewoon naar de tv te staren, maar denk ik aan allerlei dingen. Met name vragen die ik mezelf stel waar ik geen antwoord op weet. Dingen die te maken hebben methoe ik me nu voel.
Ik heb net eens iets opgeschreven wat ik als leidraad mee zou kunnen nemen naar de psycholoog. Allerlei gevoelens die ik heb. En ik ben tot de conclusie gekomen dat er toch ook wel aardig wat werkgerelateerd is.
Maar 4 dagen en 1 avond vind ik eigenlijk helemaal niet zo veel. Ik denk dat dat gevoel komt doordat ik altijd zoveel meer heb gedaan en gekunt.
Het liefst zou ik zelf wel 3 dagen werken, of alleen die 4 dagen zonder die avond. Maar op dit moment verdient mijn vriend nog niet genoeg dat ik kan zeggen dat ik kan gaan minderen. Maar dat kan over een half jaar misschien wel. Ik denk dat dat voor mij ook wel een goede keuze zou zijn.
Maar ja, daarmee los ik het probleem niet op, want dan ga ik nog minder werken en krijg ik misschien met die 3 daagjes hetzelfde gevoel als dat ik nu met 4 dagen heb.
Ik moet dus eerst zelf weer alles op een rijtje krijgen.
Ik denk altijd na. Op dit moment overheersen vooral de negatieve gedachten, maar dat is zeker weleens anders geweest. Soms zit ik gewoon naar de tv te staren, maar denk ik aan allerlei dingen. Met name vragen die ik mezelf stel waar ik geen antwoord op weet. Dingen die te maken hebben methoe ik me nu voel.
Ik heb net eens iets opgeschreven wat ik als leidraad mee zou kunnen nemen naar de psycholoog. Allerlei gevoelens die ik heb. En ik ben tot de conclusie gekomen dat er toch ook wel aardig wat werkgerelateerd is.
Maar 4 dagen en 1 avond vind ik eigenlijk helemaal niet zo veel. Ik denk dat dat gevoel komt doordat ik altijd zoveel meer heb gedaan en gekunt.
Het liefst zou ik zelf wel 3 dagen werken, of alleen die 4 dagen zonder die avond. Maar op dit moment verdient mijn vriend nog niet genoeg dat ik kan zeggen dat ik kan gaan minderen. Maar dat kan over een half jaar misschien wel. Ik denk dat dat voor mij ook wel een goede keuze zou zijn.
Maar ja, daarmee los ik het probleem niet op, want dan ga ik nog minder werken en krijg ik misschien met die 3 daagjes hetzelfde gevoel als dat ik nu met 4 dagen heb.
Ik moet dus eerst zelf weer alles op een rijtje krijgen.
zaterdag 13 februari 2010 om 20:26
Slaap lekker.
Misschien als je over een tijdje weer uitgerust bent, kost 4 dagen niet zoveel moeite.
Als je reserves even op zijn, kan alles teveel zijn. Als ik een slechte dag heb, vind ik douchen al veel werk. Zeker als ik mijn haar moet wassen... Ik bedoel maar: normaal doe je zoiets even snel maar als ik echt moe ben is het een enorme opgave.
Misschien als je over een tijdje weer uitgerust bent, kost 4 dagen niet zoveel moeite.
Als je reserves even op zijn, kan alles teveel zijn. Als ik een slechte dag heb, vind ik douchen al veel werk. Zeker als ik mijn haar moet wassen... Ik bedoel maar: normaal doe je zoiets even snel maar als ik echt moe ben is het een enorme opgave.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 13 februari 2010 om 21:22
Hoi Dotje84,
Ik zou gewoon aangeven bij de arbo-arts/psycholoog dat je er geen goed gevoel over hebt en dat je liever met een andere psycholoog verder gaat punt. Meer hoeven ze toch niet te weten. Jij bepaald zelf naar welke psycholoog jij toe gaat.
Je moet niet over je heen laten lopen. Wat je wel moet doen is grenzen stellen. Mischien is dit ook wel een van de redenen waardoor je overspannen bent geworden.
Denk je niet teveel aan anderen? Zet jezelf eens op de 1e plaats en bedenk wat jij wilt en belangrijk vindt. Wil je iets niet, doe het dan ook niet en mensen zullen dan gaan zeuren en argumenten bedenken waarom je het wel moet doen waardoor jij weer gaat twijfelen zoals die arbo-arts/psycholoog maar jij beslist uiteindelijk en het is jou leven. Schijt nu aan de rest.
Ik zou gewoon aangeven bij de arbo-arts/psycholoog dat je er geen goed gevoel over hebt en dat je liever met een andere psycholoog verder gaat punt. Meer hoeven ze toch niet te weten. Jij bepaald zelf naar welke psycholoog jij toe gaat.
Je moet niet over je heen laten lopen. Wat je wel moet doen is grenzen stellen. Mischien is dit ook wel een van de redenen waardoor je overspannen bent geworden.
Denk je niet teveel aan anderen? Zet jezelf eens op de 1e plaats en bedenk wat jij wilt en belangrijk vindt. Wil je iets niet, doe het dan ook niet en mensen zullen dan gaan zeuren en argumenten bedenken waarom je het wel moet doen waardoor jij weer gaat twijfelen zoals die arbo-arts/psycholoog maar jij beslist uiteindelijk en het is jou leven. Schijt nu aan de rest.
zaterdag 13 februari 2010 om 21:22
Hoi Dotje84,
Ik zou gewoon aangeven bij de arbo-arts/psycholoog dat je er geen goed gevoel over hebt en dat je liever met een andere psycholoog verder gaat punt. Meer hoeven ze toch niet te weten. Jij bepaald zelf naar welke psycholoog jij toe gaat.
Je moet niet over je heen laten lopen. Wat je wel moet doen is grenzen stellen. Mischien is dit ook wel een van de redenen waardoor je overspannen bent geworden.
Denk je niet teveel aan anderen? Zet jezelf eens op de 1e plaats en bedenk wat jij wilt en belangrijk vindt. Wil je iets niet, doe het dan ook niet en mensen zullen dan gaan zeuren en argumenten bedenken waarom je het wel moet doen waardoor jij weer gaat twijfelen zoals die arbo-arts/psycholoog maar jij beslist uiteindelijk en het is jou leven. Schijt nu aan de rest.
Ik zou gewoon aangeven bij de arbo-arts/psycholoog dat je er geen goed gevoel over hebt en dat je liever met een andere psycholoog verder gaat punt. Meer hoeven ze toch niet te weten. Jij bepaald zelf naar welke psycholoog jij toe gaat.
Je moet niet over je heen laten lopen. Wat je wel moet doen is grenzen stellen. Mischien is dit ook wel een van de redenen waardoor je overspannen bent geworden.
Denk je niet teveel aan anderen? Zet jezelf eens op de 1e plaats en bedenk wat jij wilt en belangrijk vindt. Wil je iets niet, doe het dan ook niet en mensen zullen dan gaan zeuren en argumenten bedenken waarom je het wel moet doen waardoor jij weer gaat twijfelen zoals die arbo-arts/psycholoog maar jij beslist uiteindelijk en het is jou leven. Schijt nu aan de rest.
zaterdag 13 februari 2010 om 23:41
Dotje, de stress en je snelle gedachten en het piekeren spat van het beeldscherm af. Even rustig uitademen als je dit leest.
Er spelen 2 zaken: je bent overspannen en daar moet je van herstellen. En de arbo arts heeft je naar een psych gestuurd en daar heb je geen goed gevoel over (zacht gezegd).
Het laatste punt: Nummerzoveel heeft gelijk. Die afspraak op korte termijn is niet vrijblijvend. Ga naar dat gesprek en geef het een eerlijke kans. Die psycholoog kan allerlei redenen hebben dat ze je in het eerste telefoongesprek waarbij alleen een afspraak werd gemaakt, niet uitgebreid door de telefoon ging uitleggen wat het verschil is tussen haar en een ander. Vraag daar naar in het gesprek.
Dat zij via de arbo arts wordt ingeschakeld en wellicht wel vaker voor jouw bedrijf werkt is geen nadeel en betekent niet dat ze je zal afdoen als een zeur en gelijk weer aan het werk zal sturen. Ze heeft als het goed is juist ervaring met het vak, de functie en de (mogelijkheden van de) werkgever, en dat kan een groot voordeel zijn.
Het is wel waar dat het algemene beleid bij psychische klachten is dat mensen toch enigszins aan het werk moeten blijven als dat kan. Niet voor de werkgever, maar in het belang van de werknemer. Uit ervaring blijkt dat mensen dan sneller genezen. Je voelt nu waarschijnlijk al dat je niet wil werken, dat je alleen maar rust aan je kop wil etc. Dat is vermijdingsgedrag en kan tot inactiviteit leiden. En dat terwijl structuur en een ritme nu juist het belangrijkste is, want van alleen slapen en rusten, knapt een overspannen mens onvoldoende op.
Maar: aan het werk blijven betekent vaak wel aangepast werk. Dus minder uren en minder zware taken... En dat kan al veel verlichting geven.
Het lukt niet altijd. Mij is het vorig jaar niet gelukt om aan het werk te blijven. De arbo arts wilde ook dat ik halve dagen ging werken maar toen ik aan het einde van de week weer bij haar was, zag ze direct met eigen ogen dat het niet ging en heeft ze direct ingegrepen en een andere verdergaande oplossing voor mij gezocht.
Maar nu ik een jaar later een terugval heb en er gelukkig minder diep doorheen zit (jaja, ik heb al geleerd mijn grenzen iets eerder aan te geven...nog steeds te laat maar goed) lukt het me wel om halve dagen te blijven werken. En dat doet me heel veel goed!
Er spelen 2 zaken: je bent overspannen en daar moet je van herstellen. En de arbo arts heeft je naar een psych gestuurd en daar heb je geen goed gevoel over (zacht gezegd).
Het laatste punt: Nummerzoveel heeft gelijk. Die afspraak op korte termijn is niet vrijblijvend. Ga naar dat gesprek en geef het een eerlijke kans. Die psycholoog kan allerlei redenen hebben dat ze je in het eerste telefoongesprek waarbij alleen een afspraak werd gemaakt, niet uitgebreid door de telefoon ging uitleggen wat het verschil is tussen haar en een ander. Vraag daar naar in het gesprek.
Dat zij via de arbo arts wordt ingeschakeld en wellicht wel vaker voor jouw bedrijf werkt is geen nadeel en betekent niet dat ze je zal afdoen als een zeur en gelijk weer aan het werk zal sturen. Ze heeft als het goed is juist ervaring met het vak, de functie en de (mogelijkheden van de) werkgever, en dat kan een groot voordeel zijn.
Het is wel waar dat het algemene beleid bij psychische klachten is dat mensen toch enigszins aan het werk moeten blijven als dat kan. Niet voor de werkgever, maar in het belang van de werknemer. Uit ervaring blijkt dat mensen dan sneller genezen. Je voelt nu waarschijnlijk al dat je niet wil werken, dat je alleen maar rust aan je kop wil etc. Dat is vermijdingsgedrag en kan tot inactiviteit leiden. En dat terwijl structuur en een ritme nu juist het belangrijkste is, want van alleen slapen en rusten, knapt een overspannen mens onvoldoende op.
Maar: aan het werk blijven betekent vaak wel aangepast werk. Dus minder uren en minder zware taken... En dat kan al veel verlichting geven.
Het lukt niet altijd. Mij is het vorig jaar niet gelukt om aan het werk te blijven. De arbo arts wilde ook dat ik halve dagen ging werken maar toen ik aan het einde van de week weer bij haar was, zag ze direct met eigen ogen dat het niet ging en heeft ze direct ingegrepen en een andere verdergaande oplossing voor mij gezocht.
Maar nu ik een jaar later een terugval heb en er gelukkig minder diep doorheen zit (jaja, ik heb al geleerd mijn grenzen iets eerder aan te geven...nog steeds te laat maar goed) lukt het me wel om halve dagen te blijven werken. En dat doet me heel veel goed!
zondag 14 februari 2010 om 07:14
Hiltje, fijn om jou ervaring te lezen.
Ik heb vannacht goed geslapen. Ik denk dat ik wel naar het gesprek ga en kijk of het me iets kan opleveren. Mocht ik na dat gesprek nog steeds twijfels hebben, kan ik altijd vragen naar een andere psycholoog.
Zou het goed zijn om hetgeen ik opgeschreven heb mee te nemen naar dat gesprek? Ik heb min of meer voor mezelf opgeschreven welke klachten ik heb en waardoor dat zou kunnen komen.
xx
Dotje
Ik heb vannacht goed geslapen. Ik denk dat ik wel naar het gesprek ga en kijk of het me iets kan opleveren. Mocht ik na dat gesprek nog steeds twijfels hebben, kan ik altijd vragen naar een andere psycholoog.
Zou het goed zijn om hetgeen ik opgeschreven heb mee te nemen naar dat gesprek? Ik heb min of meer voor mezelf opgeschreven welke klachten ik heb en waardoor dat zou kunnen komen.
xx
Dotje
zondag 14 februari 2010 om 07:46
Ja hoor, Dotje, je kunt best je lijstje meenemen. Vaak is het niet nodig want een goede psycholoog vraagt naar jouw klachten.
Overigens, zolang een lichamelijke oorzaak is uitgesloten (overweeg voor de zekerheid een algehele bloedtest bij de huisarts), kun je ervan uitgaan dat al je klachten door de stress en overspannenheid worden veroorzaakt. Dus of je nou hoofdpijn of pijn in je rug hebt etc, is niet zo heel interessant, dat gaat weer over als je je beter voelt.
Bedenk daarnaast dat ook je gedachten beinvloed worden door de overspannenheid, dus neem die ook niet te serieus. Ik lees al dat je je schuldig voelt ( want je werkt nog 'maar' 4 dagen en een avond en je bent nog jong, dus waarom ben ik in hemelsnaam overspannen?) en dat is ook ten eerste niet terecht en ten tweede is het een vicieuze circel.
Overigens, zolang een lichamelijke oorzaak is uitgesloten (overweeg voor de zekerheid een algehele bloedtest bij de huisarts), kun je ervan uitgaan dat al je klachten door de stress en overspannenheid worden veroorzaakt. Dus of je nou hoofdpijn of pijn in je rug hebt etc, is niet zo heel interessant, dat gaat weer over als je je beter voelt.
Bedenk daarnaast dat ook je gedachten beinvloed worden door de overspannenheid, dus neem die ook niet te serieus. Ik lees al dat je je schuldig voelt ( want je werkt nog 'maar' 4 dagen en een avond en je bent nog jong, dus waarom ben ik in hemelsnaam overspannen?) en dat is ook ten eerste niet terecht en ten tweede is het een vicieuze circel.
maandag 15 februari 2010 om 13:50
Hallo Dotje, hoe gaat het nu? Heb je vannacht ook goed kunnen slapen?
Het zou inderdaad een goed idee zijn om op papier al wat dingen te zeggen. Dan heb je minder kans dat je dichtklapt tijdens het gesprek.
Succes!
Het zou inderdaad een goed idee zijn om op papier al wat dingen te zeggen. Dan heb je minder kans dat je dichtklapt tijdens het gesprek.
Succes!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 15 februari 2010 om 16:26
Hoi,
Moonlight, ik heb vnacht goed geslapen. Lief dat je ernaar vraagt. Ik heb ook nog eens navraag gedaan bij mensen in mijn omgeving dat heeft geleidt tot het volgende: Ik heb vanochtend direct contact gezocht met de psycholoog en de arbo-arts. Beide onbereikbaar (ivm carnaval?). De afspraak heb ik afgezegd en de arbo-arts een hele duidelijke mail gestuurd met de redenen waarom en hoe ik me de afgelopen dagen hebt gevoeld.
Ik zit nu al 2 weken thuis en ben nog geen steek vooruit gekomen. Ik heb dus zelf een psycholoog ingeschakeld waarbij ik ook deze week nog terecht kan. Het telefoongesprek was zeer fijn en ik ben meteen verlost van mijn zenuwachtigheid en hartkloppingen. (hoewel het weer terugkomt nu ik erover praat).
De arbo-arts is pas vrijdag of volgende week weer bereikbaar. Als ik zelf niets zou doen, zou ik dus weer een week verloren hebben.
Ik ga ervan uit dat het gezamenlijk doel van alle pertijen is om mij z.s.m. weer beter te krijgen, dus ga ik er ook van uit dat zij achter mijn keuze staan en er samen met mij voor gaan zorgen dat ik me beter gaan voelen (ipv alleen maar slechter door die ene psycholoog).
Gisteren heb ik wel even goed kunnen afschakelen en 2 uurtjes carnaval gevierd. Dat heeft me erg goed gedaan, ookal was de stemming niet zoals het zou moeten zijn als ik me echt goed zou voelen.
Ik heb overigens de voicemail van de psycholoog ingesproken, dus ze zal me nog wel terugbellen.
liefs, Dotje
Moonlight, ik heb vnacht goed geslapen. Lief dat je ernaar vraagt. Ik heb ook nog eens navraag gedaan bij mensen in mijn omgeving dat heeft geleidt tot het volgende: Ik heb vanochtend direct contact gezocht met de psycholoog en de arbo-arts. Beide onbereikbaar (ivm carnaval?). De afspraak heb ik afgezegd en de arbo-arts een hele duidelijke mail gestuurd met de redenen waarom en hoe ik me de afgelopen dagen hebt gevoeld.
Ik zit nu al 2 weken thuis en ben nog geen steek vooruit gekomen. Ik heb dus zelf een psycholoog ingeschakeld waarbij ik ook deze week nog terecht kan. Het telefoongesprek was zeer fijn en ik ben meteen verlost van mijn zenuwachtigheid en hartkloppingen. (hoewel het weer terugkomt nu ik erover praat).
De arbo-arts is pas vrijdag of volgende week weer bereikbaar. Als ik zelf niets zou doen, zou ik dus weer een week verloren hebben.
Ik ga ervan uit dat het gezamenlijk doel van alle pertijen is om mij z.s.m. weer beter te krijgen, dus ga ik er ook van uit dat zij achter mijn keuze staan en er samen met mij voor gaan zorgen dat ik me beter gaan voelen (ipv alleen maar slechter door die ene psycholoog).
Gisteren heb ik wel even goed kunnen afschakelen en 2 uurtjes carnaval gevierd. Dat heeft me erg goed gedaan, ookal was de stemming niet zoals het zou moeten zijn als ik me echt goed zou voelen.
Ik heb overigens de voicemail van de psycholoog ingesproken, dus ze zal me nog wel terugbellen.
liefs, Dotje
maandag 15 februari 2010 om 19:16
Niks meer gehoord vandaag van de bedrijfspsycholoog... ben benieuwd. Ze belt altijd pas heel laat, maar heb de telefoon nu uitgezet. Ga weer slapen, ben weer doodop.
Ben benieuwd of ik morgen een gemiste oproep heb, zou op zijn minst wel professioneel zijn van haar kant uit.
alvast welterusten,
xx
Dotje
Ben benieuwd of ik morgen een gemiste oproep heb, zou op zijn minst wel professioneel zijn van haar kant uit.
alvast welterusten,
xx
Dotje
maandag 15 februari 2010 om 19:20
Lieve Dotje,
het enige wat ik nog kan toevoegen is dat een psycholoog via de arbo arts niets anders mag zijn dan een onafhankelijke psycholoog. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, en heb dit ook gevraagd aan de psycholoog. Maar hij zei dat hij verder niks met werk te maken had. Hij zat er niet om mij zo snel mogelijk weer aan het werk te krijgen...
Succes!
het enige wat ik nog kan toevoegen is dat een psycholoog via de arbo arts niets anders mag zijn dan een onafhankelijke psycholoog. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, en heb dit ook gevraagd aan de psycholoog. Maar hij zei dat hij verder niks met werk te maken had. Hij zat er niet om mij zo snel mogelijk weer aan het werk te krijgen...
Succes!
maandag 15 februari 2010 om 19:24
Hoi Miepje,
Op zich is dat ook niet het belangrijkst, want ik denk dat we allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben. Ik heb alleen zo'n verkeerd gevoel bij die psycholoog dat dat nooit meer iets kan worden. Ze heeft het gewoon verspeeld bij dat eerste telefoongesprek door niet open en transparant te zijn.
Als je verschillende vragen stelt en op allemaal hetzelfde te horen krijgt 'dat het voor je eigen bestwil is', dan vind ik het wel goed. Het is toch mijn hulpvraag? Geef dan op zijn minst antwoord op mijn vragen (die meestal zelfs in 1 zin te beantwoorden zijn). Ik voel me niet goed bij die psycholoog en ik voel absoluut geen vertrouwensband, dus zij zal mij nooit kunnen helpen, want ik zal haar nooit mijn hele levensverhaal op tafel leggen.
EN IK WIL JUIST GEHOLPEN WORDEN!! maar dat gaat niet bij haar.
xx
Dotje
Op zich is dat ook niet het belangrijkst, want ik denk dat we allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben. Ik heb alleen zo'n verkeerd gevoel bij die psycholoog dat dat nooit meer iets kan worden. Ze heeft het gewoon verspeeld bij dat eerste telefoongesprek door niet open en transparant te zijn.
Als je verschillende vragen stelt en op allemaal hetzelfde te horen krijgt 'dat het voor je eigen bestwil is', dan vind ik het wel goed. Het is toch mijn hulpvraag? Geef dan op zijn minst antwoord op mijn vragen (die meestal zelfs in 1 zin te beantwoorden zijn). Ik voel me niet goed bij die psycholoog en ik voel absoluut geen vertrouwensband, dus zij zal mij nooit kunnen helpen, want ik zal haar nooit mijn hele levensverhaal op tafel leggen.
EN IK WIL JUIST GEHOLPEN WORDEN!! maar dat gaat niet bij haar.
xx
Dotje
maandag 15 februari 2010 om 19:40
Prima Dotje,
Goed dat je zo voortvarend bent geweest dat je deze week bij een andere psycholoog terecht kunt. Nu kan je werkgever je ook geen verwijt maken dat je het proces vertraagt door niet aan die ene psycholoog te gaan.
Werkgever en arbo arts kunnen je nml niet verplichten om van een bepaalde behandelaar gebruik te maken. Wel hadden ze je kunnen verwijten dat je de afspraak had afgezegd en vervolgens 4 weken op een eigen psych had moeten wachten.
Maar dat is nu niet het geval, chapeau!
Goed dat je zo voortvarend bent geweest dat je deze week bij een andere psycholoog terecht kunt. Nu kan je werkgever je ook geen verwijt maken dat je het proces vertraagt door niet aan die ene psycholoog te gaan.
Werkgever en arbo arts kunnen je nml niet verplichten om van een bepaalde behandelaar gebruik te maken. Wel hadden ze je kunnen verwijten dat je de afspraak had afgezegd en vervolgens 4 weken op een eigen psych had moeten wachten.
Maar dat is nu niet het geval, chapeau!
dinsdag 16 februari 2010 om 07:34
Hiltje, erg fijn om te horen.
Ik wil juist zo snel mogelijk met iemand praten die me kan helpen (met die vraag is het allemaal begonnen). En dat ik nu al twee weken thuis zit en nog steeds met niemand heb gesproken vind ik erg frustrerend. Maar zoals ik al eerder heb gezegd. Degene bij wie ik mijn levensverhaal en klachten op tafel leg, daar moet ik me wel bij op mijn gemak voelen. Anders kan ik natuurlijk nooit geholpen worden.
Ik ben erg benieuwd, want ze heeft me nog niet teruggebeld. Het is carnaval hier in het uiterste zuiden, maar zij is hollands en werkt ook op carnavalszaterdag en -dinsdag, dus ga ik ervan uit dat ze ook op de maandag werkt (ze werkte ook ergens in het midden van het land). Ik bel haar vanochtend nog eens en anders spreek ik weer de voicemail in.
Misschien ga ik vanmiddag zelf nog wel even een paar uurtjes carnaval vieren om mijn hoofd te legen. Eerst maar eens informeren wat het plan is van mijn ouders, niet dat ik straks 6 uur mee moet en niet makkelijk alleen terug kan, dat hou ik nooit vol.
Ik heb vanachtgoed geslapen en voel me deze ochtend alweer stukken beter dan dan gisteren en eergisteren.
Moeten jullie allemaal werken of naar school?
Hier is het namelijk vakantie. Wel even een fijn gevoel dat mijn werk ook een week gesloten is en ik dus niemand opzadel met mijn taken en ik zelf niks mis.
xx
Dotje
Ik wil juist zo snel mogelijk met iemand praten die me kan helpen (met die vraag is het allemaal begonnen). En dat ik nu al twee weken thuis zit en nog steeds met niemand heb gesproken vind ik erg frustrerend. Maar zoals ik al eerder heb gezegd. Degene bij wie ik mijn levensverhaal en klachten op tafel leg, daar moet ik me wel bij op mijn gemak voelen. Anders kan ik natuurlijk nooit geholpen worden.
Ik ben erg benieuwd, want ze heeft me nog niet teruggebeld. Het is carnaval hier in het uiterste zuiden, maar zij is hollands en werkt ook op carnavalszaterdag en -dinsdag, dus ga ik ervan uit dat ze ook op de maandag werkt (ze werkte ook ergens in het midden van het land). Ik bel haar vanochtend nog eens en anders spreek ik weer de voicemail in.
Misschien ga ik vanmiddag zelf nog wel even een paar uurtjes carnaval vieren om mijn hoofd te legen. Eerst maar eens informeren wat het plan is van mijn ouders, niet dat ik straks 6 uur mee moet en niet makkelijk alleen terug kan, dat hou ik nooit vol.
Ik heb vanachtgoed geslapen en voel me deze ochtend alweer stukken beter dan dan gisteren en eergisteren.
Moeten jullie allemaal werken of naar school?
Hier is het namelijk vakantie. Wel even een fijn gevoel dat mijn werk ook een week gesloten is en ik dus niemand opzadel met mijn taken en ik zelf niks mis.
xx
Dotje
