Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel IV
donderdag 16 februari 2017 om 09:35
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 21 februari 2017 om 07:29
dinsdag 21 februari 2017 om 07:38
Wat lief wat je allemaal zegt Aikidoka dank je wel
Heb hele erge hoofdpijn en ben verschrikkelijk moe
Terwijl slapen dan dus echt niet lukt
Lig dan met mijn ogen open in bed
Onrustig...
Nu ontbijten met vriend, dat staat voor ons klaar, dat is fijn
Merk dat gisteren nogal overweldigend was
Teveel
Gebeurde en was goed en was er bij
Maar het moet allemaal landen in mijn hoofd
En lichaam....
In mijn hoofd zijn veel van de gedachten onrustig
Heen en weer aan het gaan
Een paar die het proberen te sussen
Lukt nog niet echt
Het was ook veel
Komende dagen maar even rustig aan doen
Dat is ook een hele mooie activiteit en zeer nuttig weet ik inmiddels: uitrusten
Bijkomen
Wel met vriend mee naar werk hier
Maar alleen voor de leuk
Heb hele erge hoofdpijn en ben verschrikkelijk moe
Terwijl slapen dan dus echt niet lukt
Lig dan met mijn ogen open in bed
Onrustig...
Nu ontbijten met vriend, dat staat voor ons klaar, dat is fijn
Merk dat gisteren nogal overweldigend was
Teveel
Gebeurde en was goed en was er bij
Maar het moet allemaal landen in mijn hoofd
En lichaam....
In mijn hoofd zijn veel van de gedachten onrustig
Heen en weer aan het gaan
Een paar die het proberen te sussen
Lukt nog niet echt
Het was ook veel
Komende dagen maar even rustig aan doen
Dat is ook een hele mooie activiteit en zeer nuttig weet ik inmiddels: uitrusten
Bijkomen
Wel met vriend mee naar werk hier
Maar alleen voor de leuk
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 21 februari 2017 om 07:46
quote:Knuffelbeertjes schreef op 20 februari 2017 @ 23:24:
Ik heb het met tranen in mijn ogen zitten lezen.
Vind het ontroerend, zo accepterend hoe jullie met de situatie omgaan.
Hoop dat je een fijne tijd hebt daar. Even los van oude dingen en je omringen met nieuwe dingen.
Ik heb het met tranen in mijn ogen zitten lezen.
Vind het ontroerend, zo accepterend hoe jullie met de situatie omgaan.
Hoop dat je een fijne tijd hebt daar. Even los van oude dingen en je omringen met nieuwe dingen.
Doubt kills more dreams than failure ever will
dinsdag 21 februari 2017 om 08:49
dinsdag 21 februari 2017 om 09:26
quote:SF_ schreef op 21 februari 2017 @ 08:49:
@Sofie en @Pruttel, ja, het vragen klinkt heel simpel, maar ik denk daar nooit aan. Ik moet dat gaan oefenen. Waarom zeg je dat? Hoezo?
Ik stel zo'n vraag vaak een beetje plagerig (omdat ik aanvallend niet zo goed durf ), dan zeg ik zoiets als: goh, wil je daar misschien iets mee zeggen en dan kijk ik ze met een grote grijns aan. Dat heeft een best leuk en soms verrassend effect op de ander, kan ik je vertellen...
@Sofie en @Pruttel, ja, het vragen klinkt heel simpel, maar ik denk daar nooit aan. Ik moet dat gaan oefenen. Waarom zeg je dat? Hoezo?
Ik stel zo'n vraag vaak een beetje plagerig (omdat ik aanvallend niet zo goed durf ), dan zeg ik zoiets als: goh, wil je daar misschien iets mee zeggen en dan kijk ik ze met een grote grijns aan. Dat heeft een best leuk en soms verrassend effect op de ander, kan ik je vertellen...
dinsdag 21 februari 2017 om 09:28
Lieve Knuff.... ik ben er stil van. Nou ben ik vaak stil, dus op zich is dat geen prestatie. Maar wauw. Ik vind het zo mooi, zo mooi zoals je vriend en jij hier mee om gaan. Huilen, het toestaan dat hij je troost (niet gedogen, maar echt voelen), wow.....
Laatst schreef je dat je jaloers op me was. Ik ben het nu op jou. Niet afgunstig, want potverdorie, wat gun ik het je. Maar jaloezie voel ik wel.
Goed gedaan meisje!
Laatst schreef je dat je jaloers op me was. Ik ben het nu op jou. Niet afgunstig, want potverdorie, wat gun ik het je. Maar jaloezie voel ik wel.
Goed gedaan meisje!
dinsdag 21 februari 2017 om 09:40
Ja precies Hanke, dat doen ze dan.
Ga trouwens op de automatische piloot alleen met (moeilijke) emoties om, geleerd dat die er ten eerste al niet mogen zijn en ten tweede nogal eens gestraft als ze er wel waren.
Weet nog wel dat ik het mezelf best snel afgeleerd had. Toen mijn andere oma overleed, was ik acht jaar en weet ik nog dat ik dacht: mag ik nu verdrietig zijn? En hoe moet dat dan?
Toen probeerde ik te huilen, dat mocht 'even'. Stiekem, op de wc. En daarna werd het weer geparkeerd.
Best wel verdrietig als ik daar nu op terug kijk..
Maar ook blij dat ik er hier eerlijk over mag schrijven en mijn ouders niet hoef te verdedigen.
Al voelt het als verraad dit soort dingen op te schrijven. Wil dan liever zeggen: wat was ik toch een slecht kind. In plaats van: wat erg dat op bepaalde emoties sancties stonden.. Ben een paar keer opgesloten in de kast, toen was mijn vader (weer eens) niet thuis hoor. Zo'n 'grote' kast gewoon, voorraadkast. Een keer omdat ik had gehuild op de wc van de pijn omdat ik zo slecht naar de wc kon. Toen was ze zo boos.. Wil gewoon geloven dat het terecht was en dat het fout van mij was dat ik A al niet naar de wc kon en B daarom moest huilen. Ook weer ipv dat een andere moeder misschien mij getroost had, of zo? Wil daar ook niet te lang bij stil staan, zijn de dingen die ik nooit mag vertellen. Liever niet quoten.
Ga trouwens op de automatische piloot alleen met (moeilijke) emoties om, geleerd dat die er ten eerste al niet mogen zijn en ten tweede nogal eens gestraft als ze er wel waren.
Weet nog wel dat ik het mezelf best snel afgeleerd had. Toen mijn andere oma overleed, was ik acht jaar en weet ik nog dat ik dacht: mag ik nu verdrietig zijn? En hoe moet dat dan?
Toen probeerde ik te huilen, dat mocht 'even'. Stiekem, op de wc. En daarna werd het weer geparkeerd.
Best wel verdrietig als ik daar nu op terug kijk..
Maar ook blij dat ik er hier eerlijk over mag schrijven en mijn ouders niet hoef te verdedigen.
Al voelt het als verraad dit soort dingen op te schrijven. Wil dan liever zeggen: wat was ik toch een slecht kind. In plaats van: wat erg dat op bepaalde emoties sancties stonden.. Ben een paar keer opgesloten in de kast, toen was mijn vader (weer eens) niet thuis hoor. Zo'n 'grote' kast gewoon, voorraadkast. Een keer omdat ik had gehuild op de wc van de pijn omdat ik zo slecht naar de wc kon. Toen was ze zo boos.. Wil gewoon geloven dat het terecht was en dat het fout van mij was dat ik A al niet naar de wc kon en B daarom moest huilen. Ook weer ipv dat een andere moeder misschien mij getroost had, of zo? Wil daar ook niet te lang bij stil staan, zijn de dingen die ik nooit mag vertellen. Liever niet quoten.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 21 februari 2017 om 09:45
Zo lief hoe jullie reageren Hanke, Snow, VivaFleur, Sofie
Dat doet mij echt goed
Zeker als ik het nu kan lezen
Omdat het gewoon gigantisch afgestraft wordt in mijn hoofd
Wat er gisteravond gebeurde
Probeer nu om lief te blijven doen tegen vriend
Maar heel groot deel wil boos tegen hem doen
Omdat het woest op mij is
Isoleren die handel, vinden zij
Gelukkig heb ik van dit topic geleerd er niet naar te handelen
Focussen op iets anders
Andere gesprekken met hem voeren
Etc
Moeilijk is het wel hoor
Dat doet mij echt goed
Zeker als ik het nu kan lezen
Omdat het gewoon gigantisch afgestraft wordt in mijn hoofd
Wat er gisteravond gebeurde
Probeer nu om lief te blijven doen tegen vriend
Maar heel groot deel wil boos tegen hem doen
Omdat het woest op mij is
Isoleren die handel, vinden zij
Gelukkig heb ik van dit topic geleerd er niet naar te handelen
Focussen op iets anders
Andere gesprekken met hem voeren
Etc
Moeilijk is het wel hoor
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 21 februari 2017 om 09:54
quote:pruttel schreef op 20 februari 2017 @ 23:16:
Sofie, wat zeg je mooie dingen
Snow, ik ken dat wel een beetje, dat mensen een opmerking maken dat ik denk: wat wil jij hier nou mee zeggen?
Dan voelt het als een verwijt of zo. Dus ik doe dan of ik gek ben en vraag dan op de man af: wat wil je daar nou mee zeggen? Als iemand dan zegt: niks, dan ga ik lachen en zeg dat het dan best een domme opmerking is omdat ik zelf ook wel weer hoe laat ik opsta. Best een agressieve benadering, maar dan houden ze er in ieder geval mee op of letten ze beter op wat ze zeggen.
Ik heb ook wel een paar van dat soort mensen in mijn omgeving en die hou ik ook op afstand. Terwijl ik geen wantrouwig persoon ben. Soms voelt het gewoon zo en dan ben ik niet bang om mijn nieuwe toekomstige beste vriendin mis te lopen. Dat gevoel negeer ik liever niet.quote:Sofie1979 schreef op 21 februari 2017 @ 09:26:
Ik stel zo'n vraag vaak een beetje plagerig (omdat ik aanvallend niet zo goed durf ), dan zeg ik zoiets als: goh, wil je daar misschien iets mee zeggen en dan kijk ik ze met een grote grijns aan. Dat heeft een best leuk en soms verrassend effect op de ander, kan ik je vertellen...
Oh, het is zo fijn dit te lezen
Alleen al om te beseffen dat voor jezelf opkomen goed/normaal/fijn is en mag
En niet op een juiste manier meteen hoeft te gaan, dat ik eigen manieren daarin mag ontwikkelen.. (net als jij Snow, daar leren we wel in ).
Sofie, wat zeg je mooie dingen
Snow, ik ken dat wel een beetje, dat mensen een opmerking maken dat ik denk: wat wil jij hier nou mee zeggen?
Dan voelt het als een verwijt of zo. Dus ik doe dan of ik gek ben en vraag dan op de man af: wat wil je daar nou mee zeggen? Als iemand dan zegt: niks, dan ga ik lachen en zeg dat het dan best een domme opmerking is omdat ik zelf ook wel weer hoe laat ik opsta. Best een agressieve benadering, maar dan houden ze er in ieder geval mee op of letten ze beter op wat ze zeggen.
Ik heb ook wel een paar van dat soort mensen in mijn omgeving en die hou ik ook op afstand. Terwijl ik geen wantrouwig persoon ben. Soms voelt het gewoon zo en dan ben ik niet bang om mijn nieuwe toekomstige beste vriendin mis te lopen. Dat gevoel negeer ik liever niet.quote:Sofie1979 schreef op 21 februari 2017 @ 09:26:
Ik stel zo'n vraag vaak een beetje plagerig (omdat ik aanvallend niet zo goed durf ), dan zeg ik zoiets als: goh, wil je daar misschien iets mee zeggen en dan kijk ik ze met een grote grijns aan. Dat heeft een best leuk en soms verrassend effect op de ander, kan ik je vertellen...
Oh, het is zo fijn dit te lezen
Alleen al om te beseffen dat voor jezelf opkomen goed/normaal/fijn is en mag
En niet op een juiste manier meteen hoeft te gaan, dat ik eigen manieren daarin mag ontwikkelen.. (net als jij Snow, daar leren we wel in ).
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 21 februari 2017 om 10:09
quote:SF_ schreef op 21 februari 2017 @ 09:57:
Moeilijk, niet onmogelijk. En zelfs al reageer je soms per ongeluk af op je vriend of op jezelf, dan is dat onderdeel van het leren het anders te doen. Iets nieuws doen gaat niet meteen perfect.
Zo is het maar net Snow.... We kunnen het NOG niet. Echt, dat woordje 'nog' is cruciaal.
Ik ben behoorlijk slecht in het aangeven van mijn grenzen. En toch leer ik er in. Het gaat steeds een beetje beter. Elke keer dat het me niet lukt, duw ik mezelf naar beneden. Dan moet ik me er weer aan herinneren hoe vaak het wel al lukt. En dat het misschien deze keer niet ging zoals ik had gewild, maar dat ik mijn grens al wel herkende.... steeds weer positieve puntjes benadrukken, blijven leren en durven leren.
Ik voel me hierin door jullie gesteund. Omdat veel van jullie hetzelfde moeilijk vinden, maar weer andere manieren hebben om er mee om te gaan. Dat helpt me. Er zijn manieren bij die ik niet durf (bijvoorbeeld boos doen) maar als ik ze hier lees, stel ik me soms wel voor dat ik het doe. En dat is al een hele stap
Moeilijk, niet onmogelijk. En zelfs al reageer je soms per ongeluk af op je vriend of op jezelf, dan is dat onderdeel van het leren het anders te doen. Iets nieuws doen gaat niet meteen perfect.
Zo is het maar net Snow.... We kunnen het NOG niet. Echt, dat woordje 'nog' is cruciaal.
Ik ben behoorlijk slecht in het aangeven van mijn grenzen. En toch leer ik er in. Het gaat steeds een beetje beter. Elke keer dat het me niet lukt, duw ik mezelf naar beneden. Dan moet ik me er weer aan herinneren hoe vaak het wel al lukt. En dat het misschien deze keer niet ging zoals ik had gewild, maar dat ik mijn grens al wel herkende.... steeds weer positieve puntjes benadrukken, blijven leren en durven leren.
Ik voel me hierin door jullie gesteund. Omdat veel van jullie hetzelfde moeilijk vinden, maar weer andere manieren hebben om er mee om te gaan. Dat helpt me. Er zijn manieren bij die ik niet durf (bijvoorbeeld boos doen) maar als ik ze hier lees, stel ik me soms wel voor dat ik het doe. En dat is al een hele stap
dinsdag 21 februari 2017 om 10:18
quote:Sofie1979 schreef op 21 februari 2017 @ 10:09:
Ik voel me hierin door jullie gesteund. Omdat veel van jullie hetzelfde moeilijk vinden, maar weer andere manieren hebben om er mee om te gaan. Dat helpt me. Er zijn manieren bij die ik niet durf (bijvoorbeeld boos doen) maar als ik ze hier lees, stel ik me soms wel voor dat ik het doe. En dat is al een hele stap
Ja ik heb precies hetzelfde
Zo fijn om herkenning te lezen
En steun
Ik voel me hierin door jullie gesteund. Omdat veel van jullie hetzelfde moeilijk vinden, maar weer andere manieren hebben om er mee om te gaan. Dat helpt me. Er zijn manieren bij die ik niet durf (bijvoorbeeld boos doen) maar als ik ze hier lees, stel ik me soms wel voor dat ik het doe. En dat is al een hele stap
Ja ik heb precies hetzelfde
Zo fijn om herkenning te lezen
En steun
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 21 februari 2017 om 10:18
quote:SF_ schreef op 21 februari 2017 @ 09:57:
Moeilijk, niet onmogelijk. En zelfs al reageer je soms per ongeluk af op je vriend of op jezelf, dan is dat onderdeel van het leren het anders te doen. Iets nieuws doen gaat niet meteen perfect.
Dank je Snow
Daar moet ik nogal vaak aan herinnerd worden
Moeilijk, niet onmogelijk. En zelfs al reageer je soms per ongeluk af op je vriend of op jezelf, dan is dat onderdeel van het leren het anders te doen. Iets nieuws doen gaat niet meteen perfect.
Dank je Snow
Daar moet ik nogal vaak aan herinnerd worden
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 21 februari 2017 om 10:24
Fijn dat je zo'n lieve vriend heb knuffel.
Ik kan juist wel heel goed "boos" doen. Ik ben helemaal niet boos op zo'n moment maar juist doodsbang. Ik denk doordat het komt doordat ik me van mijn jeugd niet heel veel anders herinner dan niet lullen en doorgaan, en als je dan een keer aandringde van maar het gaat niet zo goed met me ontplofte er een soort van bom. Ik haat mezelf daar echt om. Gelukkig snapt mijn vriend het.
Gister avond, ik was zo erg met mijn benen aan het shaken. Ik voelde me verbazingwekkend rustig in mijn hoofdna het hele telefoongesprek voor de intake. Toch al mijn klachten moeten benoemen, en vragen over het waarom enzo. Tijdens het telefoongesprek zelf zat ik ook te shaken als een idioot. En s avonds werd ik gewoon misselijk van mijn eigen geschud. Heb het nog nooit zo erg gehad.
Ik kan juist wel heel goed "boos" doen. Ik ben helemaal niet boos op zo'n moment maar juist doodsbang. Ik denk doordat het komt doordat ik me van mijn jeugd niet heel veel anders herinner dan niet lullen en doorgaan, en als je dan een keer aandringde van maar het gaat niet zo goed met me ontplofte er een soort van bom. Ik haat mezelf daar echt om. Gelukkig snapt mijn vriend het.
Gister avond, ik was zo erg met mijn benen aan het shaken. Ik voelde me verbazingwekkend rustig in mijn hoofdna het hele telefoongesprek voor de intake. Toch al mijn klachten moeten benoemen, en vragen over het waarom enzo. Tijdens het telefoongesprek zelf zat ik ook te shaken als een idioot. En s avonds werd ik gewoon misselijk van mijn eigen geschud. Heb het nog nooit zo erg gehad.
dinsdag 21 februari 2017 om 10:33
quote:YellowLemon schreef op 21 februari 2017 @ 10:24:
Gister avond, ik was zo erg met mijn benen aan het shaken. Ik voelde me verbazingwekkend rustig in mijn hoofdna het hele telefoongesprek voor de intake. Toch al mijn klachten moeten benoemen, en vragen over het waarom enzo. Tijdens het telefoongesprek zelf zat ik ook te shaken als een idioot. En s avonds werd ik gewoon misselijk van mijn eigen geschud. Heb het nog nooit zo erg gehad.
Dat is naar, Yellow. Tegelijkertijd geeft je lijf dingen aan en dat klinkt dan wel weer 'gezond'. Het is ook niet niks, zo'n gesprek.
Hoe is het nu met je?
Gister avond, ik was zo erg met mijn benen aan het shaken. Ik voelde me verbazingwekkend rustig in mijn hoofdna het hele telefoongesprek voor de intake. Toch al mijn klachten moeten benoemen, en vragen over het waarom enzo. Tijdens het telefoongesprek zelf zat ik ook te shaken als een idioot. En s avonds werd ik gewoon misselijk van mijn eigen geschud. Heb het nog nooit zo erg gehad.
Dat is naar, Yellow. Tegelijkertijd geeft je lijf dingen aan en dat klinkt dan wel weer 'gezond'. Het is ook niet niks, zo'n gesprek.
Hoe is het nu met je?
dinsdag 21 februari 2017 om 10:52
quote:YellowLemon schreef op 21 februari 2017 @ 10:41:
Hmm zit nu een beetje in zo'n Ok we gaan weer zo rustig mogelijk een dag uit proberen te zitten modus. Word er behoorlijk moedeloos van. Zou het liefst de hele dag willen slapen.
Zou het je, in plaats van de dag uit te zitten, lukken om nog ergens iets te ondernemen? Tien minuutjes wandelen, je woonkamer stofzuigen, een lief kaartje voor iemand schrijven en op de post doen, een kwartiertje in bad liggen, of zoiets?
Soms helpt dat.
Hmm zit nu een beetje in zo'n Ok we gaan weer zo rustig mogelijk een dag uit proberen te zitten modus. Word er behoorlijk moedeloos van. Zou het liefst de hele dag willen slapen.
Zou het je, in plaats van de dag uit te zitten, lukken om nog ergens iets te ondernemen? Tien minuutjes wandelen, je woonkamer stofzuigen, een lief kaartje voor iemand schrijven en op de post doen, een kwartiertje in bad liggen, of zoiets?
Soms helpt dat.
dinsdag 21 februari 2017 om 11:18
quote:Sofie1979 schreef op 21 februari 2017 @ 10:52:
[...]
Zou het je, in plaats van de dag uit te zitten, lukken om nog ergens iets te ondernemen? Tien minuutjes wandelen, je woonkamer stofzuigen, een lief kaartje voor iemand schrijven en op de post doen, een kwartiertje in bad liggen, of zoiets?
Soms helpt dat.
Oh dat doe ik waarschijnlijk later op de dag nog wel. Maar ik doe/dwing mezelf al zolang om zo door te gaan dat die dingetjes die eerst als kleine overwinninkjes voelde, nu meer voelen als "is dit alles". Ik haal niet echt voldoening meer ofzo eruit, vind het lastig uitleggen.
[...]
Zou het je, in plaats van de dag uit te zitten, lukken om nog ergens iets te ondernemen? Tien minuutjes wandelen, je woonkamer stofzuigen, een lief kaartje voor iemand schrijven en op de post doen, een kwartiertje in bad liggen, of zoiets?
Soms helpt dat.
Oh dat doe ik waarschijnlijk later op de dag nog wel. Maar ik doe/dwing mezelf al zolang om zo door te gaan dat die dingetjes die eerst als kleine overwinninkjes voelde, nu meer voelen als "is dit alles". Ik haal niet echt voldoening meer ofzo eruit, vind het lastig uitleggen.
dinsdag 21 februari 2017 om 12:40
Lieve Yellow, ik begrijp wel dat je daar niet zoveel voldoening uithaalt. Toch is het misschien wel de eerste stap: zelfzorg. Rust nemen als je die nodig hebt. Dat kan heel goed zijn.
Weet je dingen waar je wel voldoening uithaalt? Of waar je in het verleden voldoening uit hebt gehaald? Voldoening krijg je vaak van dingen waar een bepaalde uitdaging of groei in zit. Of waar je 'er toe doet'. Of waarin je iets 'creëert'. Iets waardoor je in je kracht staat.
En dit hoef je niet heel groot te zien, waarschijnlijk heb je daar nu de energie en kracht niet voor. Maar misschien wel voor iets kleins? Ik wil graag met je mee denken, maar ik ken je niet zo goed.
En weet je, wat Snow zegt klopt ook. Soms is een dag door komen al nuttig genoeg.
Weet je dingen waar je wel voldoening uithaalt? Of waar je in het verleden voldoening uit hebt gehaald? Voldoening krijg je vaak van dingen waar een bepaalde uitdaging of groei in zit. Of waar je 'er toe doet'. Of waarin je iets 'creëert'. Iets waardoor je in je kracht staat.
En dit hoef je niet heel groot te zien, waarschijnlijk heb je daar nu de energie en kracht niet voor. Maar misschien wel voor iets kleins? Ik wil graag met je mee denken, maar ik ken je niet zo goed.
En weet je, wat Snow zegt klopt ook. Soms is een dag door komen al nuttig genoeg.
dinsdag 21 februari 2017 om 12:57
Dat is inderdaad wel de eerste stap Sofie. Om dat "uitzichtloze" even iets verder uit te leggen. In augustus heb ik begeleiding aan huis gehad omdat het echt heel slecht met me ging en ik maar op wachtlijsten bleef staan. Dat ging vrij aardig, en het zou toen dus ook allemaal zo geregeld worden, dat dan na 2 maanden de therapie op zou starten. Alleen in november was dat toch niet het geval..
Ik voel me een soort van gevangen in een kooitje. Er zijn wachtlijsten, zoveel mensen die het niet begrijpen. En ondertussen "moet" je maar doorgaan. Maar ik begin kwijt te raken waarom het nog zou moeten ofzo.. Het voelt niet meer als mezelf helpen maar meer als.. gedwongen overleven omdat er geen plek voor me is. En het begint in mijn hoofd te zieken bij alles wat ik doe. Ik word steeds banger voor nog meer slechte ervaringen, vooral ook door het onbegrip terwijl ik juist zo graag hulp wil om te veranderen.
Vroeger sportte ik super super fanatiek. Eigenlijk bijna iedere dag van de week wel. Maar ik heb ook nog fibromyalgie. Dus daarmee ben ik mijn grote passie een beetje verloren. Ik ga graag 110% maar zal eerder altijd voor de 70% ofzo moeten gaan met sporten, waardoor mijn uitlaatklep daarin verdwenen lijkt. Ik hou verder wel van frutselen en knutselen, en ik zit in een huis wat half verbouwd is dus daar kan ik me ook wel mee bezighouden. Maar het is allemaal zo eenzaam. En ik ben het sowieso niet gewend om alleen te wonen, en het voor mezelf te moeten doen zeg maar. Ik raak er helemaal de weg in kwijt geloof ik.
Ik weet niet of dit nou nog echt te volgen is..
Ik voel me een soort van gevangen in een kooitje. Er zijn wachtlijsten, zoveel mensen die het niet begrijpen. En ondertussen "moet" je maar doorgaan. Maar ik begin kwijt te raken waarom het nog zou moeten ofzo.. Het voelt niet meer als mezelf helpen maar meer als.. gedwongen overleven omdat er geen plek voor me is. En het begint in mijn hoofd te zieken bij alles wat ik doe. Ik word steeds banger voor nog meer slechte ervaringen, vooral ook door het onbegrip terwijl ik juist zo graag hulp wil om te veranderen.
Vroeger sportte ik super super fanatiek. Eigenlijk bijna iedere dag van de week wel. Maar ik heb ook nog fibromyalgie. Dus daarmee ben ik mijn grote passie een beetje verloren. Ik ga graag 110% maar zal eerder altijd voor de 70% ofzo moeten gaan met sporten, waardoor mijn uitlaatklep daarin verdwenen lijkt. Ik hou verder wel van frutselen en knutselen, en ik zit in een huis wat half verbouwd is dus daar kan ik me ook wel mee bezighouden. Maar het is allemaal zo eenzaam. En ik ben het sowieso niet gewend om alleen te wonen, en het voor mezelf te moeten doen zeg maar. Ik raak er helemaal de weg in kwijt geloof ik.
Ik weet niet of dit nou nog echt te volgen is..
dinsdag 21 februari 2017 om 13:03
@Yellowlemon, ik heb je een pb gestuurd.
Het is heel frustrerend te moeten wachten op hulp terwijl je NU NU NU zo graag aan de gang wil. Het is moeilijk je motivatie vast te houden en te blijven uitkijken naar dat stipje aan de horizon dat je zo graag wil bereiken en waar je zo graag naartoe wil werken. Het is een beetje het vagevuur nu, die wachttijd...
Kun je die begeleiding aan huis niet opnieuw inroepen?
Waarom het nog zou moeten... tja, omdat je het vertrouwen of tenminste de hoop hebt dat het beter kan worden?
Het is heel frustrerend te moeten wachten op hulp terwijl je NU NU NU zo graag aan de gang wil. Het is moeilijk je motivatie vast te houden en te blijven uitkijken naar dat stipje aan de horizon dat je zo graag wil bereiken en waar je zo graag naartoe wil werken. Het is een beetje het vagevuur nu, die wachttijd...
Kun je die begeleiding aan huis niet opnieuw inroepen?
Waarom het nog zou moeten... tja, omdat je het vertrouwen of tenminste de hoop hebt dat het beter kan worden?
