Paniek door de herbelevingen - deel V

Hallo allemaal,

Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.

Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn

Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!

Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!

We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers

Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.

Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst in tabelvorm:

begrip	betekenis
LV	Lieve Vriendin
MM	Manmens
ZH	Zak Hooi
BV	Beste Vriend
WWD	WeggeWaaid Dakraam
OmSnowen	iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs
GePruttel	woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen
Plantjesdag	een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig
Mosdag	een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt.
PT	Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf
ODS teken	Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is
Dansen	Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen
nog leeg	nog leeg

De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.

Link naar deel 1:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775

Link naar deel 2:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419

Link naar deel 3:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379

Link naar deel 4:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179

quote:Sofie1979 schreef op 19 april 2017 @ 22:44:

[...]







Die komt in het woordenboek!

Wie houdt het lijstje bij (ik niet, ik ben niet van de lijstjes, maar ik wéét dat er mensen zijn binnen dit topic van wie het een absolute kracht is, dus..... )

Ik niet meer hoor

Probeer juist niet meer te leven vanuit schema's lijstjes en eisen controle



Heb het daarnaast al druk genoeg jullie geschrijf bij te houden

Maar geniet er heel erg van

Zo fijn jullie allemaal te lezen

Vanavond ook weer

Alles reageren lukt niet

Maar lezen is zó fijn!





Voor Theekransjes

Wat betreft het slapen:

Ik ben daar denk ik vrij uniek in?

Maar ik kan altijd slapen

Als ik maar thuis ben

Op de bank en op bed

Slapen is stiekem echt een grote hobby van mij



Het is toch ook iets heel leuks en fijns?

(Vindt een deel van mij)

Lekker slapen, fijn rust, even niks meekrijgen

Ik kan het ook echt heel goed

Ik heb er nooit moeite mee eigenlijk

Zodra ik besluit: ik ga nu slapen

Slaap ik

Heerlijk



Ik heb nog nooit slaapmedicatie gehad

Ook nog nooit nodig gehad

Er is 1 periode in m'n leven geweest

(de vorige keer emdr....10 jr geleden)

dat ik met m'n ogen open naar het plafond staarde

Gisteravond ook 5 minuten gehad

Dat vond ik al lang

Ik ben best wel bang dat dat opnieuw gaat gebeuren komende therapie periode

Dat zou ik heel erg vinden....



Vaak ben ik 's nachts wel even wakker

Naar de wc of uit een nare droom

Dan plaats ik hier wel eens wat

En slaap vervolgens weer

Binnen een minuut

Ik heb echt nog nooit 's nachts thee of melk oid gedronken als ik wakker werd

Lijkt me super irritant

Als ik eenmaal lekker slaap

Dan wil ik dat graag voortzetten

Dus een berichtje hier plaatsen

Of even op nu.nl kijken

Of naar de wc gaan

Dat is allemaal prima

Maar binnen een paar minuten slaap ik weer hoor



Het enige obstakel is m'n hoofd

De gedachten

Als ik van hen niet mag slapen

Dan kan ik niks

Inmiddels wel, omdat ik met ze de afspraken heb gemaakt

Maar ze proberen er nogal onderuit te komen

Het is een beetje zoeken

Zoals vanavond... eerst mocht ik geen rust nemen van ze

Een goed gesprek met ze gehad

(oftewel gedreigd met de medicatie)

En dan lukt het dus wel

Maar nu is het weer richting bedtijd;

wat gaan we doen?

Mee werken of pilletje

Dat zijn de keuzes

Maar het is nieuw

Voor hen en voor mij

Dus zoekende erin

Ik heb tot dusver 2 keer een pilletje genomen

Zodat ze ook weten dat ik de consequentie echt ga uitvoeren



En Hanke, ik laat me dus niet zo maar naar bed sturen hoor (zoals je weet), ik ben nog even in overleg

Elmervrouw

Hoop dat je toch wat slaap hebt kunnen pakken



En anderen ook

Ik onderschat slapen nog steeds best wel

Voor m'n 'gezondheid'

Nu heb ik weer 'lang' geslapen

Maar beter voel ik me niet

Denk dan meteen:

zie je wel dat het niks uitmaakt

Of ik nou lang of kort of niet slaap

Ik voel me er niet beter door

Het hele idee van:

dan kun je de dag beter aan

en ben je helderder

Ervaar ik niet echt

De nare dromen, herbelevingen,

paniek, alle andere emoties,

het gevoel dat het niet meer hoeft;

dat alles verandert echt niet

of ik nou kort of lang slaap

En ik heb ook niet het gevoel het beter aan te kunnen

Maar misschien is dat wel zo....

Hoe kijken jullie daar tegen aan?

quote:Erniethelemaalbij schreef op 20 april 2017 @ 08:01:

Mmm als ik een paar dagen beter slaap voel ik me wel minder emotioneel labiel.quote:Selune schreef op 20 april 2017 @ 08:07:

Zelf voelt het als het slechter aankunnen, want als ik geslapen heb ben ik sneller emotioneel o.a. maar dat is beter dan steeds wegvallen.



Ah blijkbaar verschilt dat dus per persoon, wat slapen voor uitwerking heeft.

Bedankt voor jullie reacties



Ernie je hebt helemaal gelijk, zwaar blijft het zeker



Selune ik herken je verhaal heel erg Bij mij werkt het net zoiets ... Vind emotieloos en dissociëren makkelijker dan al dat voelen, en slapen zorgt voor meer emoties...

Het is daarnaast een controle dingetje, maar dat is zoveel bij mij...



Ik dacht gisteren nog even na over het makkelijk slapen van mij zodra ik eraan toegeef. Ik ben gewend dat mijn lichaam doet wat ik zeg, dus slapen hoort daar 'gewoon' bij.

Massages kon ik ook altijd goed ondergaan, net als aanrakingen van de haptonoom (laatste sessie daarna nooit teruggekomen ) en ceasar therapeut en fysio.

Die mensen zeiden stuk voor stuk: wauw wat kun jij je lichaam goed ontspannen

Helaas is dat allesbehalve wauw.... het heeft geleerd aanrakingen te ondergaan en dan 'slap' te blijven



Ik ben daar nooit volledig 'bij' geweest

Ik was zo gewend zoveel weg te dissociëren

Ik ben nu wel vaak bang dat ik minder goed ga worden in dissociëren

Omdat ik het minder doe

En veel vaker voel en erbij blijf

Volgens m'n peuten is dat goed

Maar ik vind het toch wel erg ingewikkeld

Ik vind het lastig hen daarin te vertrouwen

Is het wel zo goed... denk ik dan

Al dat gevoel

Ja herkenbaar Ernie, ik vond dat altijd ideaal, maar laatste tijd twijfel ik daar dus over..



Wiebeltje, ik weet toch dat je meeleest (door je subtiele tvp's in elk topic ) en vind dat alleen maar een fijn idee en lief



Het is wel een interessante vraag. De gedachten zijn nogal een verboden en zeer gevaarlijk terrein voor de peuten. Op de een of andere manier hebben ze dat beiden ook door, ondanks dat ik het nooit zo expliciet benoemd heb.

Beiden vragen eigenlijk nooit door over de gedachten, en als ik er wat over los laat, reageren ze vrij neutraal (wel heel begripvol en lief hoor) en gaan over op het onderwerp waar ik wat over vertel ipv wat de gedachten vinden/zeggen.

Bijv. als ik het over slapen heb, en een beetje vertel dat de gedachten dat moeilijk maken omdat ze vinden dat ik geen rust verdien, dan zeggen ze iets als: oh oké, welke dingen helpen wél bij het slapen?



M'n oude peut heeft nu wel twee keer over ze doorgevraagd. En dan wordt het dus wel gevaarlijk daarna. Want dat is echt iets wat de gedachten niet willen. In contact met m'n peuten houden ze zich zoveel mogelijk stil, dus kan ik prima over ze praten als ik zou willen (alhoewel dat lastig is omdat de gedachten zich dan verstoppen en ik me bijna niet kan voorstellen dat ze er nog zijn, slim). Dat gebeurt dus weinig, dat praten erover, omdat m'n peuten dat deels afhouden.

Maar het is dus wel twee keer een beetje gebeurd, en eenmaal thuis krijg ik er dan heel erg van langs van ze. En m'n oude peut overigens ook, die wordt dan totaal afgemaakt door ze, en elk klein detail en alle gesprekken vervormen ze, zodat zij onbetrouwbaar en slecht in mijn hoofd gemaakt wordt door ze (logisch dus dat m'n peuten dat onderwerp niet als favoriet hebben ook al kunnen ze dit dus niet weten, of misschien wel door hun ervaring met andere mensen??).



Wat ook wel interssant is, is dat de gedachten uit zichzelf nieuwsgieriger worden naar m'n peuten. De nieuwe nog niet, die laten ze links liggen. Maar m'n oude peut willen ze toch wel nader onderzoeken en een beetje mee kennismaken. Ze zijn al een tijdje aan het nadenken over hoe ze dat moeten gaan aanpakken. Dat is wel fijn om te merken. Dan komt ook hun onzekere kant naar voren: zou oude peut ons wel accepteren?

Meteen zodra ik dat doorheb, zeggen ze bozig tegen me: maak je maar geen illusies hoor, we mogen haar niet en wantrouwen haar.

Maar... ergens zijn ze nieuwsgierig aan het worden, en willen ze toenadering zoeken.



Maar ze zijn daar nogal bang voor, dat snap ik wel.

Ze zijn zo vaak afgewezen om hoe ze denken, en wat ze te vertellen hebben... niemand mag ze, en dat doet pijn. Want ze bedoelen het niet zo slecht, en zouden er ook wel 'bij' willen horen, maar ten eerste willen ze niet samenwerken (en dan ergens bij horen is erg lastig, maar daar werken we aan) en ten tweede weten ze toch wel dat hun ideeën er nooit mogen zijn...

Toch heeft oude peut hen nooit afgewezen, wat voor mail of app ik ook gestuurd heb (en daarin zijn zij wel eens aan het woord, maar subtiel, ze willen geen direct contact met m'n peuten). Misschien dat ze daardoor nu ook wel een beetje nieuwsgierig aan het worden zijn en haar willen ontmoeten. Maar ja, ze denken voornamelijk nog dat dit allemaal een val is van m'n peuten, immers vinden de gedachten: 'je oude peut heeft het al zo 'gespeeld' dat wij nieuwsgierig naar haar zijn en willen kennismaken, dat is een slimme truc.'



Laatste mf cursus gebeurde het ook, dat de gedachten tijdens een oefening 'erbij' wilden zijn. Nou ja, ze waren aan het bedenken of dat een optie was. Waar andere mensen zijn, zijn ze vrijwel altijd op de achtergrond. Net alsof ze dat doen met een notitieblokje, want als ik eenmaal alleen ben weten ze alles, alle details en woorden, dus ze zijn er wel, maar wachten hun kans altijd af als ze alleen zijn met mij. Ze willen niks te maken hebben met andere mensen.

Vriend kent ze, en daar praten ze graag wel eens mee. En een vriendin kent ze, maar daar zijn ze ook enorm wantrouwend over. Maar dan houdt het dus al op. En jullie natuurlijk

Maar zelfs dit schrijven hier vinden ze heel vervelend, het maakt ze veel te zichtbaar. Wat ze doen is me belachelijk maken: wat een bizar verhaal schrijf je hier nu, dat gelooft niemand, en het zijn ook nog eens allemaal leugens.

Eh hoezo leugens? zeg ik nu tegen ze; jullie praten nu toch ook weer met mij?

Daarnaar vinden ze het maar niks dat ik ze zo openbaar maak. 'Wij zijn er voor jou, en alleen voor jou, je bent van ons en dat willen we graag zo houden.'

Ja, sorry, zeg ik tegen ze, maar ik betrek toch liever wat leden van team Knuffel hierbij





Het was dus ergens wel 'leuk/fijn' om tijdens de mf cursus hen op te merken. Het was ook ontzettend fijn om te merken hoe hartelijk ze ontvangen werden door de deeltjes die wél bij de cursus aanwezig waren, en hoe welkom de gedachten waren. Dat vond ik echt heel lief van al die stukjes van mezelf

Maar ze werden iets te pusherig vonden de gedachten, dus ze waren niet overtuigd en hebben zich weer teruggetrokken.

Toch zie ik het als soort overwinning; het is nog nooit gebeurd dat ze uit zichzelf in contact met mensen even om het hoekje kwamen kijken



Om antwoord te geven op je vraag, (ja sorry voor de uitgebreide aanvulling maar dan is het hopelijk een beetje duidelijker ):



De peuten weten beiden van de afspraken en gesprekken die ik met de gedachten heb. Ze juigen het beiden toe en geven er complimenten over. Maar daar blijft het bij, ze laten het onderwerp 'gedachten' vaak rusten. Als ik er uit mezelf over vertel is het prima, maar ze gaan er dus bijna niet op in. Bovenstaand verhaal maakt misschien wel duidelijk dat dat waarschijnlijk een handige tactiek aanpak is...

quote:SF_ schreef op 20 april 2017 @ 09:40:

Weet je wat ik vooral herkende gisteravond? Dat ging niet over kleding.

Ik had precies hetzelfde Snow

Wat verdrietig, jouw voorbeelden

Daar mogen we ook best veel om huilen vind ik, het is zo verdrietig

Het is onze basis, maar het is niet normaal, gezond, het is intens verdrietig voor een kind en dus voor ons als kind en het had ook zo anders kunnen zijn

Ja zo herkenbaar allemaal....

Zou het dan aan die generatie liggen?

Of hebben wij, in dit topic, het gewoon echt niet getroffen wat dat betreft?



Ik vind het in elk geval niet normaal en zou het met m'n eigen kinderen inderdaad zo anders willen doen

(maarrrr.... denk ik dan.... misschien dachten m'n ouders dat ook wel voor ze mij kregen en viel het ik gewoon vies tegen ).

quote:SF_ schreef op 20 april 2017 @ 10:21:

Als je toen geen kinderen kreeg, week je af van de norm.

Ja, dat is zo, nu zijn de tijden wel anders.

Toch ken ik veel mensen van mijn leeftijd met hele lieve, fijne ouders, het kan dus wel...



En wat extra verdrietig dat je geen tante kunt zijn. Misschien nog niet, misschien in de toekomst? Of zit dat er niet in denk je (geen antwoord is ook prima als het te prive is hoor). Vind ik heel erg voor je

Ik denk net als Tobbie dat je een geweldige moeder zou zijn, lief en zorgzaam en steunend en gewoon zoveel meer wat je te bieden hebt Snow

Maar ik begrijp jouw zorgen ook mbt herhaling van een depressie... wat moeilijk. Praat je daar wel met vriend over?