Psyche
alle pijlers
Paniek
woensdag 24 november 2021 om 16:44
Ik heb lang getwijfeld dit online te zetten maar ik weet me geen raad…
Ik heb zo’n last van paniek en angst. Bonkend hart, droge mond. Ik voel me zo radeloos. Ik ben vrijdag met spoed bij de huisarts geweest (niet mijn eigen) maar ze wilde/kon niets doen. Het enige wat helpt is oxazepam maar daar moet ik er minimaal 4 van nemen wil ik wat voelen. Werken gaat amper, heb voor morgen verlof op moeten nemen maar dat is een noodoplossing volgens mijn leidinggevende. Ik heb morgen een afspraak bij mijn eigen huisarts, ik slik ook nog andere medicatie. Ik wil nergens meer heen want ik heb zo’n last van die angst. Zo isoleer ik mezelf steeds meer. Ik sta op de wachtlijst voor therapie maar dat kan nog maanden duren (bij autisme centrum). Ik zit er echt zwaar doorheen en ik krijg mezelf niet rustig.
Weet iemand wat ik kan doen?
Ik heb zo’n last van paniek en angst. Bonkend hart, droge mond. Ik voel me zo radeloos. Ik ben vrijdag met spoed bij de huisarts geweest (niet mijn eigen) maar ze wilde/kon niets doen. Het enige wat helpt is oxazepam maar daar moet ik er minimaal 4 van nemen wil ik wat voelen. Werken gaat amper, heb voor morgen verlof op moeten nemen maar dat is een noodoplossing volgens mijn leidinggevende. Ik heb morgen een afspraak bij mijn eigen huisarts, ik slik ook nog andere medicatie. Ik wil nergens meer heen want ik heb zo’n last van die angst. Zo isoleer ik mezelf steeds meer. Ik sta op de wachtlijst voor therapie maar dat kan nog maanden duren (bij autisme centrum). Ik zit er echt zwaar doorheen en ik krijg mezelf niet rustig.
Weet iemand wat ik kan doen?
woensdag 24 november 2021 om 18:50
Een depressie is iets wezenlijk anders dan een angst/paniekstoornis en vraagt ook om een andere aanpak/behandeling.derooiekater schreef: ↑24-11-2021 18:47Ziekmelden
En dan kijken wat is wel haalbaar. Ik ben vorig jaar in een depressie beland ik had de structuur en sociale contacten van werk wel nodig maar niet de druk.
Ik ging dus wel elke dag op vaste tijden een bakkie doen en iets wat ik zonder druk kon doen op mijn eigen tempo en tijd.
Over het algemeen wordt mensen met paniekklachten juist geadviseerd zich niet terug te trekken, maar te leren de angst te handelen in hun dagelijkse leven. Vermijden vergroot de klachten juist.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
woensdag 24 november 2021 om 19:00
Maar dit gebeurt dan vaak wel stapsgewijs met hun therapeut*Sikkepit* schreef: ↑24-11-2021 18:50Een depressie is iets wezenlijk anders dan een angst/paniekstoornis en vraagt ook om een andere aanpak/behandeling.
Over het algemeen wordt mensen met paniekklachten juist geadviseerd zich niet terug te trekken, maar te leren de angst te handelen in hun dagelijkse leven. Vermijden vergroot de klachten juist.
woensdag 24 november 2021 om 19:05
Precies, met hulp.
Life is short. Eat dessert first.
woensdag 24 november 2021 om 19:07
Zeker!
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
woensdag 24 november 2021 om 19:12
Ik werk in een callcenter (inbound klantenservice) ik werk er al 5 jaar met vast contract gelukkig. Ik ga met de auto. Maar na een heel traject met het UWV (want er speelt meer mentale problematiek) is er besloten dat ik 25 uur ga werken. Dit ging een tijdje goed, maar nu heb ik sinds enkele weken zo’n terugval dat ik ook paniekklachten op het werk ervaar. Dat had ik eerst niet. Dus ben ik nu samen met mijn leidinggevende aan het kijken naar een oplossing. Zij denkt goed met mij mee gelukkig, dat is erg fijn. Ik heb ook persoonlijke begeleiding vanuit de gemeente die ik 1x per week spreek. Ik moet gaan bellen hoe lang ik nog op de wachtlijst moet staan voor dat autisme centrum want ik sta er al vanaf april op. De oxazepam begint nu wat te werken, ik heb ook met mijn vriend gesproken en die kan me wel gerust stellen. Maar het gekke is wel dat ik mensen van me af hou. Ik durf buiten mijn werk om niet meer langs te gaan bij bijv mijn zus en mijn ouders omdat ik daar ook paniekklachten ervaar en dan ‘moet’ ik naar huis toe van mezelf. Ik heb juist een close band met ze dus ze begrijpen het wel maar ik voel me erg schuldig omdat ik nergens meer naartoe ga. Anyway een lang verhaal geworden maar ik moet het even kwijt nu. De tips om meer te gaan bewegen en dat boek ga ik meenemen.viva-amber schreef: ↑24-11-2021 18:37Wat voor soort werk doe je? Hoe ga je van en naar het werk? Auto, fiets, OV?
woensdag 24 november 2021 om 19:13
De tips die je quote zijn dingen die TO zelf NU alvast kan doen en wat hopelijk even wat verlichting geeft totdat TO naar de dokter kan.brown22 schreef: ↑24-11-2021 18:37Konden we dat allemaal maar "gewoon". Dan zat to (en vele anderen) niet in deze situatie. Ze geeft al aan dat werken niet lukt. En over angst en paniek stap je niet zomaar heen. Haar lijf geeft duidelijk aan dat het teveel is en dat moet ze serieus nemen. Dit doet to ook, maar is wel een deel afhankelijk van professionele hulp. Tijdelijk een stap of een paar stappen terug zetten, is dan ook helemaal niet erg. Ik onderschrijf een goed leefritme, genoeg beweging en gezond eten. Maar wel naar draagkracht.
woensdag 24 november 2021 om 19:16
En bij jou op bezoek? Kunnen zij niet bij jou komen?Vlamtosti schreef: ↑24-11-2021 19:12Ik werk in een callcenter (inbound klantenservice) ik werk er al 5 jaar met vast contract gelukkig. Ik ga met de auto. Maar na een heel traject met het UWV (want er speelt meer mentale problematiek) is er besloten dat ik 25 uur ga werken. Dit ging een tijdje goed, maar nu heb ik sinds enkele weken zo’n terugval dat ik ook paniekklachten op het werk ervaar. Dat had ik eerst niet. Dus ben ik nu samen met mijn leidinggevende aan het kijken naar een oplossing. Zij denkt goed met mij mee gelukkig, dat is erg fijn. Ik heb ook persoonlijke begeleiding vanuit de gemeente die ik 1x per week spreek. Ik moet gaan bellen hoe lang ik nog op de wachtlijst moet staan voor dat autisme centrum want ik sta er al vanaf april op. De oxazepam begint nu wat te werken, ik heb ook met mijn vriend gesproken en die kan me wel gerust stellen. Maar het gekke is wel dat ik mensen van me af hou. Ik durf buiten mijn werk om niet meer langs te gaan bij bijv mijn zus en mijn ouders omdat ik daar ook paniekklachten ervaar en dan ‘moet’ ik naar huis toe van mezelf. Ik heb juist een close band met ze dus ze begrijpen het wel maar ik voel me erg schuldig omdat ik nergens meer naartoe ga. Anyway een lang verhaal geworden maar ik moet het even kwijt nu. De tips om meer te gaan bewegen en dat boek ga ik meenemen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 24 november 2021 om 19:20
Kijk of je andere manieren kunt vinden om toch af te spreken met je dierbaren Vlamtosti. En bespreek met hen waar je last van hebt. Het delen neemt vaak al wat van de angst weg. Wellicht kun je dan -al dan niet met hulp- proberen of je het thuis afspreken weer op kunt bouwen.
Probeer in elk geval het contact met je familie niet te verwateren, ze kunnen je juist tot steun zijn. Hou je taai!
Probeer in elk geval het contact met je familie niet te verwateren, ze kunnen je juist tot steun zijn. Hou je taai!
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
woensdag 24 november 2021 om 19:35
Ik hoop dat je er niet mee autorijdt.Vlamtosti schreef: ↑24-11-2021 17:01Dat is ook wat mijn leidinggevende zegt inderdaad, ik sluit mezelf op als ik niet meer naar het werk ga. Maar tegelijkertijd is het ook zo’n opgave. In de ochtend gaat het wel, dan moet mijn lichaam nog ‘opstarten’ maar rond de middag komt die vreselijke paniek weer opzetten. Ik heb nu toch maar weer oxazepam gepakt maar dat is tegenwoordig dagelijkse kost, en ik wil er gewoon echt vanaf.
woensdag 24 november 2021 om 19:39
Misschien kun je bespreken je 50% ziek te melden. De ochtenden kan je dan wel werken en de middag heb je dan ‘rust’. Je zou ook eens naar een online behandeling kunnen kijken: die zijn effectief en de wachtlijst is korter. Misschien is dat wat ter overbrugging. Tot slot nog een uitspraak waar ik zelf veel aan heb gehad: laat het gevoel maar komen, ik kan het aan. Als je je gaat verzetten, wordt het erger. Veel sterkte!
woensdag 24 november 2021 om 19:42
Allereerst, herkenbaar...vergeet ook niet dat deze tijden ook veel spanning opleveren.
Ik vind de video's van een psychiater heel helpend, tracey marks, zie bv https://youtu.be/HKwUx9GNXeA
Als je graag relativering vindt kan ik je ook de filosofische content van "einzelganger" op YouTube aanraden
Géén panacee en geen alternatief voor behandeling, houdt contact aan met de huisarts, maar mss heb je er iets aan.
Ik vind de video's van een psychiater heel helpend, tracey marks, zie bv https://youtu.be/HKwUx9GNXeA
Als je graag relativering vindt kan ik je ook de filosofische content van "einzelganger" op YouTube aanraden
Géén panacee en geen alternatief voor behandeling, houdt contact aan met de huisarts, maar mss heb je er iets aan.
kers wijzigde dit bericht op 24-11-2021 19:53
7.48% gewijzigd
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
woensdag 24 november 2021 om 19:48
Ik herken me wel deels in jouw verhaal. Ik liep afgelopen zomer met paniekklachten doordat ik in in de pandemie op mezelf ben gaan wonen en vervolgens 7 maand moest thuiswerken. Had nogal een angst voor mensen opgebouwd.
Wat bij mij heel erg hielp was dat ik naar huis mag gaan als het niet gaat. Dus met HR afgesproken om halve dagen te doen op de zaak en dan thuis verder werken. Ik merk dat ik nu eigenlijk een hele dag wel volhoud, maar het veilige idee van 'ik mag naar huis als het niet gaat' is erg fijn.
Wat bij mij heel erg hielp was dat ik naar huis mag gaan als het niet gaat. Dus met HR afgesproken om halve dagen te doen op de zaak en dan thuis verder werken. Ik merk dat ik nu eigenlijk een hele dag wel volhoud, maar het veilige idee van 'ik mag naar huis als het niet gaat' is erg fijn.
woensdag 24 november 2021 om 20:08
Bij een paniekaanval ging ik hardlopen. Rondjes om het huis, midden in de nacht. Tot ik uitgeput was, maar dan was de paniek weg.
Ik had de neiging verlamd te blijven liggen in bed en te denken dat ik moest slapen. Maar dan werd het steeds erger.
Het was wel heel moeilijk, want alles in mij schreeuwde blijf liggen, dekbed over je heen en nooit meer eruit komen.
Na een tijdje kon ik zelfs na het hardlopen verder slapen.
Ik weet niet of je er iets aan hebt TO, maar misschien wel.
Ik had de neiging verlamd te blijven liggen in bed en te denken dat ik moest slapen. Maar dan werd het steeds erger.
Het was wel heel moeilijk, want alles in mij schreeuwde blijf liggen, dekbed over je heen en nooit meer eruit komen.
Na een tijdje kon ik zelfs na het hardlopen verder slapen.
Ik weet niet of je er iets aan hebt TO, maar misschien wel.
woensdag 24 november 2021 om 22:15
Soms moet het overgrote deel zijn. Gele sticker hè, niet voor niets.Oh-happy-day schreef: ↑24-11-2021 20:50Het effect is op iedereen anders, ik lees soms dat men er suf van wordt, ik had dat nooit.
woensdag 24 november 2021 om 22:25
Heel erg snert voor jou. Overigens, hoewel standaard aangeraden wordt je vooral niet te isoleren kan het best zijn dat jij juist wat meer introvert bent, en dus energie nodig hebt voor sociale contacten. Inplaats van dat je er energie van krijgt. En als je dan al snert in je vel zit, dan héb je de energie er juist niet voor om wél sociaal te moeten zijn. Zelfs niet wanneer het gaat om mensen die jou zouden kunnen troosten, dan wordt je daarvan juist meer onrustig, en dat bén je juist al. Daar wil je van af. Idd, vooral wel naar de huisarts gaan en evt ook wat doen met de andere tips, van bewegen en mediteren etc. Kijk wel een beetje uit met je vertrouwen te leggen in die oxazepammetjes. Das een hulpmiddel, om je door een lastiger periode te sleuren. Uiteindelijk kun je het gewoon zelf. Maar dat zal best wat tijd kunnen kosten. Ik hoop dat ue snel de zorg krijgt die je nodig hebt, want dat werkt natuurlijk het allerbest, maar wellicht kun je, tot die hulp er echt voor jou is al wel wekelijks bij de huisarts, POH GGZ of een locale psycholoog terecht, ter overbrugging. Sterkte gewenst.
En wellicht hoopgevend, ik heb ook een zware periode van paniekaanval naar paniekaanval geleefd, een boel oxazepam geslikt etc, maar intussen is de laatste paniekaanval al meer dan mijn halve leven geleden, en ik gebruik helemaal geen medicatie meer.
En wellicht hoopgevend, ik heb ook een zware periode van paniekaanval naar paniekaanval geleefd, een boel oxazepam geslikt etc, maar intussen is de laatste paniekaanval al meer dan mijn halve leven geleden, en ik gebruik helemaal geen medicatie meer.
woensdag 24 november 2021 om 22:51
Boel therapie, maar vooral ook het de tijd geven. Want het kost gewoon tijd. Hoe graag je ook wil dat een rondje therapie en een pil gelijk voor de oplossing zorgen. Zo werkt het meestal niet. In therapie leer je jezelf beter kennen, leer je je valkuilen en hoe je ermee om kunt gaan. Je krijgt allemaal manieren aangereikt waarmee je om kunt gaan met je issues en daar zitten meestal wel dingen tussen die voor jou goed werken. En die bouw je in in je normale leven. En dan leef je door. En dan slaat soms de frustratie toe, want dan denk je ‘jeumig heb ik zo hard aan mezelf en mijn leven gewerkt, voelt het nog steeds helemaal kut’…en dat frustreert je en kan voor een terugslagje zorgen. Maar dan ben je ineens een poosje verder in je leven en realiseer je je ineens. Wtf, dit beangstigde me altijd, en ik realiseer me nu ineens dat ik helemaal niet of amper angstig was. Of, in mijn geval, wat ook echt hielp was…accepteren dat ik in sommige dingen angstig ben. Niet meer vechten tegen die angst, want dat is veel vermoeiender en frustrerender dan de originele angst en juist door die spanning kun je je meer angstig voelen. Je hoeft er niet in rond te wentelen, of het als excuus te gebruiken, maar als je voor jezelf accepteert, ‘dit ben ik en dit vind ik spannend, en dat is ok’, dan is dat gegeven op zichzelf al een stuk rustgevender dan wanneer je denkt, ‘kut, ik ben bang, dat mag niemand zien, want dan sta ik voor lul, de hele boel loopt in de soep’ en dat soort gedoe. Nee, jij bent gewoon jij, en soms ben je bang of zit je in de stress. Nou en. Geeft helemaal niks. Heeft sowieso bijna iedereen en hoort gewoon bij het leven. Hoe drukker jij je erom maakt, hoe meer het je in de weg staat. Daarnaast…emoties zijn vluchtig. Door de gedachten die je erbij hebt, die vaak best negatief kunnen zijn, maak je ze zwaarder en langduriger. Kop op hoor! Het is nu even helemaal kut, maar dat wordt echt beter zodra je de relevante hulp krijgt, en tot die tijd kun je gebruik maken van de hulp die al wel voorhanden is. Ook daarmee kun je al stappen vooruit maken.
vrijdag 26 november 2021 om 10:42
Ik herken het en snap de frustratie. Je hebt lichamelijke klachten, maar ze vinden niets dus gooien ze het op mentaal.
Bij mij vonden ze niets en nu ga ik naar een psycholoog ook een maand wachttijd helaas. Heb ook kalmering middel gekregen, dezelfde als jou en neem ze alleen in nood.
Maanden moeten wachten op hulp er moet een tussen oplossing zijn toch?
Ik heb me uiteindelijk ook ziek gemeld met gevolg dat contract niet wordt verlengt. Wordt nu bij uwv aangemeld. Gelukkig wilt mijn werkgever mij wel een 2e kans geven en mag ik terug komen.
Ik werk nu tijdelijk halve dagen en ga zo kijken of ik met werkgever en uwv eruit kom, zodat ik straks wel weer volledig mee kan draaien.
Het is niet niks, zorg voor afleiding en leuke mensen om je heen en geef bij je huisarts aan dat je echt niet maanden kan wachten. In het ergste geval is er een crisisdienst, maar ik denk dat zoiets best heftig is gezien ze het dan gelijk gaan hebben over opname.
Bij mij vonden ze niets en nu ga ik naar een psycholoog ook een maand wachttijd helaas. Heb ook kalmering middel gekregen, dezelfde als jou en neem ze alleen in nood.
Maanden moeten wachten op hulp er moet een tussen oplossing zijn toch?
Ik heb me uiteindelijk ook ziek gemeld met gevolg dat contract niet wordt verlengt. Wordt nu bij uwv aangemeld. Gelukkig wilt mijn werkgever mij wel een 2e kans geven en mag ik terug komen.
Ik werk nu tijdelijk halve dagen en ga zo kijken of ik met werkgever en uwv eruit kom, zodat ik straks wel weer volledig mee kan draaien.
Het is niet niks, zorg voor afleiding en leuke mensen om je heen en geef bij je huisarts aan dat je echt niet maanden kan wachten. In het ergste geval is er een crisisdienst, maar ik denk dat zoiets best heftig is gezien ze het dan gelijk gaan hebben over opname.
vrijdag 26 november 2021 om 11:05
Ik ben gisteren bij de dokter geweest, ze had uitgebreid overleg gehad met mijn vorige psychiater maar omdat we al zoveel verschillende medicatie hebben geprobeerd, en mijn psychiater had aangegeven dat de medicatie die ik nu neem mij stabiel zou moeten houden, wilde ze niks veranderen aan mijn medicatie. Voor mij een teleurstelling, ik hoopte dat we nog wat anders konden proberen om de paniek en angst tegen te gaan. Over opname hebben we het gehad, alleen dat raadde ze niet aan omdat ik dan op een afdeling terecht zou komen met allerlei onbekende mensen die ook psychische klachten hebben, en dat zou niet goed voor mij zijn. Ik mag tijdelijk wat meer oxazepam nemen en voor de rest afleiding zoeken. Ik heb morgen een afspraak over woningruil, ik hoop dat die doorgaat en dat het mag slagen. Dat zou me zoveel rust geven. Mijn vriend is het er eigenlijk niet mee eens, omdat het een woning is 20 minuten van waar ik nu woon. En omdat hij denkt dat de angst in mij zit. Maar het enige wat ik wil is weg waar ik nu woon, weg van de buurman. Ik zit nu op mijn werk en voel de paniek en spanning weer opkomen. Ik probeer het zo lang mogelijk vol te houden en als het niet gaat dan geef ik dat aan.
@suikerspinx wat naar dat jij hetzelfde ervaart. Dat hele traject met werkgever en UWV heb ik al doorlopen. Welk kalmeringsmiddel heb jij gekregen?
@suikerspinx wat naar dat jij hetzelfde ervaart. Dat hele traject met werkgever en UWV heb ik al doorlopen. Welk kalmeringsmiddel heb jij gekregen?
