Psyche
alle pijlers
Paniekstoornis positieve verhalen
dinsdag 27 december 2016 om 10:33
Goedemorgen,
Graag zou ik wat positieve verhalen willen horen over mensen die van hun Paniekstoornis af zijn gekomen.
En hoe dit gelukt is? Ik volg momenteel Psychotherapie (cognitieve gedragstherapie,
Ik merk dat het wel beter gaat maar ik ben er nog lang niet helaas.
De afgelopen tijd ben ik vaak benauwd en hier word ik angstig van. Ik vind het heel erg vervelend dat het er is en het belemmerd mij in mijn doen en laten. (ik ben er te veel mee bezig) Afleiding zoeken doe ik zeker maar dit helpt niet altijd.
Graag zou ik verhalen horen waarbij iemand iets soorgelijks heeft meegemaakt en hier vanaf is gekomen.
Ik ben een lange tijd heel positief geweest maar de moed zakt me een beetje in de schoenen helaas..
Bedankt alvast!
Graag zou ik wat positieve verhalen willen horen over mensen die van hun Paniekstoornis af zijn gekomen.
En hoe dit gelukt is? Ik volg momenteel Psychotherapie (cognitieve gedragstherapie,
Ik merk dat het wel beter gaat maar ik ben er nog lang niet helaas.
De afgelopen tijd ben ik vaak benauwd en hier word ik angstig van. Ik vind het heel erg vervelend dat het er is en het belemmerd mij in mijn doen en laten. (ik ben er te veel mee bezig) Afleiding zoeken doe ik zeker maar dit helpt niet altijd.
Graag zou ik verhalen horen waarbij iemand iets soorgelijks heeft meegemaakt en hier vanaf is gekomen.
Ik ben een lange tijd heel positief geweest maar de moed zakt me een beetje in de schoenen helaas..
Bedankt alvast!
dinsdag 27 december 2016 om 10:44
Mijn man heeft een paniekstoornis. Het is niet over maar er is wel heel goed mee te leven. Hij werkt fulltime maar slikt wel medicijnen. Ongeveer 1 keer per maand heeft hij een "aanval". In tijden van stress is dat vaker. Maar hij heeft een volwaardig leven. Werk-gezin-vrienden-familie etc. Het is iets dat bij hem is gaan horen. Het is heel lastig maar er valt mee te leven. Voor hem is acceptatie de "oplossing" geweest.
dinsdag 27 december 2016 om 10:47
Wat is bij jou de oorzaak van de paniek?
Bij mij was het pure oververmoeidheid. Dus bij mij heeft rust, rust, rust geholpen. Dus ook qua werk. En sociale verplichtingen..
Naar mate mijn zenuwstelsel genas, nam ook de angst af.
Verder heeft mij geholpen het stoplicht;
Voelt iets als rood - niet doen
Voelt iets als oranje - maak het kleiner of zie het als oefening waardoor je de angst kunt verdragen
Voelt iets als groen - doen
Zo kan bijvoorbeeld naar een drukke verjaardag als rood voelen, maak dit dan kleiner, vraag of je op een ander rustig moment op de koffie mag komen.
Voelt een autorit van een uur als rood, kijk dan of iemand je kan brengen of de trein bijvoorbeeld als oranje voelt.
Probeer alleen groen en 1x per dag oranje te doen. Dan krijg heb je vertrouwen in de dingen die lukken!
Met kleine stapjes kom je er ook, het hoeft niet snel te gaan.
Even kort uitgelegd, maar dit heeft mij erg geholpen.
Bij mij was het pure oververmoeidheid. Dus bij mij heeft rust, rust, rust geholpen. Dus ook qua werk. En sociale verplichtingen..
Naar mate mijn zenuwstelsel genas, nam ook de angst af.
Verder heeft mij geholpen het stoplicht;
Voelt iets als rood - niet doen
Voelt iets als oranje - maak het kleiner of zie het als oefening waardoor je de angst kunt verdragen
Voelt iets als groen - doen
Zo kan bijvoorbeeld naar een drukke verjaardag als rood voelen, maak dit dan kleiner, vraag of je op een ander rustig moment op de koffie mag komen.
Voelt een autorit van een uur als rood, kijk dan of iemand je kan brengen of de trein bijvoorbeeld als oranje voelt.
Probeer alleen groen en 1x per dag oranje te doen. Dan krijg heb je vertrouwen in de dingen die lukken!
Met kleine stapjes kom je er ook, het hoeft niet snel te gaan.
Even kort uitgelegd, maar dit heeft mij erg geholpen.
dinsdag 27 december 2016 om 11:11
Bij mij heeft geholpen:
-antidepressiva
-sporten, om meer vertrouwen te krijgen in mijn lichaam (dacht dat mijn hart er mee zou ophouden soms)
-niet vermijden (ik ging elke dag toch 1x naar buiten, hoe bang ik ook was)
-acceptatie dat angst een beetje bij mij hoort, en ik er ook wel om kon lachen soms. Dit was wel, toen mijn angst van 10 op 10 naar 6 op tien was gegaan door bovenstaande. Lotgenotencontact hielp mij ook hierbij.
En een hele relaxte psycholoog, die geen trucjes deed waar ik echt niks aan had (als je piekert, zeg dan STOP!) maar gewoon heel relaxt was en me deed inzien dat ik mss wat bangig ben, en misschien een klein beetje koekoek, nou ja, pech dan, life goes on.
-antidepressiva
-sporten, om meer vertrouwen te krijgen in mijn lichaam (dacht dat mijn hart er mee zou ophouden soms)
-niet vermijden (ik ging elke dag toch 1x naar buiten, hoe bang ik ook was)
-acceptatie dat angst een beetje bij mij hoort, en ik er ook wel om kon lachen soms. Dit was wel, toen mijn angst van 10 op 10 naar 6 op tien was gegaan door bovenstaande. Lotgenotencontact hielp mij ook hierbij.
En een hele relaxte psycholoog, die geen trucjes deed waar ik echt niks aan had (als je piekert, zeg dan STOP!) maar gewoon heel relaxt was en me deed inzien dat ik mss wat bangig ben, en misschien een klein beetje koekoek, nou ja, pech dan, life goes on.
dinsdag 27 december 2016 om 11:15
Gele Suikerspin legt precies mijn ervaring uit.
Belangrijk ook om je te beseffen dat je angst voor de toekomst (bijv dat dit nooit meer over gaat of het idee dat je niet meer kan functioneren oid) gewoon onderdeel is van je stoornis. Neem een andere houding aan tegenover deze gedachten, neem ze niet te serieus en ga iets doen (niet lezen of tv kijken) om jezelf af te leiden. Bijvoorbeeld wandelen/sporten, schoonmaken, tekenen etc etc.
Belangrijk ook om je te beseffen dat je angst voor de toekomst (bijv dat dit nooit meer over gaat of het idee dat je niet meer kan functioneren oid) gewoon onderdeel is van je stoornis. Neem een andere houding aan tegenover deze gedachten, neem ze niet te serieus en ga iets doen (niet lezen of tv kijken) om jezelf af te leiden. Bijvoorbeeld wandelen/sporten, schoonmaken, tekenen etc etc.
dinsdag 27 december 2016 om 11:19
Ja met mij gaat inmiddels erg goed
Ik durfde anderhalf jaar geleden amper naar buiten, durfde in ieder geval niet naar de supermarkt en durfde niet met anderen het huis ui (meestal is dat andersom, dat je niet alleen durft, maar ik doe juist liever dingen alleen). En het vervelendste van allemaal: ik durfde niet naar werk. Met intensieve hulp ging het wat beter, maar werk bleef slecht gaan. Een klein jaar geleden ben ik gewisseld van werk en toen ging het meteen heel veel beter. Deze baan is wel ver onder mijn niveau en daarom ga ik binnenkort weer wisselen van baan, een stap omhoog zegmaar. Ik vind het doodeng en vraag me wel af of deze verandering niet te snel komt. Aan de andere kant gaat het dus al bijna een jaar heel goed. We gaan het zien!
Ik durfde anderhalf jaar geleden amper naar buiten, durfde in ieder geval niet naar de supermarkt en durfde niet met anderen het huis ui (meestal is dat andersom, dat je niet alleen durft, maar ik doe juist liever dingen alleen). En het vervelendste van allemaal: ik durfde niet naar werk. Met intensieve hulp ging het wat beter, maar werk bleef slecht gaan. Een klein jaar geleden ben ik gewisseld van werk en toen ging het meteen heel veel beter. Deze baan is wel ver onder mijn niveau en daarom ga ik binnenkort weer wisselen van baan, een stap omhoog zegmaar. Ik vind het doodeng en vraag me wel af of deze verandering niet te snel komt. Aan de andere kant gaat het dus al bijna een jaar heel goed. We gaan het zien!
dinsdag 27 december 2016 om 11:23
quote:tigri schreef op 27 december 2016 @ 11:11:
En een hele relaxte psycholoog, die geen trucjes deed waar ik echt niks aan had (als je piekert, zeg dan STOP!) maar gewoon heel relaxt was en me deed inzien dat ik mss wat bangig ben, en misschien een klein beetje koekoek, nou ja, pech dan, life goes on.
Dat heeft bij mij juist wel erg geholpen, zo zie je maar dat voor iedereen wat anders werkt
Overigens niet echt bij piekeren, maar als er een paniekaanval opkomt. Dan word ik even heel boos op mezelf: godverdomme zanahoria, dat gaan we dus echt even niet doen, doe normaal, dit slaat echt nergens op.
En dat helpt, dan zet de paniek niet door! En verder probeer ik dan wel weer aardig te zijn voor mezelf (dat is nog een puntje waar aan gewerkt wordt haha).
En een hele relaxte psycholoog, die geen trucjes deed waar ik echt niks aan had (als je piekert, zeg dan STOP!) maar gewoon heel relaxt was en me deed inzien dat ik mss wat bangig ben, en misschien een klein beetje koekoek, nou ja, pech dan, life goes on.
Dat heeft bij mij juist wel erg geholpen, zo zie je maar dat voor iedereen wat anders werkt
Overigens niet echt bij piekeren, maar als er een paniekaanval opkomt. Dan word ik even heel boos op mezelf: godverdomme zanahoria, dat gaan we dus echt even niet doen, doe normaal, dit slaat echt nergens op.
En dat helpt, dan zet de paniek niet door! En verder probeer ik dan wel weer aardig te zijn voor mezelf (dat is nog een puntje waar aan gewerkt wordt haha).
dinsdag 27 december 2016 om 11:26
Ik heb in het verleden een paniekstoornis gehad en ben daar helemaal vanaf.
Voornamelijk doordat ik begreep wat er aan de hand was en zag dat ik zelf die paniekaanvallen moest gaan stoppen.
Door ademhalingsoefeningen en door mezelf te dwingen om de angst op te zoeken ben ik er vanaf gekomen.
Voornamelijk doordat ik begreep wat er aan de hand was en zag dat ik zelf die paniekaanvallen moest gaan stoppen.
Door ademhalingsoefeningen en door mezelf te dwingen om de angst op te zoeken ben ik er vanaf gekomen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 27 december 2016 om 11:40
Ik heb ook een paniekstoornis. Gele suikerspin schrijft goeie dingen. Bij mij wordt het ook erger als ik erg moe ben. Toen ik in een burn out belandde ging het dus helemaal los, de hel echt.
Nu gaat het goed met me. Ik heb hulp gehad van een fantastische psycholoog en fysio. En aan het boek : A life at last. Dat is echt mijn nieuwe bijbel geworden. Ik heb het maanden overal mee naar toe gesleept . Zonder dit boek was ik er nu nog niet bovenop denk ik. Google maar eens , de schrijver heeft ook een website opgezet. Ik las het voel hier op Viva als tip en ben de poster nog steeds eeuwig dankbaar.
Verder wilde ik absoluut niet aan de medicatie en ben ook ontzettend blij dat ik daar nooit aan begonnen ben !
De truc is eigenlijk om "gewoon" door te gaan met je leven . Makkelijk gezegd misschien maar het helpt echt. Andere focus dus niet continue maar bedenken hoe je je voelt , wat je voelt etc. Paniek is overbelasting van je zenuwstelsel die een weg naar buiten zoekt. Meer is het niet. Zodra je dat gaat inzien en stopt met zoeken naar oplossingen buiten jezelf om dan zul je merken dat het beter gaat. Accepteren is het sleutelwoord !!
Sterkte !!
Nu gaat het goed met me. Ik heb hulp gehad van een fantastische psycholoog en fysio. En aan het boek : A life at last. Dat is echt mijn nieuwe bijbel geworden. Ik heb het maanden overal mee naar toe gesleept . Zonder dit boek was ik er nu nog niet bovenop denk ik. Google maar eens , de schrijver heeft ook een website opgezet. Ik las het voel hier op Viva als tip en ben de poster nog steeds eeuwig dankbaar.
Verder wilde ik absoluut niet aan de medicatie en ben ook ontzettend blij dat ik daar nooit aan begonnen ben !
De truc is eigenlijk om "gewoon" door te gaan met je leven . Makkelijk gezegd misschien maar het helpt echt. Andere focus dus niet continue maar bedenken hoe je je voelt , wat je voelt etc. Paniek is overbelasting van je zenuwstelsel die een weg naar buiten zoekt. Meer is het niet. Zodra je dat gaat inzien en stopt met zoeken naar oplossingen buiten jezelf om dan zul je merken dat het beter gaat. Accepteren is het sleutelwoord !!
Sterkte !!
dinsdag 27 december 2016 om 11:41
Vriend heeft/had een paniekstoornis. Bij hem dat als hij gestrest is dat hij heel misselijk wordt en dat is een ramp als je een overgeeft fobie hebt..
Zijn onderliggende probleem, zijn depressie aanpakken, heeft het goed verminderd. Nu heeft hij er soms past van en we hebben samen een 'plan' opgesteld wat we kunnen doen. Geeft houvast. En ik handel daar ook naar, zelf zit hij dan zo diep in dat hij niet meer kan nadenken
Zijn onderliggende probleem, zijn depressie aanpakken, heeft het goed verminderd. Nu heeft hij er soms past van en we hebben samen een 'plan' opgesteld wat we kunnen doen. Geeft houvast. En ik handel daar ook naar, zelf zit hij dan zo diep in dat hij niet meer kan nadenken
dinsdag 27 december 2016 om 11:45
quote:Zanahoria schreef op 27 december 2016 @ 11:23:
[...]
Dat heeft bij mij juist wel erg geholpen, zo zie je maar dat voor iedereen wat anders werkt
Overigens niet echt bij piekeren, maar als er een paniekaanval opkomt. Dan word ik even heel boos op mezelf: godverdomme zanahoria, dat gaan we dus echt even niet doen, doe normaal, dit slaat echt nergens op.
En dat helpt, dan zet de paniek niet door! En verder probeer ik dan wel weer aardig te zijn voor mezelf (dat is nog een puntje waar aan gewerkt wordt haha).Vechten tegen jezelf heeft geen enkele zin. Dan blijft het terugkomen. Accepteren , over je heen laten komen is de manier. Je geeft het veel te veel macht als je je er tegen verzet en trucjes gaat toepassen.
[...]
Dat heeft bij mij juist wel erg geholpen, zo zie je maar dat voor iedereen wat anders werkt
Overigens niet echt bij piekeren, maar als er een paniekaanval opkomt. Dan word ik even heel boos op mezelf: godverdomme zanahoria, dat gaan we dus echt even niet doen, doe normaal, dit slaat echt nergens op.
En dat helpt, dan zet de paniek niet door! En verder probeer ik dan wel weer aardig te zijn voor mezelf (dat is nog een puntje waar aan gewerkt wordt haha).Vechten tegen jezelf heeft geen enkele zin. Dan blijft het terugkomen. Accepteren , over je heen laten komen is de manier. Je geeft het veel te veel macht als je je er tegen verzet en trucjes gaat toepassen.
dinsdag 27 december 2016 om 12:01
quote:rascalles schreef op 27 december 2016 @ 11:45:
[...]
Vechten tegen jezelf heeft geen enkele zin. Dan blijft het terugkomen. Accepteren , over je heen laten komen is de manier. Je geeft het veel te veel macht als je je er tegen verzet en trucjes gaat toepassen.
Dat is dus niet waar in dit geval, en mijn psycholoog is het daar mee eens.
De gedachten waar ik last van heb zijn bijvoorbeeld dat ik flauw ga vallen, dat ik last van mijn hart heb etc. Als ik dat accepteer en over me heen laat komen, dan worden die gedachtes voor mij waar. En ze zijn niet waar, en dát is wat ik mezelf op dat moment snel even heel duidelijk moet maken. Anders gaan die gedachten júist een eigen leven leiden, omdat ik ze niet bevecht.
Dat staat los van over het algemeen accepteren dat je angst en paniek hebt. Dat heb ik nog niet volledig geaccepteerd, maar ben al wel een heel eind. Ik heb geaccepteerd dat het waarschijnlijk altijd een beetje bij me zal blivjen.
[...]
Vechten tegen jezelf heeft geen enkele zin. Dan blijft het terugkomen. Accepteren , over je heen laten komen is de manier. Je geeft het veel te veel macht als je je er tegen verzet en trucjes gaat toepassen.
Dat is dus niet waar in dit geval, en mijn psycholoog is het daar mee eens.
De gedachten waar ik last van heb zijn bijvoorbeeld dat ik flauw ga vallen, dat ik last van mijn hart heb etc. Als ik dat accepteer en over me heen laat komen, dan worden die gedachtes voor mij waar. En ze zijn niet waar, en dát is wat ik mezelf op dat moment snel even heel duidelijk moet maken. Anders gaan die gedachten júist een eigen leven leiden, omdat ik ze niet bevecht.
Dat staat los van over het algemeen accepteren dat je angst en paniek hebt. Dat heb ik nog niet volledig geaccepteerd, maar ben al wel een heel eind. Ik heb geaccepteerd dat het waarschijnlijk altijd een beetje bij me zal blivjen.
dinsdag 27 december 2016 om 12:02
quote:rascalles schreef op 27 december 2016 @ 11:45:
[...]
Vechten tegen jezelf heeft geen enkele zin. Dan blijft het terugkomen. Accepteren , over je heen laten komen is de manier. Je geeft het veel te veel macht als je je er tegen verzet en trucjes gaat toepassen.Vechten was juist bij mij de reden dat een aanval doorzette. Het willen onderdrukken en ''het mag niet gebeuren'' (want het is zo eng en ik ben bang dat ik dood ga) maakten de paniek alleen maar erger. Het heeft mij enorm geholpen de paniek er gewoon te laten zijn, het mag gewoon gebeuren en als het komt dan gebeurt er niks ergs. Ik zocht ook vaak afleiding wanneer ik het aan voelde komen door bv facebook te kijken op mijn mobiel. Daar zakte het altijd wel van maar zodra ik m'n mobiel dan weer weg legde kwam het weer. Vriend heeft me toen de tip gegeven het eens gewoon te laten gebeuren zodat ik zou kunnen zien er weer op eigen kracht uit te kunnen komen. Doordat dat lukte heb ik meer vertrouwen gekregen in mezelf. Ik ben er nog niet. Met fases komt de paniek ineens weer terug, dit zijn meestal geen aanvallen maar het is meer een constant gevoel van super-alertheid in mijn lijf. Ik kan er inmiddels wel beter vanaf een afstand naar kijken en het gewoon laten zijn wat het is.
[...]
Vechten tegen jezelf heeft geen enkele zin. Dan blijft het terugkomen. Accepteren , over je heen laten komen is de manier. Je geeft het veel te veel macht als je je er tegen verzet en trucjes gaat toepassen.Vechten was juist bij mij de reden dat een aanval doorzette. Het willen onderdrukken en ''het mag niet gebeuren'' (want het is zo eng en ik ben bang dat ik dood ga) maakten de paniek alleen maar erger. Het heeft mij enorm geholpen de paniek er gewoon te laten zijn, het mag gewoon gebeuren en als het komt dan gebeurt er niks ergs. Ik zocht ook vaak afleiding wanneer ik het aan voelde komen door bv facebook te kijken op mijn mobiel. Daar zakte het altijd wel van maar zodra ik m'n mobiel dan weer weg legde kwam het weer. Vriend heeft me toen de tip gegeven het eens gewoon te laten gebeuren zodat ik zou kunnen zien er weer op eigen kracht uit te kunnen komen. Doordat dat lukte heb ik meer vertrouwen gekregen in mezelf. Ik ben er nog niet. Met fases komt de paniek ineens weer terug, dit zijn meestal geen aanvallen maar het is meer een constant gevoel van super-alertheid in mijn lijf. Ik kan er inmiddels wel beter vanaf een afstand naar kijken en het gewoon laten zijn wat het is.
dinsdag 27 december 2016 om 12:06
Ook een tip die ik van de dokter kreeg die ik toe kon passen wanneer een aanval zich doorzette: ga iets intensiefs doen met je lijf. Ren de trap op, doe sit ups oid. Je hebt tijdens een paniekaanval een verhoogde hartslag / ademhaling en door actief te gaan bewegen klopt hetgeen je met je lijf doet met wat je ademhaling en hartslag doen.
dinsdag 27 december 2016 om 12:10
dinsdag 27 december 2016 om 12:14
quote:Sweety2015 schreef op 27 december 2016 @ 12:10:
Omarm je angst alsof het een bang kind is...
Erken het..het mag er zijn..wegduwen maakt het erger.
Verder hele goede therapie bij gespecialiseerde kliniek
Rust, mediteren, sporten, wandelen,
Mindfulness
Angst is een emotie die er altijd zal zijn...en dat mag ook..En dit
Omarm je angst alsof het een bang kind is...
Erken het..het mag er zijn..wegduwen maakt het erger.
Verder hele goede therapie bij gespecialiseerde kliniek
Rust, mediteren, sporten, wandelen,
Mindfulness
Angst is een emotie die er altijd zal zijn...en dat mag ook..En dit
dinsdag 27 december 2016 om 12:16
quote:JeMappelle schreef op 27 december 2016 @ 12:02:
[...]
Vechten was juist bij mij de reden dat een aanval doorzette. Het willen onderdrukken en ''het mag niet gebeuren'' (want het is zo eng en ik ben bang dat ik dood ga) maakten de paniek alleen maar erger.Oja maar er is een verschil tussen "het mag niet gebeuren" en "het mag wel gebeuren, maar de reden klopt niet". In mijn geval bevecht is dus de reden, ik ga niet dood etc. En dat laat de paniek meteen een stuk afnemen. En juist dat ik de paniek daarmee enigszins onder controle heb, geeft mij het vertrouwen dat ik het aankan.
[...]
Vechten was juist bij mij de reden dat een aanval doorzette. Het willen onderdrukken en ''het mag niet gebeuren'' (want het is zo eng en ik ben bang dat ik dood ga) maakten de paniek alleen maar erger.Oja maar er is een verschil tussen "het mag niet gebeuren" en "het mag wel gebeuren, maar de reden klopt niet". In mijn geval bevecht is dus de reden, ik ga niet dood etc. En dat laat de paniek meteen een stuk afnemen. En juist dat ik de paniek daarmee enigszins onder controle heb, geeft mij het vertrouwen dat ik het aankan.
dinsdag 27 december 2016 om 12:21
quote:Zanahoria schreef op 27 december 2016 @ 12:01:
[...]
Dat is dus niet waar in dit geval, en mijn psycholoog is het daar mee eens.
De gedachten waar ik last van heb zijn bijvoorbeeld dat ik flauw ga vallen, dat ik last van mijn hart heb etc. Als ik dat accepteer en over me heen laat komen, dan worden die gedachtes voor mij waar. En ze zijn niet waar, en dát is wat ik mezelf op dat moment snel even heel duidelijk moet maken. Anders gaan die gedachten júist een eigen leven leiden, omdat ik ze niet bevecht.
Dat staat los van over het algemeen accepteren dat je angst en paniek hebt. Dat heb ik nog niet volledig geaccepteerd, maar ben al wel een heel eind. Ik heb geaccepteerd dat het waarschijnlijk altijd een beetje bij me zal blivjen.Die gedachten worden helemaal niet waar natuurlijk. Maar doordat jij met jezelf in conclaaf gaat zul je nooit merken dat er uiteindelijk niets gebeurd als je het gewoon over je heen laat komen en blijf je vechten tegen die gevoelens. Die strijd ga je niet winnen en kom je er nooit van af. Maar goed , ieder zn manier.
[...]
Dat is dus niet waar in dit geval, en mijn psycholoog is het daar mee eens.
De gedachten waar ik last van heb zijn bijvoorbeeld dat ik flauw ga vallen, dat ik last van mijn hart heb etc. Als ik dat accepteer en over me heen laat komen, dan worden die gedachtes voor mij waar. En ze zijn niet waar, en dát is wat ik mezelf op dat moment snel even heel duidelijk moet maken. Anders gaan die gedachten júist een eigen leven leiden, omdat ik ze niet bevecht.
Dat staat los van over het algemeen accepteren dat je angst en paniek hebt. Dat heb ik nog niet volledig geaccepteerd, maar ben al wel een heel eind. Ik heb geaccepteerd dat het waarschijnlijk altijd een beetje bij me zal blivjen.Die gedachten worden helemaal niet waar natuurlijk. Maar doordat jij met jezelf in conclaaf gaat zul je nooit merken dat er uiteindelijk niets gebeurd als je het gewoon over je heen laat komen en blijf je vechten tegen die gevoelens. Die strijd ga je niet winnen en kom je er nooit van af. Maar goed , ieder zn manier.
dinsdag 27 december 2016 om 12:22
quote:Zanahoria schreef op 27 december 2016 @ 12:16:
[...]
Oja maar er is een verschil tussen "het mag niet gebeuren" en "het mag wel gebeuren, maar de reden klopt niet". In mijn geval bevecht is dus de reden, ik ga niet dood etc. En dat laat de paniek meteen een stuk afnemen. En juist dat ik de paniek daarmee enigszins onder controle heb, geeft mij het vertrouwen dat ik het aankan.Ah zo. Nu snap ik je beter.
[...]
Oja maar er is een verschil tussen "het mag niet gebeuren" en "het mag wel gebeuren, maar de reden klopt niet". In mijn geval bevecht is dus de reden, ik ga niet dood etc. En dat laat de paniek meteen een stuk afnemen. En juist dat ik de paniek daarmee enigszins onder controle heb, geeft mij het vertrouwen dat ik het aankan.Ah zo. Nu snap ik je beter.
dinsdag 27 december 2016 om 12:25
