Psyche
alle pijlers
partner opgenomen na psychose
donderdag 18 februari 2010 om 00:42
Beste Slagroom,
Ja, ik besef dat het ontzettend moeilijk voor de omgeving is als je in een psychose zit. Ik vind het ook echt heel rot voor jou.
Ik heb al heel vaak een psychose gehad. Ben de tel kwijt geraakt, maar ben de laatste jaren iets stabieler. De psychoses zijn minder diep en ik ben er sneller uit. Ik woon in een ziekenhuis, omdat ik niet meer in de maatschappij kon wonen. Ik was te vaak psychotisch.
Mijn psychoses begonnen meestal nadat ik een tijdje met de medicatie was gestopt. Ik deed dat behoorlijk stiekem. In het begin voelde ik me dan beter, want ik had dan geen last van de nare bijwerkingen meer, maar na een week of 5 was het meestal mis. Iedere keer dacht ik weer dat ik nú wel zonder pillen kon. Een gedachte die nog steeds dikwijls terugkeert. Op de opname-afdeling belandde ik ook meestal in de separeer, omdat ik medicatie weigerde en een gevaar voor mezelf was. Ik vind het heel erg moeilijk om medicatie te accepteren.
Ik heb nu al jaren een RM met dwangmedicatie, dus ik heb niet zo veel keus.
Ik krijg een risperdal-depot eens in de twee weken. Daarnaast slik ik nog wel andere pillen, maar het depot is de basis. Ik ondervind er weinig bijwerkingen van en dat is een groot pluspunt, want daardoor is het voor mij wat beter te accepteren.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je vriend er bovenop komt. Ik ben vaak behoorlijk somber na zo'n periode. Op dit moment ben ik dat ook, maar ik zie weer lichtpuntjes. Ook dankzij een paar fijne meiden op het topic dat ik een tijdje geleden gestart ben.
Succes en groetjes van Annemeike
Ja, ik besef dat het ontzettend moeilijk voor de omgeving is als je in een psychose zit. Ik vind het ook echt heel rot voor jou.
Ik heb al heel vaak een psychose gehad. Ben de tel kwijt geraakt, maar ben de laatste jaren iets stabieler. De psychoses zijn minder diep en ik ben er sneller uit. Ik woon in een ziekenhuis, omdat ik niet meer in de maatschappij kon wonen. Ik was te vaak psychotisch.
Mijn psychoses begonnen meestal nadat ik een tijdje met de medicatie was gestopt. Ik deed dat behoorlijk stiekem. In het begin voelde ik me dan beter, want ik had dan geen last van de nare bijwerkingen meer, maar na een week of 5 was het meestal mis. Iedere keer dacht ik weer dat ik nú wel zonder pillen kon. Een gedachte die nog steeds dikwijls terugkeert. Op de opname-afdeling belandde ik ook meestal in de separeer, omdat ik medicatie weigerde en een gevaar voor mezelf was. Ik vind het heel erg moeilijk om medicatie te accepteren.
Ik heb nu al jaren een RM met dwangmedicatie, dus ik heb niet zo veel keus.
Ik krijg een risperdal-depot eens in de twee weken. Daarnaast slik ik nog wel andere pillen, maar het depot is de basis. Ik ondervind er weinig bijwerkingen van en dat is een groot pluspunt, want daardoor is het voor mij wat beter te accepteren.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je vriend er bovenop komt. Ik ben vaak behoorlijk somber na zo'n periode. Op dit moment ben ik dat ook, maar ik zie weer lichtpuntjes. Ook dankzij een paar fijne meiden op het topic dat ik een tijdje geleden gestart ben.
Succes en groetjes van Annemeike
donderdag 18 februari 2010 om 22:40
Hoi annemeike, wat lief dat je dat vraagt!
Ik ben me aan het inlezen op jouw topic maar het zijn nogal wat pagina's
De situatie is voor hem nog hetzelfde, hij neemt geen medicatie. Ik heb nu gezegd dat ik even lucht nodig heb voor mezelf en ik zoek andere woonruimte. Hoe de relatie zich verder zal ontwikkelen dat weet ik nog niet, ik zie het wel.
Ik neem nu iig de rust en ruimte voor mezelf die ik oh zo hard nodig heb.
Hoe het verder gaat met zijn opname weet ik ook niet, zal nog wel een gesprek over komen neem ik aan. Over anderhalve week loopt zijn periode van 3 weken verplichte opname af en ik heb geen idee of ze hem weer laten gaan zonder medicatie.
Hij is erg rustig op het moment dus dat zal voor hem spreken maar hier en daar is hij nog wel wat verward.
Annemeike, ik heb nog niet je hele topic gelezen maar ik vind je een kanjer!
Ik ben me aan het inlezen op jouw topic maar het zijn nogal wat pagina's
De situatie is voor hem nog hetzelfde, hij neemt geen medicatie. Ik heb nu gezegd dat ik even lucht nodig heb voor mezelf en ik zoek andere woonruimte. Hoe de relatie zich verder zal ontwikkelen dat weet ik nog niet, ik zie het wel.
Ik neem nu iig de rust en ruimte voor mezelf die ik oh zo hard nodig heb.
Hoe het verder gaat met zijn opname weet ik ook niet, zal nog wel een gesprek over komen neem ik aan. Over anderhalve week loopt zijn periode van 3 weken verplichte opname af en ik heb geen idee of ze hem weer laten gaan zonder medicatie.
Hij is erg rustig op het moment dus dat zal voor hem spreken maar hier en daar is hij nog wel wat verward.
Annemeike, ik heb nog niet je hele topic gelezen maar ik vind je een kanjer!
donderdag 18 februari 2010 om 23:48
Ja, Slagroom, best kans dat hij nog een verlenging van drie weken krijgt van die IBS en als hij pech heeft krijgt hij een RM, maar dat moet de rechter bepalen en dan moet wel op de voorgrond staan dat hij een gevaar is voor zichzelf of voor een ander en moet het duidelijk zijn dat het niet verantwoord is om hem met ontslag te laten gaan.
Dat topic lezen dat ik heb gestart is wel een heel karwei!!! Dat is volgens mij bijna niet te doen, maar ik waardeer je poging. We schrijven op dat topic met een paar heel lieve meiden die elkaar enorm steunen. Ben ik heel blij mee en ik heb er veel aan.
Heeft jouw vriend een diagnose gekregen en zo ja, kan hij zich daar in vinden? Vast niet. Dat is ook heel moeilijk.
Dat topic lezen dat ik heb gestart is wel een heel karwei!!! Dat is volgens mij bijna niet te doen, maar ik waardeer je poging. We schrijven op dat topic met een paar heel lieve meiden die elkaar enorm steunen. Ben ik heel blij mee en ik heb er veel aan.
Heeft jouw vriend een diagnose gekregen en zo ja, kan hij zich daar in vinden? Vast niet. Dat is ook heel moeilijk.
maandag 22 februari 2010 om 12:52
Hoi, jeetje.. ik zat te kijken naar topics over psygoses omdat mijn "nieuwe" vriend (gaan nu een half jaar met elkaar) een drugsverleden heeft gehad, is abslouut geen standaard junk zonder tanden of iets, maar gewoon een lieve jongen die zijn problemen weg gedrugst heeft.. hij is nu al 5 jaar helemaal overal vanaf heeft alleen 1x per jaar lichte tot zwaardere psygoses, ik d8 altijd, ach daar kan ik wel mee leven,, maar nu hij er een heeft weet ik niet zo goed wat ik moet doen.. hij heeft geen zware gelukkig maar is down, huilt veel, sluit zich op in zijn kamer, komt niet meer buiten, enorm paranoïde ,denkt dat iedereen hem achtervolgd en wil pakken. ik heb geen kontakt met zijn ouders waar hij woont omdat die tegen onze relatie zijn, ik heb nl kinderen en dat vinden hun een te zware belasting voor hem, HIJ IS 30!!! hij zelf denkt er gelukkig anders over maar door zijn straatvrees zie ik hem nu amper. heb hem wel aan de telefoon en probeer hem dan de positieve kanten van het leven te laten zien, na zo een gesprek is hij wat rustiger maar vervolgens duikt hij weer zijn bed in, het is begonnen nadat hij zijn ritme om ging gooien, hij werkte niet vanwege ontslag maar lag tot 4 uur smiddags op bed en leefde snachts tot 6 uur.. dat is natuurlijk ook al niet goed, hij slikt clozapine om psygoses tegen te gaan maar zo te zien werkt t niet echt.. hij werkt nu wel weer maar een paar dagen per week, als ik hem zo zie denk ik: laaaaaaaat maar, werkt niet, ligt de hele dag op zijn bed ect ect maar weet ook hoe hij hiervoor was, zo lief zo behulpzaam en zo leuk met de kinderen. hij wil geen hulp van mij, terwijl ik hem juist echt wil helpen! heb jij dat ook? je zo machteloos voelen?
bij mij valt t alles mee als ik jouw verhaal zo lees, maar ben denk ik niets gewend öf de relatie is er nog te pril voor..
bij mij valt t alles mee als ik jouw verhaal zo lees, maar ben denk ik niets gewend öf de relatie is er nog te pril voor..
maandag 22 februari 2010 om 21:55
hoi mnlove,
wat vervelend voor jou en zeker ook voor je vriend!
Mag ik vragen hoe je weet dat het deze keer ook een psychose is? Als mijn vriend nml psychotisch is dan kan ik hem niet thuis houden maar moet hij echt opgenomen worden.
Wat ik zo lees uit je verhaal, en please correct me if i'm wrong, klinkt het meer als een depressieve periode. Kan dat? Is hij Manisch-depressief misschien?
Dat zijn ouders zo voor hem zorgen dat vind ik echt bewonderenswaardig, en niets ten nadele van jou maar voor mensen met een psychische kwetsbaarheid kunnen kinderen bijvoorbeeld door hun druk doen of onvoorspelbaarheid etc. of de zorgen om kinderen een trigger zijn waardoor ze weer psychotisch raken en dat heeft niets met zijn leeftijd te maken! Ik kan me voorstellen dat zijn ouders dat echt willen voorkomen en dat ze superbezorgd zijn daarom. Want als het weer gebeurt dan raakt hen dat ook en begint de cyclus weer van voor af aan.
Krab jezelf goed achter je oren of je deze relatie aan kan/wil, want dit wat er nu gebeurt met je vriend is niet het ergste/moeilijkste gedeelte, echt psychotische perioden zijn het zwaarst, voor hem en voor zijn omgeving.
Je hebt een groot deel van de tijd geen gelijkwaardige relatie maar meer een verzorger/kind relatie.
Geniet van de mooie momenten maar juist omdat jullie relatie zo pril is, denk er nog eens over na.
Wij zijn 9 jaar samen en ik heb dus veel goede jaren om op terug te kijken vandaar dat onze relatie wel tegen een stootje kan, maar hoe het echt afloopt kan ik ook nog niet voorpellen.
Wat stel jij je eigenlijk voor bij een psychotische periode?
Je schrijft: ach daar kan ik wel mee leven, maar waar denk je dan mee te moeten leven?
veel sterkte,
groetjes slagroom
wat vervelend voor jou en zeker ook voor je vriend!
Mag ik vragen hoe je weet dat het deze keer ook een psychose is? Als mijn vriend nml psychotisch is dan kan ik hem niet thuis houden maar moet hij echt opgenomen worden.
Wat ik zo lees uit je verhaal, en please correct me if i'm wrong, klinkt het meer als een depressieve periode. Kan dat? Is hij Manisch-depressief misschien?
Dat zijn ouders zo voor hem zorgen dat vind ik echt bewonderenswaardig, en niets ten nadele van jou maar voor mensen met een psychische kwetsbaarheid kunnen kinderen bijvoorbeeld door hun druk doen of onvoorspelbaarheid etc. of de zorgen om kinderen een trigger zijn waardoor ze weer psychotisch raken en dat heeft niets met zijn leeftijd te maken! Ik kan me voorstellen dat zijn ouders dat echt willen voorkomen en dat ze superbezorgd zijn daarom. Want als het weer gebeurt dan raakt hen dat ook en begint de cyclus weer van voor af aan.
Krab jezelf goed achter je oren of je deze relatie aan kan/wil, want dit wat er nu gebeurt met je vriend is niet het ergste/moeilijkste gedeelte, echt psychotische perioden zijn het zwaarst, voor hem en voor zijn omgeving.
Je hebt een groot deel van de tijd geen gelijkwaardige relatie maar meer een verzorger/kind relatie.
Geniet van de mooie momenten maar juist omdat jullie relatie zo pril is, denk er nog eens over na.
Wij zijn 9 jaar samen en ik heb dus veel goede jaren om op terug te kijken vandaar dat onze relatie wel tegen een stootje kan, maar hoe het echt afloopt kan ik ook nog niet voorpellen.
Wat stel jij je eigenlijk voor bij een psychotische periode?
Je schrijft: ach daar kan ik wel mee leven, maar waar denk je dan mee te moeten leven?
veel sterkte,
groetjes slagroom
woensdag 24 februari 2010 om 08:54
Hallo slagroom
Wat ontzettend zwaar voor je partner en voor jou. Ik heb geen ervaring met separeer, maar ben wel een aantal keren opgenomen geweest, en daaruit blijkt dat ik heel gevoelig ben voor psychoses. Ik neem ook medicatie en ik stel het nu heel rustig vast als ik weer eens stemmen hoor of een beest door de kamer zie lopen. Toen ik een aantal jaren terug opgenomen was, was ik wel wat verder van huis, ik was heel achterdochtig, moest bepaalde dingen weggooien omdat als ik die in huis zou houden, mijn dood zouden betekenen, het gevoel dat iemand achter me stond om me de trap af te gooien, de hele buurt was een complot aan het smeden en ik durfde mijn huis niet meer uit enz. enz. Voor mij, en denk ook voor andere psychosegevoelige mensen, geldt, voldoende slaap en genoeg regelmaat. Binnenkort ga ik naar Indonesië, en dan moet ik mezelf echt in acht nemen, want door het tijdsverschil en de lange reis, en daardoor weinig slaap en regelmaat, ben ik bij een vorige reis al eens helemaal over de kook geraakt. Gelukkig heb ik een goede psychiater bij wie ik dit prima kan bespreken en ik ga het er ook zeker niet voor laten. Ik wens je heel veel sterkte toe.
Wat ontzettend zwaar voor je partner en voor jou. Ik heb geen ervaring met separeer, maar ben wel een aantal keren opgenomen geweest, en daaruit blijkt dat ik heel gevoelig ben voor psychoses. Ik neem ook medicatie en ik stel het nu heel rustig vast als ik weer eens stemmen hoor of een beest door de kamer zie lopen. Toen ik een aantal jaren terug opgenomen was, was ik wel wat verder van huis, ik was heel achterdochtig, moest bepaalde dingen weggooien omdat als ik die in huis zou houden, mijn dood zouden betekenen, het gevoel dat iemand achter me stond om me de trap af te gooien, de hele buurt was een complot aan het smeden en ik durfde mijn huis niet meer uit enz. enz. Voor mij, en denk ook voor andere psychosegevoelige mensen, geldt, voldoende slaap en genoeg regelmaat. Binnenkort ga ik naar Indonesië, en dan moet ik mezelf echt in acht nemen, want door het tijdsverschil en de lange reis, en daardoor weinig slaap en regelmaat, ben ik bij een vorige reis al eens helemaal over de kook geraakt. Gelukkig heb ik een goede psychiater bij wie ik dit prima kan bespreken en ik ga het er ook zeker niet voor laten. Ik wens je heel veel sterkte toe.
zondag 28 februari 2010 om 02:59
Wens jullie allemaal heel veel sterkte hiermee.
Heb ook in deze situatie gezeten en ben blij dat ik gescheiden ben. Maar ik werd ook mishandeld en heb een kind, dus kon niet anders.
Hij woont bij z'n ouders in het buitenland dus ik ben blij dat iemand hem verzorgd, (en niet ik).
Was vorig jaar dan z'n 1e psychose? Of had ie het al eerder gehad in die 9 jaar. Ik heb veel gelezen erover om info te krijgen, wat de voorspellingen zijn, etc.
Verder, heel goed voor jezelf zorgen!
zondag 28 februari 2010 om 23:34
zondag 28 februari 2010 om 23:36
@ maria 100,
jeetje dat is helemaal een rot situatie voor je geweest! ik kreeg de rillingen toen ik het las.
Mijn partner is gelukkig niet geweldadig, heeft nog nooit een vinger naar me uitgestoken. Hij is de liefste man die ik ken!
Vorig jaar was inderdaad zijn eerste psychose, wel super moeilijk allemaal hoor.
jeetje dat is helemaal een rot situatie voor je geweest! ik kreeg de rillingen toen ik het las.
Mijn partner is gelukkig niet geweldadig, heeft nog nooit een vinger naar me uitgestoken. Hij is de liefste man die ik ken!
Vorig jaar was inderdaad zijn eerste psychose, wel super moeilijk allemaal hoor.
zondag 28 februari 2010 om 23:38
maandag 1 maart 2010 om 11:01
Hee Slagroom!
Jee, dat is onverwacht nieuws!!
Ik dacht dat je de relatie niet meer aandurfde en dat je bang was dat hij te snel weer naar huis mocht? Wat een geluk dat je nu juist blij bent dat hij naar huis komt! Wat ben jij dapper en een doorzetter. Net als je vriend!
Hij slikt nu dus wel zijn medicijnen? Of krijgt hij een depot? Wat heerlijk dat de medicatie aanslaat!
Ik wens jullie een heel fijn, gelukkig en psychose-vrij leven toe!!
Sterkte en succes!
Groetjes van Annemeike
Jee, dat is onverwacht nieuws!!
Ik dacht dat je de relatie niet meer aandurfde en dat je bang was dat hij te snel weer naar huis mocht? Wat een geluk dat je nu juist blij bent dat hij naar huis komt! Wat ben jij dapper en een doorzetter. Net als je vriend!
Hij slikt nu dus wel zijn medicijnen? Of krijgt hij een depot? Wat heerlijk dat de medicatie aanslaat!
Ik wens jullie een heel fijn, gelukkig en psychose-vrij leven toe!!
Sterkte en succes!
Groetjes van Annemeike
maandag 1 maart 2010 om 12:05
Hallo slagroom,
Houd je eigen grenzen in de gaten, houd je partner in het oog, maakafspraken over het bezoeken van die site (want je hebt nu het gelijk aan je kant dat die site niet goed voor hem is). Geef hem liefde en vertrouwen, maar wees superduidelijk over wat jij wel en niet tolereert en maak daar afspraken over. Op dit moment zul jij met respect voor je partner toch de leiding enigszins moeten nemen. Maar vraag wel door naar de oorzaak van zijn woede en of angst, want dat doen veel mensen niet. Naast medicatie ook psychotherapie en veel knuffels. En als je daar wat mee kunt: een healer naar zijn aura/chakra's laten kijken. Hij moet aarden ! Ik wens jullie sterkte...
Houd je eigen grenzen in de gaten, houd je partner in het oog, maakafspraken over het bezoeken van die site (want je hebt nu het gelijk aan je kant dat die site niet goed voor hem is). Geef hem liefde en vertrouwen, maar wees superduidelijk over wat jij wel en niet tolereert en maak daar afspraken over. Op dit moment zul jij met respect voor je partner toch de leiding enigszins moeten nemen. Maar vraag wel door naar de oorzaak van zijn woede en of angst, want dat doen veel mensen niet. Naast medicatie ook psychotherapie en veel knuffels. En als je daar wat mee kunt: een healer naar zijn aura/chakra's laten kijken. Hij moet aarden ! Ik wens jullie sterkte...
woensdag 24 maart 2010 om 14:33
Hoi allemaal,
Mijn vriend heeft ook een aantal psychoses gehad, en vandaag is het weer raak. Ik weet niet meer hoe ik hier mee om moet gaan. Ik doe alles voor hem, maar ik weet niet meer hoe ver ik moet gaan om hem te helpen, mijn eigen leven lijd eronder. Heb geen trek om te eten, kan me nergens meer op concentreren, weet niet meer wat ik moet doen. Je voelt je zo machteloos...
Mijn vriend heeft ook een aantal psychoses gehad, en vandaag is het weer raak. Ik weet niet meer hoe ik hier mee om moet gaan. Ik doe alles voor hem, maar ik weet niet meer hoe ver ik moet gaan om hem te helpen, mijn eigen leven lijd eronder. Heb geen trek om te eten, kan me nergens meer op concentreren, weet niet meer wat ik moet doen. Je voelt je zo machteloos...
woensdag 24 maart 2010 om 18:31
Heel vervelend voor jou lauraalicia!
Wat hierboven ook gezegd wordt, houdt je eigen grenzen id gaten. Zorg goed voor jezelf. Straks ga jij er ook onderdoor en dan heeft hij niets meer aan je.
En in hoeverre kun je iemand helpen die in een psychose zit? Ik denk dat je niet zoveel kunt doen. Behalve zorgen dat de medicatie ingenomen wordt en observeren.
Iemand in een psychose heeft zo´n vervormde werkelijkheid, dat is nauwelijks voor te stellen. Dus de hulp die je biedt hoeft niet de juiste te zijn.
Ik zou afstand nemen en jouw eigen ding doen. Er valt niet te vechten tegen deze ziekte.
Wat hierboven ook gezegd wordt, houdt je eigen grenzen id gaten. Zorg goed voor jezelf. Straks ga jij er ook onderdoor en dan heeft hij niets meer aan je.
En in hoeverre kun je iemand helpen die in een psychose zit? Ik denk dat je niet zoveel kunt doen. Behalve zorgen dat de medicatie ingenomen wordt en observeren.
Iemand in een psychose heeft zo´n vervormde werkelijkheid, dat is nauwelijks voor te stellen. Dus de hulp die je biedt hoeft niet de juiste te zijn.
Ik zou afstand nemen en jouw eigen ding doen. Er valt niet te vechten tegen deze ziekte.
woensdag 24 maart 2010 om 21:37
@Daaromniet
Wat je zegt is eigenlijk helemaal waar...er valt niet te vechten tegen deze ziekte. Al blijf ik nog steeds vaak de hoop houden dat het niet meer gaat gebeuren, maar dat is alleen maar mezelf voor de gek houden. Ik moet me inderdaad gewoon richten op m'n eigen ding, al is dat soms erg lastig...
Wat je zegt is eigenlijk helemaal waar...er valt niet te vechten tegen deze ziekte. Al blijf ik nog steeds vaak de hoop houden dat het niet meer gaat gebeuren, maar dat is alleen maar mezelf voor de gek houden. Ik moet me inderdaad gewoon richten op m'n eigen ding, al is dat soms erg lastig...
donderdag 25 maart 2010 om 18:32
Dat is heel lastig! Je hebt dan toch het gevoel dat je hem id steek laat.
Is het een idee om hierover in gesprek te gaan met hem? Wanneer hij weer aanspreekbaar is, natuurlijk. Dat je aangeeft dat je op het moment van psychose wat afstand neemt van hem. Omdat je hem dan toch niet kan helpen en om jezelf te beschermen.
Wordt hij trouwens opgenomen als hij in een psychose zit? Slikt hij zn medicatie wel? Wonen jullie samen?
Is het een idee om hierover in gesprek te gaan met hem? Wanneer hij weer aanspreekbaar is, natuurlijk. Dat je aangeeft dat je op het moment van psychose wat afstand neemt van hem. Omdat je hem dan toch niet kan helpen en om jezelf te beschermen.
Wordt hij trouwens opgenomen als hij in een psychose zit? Slikt hij zn medicatie wel? Wonen jullie samen?
vrijdag 26 maart 2010 om 16:10
Ik denk dat hij zijn medicijnen niet regelmatig inneemt...Ik woon niet met hem samen, ben wel vaak bij hem. Hij is vorig jaar een half jaar opgenomen geweest, was een heftige tijd, heb hem van de treinrails af moeten halen...Toen is het allemaal begonnen. Hij heeft nu zijn 4e of 5e psychose, weet het niet precies meer. Heb hem nu 2 dagen niet gesproken, terwijl ik hem elke dag spreek, is toch wel lastig. Hij is niet eerlijk tegen me heb ik gemerkt en alles wat ik zeg slaat nergens op volgens hem. Dus praten met hem lukt op dit moment niet..
vrijdag 26 maart 2010 om 17:17
Jeetje heftig zeg dat je hem vd treinrails hebt moeten halen!
Heeft hij na die opname geen begeleiding gekregen? Wanneer patienten hun medicijnen niet innemen kunnen ze ook een depot krijgen. Dit is een injectie zodat ze geen pillen hoeven te slikken.
Weet je ook welke diagnose hij heeft gekregen? Heeft hij schizofrenie? Is hij manisch depressief?
Nu hij midden in een psychose zit heeft praten geen zin idd. Jullie zitten zo in verschillende werelden. En hij ziet niet dat hij degene is die eigenlijk ziek is. Met hem is niets ad hand.. Dus ik weet niet zeker of hij niet eerlijk is. Zijn waanideeen zijn zijn werkelijkheid.
Goed iig dat je een btje afstand bewaard..
Heeft hij na die opname geen begeleiding gekregen? Wanneer patienten hun medicijnen niet innemen kunnen ze ook een depot krijgen. Dit is een injectie zodat ze geen pillen hoeven te slikken.
Weet je ook welke diagnose hij heeft gekregen? Heeft hij schizofrenie? Is hij manisch depressief?
Nu hij midden in een psychose zit heeft praten geen zin idd. Jullie zitten zo in verschillende werelden. En hij ziet niet dat hij degene is die eigenlijk ziek is. Met hem is niets ad hand.. Dus ik weet niet zeker of hij niet eerlijk is. Zijn waanideeen zijn zijn werkelijkheid.
Goed iig dat je een btje afstand bewaard..
vrijdag 26 maart 2010 om 20:31
hoi allemaal,
het is hier even goed gegaan maar vandeweek kwam het hoge woord er weer uit, hij is gestopt met zijn medicijnen...
Weer heeft hij tegen me gelogen en weer heb ik het niet gezien, gesprekken gaan weer moeizaam, er is alleen zijn waarheid.
Ik ben moe van alle discussies van de afgelopen tijd en ik heb besloten om te stoppen met deze relatie.
Het gaat gewoon niet. Ik hoop dat het hem goed gaat en dat hij nooit meer een psychose krijgt maar of dat gaat lukken?
Dit is natuurlijk even kort door de bocht neergezet misschien reageer ik vandeweek even uitgebreider.
Lauraalicia, als je contact wilt, doe dan een vriendschapsverzoek, veel sterkte meid!
het is hier even goed gegaan maar vandeweek kwam het hoge woord er weer uit, hij is gestopt met zijn medicijnen...
Weer heeft hij tegen me gelogen en weer heb ik het niet gezien, gesprekken gaan weer moeizaam, er is alleen zijn waarheid.
Ik ben moe van alle discussies van de afgelopen tijd en ik heb besloten om te stoppen met deze relatie.
Het gaat gewoon niet. Ik hoop dat het hem goed gaat en dat hij nooit meer een psychose krijgt maar of dat gaat lukken?
Dit is natuurlijk even kort door de bocht neergezet misschien reageer ik vandeweek even uitgebreider.
Lauraalicia, als je contact wilt, doe dan een vriendschapsverzoek, veel sterkte meid!
