Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 17 juni 2019 om 21:15
doe_es-lief schreef: ↑17-06-2019 20:11
Je mannen komen er wel, jij hebt de basis gelegd voor je mannen voor ook ná jou en excuse my french: je hebt een verrekte degelijke basis gelegd.
Je bent gewoon een tof wijf, met of zonder die kutkanker
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
In memoriam AnnA_C
In memoriam AnnA_C
dinsdag 18 juni 2019 om 05:41
Gesprek met de huisarts was fijn. Ik heb ook een toffe huisarts! Ze heeft de langwerkende morfine opgehoogd en daarmee heb ik een stuk beter geslapen!
We hadden gisteren ochtend ook zelf het ziekenhuis al gebeld vanwege de pijn. Daar heeft zij nog eens achteraan gebeld en ik heb vandaag een mriscan.
Tussendoor heeft ze voor de dossiervorming nog even gevraagd of mijn euthanasiestandpunt gewijzigd was. En benadrukt dat ik haar vaker moet bellen, maar omdat ik niet zo goed ben in hulp vragen dat zij mij vaker gaat bellen
We hadden gisteren ochtend ook zelf het ziekenhuis al gebeld vanwege de pijn. Daar heeft zij nog eens achteraan gebeld en ik heb vandaag een mriscan.
Tussendoor heeft ze voor de dossiervorming nog even gevraagd of mijn euthanasiestandpunt gewijzigd was. En benadrukt dat ik haar vaker moet bellen, maar omdat ik niet zo goed ben in hulp vragen dat zij mij vaker gaat bellen
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 18 juni 2019 om 07:34
Wat een heftige ontwikkelingen Anna. Ik heb in je eerste topic af en toe wat geschreven. Meestal tips, want ik ga ik "handige tips modus" in dit soort situaties. En ik kwam nu iets tegen waarvan ik dacht, dat moet ik even tegen Anna zeggen. Heb je gehoord van het koppelbed? Een bed om je hoog-laag bed naar een tweepersoonsbed te maken, zonder naad in het midden. Dan kan je dus in het hoog laag bed ook samen met je man of je kinderen lekker samen liggen. Ze worden oa gefinancierd uit de opbrengsten van RopaRun: https://www.agora.nl/verhalen/koppelbed ... -de-hosson
dinsdag 18 juni 2019 om 07:44
Wat fijn dat je een toffe huisarts hebt. Dat is, zeker voor jou nu, zó belangrijk.
En zo fijn dat je beter geslapen hebt!
Ik ben onlangs van huisarts overgestapt vanwege totaal geen klik, onzorgvuldigheid/nalatigheid en algehele dozigheid. De nieuwe praktijk (in hetzelfde pand) zat eigenlijk vol maar wilde gelukkig wel een uitzondering maken.
En zo fijn dat je beter geslapen hebt!
Ik ben onlangs van huisarts overgestapt vanwege totaal geen klik, onzorgvuldigheid/nalatigheid en algehele dozigheid. De nieuwe praktijk (in hetzelfde pand
) zat eigenlijk vol maar wilde gelukkig wel een uitzondering maken.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
In memoriam AnnA_C
In memoriam AnnA_C
dinsdag 18 juni 2019 om 08:30
Anna, als er iets is wat je echt nog heel graag zou willen/heen zou willen maar wat niet mogelijk is of moeilijk om allerlei redenen, ken je de Stichting Ambulancewens? https://www.ambulancewens.nl/
(en respect voor je huisarts, klinkt als een fijn mens)
(en respect voor je huisarts, klinkt als een fijn mens)
woensdag 19 juni 2019 om 00:44
Vandaag de mri gehad. Die uitzaaiing in mijn rug is gaan groeien, maar hij is nu bezig om vanuit het bot mijn ruggenmerg in te gaan 
. En dat is niet goed.
Ze willen zo snel mogelijk bestralen. Schijnt best een ingewikkelde bestraling te zijn omdat het ruggenmerg geen hoge dosis bestraling aankan, maar ze wel die hoge dosis op het bot er omheen willen doen.
Morgenochtend moeten we terugkomen voor een afdruk van mijn rug. De bestraling zelf is dan volgende week. Best spannend.
Ik heb ook extra pijnstillers mee gekregen, deze werken speciaal tegen zenuwpijn.
Net werd ik helaas toch weer drijfnat wakker. Net alles verschoond, val ik zo hopelijk weer in slaap.
. En dat is niet goed.Ze willen zo snel mogelijk bestralen. Schijnt best een ingewikkelde bestraling te zijn omdat het ruggenmerg geen hoge dosis bestraling aankan, maar ze wel die hoge dosis op het bot er omheen willen doen.
Morgenochtend moeten we terugkomen voor een afdruk van mijn rug. De bestraling zelf is dan volgende week. Best spannend.
Ik heb ook extra pijnstillers mee gekregen, deze werken speciaal tegen zenuwpijn.
Net werd ik helaas toch weer drijfnat wakker. Net alles verschoond, val ik zo hopelijk weer in slaap.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 19 juni 2019 om 07:40
woensdag 19 juni 2019 om 09:21
Wat dat drijfnatte gezweet 's nachts betreft, weet ik trouwens wat je meemaakt. Maar da's omdat ik bijna 50 word. Mocht je een oplossing vinden, dan hoor ik het graag!
Ik heb nu alleen bedacht dat een laken onder m'n dekbed fijner is, dat voorkomt een zeikesnat dekbed en kan ook tussen mijn plakkerige benen. Voor de rest van de natste zones heb ik nog niks comfortabels uitgevonden.
Klinkt een beetje weird eigenlijk. Maar ik begrijp dus sinds kort heel goed hoe om de paar uur wakker worden vanwege zweet en/of dorst, er flink in kan hakken.
Plukmomentje dat daarmee samenhangt: om 5-6 uur al uit bed, lekker met een mok koffie in de tuin, terwijl de rest van de wereld nog slaapt!
Ik heb nu alleen bedacht dat een laken onder m'n dekbed fijner is, dat voorkomt een zeikesnat dekbed en kan ook tussen mijn plakkerige benen. Voor de rest van de natste zones heb ik nog niks comfortabels uitgevonden.
Klinkt een beetje weird eigenlijk. Maar ik begrijp dus sinds kort heel goed hoe om de paar uur wakker worden vanwege zweet en/of dorst, er flink in kan hakken.
Plukmomentje dat daarmee samenhangt: om 5-6 uur al uit bed, lekker met een mok koffie in de tuin, terwijl de rest van de wereld nog slaapt!
woensdag 19 juni 2019 om 09:30
Dat klinkt heel akelig, Anna, die nieuwste actie van je uitzaaiingen. Ik duim voor je dat bestraling verlichting geeft.
Voor het natte bed; wat ik bij mijn kinderen deed in de fase dat er regelmatig ‘s nachts een bed opgemaakt moest worden, was dubbel opmaken. Waterdicht molton, badlaken (tegen het zweten), hoeslaken, en dan diezelfde riedel nog eens. Dat kan natuurlijk ook driedubbel. In de kast lag ook altijd een dekbed al in een overtrek klaar. Misschien dat dat voor jullie ‘s nachts ook handig is, als je het niet zelf al verzonnen had.
Voor het natte bed; wat ik bij mijn kinderen deed in de fase dat er regelmatig ‘s nachts een bed opgemaakt moest worden, was dubbel opmaken. Waterdicht molton, badlaken (tegen het zweten), hoeslaken, en dan diezelfde riedel nog eens. Dat kan natuurlijk ook driedubbel. In de kast lag ook altijd een dekbed al in een overtrek klaar. Misschien dat dat voor jullie ‘s nachts ook handig is, als je het niet zelf al verzonnen had.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
