Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zondag 16 juni 2019 om 07:51
zondag 16 juni 2019 om 08:17
Lekker dat je er nog echt uit bent geweest, Anna!
Wat vakantie betreft, kan je misschien ook overwegen om samen met vrienden of familie te gaan? Mijn oom en zijn gezin kampeerden graag, ook toen het slechter met hem ging. Door samen met ons te gaan, konden ze toch wat makkelijker en verder weg op vakantie. Ieder had verder z'n eigen programma, we stonden niet op elkaars lip. Maar op die manier was er zo nodig hulp in de buurt, vermaakten de kinderen zich met ons en konden ze ook af en toe met z'n tweetjes weg terwijl mijn ouders op hun kinderen pasten.
Wat vakantie betreft, kan je misschien ook overwegen om samen met vrienden of familie te gaan? Mijn oom en zijn gezin kampeerden graag, ook toen het slechter met hem ging. Door samen met ons te gaan, konden ze toch wat makkelijker en verder weg op vakantie. Ieder had verder z'n eigen programma, we stonden niet op elkaars lip. Maar op die manier was er zo nodig hulp in de buurt, vermaakten de kinderen zich met ons en konden ze ook af en toe met z'n tweetjes weg terwijl mijn ouders op hun kinderen pasten.
zondag 16 juni 2019 om 13:10
Ik heb gisteren een documentaire gezien op Netflix van be here now van de acteur van spartacus. Was heel erg indrukwekkend. Vooral de telefoontjes van de oncoloog na een scan om te kijken of de chemo of bestraling effect had. De spanning ieder keer. Het liet mij niet los en moest op sommige momenten aan je denken. Heel heftig dus
maandag 17 juni 2019 om 08:39
Pffff....
Hier komt ook de school fotograaf langs. Nou hebben de jongens op maandag altijd de meeste moeite om uit bed te komen, maar nu was het wel heel erg. Uiteindelijk is man met jongste vertrokken en oudste is er net (na nog even flink geschreeuwd te hebben) er toch nog maar achteraan gegaan.
Ze komen inmiddels bijna standaard te laat op school....
Ik verga nog steeds van de rugpijn. Ook slecht geslapen. Paar keer drijfnat wakker geworden. Bah. Niet een beetje bezweet, maar echt kleddernat.
Straks maar mijn zusje lief aankijken of ze mijn bed wil verschonen.
Bedankt voor al jullie tips, ook via de pb. Ik lees ze allemaal, maar het lukt me nu even niet om op iedereen persoonlijk te reageren. Sorry.
Ook mensen die toegangskaarten hebben aangeboden: heel lief, maar ik durf/kan nu echt helemaal niets plannen. Ik ben al blij als het lukt te douchen en aan te kleden. Dus ga vooral lekker zelf met je gezin/vrienden/geliefden die uitjes doen en pluk voor mij de dag!
Hier komt ook de school fotograaf langs. Nou hebben de jongens op maandag altijd de meeste moeite om uit bed te komen, maar nu was het wel heel erg. Uiteindelijk is man met jongste vertrokken en oudste is er net (na nog even flink geschreeuwd te hebben) er toch nog maar achteraan gegaan.
Ze komen inmiddels bijna standaard te laat op school....
Ik verga nog steeds van de rugpijn. Ook slecht geslapen. Paar keer drijfnat wakker geworden. Bah. Niet een beetje bezweet, maar echt kleddernat.
Straks maar mijn zusje lief aankijken of ze mijn bed wil verschonen.
Bedankt voor al jullie tips, ook via de pb. Ik lees ze allemaal, maar het lukt me nu even niet om op iedereen persoonlijk te reageren. Sorry.
Ook mensen die toegangskaarten hebben aangeboden: heel lief, maar ik durf/kan nu echt helemaal niets plannen. Ik ben al blij als het lukt te douchen en aan te kleden. Dus ga vooral lekker zelf met je gezin/vrienden/geliefden die uitjes doen en pluk voor mij de dag!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 17 juni 2019 om 10:13
Ik wil hier even op reageren. Ik denk dat ik namens iedereen spreek als ik zeg dat je vooral aan jezelf moet denken. Dit topic is jouw uitlaatklep en iedereen begrijpt dat persoonlijke reacties er niet altijd in zitten. No worries dus.AnnA_C schreef: ↑17-06-2019 08:39Bedankt voor al jullie tips, ook via de pb. Ik lees ze allemaal, maar het lukt me nu even niet om op iedereen persoonlijk te reageren. Sorry.
Ook mensen die toegangskaarten hebben aangeboden: heel lief, maar ik durf/kan nu echt helemaal niets plannen. Ik ben al blij als het lukt te douchen en aan te kleden. Dus ga vooral lekker zelf met je gezin/vrienden/geliefden die uitjes doen en pluk voor mij de dag!
Lekker slim van school, de fotograaf op maandagochtend laten komen
maandag 17 juni 2019 om 11:18
Hier niet, de vraag pindakaas of worst leverde vanmorgen al bijna een nervous breakdown opDue-scimmie schreef: ↑17-06-2019 10:17Hier kwam de schoolfotograaf vorige week woensdag. Mijn meestal best redelijke peuter, vond die ochtend ook niks goed.
Hebben ze zelf hun kleren voor de foto uitgezocht ?
maandag 17 juni 2019 om 14:08
maandag 17 juni 2019 om 20:11
Lieve Anna,
Ik heb het al een keer ooit gezegd, jij leeft al na ruim 3 jaar nog omdat jij zo goed bent in kanker hebben bent, omdat jij vecht, leeft én geniet met dat hele ziektecircus.
Jij hebt, wat ik eerder al zei die klootzak een huge klap verkocht, meteen met zijn smoel in de rechtse hoek. Maar die klootzak is na een stevige knok-out overeind gekomen en haalt nu zijn gram.
En nu is het knock-out maar in de verkeerde hoek. Dat je het al zo lang weet en het zo lang naar omstandigheden "goed" ging is tegelijkertijd een zegen en een vloek. Je was wel heel erg goed in kanker hebben lieve Anna. Maar helaas: the bitch is back.
Het linkt echt absurd maar als wildvreemde ben ik plaatsvervangend zo trots op jou, you nailed it, hartstikke al 3 jaar. De klap isechter net zo hard als de eerste klap was, zo lang geleden.
Ik denk aan je, en je hebt een huge plek in mijn hart, omdat jij bent zoals je bent en ik enorm respect voor je heb.
Je mannen komen er wel, jij hebt de basis gelegd voor je mannen voor ook ná jou en excuse my french: je hebt een verrekte degelijke basis gelegd.
Je bent gewoon een tof wijf, met of zonder die kutkanker
Ik heb het al een keer ooit gezegd, jij leeft al na ruim 3 jaar nog omdat jij zo goed bent in kanker hebben bent, omdat jij vecht, leeft én geniet met dat hele ziektecircus.
Jij hebt, wat ik eerder al zei die klootzak een huge klap verkocht, meteen met zijn smoel in de rechtse hoek. Maar die klootzak is na een stevige knok-out overeind gekomen en haalt nu zijn gram.
En nu is het knock-out maar in de verkeerde hoek. Dat je het al zo lang weet en het zo lang naar omstandigheden "goed" ging is tegelijkertijd een zegen en een vloek. Je was wel heel erg goed in kanker hebben lieve Anna. Maar helaas: the bitch is back.
Het linkt echt absurd maar als wildvreemde ben ik plaatsvervangend zo trots op jou, you nailed it, hartstikke al 3 jaar. De klap isechter net zo hard als de eerste klap was, zo lang geleden.
Ik denk aan je, en je hebt een huge plek in mijn hart, omdat jij bent zoals je bent en ik enorm respect voor je heb.
Je mannen komen er wel, jij hebt de basis gelegd voor je mannen voor ook ná jou en excuse my french: je hebt een verrekte degelijke basis gelegd.
Je bent gewoon een tof wijf, met of zonder die kutkanker
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in