Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 19 februari 2019 om 14:44
Pornofilm? 
Nee hoor, daar ben ik veel te preuts voor
Het is die film inderdaad Winters, ik vond het ook een leuke film!
En Lilybit, ik doe al die dingen niet tegelijk he? Elke dag iets.
Leuk om ook jullie plukmomenten te lezen!
Hier gaat het een beetje op en neer. Vandaag voel ik me een beetje duf. Een beetje duizelig/misselijk en geen zin om naar buiten te gaan. Hoeft ook niet gelukkig. Mijn moeder is net even geweest en heeft tussen de middag de kinderen weer naar school gebracht, het huis gepoetst en de erwtensoep vast opgezet/gesneden en nu is ze net weer vertrokken.
Gisteren moest ik oudste naar sport brengen. Ging goed, het was lekker weer en ik ben nog even blijven kijken, dat wilde hij zo graag. Niet te lang, want jongste was alleen thuis.
Daarna gekookt, zus had de pannen al vast met water gevuld en klaargezet, zodat ik ze niet hoefde te tillen. Ik hoefde dus alleen de pasta en de al gesneden broccoli erin te mikken en de saus op te warmen in de magnetron. Hadden we toch weer ok gegeten. Kinderen hebben gisteren ook heerlijk tot half 7 buiten gespeeld. Lekker is dat Wel jammer dat ik gisteren ook mijn eerste hooikoortspil van dit jaar heb genomen, maar dat negeer ik verder maar.
Nee hoor, daar ben ik veel te preuts voor Het is die film inderdaad Winters, ik vond het ook een leuke film!
En Lilybit, ik doe al die dingen niet tegelijk he? Elke dag iets.
Leuk om ook jullie plukmomenten te lezen!
Hier gaat het een beetje op en neer. Vandaag voel ik me een beetje duf. Een beetje duizelig/misselijk en geen zin om naar buiten te gaan. Hoeft ook niet gelukkig. Mijn moeder is net even geweest en heeft tussen de middag de kinderen weer naar school gebracht, het huis gepoetst en de erwtensoep vast opgezet/gesneden en nu is ze net weer vertrokken.
Gisteren moest ik oudste naar sport brengen. Ging goed, het was lekker weer en ik ben nog even blijven kijken, dat wilde hij zo graag. Niet te lang, want jongste was alleen thuis.
Daarna gekookt, zus had de pannen al vast met water gevuld en klaargezet, zodat ik ze niet hoefde te tillen. Ik hoefde dus alleen de pasta en de al gesneden broccoli erin te mikken en de saus op te warmen in de magnetron. Hadden we toch weer ok gegeten. Kinderen hebben gisteren ook heerlijk tot half 7 buiten gespeeld. Lekker is dat
Wel jammer dat ik gisteren ook mijn eerste hooikoortspil van dit jaar heb genomen, maar dat negeer ik verder maar.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 19 februari 2019 om 21:41
Dat is zó fijn! 
donderdag 21 februari 2019 om 13:31
Ik hoop dat je nog heel veel mooie plukmomenten mag beleven.
Mijn plukmomentje tot nu toe van vandaag:
Ik heb een relatie met een collega van een andere afdeling. Ik had een overleg met een directe collega van hem.
Aan het eind van het overleg zei ik tegen haar "Doe Vriend de groeten", "Moet ik hem ook een kusje geven?", vroeg ze. Ik zei: "Doe maar."
Ik rolde zo ongeveer van mijn stoel, toen ik een appje kreeg van Vriend dat hij een kusje van een collega had gekregen
Mijn plukmomentje tot nu toe van vandaag:
Ik heb een relatie met een collega van een andere afdeling. Ik had een overleg met een directe collega van hem.
Aan het eind van het overleg zei ik tegen haar "Doe Vriend de groeten", "Moet ik hem ook een kusje geven?", vroeg ze. Ik zei: "Doe maar."
Ik rolde zo ongeveer van mijn stoel, toen ik een appje kreeg van Vriend dat hij een kusje van een collega had gekregen
donderdag 21 februari 2019 om 15:41
Yraatje schreef: ↑21-02-2019 13:31Ik hoop dat je nog heel veel mooie plukmomenten mag beleven.
Mijn plukmomentje tot nu toe van vandaag:
Ik heb een relatie met een collega van een andere afdeling. Ik had een overleg met een directe collega van hem.
Aan het eind van het overleg zei ik tegen haar "Doe Vriend de groeten", "Moet ik hem ook een kusje geven?", vroeg ze. Ik zei: "Doe maar."
Ik rolde zo ongeveer van mijn stoel, toen ik een appje kreeg van Vriend dat hij een kusje van een collega had gekregen
vrijdag 22 februari 2019 om 15:05
Lieve Anna,
Je hoeft niet verlegen te worden hoor.
Ik ben juist trots zoals op je zoals je het aanpakt met de kinderen.
Waarom zal ik proberen uit te leggen;
Mijn moeder had last van een ingetrokken tepel, waardoor ze naar de huisarts ging, die heeft haar toen meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis en toen ze buiten stond wist ze dat ze borstkanker had.
De gang naar de huisarts, de doorverwijzing en de diagnose... te verzweeg het voor me.
Ik kwam thuis van school en zag dat ze iets wegmoffelde, uiteindelijk voelde ik dat ik moest kijken naar wat ze wegstopte...
Waardoor ik erachter kwam dat ze borstkanker had.
Ze had niet de intentie het mij en mijn vader (op zakenreis) te vertellen.
Uiteraard vond ik het wel nodig en diezelfde dag is mijn vader naar huis gekomen.
Mijn moeder heeft zich vanaf dat moment voor ons afgesloten.
Ze liet niets los over haar operatie, chemo’s en bestralingen.
Op het moment dat ze zich beroerd voelde sloot ze zich op in haar kamer en alleen op haar goeie momenten zagen we haar en hadden we plezier.
De keren dat we haar zagen, vertelde ze weinig. Uiteindelijk bleek dat mijn moeder uitzaaiingen had in haar long.
4 weken nadat bekend werd dat er uitzaaiingen waren overleed ze.
Ik had zo graag met haar mee willen leven, alles met haar willen delen, in plaats van het gevoel te hebben dat ik tekort geschoten ben in de korte tijd die ze nog had.
Door jou weet ik nu, dat als ze er gelukkig uitzag, ze het ook was, dat als ze lachte, het een oprechte lach was.
En dat ze soortgelijke gedachten gehad moet hebben, toen zij hoorde dat ze niet meer te genezen was.
Het buitensluiten door haar doet tot op vandaag nog steeds pijn doet.
Dus als ik je iets kan meegeven, blijf eerlijk, blijf praten met je kinderen en verpak het niet mooier dan dat het is.
Onderschat het inzicht van je kinderen nooit...
Veel liefs van Smoi.
vrijdag 22 februari 2019 om 18:25
Smoi schreef: ↑22-02-2019 15:05Lieve Anna,
Je hoeft niet verlegen te worden hoor.
Ik ben juist trots zoals op je zoals je het aanpakt met de kinderen.
Waarom zal ik proberen uit te leggen;
Mijn moeder had last van een ingetrokken tepel, waardoor ze naar de huisarts ging, die heeft haar toen meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis en toen ze buiten stond wist ze dat ze borstkanker had.
De gang naar de huisarts, de doorverwijzing en de diagnose... te verzweeg het voor me.
Ik kwam thuis van school en zag dat ze iets wegmoffelde, uiteindelijk voelde ik dat ik moest kijken naar wat ze wegstopte...
Waardoor ik erachter kwam dat ze borstkanker had.
Ze had niet de intentie het mij en mijn vader (op zakenreis) te vertellen.
Uiteraard vond ik het wel nodig en diezelfde dag is mijn vader naar huis gekomen.
Mijn moeder heeft zich vanaf dat moment voor ons afgesloten.
Ze liet niets los over haar operatie, chemo’s en bestralingen.
Op het moment dat ze zich beroerd voelde sloot ze zich op in haar kamer en alleen op haar goeie momenten zagen we haar en hadden we plezier.
De keren dat we haar zagen, vertelde ze weinig. Uiteindelijk bleek dat mijn moeder uitzaaiingen had in haar long.
4 weken nadat bekend werd dat er uitzaaiingen waren overleed ze.
Ik had zo graag met haar mee willen leven, alles met haar willen delen, in plaats van het gevoel te hebben dat ik tekort geschoten ben in de korte tijd die ze nog had.
Door jou weet ik nu, dat als ze er gelukkig uitzag, ze het ook was, dat als ze lachte, het een oprechte lach was.
En dat ze soortgelijke gedachten gehad moet hebben, toen zij hoorde dat ze niet meer te genezen was.
Het buitensluiten door haar doet tot op vandaag nog steeds pijn doet.
Dus als ik je iets kan meegeven, blijf eerlijk, blijf praten met je kinderen en verpak het niet mooier dan dat het is.
Onderschat het inzicht van je kinderen nooit...
Veel liefs van Smoi.
vrijdag 22 februari 2019 om 20:51
Bedankt Smoi
Heftig om dat mee te moeten maken als kind. Het is ook wel heel snel gegaan.
Het lezen van jouw verhaal doet me beseffen dat het geen kwaad kan als ik soms wat opener ben tegen mijn kinderen. Ik vertel ze eerlijk hoe het ziet en geef antwoord op al hun vragen, maar misschien mag ik wat vaker laten maken hoe moeilijk is het zelf soms vind.
Vandaag een volle dag gehad. Gisteren moest ik bloedprikken, toen ben ik op de fiets naar het ziekenhuis geweest (waar iemand bijna met me op de vuist ging omdat ik voorrang kreeg . Blijkbaar zijn er mensen met nog kortere lontjes dan ik). Fietstochtje was lekker, maar sindsdien heb ik wel meer last van m'n rug. bah.
Vanochtend vroeg op, want we hadden om 9 uur afspraak in het ziekenhuis. Alles was verder goed, dus maandag beginnen met de volgende kuur. Ik schrok zelf wel een beetje van de weegschaal: ik ben de afgelopen 4 weken 4 kilo afgevallen. Zou ik dan alsnog m'n zwangerschapskilo's kwijt gaan raken?
Man probeert me nu weer vet te mesten met chocola en appeltaart
.
Vanmiddag hadden we een uitvaart. Van een oudoom, hij is 97 geworden, dus niet heel verdrietig. Maar.... (even spuien)
Iedereen die op me afkomt en me even stevig omhelst (au! m'n rug) of op de schouder klopt (au!). Neef die tegen mij zegt dat hij zo geschrokken was van het nieuws (eh... oudoom was ziek, dit zat er al een tijdje aan te komen. Oh, hij bedoelde dat ik kanker heb) en maar door bleef wauwelen over mijn prognose. Toen ik probeerde te ontsnappen kwam ik een oom tegen die mij vol emotie vastgreep en in tranen uitbarstte en het er daarna de de rest van de middag over heeft gehad dat ik zijn favoriete nichtje was (alleen jammer dat hij bv geen flauw benul heeft waar ik woon of hoeveel kinderen ik heb ofzo). Daarna volgde nog een lofzang van tantes over mijn leuke kapsel. Ik heb geen leuk kort stoer kapsel! Ik heb een soort mislukte hanenkam en ik vind het NIET leuk!
Daarna thuis maar even lekker in bad gaan liggen niksen. Pfoe.
Heftig om dat mee te moeten maken als kind. Het is ook wel heel snel gegaan.
Het lezen van jouw verhaal doet me beseffen dat het geen kwaad kan als ik soms wat opener ben tegen mijn kinderen. Ik vertel ze eerlijk hoe het ziet en geef antwoord op al hun vragen, maar misschien mag ik wat vaker laten maken hoe moeilijk is het zelf soms vind.
Vandaag een volle dag gehad. Gisteren moest ik bloedprikken, toen ben ik op de fiets naar het ziekenhuis geweest (waar iemand bijna met me op de vuist ging omdat ik voorrang kreeg
. Blijkbaar zijn er mensen met nog kortere lontjes dan ik). Fietstochtje was lekker, maar sindsdien heb ik wel meer last van m'n rug. bah. Vanochtend vroeg op, want we hadden om 9 uur afspraak in het ziekenhuis. Alles was verder goed, dus maandag beginnen met de volgende kuur. Ik schrok zelf wel een beetje van de weegschaal: ik ben de afgelopen 4 weken 4 kilo afgevallen. Zou ik dan alsnog m'n zwangerschapskilo's kwijt gaan raken?
Man probeert me nu weer vet te mesten met chocola en appeltaart
.Vanmiddag hadden we een uitvaart. Van een oudoom, hij is 97 geworden, dus niet heel verdrietig. Maar.... (even spuien)
Iedereen die op me afkomt en me even stevig omhelst (au! m'n rug) of op de schouder klopt (au!). Neef die tegen mij zegt dat hij zo geschrokken was van het nieuws (eh... oudoom was ziek, dit zat er al een tijdje aan te komen. Oh, hij bedoelde dat ik kanker heb) en maar door bleef wauwelen over mijn prognose. Toen ik probeerde te ontsnappen kwam ik een oom tegen die mij vol emotie vastgreep en in tranen uitbarstte en het er daarna de de rest van de middag over heeft gehad dat ik zijn favoriete nichtje was (alleen jammer dat hij bv geen flauw benul heeft waar ik woon of hoeveel kinderen ik heb ofzo). Daarna volgde nog een lofzang van tantes over mijn leuke kapsel. Ik heb geen leuk kort stoer kapsel! Ik heb een soort mislukte hanenkam en ik vind het NIET leuk!
Daarna thuis maar even lekker in bad gaan liggen niksen. Pfoe.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zaterdag 23 februari 2019 om 09:25
Oh, zo'n dinozeep is leuk! Ik zal de kinderen binnenkort eens wat van dat soort plastic prulletjes laten zoeken (ik denk nu meteen aan pokemon 
).
Ik vond het gisteren eigenlijk niet emotioneel heftif dat ik moest huilen ofzo, meer dat ik me moest inhouden niet te gaan snauwen. We hebben al 10 jaar nauwelijks/geen contact, je weet al ruim 2 jaar dat ik ziek ben en dood ga, en dan ga je nu snotterend om m'n nek hangen? Je had ook eerder een kaartje kunnen sturen ofzo he?
Maar goed, we hebben het weer gehad. En ik wilde zelf graag gaan.
Vandaag moet man werken. Neefje komt straks, die blijft logeren. Dus hij mag het entertainment voor de kinderen zijn. Ik heb een afspraak met de kinderen dat ze mogen doen wat ze willen, maar dat ze wel mijn slaafjes moeten spelen. Als het goed is is de vaatwasser inmiddels uitgeruimd, ik zal zo eens checken
).Ik vond het gisteren eigenlijk niet emotioneel heftif dat ik moest huilen ofzo, meer dat ik me moest inhouden niet te gaan snauwen. We hebben al 10 jaar nauwelijks/geen contact, je weet al ruim 2 jaar dat ik ziek ben en dood ga, en dan ga je nu snotterend om m'n nek hangen? Je had ook eerder een kaartje kunnen sturen ofzo he?
Maar goed, we hebben het weer gehad. En ik wilde zelf graag gaan.
Vandaag moet man werken. Neefje komt straks, die blijft logeren. Dus hij mag het entertainment voor de kinderen zijn. Ik heb een afspraak met de kinderen dat ze mogen doen wat ze willen, maar dat ze wel mijn slaafjes moeten spelen. Als het goed is is de vaatwasser inmiddels uitgeruimd, ik zal zo eens checken
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zaterdag 23 februari 2019 om 09:41
zaterdag 23 februari 2019 om 09:59
zaterdag 23 februari 2019 om 10:28
Mooi om te zien hoe Smoi en jij wat aan elkaars ervaringen hebben
Ik kan me voorstellen hoe moeilijk zo'n uitvaart is. Heb ook een keer meegemaakt dat eigenlijk werd verwacht dat een tante als eerste zou overlijden. Ze had al een groot feest voor alle familie en vrienden gegeven, een vervroegd huwelijksjubileum. De meesten zouden haar daarna niet meer zien en zouden elkaar waarschijnlijk pas weer treffen op haar uitvaart. En toen overleed er ineens een oom en hadden we een uitvaart waar ze bij was. Dat voelde raar.
Ik kan me voorstellen hoe moeilijk zo'n uitvaart is. Heb ook een keer meegemaakt dat eigenlijk werd verwacht dat een tante als eerste zou overlijden. Ze had al een groot feest voor alle familie en vrienden gegeven, een vervroegd huwelijksjubileum. De meesten zouden haar daarna niet meer zien en zouden elkaar waarschijnlijk pas weer treffen op haar uitvaart. En toen overleed er ineens een oom en hadden we een uitvaart waar ze bij was. Dat voelde raar.
zondag 24 februari 2019 om 21:54
maandag 25 februari 2019 om 12:57
Ja, leuk is het daar he?
De kinderen en ik hebben net waterijsjes gegeten in de tuin, onder het zonnescherm.
Het is hier gewoon echt heet!
Ik stelde nog voor dat ze het zwembad wel op konden zetten, maar daar hadden ze geen zin in.
De kinderen en ik hebben net waterijsjes gegeten in de tuin, onder het zonnescherm.
Het is hier gewoon echt heet!
Ik stelde nog voor dat ze het zwembad wel op konden zetten, maar daar hadden ze geen zin in.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 25 februari 2019 om 13:50
Hier ook grote fans van GeoFort en dat ligt hier echt niet in de buurt. Gisteren vooral veel pluk de dag momentjes gehad, lekker gewandeld en van de zon genoten. Nog een museum tip als je eens in de buurt van Alkmaar bent: het veilingmuseum. Ik weet niet precies hoe het heet, maar er wordt een groente veiling van weleer nagespeeld en iedereen mag meebieden, kinderen ook. Dus wij gingen huiswaarts met raapsteeltjes en zuurkool.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
maandag 25 februari 2019 om 15:38
Klinkt ook leuk!
Nog een plukmoment: 2 gierende (van de lach) jongetjes (die echt niet naar buiten wilden) die op de schommel met hun schoenen om hun handen kapitein haak spelen.
Nu maar hopen dat ze niet in de zwanenpoep stappen en daarna hun nieuwe schoenen weer aandoen.
Nog een plukmoment: 2 gierende (van de lach) jongetjes (die echt niet naar buiten wilden) die op de schommel met hun schoenen om hun handen kapitein haak spelen.
Nu maar hopen dat ze niet in de zwanenpoep stappen en daarna hun nieuwe schoenen weer aandoen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
