Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zondag 30 juni 2019 om 01:17
Een paar jaar geleden hadden we Lama. Ook zij postte haar dagelijkse wel en wee vanaf de diagnose. Haar omstandigheden waren anders maar ze was net zo dapper en positief als jou Anna. Ik vond het heel bijzonder dat zij ons deelgenoot maakte van haar leven in zulke moeilijke en verdrietige omstandigheden.
Om haar te steunen namen velen een avatar van een lama. Om jou te steunen waar woorden vaak tekort schieten heb ik een avatar van een kraanvogel uitgezocht die mij het meeste aansprak. Ik hoop dat er velen zullen volgen die net als ik intens meeleven maar er geen woorden aan kunnen geven.
Om haar te steunen namen velen een avatar van een lama. Om jou te steunen waar woorden vaak tekort schieten heb ik een avatar van een kraanvogel uitgezocht die mij het meeste aansprak. Ik hoop dat er velen zullen volgen die net als ik intens meeleven maar er geen woorden aan kunnen geven.
zondag 30 juni 2019 om 08:04
Ik zocht nog een ava bij deze nick. En vond dit zo’n goed idee dat je het resultaat hier links ziet.sistasista schreef: ↑30-06-2019 01:17...Om jou te steunen waar woorden vaak tekort schieten heb ik een avatar van een kraanvogel uitgezocht die mij het meeste aansprak. Ik hoop dat er velen zullen volgen die net als ik intens meeleven maar er geen woorden aan kunnen geven.
Al was ik (met vermoedelijk een vergelijkbare studie en werkhistorie) eigenlijk op zoek naar kraanvogels gevouwen uit wiskunde proefwerken. Maar kraanvogels en pi vond Google over taarten gaan, dus dan maar voor de roze variant.
En een overweging; denk eens aan een speciale kleur inkt bij je vulpen? Online vast te vinden. Ik heb het een paar jaar gedaan, en mensen (en mijn kinderen) herkenden mijn opmerkingen daardoor heel snel.
zondag 30 juni 2019 om 09:30
Anna, nu het toch gaat over hoe belangrijk je voor veel forummers bent ...
Het account van Mylene werd een tijdje na haar overlijden, geheel volgens de regels, op anoniem gezet.
anoniem342874561396
Daardoor herkende je haar vele posts niet meer, terwijl ik dat juist altijd fijn vond als herinnering. Ik heb dat toen aangekaart en kreeg veel bijval. Er werd een uitzondering gemaakt, sindsdien is Mylène gewoon weer herkenbaar mèt haar rode katje (zie bijv. de index van de eten-pijler).
Destijds waren er echter ook mensen die zich (terecht!) afvroegen of je zomaar af kon wijken van de regels zonder dat we wisten wat Mylène zelf zou hebben gewild.
Ik weet niet of dit nog steeds zo gaat of dat de regels toen zijn aangepast. Gelukkig zie ik zojuist wel via Mylenes loepje dat mijn forumvriendin Jonari (vorig jaar aan kanker overleden) ook gewoon nog herkenbaar is! Wellicht is het handig om dat even na te vragen als je wil je dat jouw nick en avatar herkenbaar blijven voor lotgenoten, vrienden, familie en ons? Jouw topics zijn inmiddels natuurlijk een soort dagboek dat hier achterblijft. Of wil je dat boek op een gegeven moment afsluiten en opgaan in de anonimiteit van het altijd groeiende aantal forummers die enkel nog een nummer hebben?
Het account van Mylene werd een tijdje na haar overlijden, geheel volgens de regels, op anoniem gezet.
anoniem342874561396
Daardoor herkende je haar vele posts niet meer, terwijl ik dat juist altijd fijn vond als herinnering. Ik heb dat toen aangekaart en kreeg veel bijval. Er werd een uitzondering gemaakt, sindsdien is Mylène gewoon weer herkenbaar mèt haar rode katje (zie bijv. de index van de eten-pijler).
Destijds waren er echter ook mensen die zich (terecht!) afvroegen of je zomaar af kon wijken van de regels zonder dat we wisten wat Mylène zelf zou hebben gewild.
Ik weet niet of dit nog steeds zo gaat of dat de regels toen zijn aangepast. Gelukkig zie ik zojuist wel via Mylenes loepje dat mijn forumvriendin Jonari (vorig jaar aan kanker overleden) ook gewoon nog herkenbaar is! Wellicht is het handig om dat even na te vragen als je wil je dat jouw nick en avatar herkenbaar blijven voor lotgenoten, vrienden, familie en ons? Jouw topics zijn inmiddels natuurlijk een soort dagboek dat hier achterblijft. Of wil je dat boek op een gegeven moment afsluiten en opgaan in de anonimiteit van het altijd groeiende aantal forummers die enkel nog een nummer hebben?
zondag 30 juni 2019 om 10:42
Lieve AnnA,
Vanaf het begin mee gelezen en ook al zoveel in mijn gedachten geweest. Regelmatig met tranen in mijn ogen gelezen hoe sterk jij bent. Het raakt me zo vooral ook als moeder zijnde. Ook regelmatig met een lach op mijn gezicht omdat je zo heerlijk nuchter schrijft en vol liefde voor je kinderen, man en familie.
Lieve AnnA, alles is zo oneerlijk, maar misschien een fijne gedachte hoe inspirerend jij hier voor vele vrouwen bent.
Al jaren niet gepost, alleen meegelezen, maar nu voor jou een mooie roze kraanvogel.
Ik wens je nog vele plukmomenten en fijne herinneringen maken voor je jongens, je man, je lieve (schoon)ouders, zus en haar familie.
Veel liefs!
Vanaf het begin mee gelezen en ook al zoveel in mijn gedachten geweest. Regelmatig met tranen in mijn ogen gelezen hoe sterk jij bent. Het raakt me zo vooral ook als moeder zijnde. Ook regelmatig met een lach op mijn gezicht omdat je zo heerlijk nuchter schrijft en vol liefde voor je kinderen, man en familie.
Lieve AnnA, alles is zo oneerlijk, maar misschien een fijne gedachte hoe inspirerend jij hier voor vele vrouwen bent.
Al jaren niet gepost, alleen meegelezen, maar nu voor jou een mooie roze kraanvogel.
Ik wens je nog vele plukmomenten en fijne herinneringen maken voor je jongens, je man, je lieve (schoon)ouders, zus en haar familie.
Veel liefs!
zondag 30 juni 2019 om 11:14
Ik lees van het begin mee en 1x iets gepost. Nu wil ik toch even tegen je forumvriendinnen zeggen "wat een ontzettend mooi en lief gebaar die avaters van kraanvogels"
Ik weet nog bij Lama dat we dat ook deden, ik schreef daar toen actief mee. Nu ik hier niet actief meeschrijf lijkt het meer op sensatiezucht als ik een kraanvogel neem als avater. (niets ten nadele van diegene die dat wel doen) Ik wilde alleen zeggen dat ik het fijn vindt dat je forumvriendinnen en lezers dit voor je doen.
Tegen jou Anna wil ik zeggen dat ik hoop dat je nog veel mag plukken ook al lijkt het nu snel te gaan. Heel veel sterkte en liefde.
Ik weet nog bij Lama dat we dat ook deden, ik schreef daar toen actief mee. Nu ik hier niet actief meeschrijf lijkt het meer op sensatiezucht als ik een kraanvogel neem als avater. (niets ten nadele van diegene die dat wel doen) Ik wilde alleen zeggen dat ik het fijn vindt dat je forumvriendinnen en lezers dit voor je doen.
Tegen jou Anna wil ik zeggen dat ik hoop dat je nog veel mag plukken ook al lijkt het nu snel te gaan. Heel veel sterkte en liefde.
anoniem_36795 wijzigde dit bericht op 30-06-2019 11:58
10.20% gewijzigd
zondag 30 juni 2019 om 11:47
Jee, Prada, ik wilde ook net iets over de kraanvogeltjes zeggen omdat ik het niet ga doen. Ik ga ervan uit dat Anna begrijpt dat dat niks zegt over hoe ik met haar begaan ben. Het past voor mij gewoon niet bij het levensmotto dat ik met haar deel. 'Pluk de dag' houdt voor mij namelijk ook in 'Vergeet even je zorgen'.
zondag 30 juni 2019 om 11:51
Inderdaad Yette, het wil niet zeggen dat je niet begaan bent. Al vind ik het gebaar heel erg mooi.yette schreef: ↑30-06-2019 11:47Jee, Prada, ik wilde ook net iets over de kraanvogeltjes zeggen omdat ik het niet ga doen. Ik ga ervan uit dat Anna begrijpt dat dat niks zegt over hoe ik met haar begaan ben. Het past voor mij gewoon niet bij het levensmotto dat ik met haar deel. 'Pluk de dag' houdt voor mij namelijk ook in 'Vergeet even je zorgen'.
zondag 30 juni 2019 om 12:08
zondag 30 juni 2019 om 13:24
Ik heb ook een kraanvogel voor je uitgezocht. Waar er vaak heel zuur op elkaar wordt gereageerd in allerlei topics en er allerlei trollen rondhangen op dit forum vind ik het prachtig als we ons met elkaar kunnen verenigen om iemand te steunen die dat verdient, samen als 1 front onze krachten bundelen en hopelijk wat van die kracht overdragen aan diegene die dat zo verdient; Anna.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in