Psyche
alle pijlers
Praattopic: Dertigersdillema's en problemen van millennials
woensdag 1 maart 2023 om 15:03
Ik nader de 30 en de paniek slaat toe, merk ik bij zowel mezelf als bij vriendinnen Ik had tot ongeveer m'n 25e toch wel de illusie dat ik op mijn 30e de boel wel op orde zou hebben: Huisje, boompje, beestje... minimaal een grote reis gemaakt, een leuke stabiele baan gevonden, financiën op orde...
Een paar jaar geleden had ik echt zo'n gevoel van: Alles loopt op rolletjes, ik zit goed in m'n vel en werk hard voor m'n dromen!
En het gekke is: De meeste van mijn leeftijd hebben nu wel de wilde haren verloren, hebben een prima relatie, een leuke baan gevonden, en een appartement of huis waar ze zich best goed in voelen. En ze kennen zichzelf behoorlijk goed. Eigenlijk niets om te klagen, zou je denken.
Maar de dilemma's waar ik en menig 30'er nu mee struggelen had ik naïef genoeg niet zien aankomen. Het zal wel iets met een ontwikkelend brein te maken hebben. Met als belangrijkste onderwerp in onze vriendinnengroep: Wel/geen kinderen en zo ja, wanneer dan?
Want een oorlog op ons continent, een studieschuld, de inmiddels vrijwel onmogelijkheid van het vinden van een geschikte woning om een gezin in te stichten, een dikke gasrekening, tijdelijke contracten, klimaatproblemen; dat drukt allemaal op ons en doet ook mij twijfelen over het willen van kinderen. Bovendien wordt kinderopvang steeds moeilijker, de zorg uitgekleed en er is een lerarentekort. Er zijn meer scheidingen dan ooit, psychische klachten onder jongvolwassenen zijn ernstig en we worden als maatschappij steeds individualistischer. Kortom: Er is genoeg om moedeloos van te worden.
Toch is het ook mooi om te zien hoe mijn leeftijdsgenoten met deze worstelingen omgaan. Eentje koos bijvoorbeeld heel bewust voor trouwen in gemeenschap van goederen en een stapje lager op de carrièreladder, maar heeft nu wel het gezin wat ze graag wilde. Misschien niet geëmancipeerd, maar wel realistisch. Een andere vriendin koos voor een kind, ook al heeft ze nu nog niet die stabiele baan. Sommige vrienden verlengen in zekere zin hun twintigersleven door een mooie reis te maken of aan een nieuwe studie te beginnen. Anderen kopen een klushuis en gaan deze eerst maar eens opknappen voordat ze nadenken over de volgende stap.
Het boek van Nienke Wijnant heb ik net gelezen, maar vind ik eigenlijk niet meer passend voor de huidige dertigersdillemma's. Ik kon mij er in elk geval niet in vinden, vond de voorbeelden die werden gegeven allemaal maar luxeproblemen, of heb ik een bord voor m'n kop?
Wie wil er meeschrijven? Als twintiger, dertiger of wellicht heb jij levenswijsheid om met ons struggelende dertigers te delen!
Een paar jaar geleden had ik echt zo'n gevoel van: Alles loopt op rolletjes, ik zit goed in m'n vel en werk hard voor m'n dromen!
En het gekke is: De meeste van mijn leeftijd hebben nu wel de wilde haren verloren, hebben een prima relatie, een leuke baan gevonden, en een appartement of huis waar ze zich best goed in voelen. En ze kennen zichzelf behoorlijk goed. Eigenlijk niets om te klagen, zou je denken.
Maar de dilemma's waar ik en menig 30'er nu mee struggelen had ik naïef genoeg niet zien aankomen. Het zal wel iets met een ontwikkelend brein te maken hebben. Met als belangrijkste onderwerp in onze vriendinnengroep: Wel/geen kinderen en zo ja, wanneer dan?
Want een oorlog op ons continent, een studieschuld, de inmiddels vrijwel onmogelijkheid van het vinden van een geschikte woning om een gezin in te stichten, een dikke gasrekening, tijdelijke contracten, klimaatproblemen; dat drukt allemaal op ons en doet ook mij twijfelen over het willen van kinderen. Bovendien wordt kinderopvang steeds moeilijker, de zorg uitgekleed en er is een lerarentekort. Er zijn meer scheidingen dan ooit, psychische klachten onder jongvolwassenen zijn ernstig en we worden als maatschappij steeds individualistischer. Kortom: Er is genoeg om moedeloos van te worden.
Toch is het ook mooi om te zien hoe mijn leeftijdsgenoten met deze worstelingen omgaan. Eentje koos bijvoorbeeld heel bewust voor trouwen in gemeenschap van goederen en een stapje lager op de carrièreladder, maar heeft nu wel het gezin wat ze graag wilde. Misschien niet geëmancipeerd, maar wel realistisch. Een andere vriendin koos voor een kind, ook al heeft ze nu nog niet die stabiele baan. Sommige vrienden verlengen in zekere zin hun twintigersleven door een mooie reis te maken of aan een nieuwe studie te beginnen. Anderen kopen een klushuis en gaan deze eerst maar eens opknappen voordat ze nadenken over de volgende stap.
Het boek van Nienke Wijnant heb ik net gelezen, maar vind ik eigenlijk niet meer passend voor de huidige dertigersdillemma's. Ik kon mij er in elk geval niet in vinden, vond de voorbeelden die werden gegeven allemaal maar luxeproblemen, of heb ik een bord voor m'n kop?
Wie wil er meeschrijven? Als twintiger, dertiger of wellicht heb jij levenswijsheid om met ons struggelende dertigers te delen!
yasminmax wijzigde dit bericht op 01-03-2023 15:05
0.06% gewijzigd
donderdag 2 maart 2023 om 10:51
ik ben ruim over deze leeftijd en hoewel het thema wel/geen kinderen mij ca. 20 jaar geleden bezig hield met voor een deel dezelfde onderwerpen (woonruimte was toen ook al nauwelijks te krijgen en de klimaatimpact ook al bekend was), zou ik het nu nóg moeilijker hebben met die keuze. Een oorlog en een afbrokkelende maatschappij (zoals ik die nu ervaar en toen nog niet) zouden voor mij veel van de 'het komt wel goed' gevoel wegnemen. Ik merk dat ik mij plaatsvervangend zorgen maak om mijn kinderen. In welke wereld moeten zij hun keuzes maken. Ik vind het leven er voor hen niet leuker op geworden en het is vooral dat ik mijzelf naar voel bij de wetenschap dat ik met mijn wens voor kinderen hen het klusje laat klaren om dat leven vorm te geven.Doreia* schreef: ↑01-03-2023 15:10Klinkt niet als iets unieks hoor
Dit klinkt als iedereen nadat de studententijd heeft plaatsgemaakt voor de eerste baan en het volwassen leven op de deur klopt.
Of heb je nooit Levensweg gespeeld
Succes, over 10 jaar dit alles nog eens lezen dan brengt het net zo'n warme glimlach op jouw gezicht als nu op het mijne.
De twijfels zijn van alle tijden, maar ik ben inmiddels ook realistischer geworden, zonder depressief te zijn. Het leven kán heel leuk zijn. Maar het leven is óók heel veel niet leuk aan. En naarmate je ouder wordt, komt dat besef steeds meer binnen. Ik vind de wereld steeds onveiliger en onvoorspelbaarder voelen en kan me goed voorstellen dat een dertiger van nu dat ook steeds meer voelt.
donderdag 2 maart 2023 om 11:04
Dat kan wel wezen. Maar mijn moeder heeft in haar eentje met een part time baan op de top van de rentetijd (13% geloof ik) een huis gekocht. We moesten erg zuinig leven (door die rente), maar het kon allemaal wel. Scheelt dat zuinig leven toen ook écht zuinig leven was. Ik moet er wel om lachen als ik mensen om me heen hoor praten over hoe 'zuinig' ze zijn, maar nog wel minimaal een auto hebben en 1 x per jaar op vakantie gaan. De normen wat zuinig is zijn ook omhoog gegaan met wat de maatschappij verwacht.blijfgewoonbianca schreef: ↑01-03-2023 15:31Die goedkope huizen ( achteraf gezien ) dat waren godsvermogens. Veel durfden het niet aan om te kopen.
Helaas geen boomer erfenis voor mij, dat dan weer niet.
donderdag 2 maart 2023 om 11:08
Want jij denkt dat alle andere mensen toen die trouwden in gemeenschap van goederen en later in een vechtscheiding terecht kwamen bij het ja woord uitspreken stiekem hun vingers achter hun rug gekruist hadden? Of hebben die elkaar ook plechtig beloofd om trouw te blijven en voor elkaar te zorgen no matter what?
donderdag 2 maart 2023 om 11:17
Ik denk dat social media hier ook de druk heel hoog legt om hier aan mee te doen/dit ook te willen.blijfgewoonbianca schreef: ↑01-03-2023 20:50En dan zal ik best wel weer enorm generaliseren vanuit mijn ei , maar jullie generatie ( uitzonderingen bevestigen de regel ) willen alles duur vieren : Valentines day moet met kado’s en etentjes, trouwdagen/ zoveel jaar samen met citytrips , babyshowers met high tea en dure kado’s, gender reveal partys, grootse eerste verjaardagen van jullie kinderen, helemaal de verjaardagen van kinderen met suikerspinmachine en springkussen in de straat.
Nou moet je het leven ook absoluut vieren, hoor, maar jullie leggen de lat zelf hoog .
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 2 maart 2023 om 11:19
Absoluut.Maleficent schreef: ↑02-03-2023 11:17Ik denk dat social media hier ook de druk heel hoog legt om hier aan mee te doen/dit ook te willen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 2 maart 2023 om 11:27
Ik ben iets ouder dan jij, en wij hebben dat ook meegemaakt, we kochten ons eerste huis vlak voor de bankencrisis en mijn man was ook nog eens werkzaam in een sector die harde klappen ving en wij vonden het echt spannend. Ons huis stond een jaar na aankoop ook een ton onder water. Geen fijn gevoel. Maar je kon niks meer dan afwachten, blijven zitten waar je zit en hopen dat je je baan hield en het over waaide.EHV1981 schreef: ↑01-03-2023 18:10Iedere generatie heeft wel wat. Ik ben begin 40 en wij kochten een huis met 6% rente, 6% overdrachtsbelasting op de top voor de crisis. Daarna stond je al snel een ton onder water plus nog een forse studieschuld. Recessie etc.
Alleen ik kan mij niet herinneren dat mijn generatiegenoten zeurden, we accepteerden het, zetten de schouders eronder en knallen maar. Dit is toch wel echt een generatie waar (een deel uiteraard niet iedereen) wat meer gezeurd wordt. Wellicht komt dat ook door social media waar alles maar beschikbaar lijkt.
Waar ik zelf echt de boot gemist heb is, dat ik als begin twintiger totaal niet bezig was met de toekomst. Ik werkte in een flierefluiter sector (reclame was toen echt een lang leve de lol baan bij ons bureau) en ik was ook een flierefluiter. Ik woonde in een leuk klein huurhuis met een bij elkaar geraapt interieur en ik had geen uitgestippeld plan. Dat zie je nu toch meer bij jongeren, dat ze een stappenplan maken.
Mijn generatiegenoten hebben in sommige gevallen heel goed geboerd door slim huizen te kopen en verkopen in goede periodes. Ik heb vrienden die in kasten van huizen wonen. Ik bespeur dan wel weer een soort ontevredenheid, want elke vervolgstap die ze zetten moet groter en mooier en luxer qua wonen. Ik heb dat zelf niet. Eigenlijk houden wij dan een 'starterswoning' bezet, zo wordt dat wel gezien in makelaarsland. Mensen van onze leeftijd horen in een ander type huis te wonen. 2 onder 1 kap of vrijstaand.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 2 maart 2023 om 11:54
Zou het echt het probleem zijn van de huizen en de banen? Tuurlijk kan ik me voorstellen dat dit zeker meespeelt, maar zoals we kunnen lezen, is dit eigenlijk meer een Nederlands fenomeen dan een specifiek generatie ding. Sinds de oorlog zijn huizen moeilijk te krijgen. Punt. Sommigen hebben het nog op de top van het een of ander voor elkaar gekregen, maar voor veel mensen is dat niet een vanzelfsprekendheid. Waarbij ik wil opmerken dat er op viva denk ik nog relatief veel hoger opgeleiden zitten die relatief vaak nog een koopwoning hebben bemachtigd ergens onderweg in het leven.
Wat ik denk (maar ik weet niet of dat voor to geldt) is dat de onrustige maatschappij ook debet is aan de twijfel. De hardware (huizen, banen, auto's) zijn welliswaar heel belangrijk, want voorwaardelijk voor een bepaald leven. Maar de software (hoe ervaar je stabiliteit, voorspelbaarheid en dus veiligheid) van onze samenleving staat voor mijn gevoel heel erg onder druk. Ervaren anderen dat dan zo anders dan ik?
En dat gaat echt een heel stuk verder dan de zoveelste inflatie of huizen of banen crisis, waarbij je weer kunt wachten op een ontslagronde. Ik ervaar de maatschappij niet meer als stabiel. Ik ervaar de vanzelfsprekendheid dat winkelschappen gevuld zijn, er OV rijdt en er benzine uit de pomp komt niet meer als vanzelfsprekend. Ik ervaar het niet meer als vanzelfsprekend dat als ik een aanvraag indien bij bijv. de belastingdienst, dat deze ook daadwerkelijk nagekeken wordt en ik geld terug krijg. En dat is allemaal klein bier natuurlijk. Maar als het daar al misgaat, dan zie ik een spiraal voor me, waarbij het me niet eens zou verbazen als op een dag het loon niet meer wordt overgemaakt (storing, geen personeel, overgenomen door hackers) of er een week lang (of god verhoede nog langer) geen vrachtwagens meer rijden met groenten (staking, geen benzine, geen vrachtschepen, geen personeel, geen loon betaald door storing, geen opbrengsten door een of ander klimaatramp of weet ik veel wat), dat je zoals een paar maanden geleden in Frankrijk er geen druppel benzine meer uit de pompen kwam. Ik denk aan huizen waar CV ketels uitvallen en waar geen monteur meer voor te vinden is om te repareren of waar uberhaupt de gaskraan niet open gaat die dag.
Je weet wel, die hele ontwrichtende zaken die op zichzelf allemaal heel klein lijken, maar die een enorme impact hebben op de samenleving zoals we die kennen. Waarbij alles wat vanzelfsprekend lijkt (je loon gestort krijgen en je rond in de supermarkt om je avondeten in te slaan) ineens heel wankel lijkt. Dát is bij mij althans een manier van denken die ik nooit eerder heb gevoeld. Tot pakweg 4 jaar geleden voelde Nederland voor mij stabiel. Al dat soort dingen gebeurden misschien in landen om ons heen, maar Nederland stond als een huis. Dat gevoel heb ik niet meer. En omdat dit nieuw is voor ons, heb ik ook het idee dat onze zelfredzaamheid ver te zoeken is. Als dat systeem om ons heen uit elkaar valt, wat dan? Ik zou zelf niet weten hoe ik aan eten moest komen bijv. Een gedachte die ik nooit eerder heb gehad. Dat veroorzaakt nu al af en toe onrust bij mij, laat staan als ik de kinderen leeftijd nader en dit soort keuzes moet maken. Durf en wil ik een kind in zo'n wereld zetten?
Wat ik denk (maar ik weet niet of dat voor to geldt) is dat de onrustige maatschappij ook debet is aan de twijfel. De hardware (huizen, banen, auto's) zijn welliswaar heel belangrijk, want voorwaardelijk voor een bepaald leven. Maar de software (hoe ervaar je stabiliteit, voorspelbaarheid en dus veiligheid) van onze samenleving staat voor mijn gevoel heel erg onder druk. Ervaren anderen dat dan zo anders dan ik?
En dat gaat echt een heel stuk verder dan de zoveelste inflatie of huizen of banen crisis, waarbij je weer kunt wachten op een ontslagronde. Ik ervaar de maatschappij niet meer als stabiel. Ik ervaar de vanzelfsprekendheid dat winkelschappen gevuld zijn, er OV rijdt en er benzine uit de pomp komt niet meer als vanzelfsprekend. Ik ervaar het niet meer als vanzelfsprekend dat als ik een aanvraag indien bij bijv. de belastingdienst, dat deze ook daadwerkelijk nagekeken wordt en ik geld terug krijg. En dat is allemaal klein bier natuurlijk. Maar als het daar al misgaat, dan zie ik een spiraal voor me, waarbij het me niet eens zou verbazen als op een dag het loon niet meer wordt overgemaakt (storing, geen personeel, overgenomen door hackers) of er een week lang (of god verhoede nog langer) geen vrachtwagens meer rijden met groenten (staking, geen benzine, geen vrachtschepen, geen personeel, geen loon betaald door storing, geen opbrengsten door een of ander klimaatramp of weet ik veel wat), dat je zoals een paar maanden geleden in Frankrijk er geen druppel benzine meer uit de pompen kwam. Ik denk aan huizen waar CV ketels uitvallen en waar geen monteur meer voor te vinden is om te repareren of waar uberhaupt de gaskraan niet open gaat die dag.
Je weet wel, die hele ontwrichtende zaken die op zichzelf allemaal heel klein lijken, maar die een enorme impact hebben op de samenleving zoals we die kennen. Waarbij alles wat vanzelfsprekend lijkt (je loon gestort krijgen en je rond in de supermarkt om je avondeten in te slaan) ineens heel wankel lijkt. Dát is bij mij althans een manier van denken die ik nooit eerder heb gevoeld. Tot pakweg 4 jaar geleden voelde Nederland voor mij stabiel. Al dat soort dingen gebeurden misschien in landen om ons heen, maar Nederland stond als een huis. Dat gevoel heb ik niet meer. En omdat dit nieuw is voor ons, heb ik ook het idee dat onze zelfredzaamheid ver te zoeken is. Als dat systeem om ons heen uit elkaar valt, wat dan? Ik zou zelf niet weten hoe ik aan eten moest komen bijv. Een gedachte die ik nooit eerder heb gehad. Dat veroorzaakt nu al af en toe onrust bij mij, laat staan als ik de kinderen leeftijd nader en dit soort keuzes moet maken. Durf en wil ik een kind in zo'n wereld zetten?
donderdag 2 maart 2023 om 12:09
Als ik mijn ouders en oma mag geloven kon je toen op 1 inkomen een huis krijgen, nu moet dat met 2. Wel een enorm verschil en dat is voor mijn generatie die veel minder snel samenwonen en sneller uit elkaar gaan (als ik dat moet geloven) wel een probleem. Aan de andere kant heb ik wel het idee dat wij nu wat luxer leven. Dus ja zeg het maar. Ik maak me zorgen over het klimaat, dat er als ik oud ben geen gletsjers of noordpoolijs meer zijn, lege rivieren en onleefbaar hete gebieden.
donderdag 2 maart 2023 om 12:31
Klopt deels. Vlak na de oorlog natuurlijk niet, want er was te weinig. Vanaf de jaren zeventig toen er weer voldoende bijgebouwd was, kwam dit op gang. Maar vergis je niet, dat kon alleen als je in een relatie zat. Een single van toen had waarschijnlijk net zoveel moeite om een woning te vinden. Zeker vrouwen kochten toen niet in hun eentje een koopwoning. Wat dat betreft gaat de vergelijking met singles van toen en nu nog steeds goed op (volgens mij is to single, maar weet dat niet zeker).
Er waren alleen veel minder singles. Je settelde relatief jong. En bleef daarbij, ook als het tegenviel.
donderdag 2 maart 2023 om 13:36
donderdag 2 maart 2023 om 16:07
Oh. Zowel ik als mijn vrienden doen het als hoger opgeleide millennials helemaal verkeerd dan denk ik. Hier heeft echt niemand het nieuwste van het nieuwste, tweedehands/zelf opgeknapt is gemeengoed en een koophuis heeft ook lang niet iedereen. We zijn allemaal in de 30/40. Sommige met kinderen, sommige niet.BlauweDruif schreef: ↑02-03-2023 05:36Ik ben midden 30, woon in de randstad en verkeer in hoogopgeleide kringen en wat BGB zegt is absoluut waar.
Een huurhuis is absoluut geen optie, tenzij het hartje Amsterdam is. Iedereen rijdt een dure auto en als er kinderen komen worden de duurste spullen aangeschaft. Dit is gewoon de norm en iedereen werkt er hard voor. Maar, ook veel burnouts in mijn omgeving.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
donderdag 2 maart 2023 om 18:11
https://www.youtube.com/watch?v=meuNS3H ... =TEDxTalks
Ik kwam vandaag heel bizar, toevallig een meneer tegen in de 80 die ik niet kende maar heel bizar, zonder dat ik dit onderwerp had aangesneden, mij een hoop advies gaf die helemaal aansluit bij dit topic. Het kwam neer op verwachtingen bijstellen en niets proberen te forceren en toch vooral niet teveel nadenken
kwam ook deze tedtalk tegen. Vond het wel toepasselijk en herkenbaar!
Ik kwam vandaag heel bizar, toevallig een meneer tegen in de 80 die ik niet kende maar heel bizar, zonder dat ik dit onderwerp had aangesneden, mij een hoop advies gaf die helemaal aansluit bij dit topic. Het kwam neer op verwachtingen bijstellen en niets proberen te forceren en toch vooral niet teveel nadenken
kwam ook deze tedtalk tegen. Vond het wel toepasselijk en herkenbaar!
donderdag 2 maart 2023 om 21:01
Misschien klinkt ik wat negatief omdat wij ook niet van plan waren om uit elkaar te gaan. Maar opeens was t toch wel zo en stond ik nog geen 2 weken later met mn inboedel weer op een plek alleen. Al doe je met kinderen vast beter je best om je relatie te laten slagen en met ups en downs mee te bewegen.zonnigweertje schreef: ↑01-03-2023 22:55Je hebt een zeer goed punt. In mijn baan kun je zeer eenvoudig naar meer uur, dat had ik dan ook zeker gedaan. Gelukkig zijn we niet van plan uit elkaar te gaan, ik ben het met je eens dat het een risico is.
donderdag 2 maart 2023 om 21:41
Mijn kinderen zijn begin twintigers en ik hou mijn hart vast. Zie voor hen steeds meer instabiliteit, onveiligheid en vreugdeloosheid. Boos worden en ergens tegen protesteren is leuk (mijn generatie) als je ten minste nog het gevoel hebt dat het wat uitmaakt in je protesten. Dat er ergens nog een kans is dat er iemand naar luistert en het zich aantrekt.Yasminmax schreef: ↑01-03-2023 15:38De huidige 20'ers en jeugd daaronder zal nu nog niet bezig zijn met de realiteit van het kopen van huizen of het nemen van kinderen lijkt me. Ik was tenminste tot mijn 27e ofzo daar totaal niet mee bezig. Dan ben je nog bezig met studie afronden, een leuke stabiele relatie vinden, beginnen met een carrièrepad bewandelen, van een studentenkamer of vanaf je ouders de stap nemen om een eerste appartementje te huren/kopen, wellicht een reis maken...
Ik moet er overigens echt niet aan denken om een generatie Z te zijn, lijkt me echt behoorlijk uitzichtloos.
Ik heb nu het gevoel dat het amper meer wat uitmaakt, omdat de 'machten' veel complexer zijn en verder bij ons vandaan liggen om nog enige invloed te hebben en het gevoel van controle te hebben of terug te pakken. Dat maakt het daarom -voor mij- juist moedeloos. Een soort ontstopbare trein en een weten dat het schuiven van het ijs begonnen is.
donderdag 2 maart 2023 om 23:11
Wat een onzin. En inderdaad generaliserend. Ik ben zelf begin 30 en mijn vriend en ik vinden het prettig om zuinig en milieubewust te leven. Wij kopen geen cadeaus voor elkaar op valentijnsdag (commerciële bullshit) en ook geen cadeaus voor elkaar met kerst. Wel maken we dan graag lekker eten en genieten van gezelligheid met familie. Het scheelt een hoop geld dat wij geen kinderwens/trouwwens hebben, maar als we dat wel hadden gehad dan zouden we ook dan zuinig leven. Hier in huis staan heel veel dingen van kringloopwinkels of Ikea. We hebben 1 auto van +- 20 jaar oud maar doen zoveel mogelijk op de fiets. Kleding koop ik vrijwel alleen nog maar tweedehands. We kijken regelmatig naar aanbiedingen en gaan 1x per jaar een week op vakantie. We vinden het niet erg om een extra trui aan te trekken of met een dekentje op de bank te zitten in de avond. We hebben goedkope hobby's en gaan zelden uit eten. Ook vrienden van ons kopen regelmatig tweedehands spullen, hebben een oudere auto, gaan 1 a 2x per jaar op vakantie, zijn heel bewust met hun uitgaven ondanks dat iedereen hoogopgeleid is. De meesten wonen (met kinderen) in een huurhuis. Wij wonen ook in een huurhuis. We willen ooit een koophuis kopen zodat we wat groter kunnen wonen dan 45m2 nu, het liefst in een heel energiezuinig huis. Ikzelf heb heel lang geworsteld met zowel psychische als lichamelijke klachten, waardoor materialistische zaken me minder boeien. Wat ik vooral belangrijk vind in het leven is gezondheid, liefde/fijne relaties en proberen de aarde niet teveel te belasten.blijfgewoonbianca schreef: ↑01-03-2023 20:50En dan zal ik best wel weer enorm generaliseren vanuit mijn ei , maar jullie generatie ( uitzonderingen bevestigen de regel ) willen alles duur vieren : Valentines day moet met kado’s en etentjes, trouwdagen/ zoveel jaar samen met citytrips , babyshowers met high tea en dure kado’s, gender reveal partys, grootse eerste verjaardagen van jullie kinderen, helemaal de verjaardagen van kinderen met suikerspinmachine en springkussen in de straat.
Nou moet je het leven ook absoluut vieren, hoor, maar jullie leggen de lat zelf hoog .
donderdag 2 maart 2023 om 23:46
Ik schreef er al bij “ uitzonderingen bevestigen de regel “ , maar inderdaad , je hebt gelijk. Het lijkt - voor mij dan - of het een of het ander : of de “ over the top, het kan niet op “ en de minimalisten ( mag ik het zo even noemen ? ) .
Soort nieuwe oude hippies.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 3 maart 2023 om 00:03
Ik zie eigenlijk niet veel "het een of het ander" in mijn omgeving, eerder grijstinten/mixen tussen "over the top, het kan niet op" en "minimalisten". Veel mensen van mijn leeftijd en jonger hebben een studieschuld en niet genoeg vermogen om een koophuis te kopen/wel duur huurhuis huren, vandaar dat velen zuinig leven, kinderwens uitstellen etc. Maar er zijn ook wel leeftijdsgenoten die naast zuinig leven regelmatig op reis gaan, groots uitpakken met een trouwerij, vaak uit eten gaan etc en sparen voor dat soort doelen.blijfgewoonbianca schreef: ↑02-03-2023 23:46Ik schreef er al bij “ uitzonderingen bevestigen de regel “ , maar inderdaad , je hebt gelijk. Het lijkt - voor mij dan - of het een of het ander : of de “ over the top, het kan niet op “ en de minimalisten ( mag ik het zo even noemen ? ) .
Soort nieuwe oude hippies.
suikerspinmuffin wijzigde dit bericht op 03-03-2023 00:16
1.08% gewijzigd
vrijdag 3 maart 2023 om 00:26
Ik ben het wel eens met wat iemand hier schreef: "Gelukkig was er tijdens mijn jeugd geen social media."
De maatschappelijke druk is hoog en op social media wordt vaak een eenzijdig beeld getoond van hoe succesvol/geslaagd mensen zogenaamd zijn in het leven. Terwijl de wachtlijsten voor psychische hulp overal enorm zijn en er veel shit is achter gesloten deuren wat niet online wordt gedeeld. Dus je kan je beter focussen op je eigen koers en dankbaar zijn voor wat je hebt in plaats van jezelf te vergelijken met anderen.
De maatschappelijke druk is hoog en op social media wordt vaak een eenzijdig beeld getoond van hoe succesvol/geslaagd mensen zogenaamd zijn in het leven. Terwijl de wachtlijsten voor psychische hulp overal enorm zijn en er veel shit is achter gesloten deuren wat niet online wordt gedeeld. Dus je kan je beter focussen op je eigen koers en dankbaar zijn voor wat je hebt in plaats van jezelf te vergelijken met anderen.
vrijdag 3 maart 2023 om 10:08
blijfgewoonbianca schreef: ↑02-03-2023 23:46Ik schreef er al bij “ uitzonderingen bevestigen de regel “ , maar inderdaad , je hebt gelijk. Het lijkt - voor mij dan - of het een of het ander : of de “ over the top, het kan niet op “ en de minimalisten ( mag ik het zo even noemen ? ) .
Soort nieuwe oude hippies.
Ja zo zie ik het ook wel, hoor. Ik denk ook wel gecreëerd door socialmedia/influenzers.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
vrijdag 3 maart 2023 om 10:13
vrijdag 3 maart 2023 om 10:22
Klets lekker mee hoor! Het is niet voor niets een praattopicWaterflesje schreef: ↑03-03-2023 00:11Deze patatgeneratie/ verloren generatie wil graag meepraten. Maar het is nu te laat om alle reacties te lezen. Ik vind het in ieder geval heel interessant!
vrijdag 3 maart 2023 om 10:39
Ik ben van de patatgeneratie (1970 - 1985) en ik snap heel goed dat mensen die nu rond de 30 zijn sommige dingen heel lastig vinden. De gevolgen van klimaatverandering worden overal al zichtbaar en ik snap volkomen dat je daardoor gaat aarzelen of je wel kinderen op de wereld moet zetten. En ik denk dat de huizencrisis voor starters op de woningmarkt slecht vergelijkbaar is met andere tijden. Ik was 35 toen ik mijn eerste huis kocht, maar toch denk ik dat het voor huidige starters echt nog een stuk lastiger is.
Sowieso is de hoeveelheid crises en dreigingen die we nu tegelijk hebben (klimaat, energie, inflatie, Oekraïne, opkomst extreem rechts) erg lang niet voorgekomen.
Sowieso is de hoeveelheid crises en dreigingen die we nu tegelijk hebben (klimaat, energie, inflatie, Oekraïne, opkomst extreem rechts) erg lang niet voorgekomen.
The impossible just takes a little longer.
vrijdag 3 maart 2023 om 11:52
Maleficent schreef: ↑03-03-2023 10:13Maar ook dat minimalistische leven wordt gepromoot op social media. Daar heb je ook influencers voor. Die laten zien wat ze kopen in kringloop winkels, hoe ze hun huis opknappen met laag budget en hoe goedkoop koken en budget uitjes/op vakantie.
Dat wordt er ook gezegd toch. De 1 is van de kringloop/vegan/moestuin en de ander zit jankend in zn Tesla en de zoveelste handtas van 2000 euro.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in