Psyche
alle pijlers
Praattopic: Dertigersdillema's en problemen van millennials
woensdag 1 maart 2023 om 15:03
Ik nader de 30 en de paniek slaat toe, merk ik bij zowel mezelf als bij vriendinnen Ik had tot ongeveer m'n 25e toch wel de illusie dat ik op mijn 30e de boel wel op orde zou hebben: Huisje, boompje, beestje... minimaal een grote reis gemaakt, een leuke stabiele baan gevonden, financiën op orde...
Een paar jaar geleden had ik echt zo'n gevoel van: Alles loopt op rolletjes, ik zit goed in m'n vel en werk hard voor m'n dromen!
En het gekke is: De meeste van mijn leeftijd hebben nu wel de wilde haren verloren, hebben een prima relatie, een leuke baan gevonden, en een appartement of huis waar ze zich best goed in voelen. En ze kennen zichzelf behoorlijk goed. Eigenlijk niets om te klagen, zou je denken.
Maar de dilemma's waar ik en menig 30'er nu mee struggelen had ik naïef genoeg niet zien aankomen. Het zal wel iets met een ontwikkelend brein te maken hebben. Met als belangrijkste onderwerp in onze vriendinnengroep: Wel/geen kinderen en zo ja, wanneer dan?
Want een oorlog op ons continent, een studieschuld, de inmiddels vrijwel onmogelijkheid van het vinden van een geschikte woning om een gezin in te stichten, een dikke gasrekening, tijdelijke contracten, klimaatproblemen; dat drukt allemaal op ons en doet ook mij twijfelen over het willen van kinderen. Bovendien wordt kinderopvang steeds moeilijker, de zorg uitgekleed en er is een lerarentekort. Er zijn meer scheidingen dan ooit, psychische klachten onder jongvolwassenen zijn ernstig en we worden als maatschappij steeds individualistischer. Kortom: Er is genoeg om moedeloos van te worden.
Toch is het ook mooi om te zien hoe mijn leeftijdsgenoten met deze worstelingen omgaan. Eentje koos bijvoorbeeld heel bewust voor trouwen in gemeenschap van goederen en een stapje lager op de carrièreladder, maar heeft nu wel het gezin wat ze graag wilde. Misschien niet geëmancipeerd, maar wel realistisch. Een andere vriendin koos voor een kind, ook al heeft ze nu nog niet die stabiele baan. Sommige vrienden verlengen in zekere zin hun twintigersleven door een mooie reis te maken of aan een nieuwe studie te beginnen. Anderen kopen een klushuis en gaan deze eerst maar eens opknappen voordat ze nadenken over de volgende stap.
Het boek van Nienke Wijnant heb ik net gelezen, maar vind ik eigenlijk niet meer passend voor de huidige dertigersdillemma's. Ik kon mij er in elk geval niet in vinden, vond de voorbeelden die werden gegeven allemaal maar luxeproblemen, of heb ik een bord voor m'n kop?
Wie wil er meeschrijven? Als twintiger, dertiger of wellicht heb jij levenswijsheid om met ons struggelende dertigers te delen!
Een paar jaar geleden had ik echt zo'n gevoel van: Alles loopt op rolletjes, ik zit goed in m'n vel en werk hard voor m'n dromen!
En het gekke is: De meeste van mijn leeftijd hebben nu wel de wilde haren verloren, hebben een prima relatie, een leuke baan gevonden, en een appartement of huis waar ze zich best goed in voelen. En ze kennen zichzelf behoorlijk goed. Eigenlijk niets om te klagen, zou je denken.
Maar de dilemma's waar ik en menig 30'er nu mee struggelen had ik naïef genoeg niet zien aankomen. Het zal wel iets met een ontwikkelend brein te maken hebben. Met als belangrijkste onderwerp in onze vriendinnengroep: Wel/geen kinderen en zo ja, wanneer dan?
Want een oorlog op ons continent, een studieschuld, de inmiddels vrijwel onmogelijkheid van het vinden van een geschikte woning om een gezin in te stichten, een dikke gasrekening, tijdelijke contracten, klimaatproblemen; dat drukt allemaal op ons en doet ook mij twijfelen over het willen van kinderen. Bovendien wordt kinderopvang steeds moeilijker, de zorg uitgekleed en er is een lerarentekort. Er zijn meer scheidingen dan ooit, psychische klachten onder jongvolwassenen zijn ernstig en we worden als maatschappij steeds individualistischer. Kortom: Er is genoeg om moedeloos van te worden.
Toch is het ook mooi om te zien hoe mijn leeftijdsgenoten met deze worstelingen omgaan. Eentje koos bijvoorbeeld heel bewust voor trouwen in gemeenschap van goederen en een stapje lager op de carrièreladder, maar heeft nu wel het gezin wat ze graag wilde. Misschien niet geëmancipeerd, maar wel realistisch. Een andere vriendin koos voor een kind, ook al heeft ze nu nog niet die stabiele baan. Sommige vrienden verlengen in zekere zin hun twintigersleven door een mooie reis te maken of aan een nieuwe studie te beginnen. Anderen kopen een klushuis en gaan deze eerst maar eens opknappen voordat ze nadenken over de volgende stap.
Het boek van Nienke Wijnant heb ik net gelezen, maar vind ik eigenlijk niet meer passend voor de huidige dertigersdillemma's. Ik kon mij er in elk geval niet in vinden, vond de voorbeelden die werden gegeven allemaal maar luxeproblemen, of heb ik een bord voor m'n kop?
Wie wil er meeschrijven? Als twintiger, dertiger of wellicht heb jij levenswijsheid om met ons struggelende dertigers te delen!
yasminmax wijzigde dit bericht op 01-03-2023 15:05
0.06% gewijzigd
woensdag 1 maart 2023 om 18:15
Ik heb relatief laat kinderen gekregen, ben nu 50 met jonge kinderen en werk met twintigers.Yasminmax schreef: ↑01-03-2023 15:13Mijn ouders zijn Gen X'ers maar snappen totaal niet waarom 'wij' het onszelf zo moeilijk maken. Krijg ik een advies in de trant van 'je moet ook geen avocado's kopen'
Zij kochten op hun 24e het koophuis waar ik groot in ben geworden en wat ze toen de kinderen groot waren hebben kunnen verkopen met een mooie overwaarde. Mijn moeder heeft altijd heel geëmancipeerd net zoveel gewerkt als mijn vader. De taken m.b.t. het ouderschap en huishouden waren ook heel eerlijk verdeeld. Ik ben heel trots op mijn ouders, want ze hebben altijd allebei heel hard hun best gedaan om ons als kinderen het allerbeste te geven. Tegelijkertijd zien mijn ouders niet echt in dat zij ook 'de tijd' meehadden: ze konden nog redelijk goedkoop een huis kopen (vergeleken met nu), hadden beiden baanzekerheid, hun sociale vangnet was groter, kinderopvang en onderwijs was beter geregeld, enzovoort.
Wat mij blij maakt is dat ik recentelijk erachter ben dat, net als in mijn tijd, de wat idealistischer en sociale dingen vaak via via en via netwerk gebeuren.
In mijn tijd had je idealistische mensen die actie voerden, maar ook voor weinig kamers verhuurden etc
Want als genx er kan ik me soms wel verbazen over het lijdzame. Waarom staan de straten niet vol, waarom geen verfbommen op de adressen van notoire huisjesmelkers, iets?
Waarom pik je dat? Ik merk ook dat genx ers en boomers er ook klaar mee zijn en er veel onderling wordt geregeld en geholpen.
Maar het verbaast me dat dit niet meer wordt opgeëist en dat degenen die dat wel doen ook door leeftijdsgenoten als radicaal worden neergezet
En bedenk je ook dat die goedkope huizen van de genx-ers ook armetierig/niet waren ingericht.
Ik las laatst hier een post van een moeder die het zo sneu vond dat de enorme ruimte van haar kind niet goed verwarmd werd en de huisbaas wilde aanklagen.
Bedenk je wel dat de genx-ers, of te wel degenen die ik ken, in enkel glas, tochtige huizen met amper voorzieningen (ik had verscheidene vriendinnen die zelf een douche moesten regelen), gaskachel zelf kopen etc woonden.
Zeker niet de luxe waarin we nu wonen en wat een beetje de norm lijkt.
Ik heb tot mijn 30e geen wasmachine gehad, had een douche-toilet combi van 2 bij 1 m2, keukenblokje van tig jaar oud, geen buitenruimte etc.
Nieuwe meubels kocht ik pas met mate en dan bij de Ikea vanaf mijn 25e. Ik heb daarvoor op tweedehands gekregen spullen geleefd.
Verven zo over het behang van de vorige bewoner heen.
Dus dat is weer een tegenhanger.
woensdag 1 maart 2023 om 18:21
Ik heb ook niet het hele topic gelezen. Ik ben 32, nu op zoek naar een (leukere) baan en ben blij dat de markt daarvoor nu echt goed is! Verder wel een beetje aan het dubben over kinderen krijgen soms (ik ben single en heb geen behoefte aan man/kind), straks krijg ik later spijt omdat ik niemand heb gezocht. Maar goed, wie dan leeft wie dan zorgt. Het leven is niet maakbaar. Dus waarom zoveel zorgen maken.
Ik heb het grootste gedeelte van 2022 ziek op bed gelegen, een periode lang kon ik mezelf zelfs amper douchen.. Het was de vraag of ik er weer bovenop zou komen. En hoe lang dat zou duren. En dan heb ik misschien geen man/kind/huisdier of koophuis, ik ben heel goed hersteld en inmiddels wel weer in staat om te werken en mijn kost te verdienen. Ik kan weer met vrienden afspreken, rondjes wandelen en zelfs sporten. Ik ben dik tevreden.
En trouwens! Alles is relatief he. Ik heb dat ooit gehad, die lange vaste relatie, dat mooie huis. Mensen zeiden tegen mij: wat heb jij het toch goed voor elkaar! Maar deze man bleek verslaafd te zijn en werd aggressief tegen mij. Ik heb me daar echt uit moeten worstelen.
Nee, in mijn eentje en krakkemikkige huisje ben ik veel blijer, dan toen. In dat grote huis. Met die man. Met dat 'voor de buitenkant' perfecte plaatje.
Ik heb het grootste gedeelte van 2022 ziek op bed gelegen, een periode lang kon ik mezelf zelfs amper douchen.. Het was de vraag of ik er weer bovenop zou komen. En hoe lang dat zou duren. En dan heb ik misschien geen man/kind/huisdier of koophuis, ik ben heel goed hersteld en inmiddels wel weer in staat om te werken en mijn kost te verdienen. Ik kan weer met vrienden afspreken, rondjes wandelen en zelfs sporten. Ik ben dik tevreden.
En trouwens! Alles is relatief he. Ik heb dat ooit gehad, die lange vaste relatie, dat mooie huis. Mensen zeiden tegen mij: wat heb jij het toch goed voor elkaar! Maar deze man bleek verslaafd te zijn en werd aggressief tegen mij. Ik heb me daar echt uit moeten worstelen.
Nee, in mijn eentje en krakkemikkige huisje ben ik veel blijer, dan toen. In dat grote huis. Met die man. Met dat 'voor de buitenkant' perfecte plaatje.
woensdag 1 maart 2023 om 18:23
Dit is absoluut waar. Ik herinner me dat ik thuis gewoon aan de thermostaat mocht draaien als ik het koud had. Denk dat dat in de meeste gezinnen tegenwoordig echt niet meer zo is. Dus het is echt verwachtingen bijstellen. Als ik voor mezelf spreek kan ik mijn kinderen echt never nooit de jeugd bieden die ik zelf gehad heeft.blijfgewoonbianca schreef: ↑01-03-2023 17:32Millenials ervaren het als zwaar omdat ze - ietwat - terug moeten in welvaart. Mijn generatie kreeg het ( en ook niet meteen vanaf het begin ) beter als de generatie er voor. En de generatie na mij ( mijn kinderen ) vinden het weleens lastig dat wat in het ouderlijk gezin kon nu ineens niet meer zo vanzelfsprekend is.
En dat gaat dus niet over 3x per jaar op vakantie kunnen ofzo, want dat deden wij toen ook niet.
woensdag 1 maart 2023 om 18:26
Zo woon ik nu. In een huis van 30m2 dat volstaat met alles van marktplaats (muv mijn bed/matras) en ik ben 32. Ik deel een wasmachine trouwens, dus die hebben we wel ééntje hier in het gebouw staan. Het is iig 'knus' en toch echt wel mijn plekje. Dat andere huis, dat komt vast ooit wel.Surebaby schreef: ↑01-03-2023 18:15ers, of te wel degenen die ik ken, in enkel glas, tochtige huizen met amper voorzieningen (ik had verscheidene vriendinnen die zelf een douche moesten regelen), gaskachel zelf kopen etc woonden.
Zeker niet de luxe waarin we nu wonen en wat een beetje de norm lijkt.
Ik heb tot mijn 30e geen wasmachine gehad, had een douche-toilet combi van 2 bij 1 m2, keukenblokje van tig jaar oud, geen buitenruimte etc.
Nieuwe meubels kocht ik pas met mate en dan bij de Ikea vanaf mijn 25e. Ik heb daarvoor op tweedehands gekregen spullen geleefd.
Verven zo over het behang van de vorige bewoner heen.
Dus dat is weer een tegenhanger.
woensdag 1 maart 2023 om 18:27
Ja én die bij elkaar bleven. Op de basisschool toen ik daar zat was er werkelijk 1 stel ouders dat gescheiden was. Rest allemaal samen, en ik denk 95% nog steeds.blijfgewoonbianca schreef: ↑01-03-2023 16:31Van die moeders die niet werkten ? Dat had toch ook gevolgen voor het inkomen en het uitgavenpatroon ?
Nu hebben (voor mijn gevoel dus geen bron whatsoever) de helft van de basisschoolkids gescheiden ouders, stiefvaders, bonusmoeders, driedubbele 10-minutengesprekken omdat de exen niet samen aan tafel willen zitten. Die stabiliteit was er dan weer wel toen ik jong was in de '80s, je ging niet voor een dingetje uit elkaar en bleef in een dip je best doen in een relatie.
woensdag 1 maart 2023 om 18:34
Ik ben 30 maar herken dit allemaal niet echt. Heb geen studieschuld maar ik had wel geluk dat ik maximaal aanvullend kreeg, maar naast mijn studie werkte ik ook minimaal 24 uur. En nu sinds 2 jaar een koophuis maar hebben wel een jaar moeten zoeken en ook onze wensen aanpassen. Kindje zat al in mijn buik voordat we het koophuis hadden en voordat ik een vast contract had op werk. Kind had het ook wel overleefd in een huurhuisje denk ik zo.
Veel van die "dertigersdillema's" lijken mij inderdaad luxeproblemen en mensen moeten het idee loslaten dat je hele situatie perfect moet zijn.
Veel van die "dertigersdillema's" lijken mij inderdaad luxeproblemen en mensen moeten het idee loslaten dat je hele situatie perfect moet zijn.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
woensdag 1 maart 2023 om 18:35
Ik ben een millennial van eind jaren 80, maar dat is voor mij tot op heden op veel vlakken juist heel fijn uitgepakt. Ik had niet van een andere generatie willen zijn, en zeker geen latere. Ik had studiefinanciering, ook maximaal aanvullend, ik heb ong. 30k gehad in al die jaren. De arbeidsmarkt was niet super gunstig, maar er was wel werk, al dan niet op je niveau. Ik kocht m’n eerste huis aan het staartje van de huizencrisis met een hele acceptabele hypotheekrente. Ik ben opgegroeid zonder een hoop technologische snufjes, maar dingen kwamen wel op handige momenten beschikbaar, zoals GPS toen ik ging autorijden of Facebook toen ik ging studeren. Ik ben heel blij dat er geen sociale media was in mijn jeugd. En ik kan natuurlijk niet in de toekomst kijken, maar mijn verwachtingen voor de aarde zijn niet al te optimistisch, dus ik ben ook ergens wel blij dat ik er over 50 jaar waarschijnlijk niet meer hoef te zijn.
Het enige wat ik vervelend vind is opgegroeid te zijn met het idee dat je moet doen wat je gelukkig maakt en dat je alles kan worden. Dat heeft in feite geen structureel kans van slagen, maar daar geef je jezelf dan weer de schuld van. Maar goed, dat zijn interne factoren waar je invloed op hebt, qua externe factoren is mij echt wel een goeie hand toebedeeld.
Het enige wat ik vervelend vind is opgegroeid te zijn met het idee dat je moet doen wat je gelukkig maakt en dat je alles kan worden. Dat heeft in feite geen structureel kans van slagen, maar daar geef je jezelf dan weer de schuld van. Maar goed, dat zijn interne factoren waar je invloed op hebt, qua externe factoren is mij echt wel een goeie hand toebedeeld.
amby wijzigde dit bericht op 01-03-2023 18:48
7.02% gewijzigd
woensdag 1 maart 2023 om 18:40
Dit is wel een terecht punt wat je hier aansnijdt. Ik denk, zoals een andere millennial hier ook al deelde, mijn generatie vaak de schuld bij zichzelf neerlegt ivm bij bijvoorbeeld de huisjesmelker (Had ik maar studie X gedaan dan had ik nu een goede baan en zat ik niet op deze schimmelkamer). Hierdoor overkomt tegenslag ons soms een beetje, merk ik, en zijn we ook snel opgebrand. In tegenstelling tot andere generaties vind ik de gemiddelde millennial maar een softie. Ik hoor direct m'n ouders: 'als je maar goed je best doet komt alles goed'Surebaby schreef: ↑01-03-2023 18:15Want als genx er kan ik me soms wel verbazen over het lijdzame. Waarom staan de straten niet vol, waarom geen verfbommen op de adressen van notoire huisjesmelkers, iets?
Waarom pik je dat? Ik merk ook dat genx ers en boomers er ook klaar mee zijn en er veel onderling wordt geregeld en geholpen.
Maar het verbaast me dat dit niet meer wordt opgeëist en dat degenen die dat wel doen ook door leeftijdsgenoten als radicaal worden neergezet
woensdag 1 maart 2023 om 18:52
Ja precies. Heel herkenbaar. Ik voel daarom als vrouw ook wel de verantwoordelijkheid om 'm'n shit' op orde te hebben. Hoe ik sommige vriendinnen dan ook snel minder zie werken zodra er kinderen komen kan ik dan ook moeilijk begrijpen, maar tegelijkertijd, zoals door veel mensen al gezegd hier, snap ik ook dat het leven risico's nemen is.Koeksel1980 schreef: ↑01-03-2023 18:27Ja én die bij elkaar bleven. Op de basisschool toen ik daar zat was er werkelijk 1 stel ouders dat gescheiden was. Rest allemaal samen, en ik denk 95% nog steeds.
Nu hebben (voor mijn gevoel dus geen bron whatsoever) de helft van de basisschoolkids gescheiden ouders, stiefvaders, bonusmoeders, driedubbele 10-minutengesprekken omdat de exen niet samen aan tafel willen zitten. Die stabiliteit was er dan weer wel toen ik jong was in de '80s, je ging niet voor een dingetje uit elkaar en bleef in een dip je best doen in een relatie.
Ik denk dat als alle vrouwen echt alles 50/50 zouden willen delen qua werklast, financiën en opvoeding, EN niet afhankelijk van opa's en oma's willen zijn qua opvang, dat er wel veel minder kinderen geboren zouden worden. Wat dat betreft is het emanicaptievraagstuk ook totaal nog niet afgerond.
woensdag 1 maart 2023 om 19:02
Dat lijkt me ook lastig. Ik lees hier soms vol verbazing over hoe het allemaal zou moeten.Yasminmax schreef: ↑01-03-2023 18:52Ja precies. Heel herkenbaar. Ik voel daarom als vrouw ook wel de verantwoordelijkheid om 'm'n shit' op orde te hebben. Hoe ik sommige vriendinnen dan ook snel minder zie werken zodra er kinderen komen kan ik dan ook moeilijk begrijpen, maar tegelijkertijd, zoals door veel mensen al gezegd hier, snap ik ook dat het leven risico's nemen is.
Ik denk dat als alle vrouwen echt alles 50/50 zouden willen delen qua werklast, financiën en opvoeding, EN niet afhankelijk van opa's en oma's willen zijn qua opvang, dat er wel veel minder kinderen geboren zouden worden. Wat dat betreft is het emanicaptievraagstuk ook totaal nog niet afgerond.
Ik heb jaren minder gewerkt omdat we geen grootouders hadden die op konden passen en kinderopvang erg duur en onhandig was met ons werk. Nu werk ik nog steeds partime, heerlijk. Daarbij regel ik vrijwel alles thuis. Van cadeautjes tot tandartsafspraken. Waarom zou ik me daar druk over maken. Mijn partner doet andere dingen. Ik heb nooit de drang tot 50 50 gehad. Wij varen wel bij onze verdeling.
woensdag 1 maart 2023 om 19:07
Misschien is dat ook wel mijn probleem, ik hang al sinds m'n 16e hier in de andijvietopicszonnigweertje schreef: ↑01-03-2023 19:02Ik lees hier soms vol verbazing over hoe het allemaal zou moeten.
woensdag 1 maart 2023 om 19:44
Blijf me verbazen over de oudjes die maar blijven miepen dat de jongste generaties helemaal niet zo moeilijk hebben, terwijl daar gewoon onderzoeken naar gedaan zijn.
Huidige generatie en die er boven hebben het op meerdere vlakken slechter dan de generaties er boven vanaf de oorlog. En ja sommigen komen echt uit een ei zo te lezen.
Huidige generatie en die er boven hebben het op meerdere vlakken slechter dan de generaties er boven vanaf de oorlog. En ja sommigen komen echt uit een ei zo te lezen.
Jaja.
woensdag 1 maart 2023 om 19:51
Moet dat? Dat is een lat die je voor jezelf ergens hebt neergelegd. Ik heb altijd geweten dat ik nooit diezelfde financiële garanties kan geven als mijn ouders. Tegelijkertijd kunnen dat ook maar heel weinig mensen dus ik vind mijn zoon niet ‘zielig’ omdat zijn levensstandaard beter past in ‘het gemiddelde’. Ik beschik ook niet over hetzelfde sociale kapitaal (tig netwerken) als mijn ouders maar ik heb ook een werkveld gekozen waarin ik sowieso niets had aan die netwerken van hen. Ja het was leuk opgroeien in die vertimmerde VT-wonen boerderij. Maar die Vinex-wijk waar zoon in opgroeit is nu ook weer niet Sodom en Gomorra.Yasminmax schreef: ↑01-03-2023 18:23Dit is absoluut waar. Ik herinner me dat ik thuis gewoon aan de thermostaat mocht draaien als ik het koud had. Denk dat dat in de meeste gezinnen tegenwoordig echt niet meer zo is. Dus het is echt verwachtingen bijstellen. Als ik voor mezelf spreek kan ik mijn kinderen echt never nooit de jeugd bieden die ik zelf gehad heeft.
En dat gaat dus niet over 3x per jaar op vakantie kunnen ofzo, want dat deden wij toen ook niet.
En het aantrekken van een vest binnenshuis of een dekentje op de bank vind ik niet onoverkomelijk. Die vertimmerde boerderij was vroeger ook niet warm te stoken in ieder vertrek.
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 1 maart 2023 om 19:56
LuciFee2023 schreef: ↑01-03-2023 19:44Blijf me verbazen over de oudjes die maar blijven miepen dat de jongste generaties helemaal niet zo moeilijk hebben, terwijl daar gewoon onderzoeken naar gedaan zijn.
Huidige generatie en die er boven hebben het op meerdere vlakken slechter dan de generaties er boven vanaf de oorlog. En ja sommigen komen echt uit een ei zo te lezen.
Ik maak me zeker zorgen om mijn kinderen. Maar wilde de nuance aanbrengen dat in de jaren 80 en 90 ook de bonen niet tot in de hemel groeide. Ik hoop dat ik in de gelegenheid ben om mijn kinderen hulp te bieden.
woensdag 1 maart 2023 om 19:57
woensdag 1 maart 2023 om 19:57
LuciFee2023 schreef: ↑01-03-2023 19:44Blijf me verbazen over de oudjes die maar blijven miepen dat de jongste generaties helemaal niet zo moeilijk hebben, terwijl daar gewoon onderzoeken naar gedaan zijn.
Huidige generatie en die er boven hebben het op meerdere vlakken slechter dan de generaties er boven vanaf de oorlog. En ja sommigen komen echt uit een ei zo te lezen.
Ik maak me zeker zorgen om mijn kinderen. Maar wilde de nuance aanbrengen dat in de jaren 80 en 90 ook de bomen niet tot in de hemel groeide. Ik hoop dat ik in de gelegenheid ben om mijn kinderen hulp te bieden.
woensdag 1 maart 2023 om 20:00
Als ik kijk naar hoe ik en vele leeftijdsgenoten wonen dan hebben er best veel mensen schimmel in huis door de kou en vocht. Ik vind het 'dekentje op de bank' een beetje misplaatst eigenlijk en zo'n typische opmerking van oudere generatie. Alsof we vroeger ook niet een dikke trui aankregen in de winter.
woensdag 1 maart 2023 om 20:11
Denk dat dit voor veel millennials zo is idd.amby schreef: ↑01-03-2023 18:35(...)
Het enige wat ik vervelend vind is opgegroeid te zijn met het idee dat je moet doen wat je gelukkig maakt en dat je alles kan worden. Dat heeft in feite geen structureel kans van slagen, maar daar geef je jezelf dan weer de schuld van. Maar goed, dat zijn interne factoren waar je invloed op hebt, qua externe factoren is mij echt wel een goeie hand toebedeeld.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
woensdag 1 maart 2023 om 20:15
Dan lees je dingen die er niet staan. Ik reageerde op jouw opmerking dat jij onbeperkt aan de thermostaat vroeger mocht zitten en kinderen dat nu niet meer mogen/dit er vanaf kan.Yasminmax schreef: ↑01-03-2023 20:00Als ik kijk naar hoe ik en vele leeftijdsgenoten wonen dan hebben er best veel mensen schimmel in huis door de kou en vocht. Ik vind het 'dekentje op de bank' een beetje misplaatst eigenlijk en zo'n typische opmerking van oudere generatie. Alsof we vroeger ook niet een dikke trui aankregen in de winter.
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 1 maart 2023 om 20:17
Ik moest jouw reacties even op me in laten werken, omdat ik er veel in herken. Zelf heb ik ook een relatie gehad met 'perfecte plaatje' en daarna ging die relatie uit en kwamen er gezondheidsproblemen, dus ook dat herken ik. Ik ben toen een hele tijd heel gelukkig vrijgezel geweest. Ik woon nu samen met mijn geweldige vriend op 5m2 meer dan jij En ben heel gelukkig met waar ik nu sta.milesdavis schreef: ↑01-03-2023 18:21Verder wel een beetje aan het dubben over kinderen krijgen soms (ik ben single en heb geen behoefte aan man/kind), straks krijg ik later spijt omdat ik niemand heb gezocht. Maar goed, wie dan leeft wie dan zorgt. Het leven is niet maakbaar. Dus waarom zoveel zorgen maken.
Nee, in mijn eentje en krakkemikkige huisje ben ik veel blijer, dan toen. In dat grote huis.
Ik kwam dit tegen en heb er even hard om moeten lachen. Dit is precies waar ik soms over nadenk als ik aan de toekomst denk https://www.kekmama.nl/artikel/persoonl ... igen-kamer
woensdag 1 maart 2023 om 20:19
Nou ik denk dat ik niet de enige ben die een dertien in een dozijn hut met postzegeltuin liever vandaag nog dan morgen zou inruilen voor een vrijstaande villa met landelijke look op een groot perceel.
Dat doet overigens niets af aan het feit dat ik wèl blij ben met dat dertien in een dozijn huis met postzegeltuin en dat voldoende vind voor mijn kleine 3 persoons gezin.
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 1 maart 2023 om 20:20
Ik ben niet opgegroeid met exorbitante luxe in elk geval, mocht je dat erin hebben gelezen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in