Psyche
alle pijlers
Praattopic: Dertigersdillema's en problemen van millennials
woensdag 1 maart 2023 om 15:03
Ik nader de 30 en de paniek slaat toe, merk ik bij zowel mezelf als bij vriendinnen 
Ik had tot ongeveer m'n 25e toch wel de illusie dat ik op mijn 30e de boel wel op orde zou hebben: Huisje, boompje, beestje... minimaal een grote reis gemaakt, een leuke stabiele baan gevonden, financiën op orde...
Een paar jaar geleden had ik echt zo'n gevoel van: Alles loopt op rolletjes, ik zit goed in m'n vel en werk hard voor m'n dromen!
En het gekke is: De meeste van mijn leeftijd hebben nu wel de wilde haren verloren, hebben een prima relatie, een leuke baan gevonden, en een appartement of huis waar ze zich best goed in voelen. En ze kennen zichzelf behoorlijk goed. Eigenlijk niets om te klagen, zou je denken.
Maar de dilemma's waar ik en menig 30'er nu mee struggelen had ik naïef genoeg niet zien aankomen. Het zal wel iets met een ontwikkelend brein te maken hebben. Met als belangrijkste onderwerp in onze vriendinnengroep: Wel/geen kinderen en zo ja, wanneer dan?
Want een oorlog op ons continent, een studieschuld, de inmiddels vrijwel onmogelijkheid van het vinden van een geschikte woning om een gezin in te stichten, een dikke gasrekening, tijdelijke contracten, klimaatproblemen; dat drukt allemaal op ons en doet ook mij twijfelen over het willen van kinderen. Bovendien wordt kinderopvang steeds moeilijker, de zorg uitgekleed en er is een lerarentekort. Er zijn meer scheidingen dan ooit, psychische klachten onder jongvolwassenen zijn ernstig en we worden als maatschappij steeds individualistischer. Kortom: Er is genoeg om moedeloos van te worden.
Toch is het ook mooi om te zien hoe mijn leeftijdsgenoten met deze worstelingen omgaan. Eentje koos bijvoorbeeld heel bewust voor trouwen in gemeenschap van goederen en een stapje lager op de carrièreladder, maar heeft nu wel het gezin wat ze graag wilde. Misschien niet geëmancipeerd, maar wel realistisch. Een andere vriendin koos voor een kind, ook al heeft ze nu nog niet die stabiele baan. Sommige vrienden verlengen in zekere zin hun twintigersleven door een mooie reis te maken of aan een nieuwe studie te beginnen. Anderen kopen een klushuis en gaan deze eerst maar eens opknappen voordat ze nadenken over de volgende stap.
Het boek van Nienke Wijnant heb ik net gelezen, maar vind ik eigenlijk niet meer passend voor de huidige dertigersdillemma's. Ik kon mij er in elk geval niet in vinden, vond de voorbeelden die werden gegeven allemaal maar luxeproblemen, of heb ik een bord voor m'n kop?
Wie wil er meeschrijven?
Als twintiger, dertiger of wellicht heb jij levenswijsheid om met ons struggelende dertigers te delen!
Ik had tot ongeveer m'n 25e toch wel de illusie dat ik op mijn 30e de boel wel op orde zou hebben: Huisje, boompje, beestje... minimaal een grote reis gemaakt, een leuke stabiele baan gevonden, financiën op orde...Een paar jaar geleden had ik echt zo'n gevoel van: Alles loopt op rolletjes, ik zit goed in m'n vel en werk hard voor m'n dromen!
En het gekke is: De meeste van mijn leeftijd hebben nu wel de wilde haren verloren, hebben een prima relatie, een leuke baan gevonden, en een appartement of huis waar ze zich best goed in voelen. En ze kennen zichzelf behoorlijk goed. Eigenlijk niets om te klagen, zou je denken.
Maar de dilemma's waar ik en menig 30'er nu mee struggelen had ik naïef genoeg niet zien aankomen. Het zal wel iets met een ontwikkelend brein te maken hebben. Met als belangrijkste onderwerp in onze vriendinnengroep: Wel/geen kinderen en zo ja, wanneer dan?
Want een oorlog op ons continent, een studieschuld, de inmiddels vrijwel onmogelijkheid van het vinden van een geschikte woning om een gezin in te stichten, een dikke gasrekening, tijdelijke contracten, klimaatproblemen; dat drukt allemaal op ons en doet ook mij twijfelen over het willen van kinderen. Bovendien wordt kinderopvang steeds moeilijker, de zorg uitgekleed en er is een lerarentekort. Er zijn meer scheidingen dan ooit, psychische klachten onder jongvolwassenen zijn ernstig en we worden als maatschappij steeds individualistischer. Kortom: Er is genoeg om moedeloos van te worden.
Toch is het ook mooi om te zien hoe mijn leeftijdsgenoten met deze worstelingen omgaan. Eentje koos bijvoorbeeld heel bewust voor trouwen in gemeenschap van goederen en een stapje lager op de carrièreladder, maar heeft nu wel het gezin wat ze graag wilde. Misschien niet geëmancipeerd, maar wel realistisch. Een andere vriendin koos voor een kind, ook al heeft ze nu nog niet die stabiele baan. Sommige vrienden verlengen in zekere zin hun twintigersleven door een mooie reis te maken of aan een nieuwe studie te beginnen. Anderen kopen een klushuis en gaan deze eerst maar eens opknappen voordat ze nadenken over de volgende stap.
Het boek van Nienke Wijnant heb ik net gelezen, maar vind ik eigenlijk niet meer passend voor de huidige dertigersdillemma's. Ik kon mij er in elk geval niet in vinden, vond de voorbeelden die werden gegeven allemaal maar luxeproblemen, of heb ik een bord voor m'n kop?
Wie wil er meeschrijven?
Als twintiger, dertiger of wellicht heb jij levenswijsheid om met ons struggelende dertigers te delen!
yasminmax wijzigde dit bericht op 01-03-2023 15:05
0.06% gewijzigd
woensdag 1 maart 2023 om 16:28
Persoonlijk denk ik, dat met de vele ontwikkelingen en ontdekkingen veel zaken ineens een optie zijn geworden die velen voorheen nooit hebben gehad. Ineens heb je wat te kiezen en moet je daarover nadenken. Daarnaast al jarenlang een politieke wind die het maakbaarheidsideaal op een schild heeft gehesen met van die uithangborden op sociale media die schijnbaar alles hebben.
Ik ben van 1979. Opgegroeid met krakersrellen, ban de bom, ontploffende schepen van Greenpeace, zure regen, Tsjernobyl, massawerkloosheid, Thatcher, Reagan, vliegtuigkapingen, terreurgroepen. Als twintiger met 9/11, onbetaalbare huizen en toen je eindelijk eentje zwaar overgefinancierd kon bemachtigen begonnen de banken om te donderen en stond je hut ineens een ton onder water. En toch vooral dat dilemma: wel of geen kind? Uiteindelijk gekozen voor wel een kind (en toen bleek toch vooral de harde werkelijkheid dat je niet alles zomaar voor het kiezen hebt
).
Ik denk dat ik wel geluk heb gehad met mijn geboortejaar. Voor de meest deprimerende zaken was ik te jong om ze in alle hevigheid mee te krijgen. Voor een aantal zaken dan weer oud genoeg om mijzelf te kunnen redden of te relativeren. Ik ben opgegroeid in een tijd dat de helft van mijn klasgenootjes in zelfgebreide truien rondliepen en dat was toen geen uiting van consuminderen of hip handwerk maar puur survival voor gezinnen (trui van pa uithalen leverde twee kindertruien op). Één keer per jaar op vakantie kunnen gaan was al heel luxe, laat staan als je met het vliegtuig op vakantie ging. Ik heb niet op vakantie kunnen gaan nooit als een ontbering gezien. Nooit geschaamd voor heel eenvoudige kleding/auto/huis.
Daarnaast heb je mensen die ook gewoon heel flexibel zijn of wel risico’s durven te nemen. Ik ben op het vlak van financiële zekerheid geen avonturier. Toen de huizenprijzen de pan uitrezen en de rente zakte als een baksteen, ben ik niet gegaan voor die grotere/luxere/vrijstaande woning. Ik ben dan die miep die naar de bank en notaris rende om de rente op 2,1% vast te laten zetten voor de hele looptijd van de hypotheek. Ik word niet gelukkig van ‘avonturen’. Ik doe het goed op heel rustig kabbelende waters. Ik ben al hieperdepiep genoeg van mijzelf, de rest er omheen moet vooral een beetje zen zijn
Ik ben van 1979. Opgegroeid met krakersrellen, ban de bom, ontploffende schepen van Greenpeace, zure regen, Tsjernobyl, massawerkloosheid, Thatcher, Reagan, vliegtuigkapingen, terreurgroepen. Als twintiger met 9/11, onbetaalbare huizen en toen je eindelijk eentje zwaar overgefinancierd kon bemachtigen begonnen de banken om te donderen en stond je hut ineens een ton onder water. En toch vooral dat dilemma: wel of geen kind? Uiteindelijk gekozen voor wel een kind (en toen bleek toch vooral de harde werkelijkheid dat je niet alles zomaar voor het kiezen hebt
). Ik denk dat ik wel geluk heb gehad met mijn geboortejaar. Voor de meest deprimerende zaken was ik te jong om ze in alle hevigheid mee te krijgen. Voor een aantal zaken dan weer oud genoeg om mijzelf te kunnen redden of te relativeren. Ik ben opgegroeid in een tijd dat de helft van mijn klasgenootjes in zelfgebreide truien rondliepen en dat was toen geen uiting van consuminderen of hip handwerk maar puur survival voor gezinnen (trui van pa uithalen leverde twee kindertruien op). Één keer per jaar op vakantie kunnen gaan was al heel luxe, laat staan als je met het vliegtuig op vakantie ging. Ik heb niet op vakantie kunnen gaan nooit als een ontbering gezien. Nooit geschaamd voor heel eenvoudige kleding/auto/huis.
Daarnaast heb je mensen die ook gewoon heel flexibel zijn of wel risico’s durven te nemen. Ik ben op het vlak van financiële zekerheid geen avonturier. Toen de huizenprijzen de pan uitrezen en de rente zakte als een baksteen, ben ik niet gegaan voor die grotere/luxere/vrijstaande woning. Ik ben dan die miep die naar de bank en notaris rende om de rente op 2,1% vast te laten zetten voor de hele looptijd van de hypotheek. Ik word niet gelukkig van ‘avonturen’. Ik doe het goed op heel rustig kabbelende waters. Ik ben al hieperdepiep genoeg van mijzelf, de rest er omheen moet vooral een beetje zen zijn
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 1 maart 2023 om 16:29
Nogmaals : dacht je dat men vroeger geld over hield voor luxe ?
Jullie generatie wil niet vanaf nul beginnen en opbouwen. Jullie willen de luxe die je al bij je ouders had en dat uitbreiden.
Wij begonnen zes hoog achter, Als je al vroeg werkte kon je met nieuwe meubeltjes starten. Anders hoopte je dat er een oudtante het loodje legde of zo.. Je had al veel spullen want vanaf je zestiende ofzo kreeg en spaarde je spullen voor je uitzet. Wij deden echt geen koffiebus weg omdat die qua kleur niet meer “ kon “. Je begon met die crèmekleurige Brabantia blikken en ik denk dat veel die nu nog steeds gebruiken.
Mijn eerste auto’tje haalde steeds maar net de keuring. Ik zie jouw generatie allemaal een leuke auto leasen. We gingen op vakantie met een piepklein tentje en haalden de autostoelen er uit om op de camping te kunnen zitten. Dat was niet omdat we zo avontuurlijk waren, maar dat was simpelweg wat we ons konden veroorloven. Toen wij aan kinderen begonnen had je misschien keuze uit twee babybadjes. Nu hebben ze designkinderbadjes. Het is nu ondenkbaar om je koter in een emmer te badderen. Het moet een tummytub zijn. Het moet allemaal mooi, mooier, mooist.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 1 maart 2023 om 16:30
Wat een mooie reactie.Minik schreef: ↑01-03-2023 15:35Ik ben ook bijna 30 en herken je struggle niet. Ik plan ook niet zo ver vooruit en heb niet zo diep nagedacht over al die grote levenskeuzes. Ik hoor het om me heen wel hoor, maar ik vind ook vaak dat mensen het zich zo moeilijk maken. Ik neem het leven meer zoals het komt.
Ik heb een aantal zaken waardoor ik dit ook wellicht makkelijker kan doen: mijn partner jong ontmoet, beiden hoog opgeleid, getrouwd in gemeenschap van goederen (heel bewust, in ons huwelijk is uit elkaar gaan ook geen optie, noem het naïef, maar we hebben elkaar echt beloofd trouw te blijven en voor elkaar te zorgen, wat er ook gebeurt), beiden een prima, stabiele baan, we hebben een fijne koopwoning kunnen kopen vlak voor de huizencrisis compleet losbarstte en we zijn beiden gezond.
Natuurlijk denk ik ook weleens, in wat voor wereld groeien mijn kinderen op? En soms denk ik ook, hoe ga ik de opvang volgend jaar weer regelen? Inmiddels derde kindje op komst en ik heb eigenlijk de afgelopen jaren elke keer gezien dat er steeds wel weer een oplossing komt. Soms is het even zoeken en behelpen en er is nog geen plek op de bso en ik heb ook nog geen opvang voor de aanstaande baby, maar er komt altijd wel weer een oplossing. Zo hebben we nu een au pair in huis omdat het op een andere manier niet lukte. Had ik van tevoren nooit bedacht maar nood breekt wet en het blijkt heel gezellig. Met baby erbij wordt het huis wel voller dus moeten we goed nadenken of we dat weer willen, maar ik maak me niet zo druk. Mijn hele levenshouding is meer één van vertrouwen, en dat mis ik weleens in mijn generatie, die wat meer van het doemdenken lijkt. Mijn geloof speelt hierin wel ook een grote rol denk ik.
En met die laatste zin zeg je ook wel wat, want ik denk dat veel van onze leeftijd wel een spirituele leegheid voelen. Jij hebt zo te zien de boel ontzettend goed voor elkaar. Door die stabiele basis kun je het leven ook meer laten komen zoals het komt. Ik denk namelijk ook weleens, als voorbeeld: de keuze om aan kinderen te beginnen zal veel makkelijker zijn als ik een goed huis had om ze in te laten opgroeien.
Wat dat betreft denk ik dat jij juist wel op tijd hebt nagedacht over grote levenskeuzes (wellicht beïnvloedt door religieuze opvattingen?) in combinatie met wat geluk. Zo heb ik in eerste instantie een verkeerde studiekeuze gemaakt en mijn partner relatief laat ontmoet. Ik denk trouwens dat mensen die elkaar pas later in hun leven ontmoeten ook minder snel kiezen voor gemeenschap-van-goederen, omdat je dan al zoveel hebt opgebouwd als individu, en wellicht ook al kinderen uit een vorige relatie bijvoorbeeld.
woensdag 1 maart 2023 om 16:31
woensdag 1 maart 2023 om 16:31
Ik dennk dat het er ook mee te maken heeft dat veel vrouwelijke 30ers gewoon een studie hebben gevolgd en zelfs meer geld verdienen dan mannen van onze leeftijd. Heel anders dan waar onze moeders en oma's mee te maken hadden. Wij hebben keuzes (dillema's) die zij helemaal niet zo hadden dus ik vind de titel van dit topic wel treffend.
woensdag 1 maart 2023 om 16:35
blijfgewoonbianca schreef: ↑01-03-2023 16:29Nogmaals : dacht je dat men vroeger geld over hield voor luxe ?
Jullie generatie wil niet vanaf nul beginnen en opbouwen. Jullie willen de luxe die je al bij je ouders had en dat uitbreiden.
Wij begonnen zes hoog achter, Als je al vroeg werkte kon je met nieuwe meubeltjes starten. Anders hoopte je dat er een oudtante het loodje legde of zo.. Je had al veel spullen want vanaf je zestiende ofzo kreeg en spaarde je spullen voor je uitzet. Wij deden echt geen koffiebus weg omdat die qua kleur niet meer “ kon “. Je begon met die crèmekleurige Brabantia blikken en ik denk dat veel die nu nog steeds gebruiken.
Mijn eerste auto’tje haalde steeds maar net de keuring. Ik zie jouw generatie allemaal een leuke auto leasen. We gingen op vakantie met een piepklein tentje en haalden de autostoelen er uit om op de camping te kunnen zitten. Dat was niet omdat we zo avontuurlijk waren, maar dat was simpelweg wat we ons konden veroorloven. Toen wij aan kinderen begonnen had je misschien keuze uit twee babybadjes. Nu hebben ze designkinderbadjes. Het is nu ondenkbaar om je koter in een emmer te badderen. Het moet een tummytub zijn. Het moet allemaal mooi, mooier, mooist.
Wat een onzin zeg, misschien dat je dit ziet in jouw bubbeltje. Voor mij en mijn kringen is dit totaal niet de werkelijkheid. Dus misschien niet een hele generatie over één kam scheren, wat nergens op gebaseerd is?
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
woensdag 1 maart 2023 om 16:36
Hi! Gen Z'er hier! Gelukkig is mijn leven niet zo uitzichtloos hoor haha!Yasminmax schreef: ↑01-03-2023 15:38De huidige 20'ers en jeugd daaronder zal nu nog niet bezig zijn met de realiteit van het kopen van huizen of het nemen van kinderen lijkt me. Ik was tenminste tot mijn 27e ofzo daar totaal niet mee bezig. Dan ben je nog bezig met studie afronden, een leuke stabiele relatie vinden, beginnen met een carrièrepad bewandelen, van een studentenkamer of vanaf je ouders de stap nemen om een eerste appartementje te huren/kopen, wellicht een reis maken...
Ik moet er overigens echt niet aan denken om een generatie Z te zijn, lijkt me echt behoorlijk uitzichtloos.
Ik ben al 10 jaar samen met mijn man (jaja, jeugdliefde die niet overwaaide). Ik heb zelf een half jaar in het buitenland gewoond, hij 2x op uitzending. Na die jaren hebben we samen een jaar in de Antillen gewoond en in een duikschool gewerkt. Nu hebben we een eengezinswoning in de polder en ons eerste kleintje onderweg. Genoeg kunnen doen zowel samen als alleen, en ohja ik heb een super leuke job waar ik een vast contract heb en prima op mijn plek zit. Het valt echt wel mee, het is maar net wat je er zelf van maakt. 
woensdag 1 maart 2023 om 16:36
Oh grappig, want ook bij de single vrouwen zie ik wel twijfels zoals: Wil ik het alleen doen, en zo ja wel/niet spermadonor? Of wacht ik toch tot die 'perfecte' man langskomt?Zanahoria schreef: ↑01-03-2023 15:42En ik ga er voor het gemak even vanuit dat de kindervraag ook vooral bestaat als je een partner hebt. Die vraag was voor mijzelf al heel lang duidelijk (nee) en voor de meeste van mijn vriendinnen ook al heel lang duidelijk (ja). Slechts een enkeling twijfelt nog of is nog niet klaar voor het leven na het studentenleven, ook prima
woensdag 1 maart 2023 om 16:37
In mijn kringen is dat zeker wel de realiteit .
En het is geen bubbelTJE waar ik in verkeer, hoor.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 1 maart 2023 om 16:41
Bij vergelijkingen met een generatie zijn mensen geneigd zichzelf te vergelijken met degenen die het het beste hebben/hadden in een andere generatie. Ja, er zijn baby boomers die voor 30.000 een huis hebben gekocht en slapend een vermogen van 300.000 hebben opgebouwd maar er zijn ook baby boomers die met een aow in een slecht geisoleerde sociale huurwoning het koud hebben omdat ze bang zijn voor de energierekening. En alles daartussenin. Zo zijn er ook millenial tweeverdieners met een nieuwbouw 2-onder-1 kap, 2 auto's en 3 kinderen die ook nog 3x per jaar op vakantie gaan en millenials die nog bij hun ouders wonen omdat ze geen huis kunnen betalen. En alles daartussenin. Het heeft dan ook geen enkele zin om je met algemene beelden te vergelijken. Je wordt er in ieder geval niet gelukkiger van.
woensdag 1 maart 2023 om 16:42
Maar dat heeft met het streven naar perfectie te maken. Dat zie ik wel meer om mij heen. Bij de meeste mensen komt op een gegeven moment wel het besef dat de perfecte partner niet bestaat. Maar bij sommigen komt dat besef niet. En sommigen willen dan liever geen partner wat ook helemaal prima is.
woensdag 1 maart 2023 om 16:43
Ik ervaar het ook echt als enorme zegen dat bepaalde dingen mij jong zijn ‘overkomen’. Inderdaad het ontmoeten van een levenspartner, dat heb je niet in de hand, en je gezondheid bijvoorbeeld ook niet. Ik denk absoluut dat mijn geloof wel een grote rol speelt in hoe ik bepaalde keuzes heb gemaakt. En ik denk dat je zeker gelijk hebt dat heel veel dertigers op zoek zijn naar zingeving.Yasminmax schreef: ↑01-03-2023 16:30Wat een mooie reactie.
Ik denk namelijk ook weleens, als voorbeeld: de keuze om aan kinderen te beginnen zal veel makkelijker zijn als ik een goed huis had om ze in te laten opgroeien.
Wat dat betreft denk ik dat jij juist wel op tijd hebt nagedacht over grote levenskeuzes (wellicht beïnvloedt door religieuze opvattingen?) in combinatie met wat geluk. Zo heb ik in eerste instantie een verkeerde studiekeuze gemaakt en mijn partner relatief laat ontmoet. Ik denk trouwens dat mensen die elkaar pas later in hun leven ontmoeten ook minder snel kiezen voor gemeenschap-van-goederen, omdat je dan al zoveel hebt opgebouwd als individu, en wellicht ook al kinderen uit een vorige relatie bijvoorbeeld.
Je laatste stuk is denk ik ook heel realistisch. Ik vind het soms verdrietig dat mensen zo gefocust lijken te zijn op ‘als ik maar gelukkig ben’. Steeds meer mensen gaan uit elkaar en dat maakt dat het steeds enger wordt om ergens echt vol voor te gaan en op te vertrouwen. Mijn huwelijk is ook niet elke dag een feestje maar de focus ligt op elkaar gelukkig maken. En een carrière of kinderen of vakanties of een mooie auto, het kan allemaal iets van geluk brengen, maar niks is echt volledig zaligmakend. Misschien leg je de lat wel te hoog? Het leven is gewoon niet altijd makkelijk, en je kunt niet altijd gelukkig zijn. Vanuit mijn geloof is mijn hoogste doel in het leven niet het najagen van geluk, en dat geeft denk ik al enorm veel rust en ruimte. Ik ben hier om te doen wat God van mij vraagt, en uiteindelijk is het leven maar heel kort en zal het hierna alleen maar beter worden.
woensdag 1 maart 2023 om 16:44
blijfgewoonbianca schreef: ↑01-03-2023 16:37In mijn kringen is dat zeker wel de realiteit .
En het is geen bubbelTJE waar ik in verkeer, hoor.
Misschien dan hoog tijd om je te realiseren dat jouw kringen niet representatief zijn voor een hele generatie.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
woensdag 1 maart 2023 om 16:44
Ik denk inderdaad dat dit het wel is, wat jij hier schrijft.Pioen00 schreef: ↑01-03-2023 16:31Ik dennk dat het er ook mee te maken heeft dat veel vrouwelijke 30ers gewoon een studie hebben gevolgd en zelfs meer geld verdienen dan mannen van onze leeftijd. Heel anders dan waar onze moeders en oma's mee te maken hadden. Wij hebben keuzes (dillema's) die zij helemaal niet zo hadden dus ik vind de titel van dit topic wel treffend.
Mijn buurvrouwen hier, in de 70, trouwden stuk voor stuk. De dag na hun huwelijk moesten ze stoppen met werken. Want: getrouwd.
Dat was zo. Opleiding? Baan? Het telde allemaal niet meer zodra je aan de man kwam. Ik luister ernaar met klapperende oren. Ze vertelden hun baas dat ze gingen trouwen en de baas zei: gefeliciteerd, wanneer is de bruiloft? Dan kan ik op zoek naar een ander. En dan tekende je zonder morren je einde dienstverband en werd je huisvrouw.
Mijn moeder werkte eerst nog wel door, maar toen de kinderen kwamen is ook zij met zachte doch dwingende hand richting de uitgang begeleid.
Dat dit soort zaken nu niet meer kunnen, maakt het allemaal wel weer een stuk ingewikkelder.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 1 maart 2023 om 16:46
Hier ook moet ik bekennen. Mijn oma snapt dat ook niet. Onze wereld van eten bestellen, lunches van 20 euro, dure concerten en festivals of je abonnementen van Netflix, Spotify, private leaseauto. Ik doe vrolijk mee met deze werkelijkheid maar eigenlijk heeft ze wel een punt.blijfgewoonbianca schreef: ↑01-03-2023 16:37In mijn kringen is dat zeker wel de realiteit .
En het is geen bubbelTJE waar ik in verkeer, hoor.
woensdag 1 maart 2023 om 16:49
Wij gingen echt nooit lunchen, vroeger.Pioen00 schreef: ↑01-03-2023 16:46Hier ook moet ik bekennen. Mijn oma snapt dat ook niet. Onze wereld van eten bestellen, lunches van 20 euro, dure concerten en festivals of je abonnementen van Netflix, Spotify, private leaseauto. Ik doe vrolijk mee met deze werkelijkheid maar eigenlijk heeft ze wel een punt.
Ik vond het heel wat dat mijn kinderen niks anders leken te doen
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 1 maart 2023 om 16:52
Mooie reactie! Ik heb een vriendin met een huis in aardbevingsgebied. Zij weten -nog- niet of hun huis veilig is en zij twijfelt of ze hun toekomstige baby eigenlijk wel boven alleen kan laten slapen en/of het überhaupt verstandig is om kinderen te laten opgroeien. Ondertussen staat er verderop in de straat inmiddels een ooievaar in de tuin, de buurvrouw was daar niet zo mee bezig en vond het moederschap een 'oergevoel'madamecannibale schreef: ↑01-03-2023 16:25Maar als je je leven alleen laat leiden door zorgen en door problemen die je om je heen ziet dan kom je nooit verder. Rationeel gezien zou je dan bijvoorbeeld nooit voor kinderen kiezen want er is altijd wel iets aan de hand. Je kan beter zoeken naar een zo goed mogelijke oplossing en bedenken waar jij gelukkig van wordt. Ik denk ook dat dit soort dertigersdillemas te maken hebben met de realisatie dat niet alles in het leven planbaar is en niet alles perfect hoeft te zijn om een stap te maken.
Ik denk inderdaad dat het leven niet zo maakbaar is als we soms zelf denken. En als ik kijk naar mijn vriendengroep dan vinden veel het risico's nemen toch wel moeilijk.
woensdag 1 maart 2023 om 16:54
Doe niet alsof ik uit een ei kom, zeg.
Onlangs nog weleens in een babyzaak geweest, toevallig ? Al die o-zo-handige-en-mooie-maar-niet-noodzakelijke dingen staan er niet voor de leuk, maar omdat ze gekocht worden. En ja, er is ook een hele stroming hele bewuste met de natuur en het klimaat en overconsumptie etc begane nieuwbakken ouders die vanuit overtuiging gaan voor tweedehands maar daar ken ik dan maar 1 voorbeeld van.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 1 maart 2023 om 16:58
Kinderloos betekent eigenlijk wil wel maar kan niet. Wellicht zijn er binnen die 53% heel wat vrouwen die bewust kindervrij willen blijven. Helaas wordt dit nooit meegewogen in dergelijk onderzoeken. Kinderen zijn inderdaad een keuze maar helaas merk ik nog vaak de nog steeds dat "de norm" kinderen krijgen is. Liefst 2, want 1 is sielug en met meer dan twee vinden de milieumensen weer van alles van je.Pioen00 schreef: ↑01-03-2023 15:30Ook een dilemma waar ik en mijn vriendinnen mee worstelen.
Ik las net dat in Engeland al 53% van de vrouwen geboren in 1991 nog kinderloos waren op hun 30ste, een soort van record. Mijn moeder en mijn oma dachten daar helemaal niet zo over na, voor hun was het een soort van normaal. Je trouwde en je kreeg kinderen, klaar. Mijn vriendinnen en ik zien kinderen veel meer als een keuze en stellen die ook uit. Ik ken niemand die voor haar 30ste een kind kreeg ook en de helft van mijn vriendinnen zijn inmiddels op zoek naar een leuke vent maar kunnen die niet vinden. Mijn vriend zegt geen haast te hebben en ik ook niet maar voel ook de drang naar kinderen nog niet heel erg. Lastig want de klok tikt natuurlijk wel door.
De klok titk zeker door, maar vraag jezelf echt eerlijk af of het de tijdklok is die doortikt of de biologische.
Je mag, maar je hoeft niet.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 1 maart 2023 om 16:58
Hadden dan al de gezinnen in Oekraine geen kinderen moeten nemen meer, na 2012? Want toen was er al gedoe. Dat is in 2022 tot deze oorlog gekomen. Als je wacht tot de wereld in wereldvrede is uitgebroken, kun je niets meer.Yasminmax schreef: ↑01-03-2023 16:52Mooie reactie! Ik heb een vriendin met een huis in aardbevingsgebied. Zij weten -nog- niet of hun huis veilig is en zij twijfelt of ze hun toekomstige baby eigenlijk wel boven alleen kan laten slapen en/of het überhaupt verstandig is om kinderen te laten opgroeien. Ondertussen staat er verderop in de straat inmiddels een ooievaar in de tuin, de buurvrouw was daar niet zo mee bezig en vond het moederschap een 'oergevoel'
Ik denk inderdaad dat het leven niet zo maakbaar is als we soms zelf denken. En als ik kijk naar mijn vriendengroep dan vinden veel het risico's nemen toch wel moeilijk.
Ik zou meer in je lijf gaan zitten en voelen wat je wil en iets minder in de doemgedachten die je hoofd produceert.
Maar ik snap het wel. In die periode waarin je nu zit ben je bezig met je schaapjes en ze op het droge te krijgen en hopen dat daar geen vos in schaapskleren tussen zit die al je schaapjes opeet enzo.
Daarom zeg ik: 10 jaar later ben je uit die ratrace en kun je opgelucht adem halen.
Of je stapt nu al uit de ratrace en word een gelukkig mens met wat je allemaal hebt. Het mag allemaal.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 1 maart 2023 om 16:58
Nu klinkt je als mijn omablijfgewoonbianca schreef: ↑01-03-2023 16:49Wij gingen echt nooit lunchen, vroeger.
Ik vond het heel wat dat mijn kinderen niks anders leken te doen
(is compliment hoor, ze is een schat)Aan de andere kant begrijpt ze me ook wel en vind alle kansen die ik nu heb geweldig voor me. Soms denk ik wel een beetje minder keuzes zou wel duidelijk en makkelijk zijn.
woensdag 1 maart 2023 om 17:02
Ik krijg een glimlach van je. Gewoon spot on.blijfgewoonbianca schreef: ↑01-03-2023 16:29Nogmaals : dacht je dat men vroeger geld over hield voor luxe ?
Jullie generatie wil niet vanaf nul beginnen en opbouwen. Jullie willen de luxe die je al bij je ouders had en dat uitbreiden.
Wij begonnen zes hoog achter, Als je al vroeg werkte kon je met nieuwe meubeltjes starten. Anders hoopte je dat er een oudtante het loodje legde of zo.. Je had al veel spullen want vanaf je zestiende ofzo kreeg en spaarde je spullen voor je uitzet. Wij deden echt geen koffiebus weg omdat die qua kleur niet meer “ kon “. Je begon met die crèmekleurige Brabantia blikken en ik denk dat veel die nu nog steeds gebruiken.
Mijn eerste auto’tje haalde steeds maar net de keuring. Ik zie jouw generatie allemaal een leuke auto leasen. We gingen op vakantie met een piepklein tentje en haalden de autostoelen er uit om op de camping te kunnen zitten. Dat was niet omdat we zo avontuurlijk waren, maar dat was simpelweg wat we ons konden veroorloven. Toen wij aan kinderen begonnen had je misschien keuze uit twee babybadjes. Nu hebben ze designkinderbadjes. Het is nu ondenkbaar om je koter in een emmer te badderen. Het moet een tummytub zijn. Het moet allemaal mooi, mooier, mooist.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
woensdag 1 maart 2023 om 17:04
Ik moet dan denken aan Maarten van Rossem, ook een Boomer. Toen hij geboren werd was het in Nederland nog oorlog, hij stond in de kinderwagen buiten toen Wageningen gebombadeerd werd. Daarmee wil ik dat niet normaliseren, maar in die tijd werden ook kinderen geboren. Als je kinderwens echt afhangt van een kind krijgen in aardbevingsgebied dan lijkt verhuizen mij toch de gemakkelijkste optie.Yasminmax schreef: ↑01-03-2023 16:52Mooie reactie! Ik heb een vriendin met een huis in aardbevingsgebied. Zij weten -nog- niet of hun huis veilig is en zij twijfelt of ze hun toekomstige baby eigenlijk wel boven alleen kan laten slapen en/of het überhaupt verstandig is om kinderen te laten opgroeien. Ondertussen staat er verderop in de straat inmiddels een ooievaar in de tuin, de buurvrouw was daar niet zo mee bezig en vond het moederschap een 'oergevoel'
Ik denk inderdaad dat het leven niet zo maakbaar is als we soms zelf denken. En als ik kijk naar mijn vriendengroep dan vinden veel het risico's nemen toch wel moeilijk.
woensdag 1 maart 2023 om 17:11
Jammer dat er weer stereotype wordt gereageerd; iedere dertiger rijdt in een leasebak en luncht teveel.
Zelf heb ik het boek twintigertwijfels en dertigersdilemma gelezen en daar had ik wel veel aan. Ik ben van 96 en onze generatie is 'gewend' om altijd maar te kijken naar het volgende, omdat we dat van onze ouders/crisis 08 mee hebben gekregen. Zonder echt stil te staan bij wat we nou eigenlijk allemaal hebben bereikt. Van mbo 1 tot een universitaire master, alles is maakbaar als je maar je best doet. Lukt het je niet, heb je niemand om de schuld te geven behalve jezelf. Dan heb je waarschijnlijk niet hard genoeg je best gedaan of gewerkt. Dat mbo 3 voor iemand misschien het maximale haalbare was, daar werd niet echt naar gekeken. Terwijl dit ook heel goed is. Dit icm het leenstelsel zorgt voor gigantische prestatiedruk om de juiste keuzes te maken. Ik vind dat dit niet onderschat mag worden voor deze generatie en wat dit met deze generatie heeft gedaan. Toen ik mij hiervan bewust werd kon ik mij er meer van loswikkelen en mijn leven inrichten naar hoe ik het wilde.
En tuurlijk, iedere generatie heeft wel wat.
Zelf heb ik het boek twintigertwijfels en dertigersdilemma gelezen en daar had ik wel veel aan. Ik ben van 96 en onze generatie is 'gewend' om altijd maar te kijken naar het volgende, omdat we dat van onze ouders/crisis 08 mee hebben gekregen. Zonder echt stil te staan bij wat we nou eigenlijk allemaal hebben bereikt. Van mbo 1 tot een universitaire master, alles is maakbaar als je maar je best doet. Lukt het je niet, heb je niemand om de schuld te geven behalve jezelf. Dan heb je waarschijnlijk niet hard genoeg je best gedaan of gewerkt. Dat mbo 3 voor iemand misschien het maximale haalbare was, daar werd niet echt naar gekeken. Terwijl dit ook heel goed is. Dit icm het leenstelsel zorgt voor gigantische prestatiedruk om de juiste keuzes te maken. Ik vind dat dit niet onderschat mag worden voor deze generatie en wat dit met deze generatie heeft gedaan. Toen ik mij hiervan bewust werd kon ik mij er meer van loswikkelen en mijn leven inrichten naar hoe ik het wilde.
En tuurlijk, iedere generatie heeft wel wat.
Wie wat wil die moet wat.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
