Psyche
alle pijlers
Praattopic: Dertigersdillema's en problemen van millennials
woensdag 1 maart 2023 om 15:03
Ik nader de 30 en de paniek slaat toe, merk ik bij zowel mezelf als bij vriendinnen 
Ik had tot ongeveer m'n 25e toch wel de illusie dat ik op mijn 30e de boel wel op orde zou hebben: Huisje, boompje, beestje... minimaal een grote reis gemaakt, een leuke stabiele baan gevonden, financiën op orde...
Een paar jaar geleden had ik echt zo'n gevoel van: Alles loopt op rolletjes, ik zit goed in m'n vel en werk hard voor m'n dromen!
En het gekke is: De meeste van mijn leeftijd hebben nu wel de wilde haren verloren, hebben een prima relatie, een leuke baan gevonden, en een appartement of huis waar ze zich best goed in voelen. En ze kennen zichzelf behoorlijk goed. Eigenlijk niets om te klagen, zou je denken.
Maar de dilemma's waar ik en menig 30'er nu mee struggelen had ik naïef genoeg niet zien aankomen. Het zal wel iets met een ontwikkelend brein te maken hebben. Met als belangrijkste onderwerp in onze vriendinnengroep: Wel/geen kinderen en zo ja, wanneer dan?
Want een oorlog op ons continent, een studieschuld, de inmiddels vrijwel onmogelijkheid van het vinden van een geschikte woning om een gezin in te stichten, een dikke gasrekening, tijdelijke contracten, klimaatproblemen; dat drukt allemaal op ons en doet ook mij twijfelen over het willen van kinderen. Bovendien wordt kinderopvang steeds moeilijker, de zorg uitgekleed en er is een lerarentekort. Er zijn meer scheidingen dan ooit, psychische klachten onder jongvolwassenen zijn ernstig en we worden als maatschappij steeds individualistischer. Kortom: Er is genoeg om moedeloos van te worden.
Toch is het ook mooi om te zien hoe mijn leeftijdsgenoten met deze worstelingen omgaan. Eentje koos bijvoorbeeld heel bewust voor trouwen in gemeenschap van goederen en een stapje lager op de carrièreladder, maar heeft nu wel het gezin wat ze graag wilde. Misschien niet geëmancipeerd, maar wel realistisch. Een andere vriendin koos voor een kind, ook al heeft ze nu nog niet die stabiele baan. Sommige vrienden verlengen in zekere zin hun twintigersleven door een mooie reis te maken of aan een nieuwe studie te beginnen. Anderen kopen een klushuis en gaan deze eerst maar eens opknappen voordat ze nadenken over de volgende stap.
Het boek van Nienke Wijnant heb ik net gelezen, maar vind ik eigenlijk niet meer passend voor de huidige dertigersdillemma's. Ik kon mij er in elk geval niet in vinden, vond de voorbeelden die werden gegeven allemaal maar luxeproblemen, of heb ik een bord voor m'n kop?
Wie wil er meeschrijven?
Als twintiger, dertiger of wellicht heb jij levenswijsheid om met ons struggelende dertigers te delen!
Ik had tot ongeveer m'n 25e toch wel de illusie dat ik op mijn 30e de boel wel op orde zou hebben: Huisje, boompje, beestje... minimaal een grote reis gemaakt, een leuke stabiele baan gevonden, financiën op orde...Een paar jaar geleden had ik echt zo'n gevoel van: Alles loopt op rolletjes, ik zit goed in m'n vel en werk hard voor m'n dromen!
En het gekke is: De meeste van mijn leeftijd hebben nu wel de wilde haren verloren, hebben een prima relatie, een leuke baan gevonden, en een appartement of huis waar ze zich best goed in voelen. En ze kennen zichzelf behoorlijk goed. Eigenlijk niets om te klagen, zou je denken.
Maar de dilemma's waar ik en menig 30'er nu mee struggelen had ik naïef genoeg niet zien aankomen. Het zal wel iets met een ontwikkelend brein te maken hebben. Met als belangrijkste onderwerp in onze vriendinnengroep: Wel/geen kinderen en zo ja, wanneer dan?
Want een oorlog op ons continent, een studieschuld, de inmiddels vrijwel onmogelijkheid van het vinden van een geschikte woning om een gezin in te stichten, een dikke gasrekening, tijdelijke contracten, klimaatproblemen; dat drukt allemaal op ons en doet ook mij twijfelen over het willen van kinderen. Bovendien wordt kinderopvang steeds moeilijker, de zorg uitgekleed en er is een lerarentekort. Er zijn meer scheidingen dan ooit, psychische klachten onder jongvolwassenen zijn ernstig en we worden als maatschappij steeds individualistischer. Kortom: Er is genoeg om moedeloos van te worden.
Toch is het ook mooi om te zien hoe mijn leeftijdsgenoten met deze worstelingen omgaan. Eentje koos bijvoorbeeld heel bewust voor trouwen in gemeenschap van goederen en een stapje lager op de carrièreladder, maar heeft nu wel het gezin wat ze graag wilde. Misschien niet geëmancipeerd, maar wel realistisch. Een andere vriendin koos voor een kind, ook al heeft ze nu nog niet die stabiele baan. Sommige vrienden verlengen in zekere zin hun twintigersleven door een mooie reis te maken of aan een nieuwe studie te beginnen. Anderen kopen een klushuis en gaan deze eerst maar eens opknappen voordat ze nadenken over de volgende stap.
Het boek van Nienke Wijnant heb ik net gelezen, maar vind ik eigenlijk niet meer passend voor de huidige dertigersdillemma's. Ik kon mij er in elk geval niet in vinden, vond de voorbeelden die werden gegeven allemaal maar luxeproblemen, of heb ik een bord voor m'n kop?
Wie wil er meeschrijven?
Als twintiger, dertiger of wellicht heb jij levenswijsheid om met ons struggelende dertigers te delen!
yasminmax wijzigde dit bericht op 01-03-2023 15:05
0.06% gewijzigd
woensdag 1 maart 2023 om 15:10
Klinkt niet als iets unieks hoor 
Dit klinkt als iedereen nadat de studententijd heeft plaatsgemaakt voor de eerste baan en het volwassen leven op de deur klopt.
Of heb je nooit Levensweg gespeeld
Succes, over 10 jaar dit alles nog eens lezen dan brengt het net zo'n warme glimlach op jouw gezicht als nu op het mijne.
Dit klinkt als iedereen nadat de studententijd heeft plaatsgemaakt voor de eerste baan en het volwassen leven op de deur klopt.
Of heb je nooit Levensweg gespeeld
Succes, over 10 jaar dit alles nog eens lezen dan brengt het net zo'n warme glimlach op jouw gezicht als nu op het mijne.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 1 maart 2023 om 15:10
LuciFee2023 schreef: ↑01-03-2023 15:04Praat hier eens over met een Gen X-er, ben je meteen van je problemen af.
Hahaha, dit was ook het eerste dat ik dacht.
woensdag 1 maart 2023 om 15:13
Mijn ouders zijn Gen X'ers maar snappen totaal niet waarom 'wij' het onszelf zo moeilijk maken.LuciFee2023 schreef: ↑01-03-2023 15:04Praat hier eens over met een Gen X-er, ben je meteen van je problemen af.
Krijg ik een advies in de trant van 'je moet ook geen avocado's kopen' Zij kochten op hun 24e het koophuis waar ik groot in ben geworden en wat ze toen de kinderen groot waren hebben kunnen verkopen met een mooie overwaarde. Mijn moeder heeft altijd heel geëmancipeerd net zoveel gewerkt als mijn vader. De taken m.b.t. het ouderschap en huishouden waren ook heel eerlijk verdeeld. Ik ben heel trots op mijn ouders, want ze hebben altijd allebei heel hard hun best gedaan om ons als kinderen het allerbeste te geven. Tegelijkertijd zien mijn ouders niet echt in dat zij ook 'de tijd' meehadden: ze konden nog redelijk goedkoop een huis kopen (vergeleken met nu), hadden beiden baanzekerheid, hun sociale vangnet was groter, kinderopvang en onderwijs was beter geregeld, enzovoort.
woensdag 1 maart 2023 om 15:14
Ik snap ook weinig van bepaalde keuzes en de moeilijkheden die mensen dan zien.
Maar ik zie wel dat er zeker generaties na ons op bepaalde vlakken moeilijker hebben. Qua leenstelsel en huizen kunnen kopen/of huren bijvoorbeeld. Vraag me af of dat de millenials zijn, denk eerder de generatie Z?
Dus huidige 20ers en de jeugd daaronder. Daarboven hadden niet zo slecht nog en heeft meer moeite met dingen die ze zelf moeilijk maken.
Denk ik hoor. Maar lekker kletsen met eigen generatie is misschien zo verkeerd nog niet. Succes.
Maar ik zie wel dat er zeker generaties na ons op bepaalde vlakken moeilijker hebben. Qua leenstelsel en huizen kunnen kopen/of huren bijvoorbeeld. Vraag me af of dat de millenials zijn, denk eerder de generatie Z?
Dus huidige 20ers en de jeugd daaronder. Daarboven hadden niet zo slecht nog en heeft meer moeite met dingen die ze zelf moeilijk maken.
Denk ik hoor. Maar lekker kletsen met eigen generatie is misschien zo verkeerd nog niet. Succes.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 01-03-2023 15:20
93.61% gewijzigd
Jaja.
woensdag 1 maart 2023 om 15:16
Gen X. M'n vader is van 1961 en m'n moeder van 1963.
woensdag 1 maart 2023 om 15:17
Yasminmax, veel van bijvoorbeeld de psychische klachten waren er dertig, veertig jaar geleden ook, dat is helaas iets van alle tijden. Maar de kennis van ons brein is zo gigantisch toegenomen in die tijd dat we er bijvoorbeeld onderscheid in aan kunnen brengen nu wàt er precies scheelt. En voor heel veel van die diagnoses hebben we nu ook oplossingen/remedies/dingen die het leed verzachten. En over weer twintig jaar kijken we hierop terug en zeggen we tegen elkaar nou nou nou wat ongenuanceerd gingen ze daar toen mee om.
Er zijn absoluut een hoop zaken om je zorgen over te maken. Doe dat (binnen het redelijke) ook en probeer je steentje bij te dragen aan de oplossing. Maar staar je niet blind op hoe dramatisch het is voor één (jouw) generatie specifiek. Dat discours kent alleen verliezers en polarisatie.
Er zijn absoluut een hoop zaken om je zorgen over te maken. Doe dat (binnen het redelijke) ook en probeer je steentje bij te dragen aan de oplossing. Maar staar je niet blind op hoe dramatisch het is voor één (jouw) generatie specifiek. Dat discours kent alleen verliezers en polarisatie.
woensdag 1 maart 2023 om 15:20
Ook nog luxe problemen.
En zeker niet uniek voor jullie generatie. In de jaren 80 waren er voor afgestudeerden geen banen te vinden. Net na de oorlog was er een huizencrisis en woonden net getrouwde stellen vaak langere tijd bij hun ouders in.
Zelfs in hele arme landen, bijv in Afrika of in oorlogssituaties, bijv in Jemen krijgen mensen nog kinderen.
Verder denk ik dat het goed is om niet al te strak vast te houden aan allerlei lijstjes over hoe je leven eruit hoort te zien, want je leven verloopt toch anders dan je bedenkt. Belangrijk is hoe goed je kunt omgaan met de veranderingen en verrassingen (ook de minder leuke) die je in je leven tegenkomt. Als je een beetje flexibel bent en dingen los durf te laten komt het vaak wel goed. Met of zonder kinderen.
En zeker niet uniek voor jullie generatie. In de jaren 80 waren er voor afgestudeerden geen banen te vinden. Net na de oorlog was er een huizencrisis en woonden net getrouwde stellen vaak langere tijd bij hun ouders in.
Zelfs in hele arme landen, bijv in Afrika of in oorlogssituaties, bijv in Jemen krijgen mensen nog kinderen.
Verder denk ik dat het goed is om niet al te strak vast te houden aan allerlei lijstjes over hoe je leven eruit hoort te zien, want je leven verloopt toch anders dan je bedenkt. Belangrijk is hoe goed je kunt omgaan met de veranderingen en verrassingen (ook de minder leuke) die je in je leven tegenkomt. Als je een beetje flexibel bent en dingen los durf te laten komt het vaak wel goed. Met of zonder kinderen.
woensdag 1 maart 2023 om 15:21
Yasminmax schreef: ↑01-03-2023 15:13Tegelijkertijd zien mijn ouders niet echt in dat zij ook 'de tijd' meehadden: ze konden nog redelijk goedkoop een huis kopen (vergeleken met nu), hadden beiden baanzekerheid, hun sociale vangnet was groter, kinderopvang en onderwijs was beter geregeld, enzovoort.
Ik ben van 10, 15 jaar later dan je ouders. Als alleenstaande moeder ben ik kantje boord niet failliet gegaan aan de kosten voor de kinderopvang. Mijn kinderen zullen waarschijnlijk tot hun dertigste bij mij wonen. Precies op tijd om plaats te maken voor mijn ouders die dan hulp en zorgbehoevend zullen zijn en waar geen bejaardenhuis meer voor bestaat.
Hiep Hiep hoera voor mijn fantastische bestaan dat voor 90% in het teken van zorg voor anderen zal staan.
woensdag 1 maart 2023 om 15:21
Gen-X hier. Ik had precies dezelfde worstelingen op die leeftijd hoor. En heel bewust niet voor kinderen gekozen, o.a. vanwege een aantal redenen die al genoemd zijn.LuciFee2023 schreef: ↑01-03-2023 15:04Praat hier eens over met een Gen X-er, ben je meteen van je problemen af.
woensdag 1 maart 2023 om 15:22
Maar de generatie Z is wel de eerste generatie die echt slechter heeft dan de generaties ervoor, zelfs met de voorbeelden van jou, die generatie had toch nog beter uiteindelijk dan de generatie voor hen.WollenStone schreef: ↑01-03-2023 15:20Ook nog luxe problemen.
En zeker niet uniek voor jullie generatie. In de jaren 80 waren er voor afgestudeerden geen banen te vinden. Net na de oorlog was er een huizencrisis en woonden net getrouwde stellen vaak langere tijd bij hun ouders in.
Zelfs in hele arme landen, bijv in Afrika of in oorlogssituaties, bijv in Jemen krijgen mensen nog kinderen.
Verder denk ik dat het goed is om niet al te strak vast te houden aan allerlei lijstjes over hoe je leven eruit hoort te zien, want je leven verloopt toch anders dan je bedenkt. Belangrijk is hoe goed je kunt omgaan met de veranderingen en verrassingen (ook de minder leuke) die je in je leven tegenkomt. Als je een beetje flexibel bent en dingen los durf te laten komt het vaak wel goed. Met of zonder kinderen.
Dat is laatste 15 jaar niet meer zo en word steeds erger elk jaar. Maar is geen millennial probleem per se.
Jaja.
woensdag 1 maart 2023 om 15:22
woensdag 1 maart 2023 om 15:25
Een hoop van de problemen die jij schetst gelden voor bijna iedereen.
Een aantal problemen zullen voor jonge mensen nog erger zijn, zoals klimaatverandering.
Verder is er op dit moment werk zat. Dus genoeg mogelijkheden om in die zin de wereld naar je hand te zetten.
Maar ik snap weinig van dit soort topics. Het is voor wetenschappers en onderzoekers prima om modellen te gebruiken om generaties te duiden en onderzoeken, maar aan de hand van dit soort modellen zelf gaan klagen slaat imo nergens op.
Het is wel typisch voor het navelstaren dat jonge mensen kenmerkt. En dat is van alle tijden.
Een aantal problemen zullen voor jonge mensen nog erger zijn, zoals klimaatverandering.
Verder is er op dit moment werk zat. Dus genoeg mogelijkheden om in die zin de wereld naar je hand te zetten.
Maar ik snap weinig van dit soort topics. Het is voor wetenschappers en onderzoekers prima om modellen te gebruiken om generaties te duiden en onderzoeken, maar aan de hand van dit soort modellen zelf gaan klagen slaat imo nergens op.
Het is wel typisch voor het navelstaren dat jonge mensen kenmerkt. En dat is van alle tijden.
woensdag 1 maart 2023 om 15:26
Excuse me!!!LuciFee2023 schreef: ↑01-03-2023 15:22Ik maakte een grapje. Ze doen altijd alsof gen X de stoerste generatie is.
Dat zijn we ook..
woensdag 1 maart 2023 om 15:28
LuciFee2023 schreef: ↑01-03-2023 15:22Ik maakte een grapje. Ze doen altijd alsof gen X de stoerste generatie is.
Mwah, als ik bij mijn vrienden kijk hebben de meesten de boel eigenlijk best laat 'op de rit' (volgens het boekje) gekregen. Laat aan het huizen kopen gegaan, laat aan de kinderen. Niemand van mijn vrienden zat rond de 30 in een koophuis met kind. Wat ik wel om me heen zie is dat als onze boomer ouders komen te overlijden, dit regelmatig nog een erfenis met zich meebrengt.
woensdag 1 maart 2023 om 15:30
Ook een dilemma waar ik en mijn vriendinnen mee worstelen.
Ik las net dat in Engeland al 53% van de vrouwen geboren in 1991 nog kinderloos waren op hun 30ste, een soort van record. Mijn moeder en mijn oma dachten daar helemaal niet zo over na, voor hun was het een soort van normaal. Je trouwde en je kreeg kinderen, klaar. Mijn vriendinnen en ik zien kinderen veel meer als een keuze en stellen die ook uit. Ik ken niemand die voor haar 30ste een kind kreeg ook en de helft van mijn vriendinnen zijn inmiddels op zoek naar een leuke vent maar kunnen die niet vinden. Mijn vriend zegt geen haast te hebben en ik ook niet maar voel ook de drang naar kinderen nog niet heel erg. Lastig want de klok tikt natuurlijk wel door.
Ik las net dat in Engeland al 53% van de vrouwen geboren in 1991 nog kinderloos waren op hun 30ste, een soort van record. Mijn moeder en mijn oma dachten daar helemaal niet zo over na, voor hun was het een soort van normaal. Je trouwde en je kreeg kinderen, klaar. Mijn vriendinnen en ik zien kinderen veel meer als een keuze en stellen die ook uit. Ik ken niemand die voor haar 30ste een kind kreeg ook en de helft van mijn vriendinnen zijn inmiddels op zoek naar een leuke vent maar kunnen die niet vinden. Mijn vriend zegt geen haast te hebben en ik ook niet maar voel ook de drang naar kinderen nog niet heel erg. Lastig want de klok tikt natuurlijk wel door.
woensdag 1 maart 2023 om 15:31
Die goedkope huizen ( achteraf gezien ) dat waren godsvermogens. Veel durfden het niet aan om te kopen.Yasminmax schreef: ↑01-03-2023 15:13. Tegelijkertijd zien mijn ouders niet echt in dat zij ook 'de tijd' meehadden: ze konden nog redelijk goedkoop een huis kopen (vergeleken met nu), hadden beiden baanzekerheid, hun sociale vangnet was groter, kinderopvang en onderwijs was beter geregeld, enzovoort.
Wij waren bang voor de bom. We zaten in onze maag met de kernenergie.
Kinderopvang was echt nog niet zo grootschalig als nu en ik vraag me af hoelang de BSO of NSO toen bestond. Zo baanzeker waren we ook niet : er zijn jaren geweest dat je , als je in de zorg zat , ontslag kreeg zodra je met je opleiding klaar was.
Volgens mij romantiseer jij het een en ander.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 1 maart 2023 om 15:31
LuciFee2023 schreef: ↑01-03-2023 15:22Maar de generatie Z is wel de eerste generatie die echt slechter heeft dan de generaties ervoor, zelfs met de voorbeelden van jou, die generatie had toch nog beter uiteindelijk dan de generatie voor hen.
Dat is laatste 15 jaar niet meer zo en word steeds erger elk jaar. Maar is geen millennial probleem per se.
Dat klopt, daarom zijn hun verwachtingen ook niet zo realistisch. De mensen die nu jong zijn krijgen het allemaal minder makkelijk op materieel gebied. Laten we hopen dat dat het enige gebied is, maar ik hou mijn hart vast. Ook voor de toekomst van mijn tienerneefjes. Dat die het materieel gezien minder hebben vind ik niet zo erg. Maar als je kijkt naar klimaatproblemen (en de massamigratie die dat in de toekomst misschien gaat opleveren), de opkomst van extreemrechts, de schaamteloze ondermijning van de rechtstaat door de politiek, de veranderende geopolitieke machtsverhoudingen dan denk ik dat hun levens instabiel worden op manieren die voorgaande generaties, vanaf de na-oorlogse, zich niet kunnen voorstellen.
anoniem_64f4621f1b20d wijzigde dit bericht op 01-03-2023 15:34
2.25% gewijzigd
woensdag 1 maart 2023 om 15:35
Ik ben ook bijna 30 en herken je struggle niet. Ik plan ook niet zo ver vooruit en heb niet zo diep nagedacht over al die grote levenskeuzes. Ik hoor het om me heen wel hoor, maar ik vind ook vaak dat mensen het zich zo moeilijk maken. Ik neem het leven meer zoals het komt.
Ik heb een aantal zaken waardoor ik dit ook wellicht makkelijker kan doen: mijn partner jong ontmoet, beiden hoog opgeleid, getrouwd in gemeenschap van goederen (heel bewust, in ons huwelijk is uit elkaar gaan ook geen optie, noem het naïef, maar we hebben elkaar echt beloofd trouw te blijven en voor elkaar te zorgen, wat er ook gebeurt), beiden een prima, stabiele baan, we hebben een fijne koopwoning kunnen kopen vlak voor de huizencrisis compleet losbarstte en we zijn beiden gezond.
Natuurlijk denk ik ook weleens, in wat voor wereld groeien mijn kinderen op? En soms denk ik ook, hoe ga ik de opvang volgend jaar weer regelen? Inmiddels derde kindje op komst en ik heb eigenlijk de afgelopen jaren elke keer gezien dat er steeds wel weer een oplossing komt. Soms is het even zoeken en behelpen en er is nog geen plek op de bso en ik heb ook nog geen opvang voor de aanstaande baby, maar er komt altijd wel weer een oplossing. Zo hebben we nu een au pair in huis omdat het op een andere manier niet lukte. Had ik van tevoren nooit bedacht maar nood breekt wet en het blijkt heel gezellig. Met baby erbij wordt het huis wel voller dus moeten we goed nadenken of we dat weer willen, maar ik maak me niet zo druk. Mijn hele levenshouding is meer één van vertrouwen, en dat mis ik weleens in mijn generatie, die wat meer van het doemdenken lijkt. Mijn geloof speelt hierin wel ook een grote rol denk ik.
Ik heb een aantal zaken waardoor ik dit ook wellicht makkelijker kan doen: mijn partner jong ontmoet, beiden hoog opgeleid, getrouwd in gemeenschap van goederen (heel bewust, in ons huwelijk is uit elkaar gaan ook geen optie, noem het naïef, maar we hebben elkaar echt beloofd trouw te blijven en voor elkaar te zorgen, wat er ook gebeurt), beiden een prima, stabiele baan, we hebben een fijne koopwoning kunnen kopen vlak voor de huizencrisis compleet losbarstte en we zijn beiden gezond.
Natuurlijk denk ik ook weleens, in wat voor wereld groeien mijn kinderen op? En soms denk ik ook, hoe ga ik de opvang volgend jaar weer regelen? Inmiddels derde kindje op komst en ik heb eigenlijk de afgelopen jaren elke keer gezien dat er steeds wel weer een oplossing komt. Soms is het even zoeken en behelpen en er is nog geen plek op de bso en ik heb ook nog geen opvang voor de aanstaande baby, maar er komt altijd wel weer een oplossing. Zo hebben we nu een au pair in huis omdat het op een andere manier niet lukte. Had ik van tevoren nooit bedacht maar nood breekt wet en het blijkt heel gezellig. Met baby erbij wordt het huis wel voller dus moeten we goed nadenken of we dat weer willen, maar ik maak me niet zo druk. Mijn hele levenshouding is meer één van vertrouwen, en dat mis ik weleens in mijn generatie, die wat meer van het doemdenken lijkt. Mijn geloof speelt hierin wel ook een grote rol denk ik.
woensdag 1 maart 2023 om 15:35
Het is op alle vlakken eigenlijk moeilijker, angstiger en naarder dan de vorige generaties na de oorlog.WollenStone schreef: ↑01-03-2023 15:31Dat klopt, daarom zijn hun verwachtingen ook niet zo realistisch. De mensen die nu jong zijn krijgen het allemaal minder makkelijk op materieel gebied. Laten we hopen dat dat het enige gebied is, maar ik hou mijn hart vast. Ook voor de toekomst van mijn tienerneefjes. Dat die het materieel gezien minder hebben vind ik niet zo erg. Maar als je kijkt naar klimaatproblemen (en de massamigratie die dat in de toekomst misschien gaat opleveren), de opkomst van extreemrechts, de schaamteloze ondermijning van de rechtstaat door de politiek, dan denk ik dat hun levens instabiel worden op manieren die voorgaande generaties, vanaf de na-oorlogse, zich niet kunnen voorstellen.
Financieel en woningen en rondkomen is gewoon onderzocht en gepubliceerd ook.
En al die andere dingen erbij maken niet beter nee.
Denk wel dat een flink deel van de wat ouderen dat niet begrijpen. Denk zelfs dat een deel dat ook gewoon niet wil begrijpen, omdat hen niet zo best uitkomt.
Jaja.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
