Psyche
alle pijlers
Praattopic: Dertigersdillema's en problemen van millennials
woensdag 1 maart 2023 om 15:03
Ik nader de 30 en de paniek slaat toe, merk ik bij zowel mezelf als bij vriendinnen 
Ik had tot ongeveer m'n 25e toch wel de illusie dat ik op mijn 30e de boel wel op orde zou hebben: Huisje, boompje, beestje... minimaal een grote reis gemaakt, een leuke stabiele baan gevonden, financiën op orde...
Een paar jaar geleden had ik echt zo'n gevoel van: Alles loopt op rolletjes, ik zit goed in m'n vel en werk hard voor m'n dromen!
En het gekke is: De meeste van mijn leeftijd hebben nu wel de wilde haren verloren, hebben een prima relatie, een leuke baan gevonden, en een appartement of huis waar ze zich best goed in voelen. En ze kennen zichzelf behoorlijk goed. Eigenlijk niets om te klagen, zou je denken.
Maar de dilemma's waar ik en menig 30'er nu mee struggelen had ik naïef genoeg niet zien aankomen. Het zal wel iets met een ontwikkelend brein te maken hebben. Met als belangrijkste onderwerp in onze vriendinnengroep: Wel/geen kinderen en zo ja, wanneer dan?
Want een oorlog op ons continent, een studieschuld, de inmiddels vrijwel onmogelijkheid van het vinden van een geschikte woning om een gezin in te stichten, een dikke gasrekening, tijdelijke contracten, klimaatproblemen; dat drukt allemaal op ons en doet ook mij twijfelen over het willen van kinderen. Bovendien wordt kinderopvang steeds moeilijker, de zorg uitgekleed en er is een lerarentekort. Er zijn meer scheidingen dan ooit, psychische klachten onder jongvolwassenen zijn ernstig en we worden als maatschappij steeds individualistischer. Kortom: Er is genoeg om moedeloos van te worden.
Toch is het ook mooi om te zien hoe mijn leeftijdsgenoten met deze worstelingen omgaan. Eentje koos bijvoorbeeld heel bewust voor trouwen in gemeenschap van goederen en een stapje lager op de carrièreladder, maar heeft nu wel het gezin wat ze graag wilde. Misschien niet geëmancipeerd, maar wel realistisch. Een andere vriendin koos voor een kind, ook al heeft ze nu nog niet die stabiele baan. Sommige vrienden verlengen in zekere zin hun twintigersleven door een mooie reis te maken of aan een nieuwe studie te beginnen. Anderen kopen een klushuis en gaan deze eerst maar eens opknappen voordat ze nadenken over de volgende stap.
Het boek van Nienke Wijnant heb ik net gelezen, maar vind ik eigenlijk niet meer passend voor de huidige dertigersdillemma's. Ik kon mij er in elk geval niet in vinden, vond de voorbeelden die werden gegeven allemaal maar luxeproblemen, of heb ik een bord voor m'n kop?
Wie wil er meeschrijven?
Als twintiger, dertiger of wellicht heb jij levenswijsheid om met ons struggelende dertigers te delen!
Ik had tot ongeveer m'n 25e toch wel de illusie dat ik op mijn 30e de boel wel op orde zou hebben: Huisje, boompje, beestje... minimaal een grote reis gemaakt, een leuke stabiele baan gevonden, financiën op orde...Een paar jaar geleden had ik echt zo'n gevoel van: Alles loopt op rolletjes, ik zit goed in m'n vel en werk hard voor m'n dromen!
En het gekke is: De meeste van mijn leeftijd hebben nu wel de wilde haren verloren, hebben een prima relatie, een leuke baan gevonden, en een appartement of huis waar ze zich best goed in voelen. En ze kennen zichzelf behoorlijk goed. Eigenlijk niets om te klagen, zou je denken.
Maar de dilemma's waar ik en menig 30'er nu mee struggelen had ik naïef genoeg niet zien aankomen. Het zal wel iets met een ontwikkelend brein te maken hebben. Met als belangrijkste onderwerp in onze vriendinnengroep: Wel/geen kinderen en zo ja, wanneer dan?
Want een oorlog op ons continent, een studieschuld, de inmiddels vrijwel onmogelijkheid van het vinden van een geschikte woning om een gezin in te stichten, een dikke gasrekening, tijdelijke contracten, klimaatproblemen; dat drukt allemaal op ons en doet ook mij twijfelen over het willen van kinderen. Bovendien wordt kinderopvang steeds moeilijker, de zorg uitgekleed en er is een lerarentekort. Er zijn meer scheidingen dan ooit, psychische klachten onder jongvolwassenen zijn ernstig en we worden als maatschappij steeds individualistischer. Kortom: Er is genoeg om moedeloos van te worden.
Toch is het ook mooi om te zien hoe mijn leeftijdsgenoten met deze worstelingen omgaan. Eentje koos bijvoorbeeld heel bewust voor trouwen in gemeenschap van goederen en een stapje lager op de carrièreladder, maar heeft nu wel het gezin wat ze graag wilde. Misschien niet geëmancipeerd, maar wel realistisch. Een andere vriendin koos voor een kind, ook al heeft ze nu nog niet die stabiele baan. Sommige vrienden verlengen in zekere zin hun twintigersleven door een mooie reis te maken of aan een nieuwe studie te beginnen. Anderen kopen een klushuis en gaan deze eerst maar eens opknappen voordat ze nadenken over de volgende stap.
Het boek van Nienke Wijnant heb ik net gelezen, maar vind ik eigenlijk niet meer passend voor de huidige dertigersdillemma's. Ik kon mij er in elk geval niet in vinden, vond de voorbeelden die werden gegeven allemaal maar luxeproblemen, of heb ik een bord voor m'n kop?
Wie wil er meeschrijven?
Als twintiger, dertiger of wellicht heb jij levenswijsheid om met ons struggelende dertigers te delen!
yasminmax wijzigde dit bericht op 01-03-2023 15:05
0.06% gewijzigd
vrijdag 3 maart 2023 om 12:54
Maar dan wordt het zo stil op het forum...Hoerabanaan schreef: ↑03-03-2023 12:21Allemaal die mobieltjes het raam uitflikkeren zou een hoop onrust schelen geloof ik.
vrijdag 3 maart 2023 om 15:34
Wij hebben wel doorgeknald in onze carriere en daar plukken we nu wel de vruchten van. Lekker ruim vrijstaand huis en genoeg geld te besteden. Bij ons in de groep zie je ook wel 2 groepen. 1 die inderdaad toen aan het flierefluiten was en de ander aan het knallen en nu jaren later zie je daar ook wel de verschillen. Ach ja als je daar gelukkig mee bent is prima. Maar als we tussendoor ff een keer naar Ibiza ofzo gaan dan zijn er dus een aantal die het niet kunnen betalen en die zijn daar dan wat zuur van. Maar dat is echt eigen schuld.Maleficent schreef: ↑02-03-2023 11:27Ik ben iets ouder dan jij, en wij hebben dat ook meegemaakt, we kochten ons eerste huis vlak voor de bankencrisis en mijn man was ook nog eens werkzaam in een sector die harde klappen ving en wij vonden het echt spannend. Ons huis stond een jaar na aankoop ook een ton onder water. Geen fijn gevoel. Maar je kon niks meer dan afwachten, blijven zitten waar je zit en hopen dat je je baan hield en het over waaide.
Waar ik zelf echt de boot gemist heb is, dat ik als begin twintiger totaal niet bezig was met de toekomst. Ik werkte in een flierefluiter sector (reclame was toen echt een lang leve de lol baan bij ons bureau) en ik was ook een flierefluiter. Ik woonde in een leuk klein huurhuis met een bij elkaar geraapt interieur en ik had geen uitgestippeld plan. Dat zie je nu toch meer bij jongeren, dat ze een stappenplan maken.
Mijn generatiegenoten hebben in sommige gevallen heel goed geboerd door slim huizen te kopen en verkopen in goede periodes. Ik heb vrienden die in kasten van huizen wonen. Ik bespeur dan wel weer een soort ontevredenheid, want elke vervolgstap die ze zetten moet groter en mooier en luxer qua wonen. Ik heb dat zelf niet. Eigenlijk houden wij dan een 'starterswoning' bezet, zo wordt dat wel gezien in makelaarsland. Mensen van onze leeftijd horen in een ander type huis te wonen. 2 onder 1 kap of vrijstaand.
vrijdag 3 maart 2023 om 15:52
Pfff, ben je er weer? Eigen schuld vs. lekker knallen en wij kunnen wel naar Ibiza. Dat houdt allemaal verband met elkaar...tuurlijk 
Ik ga 'lekker niet naar Ibiza'. Ook niet als het geld op de plank ligt. Ik leef liever wat bewuster met het oog voor de toekomstige generaties. Hedonisme is aan mij voorbij gegaan.
Ik ga 'lekker niet naar Ibiza'. Ook niet als het geld op de plank ligt. Ik leef liever wat bewuster met het oog voor de toekomstige generaties. Hedonisme is aan mij voorbij gegaan.
vrijdag 3 maart 2023 om 15:55
Ik vind dat knap. Ik ben behoorlijk ambitieloos opgevoed, dus ik vind het soms wel zonde, het ook anders had gekund. Ik had geen idee tot ik tegen de 28 liep dat het best handig was geweest om een plan te hebben. Mijn ouders waren helemaal niet van de huizen kopen, ambities hebben of stimuleren het beste uit jezelf te halen met een opleiding.EHV1981 schreef: ↑03-03-2023 15:34Wij hebben wel doorgeknald in onze carriere en daar plukken we nu wel de vruchten van. Lekker ruim vrijstaand huis en genoeg geld te besteden. Bij ons in de groep zie je ook wel 2 groepen. 1 die inderdaad toen aan het flierefluiten was en de ander aan het knallen en nu jaren later zie je daar ook wel de verschillen.
Mijn partner is ook in zijn jonge jaren een aantal jaar afgekeurd geweest door een ernstige ziekte, en dan loop je al snel achter op je generatiegenoten. Maar goed, we zijn tevreden hoor. Het had ook erger gekund.
We hebben een koophuis, spaargeld en we kunnen (meestal) doen wat we willen. Dus het is ook wel weer semi-goed gekomen. Omdat we in een betere tijd ons huis kochten. Daarom vind ik dat ook wel knap van de jongere generatie, die zijn al veel jonger bezig met de toekomst. Het is gewoon zonde voor hun dat het allemaal veel moeilijker is met de huizenmarkt, de energiecrisis, de studieschulden.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 3 maart 2023 om 16:07
Hier net zo, het had beter gekund maar ook erger. Geen plan gemaakt en tegenslagen genoeg gehad.Maleficent schreef: ↑03-03-2023 15:55Ik vind dat knap. Ik ben behoorlijk ambitieloos opgevoed, dus ik vind het soms wel zonde, het ook anders had gekund. Ik had geen idee tot ik tegen de 28 liep dat het best handig was geweest om een plan te hebben. Mijn ouders waren helemaal niet van de huizen kopen, ambities hebben of stimuleren het beste uit jezelf te halen met een opleiding.
Mijn partner is ook in zijn jonge jaren een aantal jaar afgekeurd geweest door een ernstige ziekte, en dan loop je al snel achter op je generatiegenoten. Maar goed, we zijn tevreden hoor. Het had ook erger gekund.
Daarom vind ik dat ook wel knap van de jongere generatie, die zijn al veel jonger bezig met de toekomst. Het is gewoon zonde voor hun dat het allemaal veel moeilijker is met de huizenmarkt, de energiecrisis, de studieschulden.
Maar ik ben gewoon tevreden met wat ik heb.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
