Psyche
alle pijlers
Problemen met gebrek aan concentratie en structuur
zondag 5 november 2017 om 13:05
Hoi iedereen,
Sorry alvast voor het lange verhaal, maar ben heel benieuwd naar mensen met soortgelijke verhalen en ervaringen met ADHD-medicatie.
Eerst wat achtergrondinfo: rond mijn 16e ben ik bij een psychiater terechtgekomen vanwege ernstige stemmingswisselingen. Ik zat met veel opgekropte emoties die ik niet kon uitten, waardoor ik huilbuien, woedeaanvallen en ernstig depressieve klachten kreeg. Ik wou helaas niet praten (zat toen in een lastige thuissituatie, nare jeugd gehad etc), ik was er nog niet klaar voor. Ik was dus vrij snel 'uitbehandeld', ze konden niet veel met mij. Ik kreeg antidepressiva voorgeschreven, die haalde de scherpe randjes er wat van af: de stemmingswisselingen waren minder extreem, maar echt verwerken deed ik niet. Moeilijk om uit te leggen, maar ik kon niet echt meer bij mijn emoties komen; ze waren aanwezig, maar afgestompt. Mijn leven is sindsdien wat voortgekabbeld, heel dramatisch gezegd bestond ik, maar leefde ik niet echt; ik voelde mij vrij neutraal. Ik was niet ongelukkig maar ook niet echt gelukkig. Ik kwam door de medicatie tientallen kilo's aan, wat ook niet echt bijdroeg aan mijn zelfvertrouwen.
Een paar jaar terug ben ik in een groot zwart gat gevallen; als gevolg hiervan kwam ik een tijd thuis te zitten en ik kreeg paniekaanvallen. (Gelukkig!!) heb ik bij de huisarts aan de bel getrokken, die schrok zich dood dat ik nog steeds antidepressiva gebruikte (inmiddels 10+ jaar). Ik ben doorverwezen naar een psycholoog en ben heel hard aan mezelf gaan werken. Mijn medicatie werd afgebouwd en ik begon eindelijk met praten over mijn verleden. Ik ben eindelijk aan verwerken begonnen en de kilo's begonnen er ook weer af te vliegen omdat de medicatie stopte. Ik voel me eigenlijk nu eindelijk weer mezelf, na zoveel jaren. Mijn ontwikkeling heeft voor mijn gevoel heel lang stilgestaan ten tijde van het medicijngebruik, net of er een gat in mijn leven zit. Ik geniet weer van dingen en weet om te gaan met mijn emoties.
Tijdens mijn therapie is de diagnose ADHD gesteld, maar hier is verder niet heel veel mee gedaan; de gesprekken waren vooral gericht op het verleden en traumaverwerking. Er is mij wel aangeboden om medicatie te proberen, maar dit heb ik geweigerd, met mijn eerdere medicatiegebruik in mijn achterhoofd. Ik was heel bang voor weer een persoonlijkheidsverandering en de angst om weer het gevoel te hebben 'anders' te zijn dan ik echt ben.
De rode draad in mijn leven (ook tijdens mijn medicatiegebruik) is altijd al gebrek aan concentratie geweest; moeite met het creëren van structuur in mijn leven, erg druk in mijn hoofd zijn (zowel negatief als positief; teveel doordenken/nadenken/tobben en anderzijds lekker dagdromen). Hyperactieve aanvallen (ratelen, lichamelijk zeer bewegelijk), impulsieve acties (vooral in de vorm van uitgaven) etc. Ik heb eigenlijk mijn hele leven geprobeerd dit zelf wat bij te stellen; lijstjes maken, goed een agenda bijhouden, vaste stappenplannen voor bepaalde taken, salaris meteen onderverdelen in spaar-, boodschappen- en rekeningengeld. Studeren deed ik altijd met koptelefoon op, want vreemd genoeg raakte ik juist van stilte (tikken van de klok, auto die langsrijdt) afgeleid. Ook om die reden heb ik medicatie afgewezen; 'het lukt me allemaal wel, want ik heb het zo lang alleen gedaan'.
Als ik er nu objectief naar probeer te kijken blijkt het me alleen helaas niet te lukken: ik ben verstrooid en heb grote moeite met het onderhouden van mijn huishouden, vriendschappen en taken op mijn werk. Als ik een taak krijg vergeet ik de laatste stap. Op mijn manier heb ik nooit tijd, terwijl ik dat eigenlijk wel heb; dat mijn taken niet afkomen ligt niet aan gebrek aan tijd maar meer aan mijzelf en constant afgeleid/gedemotiveerd zijn.
De grote lijnen (de (af)was doen, stofzuigen, wc schoon, naar mijn werk gaan) etc lukken mij wel redelijk, hoewel het een dagtaak is. 'Grotere' zaken zoals tuinonderhoud, een echte grote schoonmaak, vriendschappen onderhouden lukken mij niet echt. Ik stel uit, vergeet dingen of kan mijzelf op het moment supreme niet motiveren. Moeilijk te omschrijven, maar het is niet dat ik dan geen zin heb maar in mijn hoofd met heel veel andere dingen bezig ben die ik eerst nog 'moet' doen (dit kan een belangrijke taak zijn maar bijvoorbeeld ook een tvprogramma afkijken).
Ik moet bijvoorbeeld al 5 jaar (!) mijn huis verven en mijn tuin is een rimboe. ik heb hier zelfs apart vakantie voor opgenomen.. vervolgens doe ik in de vakantie hele andere dingen omdat ik uit mijn vaste ritme ben (dan verval ik meteen in chaos), waarna ik boos op mezelf wordt. Ik kan moeilijk uitleggen waarom ik niet op gang kom; ik ga 'even' nog wat anders doen en dan is het opeens een paar uur later. Trucjes als koptelefoon met muziek op, planning met kleine realistische stappen maken, mezelf beloningen geven na bepaalde taken etc helpen niet. Op de een of andere manier krijg ik het niet voor elkaar.
Ik twijfel heel erg of ik wel aan medicatie moet beginnen, ben aan de ene kant bang voor een soortgelijke situatie als bij mijn vorige medicatiegebruik. Ik wil graag 'mezelf' blijven. Aan de andere kant kan het eigenlijk ook niet zo langer..
Wie gebruikt er ADHD-medicatie en wat voor veranderingen merkte je? Heb je meer structuur in je leven?
Heeft iemand hier dezelfde klachten en is het jou gelukt om dit zonder medicatie op te lossen? Bijvoorbeeld door alleen therapie?
(Ik ga sowieso weer naar mijn huisarts voor een afspraak met een psycholoog, daar zal ik ook mijn 'medicatie-angst' bespreken). Graag wil ik toch ook ervaringen van anderen horen
Bedankt voor het lezen!
Sorry alvast voor het lange verhaal, maar ben heel benieuwd naar mensen met soortgelijke verhalen en ervaringen met ADHD-medicatie.
Eerst wat achtergrondinfo: rond mijn 16e ben ik bij een psychiater terechtgekomen vanwege ernstige stemmingswisselingen. Ik zat met veel opgekropte emoties die ik niet kon uitten, waardoor ik huilbuien, woedeaanvallen en ernstig depressieve klachten kreeg. Ik wou helaas niet praten (zat toen in een lastige thuissituatie, nare jeugd gehad etc), ik was er nog niet klaar voor. Ik was dus vrij snel 'uitbehandeld', ze konden niet veel met mij. Ik kreeg antidepressiva voorgeschreven, die haalde de scherpe randjes er wat van af: de stemmingswisselingen waren minder extreem, maar echt verwerken deed ik niet. Moeilijk om uit te leggen, maar ik kon niet echt meer bij mijn emoties komen; ze waren aanwezig, maar afgestompt. Mijn leven is sindsdien wat voortgekabbeld, heel dramatisch gezegd bestond ik, maar leefde ik niet echt; ik voelde mij vrij neutraal. Ik was niet ongelukkig maar ook niet echt gelukkig. Ik kwam door de medicatie tientallen kilo's aan, wat ook niet echt bijdroeg aan mijn zelfvertrouwen.
Een paar jaar terug ben ik in een groot zwart gat gevallen; als gevolg hiervan kwam ik een tijd thuis te zitten en ik kreeg paniekaanvallen. (Gelukkig!!) heb ik bij de huisarts aan de bel getrokken, die schrok zich dood dat ik nog steeds antidepressiva gebruikte (inmiddels 10+ jaar). Ik ben doorverwezen naar een psycholoog en ben heel hard aan mezelf gaan werken. Mijn medicatie werd afgebouwd en ik begon eindelijk met praten over mijn verleden. Ik ben eindelijk aan verwerken begonnen en de kilo's begonnen er ook weer af te vliegen omdat de medicatie stopte. Ik voel me eigenlijk nu eindelijk weer mezelf, na zoveel jaren. Mijn ontwikkeling heeft voor mijn gevoel heel lang stilgestaan ten tijde van het medicijngebruik, net of er een gat in mijn leven zit. Ik geniet weer van dingen en weet om te gaan met mijn emoties.
Tijdens mijn therapie is de diagnose ADHD gesteld, maar hier is verder niet heel veel mee gedaan; de gesprekken waren vooral gericht op het verleden en traumaverwerking. Er is mij wel aangeboden om medicatie te proberen, maar dit heb ik geweigerd, met mijn eerdere medicatiegebruik in mijn achterhoofd. Ik was heel bang voor weer een persoonlijkheidsverandering en de angst om weer het gevoel te hebben 'anders' te zijn dan ik echt ben.
De rode draad in mijn leven (ook tijdens mijn medicatiegebruik) is altijd al gebrek aan concentratie geweest; moeite met het creëren van structuur in mijn leven, erg druk in mijn hoofd zijn (zowel negatief als positief; teveel doordenken/nadenken/tobben en anderzijds lekker dagdromen). Hyperactieve aanvallen (ratelen, lichamelijk zeer bewegelijk), impulsieve acties (vooral in de vorm van uitgaven) etc. Ik heb eigenlijk mijn hele leven geprobeerd dit zelf wat bij te stellen; lijstjes maken, goed een agenda bijhouden, vaste stappenplannen voor bepaalde taken, salaris meteen onderverdelen in spaar-, boodschappen- en rekeningengeld. Studeren deed ik altijd met koptelefoon op, want vreemd genoeg raakte ik juist van stilte (tikken van de klok, auto die langsrijdt) afgeleid. Ook om die reden heb ik medicatie afgewezen; 'het lukt me allemaal wel, want ik heb het zo lang alleen gedaan'.
Als ik er nu objectief naar probeer te kijken blijkt het me alleen helaas niet te lukken: ik ben verstrooid en heb grote moeite met het onderhouden van mijn huishouden, vriendschappen en taken op mijn werk. Als ik een taak krijg vergeet ik de laatste stap. Op mijn manier heb ik nooit tijd, terwijl ik dat eigenlijk wel heb; dat mijn taken niet afkomen ligt niet aan gebrek aan tijd maar meer aan mijzelf en constant afgeleid/gedemotiveerd zijn.
De grote lijnen (de (af)was doen, stofzuigen, wc schoon, naar mijn werk gaan) etc lukken mij wel redelijk, hoewel het een dagtaak is. 'Grotere' zaken zoals tuinonderhoud, een echte grote schoonmaak, vriendschappen onderhouden lukken mij niet echt. Ik stel uit, vergeet dingen of kan mijzelf op het moment supreme niet motiveren. Moeilijk te omschrijven, maar het is niet dat ik dan geen zin heb maar in mijn hoofd met heel veel andere dingen bezig ben die ik eerst nog 'moet' doen (dit kan een belangrijke taak zijn maar bijvoorbeeld ook een tvprogramma afkijken).
Ik moet bijvoorbeeld al 5 jaar (!) mijn huis verven en mijn tuin is een rimboe. ik heb hier zelfs apart vakantie voor opgenomen.. vervolgens doe ik in de vakantie hele andere dingen omdat ik uit mijn vaste ritme ben (dan verval ik meteen in chaos), waarna ik boos op mezelf wordt. Ik kan moeilijk uitleggen waarom ik niet op gang kom; ik ga 'even' nog wat anders doen en dan is het opeens een paar uur later. Trucjes als koptelefoon met muziek op, planning met kleine realistische stappen maken, mezelf beloningen geven na bepaalde taken etc helpen niet. Op de een of andere manier krijg ik het niet voor elkaar.
Ik twijfel heel erg of ik wel aan medicatie moet beginnen, ben aan de ene kant bang voor een soortgelijke situatie als bij mijn vorige medicatiegebruik. Ik wil graag 'mezelf' blijven. Aan de andere kant kan het eigenlijk ook niet zo langer..
Wie gebruikt er ADHD-medicatie en wat voor veranderingen merkte je? Heb je meer structuur in je leven?
Heeft iemand hier dezelfde klachten en is het jou gelukt om dit zonder medicatie op te lossen? Bijvoorbeeld door alleen therapie?
(Ik ga sowieso weer naar mijn huisarts voor een afspraak met een psycholoog, daar zal ik ook mijn 'medicatie-angst' bespreken). Graag wil ik toch ook ervaringen van anderen horen
Bedankt voor het lezen!
zondag 5 november 2017 om 13:16
Helemaal herkenbaar van hoe je nu dingen uitstelt enzo.
Medicatie doet wel iets om meer georganiseerd bezig te zijn. Voordeel van de meeste adhd medicatie is dat je er niet echt van veranderd, het werkt maar een paar uur, daarna ben je weer jezelf. Soms worden mensen van methylfenidaat somber op lange termijn. Soms vinden mensen zich niet meer zo spontaan als zonder medicatie. Je kunt dan kiezen om het alleen op werkdagen of dagen dat je opruimt oid te gebruiken. En er zijn meerdere soorten middelen, laat het je voorschrijven door een goede psychiater die vaak contact erover heeft in het begin.
Ik heb het een tijdje gebruikt, als ik terugkijk op die periode was ik georganiseerder en liepen dingen makkelijker. Ivm zwangerschapswens en inmiddels zwanger ben ik al twee jaar gestopt. Maar nu ik me overweldigend voel door werk en privé zou ik graag weer dat steuntje willen hebben.
Medicatie doet wel iets om meer georganiseerd bezig te zijn. Voordeel van de meeste adhd medicatie is dat je er niet echt van veranderd, het werkt maar een paar uur, daarna ben je weer jezelf. Soms worden mensen van methylfenidaat somber op lange termijn. Soms vinden mensen zich niet meer zo spontaan als zonder medicatie. Je kunt dan kiezen om het alleen op werkdagen of dagen dat je opruimt oid te gebruiken. En er zijn meerdere soorten middelen, laat het je voorschrijven door een goede psychiater die vaak contact erover heeft in het begin.
Ik heb het een tijdje gebruikt, als ik terugkijk op die periode was ik georganiseerder en liepen dingen makkelijker. Ivm zwangerschapswens en inmiddels zwanger ben ik al twee jaar gestopt. Maar nu ik me overweldigend voel door werk en privé zou ik graag weer dat steuntje willen hebben.
zondag 5 november 2017 om 13:17
zondag 5 november 2017 om 13:19
Wat je kan doen is een coach inschakelen, via MJD wellicht, die je helpt om wat meer je plannen uit te voeren in plaats van wel bedenken, in je werkgeheugen zetten en dan dagen jaren meedragen. Dit put uit, en zorgt ook voor slecht gevoel en stress. Want ergens weet je dat je dit wou doen, moet doen, en het gebeurd niet. Daardoor wordt het nog moeilijker om gewoon te beginnen, zonder al weerstand te voelen van binnen.
Coach kan je helpen drempel te verlagen en ook omdat er dan iemand aanwezig is, echt de tijd en ruimte 'claimen' om het dan ook te doen.
Ook al is het een klein stapje van geheel.
Niet dan einddoel voor ogen zien, want door je perfectionisme zal je dat snel willen, terwijl je nog honderden tussenstappen nog moet doen, in je hoofd heb je die allang gedaan.
Maar gun jezelf om die ook in het echt te nemen, en dat het eindresultaat niet je doel is, maar het gewoon doen, het doel is.
Zoiets, herkenbaar?
Coach kan je helpen drempel te verlagen en ook omdat er dan iemand aanwezig is, echt de tijd en ruimte 'claimen' om het dan ook te doen.
Ook al is het een klein stapje van geheel.
Niet dan einddoel voor ogen zien, want door je perfectionisme zal je dat snel willen, terwijl je nog honderden tussenstappen nog moet doen, in je hoofd heb je die allang gedaan.
Maar gun jezelf om die ook in het echt te nemen, en dat het eindresultaat niet je doel is, maar het gewoon doen, het doel is.
Zoiets, herkenbaar?
zondag 5 november 2017 om 13:24
zondag 5 november 2017 om 13:47
Ik heb ritalin gebruikt vroeger en vond het erg vervelend om steeds om de paar uur aan dat pilletje te denken. Als ik jou was zou ik voor een langer werkende medicatie nemen.
Ritalin hielp wel goed om meer actie te ondernemen en goed geconcentreerd te blijven. Wat ik zelf merkte was dat ik minder sloom en lusteloos was en ook actiever in sociaal contact was en me veel minder zorgen maakte over wat anderen dachten. Het onderdrukte mijn angsten dus ook.
Alleen het medicijn is toch chemisch en ik ben ermee gestopt doordat ik last had van hartkloppingen en flauwvallen. Of dit echt van de ritalin kwam of doordat ik veel te weinig eetlust had en hierdoor te weinig at weet ik niet.
Aangezien ik denk dat ritalin bij iedereen stimulerend werkt en het toch een soort drugs is heb ik ervoor gekozen om ermee te stoppen. Ik heb meer aan gezond eten en bewegen en planningen maken.
Ritalin hielp wel goed om meer actie te ondernemen en goed geconcentreerd te blijven. Wat ik zelf merkte was dat ik minder sloom en lusteloos was en ook actiever in sociaal contact was en me veel minder zorgen maakte over wat anderen dachten. Het onderdrukte mijn angsten dus ook.
Alleen het medicijn is toch chemisch en ik ben ermee gestopt doordat ik last had van hartkloppingen en flauwvallen. Of dit echt van de ritalin kwam of doordat ik veel te weinig eetlust had en hierdoor te weinig at weet ik niet.
Aangezien ik denk dat ritalin bij iedereen stimulerend werkt en het toch een soort drugs is heb ik ervoor gekozen om ermee te stoppen. Ik heb meer aan gezond eten en bewegen en planningen maken.
zondag 5 november 2017 om 16:13
Hoi iedereen, bedankt voor jullie reacties! Heel veel herkenning, ben heel blij dat ik dit geplaatst heb! Voel me soms nogal 'anders', voor mensen die niet dezelfde klachten hebben is dit toch vaak moeilijk te begrijpen, dan wordt je gedrag uitgelegd als lui en ongemotiveerd; 'geef jezelf een schop onder de kont en doe het gewoon'. Wou dat het zo makkelijk was 
Ik wist niet dat het ook helpt bij angstklachten, ik heb laatst pas de link gelegd tussen mijn ADHD en mijn (soms) angstige gevoelens . Ik denk teveel door en kan mezelf moeilijk afremmen qua gedachten. Zenuwen die bij sommigen bij een sollicitatiegesprek zullen voorkomen (noem maar even een voorbeeld) zijn bij mij vaak in het kwadraat, waardoor ik heel erg gestresst en hyper ben. Ook tijdens het gesprek zelf kom ik dan moeilijk uit mijn woorden of ik vind het dan moeilijk om een gewone vraag normaal te beantwoorden omdat mijn hoofd meteen ontploft zeg maar. Eigenlijk dan ook heel logisch dat Ritalin hierbij helpt, want je krijgt meer rust en structuur in je hoofd, dus geen buitensporige stroom aan (negatieve) gedachten.
Ik ga morgen contact zoeken met mijn huisarts. Heel erg bedankt voor de reacties
Ik denk dat ik toch medicatie moet gaan proberen. Mijn adhd is een groot onderdeel van mijn persoonlijkheid en mensen kennen mij ook echt als enthousiast, druk, snel pratend en snel qua reactie met humor etc. Ben ergens bang dat kwijt te raken, maar aan de andere kant gaat het mij waarschijnlijk veel meer rust brengen
Ik wist niet dat het ook helpt bij angstklachten, ik heb laatst pas de link gelegd tussen mijn ADHD en mijn (soms) angstige gevoelens . Ik denk teveel door en kan mezelf moeilijk afremmen qua gedachten. Zenuwen die bij sommigen bij een sollicitatiegesprek zullen voorkomen (noem maar even een voorbeeld) zijn bij mij vaak in het kwadraat, waardoor ik heel erg gestresst en hyper ben. Ook tijdens het gesprek zelf kom ik dan moeilijk uit mijn woorden of ik vind het dan moeilijk om een gewone vraag normaal te beantwoorden omdat mijn hoofd meteen ontploft zeg maar. Eigenlijk dan ook heel logisch dat Ritalin hierbij helpt, want je krijgt meer rust en structuur in je hoofd, dus geen buitensporige stroom aan (negatieve) gedachten.
Ik ga morgen contact zoeken met mijn huisarts. Heel erg bedankt voor de reacties
Ik denk dat ik toch medicatie moet gaan proberen. Mijn adhd is een groot onderdeel van mijn persoonlijkheid en mensen kennen mij ook echt als enthousiast, druk, snel pratend en snel qua reactie met humor etc. Ben ergens bang dat kwijt te raken, maar aan de andere kant gaat het mij waarschijnlijk veel meer rust brengen
maandag 6 november 2017 om 16:21
Gewoon uitproberen. Mijn collega’s waren bang dat ik mijn humor zou verliezen. Ik werd alleen maar scherper.
Over angst: ik heb geen angststoornis. Zoon en ik durven tegenwoordig allebei in achtbanen en vinden autorijden in de bergen ‘opeens’ niet meer eng. Dat is sinds we medicatie gebruiken. Gedachten zijn beter te sturen.
Over angst: ik heb geen angststoornis. Zoon en ik durven tegenwoordig allebei in achtbanen en vinden autorijden in de bergen ‘opeens’ niet meer eng. Dat is sinds we medicatie gebruiken. Gedachten zijn beter te sturen.
dinsdag 7 november 2017 om 11:42
Mocht je willen weten wat de langetermijn gevolgen zijn over het gemiddelde (zegt niks over individu perse)
Voor kennisgeving, doe ermee wat je wil. Mocht het spul je helpen, prima, maar weet dat de studie bepaalde conclusies heeft over langetermijn gebruik.
https://www.de-nfg.nl/jarenlang-aan-de- ... et-je.html
"Zestien jaar lang volgden Amerikaanse onderzoekers een grote groep kinderen met adhd. De resultaten roepen nieuwe vragen op over langdurig gebruik van adhd-medicatie.
Toen ze aan het onderzoek begonnen, zaten ze nog op de basisschool. Inmiddels zijn het jonge mannen en vrouwen in de kracht van hun leven.
Maar met sommige van de 515 deelnemers is iets eigenaardigs aan de hand, blijkt uit de nieuwste MTA-studie - een van 's werelds grootste en langstlopende onderzoeken naar de gevolgen van adhd-behandelingen. Met het blote oog kun je de verschillen missen. Maar zet de Amerikaanse deelnemers met de ruggen tegen elkaar en vraag ze hoeveel adhd-medicatie ze de afgelopen jaren slikten en je ziet een patroon.
Vergeleken met de jongens en meiden die amper medicijnen slikten, zijn de gebruikers die het meeste slikten korter. Gemiddeld 4,7 centimeter. 'Fors', vindt Edo Nieweg, jeugdpsychiater in Groningen, niet betrokken bij de Amerikaanse studie. 'Verminderde eetlust is een bekende bijwerking. Eerdere studies wezen al uit dat de groei langzamer kan gaan bij gebruik van adhd-medicatie. Het idee was altijd: ach, dat halen ze later wel weer in. Maar de deelnemers van deze studie zijn volgroeid. De achtergebleven groei is dus blijvend.'
Nu zou je kunnen zeggen: als je enorm opknapt van medicijnen, dan is een paar centimeter minder in je paspoort dat dubbel en dwars waard. Maar de nieuwe studie zet ook vraagtekens bij dat opknappen. Die veelgebruikers? Die hebben net zoveel adhd-symptomen - zoals concentratieproblemen en impulsief gedrag - als de deelnemers die geen of weinig medicatie slikken.
Het meestgeslikte adhd-medicijn is methylfenidaat (in Nederland verkocht onder de merknamen Ritalin en Concerta). In Nederland gebruiken jaarlijks 228 duizend mensen deze pillen, het merendeel tussen de 5 en 24 jaar. Uit eerder onderzoek onder de kinderen uit de MTA-studie blijkt dat kortdurend gebruik verlichting van symptomen kan geven. Nieweg: 'Denk aan een kind dat in de klas geen twee minuten lang op zijn stoel kan blijven zitten. Dat kan tot flinke frustratie leiden, bij zowel het kind als zijn omgeving. Als deze en andere klachten zo ernstig zijn dat de diagnose adhd van toepassing is, kan een pil soms tijdelijk helpen om wat rust te brengen.'
Of middelen als Ritalin ook op de lange termijn helpen? Dat trekt de nieuwe Amerikaanse studie in twijfel"
Voor kennisgeving, doe ermee wat je wil. Mocht het spul je helpen, prima, maar weet dat de studie bepaalde conclusies heeft over langetermijn gebruik.
https://www.de-nfg.nl/jarenlang-aan-de- ... et-je.html
"Zestien jaar lang volgden Amerikaanse onderzoekers een grote groep kinderen met adhd. De resultaten roepen nieuwe vragen op over langdurig gebruik van adhd-medicatie.
Toen ze aan het onderzoek begonnen, zaten ze nog op de basisschool. Inmiddels zijn het jonge mannen en vrouwen in de kracht van hun leven.
Maar met sommige van de 515 deelnemers is iets eigenaardigs aan de hand, blijkt uit de nieuwste MTA-studie - een van 's werelds grootste en langstlopende onderzoeken naar de gevolgen van adhd-behandelingen. Met het blote oog kun je de verschillen missen. Maar zet de Amerikaanse deelnemers met de ruggen tegen elkaar en vraag ze hoeveel adhd-medicatie ze de afgelopen jaren slikten en je ziet een patroon.
Vergeleken met de jongens en meiden die amper medicijnen slikten, zijn de gebruikers die het meeste slikten korter. Gemiddeld 4,7 centimeter. 'Fors', vindt Edo Nieweg, jeugdpsychiater in Groningen, niet betrokken bij de Amerikaanse studie. 'Verminderde eetlust is een bekende bijwerking. Eerdere studies wezen al uit dat de groei langzamer kan gaan bij gebruik van adhd-medicatie. Het idee was altijd: ach, dat halen ze later wel weer in. Maar de deelnemers van deze studie zijn volgroeid. De achtergebleven groei is dus blijvend.'
Nu zou je kunnen zeggen: als je enorm opknapt van medicijnen, dan is een paar centimeter minder in je paspoort dat dubbel en dwars waard. Maar de nieuwe studie zet ook vraagtekens bij dat opknappen. Die veelgebruikers? Die hebben net zoveel adhd-symptomen - zoals concentratieproblemen en impulsief gedrag - als de deelnemers die geen of weinig medicatie slikken.
Het meestgeslikte adhd-medicijn is methylfenidaat (in Nederland verkocht onder de merknamen Ritalin en Concerta). In Nederland gebruiken jaarlijks 228 duizend mensen deze pillen, het merendeel tussen de 5 en 24 jaar. Uit eerder onderzoek onder de kinderen uit de MTA-studie blijkt dat kortdurend gebruik verlichting van symptomen kan geven. Nieweg: 'Denk aan een kind dat in de klas geen twee minuten lang op zijn stoel kan blijven zitten. Dat kan tot flinke frustratie leiden, bij zowel het kind als zijn omgeving. Als deze en andere klachten zo ernstig zijn dat de diagnose adhd van toepassing is, kan een pil soms tijdelijk helpen om wat rust te brengen.'
Of middelen als Ritalin ook op de lange termijn helpen? Dat trekt de nieuwe Amerikaanse studie in twijfel"
