Psyche
alle pijlers
Psychiatrische middelen of vernieling?
maandag 20 februari 2017 om 00:06
Enige maanden geleden kreeg ik een paniekaanval, deze is gedurende 6 weken af en aan gegaan. Op een gegeven moment wordt je radeloos en je lichaam raakt uitgeput. Omdat het je niet meer lukt om de boel onder controle te krijgen en je lichaam ook steeds meer in de vecht en vluchtmodus terecht komt, raak je uitgeput. Je gaat naar de huisarts, die geeft oxazepam. Helaas begon toen de ellende pas echt. Daags na mijn tweede oxazepam werd ik helemaal gek of thans, ik werd angstiger, ik werd duizeliger en voelde mezelf nog onwerkelijker worden. Terug naar de huisarts, ik was radeloos. Huisarts schreef me 75 mg Venlafaxine voor icm 3 maal daags pam. Dit om de angsten en paniek te onderdrukken die heviger zou kunnen worden. Dat heb ik gemerkt! Bij de eerste pil leek het wel alsof ik buiten mezelf was. Huisarts gebeld. Gewoon doorslikken. Oxazepam Op tijd nemen. Ik had mijn huisarts overigens duidelijk verteld dat ik een hersenbeschadiging heb. Zo belde ik iedere dag met de huisarts. Herkende mezelf niet meer terug. Doorslikken, doorslikken, wordt vanzelf minder. Mijn omgeving voerde ook druk op me uit, omdat ze zich, kennelijk ernstige zorgen maakte. Ik sliep veel, was bang en had rare dromen en korte flash backs. Ook kreeg ik veel last van een bonzend hart en een hoge hartslag, druk op borst etc. Alles aan huisarts gemeld. Zowel huisarts als omgeving stelde dat het enkel mijn paniek was en dat ik door moest gaan. Omdat ik radeloos was deed ik Dit. Na 4 a 6 weken leek het wat beter te gaan. Wel ben ik mijn gehele vertrouwen in mezelf kwijt en denk dat wat er gebeurd is absoluut niet goed is. Ik ben nu rustiger, maar komt dat door de medicijnen of doordat ik zoveel heb moeten doorstaan dat ik gewend ben geraakt aan het meest verschrikkelijke? Het werkt beter als mensen naar je luisteren, in plaats van je vergiftigen. Mijn lichaam, ik ken het qua gevoel niet meer. Het lijkt wel kapot. Ik ben hoog gevoelig. Nu is Dit ook mijn valkuil, maar ik mis het verschrikkelijk. Stoppen, dat wilde ik al ma de eerste week. Maar ja , ik kan niet goed op tegen de druk van buitenaf. Nu stoppen, daar wil de huisarts niets van weten. Maar ik wel, al moet ik het bekopen met iets verschrikkelijks. Huisartsen mogen Dit niet uitschrijven, sterker nog, de SNRI, en dan zeker de Venlafaxine moet worden verboden. Deal met wie je bent. Accepteer. Ik zal hier uitkomen, al is het het laatste wat ik doe!
Stevig staan, sterk verslaan
vrijdag 24 februari 2017 om 12:10
Hallo allemaal. Helaas gaat het niet zo goed met mij. Sinds vanochtend ben ik weer zo ontzettend bang. Ook zie ik gebeurtenissen voor mijn ogen flitsen als ik ze dichtdoen. Het komt heel dichtbij. Dat beangstigd me nog meer, omdat het niet alleen fijne momenten zijn. Ik denk dat ik er verstandig aan doe om me te laten opnemen. Ik ben echt ten einde raad. Ik ben de hele tijd bang voor een hersenbloeding of iets dergelijks. En mijn lichaam trilt vaak hevig. Zou ik toch niet? Het serotonine syndroom, waar ik altijd al bang voor was. Wat begon met een heftige paniekaanvallen, lijkt niet meer op de houden...
Stevig staan, sterk verslaan
vrijdag 24 februari 2017 om 12:16
Je hebt toch een afspraak met de dokter?
Als je je er zo slecht onder voelt, zou ik minder Effexor nemen maar zeker niet abrupt stoppen. En ook nog maar een oxazepam dan, tot je bij de arts bent.
Serotonine syndroom lijkt me sterk met een snri. Je gebruikt daarnaast toch geen andere middelen die op je serotonine werken? Voedingssupplementen ofzo? Of xtc?
Verder: Ga ff douchen en een stukkie lopen buiten. Of naar de film ofzo.
Maar wel naar die afspraak gaan he. Dat je dit niet aangrijpt om niet te gaan. Al moet je kruipend.
Als je je er zo slecht onder voelt, zou ik minder Effexor nemen maar zeker niet abrupt stoppen. En ook nog maar een oxazepam dan, tot je bij de arts bent.
Serotonine syndroom lijkt me sterk met een snri. Je gebruikt daarnaast toch geen andere middelen die op je serotonine werken? Voedingssupplementen ofzo? Of xtc?
Verder: Ga ff douchen en een stukkie lopen buiten. Of naar de film ofzo.
Maar wel naar die afspraak gaan he. Dat je dit niet aangrijpt om niet te gaan. Al moet je kruipend.
.
vrijdag 24 februari 2017 om 12:37
vrijdag 24 februari 2017 om 13:47
vrijdag 24 februari 2017 om 22:02
quote:impala schreef op 24 februari 2017 @ 12:16:
Je hebt toch een afspraak met de dokter?
Als je je er zo slecht onder voelt, zou ik minder Effexor nemen maar zeker niet abrupt stoppen. En ook nog maar een oxazepam dan, tot je bij de arts bent.
Serotonine syndroom lijkt me sterk met een snri. Je gebruikt daarnaast toch geen andere middelen die op je serotonine werken? Voedingssupplementen ofzo? Of xtc?
Verder: Ga ff douchen en een stukkie lopen buiten. Of naar de film ofzo.
Maar wel naar die afspraak gaan he. Dat je dit niet aangrijpt om niet te gaan. Al moet je kruipend.Ik kwam net terug van de h.a. Hierna werd ik zo paniekerig. Dus heb een oxa genomen. Hierna viel alle spanning weer weg. Maar eigenlijk sneller dan ik zou verwachten. Binnen 10 minuten al. Dus... uhm... Zou het gewoon zo zijn dat ik tegen mezelf onbewust zeg; heerlijk nu rust, en dat er dan rust komt.... op mijn werk vandaag nog wat duizelingen gehad... Maar.. Ik dacht de hele tijd; ik krijg dadelijk een hersenbloeding... bang bang bang. Ik ben overal op gefocust. Altijd op mijn lichaam maar ook in alles op de omgeving. Zou het... hmm.. Ik ben dat op mijn werk gaan herhalen tegen mezelf; er gebeurt niks, er gebeurt niks... rustig... En de duizeligheid zakte vrijwel weg. Grappig... hoop dat ik dat vast kan houden... De kern van mijn angst zit ook in mezelf. Ik ben altijd zo bang geweest van mijn eigen lijf. Niet dat ik er ontevreden mee was, maar bang dat er iets fout was. Hersenbloeding.. dat is de kern. Ik heb er namelijk ooit eentje gehad. Bij mijn geboorte. Ik ben daar in mijn jeugd behoorlijk mee geconfronteerd, omdat alle leerprocessen voor mij langzamer verliepen, en ik 'moest' overal harder voor knokken... De angst zit dus daar. En als je dan leest dat je met Venlafaxine risico loopt op hartschade, of hersenbloedingen, tsja.... En het is mogelijk voor mij om dat niet te lezen... Dat is de dwang naar controle, die ik altijd heb gehad... Ik vertel dit, om zelf weer een stapje te verwerken en dichterbij te hopen komen. Misschien ben ik wel niet lief voor mezelf, en is Efexor daadwerkelijk een steuntje. Ik zou graag mijn vertrouwen proberen te geven.
Je hebt toch een afspraak met de dokter?
Als je je er zo slecht onder voelt, zou ik minder Effexor nemen maar zeker niet abrupt stoppen. En ook nog maar een oxazepam dan, tot je bij de arts bent.
Serotonine syndroom lijkt me sterk met een snri. Je gebruikt daarnaast toch geen andere middelen die op je serotonine werken? Voedingssupplementen ofzo? Of xtc?
Verder: Ga ff douchen en een stukkie lopen buiten. Of naar de film ofzo.
Maar wel naar die afspraak gaan he. Dat je dit niet aangrijpt om niet te gaan. Al moet je kruipend.Ik kwam net terug van de h.a. Hierna werd ik zo paniekerig. Dus heb een oxa genomen. Hierna viel alle spanning weer weg. Maar eigenlijk sneller dan ik zou verwachten. Binnen 10 minuten al. Dus... uhm... Zou het gewoon zo zijn dat ik tegen mezelf onbewust zeg; heerlijk nu rust, en dat er dan rust komt.... op mijn werk vandaag nog wat duizelingen gehad... Maar.. Ik dacht de hele tijd; ik krijg dadelijk een hersenbloeding... bang bang bang. Ik ben overal op gefocust. Altijd op mijn lichaam maar ook in alles op de omgeving. Zou het... hmm.. Ik ben dat op mijn werk gaan herhalen tegen mezelf; er gebeurt niks, er gebeurt niks... rustig... En de duizeligheid zakte vrijwel weg. Grappig... hoop dat ik dat vast kan houden... De kern van mijn angst zit ook in mezelf. Ik ben altijd zo bang geweest van mijn eigen lijf. Niet dat ik er ontevreden mee was, maar bang dat er iets fout was. Hersenbloeding.. dat is de kern. Ik heb er namelijk ooit eentje gehad. Bij mijn geboorte. Ik ben daar in mijn jeugd behoorlijk mee geconfronteerd, omdat alle leerprocessen voor mij langzamer verliepen, en ik 'moest' overal harder voor knokken... De angst zit dus daar. En als je dan leest dat je met Venlafaxine risico loopt op hartschade, of hersenbloedingen, tsja.... En het is mogelijk voor mij om dat niet te lezen... Dat is de dwang naar controle, die ik altijd heb gehad... Ik vertel dit, om zelf weer een stapje te verwerken en dichterbij te hopen komen. Misschien ben ik wel niet lief voor mezelf, en is Efexor daadwerkelijk een steuntje. Ik zou graag mijn vertrouwen proberen te geven.
Stevig staan, sterk verslaan
vrijdag 24 februari 2017 om 22:07
Ps. Ik heb genoten op mijn werk, eigenlijk als van ouds. Normaal gesproken hol ik honderduit en staat het zweet op mijn rug. Ook spelen mijn darmen dan altijd op en voel ik ze krampen. Nu is er rust in mijn lijf. Geen zweet, geen moeilijke darmen, geen fouten, geen drukke Jules. (Ik dus). Maar rust. Nu thuis, luisterend naar het tikken van de klok. Rustgevend.
Stevig staan, sterk verslaan
vrijdag 24 februari 2017 om 23:49
vrijdag 24 februari 2017 om 23:54
quote:impala schreef op 24 februari 2017 @ 12:16:
Je hebt toch een afspraak met de dokter?
Als je je er zo slecht onder voelt, zou ik minder Effexor nemen maar zeker niet abrupt stoppen. En ook nog maar een oxazepam dan, tot je bij de arts bent.
Serotonine syndroom lijkt me sterk met een snri. Je gebruikt daarnaast toch geen andere middelen die op je serotonine werken? Voedingssupplementen ofzo? Of xtc?
Verder: Ga ff douchen en een stukkie lopen buiten. Of naar de film ofzo.
Maar wel naar die afspraak gaan he. Dat je dit niet aangrijpt om niet te gaan. Al moet je kruipend.Ik gebruik verder geen andere middelen. Behalve dan 1 oxa per dag. Heb ooit geblowd, een paar keer. Gevaarlijke missie voor mij. Ik raakte 3 keer bad. (Paniekaanvallen dus met wanen). Dit ondervond ik toen ik nog geen AD nam. Inmiddels ben ik zo wijs om zowel niet meer te blowen en nauwelijks te drinken.
Je hebt toch een afspraak met de dokter?
Als je je er zo slecht onder voelt, zou ik minder Effexor nemen maar zeker niet abrupt stoppen. En ook nog maar een oxazepam dan, tot je bij de arts bent.
Serotonine syndroom lijkt me sterk met een snri. Je gebruikt daarnaast toch geen andere middelen die op je serotonine werken? Voedingssupplementen ofzo? Of xtc?
Verder: Ga ff douchen en een stukkie lopen buiten. Of naar de film ofzo.
Maar wel naar die afspraak gaan he. Dat je dit niet aangrijpt om niet te gaan. Al moet je kruipend.Ik gebruik verder geen andere middelen. Behalve dan 1 oxa per dag. Heb ooit geblowd, een paar keer. Gevaarlijke missie voor mij. Ik raakte 3 keer bad. (Paniekaanvallen dus met wanen). Dit ondervond ik toen ik nog geen AD nam. Inmiddels ben ik zo wijs om zowel niet meer te blowen en nauwelijks te drinken.
Stevig staan, sterk verslaan
zaterdag 25 februari 2017 om 07:55
Goed dat je wel naar de dokter bent geweest. Wat zei die en heb je nu een verwijzing naar een (andere) psychiater? Ik snap je angsten voor een hersenbloeding nu beter, maar kan totaal niet inschatten of die enigszins reëel is en of je medicijnen daar invloed op kunnen hebben. Zoiets moet je echt met een arts bespreken. Is dat niet gebeurd dan, toen je aan de effexor werd gezet ?
.
zaterdag 25 februari 2017 om 09:36
quote:impala schreef op 25 februari 2017 @ 07:55:
Goed dat je wel naar de dokter bent geweest. Wat zei die en heb je nu een verwijzing naar een (andere) psychiater? Ik snap je angsten voor een hersenbloeding nu beter, maar kan totaal niet inschatten of die enigszins reëel is en of je medicijnen daar invloed op kunnen hebben. Zoiets moet je echt met een arts bespreken. Is dat niet gebeurd dan, toen je aan de effexor werd gezet ?Nee. De arts heeft met mij niet gesproken over gezondheidsrisico s of iets dergelijks. Overigens wil mijn huisarts me niet doorsturen naar een psychiater. Stom stom. Ik heb het gevoel alsof ik de rest van mijn leven gevangen zit. Mijn vader heeft trouwens wel in de vluchtigheid gesproken over de hersenbloeding. Maar ik neem aan dat als de arts daar zorgen over uitte, er niet aan begonnen was. Op internet is te lezen dat de kans stijgt met 2 op de 10.000.
Goed dat je wel naar de dokter bent geweest. Wat zei die en heb je nu een verwijzing naar een (andere) psychiater? Ik snap je angsten voor een hersenbloeding nu beter, maar kan totaal niet inschatten of die enigszins reëel is en of je medicijnen daar invloed op kunnen hebben. Zoiets moet je echt met een arts bespreken. Is dat niet gebeurd dan, toen je aan de effexor werd gezet ?Nee. De arts heeft met mij niet gesproken over gezondheidsrisico s of iets dergelijks. Overigens wil mijn huisarts me niet doorsturen naar een psychiater. Stom stom. Ik heb het gevoel alsof ik de rest van mijn leven gevangen zit. Mijn vader heeft trouwens wel in de vluchtigheid gesproken over de hersenbloeding. Maar ik neem aan dat als de arts daar zorgen over uitte, er niet aan begonnen was. Op internet is te lezen dat de kans stijgt met 2 op de 10.000.
Stevig staan, sterk verslaan
zaterdag 25 februari 2017 om 09:40
Nu lijkt dit niet veel, maar volgens mij gebruiken maar een miljoen Nederlanders een AD, en welk deel daarvan gebruikt nou Venlafaxine/ Efexor. Ook heeft de arts er niet over gesproken met mij dat het heel lastig is om hieraf te komen. Enfin, ik heb best een volle week gehad, sliep vannacht pas laat, dus ik draai me nog even om.
Stevig staan, sterk verslaan
zaterdag 25 februari 2017 om 09:42
quote:Effexie87 schreef op 25 februari 2017 @ 09:36:
[...]
Nee. De arts heeft met mij niet gesproken over gezondheidsrisico s of iets dergelijks. Overigens wil mijn huisarts me niet doorsturen naar een psychiater. Stom stom. Ik heb het gevoel alsof ik de rest van mijn leven gevangen zit. Mijn vader heeft trouwens wel in de vluchtigheid gesproken over de hersenbloeding. Maar ik neem aan dat als de arts daar zorgen over uitte, er niet aan begonnen was. Op internet is te lezen dat de kans stijgt met 2 op de 10.000.Nou ja zeg, wat een starre huisarts, als ik jou was zou ik hard op zoek gaan naar een andere.
[...]
Nee. De arts heeft met mij niet gesproken over gezondheidsrisico s of iets dergelijks. Overigens wil mijn huisarts me niet doorsturen naar een psychiater. Stom stom. Ik heb het gevoel alsof ik de rest van mijn leven gevangen zit. Mijn vader heeft trouwens wel in de vluchtigheid gesproken over de hersenbloeding. Maar ik neem aan dat als de arts daar zorgen over uitte, er niet aan begonnen was. Op internet is te lezen dat de kans stijgt met 2 op de 10.000.Nou ja zeg, wat een starre huisarts, als ik jou was zou ik hard op zoek gaan naar een andere.
zaterdag 25 februari 2017 om 09:49
Raar verhaal, dat je arts je wel psycho medicijnen geeft maar je niet wil doorverwijzen.
Ik heb begrepen dat je een psychiater hebt/had die je niet vertrouwt. En nu een psycholoog. Mail of bel die psycholoog en vraag of zij je wil (laten) doorverwijzen naar een psychiater om je medicatie te bespreken. Zij kan evt ook je huisarts bellen om die doorverwijzing te regelen.
Ik heb begrepen dat je een psychiater hebt/had die je niet vertrouwt. En nu een psycholoog. Mail of bel die psycholoog en vraag of zij je wil (laten) doorverwijzen naar een psychiater om je medicatie te bespreken. Zij kan evt ook je huisarts bellen om die doorverwijzing te regelen.
.
zaterdag 25 februari 2017 om 11:06
Vind ik ook. Het lijkt wel een spelletje mens erger je niet. 'Blijf maar koest en kalm.' Ik ben er maandag weer, want gaf meteen aan een andere arts te willen spreken. Overigens; de huisarts wilde lekker gaan ophogen. Toen ik zei; na die hel die ik heb doorgemaakt doe ik dat echt niet hoor, reageerde ze vrij laconiek en vroeg; hoezo hel? Verdikke ik heb iedere dag met haar aan de telefoon gehangen en alles wat ik meemaakte verteld... Nee meneer gewoon doorslikken. Had ik verdomme maar naar me zelf kunnen luisteren op dat moment. Ach, als ik straks ineens dood meerval... is het alsnog mijn eigen stomme schuld. Ik stelde zelfs dat ik epilepsie kreeg tijdens de inwerkperiode. Vanuit alle kanten riep iedereen kei hard; dat denk jij. Dat is jou angst. Gewoon doorgaan. En als je nu stopt beland je in de goot blablabla. Nou, nog liever in de goot dan Dit. Zelfs mijn vrienden zeiden steeds dat ik moest doorgaan. Ik was niet sterk genoeg. Nu wel, maar goed, of ik een stoppoging te boven zal komen?
Stevig staan, sterk verslaan
zaterdag 25 februari 2017 om 14:46
Lastig hoofdstuk dit. Ik probeer in veilige situaties, of met anderen of hier in huis wat dingen te doen, die me kunnen afleiden. Muziek, tv, douche, geniet wel van eten. Nu ook weer twee nachten achter een thuis geslapen. Ik vind dat een hele grote stap voor mezelf. Na bijna 4 maanden bijna iedere nacht weer bij mijn ouders te hebben geslapen, simpelweg omdat ik in de nacht en in de ochtend het bangst ben. Het fijne is dat mijn lijf dan rustig blijft. Ook mijn hoofd weet zich nu in de nacht ook al rustig te houden.
Stevig staan, sterk verslaan
zaterdag 25 februari 2017 om 14:48
quote:Effexie87 schreef op 25 februari 2017 @ 14:46:
Lastig hoofdstuk dit. Ik probeer in veilige situaties, of met anderen of hier in huis wat dingen te doen, die me kunnen afleiden. Muziek, tv, douche, geniet wel van eten. Nu ook weer twee nachten achter een thuis geslapen. Ik vind dat een hele grote stap voor mezelf. Na bijna 4 maanden bijna iedere nacht weer bij mijn ouders te hebben geslapen, simpelweg omdat ik in de nacht en in de ochtend het bangst ben. Het fijne is dat mijn lijf dan rustig blijft. Ook mijn hoofd weet zich nu in de nacht ook al rustig te houden.(weet mezelf af te leiden)
Lastig hoofdstuk dit. Ik probeer in veilige situaties, of met anderen of hier in huis wat dingen te doen, die me kunnen afleiden. Muziek, tv, douche, geniet wel van eten. Nu ook weer twee nachten achter een thuis geslapen. Ik vind dat een hele grote stap voor mezelf. Na bijna 4 maanden bijna iedere nacht weer bij mijn ouders te hebben geslapen, simpelweg omdat ik in de nacht en in de ochtend het bangst ben. Het fijne is dat mijn lijf dan rustig blijft. Ook mijn hoofd weet zich nu in de nacht ook al rustig te houden.(weet mezelf af te leiden)
Stevig staan, sterk verslaan
zaterdag 25 februari 2017 om 15:38
Hulpbijangst.nl dat is een forum waar je eens op zou kunnen kijken. Dat kan je helpen relativeren. Doe ik ook wel eens als ik weer bang ben om iets aan m´n hart te krijgen. Dat helpt mij in de zin van `o kijk, er zijn zoveel mensen met diezelfde angsten en ik ben dus niet alleen hiermee`. Verder staan daar nuttige tips over hoe je er mee kan omgaan. Wellicht is dat iets voor jou om daar eens rond te struinen.
zaterdag 25 februari 2017 om 17:07
Dank je Dank je. Ik ben ook vooral angstig voor de medicijnen. Mijn lijf blijft er rustig bij dat wel. Eerst was het mijn hart, nu loopt het op veel meer uit. Hoge bloeddruk, cholesterol etc etc. Qua dat betreft heeft het medicijn goed gedaan. Het heeft mijn klachten in alle openbaring laten zien. Inmiddels ben ik gelukkig niet meer verlamt. Op het laatst was het zo erg dat ik bij het denken aan het drinken van een kop koffie (ongefilterd), knettergek werd. Ik deed dit al jaren, wat is de schade. Amai. Ook rook ik al jaren, vreemd voor iemand die zo bang is, maar het maskeert. Net lekker boodschapjes gedaan en heb heerlijk geslapen. Ik ben zo'n controle freak dat ik een bloeddruk meter heb. Soms is mijn bloeddruk alleen best hoog. Ook dat probeer ik te parkeren... het volgende moment, vooral als ik ben afgeleid, is hij weer neutraal. Pff dat vind ik soms nog lastig, eigenlijk moet ik het metertje weggooien.
Stevig staan, sterk verslaan
