Psyche
alle pijlers
Psychische klachten en student?
maandag 15 mei 2017 om 16:22
Zijn hier meer studenten die door psychische klachten thuis zitten en daar door studievertraging hebben? Ik zelf heb depressieve klachten en paniek ... wat doen jullie zoal op een dag? En gaan jullie de studie afmaken? Ik merk dat ik in een negatieve spiraal zit. Ik hoef nog maar een half jaar ergens stage te lopen en dan heb ik mijn master afgerond. Ik wil het afmaken maar zo bang dat dit gevoel niet over gaat. Ik wil zo snel mogelijk klaar zijn maar ben bang dat ik me nog lang zo ga voelen...
maandag 15 mei 2017 om 16:40
Ik heb door langdurige lichamelijke klachten lichte psychologische problemen gekregen en ben student. Ik heb een psycholoog in de arm genomen omdat ik het gevoel had dat ik de problemen niet zelf op kan lossen. Ben je al onder behandeling bij een psycholoog? Zo niet, dan zou ik daar eerst werk van maken en mijzelf niet zo druk maken over mogelijke studievertraging. Allereerst zijn daar regelingen voor en ten tweede doen de meeste werkgevers echt niet zo moeilijk of je nominaal bent afgestudeerd bent of niet. Uiteindelijk draait het gewoon om het behalen van het papiertje. Ik probeer dagelijks structuur aan te brengen (op vaste tijden opstaan) en af en toe naar buiten te gaan zodat ik niet helemaal wegzak.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
maandag 15 mei 2017 om 16:47
Hier dezelfde situatie. Ik hoef ook alleen nog maar een stage, maar worstel met een ernstige depressie. Momenteel loop ik drie dagen per week stage, kost wel de nodige moeite. Je kunt m'n topic opzoeken als je 't prettig vindt om te lezen.
Ik kan alleen maar zeggen: neem de tijd. Ga niets forceren omdat mensen vinden dat je moet afstuderen. Als je over je eigen grenzen heengaat ga je er onderdoor.
Ik kan alleen maar zeggen: neem de tijd. Ga niets forceren omdat mensen vinden dat je moet afstuderen. Als je over je eigen grenzen heengaat ga je er onderdoor.
maandag 15 mei 2017 om 16:47
Hey! Ben ook student en heb/had ook lang psychische problemen. Vooral tijdens de examens in januari (woon in België dus misschien ander systeem dan in Nederland). Nu dat ze ook allerlei fysieke dingen hebben gevonden dat mis waren gaat het al iets beter!
Als student psychische problemen hebben is heel moeilijk omdat je nooit echt buiten MOET komen. Je colleges zijn niet verplicht enzo, dus best moeilijk om sociaal contact te blijven houden!
Als student psychische problemen hebben is heel moeilijk omdat je nooit echt buiten MOET komen. Je colleges zijn niet verplicht enzo, dus best moeilijk om sociaal contact te blijven houden!
maandag 15 mei 2017 om 16:51
Dat verschilt nogal per studie. En of je hbo (dat is wellicht iets Nederlands?) of wo doet.mismashful2 schreef: ↑15-05-2017 16:47Hey! Ben ook student en heb/had ook lang psychische problemen. Vooral tijdens de examens in januari (woon in België dus misschien ander systeem dan in Nederland). Nu dat ze ook allerlei fysieke dingen hebben gevonden dat mis waren gaat het al iets beter!
Als student psychische problemen hebben is heel moeilijk omdat je nooit echt buiten MOET komen. Je colleges zijn niet verplicht enzo, dus best moeilijk om sociaal contact te blijven houden!
Ik had heel veel stage en juist die stages waren ontzettend intensief icm de psychische klachten.
maandag 15 mei 2017 om 16:54
Dit is inderdaad vaker de standaard in Belgie dan in Nederland.
Ik mocht bij de meeste vakken hooguit 1 les per vak missen.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
maandag 15 mei 2017 om 16:55
Ik ook inderdaad. Ondanks mijn psychische problemen. Daar werd 0 rekening mee gehouden.violetskies schreef: ↑15-05-2017 16:54Dit is inderdaad vaker de standaard in Belgie dan in Nederland.
Ik mocht bij de meeste vakken hooguit 1 les per vak missen.
TO ik raad je dan ook aan om dat niet op je studie te vermelden bij een adviseur of decaan. Het werkt eerder tegen je.
maandag 15 mei 2017 om 16:59
Ik ben al onder behandeling bij een psycholoog en heb medicatie. Eigenlijk gaat het nu redelijk goed met me. Buiten het feit dat ik gewoon wel worstel met mezelf. Ik ben namelijk gestopt met een stage vanwege deze klachten en zo bang dat als ik over een tijdje een andere stage start tegen hetzelfde aanloop. Opgeven wil ik niet maar omdat ik in mijn bachelor ook al behoorlijk wat vertraging heb denk ik met elke dag die ik neem de kans op een baan kleiner wordt. En dan weet ik ook nog niet eens wat ik wil....
maandag 15 mei 2017 om 17:05
Herkenbaar wel hoor. Ik kan je geen advies geven. Bij mij was de laatste periode echt keihard doorbikkelen, omdat ik aan het einde van mijn leenrecht zat en ik anders nog meer schulden zou krijgen. Maar goed, het gevolg daarvan is wel dat ik al 4 maanden ziek thuis zit en niet kan werken. Dus 'gewoon doorgaan' wil ik je ook niet aanraden.
Ik weet niet hoeveel uur je stage moet lopen, maar is het mogelijk om bijvoorbeeld 3 dagen ipv 5 dagen te lopen? Of 2 ipv 4 etc? En er dan maar wat langer over doen.
Ik weet niet hoeveel uur je stage moet lopen, maar is het mogelijk om bijvoorbeeld 3 dagen ipv 5 dagen te lopen? Of 2 ipv 4 etc? En er dan maar wat langer over doen.
maandag 15 mei 2017 om 17:11
Ik heb ook psychische klachten terwijl ik nog studeer. Heb veel studievertraging gehad als gevolg. Ik zou je, in tegenstelling tot rosanne, juist wel aanraden om het bij je opleiding door te geven. Bij mij (op de universiteit) werd er erg goed rekening mee gehouden, onder andere dat ik mijn tentamens niet in een hele grote groep hoef te maken, maar in een kleine, rustigere ruimte. Ik denk in hoeverre er rekening mee gehouden wordt ook heel erg afhankelijk is van je universiteit of hogeschool of wat dan ook, maar niet melden en dan achteraf zeggen "ja maar" werkt in ieder geval niet.
maandag 15 mei 2017 om 17:12
Ik weet niet in hoeverre dat mogelijk is. Ik zit in een vakgebied waar we experiment afhankelijk zijn. Maar het is wel iets wat ik kan aankaarten bij een volgende stage. Voorlopig is het plan om tot september te rusten. Ik hoop zo dat ik de kracht vind. Ik weet dat ik het kan maar die psychische klachten... zo onzichtbaar en zo weinig begrip... en dan denk ik ook dat altijd iedereen er wat van vind. Aargh!rosanne12 schreef: ↑15-05-2017 17:05Herkenbaar wel hoor. Ik kan je geen advies geven. Bij mij was de laatste periode echt keihard doorbikkelen, omdat ik aan het einde van mijn leenrecht zat en ik anders nog meer schulden zou krijgen. Maar goed, het gevolg daarvan is wel dat ik al 4 maanden ziek thuis zit en niet kan werken. Dus 'gewoon doorgaan' wil ik je ook niet aanraden.
Ik weet niet hoeveel uur je stage moet lopen, maar is het mogelijk om bijvoorbeeld 3 dagen ipv 5 dagen te lopen? Of 2 ipv 4 etc? En er dan maar wat langer over doen.
Gaat het wel al iets beter met je?
maandag 15 mei 2017 om 17:15
En toch zou ik er mee uitkijken, juist omdat je vooraf niet weet hoe jouw hogeschool/universiteit er mee omgaat.Lady_Grey schreef: ↑15-05-2017 17:11Ik heb ook psychische klachten terwijl ik nog studeer. Heb veel studievertraging gehad als gevolg. Ik zou je, in tegenstelling tot rosanne, juist wel aanraden om het bij je opleiding door te geven. Bij mij (op de universiteit) werd er erg goed rekening mee gehouden, onder andere dat ik mijn tentamens niet in een hele grote groep hoef te maken, maar in een kleine, rustigere ruimte. Ik denk in hoeverre er rekening mee gehouden wordt ook heel erg afhankelijk is van je universiteit of hogeschool of wat dan ook, maar niet melden en dan achteraf zeggen "ja maar" werkt in ieder geval niet.
Ik heb bijvoorbeeld een stage niet gehaald, omdat mijn begeleider vanuit school aangaf dat ik eerst aan mezelf moest werken. Voor de duidelijkheid: dat doe ik al jaren. En ik had mijn stage volgens de organisatie zelf wel gewoon gehaald, maar school vond dat ik het opnieuw moest doen wanneer het beter met mij ging. Dus hup half jaar weggegooid. Maar ik heb ook die stage weer gewoon gehaald, terwijl het nu 2,5 jaar later nog steeds niet beter gaat.
maandag 15 mei 2017 om 17:25
Wat ontzettend vervelend en belachelijk van je school.. Alsof je psychische klachten beter worden als een stage wordt afgekeurd. Ik hoef gelukkig alleen nog een stage verder geen colleges meer..rosanne12 schreef: ↑15-05-2017 17:15En toch zou ik er mee uitkijken, juist omdat je vooraf niet weet hoe jouw hogeschool/universiteit er mee omgaat.
Ik heb bijvoorbeeld een stage niet gehaald, omdat mijn begeleider vanuit school aangaf dat ik eerst aan mezelf moest werken. Voor de duidelijkheid: dat doe ik al jaren. En ik had mijn stage volgens de organisatie zelf wel gewoon gehaald, maar school vond dat ik het opnieuw moest doen wanneer het beter met mij ging. Dus hup half jaar weggegooid. Maar ik heb ook die stage weer gewoon gehaald, terwijl het nu 2,5 jaar later nog steeds niet beter gaat.
maandag 15 mei 2017 om 17:26
Maar de stage lukt vooralsnog wel? Ik zou het niet kunnen op halve kracht!Jempo schreef: ↑15-05-2017 16:47Hier dezelfde situatie. Ik hoef ook alleen nog maar een stage, maar worstel met een ernstige depressie. Momenteel loop ik drie dagen per week stage, kost wel de nodige moeite. Je kunt m'n topic opzoeken als je 't prettig vindt om te lezen.
Ik kan alleen maar zeggen: neem de tijd. Ga niets forceren omdat mensen vinden dat je moet afstuderen. Als je over je eigen grenzen heengaat ga je er onderdoor.
maandag 15 mei 2017 om 19:48
Dit is mijn derde stage inmiddels... de eerste twee stages zijn niet gelukt. Maar uit onderzoek blijkt dat thuiszitten de klachten niet oplost. Ik blijf dus bezig op een laag tempo. En verwacht niet van mezelf dat ik kan wat een normale student kan.Orangeclub schreef: ↑15-05-2017 17:26Maar de stage lukt vooralsnog wel? Ik zou het niet kunnen op halve kracht!
Maar het geeft me wel een zekere voldoening en ik heb een reden om m'n nest uit te komen. Het lost de depressie niet op natuurlijk.
Of ik het ga halen? Geen idee.
maandag 22 mei 2017 om 17:17
Hi, ik ken mezelf heel erg in jou. In september begonnen met een buitenlandstage maar door omstandigheden was ik na een maand al terug. Toen in Nederland wel aan een nieuwe stage begonnen maar ik heb deze helaas niet afgemaakt door de impact van mijn buitenland stage en de dingen die ik heb meegemaakt, opstapeling, waardoor het mij allemaal te veel werd. Ik heb zo'n 4 maanden thuis gezeten voor dat ik begon met werken en een maand later weer met school. Thuis zitten vond ik echter maar niks. Verveelde me en ging daardoor alleen maar meer nadenken. Ik (probeerde) stond op vaste tijden op en ging regelmatig met de hond een stuk lopen. Ook ben ik gaan sporten wat ook wel heeft geholpen. Voordat ik weer met school begon gingen vragen als 'kan ik dit wel aan?' en 'hoe moet ik nu verder' vaak genoeg door mijn hoofd. Ik moet over driekwart jaar weer stage lopen maar vrees er nu al voor dat ik het niet aankan.
Als ik in juni/juli klaar ben moet ik nog 1.5 jaar studeren door mijn half jaar studievertraging. Ik twijfel ook al heel lang of ik mijn opleiding wel leuk vind. Ik heb het idee dat ik 'leef' naar cijfers en zodra ik een punt heb (wat goed is) het tevredenheidsgevoel al snel weer zakt. Ik ga de opleiding wel afmaken want stoppen kost simpel gezegd gewoon te veel geld. Ook vraag ik me af als ik straks afgestudeerd ben waar ik dan mijn 'plezier' goede gevoel kan uithalen want goede prestaties worden dan niet meer 'beloond' met cijfers.
Hoe mijn toekomst eruit ziet, geen idee. School heeft trouwens amper interesse getoond dus die weten niet echt wat er speelt.
Als ik in juni/juli klaar ben moet ik nog 1.5 jaar studeren door mijn half jaar studievertraging. Ik twijfel ook al heel lang of ik mijn opleiding wel leuk vind. Ik heb het idee dat ik 'leef' naar cijfers en zodra ik een punt heb (wat goed is) het tevredenheidsgevoel al snel weer zakt. Ik ga de opleiding wel afmaken want stoppen kost simpel gezegd gewoon te veel geld. Ook vraag ik me af als ik straks afgestudeerd ben waar ik dan mijn 'plezier' goede gevoel kan uithalen want goede prestaties worden dan niet meer 'beloond' met cijfers.
Hoe mijn toekomst eruit ziet, geen idee. School heeft trouwens amper interesse getoond dus die weten niet echt wat er speelt.
zondag 11 juni 2017 om 16:15
Hoihoi, ik wilde ook nog even reageren.
Ik zit nu in mijn derde jaar hbo studie en heb ook psychische klachten, heb ik al heel lang dus waren al aanwezig toen ik begon met mijn opleiding. Ik heb zeker ook periodes gehad dat het een stuk beter ging en zit nu in een periode dat het weer wat slechter gaat.
Ik had eigenlijk in februari stage moeten gaan lopen, maar ik had niet genoeg punten (mede door nog meer nare omstandigheden bovenop psychische klachten). Ik zit nu dus als het ware een half jaar thuis en vind het vreselijk. Ik verveel me erg, doe wel vrijwilligerswerk en wat schoonmaakwerk. Wilde graag een bijbaan zoeken voor deze periode maar helaas niet gelukt, wat erg teleurstellend was. Nu is het zo dat ik nog 1 tentamen moet halen om in september eindelijk wel op stage te mogen. Ik wil echt niet nog een half jaar vertraging en thuiszitten. Ook al lijkt een stage me ook zwaar en zie ik er ook wel tegen op wil ik echt graag het gevoel hebben dat ik iets nuttigs doe.
Bij mij weet mijn slb'er, decaan en de examencommissie ervan af. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er vrij weinig aan heb. Er wordt niks speciaals voor mij geregeld zoals in een aparte ruimte tentamens maken of meerdere herkansingsmogelijkheden. Wel heb ik via mijn decaan kunnen regelen met duo dat ik een jaar extra stufi krijg, daar ben ik wel ontzettend blij mee. Verder heb ik bij de examencommissie aangekaart dat ik ontzettend graag op stage wil in september en of dat mogelijk is als ik net dat ene punt niet haal. Hier zijn ze redelijk streng in dus dit is allemaal nog afwachten.
Ik zit nu in mijn derde jaar hbo studie en heb ook psychische klachten, heb ik al heel lang dus waren al aanwezig toen ik begon met mijn opleiding. Ik heb zeker ook periodes gehad dat het een stuk beter ging en zit nu in een periode dat het weer wat slechter gaat.
Ik had eigenlijk in februari stage moeten gaan lopen, maar ik had niet genoeg punten (mede door nog meer nare omstandigheden bovenop psychische klachten). Ik zit nu dus als het ware een half jaar thuis en vind het vreselijk. Ik verveel me erg, doe wel vrijwilligerswerk en wat schoonmaakwerk. Wilde graag een bijbaan zoeken voor deze periode maar helaas niet gelukt, wat erg teleurstellend was. Nu is het zo dat ik nog 1 tentamen moet halen om in september eindelijk wel op stage te mogen. Ik wil echt niet nog een half jaar vertraging en thuiszitten. Ook al lijkt een stage me ook zwaar en zie ik er ook wel tegen op wil ik echt graag het gevoel hebben dat ik iets nuttigs doe.
Bij mij weet mijn slb'er, decaan en de examencommissie ervan af. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er vrij weinig aan heb. Er wordt niks speciaals voor mij geregeld zoals in een aparte ruimte tentamens maken of meerdere herkansingsmogelijkheden. Wel heb ik via mijn decaan kunnen regelen met duo dat ik een jaar extra stufi krijg, daar ben ik wel ontzettend blij mee. Verder heb ik bij de examencommissie aangekaart dat ik ontzettend graag op stage wil in september en of dat mogelijk is als ik net dat ene punt niet haal. Hier zijn ze redelijk streng in dus dit is allemaal nog afwachten.
zondag 11 juni 2017 om 17:07
Herkenbaar! Ik doe mijn master aan een universiteit en loop wederom tegen mijn depressie aan. Mijn eerste jaar van de bachelor heb ik hierdoor al niet gehaald (geen punten gehaald, dus gestopt). Studieadviseur was erg vriendelijk en heeft me goed geholpen. Heb op haar aanraden een extra jaar stufi aangevraagd, onder andere, dus ik zou zeker aanraden om het er wel over te hebben!
Nu dus in hetzelfde pakker, heb nog alleen mijn scriptie liggen maar dit lukt niet vanwege die depressie en angststoornis (door een trauma uit het verleden). Naar een psycholoog gaan heb ik geprobeerd, maar hier heb ik geen baat bij. Wel heb ik open kaart gespeeld bij mijn studieadviseur en docenten, die er allemaal erg coulant op reageren. Wat hierboven ook al gezegd wordt: aan jezelf werken is belangrijker dan nominaal afstuderen.
Verder:
Nu dus in hetzelfde pakker, heb nog alleen mijn scriptie liggen maar dit lukt niet vanwege die depressie en angststoornis (door een trauma uit het verleden). Naar een psycholoog gaan heb ik geprobeerd, maar hier heb ik geen baat bij. Wel heb ik open kaart gespeeld bij mijn studieadviseur en docenten, die er allemaal erg coulant op reageren. Wat hierboven ook al gezegd wordt: aan jezelf werken is belangrijker dan nominaal afstuderen.
Verder:
zondag 18 juni 2017 om 21:12
Hoi allemaal,
Ik herken me heel erg in jullie verhalen. Universitaire studie, waar ze geen rekening houden met psychische klachten van studenten. Vertraging opgelopen. Combinatie behandeling en studie lastig vol te houden.
Vinden jullie het een idee om een appgroep te starten, zodat we een beetje (dagelijkse) steun bij elkaar kunnen vinden? Ik zou dat wel leuk vinden namelijk
Laat maar weten!
Ik herken me heel erg in jullie verhalen. Universitaire studie, waar ze geen rekening houden met psychische klachten van studenten. Vertraging opgelopen. Combinatie behandeling en studie lastig vol te houden.
Vinden jullie het een idee om een appgroep te starten, zodat we een beetje (dagelijkse) steun bij elkaar kunnen vinden? Ik zou dat wel leuk vinden namelijk
Laat maar weten!
dinsdag 27 juni 2017 om 20:12
Hoi,
Ik herken me in de OP. Ik heb zelf na 4 maanden stage mijn opleiding een halfjaar stil moeten leggen. Veel paniekaanvallen, huilbuien en suïcidale gedachten. In het halfjaar heb ik wat opdrachten thuis gemaakt en ingeleverd. Ik heb wat bijlessen gegeven (ik doe dit al jaren dus dat werk was vertrouwd). Dat hielp me voor structuur. Verder ben ik ook begonnen met het leren van een vreemde taal (gewoon online), om bezig te blijven en iets leuks te doen. Ik hou ook erg van het schrijven van gedichten, dit heeft mij ook geholpen.
Behalve rust & regelmaat mediteer ik elke dag 10-15 min (gewoon met een youtube video). Dat heeft mij heel erg geholpen om me vanbinnen rustig te voelen. En gewoon af en toe met vrienden iets leuks doen.
Ik ging met kleine stapjes vooruit en in september pak ik mijn studie weer op.
Ik herken me in de OP. Ik heb zelf na 4 maanden stage mijn opleiding een halfjaar stil moeten leggen. Veel paniekaanvallen, huilbuien en suïcidale gedachten. In het halfjaar heb ik wat opdrachten thuis gemaakt en ingeleverd. Ik heb wat bijlessen gegeven (ik doe dit al jaren dus dat werk was vertrouwd). Dat hielp me voor structuur. Verder ben ik ook begonnen met het leren van een vreemde taal (gewoon online), om bezig te blijven en iets leuks te doen. Ik hou ook erg van het schrijven van gedichten, dit heeft mij ook geholpen.
Behalve rust & regelmaat mediteer ik elke dag 10-15 min (gewoon met een youtube video). Dat heeft mij heel erg geholpen om me vanbinnen rustig te voelen. En gewoon af en toe met vrienden iets leuks doen.
Ik ging met kleine stapjes vooruit en in september pak ik mijn studie weer op.
Desgraciado en el juego, afortunado en amores.
dinsdag 27 juni 2017 om 20:22
Ik ben al jaren chronisch depressief, al wist ik dat als student nog niet. Na mijn afstudeer onderzoek ben ik een jaar uit de running geweest vanwege een dubbele depressie. Gelukkig voor mij ben ik meestal nog in staat om redelijk te functioneren en lag dus nooit een hele dag op bed bijvoorbeeld. Ik werkte part-time, probeerde alsnog dingen te doen voor mijn scriptie en ging in therapie. Het kostte veel moeite, maar met 1,5 jaar studievertraging ben ik alsnog afgestudeerd.
Het belangrijkste voor mij is om in beweging te blijven, al is het maar om 1 basaal klusje in of om huis te doen. Maar moeilijk is het wel hoor. Sowieso kost aan jezelf werken enorm veel energie.
Het belangrijkste voor mij is om in beweging te blijven, al is het maar om 1 basaal klusje in of om huis te doen. Maar moeilijk is het wel hoor. Sowieso kost aan jezelf werken enorm veel energie.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
dinsdag 27 juni 2017 om 21:59
Het is al een jaar of 8 geleden maar ik liep ook vast op mijn studie wat kwam maar ook oorzaak was van psychische problemen. Mijn universiteit had studentenpsychologen en scriptiegroepen. Dat heeft me wel geholpen. Van decaan ook wel wat steun gehad, begrip van docenten als ik een half jaar lang was verdwenen en terugkeerde en onderzoek hervatte. Ik was veel banger voor hun reacties, maar dat is me toen zo mee gevallen. Wel met examencommissie redelijk in de clinch gekomen, maar uiteindelijk is het helemaal goed gekomen.
Na mijn studie ging het psychisch een stuk beter met me, regelmaat van werken hielp mij enorm met depressies.
Wat anderen zeggen: probeer bezig te blijven. Kleine doelen bereiken, al is het maar een mailtje sturen om iemand te feliciteren of de afwas doen. Probeer een normaal dag nacht ritme te houden, ga naar buiten, beweging is voor mij belangrijk. Vaste sportles hielp me de deur uitgaan, hoefde ik ook niet met studeren in mijn hoofd bezig te zijn. Ook als afspreken met familie en vrienden eng is: doe het af en toe. Zelf zag ik er altijd tegenop, maar na afloop besefte dat ik het wel leuk vond. Kortom: probeer zo normaal mogelijk te leven, met regelmaat, leuke dingen plannen voor jezelf. Want ik had heel erg de neiging om thuis achter mijn computer te blijven hangen in mijn pyjama en niets te doen..... Ik heb twee jaar dat gedaan, geloof me, dat was niet zo succesvol qua studie.
Na mijn studie ging het psychisch een stuk beter met me, regelmaat van werken hielp mij enorm met depressies.
Wat anderen zeggen: probeer bezig te blijven. Kleine doelen bereiken, al is het maar een mailtje sturen om iemand te feliciteren of de afwas doen. Probeer een normaal dag nacht ritme te houden, ga naar buiten, beweging is voor mij belangrijk. Vaste sportles hielp me de deur uitgaan, hoefde ik ook niet met studeren in mijn hoofd bezig te zijn. Ook als afspreken met familie en vrienden eng is: doe het af en toe. Zelf zag ik er altijd tegenop, maar na afloop besefte dat ik het wel leuk vond. Kortom: probeer zo normaal mogelijk te leven, met regelmaat, leuke dingen plannen voor jezelf. Want ik had heel erg de neiging om thuis achter mijn computer te blijven hangen in mijn pyjama en niets te doen..... Ik heb twee jaar dat gedaan, geloof me, dat was niet zo succesvol qua studie.
dinsdag 22 augustus 2017 om 12:48
Nog een reactie van mij! Wat vervelend dat er stiekem nog best wat studenten mee rondlopen. Ik hoop dat het jullie allemaal wat beter gaat inmiddels! Ik ga binnenkort weer starten. Nog een halfjaar! Ik hoop dat ik niet weer tegen hetzelfde aanloop. Nu gaat het weer goed met me..... maar de angst om weer dezelfde klachten te krijgen is er wel 
