Psycholoog wil mijn ouders spreken

17-04-2023 14:11 87 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben in 12 jaar tijd 3 maal uitgevallen (ik ben nu 36) met burn out klachten. Na de laatste keer vorig jaar oktober heb ik een verwijzing gekregen van de huisarts naar ggz om dit grondig aan te pakken. Ik wil heel graag weten waar dit vandaan komt.

Ik heb een nare jeugd gehad met veel emotionele mishandeling. Heb hier nog regelmatig nachtmerries over. Ik heb nog contact met mijn ouders maar dit heb ik teruggebracht tot minimaal.

Ik heb nu twee gesprekken gehad met een behandelaar waarin ik ook heel erg uitgebreid heb verteld over mijn jeugd en ik dit heel graag een plekje wil geven. Daarnaast denk ik dat ik door mn jeugd patronen heb ontwikkeld hoe om te gaan met stress en hierdoor uitval op werk.

Vandaag had ik het advies gesprek en ze gaf aan dat ze een vermoeden hebben dat ik autisme heb of een persoonlijkheidsstoornis. Daarom willen ze graag met een mijn ouders praten over hoe ik vroeger was.

Ik heb aan gegeven dit absoluut niet te willen maar ik ben hier nu wel een beetje van van slag. Je gaat toch niet de mensen die mij mishandeld hebben uitnodigen voor input? Is dat normaal dat ze dat doen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Het heeft waarschijnlijk te maken met het autisme-onderzoek, daar vragen ze indien mogelijk inderdaad om input van ouders.

Hoef je niet aan mee te werken trouwens, je kan de vragenlijsten ook zelf beantwoorden of iemand anders vragen om hulp.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat de psycholoog wil weten hoe je was als baby, als peuter, als kleuter, om te kijken in hoeverre de diagnose autisme past of dat het later is ontwikkeld als een persoonlijkheidsstoornis.

Heb je misschien broers of zussen die kunnen helpen vertellen over jouzelf als kind? Of ooms, tantes, vrienden van de familie die je veel hebben gezien in je jeugd en deze rol over zouden kunnen nemen?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Ik zou dat ook niet willen en dan heb ik niet eens een nare jeugd gehad. Je kan en mag gewoon nee zeggen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Volgens mij is het redelijk gebruikelijk dat een psycholoog input wil m.b.t. de jeugd, als daar een issue is.

Kun je iemand anders bedenken die een goed zicht op jouw jeugd heeft (broer zus, tante, vriendin) en voorstellen om die te vragen in plaats van je ouders?

Overigens is nee ook een antwoord, als een psycholoog iets voorstelt waar je niet aan mee wilt werken.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

Alle reacties Link kopieren Quote
Doreia* schreef:
17-04-2023 14:17
Ik denk dat de psycholoog wil weten hoe je was als baby, als peuter, als kleuter, om te kijken in hoeverre de diagnose autisme past of dat het later is ontwikkeld als een persoonlijkheidsstoornis.

Heb je misschien broers of zussen die kunnen helpen vertellen over jouzelf als kind? Of ooms, tantes, vrienden van de familie die je veel hebben gezien in je jeugd en deze rol over zouden kunnen nemen?
Dat snap ik, maar als ik net in geuren en kleuren heb verteld wat ze mij allemaal hebben aangedaan en vervolgens doodleuk vragen of ze niet eens langs kunnen komen, voel ik mij niet echt serieus genomen.

Ik heb inderdaad nee gezegd. Ik heb verder ook geen familie die mij kent sinds ik klein ben.
Alle reacties Link kopieren Quote
dat de psycholoog wil weten hoe je als kind was lijkt me op zich niet vreemd. Wat ik wel vreemd vind is dat ze je wens om minimaal contact met je ouders te hebben niet respecteert (of in elk geval, zo komt het over).
Ik zou a) nee zeggen en b) aangeven dat je het toch echt niet fijn vindt dat zij zo makkelijk over je mishandelings verleden heen stapt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Om de juiste classificatie te stellen is het voor sommige stoornissen noodzakelijk om te weten of bepaalde gedragspatronen zich in de jeugd al manifesteerden of zich misschien op latere leeftijd pas zijn gaan ontwikkelen. Vanuit ASS zou je als peuter/kleuter al bepaalde typerende gedragingen of trekken hebben. Een persoonlijkheidsstoornis openbaart zich vaak wat later, vaak rond de puberteit of jongvolwassenheid. Dan worden persoonlijkheidstrekken vaak groter of meer kenmerkend aanwezig.

Je mag het weigeren hoor, als je het liever niet hebt!
zuursnoepje wijzigde dit bericht op 17-04-2023 14:24
0.64% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
hamburgertje schreef:
17-04-2023 14:22
Dat snap ik, maar als ik net in geuren en kleuren heb verteld wat ze mij allemaal hebben aangedaan en vervolgens doodleuk vragen of ze niet eens langs kunnen komen, voel ik mij niet echt serieus genomen.
dit zou ik dus tegen haar zeggen. (ik was trouwens meteen al uit mijn slof geschoten)
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn man kreeg bij autisme onderzoek een papieren vragenlijst mee die zijn ouders moesten invullen. Heeft zijn moeder gedaan, zover ze het nog wist. Ze haalde veel dingen van verschillende kinderen door elkaar. Dit onderzoek heeft zo'n 5 jaar geleden plaats gevonden.
dahlia74 wijzigde dit bericht op 17-04-2023 15:59
13.74% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn man komt nu mee de volgende keer omdat hij mij al kent sinds mijn 19e. Kijken of hij iets kan beantwoorden. Overigens sta ik open voor een diagnose als ik zo gepaste therapie kan krijgen.
Ik heb recent een autisme onderzoek gehad. En ik had al de diagnose PTSS. Juist wanneer je trauma klachten hebt is een goed beeld uit je jeugd belangrijk, omdat bepaald aangeleerd gedrag vanuit trauma erg kan lijken op autisme symptomen.

Ik denk niet dat je het moet zien als dat ze “makkelijk” over je verhaal heen stappen, maar dat ze je graag zo goed mogelijk willen helpen. En dat lukt het beste met een compleet beeld en juiste diagnose. Als je je ouders echt niet mee wil, is er dan misschien iemand anders die je al kent vanuit je jeugd jaren?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb zelf een autisme-onderzoek gehad (uitslag: nee), daarna schematherapie. Mijn lief heeft de nodige traumabehandelingen gehad i.v.m. mishandeling in zijn jeugd. Dus ik zeg dit met enige ervaring: autisme en vastlopen in trauma's kunnen dezelfde uitingsvormen hebben, maar een heel andere oorzaak. Als ik psycholoog was, zou ik het autisme-idee even laten voor wat het was, en me eerst focussen bij jou op het oplossen van trauma's. Bijvoorbeeld met behulp van EMDR (heel effectief!). Pas als je trauma's een beetje een plek hebben gekregen, en de lading er wat vanaf is, zou ik het idee van autisme weer van stal halen. Maar het zou dan best kunnen dat de uitingsvormen die op autisme lijken dan al niet meer zo prominent aanwezig blijken.

Ik zou me overigens inderdaad ook gekwetst voelen door de psycholoog door het voorstel je ouders uit te nodigen na zo'n verhaal...

Bij mijn autisme-onderzoek was ook één van mijn ouders betrokken. Vond ik erg lastig. Het bleek toevallig een blessing in disguise. Er werd vastgesteld dat mijn ouder zo beschadigd was, dat ik feitelijk een KOPP-kind ben (kind van ouder(s) met psychische problemen), en het was fijn om die erkenning te krijgen. Maar dat was dus een toevalstreffer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Frambloos schreef:
17-04-2023 14:32
Ik heb recent een autisme onderzoek gehad. En ik had al de diagnose PTSS. Juist wanneer je trauma klachten hebt is een goed beeld uit je jeugd belangrijk, omdat bepaald aangeleerd gedrag vanuit trauma erg kan lijken op autisme symptomen.

Hier ben ik het dus wel mee eens, maar het lijkt me tegelijkertijd heel lastig om van ouders die mishandelden een juist beeld te krijgen over het kind destijds. Mijn ouder kon het in elk geval niet, een coherent beeld schetsen van mij als kind...
Alle reacties Link kopieren Quote
hamburgertje schreef:
17-04-2023 14:22
Dat snap ik, maar als ik net in geuren en kleuren heb verteld wat ze mij allemaal hebben aangedaan en vervolgens doodleuk vragen of ze niet eens langs kunnen komen, voel ik mij niet echt serieus genomen.

Ik heb inderdaad nee gezegd. Ik heb verder ook geen familie die mij kent sinds ik klein ben.
Nou dat dus, ik ben toch ook gelijk gekapt ermee. Weg vertrouwen.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Alle reacties Link kopieren Quote
hamburgertje schreef:
17-04-2023 14:22
Dat snap ik, maar als ik net in geuren en kleuren heb verteld wat ze mij allemaal hebben aangedaan en vervolgens doodleuk vragen of ze niet eens langs kunnen komen, voel ik mij niet echt serieus genomen.

Ik heb inderdaad nee gezegd. Ik heb verder ook geen familie die mij kent sinds ik klein ben.
Nou dat dus, ik ben toch ook gelijk gekapt ermee. Weg vertrouwen.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Alle reacties Link kopieren Quote
No way maar dat had ik ook direct verteld wanneer men met zo'n achterlijk voorstel zou komen. Gooi jij je hele hebben en houwen op tafel wil ze de lui die je dit aangedaan hebben spreken over jou
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik snap dat je daar echt niet aan trekt. Ik heb geen vertrouwen in de beoordeling door mijn ouders, want zij leven in een parallelle realiteit. Bovendien waren ze dader en dus betrokken partij. Zij zullen hun blazoen te allen tijde willen schoon houden. Nu is het mij nog nooit gevraagd, maar ook bij mij zouden ze nul op rekest krijgen. Een beste vriendin die me al heel mijn jeugd kent of haar ouders zou ik naar voren schuiven. Ik moet een minimaal basaal vertrouwen hebben in de mensen namelijk. En ik zou het heel raar vinden als een hulpverlener hier zo maar overheen zou stappen.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou het ook echt niet fijn vinden en zoeken naar een andere behandelaar. Ik ken ook iemand die hulp heeft gezocht voor dezelfde problemen en na het treffen van de verkeerde behandelaar juist dieper in de problemen kwam en dan is het nog moeilijker om de juiste weg te vinden.

Sommige problematiek is nou eenmaal erg complex en niet iedere behandelaar is daar even geschikt voor. Als je hierdoor geen goed gevoel meer hebt bij je behandelaar dan is dat heel begrijpelijk.

Ik hoop dat je de juiste weg weet te vinden.
Just when the caterpillar thought the world was over, it became a butterfly
Alle reacties Link kopieren Quote
een goeie behandelaar, ziet echt door de praatjes van jouw ouders heen hoor
Alle reacties Link kopieren Quote
Kan het zijn dat je bang bent dat hij met je ouders meegaat en zal gaan denken dat jij toch wel heel erg overdrijft? Dat kan ik me namelijk voorstellen, terwijl ik denk dat een gesprek met je ouders juist jouw verhaal zal bevestigen.
Het kan voor hem ook verduidelijken of je klachten uit trauma voortkomen of dat er mogelijk ook autisme meespeelt. Dat maakt je klachten niet minder serieus maar het maakt wel uit voor de behandelvorm waarvoor gekozen gaat worden.

Ik snap heel goed dat zijn verzoek rauw op je dak valt, maar om een passende behandelvorm voor je te vinden, kan zo'n gesprek voor hem heel verhelderend zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het gaat mij erom dat ik mn ouders moet vertellen dat ik therapie volg. Ze hebben dan weer een kans in zich in te vreten in mijn leven en macht uit te oefenen omdat ik ze nodig heb.

Buiten het feit dat ik niet wil vertellen dat de therapie door mn jeugd komt, omdat ik dan weer ruzie met ze heb.
hamburgertje schreef:
17-04-2023 16:09
Het gaat mij erom dat ik mn ouders moet vertellen dat ik therapie volg. Ze hebben dan weer een kans in zich in te vreten in mijn leven en macht uit te oefenen omdat ik ze nodig heb.

Buiten het feit dat ik niet wil vertellen dat de therapie door mn jeugd komt, omdat ik dan weer ruzie met ze heb.
Gewoon niet doen dus. En ik zou zeker aangeven hoe het bij jou binnengekomen is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bovendien geloven ze niet in therapie, autisme of persoonlijkheidsstoornissen. Ze vinden dat onzin. Hun kind is niet ‘gek’.
Alle reacties Link kopieren Quote
hamburgertje schreef:
17-04-2023 16:09
Het gaat mij erom dat ik mn ouders moet vertellen dat ik therapie volg. Ze hebben dan weer een kans in zich in te vreten in mijn leven en macht uit te oefenen omdat ik ze nodig heb.

Buiten het feit dat ik niet wil vertellen dat de therapie door mn jeugd komt, omdat ik dan weer ruzie met ze heb.
Dit moet je precies zo tegen je therapeut zeggen. Ik denk dat contact volledig met je ouders verbreken je uiteindelijk goed zou doen.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven